abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_201292103
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.

De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.

Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
pi_201292467
Hier valt niet echt een zinnig eenduidig antwoord op te geven, zonder verdere context. Het uitgangspunt dat mensen je moeten nemen zoals je bent is mooi en nobel, maar blijkbaar is het voor jou wel een terugkerend probleem dat daar de schoen wringt. Voor ons is het alleen wel lastig oordelen of je nu echt zo'n opmerkelijk verleden zou hebben of dat je bijvoorbeeld met manipulatieve figuren in aanraking bent gekomen.

Belangrijk is denk ik wel dat je je alleen aanpast op de gebieden waar je jezelf ook comfortabel bij voelt. Dat kun je op de lange termijn ook volhouden.
pi_201296347
Aanpassen op bepaalde grenzen kan maar je moet niet over je eigen grenzen heen gaan want dan pas je jezelf zo aan dat je straks helemaal niet meer weet wie jezelf bent.
  vrijdag 10 september 2021 @ 19:04:26 #4
339901 LordofLeaves
conjurer of cheap tricks
pi_201296847
Waarom zou je jezelf verloochenen?
soooo, da's mooi!
pi_201296995
quote:
0s.gif Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.

De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues.
Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.

Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Zo, dat is een boude uitspraak van je ex, zeker als je aangeeft dat je het zelf al hebt geaccepteerd. Heb je geluisterd naar hem?

Zoals hierboven gezegd: het is moeilijk hier wat over te zeggen zonder een situatieschets of voorbeeld.
Maar door ouder worden krijg je weer andere inzichten over hoe je heb gehandeld en kan je je anders opstellen in vergelijkbare situaties, dat is de lerende curve van het leven.
  vrijdag 10 september 2021 @ 19:14:07 #6
496301 airconditioning
VVD/GL met bovenmodaal inkomen
pi_201297059
Context? Dit is erg vaag
Pro: Woke, LGBTQQIP2SAA++, BLM, vaccinatieplicht, K. Harris, Vegan, immigratie, milleumaatregelen, (bio)diversiteit en Antifa
Anti: Wappiementaliteit, mileuvervuiling, racisme, antisemitisme, fvd/trumpisme, boeren en populisme.
pi_201298205
quote:
0s.gif Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.

De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.

Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Wat denk je er zelf van, en wat wil jij met betrekking tot de punten die je beschrijft?
pi_201314402
quote:
0s.gif Op vrijdag 10 september 2021 19:14 schreef airconditioning het volgende:
Context? Dit is erg vaag
Dat gaat vaak over mijn gedrag (veel drinken en nightlife) dat in combinatie met mijn borderline tot nogal wat situaties leidde. Wat ik deed, hoeveel ik dronk, welke drugs ik heb gedaan, met wie ik seks had, wie mijn vrienden waren en zijn, waar ik werk, etc. En ja die borderline komt sowieso door mijn ouders die veel te jong een kind kregen, maar dat heb ik al lang geplaatst. Eigenlijk heel mijn background story stoort veel mannen en ik wil gerust aanpassingen maken, maar ik kan mezelf en het verleden niet veranderen en eigenlijk vind ik ook niet dat dat verborgen gehouden moet worden.
pi_201320254
quote:
0s.gif Op zaterdag 11 september 2021 22:24 schreef anoniemV het volgende:

[..]
Dat gaat vaak over mijn gedrag (veel drinken en nightlife) dat in combinatie met mijn borderline tot nogal wat situaties leidde. Wat ik deed, hoeveel ik dronk, welke drugs ik heb gedaan, met wie ik seks had, wie mijn vrienden waren en zijn, waar ik werk, etc. En ja die borderline komt sowieso door mijn ouders die veel te jong een kind kregen, maar dat heb ik al lang geplaatst. Eigenlijk heel mijn background story stoort veel mannen en ik wil gerust aanpassingen maken, maar ik kan mezelf en het verleden niet veranderen en eigenlijk vind ik ook niet dat dat verborgen gehouden moet worden.
Dat het veel mannen stoort is hun probleem. Jouw probleem is dat je steeds mannen opzoekt, die er een probleem van maken.

