Allemachtig, wat was me dat allemaal zeg? De laatste rit in lijn van de Vuelta werd een waar spektakelstuk, hoewel het daar lang niet op leek. In het begin van de rit reed er al vrij snel een vrij omvangrijke kopgroep weg, die ook meteen een grote voorsprong kreeg. Het liep al snel op naar meer dan 10 minuten, richting de 12 minuten zelfs. We hadden al meer dan de helft van de rit afgewerkt voor er in het peloton iets gebeurde. Alle gecategoriseerde klimmetjes van de dag zaten in het tweede deel van de rit en in aanloop naar deze klimmetjes besloot Ineos het tempo te verhogen. In een recordtempo zakte de voorsprong van de koplopers, van een minuut of 11 ging het heel snel terug naar vijf minuten. De koplopers raakten zes minuten kwijt in een kilometer of 30, ook wel een prestatie. Ineos bleef hard op kop beuken tot op de Alto de Mougás, de andere kant van de Alto da Groba. Op deze klim gebeurde iets wat we niet niet snel zullen vergeten. Nadat de knechten van Ineos opgerookt waren besloten de kopmannen aan te vallen. Yates ging eens in de aanval, Bernal ging eens in de aanval. Kuss bleek een slechte dag te hebben, hij zakte er meteen doorheen. Gelukkig voor Roglic was Kruijswijk wel in orde, hij wist de eerste aanvallen te pareren. Bernal ging nog eens in de aanval, Miguel Angel Lopez sloop met hem mee. Ze werken weer ingerekend door Kruijswijk, waarna direct Yates nog een keer ging. Roglic zat op dat moment niet zo goed, maar hij zag wel het gevaar. Hij versnelde en was mee. Mas sloop ook mee, net als Haig. Ook Mäder sprong mee, terwijl Lopez in het wiel van Bernal zat. Bernal reageerde niet, dus moest Lopez het gat zelf dichten. Dit leek te kunnen lukken, maar het lukte niet. Op ongeveer 60 kilometer van het eind zat Lopez op een paar meter van de andere favorieten, en hij kreeg het gewoon niet dicht. Blijkbaar werd er ook in zijn oortje geschreeuwd dat hij het gat niet dicht mocht rijden, want dat zou slecht zijn voor Mas.
De mannen van Bahrein vonden elkaar snel, zonder Lopez en zonder Bernal kon Haig goede zaken gaan doen. Mäder offerde zich op, hij reed lang op kop. Daarachter zag Lopez zijn podiumplaats al snel als sneeuw voor de zon verdwijnen. Niemand nam bij hem over, dus reed hij daar maar in z'n eentje op kop, helemaal verloren. De voorsprong liep snel op naar een halve minuut, toen een minuut, en daarna ging het naar twee minuten. De door de heilige Óscar Pereiro ontworpen rit had een hoge hinderlaagpotentie, en de hinderlaag kwam er. Op een klimmetje van eigenlijk drie keer niks gebeurde het. Het steile gedeelte van de klim was geweest, op een aantal stroken veredeld vals plat bestookten de favorieten elkaar. Bernal en Lopez gingen kopje onder, wat vermijdbaar leek. Ze hadden dat gat makkelijk kunnen dichten, zou je denken, maar daarom kijken we dus met z'n allen naar wielrennen. Het blijft een onvoorspelbare sport, zeker als de ritten goed ontworpen zijn. In de afdaling naar Baiona en in de vlakke aanloop naar de volgende klim waren we getuige van de capitulatie van Lopez, hij moest het noodgedwongen opgeven omdat er geen steun kwam. Even later kwamen er wel wat geloste renners aansluiten, waaronder ploeggenoot Rojas. Die mocht de schade proberen te beperken, maar dat was een onmogelijke opgave. Vanuit de kopgroep had Padun zich terug laten zakken, waardoor Haig ineens twee knechten voor zich had. De voorsprong liep daardoor zelfs op naar drie minuten, en later nog meer. Een fascinerende situatie, zoiets zie je niet zo vaak. Door al die toestanden zagen we ook bijna over het hoofd dat vanuit de kopgroep Ryan Gibbons in de aanval was gegaan. De Zuid-Afrikaan, drager van het truitje van Afrikaans kampioen, reed weg van de andere koplopers en wist een voorsprong uit te diepen van anderhalve minuut. Daarachter reed nochtans een duo van DSM, maar die hadden niets voor elkaar over. Goede cooperation, maar dan niet. Storer haalde wel de punten binnen voor de bergtrui, maar de vooraf geplande ritzege van Bardet kwam er niet. Ook omdat Bardet werd gestoken door een bij, dat is niet zo handig. Alsnog had de een zich wel voor de ander moeten opofferen, met zoveel babbels over het wielrennen als teamsport had ik toch meer verwacht.
De eenzame koploper had een voorsprong van anderhalve minuut op de achtervolgende groep, terwijl de groep der favorieten zich ondertussen op drie minuten bevond. Nadat de koplopers een voorsprong van 12 minuten hadden gekregen was dit wel een opmerkelijke ontwikkeling, je zou toch niet verwacht dat zo'n gat nog te dichten is. Dankzij Ineos wel, in eerste instantie. In tweede instantie toch vooral met dank aan de slapende Miguel Angel Lopez, die zich op een welhaast onvoorstelbare wijze liet ringeloren. Bahrein maakte er dankbaar gebruik van, Padun bleef eindeloos op kop boren. De beelden van de groep Lopez verdwenen na een tijd, en dat had een reden. Lopez was boos afgestapt, dat wilde men blijkbaar niet in beeld brengen. Lijkt me juist dat daar continu een camere bij had moeten zijn, dat had legendarische televisie opgeleverd. Lopez begon de dag op de derde plaats, maar doordat hij de slag had gemist was hij virtueel helemaal weg aan het zakken. Het podium was buiten beeld, hij kon zelfs richting de 7e plaats zakken. Lopez gaf eerder dit jaar al toe dat hij af en toe toch heeft geworsteld met wat mentale probleempjes, dan is dit natuurlijk wel een moment dat het ineens heel erg kan gaan stormen in je hoofd. Toch was dat niet de belangrijkste reden voor zijn bizarre actie. Het lag allemaal aan de ploegleiding, aan een schreeuwende Eusebio Unzue. Lopez moest niet op kop rijden achter Mas, want dat was slecht voor Mas. Als Eus dat echt heeft gezegd slaat dat natuurlijk helemaal nergens op, het rijden van Lopez had geen enkele invloed op Mas. Zijn tweede plaats was toch wel veilig. Hier moet een boek over worden geschreven, of een serie over worden gemaakt. Oh, wacht. Seizoen 2 kende een geniale aflevering, de rit naar La Covatilla zullen we ook nooit vergeten. Maar dit is de overtreffende trap. Een renner die de slag mist, daarna te horen krijgt dat hij niet op kop mag rijden en dan boos afstapt. Op de grond gaat zitten, ploegleider en ploeggenoot om hem heen, maar nee, met geen mogelijkheid meer op de fiets te krijgen. Nooit meegemaakt, echt nooit. Ja, Rohan Dennis deed ooit zoiets, maar die stond niet derde in het klassement. Ik kan eigenlijk nog steeds amper geloven dat dit echt allemaal heeft plaatsgevonden. Een renner die besluit er mee te stoppen omdat hij zijn podiumplaats verliest en omdat de ploegleider tegen hem schreeuwt. Mokkend op de grond, daarna huilend aan de telefoon met zijn vrouw. Definitief afgestapt, dan blijkbaar toch nog even opgestapt en uiteindelijk toch nooit meer de finish gehaald. Zoek, maar gelukkig wel weer gevonden.
Superman Lopez is natuurlijk een bijzondere renner die al vaker vreemde dingen heeft laten zien, maar dit slaat alles. De verklaringen die momenteel naar buiten komen spreken elkaar wel tegen. De officiële verklaring is dat Lopez spijt heeft, dat hij zijn ploeg in de steek heeft gelaten en dat soort teksten. Moet ie waarschijnlijk zeggen, anders gaat z'n contract doormidden. Al zie ik nu alsnog niet in hoe hij nog langer voor Movistar kan fietsen, dat gaat eigenlijk niet meer. De ploegleiding geeft je een bevel en hoe stom dat bevel ook is, het lijkt me nooit de oplossing om dan maar te stoppen met fietsen. En daarna weigeren door te fietsen, dat maakt het niet beter. Hoewel de ploegleiding uiteraard niet vrijuit gaat, wat een stel onbenullen zitten daar ook in de auto. Laat die Lopez lekker z'n gang gaan joh, het is allemaal al erg genoeg als je op zo'n manier de slag mist en je podium ziet verdwijnen, dan moet je het niet nog erger maken door te zeggen dat hij de benen stil moet houden. Dan maar strijdend ten onder. Enfin, we gaan hier nog meer over horen vermoed ik. To be continued, enzo. Na deze buitengewoon memorabele gebeurtenissen reden we naar de slotklim toe, over wegen die allemaal door Pereiro in het parcours werden gelegd. Richting de slotklim werden de achtervolgers ingehaald, door een gebrek aan cooperation. Bardet en Storer die niets voor elkaar doen, de altijd slepende Jesus Herrada die weer aan het slepen was, etc. Bahrein haalde iedereen weer bij, behalve Ryan Gibbons. De dappere Zuid-Afrikaan reed nog steeds op kop, met een minuut voorsprong. Maarja, de slotklim kende een paar steile stroken. Op een van die steile stroken ging Adam Yates in de aanval, hij kreeg Roglic en Mas met zich mee. Haig moest al snel kraken, maar Yates besloot alsnog niet door te rijden. Door het wegvallen van Lopez had Yates ook ineens weer uitzicht op het podium, maar dan zou hij wel wat tijd moeten pakken op Haig.
