R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben midden 20 en ben na ongeveer 6 jaar gestudeerd te hebben in principe klaar. Heb een hbo bachelor en WO master diploma op zak. Maar eigenlijk heeft mijn hart altijd al gelegen bij een bepaalde studie (psychologie). Echter, na de havo kon ik hier niet mee starten, na m'n hbo propedeuse ook niet (tenzij ik een certificaat zou halen voor wiskunde op VWO niveau, wat destijds onbegonnen werk was) dus heb ik mijn bachelor afgemaakt en ben ik daarna een WO master gaan doen die ik met mijn achtergrond kon doen.
Ik kom er nu achter dat ik een beetje spijt van mijn keuzes heb. Psychologie is nog steeds hetgeen waar ik aan denk op het moment dat ik denk aan wat nou echt mijn studie/baan is. De laatste dagen zit deze studie weer ontzettend in m'n hoofd. Ik ben zelfs op internet gaan zoeken naar de huidige toelatingseisen en wat eventueel nog mogelijkheden voor me zouden zijn. Nu blijkt dat ik zonder problemen toegelaten zou kunnen worden voor de bachelor, dankzij m'n voltooide hbo studie. Maar ja, dat betekent nog minimaal 3 jaar studeren en dat zie ik nou ook niet echt zitten. Denk ook niet dat ik me nog thuis zou voelen tussen de 18 en 19 jarigen.
Maar ik heb ook geïnformeerd of ik met mijn achtergrond toelaatbaar ben tot een premaster voor psychologie. Dit zou nog 2 jaar studeren betekenen, maar dan wel gelijk een master en dus veel toekomstperspectief voor banen die ik echt ambieer. Ik weet nog niet of dit mogelijk is, maar ik vraag me echt af wat ik zou doen als blijkt dat ik toch toelaatbaar ben. Het probleem is alleen: ik ben midden 20, en heb er al 6 jaar studie op zitten. Ik ga over een tijdje samenwonen met mijn vriend die al bijna 2 jaar fulltime werkt. Ik heb een studieschuld. Ik weet niet zo goed hoe ik het zou moeten bolwerken, en ik denk dat mijn vriend er ook niet op zit te wachten dat ik er nog een paar jaar studie achteraan plak. Maar als ik aan de mogelijkheid denk word ik gewoon heel vrolijk, want ik weet dat ik diep vanbinnen gewoon die studie wil doen.
Ik heb het eigenlijk nog met niemand besproken omdat ik een beetje bang ben voor de reacties, met name van mijn vriend en m’n moeder. Ik denk dat zij vind dat het wel eens klaar moet zijn na al best lang gestudeerd te hebben (al heeft zij de laatste jaren niet voor mijn studiekosten hoeven opdraaien). En mijn vriend kijkt er ook wel naar uit om gewoon samen met mij het volwassen leven te gaan leven.
Komt erop neer dat m'n hoofd zegt dat ik m'n studiekansen gehad heb en dat ik het uit m’n hoofd moet zetten. Maar m'n hart zegt dat ik m'n echte passie moet volgen en toch die studie moet gaan doen, en de studieschuld en het uitgestelde volwassen leven op de koop toe moet nemen. Ik weet het gewoon even niet. Zou willen dat ik de tijd terug kon draaien. Wat moet ik doen? Naar m'n hoofd of hart luisteren? Zijn er mensen met soortgelijke ervaringen? Wat deden jullie? En hoe gingen jullie om met eventuele negatieve reacties van anderen?
Ik kom er nu achter dat ik een beetje spijt van mijn keuzes heb. Psychologie is nog steeds hetgeen waar ik aan denk op het moment dat ik denk aan wat nou echt mijn studie/baan is. De laatste dagen zit deze studie weer ontzettend in m'n hoofd. Ik ben zelfs op internet gaan zoeken naar de huidige toelatingseisen en wat eventueel nog mogelijkheden voor me zouden zijn. Nu blijkt dat ik zonder problemen toegelaten zou kunnen worden voor de bachelor, dankzij m'n voltooide hbo studie. Maar ja, dat betekent nog minimaal 3 jaar studeren en dat zie ik nou ook niet echt zitten. Denk ook niet dat ik me nog thuis zou voelen tussen de 18 en 19 jarigen.
