Het bewustzijn

Zeer interessant onderwerp, en een goed filmpje ook. Laat je toch net even wat dieper nadenken over wat je op dit exacte moment als zo vanzelfsprekend acht.

Het is heel menselijk om de 'ik' los van je hersenen te zien. Maar 'ik' staat niet los van de hersenen. De 'ik' is dus een projectie of een illusie gecreëerd door je brein. Het brein heeft door evolutie een manier gevonden om met chemische processen een bewustzijn te creëren. Bewustzijn is een illusie, maar dat maakt onderaan de streep niet veel uit; het functioneert.

quote:

Op zondag 12 september 2021 21:35 schreef BasEnAad het volgende:
Het brein heeft door evolutie een manier gevonden om met chemische processen een bewustzijn te creëren.

Lees je goed wat hier staat? Je schrijft over een initiatief. Het brein heeft een manier gevonden. Dus is er iets dat los staat van de hersenen.

quote:

Op zondag 12 september 2021 21:38 schreef -Sigaartje het volgende:

[..]
Lees je goed wat hier staat? Je schrijft over een initiatief. Het brein heeft een manier gevonden. Dus is er iets dat los staat van de hersenen.

Niet zo zeer een initiatief. Het is trial & error, zoals evolutie werkt, over eindeloos veel generaties mensen.

quote:

Op zondag 12 september 2021 21:14 schreef polderturk het volgende:
Het hewustzijn is ook voor iedereen uniek.

Nee, juist niet imo! Dat is het mooie eraan. Alle levende wezens delen met elkaar één ding: bewustzijn. Alleen de inhoud verschilt per wezen.
Dat is juist wat ons ten diepste één maakt en alle levende wezens met elkaar verbindt.
'probleem' alleen is dat veruit de meeste mensen opgaan in de inhoud de hele dag, en dat scheidt ons van elkaar af. Zeker als het overkoepelende bewustzijn (wat we ten diepste zijn) steevast over het hoofd gezien wordt en niet (h)erkent. Dat is de onwetendheid dat het strijdtoneel veroorzaakt.

quote:

Op zondag 12 september 2021 22:33 schreef Maharski het volgende:

[..]

Dat is juist wat ons ten diepste één maakt en alle levende wezens met elkaar verbindt.
'probleem' alleen is dat veruit de meeste mensen opgaan in de inhoud de hele dag, en dat scheidt ons van elkaar af. Zeker als het overkoepelende bewustzijn (wat we ten diepste zijn) steevast over het hoofd gezien wordt en niet (h)erkent. Dat is de onwetendheid dat het strijdtoneel veroorzaakt.

Bestaat het bewustzijn dan ook als er geen levende wezens zijn?
Heeft het universum via intelligente wezens een manier gevonden om zichzelf te observeren?
En als dat zo is, leeft het universum dan zelf ook, of zijn het alleen de wezens met een bewustzijn die leven?

quote:

Op zondag 12 september 2021 22:43 schreef BasEnAad het volgende:
Bestaat het bewustzijn dan ook als er geen levende wezens zijn?
Heeft het universum via intelligente wezens een manier gevonden om zichzelf te observeren?
En als dat zo is, leeft het universum dan zelf ook, of zijn het alleen de wezens met een bewustzijn die leven?

Als er geen levende wezens zijn, dan is er iig niets of niemand die ervan kan getuigen dat er leven of bewustzijn is.
Het universum dat via intelligente wezens een manier heeft gevonden om zichzelf te observeren vind ik wel een mooie ja.
Leeft het universum zelf? Daar lijkt het wel op m.i.
Net zoals je lichaam een soort universum in het klein is, kun je het universum zien als een lichaam in het groot. God's lichaam

quote:

Op zondag 12 september 2021 22:49 schreef Maharski het volgende:

[..]
Als er geen levende wezens zijn, dan is er iig niets of niemand die ervan kan getuigen dat er leven of bewustzijn is.
Het universum dat via intelligente wezens een manier heeft gevonden om zichzelf te observeren vind ik wel een mooie ja.
Leeft het universum zelf? Daar lijkt het wel op m.i.
Net zoals je lichaam een soort universum in het klein is, kun je het universum zien als een lichaam in het groot. God's lichaam

Ja prachtig toch. We gaan die antwoorden nooit krijgen, maar het universum is ook niet gemaakt om antwoorden te geven, dat is er gewoon.

quote:

Op zondag 12 september 2021 22:57 schreef BasEnAad het volgende:
Ja prachtig toch. We gaan die antwoorden nooit krijgen, maar het universum is ook niet gemaakt om antwoorden te geven, dat is er gewoon.