Die mogelijkheid was er, maar iedere keer dat Haig moest lossen stokte het tempo weer. Daardoor werd Gibbons lang niet gegrepen. Ze kwamen tot op een paar tellen, dan liep ie weer uit, kwamen ze weer op een paar tellen en liep ie weer uit. Op een paar kilometer van de finish werd Gibbons uiteindelijk toch gegrepen, maar de slotklim was grillig en eigenlijk gewoon onnavolgbaar. Doordat hij werd teruggepakt op een iets steilere strook kon hij zijn karretje aanhaken, terwijl er vanuit de achtergrond ook allerlei verrassende renners opdoken. Mikel Bizkarra bijvoorbeeld, ook iemand die de hele dag in de kopgroep had gezeten. Of Chris Hamilton, uiteindelijk de beste DSM. Toen het tempo vooraan wat slabakte ging Gibbons opnieuw in de aanval, dat was wel een bazenzet. Helaas werd er op hem gereageerd, stelletje misgunners. Ook de pogingen van Bizkarra werden gecounterd, tussen het sur placen door. Roglic, Yates, Mas en Haig keken toch vooral veel naar elkaar, de sukkelaars. Yates had Haig makkelijk kunnen lossen, maar hij zette nooit door. Mas deed ook helemaal niets, wat blijkbaar met Lopez te maken had. Hij durfde niet aan te vallen, want dan zou de achterstan van Lopez groter worden. Echt, serieus? Movistar is zo'n enorm bijzondere ploeg, het is absurd. Alles voor Netflix, blijkbaar. Na allerlei aanvallen van renners waar ik sympathie voor voel dook ineens uit het niets Clement Champoussin op. Die zat ook in de kopgroep, maar verdween vrij snel uit beeld toen de groep der favorieten aansloot. Hij kon door het trage tempo vooraan uit het niets ineens toch aansluiten en hij klapte er meteen vol over. Niemand reageerde. Toen gooide ik een baksteen door de tv. Ze deden alle moeite van de wereld om Gibbons bij te halen en toen Gibbons het nog een keer probeerde sprongen ze meteen op z'n wiel. Ook de sympathieke Bizkarra mocht geen kant op, maar de zoveelste zinloze nietszeggende kleurloze totaal overbodige flopfransoos krijgt ruim baan. Ik word weer boos, dit voelde als een persoonlijke aanval. Altijd tegen mijn Afrikaantjes en Basken, dju toch. Als neutrale kijker zal het geniaal zijn geweest, maar de laatste anderhalve kilometer haakte ik af. Tot die tijd was het briljant, maar dat men Champoussin liet rijden was simpelweg niet zo leuk. Vooral niet als je dan aan het eind nog zo'n sprintje van Roglic ziet, die had deze rit met 55 vingers in zijn neus kunnen winnen. Maarja, een tweede plaats is ook wel best, ofzo. Wat Yates deed was me helemaal een raadsel. Iedere keer aanvallen, Haig lossen en dan weer stoppen. Met het oog op een podiumplaats een totaal onbegrijpelijke tactiek, waardoor we vastzitten aan een Franse ritwinnaar. Champoussin, godbetert. Bedrog van de bovenste plank.
Als we het einde vergeten wel een geniale rit. Op 60 kilometer van het eind al koers, de favorieten deden er alles aan. Lopez zorgde er in z'n eentje voor dat we over tien jaar nog over hem en deze rit praten, waarvoor dank. De finale vloog alle kanten op, net als de percentages. De onregelmatige slotklim zorgde voor een vreemd verloop. Gibbons die leek ingerekend te worden, dan weer meer voorsprong kreeg, dan toch ingerekend werd maar even later opnieuw in de aanval ging, dat hele schouwspel was fascinerend. De aanvallen van de favorieten die daarna weer vrij snel voor een sur place kozen, waardoor allerlei vroege vluchters ineens weer konden aansluiten en zelfs konden demarreren. Ik voel wel vooral medelijden met Gibbons, die had na zijn lange solo wel echt verdiend te winnen. Niet die lelijke Fransoos die geen moment een rol van betekenis heeft gespeeld. Bizkarra was ook leuk geweest, of gewoon een favoriet, maarja, altijd tegen mij. Hoe dan ook wel een leuke rit, met een fraai parcours. Pereiro mag vaker ingehuurd worden, al denk ik niet dat hij in heel Spanje alle wegen kent. Een beetje lokale kennis is geen overbodige luxe, in ieder geval. Het hoeft niet allemaal groot, groter, grootst, met een paar pittige klimmetjes kort achter elkaar kun je ook al een heel eind komen. Scheelt wel dat het de laatste rit in lijn was, de noodzaak om iets te ondernemen was hoger. Daarom blijft de manier van koersen van Yates ook zo vreemd, maar goed, zand erover. We gaan de Vuelta afsluiten. Onze bedevaart begon drie weken geleden in Burgos, nu gaan we beginnen aan de afsluitende tijdrit richting Santiago de Compostela. Een tijdrit van weinig belang, door de ontwikkelingen van de afgelopen weken. Zo'n beetje alles staat al vast, of er moeten hele gekke dingen gebeuren. Dat Addy Engels tegen Roglic zegt dat ie niet op kop mag rijden, ofzo. Wordt wel lastig om een tijdrit te rijden, in dat geval. Maar nee, het wordt waarschijnlijk een vrij geschiedenisloze tijdrit die zal eindigen in een geschiedenisvolle plaats. Op naar Santiago.
De afsluitende tijdrit gaat van start in Padrón, een plaats met iets meer dan 8000 inwoners in de provincie A Coruña. We bevinden ons nog steeds in de regio Galicië, maar dan wel in een andere provincie. De provincie van Ezequiel Mosquera, de absolute kopman van de legendarische ploegen Karpin-Galicia en Xacobeo-Galicia. De pure klimmer Mosquera eindigde vier jaar achter elkaar bij de eerste vijf, in 2010 werd hij zelfs tweede. Het leverde hem een contract bij het roemruchte Vacansoleil op, maar toen werd hij betrapt op het gebruik van een maskeringsmiddel. Masquera was het daar uiteraard niet mee eens, maar we hebben nooit meer wat van hem vernomen in de koers. Ezequiel komt uit Cacheiras, bij Teo, dat is een kleine 20 kilometer van hier. Uit startplaats Padrón zelf zijn ook een aantal voormalig wielrenners afkomstig, maar die zijn helaas net wat minder berucht. Jose Manuel Oliveira was eind jaren '80 en begin jaren '90 een paar jaar ploeggenoot van Fernando Escartin, dat is eigenlijk zijn belangrijkste wapenfeit. José Angel Vidal reed dan weer bijna 10 jaar bij Kelme, zonder veel grote resultaten te boeken. Een keer derde in een rit in de Tour, dat is blijkbaar zijn grootste wapenfeit. Niet ver van Padrón groeide ook Martin Bouzas op, die reed vorig jaar nog voor het enorm sympathieke Kern Pharma. Stopte aan het eind van vorig jaar wel met koersen, gezien de hoeveelheid DNF's geen onverstandige keuze. Jesus Blanco Villar was uit hetzelfde dorp afkomstig, die won in de jaren '80 dan weer drie ritten in de Vuelta. Enfin, terug naar Padrón Daar ging in het verleden ooit één keer eerder een rit van start, in het gezegende jaar 1993. Ook toen ging de afsluitende tijdrit van start in Padrón, we zouden eindigen in Santiago de Compostela. We maken 28 jaar later een herhaling mee, alleen zal deze tijdrit wel ongeveer 10 kilometer korter zijn. Alex Zülle won de tijdrit, maar hij moest de eindzege wel laten aan landgenoot Tony Rominger. Uit Padrón zijn een aantal bekende personen afkomstig, of nouja, ze zouden bekend kunnen zijn. Camilo José Cela werd hier geboren, hij is de laatste Spaanse winnaar van de Nobelprijs voor de literatuur. Die prijs ontving hij in 1989, voor rijk en intensief proza, dat met ingehouden compassie een uitdagende visie op de kwetsbaarheid van de mens vormt. Rosalía de Castro was ook van hier, een schrijfster en dichteres die onder meer het Galicisch weer op de kaart wist te zetten. In het huis waar ze op 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker overleed zit nu een museum, het Casa Museo de Rosalía de Castro. Aan het aantal reviews te zien een drukbezochte plaats, zij die het Galicisch weer op de kaart zette maar ook belangrijk werk in het Spaans schreef is naar het zich laat aanzien nog steeds populair. Onze nobelprijswinnaar zou ook z'n eigen museum hebben, het Museo Camilo José Cela, tegenover de begraafplaats waar hij ligt begraven. Zijn grafzerk is een boom, ook een optie. Vroeger heette Padrón Iria Flavia, in de tijd dat het nog een keltische nederzetting was. Heden ten dage moet Padrón het van twee dingen hebben: toerisme en agricultuur. Toerisme, want uiteraard ligt Padrón op de route naar Santiago de Compostela. Als je vanuit Portugal komt passeer je langs hier, gezien het feit dat hier enkele geestelijke gebouwtjes te vinden zijn is het een ideale tussenstop. Als je de brug over de Sar neemt kijk je naar een klooster boven op een heuvel, Convento do Carme. Nog wat hoger op de heuvel ligt ook nog een kapel, terwijl er in het centrum ook nog een flinke kerk is te vinden. Kortom, voor de pelgrims is er voldoende te doen. Er zit zelfs nog een heel verhaal vast aan de kerk, wat ervoor zorgt dat vele pelgrims graag een blokje om willen lopen. De Iglesia de Santiago Apóstol de Padrón, vernoemd naar Jakobus de Meerdere. Die Jakobus heeft een stevige connectie met Santiago de Compostela, maar dat verhaal begint in Padrón. Aan het eind zullen we het er wat uitgebreider over hebben, maar Jakobus kwam vanuit Jeruzalem aan in Galicië, na zijn dood. Door twee van zijn discipelen werd hij deze kant opgevaren en de boot werd vastegelegd aan een grote steen in Padrón. Padrón komt van pedrón, Galicisch voor grote steen. Die bewuste steen zou nog te zien moeten zijn in de lokale kerk, jawel. Heerlijk sterk verhaal, het zal het goed doen als je bij een van de vele barretjes en restaurant zit, waar je bovendien kunt genieten van de lokale specialiteit, de pepers van Padrón. Ook wel de pepers van Herbón, naar het dorpje iets ten oosten van Padrón. Deze pepers zijn ongeveer vijf centimeter lang en hebben een langwerpige vorm, met over het algemeen een groene kleur. De meeste pepers zijn zoet en mild, maar er bestaan ook hete Padrónese pepers. Ongeveer 15.000 kilo aan pepers produceren ze jaarlijks in deze streek, er schijnt ook een jaarlijks peperfestival te zijn. Pepertjes, goed man. Lekker bij de tapas, niks mis mee.
De afsluitende tijdrit gaat van start op de Plaza de Abastos, een pleintje in Padrón waar ook de lokale markthal te vinden is. Direct na de start rijden we 300 meter rechtdoor over een straat die is voorzien van steentjes. Ze liggen er netter bij dan de gemiddelde kasseistrook, maar het gaat alsnog een hobbelig begin worden. Langs deze weg staat ook een standbeeld van Camilo José Cela, onze nobelprijswinnaar. Aan het eind van deze weg fietsen we bijna bij de lokale kerk naar binnen, hier volgt een scherpe bocht naar links, waarna we via een redelijk smalle brug over de Sar fietsen. We zien het klooster liggen op de heuvel, een mooi uitzicht. Uiteraard komen we weer op een asfaltweg terecht, die grap duurt niet te lang. Aan de andere kant van de brug slaan we bijna meteen rechtsaf, waarna we een kilometer relatief rechtdoor gaan fietsen over een weg die wat vals plat omhoog loopt. Relatief rechtdoor, want we komen wel wat flauw bochtenwerk tegen. Dat vals platte gedoe valt ook wel mee, maar het mag meteen duidelijk zijn dat dit geen volledig vlakke tijdrit wordt. Zodra we Padrón verlaten gaat het dan weer even lichtjes naar beneden, terwijl we een tweetal flauwe bochtjes tegenkomen. Vervolgens komen we uit op het lokale industrieterrein, waar we na een kleine drie kilometer tijdrijden een rotonde tegenkomen. Het gaat rechtdoor bij deze rotonde, geen moeilijke bocht. Voorbij de rotonde fietsen we een bos in, het gaat hier bijna anderhalve kilometer zo goed als rechtdoor over een brede weg. Er is sprake van een lichte glooiing, maar we mogen het hier vrij vlak noemen. Even later komen we uit in Os Dices, niet ver van het Rois van Martin Bouzas en Jesus Blanco Villar. In Os Dices slaan we rechtsaf, een vrij makkelijke bocht. Na deze bocht loopt de weg een kilometer naar beneden, met een paar bochten onderweg. Vrij flauwe bochten, maar toch. We komen uit in A Pontenova, waar we dan weer linksaf slaan. We komen na deze bocht een paar nieuwe bochten tegen, het gaat eerst naar rechts en dan loopt het vrij lang naar links. We rijden daarna een bos binnen, waar we de komende kilometers gaan blijven. De weg in het bos volgen we sowieso acht kilometer, tot aan de eerste tijdsmeting van de rit. We beginnen met een kilometertje in stijgende lijn, het gaat aan 4% omhoog. Daarna gaat het een half kilometertje naar beneden, zonder gekke bochten. Na dit afdalinkje gaat het weer twee kilometer vooral omhoog, tegen een verwaarloosbaar gemiddelde. Dat ligt er wel aan dat het tussendoor een paar keer vlak is en het ook soms een paar meter naar beneden gaat, er zitten ook wel wat serieuzere strookjes tussen in het donkere bos. De renners komen een paar bochten tegen in het bos, maar eigenlijk is het verder toch vooral een toch rechtdoor over een glooiende weg. We komen buiten het bos ook wat dorpjes tegen, het rurale Galicië toont zich ook aan de wereld. Na het stuk overwegend omhoog is het een kilometertje vlak, vervolgens zal het dan weer anderhalve kilometer wat vals plat omhoog lopen. We merken vervolgens dat de weg ineens bochtig begint te worden, en steil. Vlak voor we het eerste tussenpunt bereiken zal het 1,7 kilometer omhoog gaan aan 7,5%, straffe kost. Het begint vrij lastig in het bochtige bos, daarna loopt het in een open vlakte in de buurt van Quintáns ook nog wel stevig omhoog, maar net voorbij dit gehucht is het even een paar meter vlak. Vervolgens komen we weer uit bij een aantal bochten, het gaat dan nog een halve kilometer aan 10% omhoog. Een bijzonder steil stukje, met een paar bochten erbij cadeau. Zodra het wat afvlakt komen we uit bij een kruispunt midden in het bos. Hier wordt na 13 kilometer de eerste tussentijd opgenomen.
Het wordt krasselen richting dit eerste tussenpunt, een lekkere steile puist. Hinderlijk op zo'n tijdritfiets altijd, zeker met die bochten erbij. Voorbij het eerste tussenpunt is het een paar meter vlak, daarna gaat het zelfs een paar hectometer naar beneden. We komen een bochtje naar links tegen, waarna we vrij snel gaan merken dat de weg opnieuw omhoog loopt. Richting het dorpje A Calle gaat het nog een kilometer omhoog aan 5%, het begin van deze tijdrit gaat alleen al vanwege al deze stukjes op en af heel vervelend aanvoelen. Continu tempowisselingen, geen sinecure. Dit stukje aan 5% is ook vervelend, want het gaat een tijd vals plat omhoog en vlak voor we A Calle bereiken is het dan weer wat steiler. Vooral die laatste meters zijn heel steil, maar de verlossing zal volgen na een bocht naar rechts in het centrum van het dorp. De renners komen op een bredere weg terecht, een weg die ze een lange tijd gaan volgen. Deze weg loopt direct naar beneden, na de bocht naar rechts beginnen we aan een afdaling die zes kilometer lang is. Het begint steil in A Calle, maar even later lijkt het weer een paar meter omhoog te lopen. Geen gelijkmatige afdaling, ik heb het al gezien. Na een kilometer komen we een rotonde tegen, maar omdat het hier niet direct enorm steil naar beneden loopt levert dat een vrij eenvoudige bocht op. Voorbij de rotonde verlaten we A Calle en rijden we weer een bos binnen. In dit bos loopt de weg wel weer duidelijk naar beneden, we komen hier ook een aantal bochten tegen. Maar de weg is hier zonder overdrijven een meter of 30 breed, dus daar moet iedereen op een veilige manier doorheen kunnen komen. Scherpe bochten kom ik niet echt tegen, terwijl het wel aardig naar beneden loopt. Hoge snelheden hier, schrijf maar op. Na vier kilometer in dalende lijn rijden we door Gundín, waar de weg een paar meter omhoog zal lopen. Een hinderlijke onderbreking, het ritme wordt gebroken. Na dit kleine knikje omhoog gaat het weer verder naar beneden, zonder moeilijke bochten onderweg. Het wordt pas weer wat lastiger als we bijna in Bertamiráns uitkomen. Als we praktisch beneden zijn komen we kort achter elkaar twee rotondes tegen, twee verschillende rotondes. Bij de eerste rotondes kunnen de renners eigenlijk gewoon rechtdoor fietsen, van de tweede hebben ze iets meer last. Hier moeten ze ook rechtdoor, maar daarvoor moeten ze wel een beetje sturen. Na die tweede rotonde loopt het toch nog even een paar meter naar beneden, vooraleer we uitkomen bij de derde rotonde. Ook hier moeten we rechtdoor, wat toch wat bochtenwerk oplevert. Voorbij de rotonde is het wel vlak, we rijden twee kilometer zo goed als rechtdoor over een brede weg door Bertamiráns. Het gaat onderweg een keer een paar meter omhoog, maar nee, dit wil ik echt wel vlak noemen. Paar meter in dalende lijn met een flauw bochtje naar rechts erbij, maar nee, nog steeds, vlak. In het centrum van Bertamiráns ligt een lullige rotonde, daar kunnen we vrij makkelijk omheen. Aan het eind van het centrum merken we ineens dat de weg omhoog begint te lopen, er gaat geklommen worden richting het tweede tussenpunt. Dit tussenpunt ligt buiten het dorp, over een brede weg gaan we omhoog naar deze nieuwe tijdsmeting. In de straten van Bertamiráns begint de klim niet zo steil, het loopt eigenlijk wat veredeld vals plat omhoog. Na een flauwe bocht naar rechts komen we uit buiten Bertamiráns, hier loopt de weg wél steil omhoog. We komen uit bij een grote rotonde, hier gaan we eerst vrij lang naar links en dan slaan we rechtsaf. Na deze bocht loopt de weg nog een tijd op een vrij serieuze manier omhoog richting de Galp. Dit is een tankstation, hier gaat na 24,8 kilometer voor de tweede keer de tijd opgenomen worden.
