Zo, dat is een boude uitspraak van je ex, zeker als je aangeeft dat je het zelf al hebt geaccepteerd. Heb je geluisterd naar hem?quote:Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.
De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.
Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Wat denk je er zelf van, en wat wil jij met betrekking tot de punten die je beschrijft?quote:Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.
De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.
Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Dat gaat vaak over mijn gedrag (veel drinken en nightlife) dat in combinatie met mijn borderline tot nogal wat situaties leidde. Wat ik deed, hoeveel ik dronk, welke drugs ik heb gedaan, met wie ik seks had, wie mijn vrienden waren en zijn, waar ik werk, etc. En ja die borderline komt sowieso door mijn ouders die veel te jong een kind kregen, maar dat heb ik al lang geplaatst. Eigenlijk heel mijn background story stoort veel mannen en ik wil gerust aanpassingen maken, maar ik kan mezelf en het verleden niet veranderen en eigenlijk vind ik ook niet dat dat verborgen gehouden moet worden.quote:
Dat het veel mannen stoort is hun probleem. Jouw probleem is dat je steeds mannen opzoekt, die er een probleem van maken.quote:Op zaterdag 11 september 2021 22:24 schreef anoniemV het volgende:
[..]
Dat gaat vaak over mijn gedrag (veel drinken en nightlife) dat in combinatie met mijn borderline tot nogal wat situaties leidde. Wat ik deed, hoeveel ik dronk, welke drugs ik heb gedaan, met wie ik seks had, wie mijn vrienden waren en zijn, waar ik werk, etc. En ja die borderline komt sowieso door mijn ouders die veel te jong een kind kregen, maar dat heb ik al lang geplaatst. Eigenlijk heel mijn background story stoort veel mannen en ik wil gerust aanpassingen maken, maar ik kan mezelf en het verleden niet veranderen en eigenlijk vind ik ook niet dat dat verborgen gehouden moet worden.
Ja hoor, al veel aan uitgegevenquote:Op zondag 12 september 2021 11:19 schreef Godshand het volgende:
[..]
PS: wel al behandelingen gehad om met je borderline om te kunnen gaan?
Ik denk dat in een relatie beide partijen zich horen aan te passen tot op zekere hoogte: de mate waarin men nog zichzelf kan zijn. Als men over die grens heen gaat dan voelt men zich niet goed meer en krijg je storingen.quote:Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.
De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.
Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Ja daar ben ik ook bang voor, dat ik te veel moet plooien en leven naar iemand anders' wensen van zijn ideale vrouw. Ik snap dat er zaken zijn die ze liever anders aan me hadden gehad, maar ik ben wie ik ben en daar hebben ze voor gekozen. Ik merk dat bij enkele van mijn vriendinnen. Vroeger super leuke en zelfstandige vrouwen met wel wat gekke kantjes en een sterk karakter (goed en slecht), die naar een wens van hun man leven en echt liegen om hem tevreden te stellen. En achteraf bij ons, de vriendinnen klagen over hoe lastig het is. Eentje liegt gewoon staalhard tegen haar man over haar eigen persoonlijkheid en verleden en moet thuis altijd koken, huishouden doen, voor de kinderen zorgen, ook fulltime werken, terwijl hij enkel fulltime werkt. Dan verwacht die kerel effectief dat ze hem in het weekend pijpt terwijl hij met een pilsje naar de voetbal kijkt en durft hij nog klagen als ze haar er niet voor heeft opgemaakt. Ze is echt nog maar een schim van zichzelf als ze bij hem is. Dat is echt mijn grootste vrees.quote:Op zondag 12 september 2021 15:11 schreef stokj het volgende:
[..]
Ik denk dat in een relatie beide partijen zich horen aan te passen tot op zekere hoogte: de mate waarin men nog zichzelf kan zijn. Als men over die grens heen gaat dan voelt men zich niet goed meer en krijg je storingen.
Ik sprak ooit met vrouwelijke collega die aangaf dat ze in een relatie haar partner het graag naar zijn zin wilt maken. Ze doet letterlijk alles maar als zij niet iets terugkrijgt wat zij wilt dan kan ze daar best emotioneel teleurgesteld over zijn. Uiteindelijk kreeg ze een relatie met een man die hier goed gebruik van wist te maken omdat ze toch niet boos werd om dingen. Nu is ze in therapie omdat ze het allemaal niet aankan: de druk die haar man haar geeft om toch 100% te presteren als vrouw, moeder en iemand met een fulltime job. En dat terwijl die man haar niet helpt want "ze kon het allemaal toch zelf?"