Maar het zelfbewustzijn is wel interessant om te onderzoeken.
Als baby/peuter is dat er idd nog niet. Dat komt er later pas bij.
Toch is het duidelijk dat je er daarvóór ook al bent. Dat is overduidelijk.
Bij het ouder worden, als je gaat dementeren - wat ook al kan gebeuren als je nog relatief jong bent, maar dat is wel zeldzaam - brokkelt 'het ik' in feite ook weer af.
Het is dus een stukje inhoud dat erbij komt, terwijl wat je op een fundamenteler niveau bent, daarvóór ook al het geval is. En waar zou dát precies beginnen? Bij de geboorte? In de baarmoeder? Of nog verder terug? Kent het wel een begin?

Overigens kun je zeer gemakkelijk ik-loos bewustzijn ervaren als je er maar even voor gaat zitten en je geest eerst tot rust brengt zodat je er bewust in kunt vertoeven. Dan kun je komen op dat fundamentelere 'niveau' dat aan het ik-bewustzijn vooraf gaat.
Stel je zelf dan eens de vraag 'wie/wat was ik voor dat 'ik' geboren werd'. Probeer er maar eens in te zakken zonder antwoorden van je gedachten te verwachten/willen.

Al je acties, al je mooie herinneringen, al je slechte herinneringen, vrienden, familie, teamgenoten, collega's, het bedrijf waar je werkt, alles zal over 1000 jaar helemaal verloren en vergeten zijn. Niets wat je nu doet maakt nog uit over 1000 jaar, net zoals de gemiddelde persoon in 1021 helemaal vergeten is.

Daarnaast zijn deze hele planeet en het leven zelf al ruim over de helft van hun levensverwachting. Ooit zal deze bal in de eindeloze lege ruimte verbrand worden door de zon, met alle laatste herinneringen aan de mensheid. De zon zelf zal op de lange termijn ook sterven en als witte dwerg langzaam doven, terwijl de planeten van Mars tot Pluto ontsnappen en gedoemd zijn tot vele miljarden jaren doelloos en bevroren door de lege ruimte reizen.

Honderden miljarden jaren later valt onze Melkweg uit elkaar, verdwijnen de sterren één voor één en gaat het licht in het universum langzaam uit. Alles wat nog resteert zijn gigantische zwarte gaten, niets herinnert er nog aan dat het ooit zo'n prachtige plek was waar vele planeten rond hun ster roteerden, en sterren samen grote sterrenstelsels vormden. En uiteindelijk zullen ook alle overgebleven zwarte gaten hetzelfde lot ondervinden, als ze na heel veel miljarden jaren uiteindelijk langzaam hun massa verliezen en zo ook het laatste restant van het universum.

En iedereen die dit leest maakt deel uit van dit verhaal en is er zich ook bewust van (nu). Het is een wonderbaarlijk iets dat wij als lopende koolstofzakken dit kunnen doen.

Dat gezegd hebbende, graag gedaan, en welterusten

quote:

Op zondag 12 september 2021 23:10 schreef Maharski het volgende:

[..]
Maar het zelfbewustzijn is wel interessant om te onderzoeken.
Als baby/peuter is dat er idd nog niet. Dat komt er later pas bij.
Toch is het duidelijk dat je er daarvóór ook al bent. Dat is overduidelijk.