Maar ik heb ook geïnformeerd of ik met mijn achtergrond toelaatbaar ben tot een premaster voor psychologie. Dit zou nog 2 jaar studeren betekenen, maar dan wel gelijk een master en dus veel toekomstperspectief voor banen die ik echt ambieer. Ik weet nog niet of dit mogelijk is, maar ik vraag me echt af wat ik zou doen als blijkt dat ik toch toelaatbaar ben. Het probleem is alleen: ik ben midden 20, en heb er al 6 jaar studie op zitten. Ik ga over een tijdje samenwonen met mijn vriend die al bijna 2 jaar fulltime werkt. Ik heb een studieschuld. Ik weet niet zo goed hoe ik het zou moeten bolwerken, en ik denk dat mijn vriend er ook niet op zit te wachten dat ik er nog een paar jaar studie achteraan plak. Maar als ik aan de mogelijkheid denk word ik gewoon heel vrolijk, want ik weet dat ik diep vanbinnen gewoon die studie wil doen.
Ik heb het eigenlijk nog met niemand besproken omdat ik een beetje bang ben voor de reacties, met name van mijn vriend en m’n moeder. Ik denk dat zij vind dat het wel eens klaar moet zijn na al best lang gestudeerd te hebben (al heeft zij de laatste jaren niet voor mijn studiekosten hoeven opdraaien). En mijn vriend kijkt er ook wel naar uit om gewoon samen met mij het volwassen leven te gaan leven.
Komt erop neer dat m'n hoofd zegt dat ik m'n studiekansen gehad heb en dat ik het uit m’n hoofd moet zetten. Maar m'n hart zegt dat ik m'n echte passie moet volgen en toch die studie moet gaan doen, en de studieschuld en het uitgestelde volwassen leven op de koop toe moet nemen. Ik weet het gewoon even niet. Zou willen dat ik de tijd terug kon draaien. Wat moet ik doen? Naar m'n hoofd of hart luisteren? Zijn er mensen met soortgelijke ervaringen? Wat deden jullie? En hoe gingen jullie om met eventuele negatieve reacties van anderen?
Heeft het niet meer te maken met een soort angst / uitstelgedrag om deel te nemen aan de grote mensen wereld met een fulltime baan enzo?
Dat zie ik vaak bij mensen medio twintig.
Enerzijds is je passie volgen belangrijk, anderzijds ken ik maar weinig mensen die van meer en meer studeren uiteindelijk echt beter zijn geworden. De maatschappij zit volgens mij ook minder dan 20/30 jaar geleden zo in elkaar dat veel studie (theorietische) kennis je daadwerkelijk verder gaat brengen in de maatschappij. Entrepeneurship, beleggen, timing en kansen pakken en hard werken zijn tegenwoordig veel belangrijker dan je zoveelste masterdiploma van een Nederlandse universiteit.
Nog niet gesproken over de hoeveelheid schuld die je opbouwt. Onderschat trouwens ook niet de mogelijkheden die je later in je loopbaan nog kunt krijgen om alsnog terecht te komen in een sector die beter bij je past, vaak nog op kosten van de baas als je een beetje de juiste werkgever zoekt.
Dat zie ik vaak bij mensen medio twintig.
Enerzijds is je passie volgen belangrijk, anderzijds ken ik maar weinig mensen die van meer en meer studeren uiteindelijk echt beter zijn geworden. De maatschappij zit volgens mij ook minder dan 20/30 jaar geleden zo in elkaar dat veel studie (theorietische) kennis je daadwerkelijk verder gaat brengen in de maatschappij. Entrepeneurship, beleggen, timing en kansen pakken en hard werken zijn tegenwoordig veel belangrijker dan je zoveelste masterdiploma van een Nederlandse universiteit.
Nog niet gesproken over de hoeveelheid schuld die je opbouwt. Onderschat trouwens ook niet de mogelijkheden die je later in je loopbaan nog kunt krijgen om alsnog terecht te komen in een sector die beter bij je past, vaak nog op kosten van de baas als je een beetje de juiste werkgever zoekt.
Passie volgen. Later geen goeie baan of weinig geld? Maakt niet uit, met een studie psychologie is de uitkomst hetzelfde. 