Richting het tankstation gaat het twee kilometer aan 6% omhoog, toch weer een pittig klimmetje. Het begint vrij eenvoudig, maar het wordt steeds lastiger. Het gaat tussendoor ook weer een halve kilometer aan een procent of 10 omhoog, makkelijk is anders. Voorbij het tweede tussenpunt wordt het overigens niet vlak, het gaat nog een halve kilometer omhoog aan 6%. Daarna komen we uit bij een rotonde, waarna het wel vlak wordt. Het zal een kilometer of twee zo goed als vlak zijn, hoewel het hier nooit helemaal vlak wordt. De brede weg kent een paar flauwe bochten, maar dat zal weinig invloed hebben. De rotondes spelen meer een rol, in Vilastrexe komen we er bijvoorbeeld een tegen. Hier gaat het naar rechts, waarna we uitkomen in Roxos. Ook hier ligt weer een rotonde, maar eigenlijk fietsen we hier vrij makkelijk rechtdoor langs af. Hierna wordt de weg anderhalve kilometer wat glooiender, het gaat wat op en af. We komen ook weer een rotonde tegen, of nouja, eigenlijk twee. Makkelijke rotondes zonder veel bochtenwerk, maar niet lang na die tweede rotonde loopt de weg wel weer omhoog. Het gaat een kilometer omhoog aan 4%, met een eerste halve kilometer aan 2% en vervolgens een tweede halve kilometer aan 6%. Lastig stukkie dus wel weer, met een paar flauwe bochten onderweg. De weg is alleen zo breed dat we daar niets van merken, je merkt daardoor ook niet echt dat het daadwerkelijk wel vrij steil omhoog gaat. Aan het eind van dit klimmetje komen we weer uit bij een rotonde, we bevinden ons hier op vier kilometer van de finish. We rijden rechtdoor bij de rotonde en dan wordt het vrij snel weer vlak, wat ongeveer een kilometer gaat duren. Wat niet wil zeggen dat het daardoor een makkelijke kilometer wordt, want we moeten via een afslag de brede doorgaande weg verlaten en daarna moeten we bij een rotonde linksaf slaan. Een flinke bocht, waarna we ons ineens in Santiago de Compostela bevinden. De renners rijden een meter of 800 rechtdoor over een zo goed als vlakke weg, de laatste drie kilometer van de Vuelta binnen. De renners komen uit bij een rotonde, waar ze geen last van zouden hebben als ze de linkerkant van de weg volgen. Het roadbook lijkt echter aan te geven dat we gewoon braaf de rechterkant moeten volgen, waardoor het wel een serieuze bocht wordt. Niet lang na die rotonde slaan we linksaf een andere weg in, een weg die we vrij lang gaan volgen. Twee kilometer, ongeveer. Aan het eind van deze weg bevinden we ons al in de slotkilometer, de allerlaatste kilometer van deze Vuelta. De brede weg kent wat flauwe bochten, maar is wel een halve kilometer vlak. Daarna begint het ineens toch weer een halve kilometer aan 6% omhoog te lopen, we sluiten de Vuelta af op een venijnige manier. Bij het betreden van de slotklimeter rijden we een smallere weg in, waar het ook nog wat omhoog blijft lopen. Als we bijna het eind van deze straat bereiken loopt het een paar meter naar beneden, waarna we op 700 meter van het eind linksaf slaan. We bereiken weer een betere weg, die ook nog wat omlaag loopt. Duurt niet lang, het wordt vrij snel weer vlak. Vrij snel volgt ook weer een nieuwe bocht, op 400 meter van de finish gaat het scherp naar rechts. We zien na deze bocht meteen dat de weg omhoog loopt, een paar meter later komen we een soort van chicane tegen. Eerst een paar meter over wat steentjes naar links, dan meteen schuin naar rechts. Over het asfalt steil omhoog, heel kort maar venijnig. Het vlakt af en dan komen we op plaveisel terecht, op het centrale plein van Santiago de Compostela bij de kathedraal. We zien al een kerk, maar dat is nog niet de kathedraal. Die kathedraal zien we pas na de laatste bocht van de rit, op 200 meter van het eind. We slaan rechtsaf en rijden dan over het plein richting de kathedraal. In deze laatste geplaveide meters van de Vuelta zal het vlak zijn. Flauw bochtje naar rechts aan het eind en dan zijn we wer hoor, op de Praza do Obradoiro. Met de kathedraal aan de linkerkant in beeld is de Vuelta gedaan.
We eindigen onze bedevaart in Santiago de Compostela, drie weken nadat we begonnen in Burgos. Van kathedraal tot kathedraal, onderweg kwamen we talloze plaatsen tegen die op de route naar Santiago lagen. Waarom de Vuelta dit jaar in Santiago eindigt en niet in Madrid? Nou, dit is de simpelste uitleg:
Het is een Año Xacobeo, een heilig jaar in Galicië. Santiago de Compostela is vernoemd naar Jakobus de Meerdere, een van de 12 apostelen van Jezus. De heilige Jakobus ligt volgens de overlevering begraven in Santiago de Compostela, waardoor de stad een bedevaartsoord is geworden. Al eeuwen ondernemen mensen een pelgrimstocht richting Santiago, daar krijg je dit soort gelul van: Het gemeenschappelijke tijdens deze tocht is de verandering; zo’n tocht doet men omdat er een verandering geweest is, men er middenin zit of op weg gaat naar de verandering. Santiago de Compostella, zo zou je het overigens in het Nederlands moeten noemen. Een extra L erbij, maar dat boeit verder niet, al heeft Wikipedia er wel een hele alinea aan gewijd. Het gaat vooral om het eerste deel van de naam, Santiago. Dit is een samentrekking van Sant Iago, waar dan weer Sint Jakob van valt te maken. In Santiago wonen ongeveer 100.000 mensen, waaronder 35.000 studenten. Het is de hoofdstad van Galicië, zo belangrijk is dit bedevaartsoord dus. Volgens een legende zou het graf van de apostel Jakobus de Meerdere, een van de discipelen van Jezus, zich hier bevinden. Zijn stoffelijk overschot zou, nadat hij in Judea was onthoofd, in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust, waarna het dode lichaam werd begraven in de berg Libredón. Met een tussenstop in startplaats Padrón, dus! Over het graf verrees een machtige basiliek. De kerkelijke feestdag van de apostel Jacobus is op 25 juli. Hij is de patroonheilige van Spanje (in het bijzonder van Galicië en Santiago de Compostella). Op die dag is het dan ook groot feest in Santiago de Compostella. Santiago de Compostella is een van de belangrijkste christelijke bedevaartsoorden. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voet- of fietstocht. Deze tocht noemt men de Camino de Santiago (De weg van Santiago). De pelgrims op weg naar Santiago zijn herkenbaar aan de sint-jakobsschelp, het teken van de heilige Jakob. De schelp heet in het Latijn Pecten jacobaeus, in het Duits Pilgermuschel (pelgrimsschelp) of Jakobsmuschel en in het Frans coquille Saint-Jacques. De schelp wordt gedragen met de sluiting naar boven (in tegenstelling tot de schelp van oliemaatschappij Shell). Dit dier wordt langs de Galicische kust gekweekt (de kwekers zeggen niet precies waar, om diefstal te voorkomen) en is onder de naam vieira in de Galicische restaurants een gewilde delicatesse. De weg naar Santiago (in het Spaans ook wel 'el camino'; de weg genoemd) kent veel van deze tradities. Zo laten pelgrims een van huis meegenomen steen achter bij Cruz de Ferro waarmee ze symbolisch hun zonden van zich afleggen en (letterlijk) verlicht hun weg vervolgen.quote:In 2021 viert men in Santiago de Compostela een Heilig jaar of ‘año Xacobeo’. De laatste keer dat dit gebeurde was in 2010 en de volgende keer zal in 2027 zijn. Een jaar wordt als Heilig gezien als de feestdag waarop Sint Jacob of Jakobus de Meerdere wordt geëerd op een zondag valt. Die feestdag is in 2021 zondag 25 juli en dus viert men in Galicië en Santiago de Compostela het ‘Año Xacobeo’.
Een Heilig jaar zorgt altijd voor tienduizenden bezoekers in Santiago de Compostela zoals in de editie 2010 meer dan 278.000 pelgrims die de tocht maakten naar de Kathedraal van Santiago de Compostela.
Maar vanwege de pandemie zal het ‘Año Xacobeo’ dit jaar plaatsvinden in twee jaren, te weten 2021 en 2022 om de pelgrims de kans te geven om toch de tocht te kunnen maken naar Santiago de Compostela.
In Santiago de Compostela viert men een Heilig Jaar (Año Jacobeo of Año Xacobeo) telkens als 25 juli op een zondag valt. 25 juli is namelijk de naamdag van Sint Jacob, zijn sterfdag en geboorte in de hemel worden dan herdacht. Het eerste Heilige Jaar werd gevierd in 1126.
Het ritme waarmee de heilige jaren in Santiago elkaar opvolgen is: zes, vijf, zes, elf enzovoort (1993, 1999 (6), 2004 (5), 2010 (6) en 2021 (11)). De laatste keer dat er een Heilig jaar werd gevierd was dus in 2010 en dan nu elf jaar later in 2021.
Lekker hoor, een stukje achtergrond. Zoals ieder bevevaartsoord is het vooral een populaire locatie geworden vanwege een sterk verhaal. Geen verrassing, eigenlijk. Het werkt wel, want iedereen kent Santiago de Compostela en iedereen weet dat je naar deze stad kunt lopen. Als je Santiago hebt bereikt is het verstandig om je te melden op het Plaza del Obradoiro, vernoemd naar de voorgevel van de kathedraal, want dit is het hart van Santiago de Compostela. De tijdrit eindigt hier niet voor niets. Alle hoogtepunten zitten hier zo'n beetje, aan iedere kant van het plein is iets te zien. In het oosten zien we de kathedraal, in het westen het Palacio de Rajoy, in het noorden el Hostal de los Reyes Católicos en in het zuiden el Colegio de San Jerónimo. De Kathedraal van Santiago de Compostela is natuurlijk het belangrijkste gebouw, het is de hoofdkerk van het aartsbisdom Santiago de Compostella. De kathedraal heeft de vorm van een kruiskerk en werd vanaf 1077 onder Alfonso VI van Castilië gebouwd op de resten van een eerdere kerk uit 800. Gebouwd op de plek van de legende, daar waar het stoffelijk overschot van onze Jakob zich zou moeten bevinden. De kathedraal is sinds 1985 opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De kathedraal is afgebeeld op de Spaanse munten van 1, 2 en 5 cent. De kathedraal is 97 m lang en 22 m hoog. Het zuidportaal is in romaanse stijl, het westportaal is barok en de noordkant neoclassicistisch en het heeft een gotische kloostergang. De façade van de kathedraal is barok van de 18e eeuw. De voorgevel wordt Obradoiro genoemd, dat is: Gouden werk. Ook in het Castiliaans wordt vanouds deze Galicische naam gebruikt. De Botafumeiro is een circa 1,50 m groot, 53 kilo zwaar, wierookvat gemaakt door de goudsmid José Losada in 1851. Hij wordt op hoogtijdagen door het dwarsschip heen en weer gezwaaid aan touwen die onder de viering zijn opgehangen. Het is een beroemde toeristische attractie. Grootste wierookvat van de wereld, sick! Wat een nuttige informatie over deze kathedraal, zeg. Maarja, er staan dus meer gebouwen op het plein, zoals het paleis van Rajoy. Het Palacio de Rajoy wordt in het Galicisch ook wel Pazo de Raxoi genoemd. Het was een bisschoppelijk paleis, thans het gemeentehuis. Rajoy is geen ongebruikelijke naam in deze regionen, de ransmakaak Mariano Rajoy is immers ook geboren in Santiago de Compostela. Het Hostal van de Reyes Católicos is tegenwoordig een parador, ondanks de naam hostal is het een vijfsterrenhotel. Aan de kathedraal zit ook nog de Pazo de Xelmirez vast, een ander paleis. Belangrijk monument van de romaanse bouwkunst, blijkbaar. Even verderop ligt de Plaza de Abastos. Ook wel de Markt van Abastos, een van de vijf grootste markten van Spanje en het tweede meest bezochte monument van de stad. Aan de achterkant van de kathedraal ligt de Plaza de la Quintana de Vivos en zo kun je nog wel even doorgaan. Aan het eind van de rit rijden de renners ook nog langs het Convento de San Francisco de Santiago, een kicken kloostertje. Stiekem fietsen we ook langs de universiteit, we komen bijna alle hoogtepunten meteen tegen. Buiten het centrale plein beschikt het centrum ook nog over allerlei schattige smalle straatjes met heel veel winkels. Al die winkels wil je waarschijnlijk niet bezoeken, maar een dag hier rondlopen kan geen kwaad. Kun je ook meteen naar het pelgrimmuseum, de boel wordt heerlijk uitgemelkt. Je struikelt hier ook over de kerken en de kapelletjes, uiteraard. Er is zelfs een tweede klooster, het Mosteiro de San Martiño Pinario. Twee kloosters in je centrum, gaat wel ver allemaal. Maarja, goed, Santiago de Compostela dus.
De Vuelta is al meer dan tien keer in Santiago de Compostela geweest, al heeft het even geduurd voordat men de huidige formule wist te vinden. Debuteren deed de stad in 1942, daarna duurde het tot 1980 voor men terugkeerde. Twee keer vond het vertrek hier plaats, voordat er in 1982 een groot feest plaatsvond. 1982 was ook weer een Año Xacobeo, maar bij die gelegenheid koos men ervoor om de Vuelta te laten beginnen in Santiago. Die Vuelta werd afgetrapt met een proloog, die werd gewonnen door de Fransoos Marc Gomez. Daarna kwamen er in 1985 en 1989 ritten aan in Santiago, zonder dat er sprake was van een Año Xacobeo. Xacobeo staat overigens ook voor Jakobus, was dat eigenlijk al duidelijk? En een año is een jaar, goh. Maar afijn, we spoelen even vooruit naar 1993. Dat was wél een Jakobusjaar en toen waren we getuige van hetzelfde fenomeen. Een afsluitende tijdrit. Start in Padrón, net als nu, aankomst in Santiago, net als nu. Het is al eerder besproken, maar het werd toen een Zwitsers onderonsje. Ritzege voor Zülle, eindzege voor Rominger. Daarna sloegen we een paar Jakobusjaren over, het is niet altijd feest in Santiago. In 2007 keerden we terug voor een rit in lijn, gewonnen door Oscar Freiro. Ook al geen Año Xacobeo, maar goed, ook zonder een heilig jaar kun je hier passeren natuurlijk. Sowieso is het altijd maar een gedoe met die heilige jaren. Om de zes jaar, om de vijf jaar, om de zes jaar en dan ineens pas om de 11 jaar. Dat was na 2010 het geval, toen moest men 11 jaar wachten op een nieuwe Año Xacobeo. Om die leemte op te vullen besloot men van 2014 een half heilig jaar te maken. Een van de feestelijkheden bestond uit het ontvangen van de Vuelta, in 2014 zou de Ronde van Spanje ook met een tijdrit eindigen in Santiago de Compostela. Een korte tijdrit van amper tien kilometer in en rond Santiago, met uiteraard een finish voor de kathedraal. Het werd een deels verregende tijdrit, waardoor de plaveien aan het eind nat werden. Dat zorgde er onder meer voor dat Rohan Dennis na de finish op z'n bek ging, lachen wel. Over lachen gesproken, dat kon Adriano Malori in die jaren ook nog doen. Hij wist de tijdrit te winnen met een voorsprong van acht seconden op Jesse Sergent en negen seconden op de eerder genoemde Dennis. Malori reed in die jaren voor Movistar en was toen een van de beste tijdrijders van de wereld, maar door een zware valpartij in 2016 moest hij in 2017 noodgedwongen een punt achter zijn carrière zetten. De winnaar van de Vuelta van 2014 was Alberto Contador, zijn voorsprong in het algemeen klassement was zo groot dat hij het zich kon veroorloven om als 101e binnen te bollen, op bijna twee minuten van Malori. Na 1993 sluiten we in 2021 weer eens af met een tijdrit in een heilig jaar, we gaan er vrij snel achterkomen of men deze traditie nu wel echt wil voortzetten. 2027, 2032 en 2038 zijn allemaal Año Xacobeo's, ik vermoed zomaar dat we in die jaren weer naar Galicië trekken. Het Año Xacobeo duurt dit jaar overigens zelfs twee jaar, dus wellicht gaan we volgend jaar ook weer naar Santiago. Wegens corona wil men de boel een beetje spreiden, als je alle pelgrims tegelijk ontvangt is het wat moeilijk om een geplaceerd evenement te organiseren. Daarom is 2022 ook een heilig jaar, gewoon, moet kunnen. Als je ooit nog van plan was om Santiago te lopen in een Jakobusjaar, kan volgend jaar ook dus! Er is veel mogelijk in Santiago, zo weet het roadbook te melden dat hier in 2010 een rit eindigde van de Ronde van Castilië en Leon. Merkwaardig wel, een rit van de Ronde van Castilië en Leon in Galicië laten eindigen. Kan gewoon, Jakobus regelt die shit. Met z'n schelpen. Heilige jaren zouden wel de moeite waard moeten zijn, alleen nu in tijden van corona dus niet echt. Wie weet hebben we meer geluk in 2027.
In Padrón wordt het 29 graden, al moeten we wel rekening houden met het feit dat de rit pas later begint. Richting de avond koelt het af naar 26 graden, jawel! De renners hebben geluk dat de Vuelta dit jaar een week eerder is begonnen, volgens het weerbericht gaat het volgende week iedere dag regenen. Zondag is de laatste droge dag, wat een bofkonten. Er is heel weinig wind en die wind zou gedurende de tijdrit gelijk moeten blijven. Een heel licht zuchtje wind uit het zuidwesten, echt heel erg weinig. Richting de avond zou het blijkbaar nóg minder worden, praktisch windstil. Gezien de route naar Santiago zouden de vroegere starters dan ietwat in het voordeel zijn, hoewel de wind hier überhaupt weinig invloed zal hebben wegens genoeg beschutting. In Santiago de Compostela wordt het blijkbaar toch nog een graad warmer dan in Padrón, 30 graden overdag. Wel eveneens 26 graden in de avond, dat halen wij hier overdag nog niet eens. Beginnen doet de rit om 17:08, met Jozef Cerny staat er meteen een gepatenteerde hardrijder aan het vertrek. Na hem vertrekken de renners om de minuut, maar er doen zo weinig echte specialisten mee dat ik het vertik om namen te noemen. Eurosport 1 gaat om 17:30 live, net als de PLAYER, dus je gaat maar gewoon met je waterhoofd op de bank liggen en kijken. Sporza is om 18:50 pas live, op Canvas, als ik het goed zie. Het laatste kunstje van Michel in een grote ronde, u hoort te zappen. Dit mag nu niet missen, historische televisie. De laatste 20 renners starten om de twee minuten, Primoz Roglic begint om 19:49 als laatste aan deze opdracht. De organisatie verwacht dat hij om 20:31 binnen, is, een tijdrit van 42 minuten als het aan hunnie ligt. We gaan het meemaken.
Onze bedevaart eindigt in Santiago de Compostela, na een pelgrimstocht kriskras door Spanje zit de Vuelta er na drie weken op. We sluiten af met een behoorlijk zware tijdrit, een redelijk lange tijdrit ook. Vroeger lachten ze om zo'n afstand, maar tegenwoordig is 34 kilometer een hoop. Een stuk of 600 hoogtemeters onderweg, dat is ook de moeite waard. Het is vooral een tijdrit waar het lastig gaat zijn om echt in je ritme te komen. Redelijk wat stukjes op en af, ook wel redelijk wat bochten onderweg. Desondanks vind ik het niet de lastigste tijdrit ooit, ik heb al moeilijkere tijdritten gezien. Die paar korte klimmetjes zijn natuurlijk enorm vervelend, het is alvast geen tijdrit voor jongens die van een vlakke tijdrit houden. Maar uiteindelijk boeit het allemaal geen reet, want er doen amper specialisten mee. Het is nog een hele opdracht om aan vijf namen te komen. De eerste naam staat vast, daarna is het nattevingerwerk. De verschillen in het klassement zijn ook zo groot dat een nadere beschouwing van het parcours aanvoelt als verspilde moeite. Met een wereldtijdrit zou Yates nog naar het podium kunnen gaan ten faveure van Haig, maar dat zie ik eigenlijk niet echt gebeuren. David De la Cruz gaat sowieso Guillaume Martin voorbij, dat wordt stuivertje wisselen. De la Cruz naar 8, Martin naar 9. Verder gaat er in de top 20 waarschijnlijk helemaal niets meer veranderen, als iedereen netjes op z'n fiets blijft zitten en de ploegleiders geen gekke commando's in het oortje roepen. Eiking en Grosssssschartner staan dicht bij elkaar, maar normaal zou Grossssschartner de betere tijdrijder moeten zijn dus ook daar gaat niets aan veranderen. Nee, het is door hoe het de afgelopen weken gelopen is een beetje een zinloze exercitie geworden. Ook dat is het risico van een tijdrit aan het eind, het is niet altijd een garantie op een kranzinnige ontknoping. Maar goed, oké, verder wel een mooie tijdrit. Afwisselend genoeg, lang genoeg, hoogtemeters genoeg. We hebben wel iets om naar te kijken, maar we hoeven niet op het puntje van onze stoel te gaan zitten.