Kortom: zoek mannen die er geen probleem van maken :s)

PS: wel al behandelingen gehad om met je borderline om te kunnen gaan?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
pi_201320767
Je moet gewoon jezelf zijn. En je hoeft je niet aan te passen aan je partner. Je moet doen waar jij achter staat, dus als jij vindt dat je niet tegen je ouders wil keren, dan moet je dat niet doen. Altijd luisteren naar jezelf.
pi_201321993
quote:
1s.gif Op zondag 12 september 2021 11:19 schreef Godshand het volgende:

[..]
PS: wel al behandelingen gehad om met je borderline om te kunnen gaan?
Ja hoor, al veel aan uitgegeven :')
pi_201323181
quote:
0s.gif Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.

De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.

Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Ik denk dat in een relatie beide partijen zich horen aan te passen tot op zekere hoogte: de mate waarin men nog zichzelf kan zijn. Als men over die grens heen gaat dan voelt men zich niet goed meer en krijg je storingen.

Ik sprak ooit met vrouwelijke collega die aangaf dat ze in een relatie haar partner het graag naar zijn zin wilt maken. Ze doet letterlijk alles maar als zij niet iets terugkrijgt wat zij wilt dan kan ze daar best emotioneel teleurgesteld over zijn. Uiteindelijk kreeg ze een relatie met een man die hier goed gebruik van wist te maken omdat ze toch niet boos werd om dingen. Nu is ze in therapie omdat ze het allemaal niet aankan: de druk die haar man haar geeft om toch 100% te presteren als vrouw, moeder en iemand met een fulltime job. En dat terwijl die man haar niet helpt want "ze kon het allemaal toch zelf?"

Men hoort te voorkomen dat er een vorm van misbruik ontstaat door de ander in een relatie. Als men moeite heeft om dat in te zien wanneer men onbewust over zijn/haar eigen grenzen gaat dan is het ook de taak van de ander om dat aan te geven. Maar ik begreep van een aantal ervaringsdeskundigen op dit gebied dat men niet meer zo eerlijk is.
  zondag 12 september 2021 @ 18:14:15 #13
241156 M1stral
Denim Connaisseur
pi_201326592
Ik snap mensen nooit zo goed die je verleden voor je voeten gaan gooien in het vandaag. Je hebt de keuze er voor te kiezen er niet mee in zee te gaan.

Daarnaast zou ik sowieso niet heel veel problemen hebben met hetgeen zich afgespeeld heeft voor ik die persoon leerde kennen. En dan bedoel ik vooral de voor de hand liggende zaken zoals jij die noemt. Je hebt geen moord gepleegd ofzo.

Waar ik wel slecht op zou gaan is wanneer mensen doen alsof zaken ze maar overkomen en nergens eigen verantwoordelijkheid nemen. Als borderline je probleem is, dat is vervelend. Maakt niet dat iemand niet van je kan houden om wie je bent. Maar het zou geen vrijbrief moeten zijn om maar niks aan je issues te doen. Erkennen is al heel wat waard. Er aan de slag mee gaan nog meer. Dat siert je. Een juiste partner zou je daarom ook helpen te kijken naar je toekomst en niet blijven struikelen over wat je in het verleden uitgespookt hebt.
[b]Op dinsdag 11 oktober 2011 23:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:[/b]
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
pi_201333173
quote:
0s.gif Op zondag 12 september 2021 15:11 schreef stokj het volgende:

[..]
Ik denk dat in een relatie beide partijen zich horen aan te passen tot op zekere hoogte: de mate waarin men nog zichzelf kan zijn. Als men over die grens heen gaat dan voelt men zich niet goed meer en krijg je storingen.

Ik sprak ooit met vrouwelijke collega die aangaf dat ze in een relatie haar partner het graag naar zijn zin wilt maken. Ze doet letterlijk alles maar als zij niet iets terugkrijgt wat zij wilt dan kan ze daar best emotioneel teleurgesteld over zijn. Uiteindelijk kreeg ze een relatie met een man die hier goed gebruik van wist te maken omdat ze toch niet boos werd om dingen. Nu is ze in therapie omdat ze het allemaal niet aankan: de druk die haar man haar geeft om toch 100% te presteren als vrouw, moeder en iemand met een fulltime job. En dat terwijl die man haar niet helpt want "ze kon het allemaal toch zelf?"

Men hoort te voorkomen dat er een vorm van misbruik ontstaat door de ander in een relatie. Als men moeite heeft om dat in te zien wanneer men onbewust over zijn/haar eigen grenzen gaat dan is het ook de taak van de ander om dat aan te geven. Maar ik begreep van een aantal ervaringsdeskundigen op dit gebied dat men niet meer zo eerlijk is.
Ja daar ben ik ook bang voor, dat ik te veel moet plooien en leven naar iemand anders' wensen van zijn ideale vrouw. Ik snap dat er zaken zijn die ze liever anders aan me hadden gehad, maar ik ben wie ik ben en daar hebben ze voor gekozen. Ik merk dat bij enkele van mijn vriendinnen. Vroeger super leuke en zelfstandige vrouwen met wel wat gekke kantjes en een sterk karakter (goed en slecht), die naar een wens van hun man leven en echt liegen om hem tevreden te stellen. En achteraf bij ons, de vriendinnen klagen over hoe lastig het is. Eentje liegt gewoon staalhard tegen haar man over haar eigen persoonlijkheid en verleden en moet thuis altijd koken, huishouden doen, voor de kinderen zorgen, ook fulltime werken, terwijl hij enkel fulltime werkt. Dan verwacht die kerel effectief dat ze hem in het weekend pijpt terwijl hij met een pilsje naar de voetbal kijkt en durft hij nog klagen als ze haar er niet voor heeft opgemaakt. Ze is echt nog maar een schim van zichzelf als ze bij hem is. Dat is echt mijn grootste vrees.
pi_201333299
quote:
0s.gif Op maandag 13 september 2021 00:00 schreef anoniemV het volgende:

[..]
Ja daar ben ik ook bang voor, dat ik te veel moet plooien en leven naar iemand anders' wensen van zijn ideale vrouw. Ik snap dat er zaken zijn die ze liever anders aan me hadden gehad, maar ik ben wie ik ben en daar hebben ze voor gekozen. Ik merk dat bij enkele van mijn vriendinnen. Vroeger super leuke en zelfstandige vrouwen met wel wat gekke kantjes en een sterk karakter (goed en slecht), die naar een wens van hun man leven en echt liegen om hem tevreden te stellen. En achteraf bij ons, de vriendinnen klagen over hoe lastig het is. Eentje liegt gewoon staalhard tegen haar man over haar eigen persoonlijkheid en verleden en moet thuis altijd koken, huishouden doen, voor de kinderen zorgen, ook fulltime werken, terwijl hij enkel fulltime werkt. Dan verwacht die kerel effectief dat ze hem in het weekend pijpt terwijl hij met een pilsje naar de voetbal kijkt en durft hij nog klagen als ze haar er niet voor heeft opgemaakt. Ze is echt nog maar een schim van zichzelf als ze bij hem is. Dat is echt mijn grootste vrees.
Daarom, Anoniem, altijd goed je partner selecteren. En gaandeweg ook ontdekken wat voor persoon het is maar ook om welke redenen deze persoon jou accepteert om hoe je bent.

Ik had ooit in een ander topic in R&P wat gepost over een date tussen mij en een meid. Qua ideeën en idealen zaten we op één lijn. Maar ik vond haar qua hoe ze deed een vervelend persoon (hard praten, je onderbreken terwijl je nog bezig bent iets te vertellen, continu aan het woord zijn). Ze was gewoon een kwebbelkous die continu geluid moest maken en kon niet begrijpen dat ik daar soms geen behoefte aan had. Mij vond ze weer te stilletjes. Maar dat werd bij mij weer getriggerd doordat zij elke keer aan het woord moest zijn en niet luisterde als ik er wat van zei. Dan houdt het voor mij snel op.

Wij accepteerden elkaar niet hoe we waren. Ik denk ook, nu ik dit schrijf, dat aan elkaar aanpassen niet de juiste benaming is. Ik denk eerder rekening met elkaar houden. Want als je je aanpast kan dat ook een negatieve effect hebben (je stelt je partner dik tevreden maar zelf voel je je weer slechter).
pi_201338477
quote:
0s.gif Op maandag 13 september 2021 00:29 schreef Yurithemaster het volgende:
gewoon helemaal niet daten, heb je ook geen gezeik ^O^ _O_
Daar zit wel wat in ja...
pi_201339567
Ik pas me aan waar ik me aan wil passen. En doe dat niet waar ik dat niet wil. Als dat niet geaccepteerd wordt dan is het snel klaar. Zo simpel is het.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
pi_201339972
Je moet je nooit veranderen voor iemand anders. Alleen voor jezelf.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
pi_201340193
Het gaat om dingen vrijwillig doen.
pi_201364294
In het verleden die neiging wel eens gehad voor het stukje "Oh ik hoop dat ze mij nog wel leuk vindt" later geleerd dat je daar toch echt alleen jezelf mee hebt :)
Qua verleden deel ik uiteindelijk alles, dat hoeft niet op date 1, maar als het vertrouwen goed zit wederzijds (voor zover je dit kan weten) dan doe ik dat wel ja. En als dat iemand afschrikt, dan kan die persoon ook niet inzien dat je verleden je maakt tot wie je nu bent. Een verleden komt nou eenmaal bij iemand.

quote:
0s.gif Op vrijdag 10 september 2021 13:37 schreef anoniemV het volgende:
Ik weet dat relaties geven en nemen zijn, maar hoever ga je met jezelf te veranderen, met je verleden of met mensen te breken? Bepaalde zaken en gedragingen uit je verleden te verbergen, je ervoor schamen of verontschuldigen? Bij al meerdere ex-vriendjes was dit een probleem voor mij. Ik ben zeker niet op alles even trots maar vind ook niet dat ik me voor alles moet gaan schamen en doen of dat nooit gebeurd is. Ik heb het idee dat die dingen me net maken wie ik ben en probeer zo weinig mogelijk van de oordelen aan te trekken.

De laatste ex vond zelfs dat ik me tegen mijn ouders moest keren omdat ze alles behalve een goed voorbeeld waren en een oorzaak van veel van mijn issues. Ik besef dat ook wel maar weet dat ze dat niet met slechte bedoelingen deden. Hij wou zelfs dat ik bepaalde mensen aangaf voor dingen waar ik me al lang over heb gezet maar hij problemen mee had.

Aan de andere kant besef ik ook wel dat ik enorm koppig ben en moeite heb met mezelf op iemand anders vraag aan te passen. Maar waar ligt die grens voor jullie?
Een vriend moet dit niet van je vragen. Hoogstens in zo een geval dat hij kan zeggen "in jouw geval zou ik" maar de keuze geheel aan jou laten. Hetzelfde als iemand iets verbieden, dat werkt niet. Spreek uit dat je iets zelf niet zo tof zou vinden maar uiteindelijk is het aan de persoon zelf.

Aan de andere kant, als je zaken moet verbergen omdat je je er voor schaamt, dan vertrouw je je partner (nog) niet. Dan is dat ook nog niet juist :)
pi_201368491
Dat moet vooral op vrijwillige basis gebeuren maar jezelf helemaal veranderen moet je niet doen. Tenzij je trekjes hebt wat je partner absoluut niet van houd zoals op de grond spugen, boeren, vloeken, smakken of domme opmerkingen maken. Wat met dit soort dingen heb je vooral jezelf mee.

quote:
0s.gif Op zondag 12 september 2021 18:14 schreef M1stral het volgende:
Ik snap mensen nooit zo goed die je verleden voor je voeten gaan gooien in het vandaag. Je hebt de keuze er voor te kiezen er niet mee in zee te gaan.

Daarnaast zou ik sowieso niet heel veel problemen hebben met hetgeen zich afgespeeld heeft voor ik die persoon leerde kennen. En dan bedoel ik vooral de voor de hand liggende zaken zoals jij die noemt. Je hebt geen moord gepleegd ofzo.

Waar ik wel slecht op zou gaan is wanneer mensen doen alsof zaken ze maar overkomen en nergens eigen verantwoordelijkheid nemen. Als borderline je probleem is, dat is vervelend. Maakt niet dat iemand niet van je kan houden om wie je bent. Maar het zou geen vrijbrief moeten zijn om maar niks aan je issues te doen. Erkennen is al heel wat waard. Er aan de slag mee gaan nog meer. Dat siert je. Een juiste partner zou je daarom ook helpen te kijken naar je toekomst en niet blijven struikelen over wat je in het verleden uitgespookt hebt.
Nee dat snap ik ook niet want dat zegt niks over je huidige partner en jij. Tenzij je partner bijvoorbeeld 5 bedpartners per week heeft gehad of bij elke relatie tig keer vreemd is gegaan dan ga ik denken dat er iets flink aan de hand is.
Ô mon citoyens vous serez unis.
pi_201369659
quote:
0s.gif Op zondag 12 september 2021 12:05 schreef Twintig het volgende:
Je moet gewoon jezelf zijn. En je hoeft je niet aan te passen aan je partner. Je moet doen waar jij achter staat, dus als jij vindt dat je niet tegen je ouders wil keren, dan moet je dat niet doen. Altijd luisteren naar jezelf.
"Jezelf zijn" vind ik persoonlijk een te vaag begrip.

Ik snap wel waarom veel mensen zoiets zeggen, want zij merken dan persoonlijk dat wanneer ze zich teveel bezig gaan houden met hoe ze overkomen en hun gedrag teveel proberen aan te passen, het averechts werkt. Het klopt ook dat mensen je in de meeste gevallen waarschijnlijk het leukst vinden als je je authentieke zelf bent.

Bij persoonlijkheidsstoornissen is dat anders, omdat juist het gedrag wat je helemaal van jezelf gewend bent ervoor zorgt dat het elke keer fout gaat in jouw leven. TS merkt dat hoe ze het tot nu toe heeft gedaan niet werkt om zich gelukkig te kunnen voelen met zichzelf en haar leven.

De hamvraag is dan wat ze precies anders moet gaan doen voortaan, want haar zelfbeeld zal alleen echt verbeteren als ze gaat ervaren dat dingen in haar leven wel gaan lukken.

Ik begrijp haar ook dat ze therapie niet meer ziet zitten. Ik word zelf ook nergens meer aangenomen. Ik ben beschouwd als uitbehandeld: dat wordt puur en alleen beoordeeld van het feit dat ik al eerder therapie heb gehad. Er wordt niet eens gekeken naar mijn huidige situatie en problematiek.

Therapie kan alleen goed werken als de communicatie tussen behandelaar en client goed is en als beide partijen elkaar begrijpen. Die communicatie kan verstoord raken als de client door emoties verkeerde conclusies gaat trekken en op basis daarvan negatief reageert. Maar andersom gebeurt helaas ook: er zijn teveel behandelaars die geen moeite doen om echt naar de client te luisteren en zich teveel laten leiden door protocol en aannames.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')