Studeren dus. Geld boeit niet.
Studeren dus. Geld boeit niet.
M'n schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten, want er is nog wel wat.
Hi! Wat heb je nu gestudeerd als ik vragen mag?
- allereerst follow your dream! Als je het financieel redt en dit je droom is moet je je niet tegen laten houden door meningen van anderen. Dat blijft anders knagen
- nu kan je deze keuze nog maken, hoe langer je wacht hoe lastiger het wordt door kinderen, hypotheek etc etc
- Psychologie is natuurlijk wel een studie met een complexe arbeidsmarkt achteraf - de droombanen liggen niet voor het oprapen - dat betekent niet dat je het niet moet doen, maar je moet wel een realistisch beeld hebben
- allereerst follow your dream! Als je het financieel redt en dit je droom is moet je je niet tegen laten houden door meningen van anderen. Dat blijft anders knagen
- nu kan je deze keuze nog maken, hoe langer je wacht hoe lastiger het wordt door kinderen, hypotheek etc etc
- Psychologie is natuurlijk wel een studie met een complexe arbeidsmarkt achteraf - de droombanen liggen niet voor het oprapen - dat betekent niet dat je het niet moet doen, maar je moet wel een realistisch beeld hebben
Oh wacht. TS is midden 20?
'werken' met je luie donder.
Doe er maar deeltijd naast ofzo.
Gewoon ff een magazijnbaantje pakken. (oh nee, TS is overgekwalificeerd)
Stuggles man. Module keuzes maken zeker geskipt?
Edit: ik ben niet gekwalificeerd om hier een goed gefundeerde mening over te geven.
[ Bericht 16% gewijzigd door Het_Bokje op 10-09-2021 12:19:55 (Wat overdreven Bokje...) ]
'werken' met je luie donder.
Doe er maar deeltijd naast ofzo.
Gewoon ff een magazijnbaantje pakken. (oh nee, TS is overgekwalificeerd)
Stuggles man. Module keuzes maken zeker geskipt?
Edit: ik ben niet gekwalificeerd om hier een goed gefundeerde mening over te geven.
[ Bericht 16% gewijzigd door Het_Bokje op 10-09-2021 12:19:55 (Wat overdreven Bokje...) ]
M'n schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten, want er is nog wel wat.
Verder studeren! Als daar je passie ligt, wat maken die paar jaar nog uit? Je moet nog een eeuwigheid werken.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ik ben op m'n 35e nog de schoolbanken ingegaan, daar moet je je echt niks van aantrekken. Bedenk jezelf ook dat er een goede kans is, dat als je gezond bent en blijft, je tot je 75e ofzo door kan werken, als je werkethiek daar in aansluit. Dat zijn nogal wat decennia, dan moet je wel iets doen wat je leuk vind.
Financieel kan ik niet in je portemonnee kijken maar als er ruimte voor is, zou ik het wel doen.
Financieel kan ik niet in je portemonnee kijken maar als er ruimte voor is, zou ik het wel doen.
-nee-
Zou kunnen dat dat wel een beetje meespeelt onbewust. Al moet ik zeggen dat ik me er juist wel op ingesteld had om straks het werkende leven in te gaan en eindelijk een beetje geld te verdienen. Daar ben ik wel echt naar uit gaan kijken. Dus waarom ik nu ineens weer zo met die studie in m'n hoofd zit weet ik niet zo goed.quote:Op vrijdag 10 september 2021 12:08 schreef Autoscooter het volgende:
Heeft het niet meer te maken met een soort angst / uitstelgedrag om deel te nemen aan de grote mensen wereld met een fulltime baan enzo?
Ga eerst maar eens een jaartje, of twee, werken.
Studeren kan altijd nog.
Studeren kan altijd nog.
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Je leeftijd vind ik een slecht argument, heb je bij je voorgaande studie niet gemerkt dat er zat mensen van die leeftijd studeren? Maar hoe zit het met de baankans na deze master, dat is na een studie psychologie nog wel een dingetje meen ik?
Als de baankans er is, en je het financieel rond kan maken zou ik er in samenspraak met je partner voor gaan.
Als de baankans er is, en je het financieel rond kan maken zou ik er in samenspraak met je partner voor gaan.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Ik ben ook wel benieuwd wat je nu gestudeerd hebt? Of dat wel al in de richting is? (want je geeft aan dat je na de havo geen psychologie kon studeren, want universitaire studie).
En waarvoor je de psychologie studie nodig denkt te hebben? Dat is dan een beroep wat met je huidige master niet mogelijk is?
Deeltijdstudie naast werk is ook nog een optie eventueel?
Ik weet het niet zeker, maar dacht dat je soms voor een tweede master best veel moet betalen? Dacht dat de overheid alleen de eerste master subsidieert, voor de tweede betaal je instellingstarief. Het lijkt erop dat je bv in Leiden dan 17.000 euro per jaar kwijt bent aan collegegeld. Maar helemaal zeker weet ik het niet, hangt ook van je achtergrond af.
Ik denk dat je even goed duidelijk moet hebben wat je wil en welke wegen mogelijk zijn om daar te komen.
Het is ook wel zonde om je hele leven iets te doen wat je niet leuk vindt. Maar misschien dat je met je huidige studierichting ook werk kan vinden wat leuk is. Het is wel moeilijker om vanuit werk terug de schoolbanken in te gaan, maar niet onmogelijk en soms is het ook wel goed om eerst wat ervaring op te doen om zeker te weten dat je toch psychologie wil studeren?
Maar ik denk wel dat je vooral moet kijken naar waar je zelf gelukkig van wordt en niet waar je moeder of vriend gelukkig van wordt.
En waarvoor je de psychologie studie nodig denkt te hebben? Dat is dan een beroep wat met je huidige master niet mogelijk is?
Deeltijdstudie naast werk is ook nog een optie eventueel?
Ik weet het niet zeker, maar dacht dat je soms voor een tweede master best veel moet betalen? Dacht dat de overheid alleen de eerste master subsidieert, voor de tweede betaal je instellingstarief. Het lijkt erop dat je bv in Leiden dan 17.000 euro per jaar kwijt bent aan collegegeld. Maar helemaal zeker weet ik het niet, hangt ook van je achtergrond af.
Ik denk dat je even goed duidelijk moet hebben wat je wil en welke wegen mogelijk zijn om daar te komen.
Het is ook wel zonde om je hele leven iets te doen wat je niet leuk vindt. Maar misschien dat je met je huidige studierichting ook werk kan vinden wat leuk is. Het is wel moeilijker om vanuit werk terug de schoolbanken in te gaan, maar niet onmogelijk en soms is het ook wel goed om eerst wat ervaring op te doen om zeker te weten dat je toch psychologie wil studeren?
Maar ik denk wel dat je vooral moet kijken naar waar je zelf gelukkig van wordt en niet waar je moeder of vriend gelukkig van wordt.
Woorden zijn een zeldzaam iets
Wie teveel zegt
Zegt niets 🎶
Wie teveel zegt
Zegt niets 🎶
Ik heb sociologie gestudeerd, maar dat is wel echt iets anders dan psychologie.quote:
Hi! Wat heb je nu gestudeerd als ik vragen mag?
En de Open Universiteit, is dat iets voor je? Werken (part-time?) en studeren tegelijk?
https://www.ou.nl/web/open-universiteit/psychologie
https://www.ou.nl/web/open-universiteit/psychologie
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Je zegt dat je nog 2 jaar nodig hebt. Als je eenmaal fulltime aan het werk bent, doe je het niet meer. Of ja: een enkeling krijgt dat voor elkaar, maar dat zijn uitzonderingen. Ik ben gaan werken toen ik 22 was met een HBO op zak. Ik zou jou met de motivatie om door te gaan en ambitie om er iets van te maken, adviseren om door te studeren.
Ah oké, nouja zolang je er tenminste maar gewoon eerlijk naar jezelf in bent over wat je beweergredenen enzo zijn.quote:
[..]
Zou kunnen dat dat wel een beetje meespeelt onbewust. Al moet ik zeggen dat ik me er juist wel op ingesteld had om straks het werkende leven in te gaan en eindelijk een beetje geld te verdienen. Daar ben ik wel echt naar uit gaan kijken. Dus waarom ik nu ineens weer zo met die studie in m'n hoofd zit weet ik niet zo goed.