1. Roglic. Wie anders? De Olympisch kampioen tijdrijden kan in ieder deelnemersveld een tijdrit winnen, maar met deze concurrentie of het gebrek daaraan is het een verplichting. Dit wordt z'n vierde ritzege en zijn derde eindzege. Of er moeten hele gekke dingen gebeuren, nog gekker dan onderweg naar La Planche des Belles Filles.
2. Tratnik. Slovenië boven. Jan buffelt vrolijk verder, het maakt hem allemaal niet uit. Gezicht op standje Kiryienka en gaan.
3. Cort. Gewoon, omdat ie in bloedvorm is. Houdt normaal ook wel van een lastige tijdrit, al is deze wat aan de lange kant voor hem. Maarja, hij werd in de laatste tijdrit van de Tour 9e, dus hij kan het wel. Al was die tijdrit wel iets makkelijker, maar toch, aan het eind van een ronde knallen in een langere tijdrit is vaak wel een teken. Het zal aan de motivatie liggen, kan ook goed zijn dat hij het na alle successen van de afgelopen weken wel best vindt. Als hij nog één keer alles geeft komt hij een eind, het veld is hier minder indrukwekkend dan in de Tour.
4. Oliveira. Nelson, voor de duidelijkheid. Om Movistar na de perikelen van gisteren weer wat positiever in het nieuws te laten komen. Een wisselvallige tijdrijder tegenwoordig, maar als hij een goede dag heeft komt hij een eind. Z'n vorm lijkt niet slecht te zijn, toch aardig wat werk voor de ploeg weten te verrichten. We gaan er daarom maar vanuit dat hij een goede prestatie uit zijn benen gaat schudden, ook omdat ik verder geen idee heb wie ik anders zou moeten noemen.
5. Cerny. De nummer laatst in het klassement, gaat als eerste van start. Zou wel lollig zijn als hij een knaltijd noteert en dan een paar uur in de hotseat moet zitten. Waarna hij aan het eind uiteraard verslagen wordt door Roglic, uiteraard. Al denk ik dat hij verslagen gaat worden door meer renners, want dit parcours is niet helemaal op zijn lijf geschreven. Voor Cerny zou een iets makkelijker parcour waarschijnlijk beter zijn geweest. Hij staat niet voor niets laatste, al die klimmetjes onderweg kan hij missen als kiespijn.
De Sloveen Primoz Roglic past voor het WK in Leuven. Eerder was al bekend dat de Sloveen twijfelde over zijn deelname, maar nu zou hij de knoop hebben doorgehakt. De WK-tijdrit is hem te vlak, de wegrit te nerveus. Na de Vuelta krijgt Roglic rust om dan Italiaanse klassiekers voor te bereiden.quote:Op zondag 5 september 2021 19:51 schreef Faraday01 het volgende:
[..]
Bijzonder dat hij het wk tt over slaat in deze vorm
Ook de Vocsnor?quote:
Hitler, Stalin, Cort Nielsen, alle snorren zijn doodeng.
Jij hebt vertrouwen in waterhoofd Ief?quote:
Nog leuker: stel, Remco wordt volgende week Europees kampioen in Trento, dan geeft hij België een derde startrecht. Lampaert start dan waarschijnlijk in de allereerste heat, een uur of vier à vijf eerder dan Pippo.
Ja. En Telur Finnie ook.quote:
Met de Belgische weergoden kun je niets uitsluiten.quote:
[..]
Jij hebt vertrouwen in waterhoofd Ief?
Ik moest dit hardop lezen om te begrijpen over welke wielrenner je het had.quote:
Heeft hem nog flink wat tijd gekostquote:
Op Uitstekende analyse
Haig komt wat terug inderdaad. Mooi zoquote:
Natuurlijk niet.quote:
Benieuwd of Steven komende winter durft uit te spreken dat ie fulltime knecht wordt.
Ik ben een zienerquote:
quote:
Benieuwd of Steven komende winter durft uit te spreken dat ie fulltime knecht wordt.
Omdat daar de streep ligt.quote:
Waarom is tijdmeting bij finish stuk ervoor
Wat doet Addy?quote:
Ook een goede vraag.
Kijk je via Eurosport?quote:
Nee.quote:
Sporza komt hier dan minstens 15 seconden later binnenquote:
.Er is geen zender met zoveel vertraging als Eurosport.quote:Op zondag 5 september 2021 20:18 schreef hhh38 het volgende:
[..]
Sporza komt hier dan minstens 15 seconden later binnen
Gewoon maar luxeknecht blijven
Hij was al even in beeld geweest.quote:
[..]
Sporza komt hier dan minstens 15 seconden later binnen
.Rondjes zonder tijdritten misschienquote:
Zeepkist
Gewoon maar luxeknecht blijven
quote:
Oei oei oei Kuss zakt een plaatsje in de krochten van de Top 10. Wat een drama jongens.
Naturaliseren tot Fransoos dusquote:
.
quote:
Even aanzetten.
.Flinke verkoudheidquote:
Wat een demasqué voor Enric Menos.
Roglic
Iemand inhalen die gewoon top-10 rijdt in de tijdritquote:
Roglic had even een enorme piek in motivatie in die slotmeters, die vloog er echt voorbij
Laporte vs Gaviria?quote:
Wielergoden, geef ons een volwaardige Jumbo vs. UAE volgend jaar
Het was een loodzware Vuelta. Niet eens zozeer door het parcours maar ze hebben gekoerst als maniakken.quote:
Volgend jaar Roberto Heras evenaren.quote:
Toch aardig vergelijkbaar met de Tour.quote:
Roodglic.quote:
Die gozer bij die kinderen nu lijkt op een beul.quote:
Die doedelzakkinderen zien er doodsbang uit. Weten we zeker dat die niet gedwongen worden?
In mijn herinnering heeft zo'n beetje elke grote ronde de nummer 10 niet meer dan 15 minuten achterstand en de nummer 5 niet meer dan 10. Maar de laatste jaren is het verschil wel vaker groot iddquote:
[..]
Toch aardig vergelijkbaar met de Tour.
Het laatste?quote:
Waarschijnlijk nooit.quote:
Hoe lang is het eigenlijk geleden dat er geen Spaanse ritzege was in de Vuelta?
quizvraag van Jeroenquote:
Hoe lang is het eigenlijk geleden dat er geen Spaanse ritzege was in de Vuelta?
199625 jaar?quote:
Hoe lang is het eigenlijk geleden dat er geen Spaanse ritzege was in de Vuelta?
Die worden straks gegangbanged door de winnaars van het ploegenklassementquote:
Die doedelzakkinderen zien er doodsbang uit. Weten we zeker dat die niet gedwongen worden?
Valt me nog mee.quote:
check
Zelfs geen Spaanse zege in alle drie de grote rondes.quote:
Hoe lang is het eigenlijk geleden dat er geen Spaanse ritzege was in de Vuelta?
.Voor het eerst, ooit.quote:
[..]
Zelfs geen Spaanse zege in alle drie de grote rondes.
Niet echt.quote:
Zouden die mensen uit Galicië nou iets gemeen hebben met pakweg de mensen uit Andalusië?
Sowieso is Andalusië een shithole, daar zitten alle nationalisten. Die haten het noorden.
Dif keer echter ook geen ritzege in Giro en Vueltaquote:
96 was blijkbaar ook de enige keer
Sometimes you win by a little
Kan me niet voorstellen. Ver weg, ander klimaat, etc.quote:
Zouden die mensen uit Galicië nou iets gemeen hebben met pakweg de mensen uit Andalusië?
.Toch maar mooi de Vuelta uitgereden, geen minne prestatie.
Wel heel anders parcours dan hier uiteraard.quote:
[..]
Bijzonder dat hij het wk tt over slaat in deze vorm
2 jaar geleden was hij vrij kansloos toen hij ook net de Vueita had gewonnen. Focus op Italiaanse najaar lijkt me dan logischer.
Ik hoor net dat hij zelfs schansspringer is geweest!quote:
Geen eerlijke vergelijking. Toen was hij op het einde van de Vuelta behoorlijk zwaar gevallen en veel last van gehad zowel als op het einde van de Vuelta als in de tijdrit.quote:
[..]
Wel heel anders parcours dan hier uiteraard.
2 jaar geleden was hij vrij kansloos toen hij ook net de Vueita had gewonnen. Focus op Italiaanse najaar lijkt me dan logischer.
Tratnik verdiend trouwens ook wel een plaatsje op een WK.
Voor de hele familie.quote:
Behoorlijk stuk westelijker wel.quote:
Valt me op dat t best nog wel licht is daar
Die gimmick is nu wel klaarquote:
@heywoodu, zou Rog niet nog een derde carriere als top-langlaufer kunnen starten
Biatlon?quote:
[..]
Die gimmick is nu wel klaar
@:heywoodu, zou Rog niet nog een derde carriere als top-langlaufer kunnen starten
Fabio Jakobsen: ‘Ik hoop een inspiratie voor anderen te zijn’
Ronde van Spanje Fabio Jakobsen overtreft zichzelf in de Vuelta, een jaar na een bijna fataal ongeluk. Hij wint drie etappes en het puntenklassement.
SPOILERKoen Greven
5 september 2021 om 20:37
Leestijd 4 minuten
Met een glimlach op zijn gezicht stapt Fabio Jakobsen zondag om 17.03 uur op zijn fiets voor de laatste 33,8 kilometer van La Vuelta a España. De ronde, die op zaterdag 14 augustus voor de kathedraal van Burgos begon, eindigt via een omweg van 3.417 kilometers in bedevaartsoord Santiago de Compostela. De 25-jarige Nederlandse wielrenner straalt in zijn groene pak op zijn groene fiets tussen de pelgrims. Zijn zware lijdensweg wordt beloond met drie etappezeges en de groene trui als winnaar van het puntenklassement. „Dit is het hoogtepunt in mijn carrière. Al met al is het wel heel bijzonder”, zegt Jakobsen. Hij houdt even stil en vervolgt dan: „Ik denk wel dat ik door iemand ben geholpen.”
Jakobsen heeft alle reden om na de 76ste Ronde van Spanje een bezoekje te brengen aan de kathedraal van Santiago de Compostela. „De afgelopen weken zag ik door heel Spanje heen steeds de bordjes naar Santiago staan. Dat gaf kracht. Ik geloof wel in de Heer, maar als God het niet is geweest dan komt het door de steun van alle mensen om me heen”, zegt de sprinter van Deceuninck–Quick-Step in een telefonisch vraaggesprek met NRC. „Ik zal een kaarsje branden uit dankbaarheid. En dan in eerste instantie omdat ik er nog ben.”
En daarmee gaat Fabio Jakobsen, vernoemd naar de in 1995 in de Tour de France overleden Italiaan Fabio Casartelli, in gedachten terug naar 5 augustus 2020. In een sprint om een etappezege in de Ronde van Polen wordt hij door zijn landgenoot Dylan Groenewegen (Jumbo-Visma) met zo’n 85 kilometer per uur de hekken in gereden. Jakobsen komt zo hard ten val dat voor zijn leven wordt gevreesd. Artsen van het Radboud UMC in Nijmegen reconstrueren zijn kaken met botten uit zijn bekkenkam. „Vorig jaar koesterde ik alleen een kleine hoop dat ik ooit weer zou kunnen fietsen”, legt hij uit.
Loodzware revalidatie
Tijdens een loodzware revalidatie, waarbij hij eerst als ‘mens’ moet zien te herstellen, stelt Jakobsen zijn eigen doelen. Zo is hij al heel blij dat hij in januari bij de presentatie van de ploeg kan zijn. In april maakt de sprinter zonder grote verwachtingen zijn rentree in de Ronde van Turkije. Maar als hij in juli twee etappes in de Ronde van Wallonië wint is het geloof weer terug. „Opeens voelde ik daar een klik”, zegt hij terugblikkend. „Ik sprintte weer als vanouds.”
Het plan om tijdens de Vuelta mee proberen te doen in de massasprints wordt bijgesteld. Een ritzege is het doel. Nadat hij in de tweede etappe nog net de Belg Jasper Philipsen voor zich heeft moeten dulden, slaat Jakobsen twee dagen later in Molina de Aragón toe. ‘De Hulk van Heukelum’ is nu écht terug. „Na die tweede plaats voelde ik dat er meer in zat”, vertelt Jakobsen. „Dat kwam eruit. Het was geweldig om te zien hoe de mensen mij dit gunden. En dat begrijp ik wel. Ik heb laten zien dat met wilskracht heel veel mogelijk is. Ik hoop een inspiratie voor anderen te zijn.”
Jakobsen besluit zijn ambities wederom bij te stellen. De groene trui is het nieuwe doel. En als hij ook de etappes in El Mar de Menor en Santa Cruz de Bezana op zijn naam schrijft wordt dat opeens realistisch. „Sommigen hadden misschien gedacht dat ik met angst in mijn hoofd zou sprinten, maar daar heb ik geen last van”, legt Jakobsen uit. „Dat wil niet zeggen dat ik roekeloos ben. Ik heb vertrouwen in mijn eigen inzicht. Het gaat of het gaat niet. Ik knijp soms ook in de remmen. Maar als het niet nodig is, dan niet. Want ‘net goed’ is niet fout. Ik ben nooit een gevaarlijke sprinter geweest. In Polen deed ik ook niks verkeerd. Ik wilde daar gewoon winnen. Waarom zal ik angstiger zijn geworden na die val? De schuld lag toch niet bij mij?”
Jakobsen is naar eigen zeggen als mens en als renner wel wijzer geworden van het ongeluk. „Ik kan nu alles beter relativeren. Het leven is te kort om rancuneus te zijn. Maar wat Dylan heeft gedaan, kan natuurlijk niet. Dat hoort niet te gebeuren in de sport. Als er nu een sprinter voor me rijdt die van zijn lijn afwijkt, dan hou ik echt wel in. Dat is wel een les die ik heb geleerd. Maar ik heb voldoende vertrouwen in mijn collega’s. Iedereen wil winnen, maar niemand is erbij gebaat als we elkaar de hekken in rijden.”
Concullega’s
Jakobsen noemt de andere sprinters uit het peloton zijn ‘concullega’s’. „Met sommigen bouw je een band op en met anderen zoals Dylan heb ik weinig tot niks”, legt hij uit. „Je geeft elkaar tijdens een sprint niets cadeau, maar ik gun al mijn concurrenten het beste.” En dan zegt hij lachend: „Je kunt soms ook maar beter vrienden zijn. Vaak heb je elkaar een dag na een sprint nodig om de bergen door te komen.”
Jakobsen moet even nadenken over de vraag wat hem meer moeite kost: een sprint winnen of een Spaanse berg bedwingen. „Het is lastig te vergelijken”, zegt hij. „Bij een sprint zorgt een hevige korte inspanning voor verzuring en misselijkheid. Maar dat is na een paar minuten weer weg. In de bergen ben je uren pijn aan het lijden. Maar wat voor de pelgrims naar Santiago geldt, dat geldt ook voor mij: zonder afzien geen prestatie.”
Vuelta Derde zege op rij voor Primoz Roglic
De Sloveen Primoz Roglic van de Nederlandse formatie Jumbo-Visma heeft voor de derde keer op rij de Ronde van Spanje gewonnen. De 31-jarige wielrenner toonde zich de afgelopen weken wederom een klasse apart. Roglic begon en eindigde in stijl door zowel aan het begin in Burgos als aan het slot in Santiago de Compostela de tijdrit op zijn naam te schrijven. Daarnaast won Roglic nog twee bergetappes. De Spaanse nummer twee Enric Mas en de Australische nummer drie Jack Haig vormden nooit een serieuze bedreiging voor de Sloveense alleskunner.
Addy Engels, de ploegleider van Jumbo-Visma, noemde de zege van Roglic „een Sloveense overwinning met een Nederlands tintje”. De Nederlandse oud-renner noemde zijn kopman „de beste renner met wie hij ooit werkte”. Engels: „Roglic is een op en top professional die alles perfect in orde wil hebben. Hij is als renner ouderwets allround. Als klimmer kan hij met de besten mee, hij heeft een goede sprint, is een van de beste tijdrijders en hij kan buiten klassiekers, kleine rondes ook grote rondes domineren.”
Geen vraag over Senechal, slap.quote:
Interview
Fabio Jakobsen: ‘Ik hoop een inspiratie voor anderen te zijn’
Ronde van Spanje Fabio Jakobsen overtreft zichzelf in de Vuelta, een jaar na een bijna fataal ongeluk. Hij wint drie etappes en het puntenklassement.SPOILERKoen Greven
5 september 2021 om 20:37
Leestijd 4 minuten
Met een glimlach op zijn gezicht stapt Fabio Jakobsen zondag om 17.03 uur op zijn fiets voor de laatste 33,8 kilometer van La Vuelta a España. De ronde, die op zaterdag 14 augustus voor de kathedraal van Burgos begon, eindigt via een omweg van 3.417 kilometers in bedevaartsoord Santiago de Compostela. De 25-jarige Nederlandse wielrenner straalt in zijn groene pak op zijn groene fiets tussen de pelgrims. Zijn zware lijdensweg wordt beloond met drie etappezeges en de groene trui als winnaar van het puntenklassement. „Dit is het hoogtepunt in mijn carrière. Al met al is het wel heel bijzonder”, zegt Jakobsen. Hij houdt even stil en vervolgt dan: „Ik denk wel dat ik door iemand ben geholpen.”
Jakobsen heeft alle reden om na de 76ste Ronde van Spanje een bezoekje te brengen aan de kathedraal van Santiago de Compostela. „De afgelopen weken zag ik door heel Spanje heen steeds de bordjes naar Santiago staan. Dat gaf kracht. Ik geloof wel in de Heer, maar als God het niet is geweest dan komt het door de steun van alle mensen om me heen”, zegt de sprinter van Deceuninck–Quick-Step in een telefonisch vraaggesprek met NRC. „Ik zal een kaarsje branden uit dankbaarheid. En dan in eerste instantie omdat ik er nog ben.”
En daarmee gaat Fabio Jakobsen, vernoemd naar de in 1995 in de Tour de France overleden Italiaan Fabio Casartelli, in gedachten terug naar 5 augustus 2020. In een sprint om een etappezege in de Ronde van Polen wordt hij door zijn landgenoot Dylan Groenewegen (Jumbo-Visma) met zo’n 85 kilometer per uur de hekken in gereden. Jakobsen komt zo hard ten val dat voor zijn leven wordt gevreesd. Artsen van het Radboud UMC in Nijmegen reconstrueren zijn kaken met botten uit zijn bekkenkam. „Vorig jaar koesterde ik alleen een kleine hoop dat ik ooit weer zou kunnen fietsen”, legt hij uit.
Loodzware revalidatie
Tijdens een loodzware revalidatie, waarbij hij eerst als ‘mens’ moet zien te herstellen, stelt Jakobsen zijn eigen doelen. Zo is hij al heel blij dat hij in januari bij de presentatie van de ploeg kan zijn. In april maakt de sprinter zonder grote verwachtingen zijn rentree in de Ronde van Turkije. Maar als hij in juli twee etappes in de Ronde van Wallonië wint is het geloof weer terug. „Opeens voelde ik daar een klik”, zegt hij terugblikkend. „Ik sprintte weer als vanouds.”