Ik denk niet dat je bewustzijn iets nieuws is dat gecreëerd wordt eigenlijk. Bewustzijn moet wel een truukje van je hersenen zijn. Ik weet niet hoe mijn hersenen het doen, maar ik ben er wel van overtuigd dat mijn bewustzijn vergelijkbaar is met een projectie of een hologram. Net zoals je met 2D-informatie een 3D-projectie kunt maken. Zo zit het universum ook in elkaar. En hoe meer er wordt ontdekt, hoe minder ruimte voor magie.

quote:

Op zondag 12 september 2021 23:10 schreef Maharski het volgende:

[..]
Maar het zelfbewustzijn is wel interessant om te onderzoeken.
Als baby/peuter is dat er idd nog niet. Dat komt er later pas bij.

Waar baseer je dat op?

quote:

Op zondag 12 september 2021 23:57 schreef BasEnAad het volgende:
Ik denk niet dat je bewustzijn iets nieuws is dat gecreëerd wordt eigenlijk. Bewustzijn moet wel een truukje van je hersenen zijn. Ik weet niet hoe mijn hersenen het doen, maar ik ben er wel van overtuigd dat mijn bewustzijn vergelijkbaar is met een projectie of een hologram. Net zoals je met 2D-informatie een 3D-projectie kunt maken. Zo zit het universum ook in elkaar. En hoe meer er wordt ontdekt, hoe minder ruimte voor magie.

Ik vind het wel grappig hoe je spreekt over 'mijn bewustzijn'. Alsof je bewustzijn hébt, 'Ik heb bewustzijn'. Dat lijkt te veronderstellen dat er ook een 'jij' is los van bewustzijn, die bewustzijn 'heeft'..... Is het niet eerder andersom wellicht: dat bewustzijn 'jou heeft'...? Of bén je misschien bewustzijn?

Je hebt me overigens verkeerd begrepen. Ik bedoelde niet dat 'bewustzijn iets nieuws creëert'. Alleen dat zélfbewustzijn iets is dat er later (ergens rond het 3e levensjaar) bijkomt. Daarvoor is het er nog niet, maar is het duidelijk dat 'je' er al wel bent. Zelfbewustzijn ontstaat dus! Maar Bewustzijn (met hoofdletter om ff het verschil aan te strepen) is er daarvoor ook al. Het ontstaat dus binnen Bewustzijn. Het ontstaat binnen een van oorsprong zelf-loos bewustzijn.

Bewustzijn is dus eerst zónder zelf- of ik-besef, terwijl je er ondanks dat tóch al bent. Want een baby/peuter is ook duidelijk al bewust. Dat laat dus zien dat zelfbewustzijn, of het ik-gevoel, een illusie is. Het wordt aangeleerd... het is een soort modus binnen Bewustzijn waarmee je je - er onbewust van - mee gaat identificeren en denken dat je dát bent. De koepel eromheen, waarbinnen die vereenzelviging plaatsvindt, wordt 'vergeten' en je gaat het gevoel en het idee krijgen dat dat ik-gevoel je ultieme werkelijkheid is; dat je dat ten diepste bent. Maar het is duidelijk dat je voordat dat ontstond ook al was. Dus is er iets fundamentelers/omvattenders in je dat eigenlijk je werkelijke aard is, en eraan vooraf gaat.
Het is in feite een vernauwing of samentrekking van het Bewustzijn dat je eigenlijk bent. Dit is goed te onderzoeken via zelfonderzoek en observatie.

quote:

Op maandag 13 september 2021 00:25 schreef Maharski het volgende:

[..]
Ik vind het wel grappig hoe je spreekt over 'mijn bewustzijn'. Alsof je bewustzijn hébt, 'Ik heb bewustzijn'. Dat lijkt te veronderstellen dat er ook een 'jij' is los van bewustzijn, die bewustzijn 'heeft'..... Is het niet eerder andersom wellicht: dat bewustzijn 'jou heeft'...? Of bén je misschien bewustzijn?