Wat ik wel zelf heb ervaren is dat je 25e een hele 'dubbele' leeftijd kan zijn. Op die leeftijd staan sommige mensen nog met twee benen in het studentenleven terwijl anderen al helemaal de switch hebben gemaakt naar een koophuis en vaste relatie en op het punt staan een gezin te gaan beginnen in de komende jaren. Het kan snel gaan rond die leeftijd.
Het kan ook zijn dat je prioriteiten rond die leeftijd opeens snel veranderen. Dat je dus nu misschien nog heel veel belang hecht aan een extra studie, terwijl je over 1/2 jaar vanaf nu opeens veel meer geïnteresseerd bent in settelen, koophuis, geld overhebben voor een verbouwing en dat je denkt : shit, had ik maar niet zoveel geld in die extra studie gestoken....
Uiteindelijk is het allemaal persoonlijk natuurlijk, maar ik zou wel op tijd zorgen dat je afscheid neemt van de fulltime student uithangen. Ga desnoods part time studeren. Dat is iets waar ik mezelf (achteraf) best vaak over verbaas :dat studeren vaak als iets wordt gezien dat je ''fulltime'' doet, eventueel met een bijbaantje ernaast.
Terwijl je als je een beetje hersenen hebt in principe prima fulltime kunt werken en dan daarnaast studeren. Fulltime student zijn is m.i. eigenlijk helemaal nergens voor nodig en stiekem wel een beetje een luxeleventje.
Ik ben zelf 26 en vorig jaar afgestudeerd, ik heb nu een jaar gewerkt en doe nu via mijn werkgever een deeltijd hbo studie, ik twijfelde eerst heel erg of ik de druk aan kon en het allemaal kon combineren met mijn werk. Ik ben nu 3 weken bezig en heb op het moment geen spijt! Dit is de studie die ik altijd al had willen doen, eindelijk heb ik het gevoel dat ik iets leer wat ik ook echt interessant vind en kan toepassen bij mijn werk. Dat was bij mijn eerste studie helaas niet het geval, ik zou zeggen volg je hart! Als je eigenlijk al weet dat je dit heel graag wil doen, wat houd je dan tegen om het niet te doen?
Ik denk ook dat je moet kijken of je goed in de markt ligt. Kan zijn dat je wat concurrentie hebt, volgens mij willen veel mensen psycholoog worden. Passie is leuk, maar gebruik van je talenten voor iets waar vraag naar is laat een schoorsteen roken.
Maar leeftijd zou geen issue mogen zijn. Ik heb op latere leeftijd gewoon naast m´n baan gestudeerd via NCOI. Tijdens het studietraject werd ik boventallig maar voordat ik echt in de WW kwam vond ik weer een baan. Weinig negatieve reacties gehad ook, sterker nog, had de indruk dat het me juist een goede kandidaat maakte aangezien de studie al was betaald.
Maar leeftijd zou geen issue mogen zijn. Ik heb op latere leeftijd gewoon naast m´n baan gestudeerd via NCOI. Tijdens het studietraject werd ik boventallig maar voordat ik echt in de WW kwam vond ik weer een baan. Weinig negatieve reacties gehad ook, sterker nog, had de indruk dat het me juist een goede kandidaat maakte aangezien de studie al was betaald.
Heb je een idee wat je zou willen qua werk met een studie psychologie?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ze zeggen altijd: je kan beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan van iets dat je niet hebt gedaan...
Ik zou zeggen: ga verder studeren of kijk of je de opleiding in deeltijd kan doen en werk er deeltijd naast.
Ik zou zeggen: ga verder studeren of kijk of je de opleiding in deeltijd kan doen en werk er deeltijd naast.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik zou zeker weten je hart volgen, en luisteren naar je zelf. Het gaat om jouw en jouw geluk. Dus ik zou dit gewoon met je vriend bespreken van dat dit is wat je wil en gewoon eerlijk zijn. Juist omdat je eerlijk kan zijn en tegen je vriend je waarheid kan zeggen, kun je dus op jezelf vertrouwen, luisteren naar je zelf en dus je hart en je passie volgen. Dat heeft prioriteit zou ik zeggen. Dus gewoon voor de psychologie gaan. 
|
|