Men hoort te voorkomen dat er een vorm van misbruik ontstaat door de ander in een relatie. Als men moeite heeft om dat in te zien wanneer men onbewust over zijn/haar eigen grenzen gaat dan is het ook de taak van de ander om dat aan te geven. Maar ik begreep van een aantal ervaringsdeskundigen op dit gebied dat men niet meer zo eerlijk is.
Daarom, Anoniem, altijd goed je partner selecteren. En gaandeweg ook ontdekken wat voor persoon het is maar ook om welke redenen deze persoon jou accepteert om hoe je bent.quote:Op maandag 13 september 2021 00:00 schreef anoniemV het volgende:
[..]
Ja daar ben ik ook bang voor, dat ik te veel moet plooien en leven naar iemand anders' wensen van zijn ideale vrouw. Ik snap dat er zaken zijn die ze liever anders aan me hadden gehad, maar ik ben wie ik ben en daar hebben ze voor gekozen. Ik merk dat bij enkele van mijn vriendinnen. Vroeger super leuke en zelfstandige vrouwen met wel wat gekke kantjes en een sterk karakter (goed en slecht), die naar een wens van hun man leven en echt liegen om hem tevreden te stellen. En achteraf bij ons, de vriendinnen klagen over hoe lastig het is. Eentje liegt gewoon staalhard tegen haar man over haar eigen persoonlijkheid en verleden en moet thuis altijd koken, huishouden doen, voor de kinderen zorgen, ook fulltime werken, terwijl hij enkel fulltime werkt. Dan verwacht die kerel effectief dat ze hem in het weekend pijpt terwijl hij met een pilsje naar de voetbal kijkt en durft hij nog klagen als ze haar er niet voor heeft opgemaakt. Ze is echt nog maar een schim van zichzelf als ze bij hem is. Dat is echt mijn grootste vrees.
Daar zit wel wat in ja...quote:Op maandag 13 september 2021 00:29 schreef Yurithemaster het volgende:
gewoon helemaal niet daten, heb je ook geen gezeik
Een vriend moet dit niet van je vragen. Hoogstens in zo een geval dat hij kan zeggen "in jouw geval zou ik" maar de keuze geheel aan jou laten. Hetzelfde als iemand iets verbieden, dat werkt niet. Spreek uit dat je iets zelf niet zo tof zou vinden maar uiteindelijk is het aan de persoon zelf.quote:Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.
De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.
Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Nee dat snap ik ook niet want dat zegt niks over je huidige partner en jij. Tenzij je partner bijvoorbeeld 5 bedpartners per week heeft gehad of bij elke relatie tig keer vreemd is gegaan dan ga ik denken dat er iets flink aan de hand is.quote:Op zondag 12 september 2021 18:14 schreef M1stral het volgende:
Ik snap mensen nooit zo goed die je verleden voor je voeten gaan gooien in het vandaag. Je hebt de keuze er voor te kiezen er niet mee in zee te gaan.
Daarnaast zou ik sowieso niet heel veel problemen hebben met hetgeen zich afgespeeld heeft voor ik die persoon leerde kennen. En dan bedoel ik vooral de voor de hand liggende zaken zoals jij die noemt. Je hebt geen moord gepleegd ofzo.
Waar ik wel slecht op zou gaan is wanneer mensen doen alsof zaken ze maar overkomen en nergens eigen verantwoordelijkheid nemen. Als borderline je probleem is, dat is vervelend. Maakt niet dat iemand niet van je kan houden om wie je bent. Maar het zou geen vrijbrief moeten zijn om maar niks aan je issues te doen. Erkennen is al heel wat waard. Er aan de slag mee gaan nog meer. Dat siert je. Een juiste partner zou je daarom ook helpen te kijken naar je toekomst en niet blijven struikelen over wat je in het verleden uitgespookt hebt.
"Jezelf zijn" vind ik persoonlijk een te vaag begrip.quote:Op zondag 12 september 2021 12:05 schreef Twintig het volgende:
Je moet gewoon jezelf zijn. En je hoeft je niet aan te passen aan je partner. Je moet doen waar jij achter staat, dus als jij vindt dat je niet tegen je ouders wil keren, dan moet je dat niet doen. Altijd luisteren naar jezelf.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |