AchtergrondinformatieVorig jaar via internet met een vrouw uit Brazilië gematcht
. Dat was onverwacht, gezien de afstand. Het klikte echter goed, veel gemeenschappelijke karaktertrekken. Ze heeft aantal jaren aan oostkust van Amerika gewerkt, onze voertaal is dus Engels.
Ondanks het verschil in tijdzones, weten we al een jaar Iedere dag intensief Whatsapp-contact te houden, wat niet bij oppervlakkige praat blijft. Kortom, dat date ontwikkelt zich steeds meer tot een relatie. Zij is in Nederland geweest. Ik aantal keren in Brazilië bij haar en haar moeder
.
Wat de red flags betreft.. die zie ik niet zozeer, of ik zie iets over het hoofd
.
Het is haar niet te doen om een Nederlands paspoort te krijgen.
Ze is ook niet uit op geld. Ze komt zelf uit een goede familie, waarin ze ook zeker niks tekort hebben.
Gezien de afstand, naar elkaar de wens uitgesproken om te gaan samenwonen en te kijken hoe het zal gaan.
Ze is reeds begonnen met cursussen Nederlands om de taal hier onder knie te krijgen en werk te gaan zoeken.
Voorzover de situatie
.
Situatie:De dame in kwestie heeft aangegeven als lange termijn doel een kinderwens te hebben, met het idee om een familie te vormen. Ik sta er zeker niet afwijzend tegenover, een familie vormen is iets wonderlijks.
Ik ben gelukkig met haar als partner. Als we een leven zonder kinderen hebben, zou ik gewoon ook gelukkig zijn.
Als het met kinderen is, zou ik ook gelukkig zijn met ons als als familie, want kinderen kunnen geweldig zijn.
Maar bij haar vraag ik mij af of ze later voor klaar kan zijn.Het zal niet meevallen om het Nederlands goed onder knie te krijgen. En dan nog eerst maar een stabiele baan zien vinden, een vast contract (welke ik heb). Als dat horde eenmaal genomen is, samen een huis kopen. Dat is nog even afwachten met het gekte op huizenmarkt. Dat betreft dus alleen het materiele/financiële aspect.
Ander aspect is een goede ouder te zijn. Daarin vallen een aantal dingen op.
Twee nichten komen regelmatig bij haar moeder logeren voor een maand. Die beginnen aan hun puberteit, zijn af en toe gemeen tegen haar. Daar schoot ze wel eens van in stress, verliet zelfs even het huis voor paar dagen.
Dan denk ik: met nichten kun je dat wellicht doen, maar wat als het je eigen kinderen zijn? Dan kun je niet zomaar ze wegzetten en het later wel weer zien
.
Wat ik ook opmerk aan sommige dingen dat ze misschien beetje verwend is.Bij haar thuis zorgt haar moeder het huishouden, ze doet eigenlijk niet zoveel. Bij mij thuis, doe ik ook het huishouden en daarin doet ze wat minder. Ik leer haar nog te koken en alles. Geen probleem, ik ben niet zo'n machoman met ouderwetse opvattingen waarin de thuisplaats van de vrouw keuken zou zijn. Ik vind het niet erg om ook de ander te blijven verwennen.
Ander aspect wat mij opvalt, is dat ze moeilijk kan omgaan met stress-situaties, waarin ze dan ook beetje op mij afreageert. Ze heeft af en toe tijd voor zichzelf nodig. Ze heeft ook emotie-wisselingen, waarin ze dan op slot gaat en niet goed communiceert. Allemaal prima, niemand is perfect. En het is ook een kwestie van elkaar accepteren
.
Tussen ons is het gewoon 'goed', als partners zijnde. Ik worstel dus met de vraag of het met kinderen het heel ander verhaal zal zijn. Dan moet je flink aan bak om op tijd ze een maaltijd voor te zien, ze veel uitleggen, communicatief zijn. Discipline houden, rustig blijven als de kinderen tekeer gaan en omgaan met stress-situaties. Bij mij wordt ze daarin echter emotioneel.
Wanneer de kinderen brutaal zijn of als pubers je uitschelden.. dat is ook even doorbijten
. Dat zie ik haar niet volhouden, omdat ze dan alles erg persoonlijk opvat. Ze kan flink gemeen worden tegen mij. Ik kan dat handelen als man, en het niet persoonlijk opvatten. Kinderen kunnen dat niet snappen. Tegen kinderen moet je je emoties bewaren. Dat lukt haar nog niet bij mij.
Ze geeft wel aan dat ze nog veel te werken heeft aan haar karakter, en probeert dat ook wel eens. Ik probeer haar daarin ook te steunen.
Mijn vraag aan Fokkers:Wat zou ik zelf willen qua kinderen? Ik sta er ambivalent in. Ik vind kinderen leuk, ze verrijken je leven. Maar het niet alleen maar joy joy. Je moet ook geschikt zijn als ouder.Bij sommige vrouwen op wie ik overigens niet val, zie ik mijzelf wel met ene persoon of andere persoon kinderen nemen omdat ik hun karakter ken.Bij m'n huidige partner - heel botweg gezegd - nog niet omdat ze nog een en ander aan zichzelf moet werken. Ik realiseer mij dat het best een harde constatering is. Mijn hart ligt echter al bij haar, ik ben verliefd op haar, ik wil haar een gelukkig leven bieden en geef veel om haar als persoon. Dat geldt ook voor m'n kinderen (wat ik als een optionele situatie bezie), dus ik probeer hierin ook realistisch te zijn over haar als moeder.
Nu is de situatie nog niet naar dat we kinderen zouden kunnen nemen. En dat is ook prima
, want ik ben content met haar als partner en zie beslist samen een leven op te bouwen. Haar wens van familie wil ik niet afschieten, dat is ook m'n ideaal. Maar ik zie haar nog geen goede moeder zijn.
Ik zie in dat het bot en harteloos is om zo te denken. Ik wil haar aanmoedigen om te blijven werken aan zichzelf. Maar ik wil ook eerlijk blijven. Dus ik zit beetje klem tussen die twee uitersten, ander aspect dat meespeelt, is dat ik een gevoelsmens ben. Ik werk niet met deadlines zoals bijvoorbeeld: als we na zoveel tijd geen ruzie hebben, dan beginnen we aan een familie. Nee, ik laat het vooral met gevoel afhangen.
Ik heb geen problemen om haar te verwennen en al die huishouden te doen, maar met kinderen erbij krijg ik teveel op m'n bord om dat in m'n eentje bol te werken. Dat moet je toch samen doen, en qua kinderen zie ik toch wel de gebreken daarvoor bij haar .
Als ik aan kleine dingen zie dat ze uiteindelijk de karaktereigenschappen weet te ontwikkelen om een goede moeder te zijn, dat kan en dan sta ik zeker voor open. Maar als dat haar nog niet zover lukt, dan ben ik ook gelukkig met haar als partner.
Uiteraard heeft ze graag duidelijkheid. Ik laat het echter met de situatie afhangen, wat voor haar - vanzelfsprekend - niet veel duidelijkheid biedt. Ik wil haar duidelijkheid bieden, zonder veroordelend te zijn over haar. Dan weet ze tenminste waar ze aan toe is. Fokkers hier met pragmatische tips?
[ Bericht 1% gewijzigd door Duespes op 04-09-2021 21:24:29 ]