19 september 2021 08:35
Aangepast: 19 september 2021 09:56 Danny tijdens een viering in de kerk.Danny (38) was IT’er, wist hoe je moet hacken, had een fijne relatie – de spullen voor een eventuele baby waren al binnen. En toen ineens gebeurde het: God riep hem. En hij luisterde ernaar: Danny verdiepte zich in de kerk, verbrak zijn relatie en werd dit jaar als priester gewijd. "Die avond waarop ik werd geroepen, heb ik voor het eerst écht gebeden. 'Wat moet ik hier nou mee doen?', vroeg ik.Ja, Danny was gedoopt, had zijn communie en vormsel gedaan. Net als de meeste kinderen in Limburg. Hij was ook nog héél even misdienaar geweest. Maar écht met het geloof bezig? Dat was hij vroeger niet. "We gingen niet naar de kerk en spraken thuis niet over het geloof. Ik kende het Onze Vader ongeveer, maar daar stopte het wel."
'Drek klap ik jou ene'"Volgens mijn moeder heb ik vroeger wel een keer gezegd dat ik later pastoor wilde worden. Ik herinner me dat niet, ik denk dat dat zoiets was als dat veel kinderen zeiden dat ze politieagent wilden worden. 'Drek klap ik jou ene', had mijn moeder toen geantwoord. Limburgs voor: 'Ik geef je een draai om je oren'."
Hij vertelt het lachend, in zijn grote tuin van zijn naar eigen zeggen veel te grote huis aan de rand van het Limburgse Lottum, waar hij van de kerk mag wonen. Hij weet niet zo goed wat hij ermee moet, heeft ook maar een klein deel van het huis ingericht, zoveel meubels heeft hij niet. "Vroeger had een priester een huishoudster en liepen er andere mensen van de kerk door het huis, maar dat is nu niet meer zo. Als man alleen heb ik al die ruimte niet nodig."
De communiefoto van Danny.Leren ging Danny niet goed af. Hij ging naar een mlk-school, een school voor moeilijk lerende kinderen, en daarna door naar het ivbo, het individueel voortgezet beroepsonderwijs. Maar wat hij heel goed kon, was met computers werken.
Twee vingers in de neus"Na mijn school kwam er in Heerlen een mbo 2-opleiding in de ICT, die deed ik ineens met twee vingers in de neus. Daarna door naar mbo 4, en later heb ik ook nog het hbo gedaan. Daar leerde ik hoe je hacks moet voorkomen, en dus ook hoe je moet hacken."
Je kunt dus wel zeggen dat computers zijn passie waren. Of zijn 'kindje', zoals hij het zelf noemt. Hij werkte als computer-/netwerkspecialist, eerst in loondienst en later als zzp'er. Hij woonde samen met zijn vriendin, met wie hij op zijn 17de een relatie had gekregen. De babykamer was al in huis, en tijdens hun reizen naar Disneyland Parijs verzamelden ze knuffels voor hun toekomstige kind.
Aan het werk als computer-/netwerkspecialist.Vrachtwagens en bussenAls hobby reed hij daarnaast op vrachtwagens en bussen. Schoolreisjes en met groepen naar Spanje, onder andere. Zijn rijbewijzen had hij tijdens zijn studies gehaald.
"Ik had een goed leven", zegt hij zelf. Dus nee, zijn roeping op die bewuste avond was absoluut geen vlucht. Maar hoe het precies ging? Wat er gebeurde? Hij vindt het moeilijk onder woorden te brengen. "Ik zat achter de computer en het overviel me. Er waren geen woorden of beelden ofzo. Het was een warm gevoel. Een beetje als een verliefdheid, maar dan nog net niet met vlinders."
'' Het was een warm gevoel. Een beetje als een verliefdheid, maar dan nog net niet met vlinders "Het was een goed gevoel, maar ook verwarrend. Ik? Waarom zou ík priester worden? Ik wist nauwelijks iets van het geloof. Die avond heb ik voor het eerst écht gebeden. 'Wat moet ik hier nou mee doen?', vroeg ik."
Zijn vriendin vertellen over wat er was gebeurd, durfde hij niet meteen. "Wat moest ik haar ook vertellen? Ik begreep het zelf niet eens." Wel ging hij voorzichtig op onderzoek uit. Hoe word je eigenlijk priester? "Ik had geen idee dat daar een opleiding voor bestond."
Gesprek met vriendinHet duurde een paar weken voordat hij het aan zijn vriendin vertelde. Een lastig gesprek, want priester worden betekent ook een punt zetten achter je relatie. "Het voelde voor haar ook alsof ik vreemdging", herinnert hij zich. Ze besloten bij elkaar te blijven, ook omdat zijn schoonmoeder ernstig ziek was en hij niet op dat moment uit de relatie wilde stappen, maar hij kreeg de kans om te onderzoeken wat hij echt wilde.
In de praktijk betekende dat ook: naar gebedshuizen gaan. "Eerst naar een verlaten kapelletje, waarvan ik zeker wist dat er niemand anders was. Daarna ging ik naar de kerk, op de achterste bank. Ik probeerde uit te zoeken waarom mensen tijdens een viering op sommige momenten gingen staan en op andere momenten weer gingen zitten. Kreeg boze blikken van andere kerkgangers omdat ik niet op de goede momenten meedeed."
