Ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Het gaat over een medwerkster met wie ik al een paar jaar samenwerk. Voor het eerst wil ik jullie wat meer informatie geven zodat jullie een overzicht krijgen.
Ik kwam al op zeer jonge leeftijd bij het team. Het was mijn eerste baan en alles was totaal nieuw voor mij. Ik leerde nieuwe collega's kennen en moest taken doen die ik nog nooit eerder had gedaan. Sommige collega's waren erg behulpzaam en maakten de start zichtbaar makkelijker voor mij. Ik kon bij hen terecht als ik vragen had en ze hielpen me waar ze konden. Met mijn taken groeide ook mijn zelfvertrouwen en mijn bazin was zo tevreden met mijn werk dat ze me constant prees. Ik was er erg blij mee, vooral omdat mijn werk werd gewaardeerd. Terwijl de bazin eens zo positief over me sprak, hoorden het twee medewerksters het toevallig. De medwerkster over wie ik dit bericht schreef (laten we haar medewerkster X noemen) was aan het roddelen met die andere met wie ze ook nogal bevriend is. Ze zei dat ik deze baan zeker zou hebben gekregen door relaties . Ze keken me giftig aan en rolden met hun ogen. Ze waren allebei duidelijk geïrriteerd of eigenlijk jaloers. Vooral medewerkster X. Dit voorval schokte mij, maar het deed mij ook beseffen dat niet iedereen positief tegenover mij staat. Ik was nog echt onervaren qua arbeidsomstandigheden en kon me destijds niet voorstellen dat iemand mij zo tou kunnen behandelen. Ik heb deze vrouw niets aangedaan. Ik had vanaf de eerste dag een afkeer van haar gevoeld, alsof ze het niet leuk vond dat ik hier werkte. Ik moet benadrukken dat ik haar altijd vriendelijk begroette en nooit iets slechts over haar zei. Dus het kon niet vanwege mijn gedrag zijn dat ze me als vuil behandelde. Ook daarna merkte ik hoe medewerkster X, wat ik ook aan het doen was me aan het bespioneren was. Ik moest heel voorzichtig zijn met wat ik zeg of doe, want ik had telkens het gevoel dat ze me de hele tijd in de gaten hield. Ze staarde en staarde en stopte niet. Om eerlijk te zijn, voelde ik me emotioneel verschrikkelijk, alsof ik werd gepest. Ik voelde gewoon dat ik niet welkom was en haar giftige, emotieloze blik elke keer dat ze me zag, deed meer met me dan ik het mezelf wilde toegeven. Natuurlijk probeerde ik het niet allemaal ter harte te nemen, maar op de een of andere manier deed het pijn. Ik was geïrriteerd dat ik niet tegen mezelf kon zeggen: "Fuck it, het kan me niet schelen wat ze van me denkt". En ik was nog bozer dat het me niet kon schelen wat ze van me dacht.
Deze situatie duurde lang, tot ongeveer april dit jaar toen we een team moesten vormen vanwege een opdracht. Toen ik erachter kwam dat ik met haar te maken had, was ik allesbehalve enthousiast en vroeg ik me af hoe ik haar arrogantie en afwezige gedrag nof kon verdragen. Ik vertrok met een slecht gevoel in mijn maag en had zo'n drang om over te geven. Ich zag er zo tegenop. In het begin reageerde ze afstandelijk en koud. Ze wist alles zelf beter (wat ook zo is, ze is een jaar of 10 ouder dan ik en heeft dus veel meer ervaring). Maar omdat we als team optraden, moest ze met mij samenwerken en waren we op de een of andere manier van elkaar afhankelijk. We hadden contact via Viber en ze stuurde me berichten, zelfs laat in de avond. Ik bleef haar antwoorden en hoe meer we met elkaar te maken hadden, er viel een heel klein stukje afstand weg. Toch had ik geen goede herinnering aan die tijd, het leek me allemaal zo gespannen en onwerkelijk.