Het plan om tijdens de Vuelta mee proberen te doen in de massasprints wordt bijgesteld. Een ritzege is het doel. Nadat hij in de tweede etappe nog net de Belg Jasper Philipsen voor zich heeft moeten dulden, slaat Jakobsen twee dagen later in Molina de Aragón toe. ‘De Hulk van Heukelum’ is nu écht terug. „Na die tweede plaats voelde ik dat er meer in zat”, vertelt Jakobsen. „Dat kwam eruit. Het was geweldig om te zien hoe de mensen mij dit gunden. En dat begrijp ik wel. Ik heb laten zien dat met wilskracht heel veel mogelijk is. Ik hoop een inspiratie voor anderen te zijn.”
Jakobsen besluit zijn ambities wederom bij te stellen. De groene trui is het nieuwe doel. En als hij ook de etappes in El Mar de Menor en Santa Cruz de Bezana op zijn naam schrijft wordt dat opeens realistisch. „Sommigen hadden misschien gedacht dat ik met angst in mijn hoofd zou sprinten, maar daar heb ik geen last van”, legt Jakobsen uit. „Dat wil niet zeggen dat ik roekeloos ben. Ik heb vertrouwen in mijn eigen inzicht. Het gaat of het gaat niet. Ik knijp soms ook in de remmen. Maar als het niet nodig is, dan niet. Want ‘net goed’ is niet fout. Ik ben nooit een gevaarlijke sprinter geweest. In Polen deed ik ook niks verkeerd. Ik wilde daar gewoon winnen. Waarom zal ik angstiger zijn geworden na die val? De schuld lag toch niet bij mij?”
Jakobsen is naar eigen zeggen als mens en als renner wel wijzer geworden van het ongeluk. „Ik kan nu alles beter relativeren. Het leven is te kort om rancuneus te zijn. Maar wat Dylan heeft gedaan, kan natuurlijk niet. Dat hoort niet te gebeuren in de sport. Als er nu een sprinter voor me rijdt die van zijn lijn afwijkt, dan hou ik echt wel in. Dat is wel een les die ik heb geleerd. Maar ik heb voldoende vertrouwen in mijn collega’s. Iedereen wil winnen, maar niemand is erbij gebaat als we elkaar de hekken in rijden.”
Concullega’s
Jakobsen noemt de andere sprinters uit het peloton zijn ‘concullega’s’. „Met sommigen bouw je een band op en met anderen zoals Dylan heb ik weinig tot niks”, legt hij uit. „Je geeft elkaar tijdens een sprint niets cadeau, maar ik gun al mijn concurrenten het beste.” En dan zegt hij lachend: „Je kunt soms ook maar beter vrienden zijn. Vaak heb je elkaar een dag na een sprint nodig om de bergen door te komen.”
Jakobsen moet even nadenken over de vraag wat hem meer moeite kost: een sprint winnen of een Spaanse berg bedwingen. „Het is lastig te vergelijken”, zegt hij. „Bij een sprint zorgt een hevige korte inspanning voor verzuring en misselijkheid. Maar dat is na een paar minuten weer weg. In de bergen ben je uren pijn aan het lijden. Maar wat voor de pelgrims naar Santiago geldt, dat geldt ook voor mij: zonder afzien geen prestatie.”
Vuelta Derde zege op rij voor Primoz Roglic
De Sloveen Primoz Roglic van de Nederlandse formatie Jumbo-Visma heeft voor de derde keer op rij de Ronde van Spanje gewonnen. De 31-jarige wielrenner toonde zich de afgelopen weken wederom een klasse apart. Roglic begon en eindigde in stijl door zowel aan het begin in Burgos als aan het slot in Santiago de Compostela de tijdrit op zijn naam te schrijven. Daarnaast won Roglic nog twee bergetappes. De Spaanse nummer twee Enric Mas en de Australische nummer drie Jack Haig vormden nooit een serieuze bedreiging voor de Sloveense alleskunner.
Addy Engels, de ploegleider van Jumbo-Visma, noemde de zege van Roglic „een Sloveense overwinning met een Nederlands tintje”. De Nederlandse oud-renner noemde zijn kopman „de beste renner met wie hij ooit werkte”. Engels: „Roglic is een op en top professional die alles perfect in orde wil hebben. Hij is als renner ouderwets allround. Als klimmer kan hij met de besten mee, hij heeft een goede sprint, is een van de beste tijdrijders en hij kan buiten klassiekers, kleine rondes ook grote rondes domineren.”
oja klopt, scheelt best nog wel watquote:
[..]
Behoorlijk stuk westelijker wel.
als hij ook nog kan schietenquote:
Waarom ook Koen Greven of all places?quote:
In Spanje zullen ze wel fel zijn op de Kerona?quote:
We gaan rouleren, dus Kern Pharma is er sowieso bij.quote:
Volgend jaar graag met Kern Pharma.
Omdat ze niemand anders ter plaatse hebben?quote:
[..]
Waarom ook Koen Greven of all places?
Ik heb genoeg gezien, Igor Arrieta wint de Vuelta. En alle overgangsritten zijn voor Raul Garcia.quote:
[..]
We gaan rouleren, dus Kern Pharma is er sowieso bij.
Ik ben geen fan.quote:
[..]
Omdat ze niemand anders ter plaatse hebben?
Ook zonder uitzondering van 3 wildcards?quote:
[..]
We gaan rouleren, dus Kern Pharma is er sowieso bij.
quote:
Sinterklaas valt vroeg.
Met een kleedje rond de Eiffeltoren en dan hard wegrennen voor de pliesie ha ha haquote:
Primoz kan vannacht nog horloges gaan verkopen op het strand
Kan dit?quote:
We gaan de tranen likken bij het WK dus.
Overschakelen naar NOS striem
Was hij toen zwaar gevallen ja? Hij vloog toen een week na het WK wel in Emila.quote:
[..]
Geen eerlijke vergelijking. Toen was hij op het einde van de Vuelta behoorlijk zwaar gevallen en veel last van gehad zowel als op het einde van de Vuelta als in de tijdrit.
Tratnik verdiend trouwens ook wel een plaatsje op een WK.
En Tratnik was vandaag wel heel matig.. en weet ook niet of Pogacar rijdt.
Geen idee. Jij mag het zeggen.quote:
Het rouleerverhaal speelde daarvoor al ja. We kunnen een streep zetten door Burgos en Caja Rural.quote:
[..]
Ook zonder uitzondering van 3 wildcards?
Nee, dit kan zeker niet.quote:
Je kan de tering krijgen.quote:
Nee, jij.quote:
SPOILER
1 woord:quote:
Met Karl is een anticlimax. Sorry.quote:
[..]
Nee, jij.SPOILER[ afbeelding ]
Incredible huh?
Pogacar dubt over de Giro, ik weet niet of dat erin zit. Matxin zal ook zijn andere wapen willen inzetten.quote:
Volgend jaar tweemaal Pogacar - Roglic zou wel genot zijn.
Passend in deze tijd.quote:
[ afbeelding ]
Sinterklaas valt vroeg.
Huilbuien 
Een zucht van verlichting.quote:
Wablief?quote:
Fin
quote:
[..]
Een zucht van verlichting.
Ja oke.Ik ben dan op vakantiequote:
Gaan we hele week terugblikken dan op teevee?quote:
Het schijnt dat het komende week 20 jaar na 9/11 is
Wel het broekje uit neem ik aan?quote:
De Belg wel ja, geen gezellige programma's.quote:
[..]
Gaan we hele week terugblikken dan op teevee?
See you next year huhquote:
Inspirerende speech.
Incredible huh?
Is ook wel lastig te plannen met de OS zo tussendoor. Dan zit je altijd wel tijdens een andere wedstrijdquote:
Deze week ook nog het EK, dat is toch maar matig gepland.
Zei hij dat ja? Hij heeft de Vueita nog nooit op z’n voorlopige programma gehad de afgelopen jarenquote:
(Maar reed hem toch elke keer)
Helemaal aan het eind ja. Kwam er wat wijfelend uit maar dat gold ook voor de rest van de speechquote:
[..]
Zei hij dat ja? Hij heeft de Vueita nog nooit op z’n voorlopige programma gehad de afgelopen jaren
(Maar reed hem toch elke keer)
Hij weet gewoon al dat hij gaat vallen in de Tourquote:
[..]
Zei hij dat ja? Hij heeft de Vueita nog nooit op z’n voorlopige programma gehad de afgelopen jaren
(Maar reed hem toch elke keer)
Ja, in normale jaren is de kalender al vol, laat staan in het Olympische jaar. Of je moet in het voorjaar plannen.quote:
[..]
Is ook wel lastig te plannen met de OS zo tussendoor. Dan zit je altijd wel tijdens een andere wedstrijd
Zeg het maar jongens.
Edit: Of toch Vingegaard. Die prestatie was ook heel grappig.
Of Asgreen die Van der Poel in een sprint kloptquote:
Surprise Performer: Vliegende Giro Caruso
Edit: Of toch Vingegaard. Die prestatie was ook heel grappig.
Dat was niet in een GT, anders had die ook mee gedaan inderdaad.quote:
[..]
Of Asgreen die Van der Poel in een sprint klopt
Oh slecht gelezenquote:
[..]
Dat was niet in een GT, anders had die ook mee gedaan inderdaad.
Ja, dat lijkt mij de terechte winnaar. Met een eervolle vermelding voor Martinez in de Giro voor zijn (mentale) werk voor Bernal.quote:
Is Morkov van de categorie ‘unsung hero’? Zo ja, dan weet ik geen betere.
Unsung heroes bestaan ook niet echt (meer), daar zorgen alle juichaapjes wel voor. Heuse adoratiebabbels en hiep hiep hoera voor Arashiro of all places. Bij iedere sprint adoreren we Morkov en zelfs iedere meter kopwerk van Tim Declerq wordt uitgelicht.quote:
Is Morkov van de categorie ‘unsung hero’? Zo ja, dan weet ik geen betere.
Gelukkig doe jij daar nooit aan mee.quote:
[..]
Unsung heroes bestaan ook niet echt (meer), daar zorgen alle juichaapjes wel voor. Heuse adoratiebabbels en hiep hiep hoera voor Arashiro of all places. Bij iedere sprint adoreren we Morkov en zelfs iedere meter kopwerk van Tim Declerq wordt uitgelicht.