Een van zijn hobby's: motorrijden.Naarmate hij beter begreep wat er in de kerk gebeurde, schoof hij steeds verder naar voren in de kerkbanken. Hij kreeg wat hij 'een gevoel van thuiskomen' noemt. En uiteindelijk vertelde hij een priester over zijn roeping. "Die zette mij met beide benen op de grond. Voordat ik die keuze kon maken, moest ik van mijn roze wolk af, vond hij. Het is eigenlijk net zoals met een huwelijk: je moet niet trouwen als je net verliefd bent."
"Een andere priester zei mij eens: er is één woord dat niet in de bijbel staat en dat is het woord 'leuk'. Priester zijn is niet 'leuk'. Het kan mooi zijn, voldoening geven. Maar leuk? Nee, dat niet. Je ziet toch vooral een hoop ellende."
'' Een priester zei mij eens: er is één woord dat niet in de bijbel staat en dat is het woord 'leuk'. Priester zijn is niet 'leuk' De priester vond dat Danny tijd voor bezinning moest nemen, voordat hij zou beslissen of hij inderdaad priester wilde worden. In die twee jaar leerde hij een geloofsleven opbouwen: met regelmaat naar de kerk gaan, bidden, boeken lezen over het katholieke geloof. En hij ging weg bij zijn vriendin, terug naar zijn ouders. "Toen ik hen de reden vertelde, vroegen ze of het wel goed met me ging en ze geen dokter voor me moesten bellen. Maar ze steunden me wel."
Dezelfde DannyDat doen ook zijn vrienden, die net als zijn ouders even vreemd opkeken. "Maar ik ben nog steeds dezelfde Danny. Ik ga naar het café, op strandvakantie, dingen die mensen van mijn leeftijd doen. En roken of veel drinken deed ik al niet."
Wat hij wel soms mist, is aanspraak in huis. "Iemand om bij thuis te komen, een schouder om tegenaan te liggen. Ik heb het gehad, dus ik weet wat ik mis. Er komt binnenkort wel een hondje, dan ben ik niet helemaal meer alleen thuis, maar dat is natuurlijk toch anders."
In 2016 op vakantie.Na die bezinningsperiode van twee jaar ging hij naar het Grootseminarie Rolduc, in Kerkrade. Twee jaar extern, daarna vier jaar intern. "Dat laatste was pittig. Ik was zoveel vrijheid gewend. Nu vertelde iemand mij bijvoorbeeld dat ik elke avond om 22.00 uur binnen moest zijn. 'Waarom?', vroeg ik dan. 'Omdat wij dat zo doen', was het antwoord. Ik heb wel een paar keer op het punt gestaan om te vertrekken."
PriesterwijdingMaar hij deed het niet. Terwijl de mogelijkheid er was, anderen deden het ook. "De roeping was te sterk, denk ik. En het bidden hielp mij." Hij zette door, rondde zijn opleiding af. In oktober was daar zijn diakenwijding, vanwege corona in klein gezelschap. "Alleen wat naaste familie was erbij, en een nicht van mij die terminaal was." In mei volgde zijn priesterwijding.
Zijn nicht zou later de eerste persoon zijn van wie hij de uitvaart zou doen. "Dat was heel moeilijk. Ze had twee jonge kinderen en een man die haar nu moeten missen. Waarom ze dan toch overleed? Ik weet het niet. Er is één ding dat je leert tijdens de opleiding: we zullen God nooit helemaal begrijpen. Maar ik zal nooit zeggen dat iemands dood of een andere ernstige gebeurtenis Gods wil is. Dat geloof ik niet."
Tijdens zijn priesterwijding.Eigenlijk bestaat het leven van een priester uit veel ellende. "Ziekte, dood,... De meeste kerkgangers zijn toch oude mensen." Sinds het misbruikschandaal in de kerk hoeft hij het ook niet te doen voor het aanzien, dat is fors gedaald. En veel geld verdient hij er ook niet mee, net als alle priesters krijgt hij naast zijn huis en wat onkostenvergoedingen minimumloon. "Geen vetpot, maar er is als man alleen goed genoeg van te leven." Toch zorgt die roeping, dat gevoel dat dit is wat hij moet doen, ervoor dat hij het volhoudt.
Ethische vraagstukkenWel worstelt hij zichtbaar als het gaat over ethische vraagstukken. Hoe hij denkt over abortus bijvoorbeeld, het homohuwelijk, euthanasie. "Ik moet uitkijken wat ik daarover zeg", zegt hij. "Ik begrijp waarom mensen bepaalde keuzes maken, of ik het met hen eens ben of niet. Maar ik heb ervoor gekozen om lid te worden van de Katholieke Kerk, dus ik moet de regels van de kerk volgen en respecteren."
"Ik vergelijk het met lid worden van een voetbalclub. Als je dat doet, dan ga je ook niet met de bal gooien in plaats van ertegen te schoppen. Maar de kerk verandert, er wordt meer geluisterd naar mensen en wat hen beweegt. Ik denk dat dat goed is."
Wat zou hij doen als er een man naar hem toe komt met het verhaal dat hij geroepen is om priester te worden? "Dan zou ik hem bij de hand nemen, zoals ik ben begeleid. En ik zou zeggen dat hij de tijd moet nemen om goed na te denken of dit echt is wat hij wil. Want als je eenmaal priester bent, dan kan je er niet zomaar mee stoppen. Dit is in principe voor de rest van je leven."
©
https://www.rtlnieuws.nl/(...)kspecialist-priester