In augustus kreeg ik dan een nieuw project van onze bazin. Ik heb nog nooit zoiets gedaan en eerlijk gezegd was het een enorme uitdaging. Maar mijn bazin vertrouwde me en ik wilde haar niet teleurstellen. Omdat medewerkster x veel ervaring had met dit soort projecten, overwoog ik het haar te vragen. Ik moest mezelf ervan overtuigen om het te doen, omdat ik gewoon bang was dat ze me zou afwijzen en pijn zou doen. Eerlijk gezegd bereidde ik me op het ergste voor, maar toen ik haar om advies vroeg, was ze zo vriendelijk en gaf ze informatie en tips die me later echt hielpen. Om heel eerlijk te zijn, was ik zo perplex door haar gedrag dat ik lang dacht dat ik het alleen maar had gedroomd. Ik had gewoon niet zo'n behulpzaamheid van haar verwacht. Ik merkte ook dat haar gedrag jegens mij in het algemeen veranderde en ze begon me met een glimlach te begroeten.
Ze was vriendelijker en aardiger tegen me, ook al was de afstand er nog. Eerlijk gezegd heb ik veel nagedacht over haar gedrag en ik vroeg me af waarom ik het mezelf allemaal aandeed. Omdat ik voor haar ook slechte ervaringen met vertrouwen had, kon ik gewoon niet geloven dat een persoon van dag tot dag zo kan veranderen. Een paar maanden geleden haatte ze me en nu doet ze ineens zo vriendelijk. Op de een of andere manier vertrouwde ik het allemaal niet. Misschien is het allemaal een truc van haar. Misschien wil ze mijn vertrouwen winnen om me dan te neuken. Misschien heeft ze bijbedoelingen en speelt ze gewoon met mij en mijn gevoelens. Alles was mogelijk. Ik kon haar gedrag vanaf het begin niet vergeten en haar woorden zaten nog steeds in mijn hoofd. Mijn intuïtie zegt me haar niet te vertrouwen, maar aan de andere kant doet ze haar best en biedt ze steeds weer hulp aan, vooral als ze ziet dat ik tegen een probleem aanloop. Ze schenkt haar tijd om mij te helpen, maar ik kan haar hulp niet echt accepteren. Over het algemeen vind ik het moeilijk om iemand te vertrouwen die me vanaf het begin het gevoel van geen waarde heeft gegeven. Aan de andere kant, naarmate er meer dagen verstrijken, heb ik ook meer het gevoel dat ze oprecht is. Verder is ze geen persoon die vrienden maakt, ze slijmt niet en is een sterke vrouw. Ze heeft haar eigen mening en daarom neem ik aan dat ze niet doet alsof ze aardig voor me is. Ik heb al nagedacht over het feit dat ze misschien in het begin bang voor me was (ik alscompetitie) maar dat is zo belachelijk in mijn ogen. Hoe kan een beginner een concurrent zijn? Ik moet ook benadrukken dat haar werk haar leven is en dat ze de beste wil zijn. De erkenning van de baas betekent veel voor haar. Misschien was ze daarom in het begin ook zo tegen mij? Misschien heeft ze door dat ik helemaal geen wedstrijd wil en dat ik haar plaats absoluut niet wil innemen. Hoe dan ook, ze is de laatste tijd zo aardig voor me geweest, ze lacht naar me als ze me begroet en biedt haar hulp aan. Ik heb het gevoel dat ze zich steeds meer voor mij openstelt, ook al is ze iemand die nooit gevoelens toestaat. Misschien is ze in het verleden zelf gekwetst worden. Zoals ik al zei, zij opent zich tegenover mij, maar ik doe dicht. Ik laat haar gewoon niet bij me in de buurt komen en probeer zo goed mogelijk haar uit de weg te gaan. Ik heb het gevoel dat ze oprecht en eerlijk tegen me is, maar dat kan ik niet accepteren. Gelukkig heb ik haar de afgelopen dagen niet gezien (ze is op vakantie). Maar ik krijg ze niet uit mijn hoofd. Ik wil gewoon weten waarom ze haar gedrag veranderde, waarom ze me ineens zo vriendelijk behandelt en of het allemaal voor de show is. Ik kan de teleurstelling door haar niet verdragen. Ik denk dat ik haar negeer als ze terugkomt, hoewel het kinderachtig is. Maar het is niet anders, ik moet mezelf beschermen.