Je hebt me overigens verkeerd begrepen. Ik bedoelde niet dat 'bewustzijn iets nieuws creëert'. Alleen dat zélfbewustzijn iets is dat er later (ergens rond het 3e levensjaar) bijkomt. Daarvoor is het er nog niet, maar is het duidelijk dat 'je' er al wel bent. Zelfbewustzijn ontstaat dus! Maar Bewustzijn (met hoofdletter om ff het verschil aan te strepen) is er daarvoor ook al. Het ontstaat dus binnen Bewustzijn. Het ontstaat binnen een van oorsprong zelf-loos bewustzijn.

Bewustzijn is dus eerst zónder zelf- of ik-besef, terwijl je er ondanks dat tóch al bent. Want een baby/peuter is ook duidelijk al bewust. Dat laat dus zien dat zelfbewustzijn, of het ik-gevoel, een illusie is. Het wordt aangeleerd... het is een soort modus binnen Bewustzijn waarmee je je - er onbewust van - mee gaat identificeren en denken dat je dát bent. De koepel eromheen, waarbinnen die vereenzelviging plaatsvindt, wordt 'vergeten' en je gaat het gevoel en het idee krijgen dat dat ik-gevoel je ultieme werkelijkheid is; dat je dat ten diepste bent. Maar het is duidelijk dat je voordat dat ontstond ook al was. Dus is er iets fundamentelers/omvattenders in je dat eigenlijk je werkelijke aard is, en eraan vooraf gaat.
Het is in feite een vernauwing of samentrekking van het Bewustzijn dat je eigenlijk bent. Dit is goed te onderzoeken via zelfonderzoek en observatie.

Ik vind dit mooi om te lezen. Ik zie mijzelf altijd al los van mijn hersenen, maar blijkbaar zie ik mezelf ook los van mijn bewustzijn.

Bewustzijn is in jouw verhaal dus een huls die zich met alle ervaringen vult en uiteindelijk iemands identiteit maakt.

Maar ook zonder dat alles is er al een bewustzijn zeg je. Als peuter bestaat wel die basis al los van gedachtes. Dat mechanisme hebben hersenen dus wel gefaciliteerd.

quote:

Op maandag 13 september 2021 00:52 schreef BasEnAad het volgende:

Bewustzijn is in jouw verhaal dus een huls die zich met alle ervaringen vult en uiteindelijk iemands identiteit maakt.

Maar ook zonder dat alles is er al een bewustzijn zeg je. Als peuter bestaat wel die basis al los van gedachtes. Dat mechanisme hebben hersenen dus wel gefaciliteerd.

Ja, zo zou je het je kunnen voorstellen.
Als een soort vissenkom, waarbinnen vissen (gedachten) zwemmen, wat waterplantjes staan (overtuigingen) en misschien een sfeerlicht erop die de kleur van de inhoud van de vissenkomt steeds doet veranderen (percepties)

Nog een metafoor die ik graag gebruik: Bewustzijn als de ruimte waar de wolken doorheen zweven (gedachten), de wind doorheen waait, de zon schijnt die alles zichtbaar maakt ('het licht van gewaarzijn').

Maar idd, een soort lege huls dus, dat allerlei inhoud omvat (waarnemingen, gedachten, overtuigingen, percepties, smaak, geur en al het zintuiglijke: alle verschijnselen).

Zo helpt het ook denk ik makkelijker te zien dat bewustzijn iets universeels is dat alle levende schepsels met elkaar delen. Alleen op het gebied van inhoud zijn er wat dat betreft triljarden verschillende 'werelden'. Een mier heeft een totaal andere bewustzijnsinhoud dan een mens (ik heb overigens geen idee wat voor inhoud, maar dat neem ik aan ). Jij hebt weer een andere dan ik. En je kat of hond beleeft ook weer het zijne. Maar de gemene deler is bewustzijn an sich.

Er wordt overigens wel eens beweerd door sommige bijna-dood-ervaring-onderzoekers dat verminderde hersenactiviteit juist tot bewustzijnsverruiming leidt Dat zou ook het geval zijn bij bijvoorbeeld psychedelische ervaringen. Maar goed, daar weet ik nog niet helemaal het fijne van verder. Maar juist die flatline van de hersenen bij een BDE, zou verruimd bewustzijn mogelijk maken.

Deze gast hint hier ook op:


Als je geprikkeld raakt hierdoor en eens heel veel tijd over hebt, is dit interview een onwijze aanrader:

quote:

Op maandag 13 september 2021 01:13 schreef Maharski het volgende:

[..]
Ja, zo zou je het je kunnen voorstellen.
Als een soort vissenkom, waarbinnen vissen (gedachten) zwemmen, wat waterplantjes staan (overtuigingen) en misschien een sfeerlicht erop die de kleur van de inhoud van de vissenkomt steeds doet veranderen (percepties)

Nog een metafoor die ik graag gebruik: Bewustzijn als de ruimte waar de wolken doorheen zweven (gedachten), de wind doorheen waait, de zon schijnt die alles zichtbaar maakt ('het licht van gewaarzijn').

Maar idd, een soort lege huls dus, dat allerlei inhoud omvat (waarnemingen, gedachten, overtuigingen, percepties, smaak, geur en al het zintuiglijke: alle verschijnselen).

Zo helpt het ook denk ik makkelijker te zien dat bewustzijn iets universeels is dat alle levende schepsels met elkaar delen. Alleen op het gebied van inhoud zijn er wat dat betreft triljarden verschillende 'werelden'. Een mier heeft een totaal andere bewustzijnsinhoud dan een mens (ik heb overigens geen idee wat voor inhoud, maar dat neem ik aan ). Jij hebt weer een andere dan ik. En je kat of hond beleeft ook weer het zijne. Maar de gemene deler is bewustzijn an sich.

Er wordt overigens wel eens beweerd door sommige bijna-dood-ervaring-onderzoekers dat verminderde hersenactiviteit juist tot bewustzijnsverruiming leidt Dat zou ook het geval zijn bij bijvoorbeeld psychedelische ervaringen. Maar goed, daar weet ik nog niet helemaal het fijne van verder. Maar juist die flatline van de hersenen bij een BDE, zou verruimd bewustzijn mogelijk maken.

Deze gast hint hier ook op:

Bernardo Kastrup's Small Theory of Everything

Als je geprikkeld raakt hierdoor en eens heel veel tijd over hebt, is dit interview een onwijze aanrader:

Bernardo Kastrup on Analytical Idealism, Materialism, The Self, and the Connectedness of You and I

Misschien is verruiming niet het juiste woord en moet er gesproken worden van verminderde aanwezigheid van de persoonlijke inhoud waardoor het overkoepelende bewustzijn verdrongen werd.
Dit omdat ik vroeger nogal getuige was van mensen die hun persoonlijke bewustzijn trachten te verruimen met hallucinogene middelen als salvia.

Ik kan me overigens zeker vinden in hetgeen je schrijft, dat gedeelde bewustzijn bestaat wat mij betreft uit de noden om te overleven.
Voor ons als mens betekent dat voedsel/kleding/onderdak/geborgenheid/veiligheid, jammerlijk slaat de fragmentatie alles stuk.

quote:

Op dinsdag 14 september 2021 01:42 schreef bedachtzaam het volgende:
Misschien is verruiming niet het juiste woord en moet er gesproken worden van verminderde aanwezigheid van de persoonlijke inhoud waardoor het overkoepelende bewustzijn verdrongen werd.

Nou ja, het zijn ook niet mijn woorden. Ik heb altijd gedacht zelf dat bij dergelijke ervaring juist een flinke toename van activiteit was. Die Bernardo Kastrup zei dat laatst in zijn filmpjes. Het verraste me in eerste instantie. In zijn theorie stelt hij dat onze huidige toestand (en ook van andere wezens) we min of meer 'gedissocieerd bewustzijn' zijn, of te vergelijken met een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis, waarbij verschillendje 'ikjes' elkaar niet kennen of zelfs niet eens mogen, elkaars geheugen niet delen, andere voorkeuren en smaken hebben, maar wel allemaal op hetzelfde operatiesysteem zitten dat hen van hun fundament voorziet. Interessante metafoor voor de mensheid en het dierenrijk, waarbij de afzonderlijke wezens een soort cellen zijn met een privé-bewustzijn, maar onderliggend allemaal bestaat uit het Ene Bewustzijn. Wel het kijken waard hoe hij dat uitlegt. De hersenen vormen in die zin het 'gedissocieerde bewustzijn', en uit de hersenen treden is één worden met dat Ene Bewustzijn, vandaar die spirituele eenheids-ervaringen.

quote:

Op dinsdag 14 september 2021 20:34 schreef Maharski het volgende:
uit de hersenen treden is één worden met dat Ene Bewustzijn, vandaar die spirituele eenheids-ervaringen.