Mijn excuses voor deze lange tekst.
Kunnen jullie een mening geven betreft de hele situatie. Is het allemaal maar een spelletje van haar en waarom raakt het me allemaal zo ? Waarom is het zo belangrijk voor mij? Ik vind het zeker niet normaal.
Bij voorbaat bedankt voor het lezen en voor jullie antwoorden!
Verder meer een R&P topig dan WGR
Maar verder, als dit echt is (het lijkt wel een mooie geschreven boek voor mij althans), dan vind ik de situatie maar erg raar. Wat voor werk hebben jullie?
En dat je er zo mee zit, dat vind ik zelf niet zo raar. Dat had ik vroeger zelf ook wel over naar verhouding kleine incidenten. Je bent nog jong en je hersenen proberen het gewoon te verwerken. Na x aantal jaar heb je daar minder last van omdat je betere weerwoorden hebt, beter begrijpt waarom iemand iets zegt, beter weet hoe je bepaalde situaties kan vermijden/aanpakken etc.
Zelf, gemakkelijk praten omdat ik niet in de situatie zit en waarschijnlijk al wat ouder ben, zou ik vragen waarom die persoon vroeger zo naar deed en nu plotseling aardiger.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-09-2021 19:31:06 ]
Je bent terug!quote:Op zondag 19 september 2021 22:53 schreef Queller het volgende:
Het lijkt me lastig te moeten werken met een collega die niet kan praten. Ik neem tenminste aan dat dat de reden is dat je niet gewoon het gesprek met haar aangaat...
quote:
Op 
Hartjes.quote:
Het lijkt me lastig te moeten werken met een collega die niet kan praten. Ik neem tenminste aan dat dat de reden is dat je niet gewoon het gesprek met haar aangaat...
Het klinkt eerder alsof jij jezelf er een paar maanden van geleden van hebt overtuigd dat zij jou haatte, en vervolgens haar onverschilligheid tegenover jou binnen die context hebt geplaatst. Nu ze met je heeft samengewerkt en aardig tegen je doet, past dat niet langer binnen dat verhaal en ben je in de war.quote:
Een paar maanden geleden haatte ze me
Ik denk dat je een iets dikkere huid moet kweken en iets minder bezig moet zijn met wat anderen van jou denken, en al helemaal met allerlei aannames te doen over wat anderen van je denken. Je zult in je werk nog wel vaker met andere mensen moeten samenwerken, en dat zal ook met mensen moeten met wie het gewoon niet klikt en die ook niet aardig worden. Dat geeft helemaal niets, ook met mensen met wie je niets hebt kun je prima professioneel samenwerken.
Maar als je zegt dat je je emotioneel verschrikkelijk voelde enkel vanwege jouw aannames over wat iemand van je dacht, de drang had om over te geven toen je moest samenwerken met iemand die je misschien niet zo aardig vond, en nu een collega die gewoon aardig tegen je doet gaat negeren omdat jij jezelf moet beschermen tegen het feit dat jouw aannames misschien niet kloppen met de werkelijkheid, dan heb je denk ik wel wat puntjes waar je aan zou kunnen werken.
Verder zou ik niet al te achterdochtig blijven denken, wie help je daar nou eigenlijk mee?
Leef van dag tot dag en meer kun je niet doen.
Ik denk dat ze in het begin wel bang was voor competitie en misschien haar positie. Maar toen je met haar ging samenwerken heeft ze een ander beeld over jouw gevormd en ook omdat jij bij het latere project aan haar hulp en advies durfde te vragen ondanks je angst voor afwijzing ( wat ik overigens knap van je vindt
) heeft ze haar beeld bijgezet en heeft zij je beter leren kennen denk ik. Dus ik zou zeggen ga uit van het positieve en het goede in haar en stel je open. 
De tekst is te lang. Kun je het samenvatten in maximaal 10 woorden?quote:
Mijn excuses voor deze lange tekst.