Dat lijkt het juist volledig op zijn kop te zetten.

Bewustzijn is naar mijn mening nog het best omschreven als een geweldige kolkende rivier dat bestaat uit alle concepten/kennis/gevoelens/pijn/angst enzoverder.
Alles dat onze realiteit is komt voort uit dat bewustzijn, van idee tot religie tot de meest moderne wetenschappelijke uitvindingen waarmee we in ons dagelijks leven communiceren en of voortbewegen.
Geen mens is daar los van natuurlijk, allen zwemmen in die rivier en dragen bij aan de expansie ervan door ideeën/concepten/uitvindingen, allen worstelen met dezelfde angsten en pijn.
we voegen toe (nut) en nemen weg doordat iets dat geen nut/draagvlak meer heeft en uiteindelijk uit het bewustzijn verdwijnt.
Maar het is niet mijn bewustzijn of jou bewustzijn of dat van hem of haar, het is het bewustzijn van de mens en dat verdwijnt niet als ik sterf.
Ook kan ik niet één worden met dat bewustzijn omdat ik er simpelweg al deel van ben.
Wat wel mogelijk is, is om inzicht te hebben in die kolkende rivier dat ons bewustzijn is, hoe het enerzijds geweldig bijdraagt door alle technologische vooruitgang die we boeken maar anderzijds ook heel destructief omdat het ons een scheidende houding doet aannemen.

Ik ben een soort van naive realist, beetje zoals Wittgenstein of Heidegger. Ik denk dat we onszelf gewoon begeven in de wereld, waar kleuren eigenschappen zijn van objecten, waar geuren eigenschappen zijn van dingen, etc.

Ik denk niet dat onze hersenen bewustzijn genereren, ons bewustzijn is in de wereld zijn, dingen doen, etc. Je ziet met je ogen, niet met je hersenen. Je denkt met je hoofd, niet met je hersenen. Hersenen zijn nodig voor die dingen, maar ze doen het niet zelf. "To think with our brain is the same as to love with our heart"

Ik ben een solipsistisch Boltzmann-brein, ontstaan vanuit een toevallige fluctuatie in een toestand van maximale entropie. Tenminste, dat is het meest waarschijnlijk.

En waarschijnlijk ben ik ook de enige die dit denkt

quote:

Op donderdag 16 september 2021 17:48 schreef bedachtzaam het volgende:
Bewustzijn is naar mijn mening nog het best omschreven als een geweldige kolkende rivier dat bestaat uit alle concepten/kennis/gevoelens/pijn/angst enzoverder.
Alles dat onze realiteit is komt voort uit dat bewustzijn, van idee tot religie tot de meest moderne wetenschappelijke uitvindingen waarmee we in ons dagelijks leven communiceren en of voortbewegen.
Geen mens is daar los van natuurlijk, allen zwemmen in die rivier en dragen bij aan de expansie ervan door ideeën/concepten/uitvindingen, allen worstelen met dezelfde angsten en pijn.
we voegen toe (nut) en nemen weg doordat iets dat geen nut/draagvlak meer heeft en uiteindelijk uit het bewustzijn verdwijnt.
Maar het is niet mijn bewustzijn of jou bewustzijn of dat van hem of haar, het is het bewustzijn van de mens en dat verdwijnt niet als ik sterf.
Ook kan ik niet één worden met dat bewustzijn omdat ik er simpelweg al deel van ben.
Wat wel mogelijk is, is om inzicht te hebben in die kolkende rivier dat ons bewustzijn is, hoe het enerzijds geweldig bijdraagt door alle technologische vooruitgang die we boeken maar anderzijds ook heel destructief omdat het ons een scheidende houding doet aannemen.

Late reactie, maar eh.. ja, ik denk dat het inzicht in onderscheid tussen bewustzijn an sich, en de inhoud ervan (beelden, concepten, gevoelens, percepties, zintuiglijkheid, verhalen die we onszelf en elkaar vertellen etc.) nuttig kan zijn om je te realiseren, zodat de relativiteit ervan beseft kan worden, en hopelijk zo al een deel van die scheidende houding transparanter kan worden, en daarmee vervagen, minder star kan worden en er zo meer ruimte ontstaat en de boel een beetje relaxter en vrijer kan worden. Wellicht wordt die destructiviteit dan al stukken minder.

Denken jullie dat bewustzijn een emergente eigenschap (dus het product, maar niet hetzelfde) van de hersenen kan zijn?

Dit is een beetje de vraag die mij bezighoudt. Dus we hebben een materiële wereld. Vervolgens ontstaan er wezens (dieren) die een bewustzijn ontwikkelen. Maar bewustzijn is toch geen materie meer?

En kan die emergente eigenschap die bewustzijn is vervolgens de hersenen weer terug beïnvloeden?

quote:

Op dinsdag 21 juni 2022 17:34 schreef PietjePuk2000 het volgende:
Denken jullie dat bewustzijn een emergente eigenschap (dus het product, maar niet hetzelfde) van de hersenen kan zijn?

Dit is een beetje de vraag die mij bezighoudt. Dus we hebben een materiële wereld. Vervolgens ontstaan er wezens (dieren) die een bewustzijn ontwikkelen. Maar bewustzijn is toch geen materie meer?

En kan die emergente eigenschap die bewustzijn is vervolgens de hersenen weer terug beïnvloeden?

Ik denk dat het gewoon de wereld zelf is die we waarnemen. Maar wat datgenedan is wat 'kleur' geeft aan ons bewustzijn. Geen idee

304 "But you will surely admit that there is a difference between pain-behaviour accompanied by pain and pain-behaviour without any pain?"—Admit it? What greater difference could there be?—"And yet you again and again reach the conclusion that the sensation itself is a nothing"—Not at all. It is not a something, but not a nothing either! The conclusion was only that a nothing would serve just as well as a something about which nothing could be said. We have only rejected the grammar which tries to force itself on us here.

Uit Wittgenstein's Filosofische Onderzoekingen

quote:

Op dinsdag 21 juni 2022 20:46 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Ik denk dat het gewoon de wereld zelf is die we waarnemen. Maar wat datgenedan is wat 'kleur' geeft aan ons bewustzijn. Geen idee

304 "But you will surely admit that there is a difference between pain-behaviour accompanied by pain and pain-behaviour without any pain?"—Admit it? What greater difference could there be?—"And yet you again and again reach the conclusion that the sensation itself is a nothing"—Not at all. It is not a something, but not a nothing either! The conclusion was only that a nothing would serve just as well as a something about which nothing could be said. We have only rejected the grammar which tries to force itself on us here.

Uit Wittgenstein's Filosofische Onderzoekingen

Leuke filosofie maar ik wil het toch iets praktischer aanpakken. Evolutionair gezien. Er is materie. Materie wordt leven. Leven wordt bewustzijn.

De vraag is dan hoe het mogelijk is dat dode cellen bewustzijn kunnen worden.

quote:

Op dinsdag 21 juni 2022 21:33 schreef PietjePuk2000 het volgende:

[..]
Leuke filosofie maar ik wil het toch iets praktischer aanpakken. Evolutionair gezien. Er is materie. Materie wordt leven. Leven wordt bewustzijn.

De vraag is dan hoe het mogelijk is dat dode cellen bewustzijn kunnen worden.

Maar wat is 'materie' dan? Heel praktisch gezien kijken we gewoon met onze ogen, horen met onze oren, denken we met ons hoofd. Dat is gewoon de wereld waarin we leven. Misschien is materie een niet zoveel zeggende term. Wat bedoelen we er überhaupt mee?