R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat is imho afstandelijker.quote:Op zaterdag 4 september 2021 10:51 schreef Seven. het volgende:
Wat eigenlijk ook wel bijzonder is: waarom mama of mam, en niet (meer) moeder?
Mama is idd een soort koosnaampje, voor moeder, en een koosnaam hoort bij een minder afstandelijke band.
Hoewel ik wel zie dat de kinderen van het Urker gezin uit "Een huis vol" hun ouders ook "vader" en "moeder" noemen en dat die ouders echt wel een uitstekende band met al hun kinderen hebben, maar kennelijk is het bij hen of in die omgeving normaal.
Bij fam Jelies (een huis vol) zeggen ze moe(der) en va(der).quote:
Wat eigenlijk ook wel bijzonder is: waarom mama of mam, en niet (meer) moeder?
En een teken van respect.quote:Op vrijdag 3 september 2021 23:35 schreef Gibraltar70 het volgende:
[..]
Geen woord wat mooier klinkt dan papa en mama. De mooiste titel die je kunt dragen.
Een maat van mij die noemt zijn ouders ook bij de voornaam. Terwijl de andere gezinsleden daar dat niet doen. Deze maat is in zijn leven erachter gekomen dat hij uiterst slecht tegen hiërarchie en vrijheidsbeperking kan. Zijn ouders ma en pa noemen geeft hem het gevoel dat hij ondergeschikt is aan hun.quote:Op vrijdag 3 september 2021 23:29 schreef Gibraltar70 het volgende:
Opvoedingsvraag: hoe om te gaan met kinderen/jongeren die hun ouders bij de voornaam noemen?
Mijn broertjes en ik zeggen nog steeds papa, mama, oma, tante, oom, en ik ben er blij om. Maar bij de Dutchies is de trend naar Henk, Annemarie, etc onomkeerbaar - zo lijkt het.
Kwestie van cultuur of kwestie van opvoeding? Of til ik er te zwaar aan en word ik oud?
Twee gezinnen aan de kant van de niet-adelijke familie noemen hun ouders ook gewoon bij hun voornaam. Al vanaf kleinsaf. Toen ik dat toen ook ooit probeerde kreeg ik gelijk een tik tegen mijn oren.
Ik heb mijn ouders nog nooit bij de voornaam genoemd. Zou ook heel raar en afstandelijk klinken vind ik. Ze zijn mijn pap en mam, dus ik noem ze pap en mam.
Dat weet ik niet hoor. Genoeg kinderen die papa en mama zeggen en hun ouders als stront behandelen. Ik vind het in de eerste plaats een uiting van affectie. En als de kinderen nog klein zijn natuurlijk ook van een heel belangrijke rol.quote:
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Dit zie ik zelden gebeuren. Misschien bij stiefvaders/moeders.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
De stiefkinderen van mijn zus noemen haar bij de voornaam, de eigen kinderen niet.
Ik zelf heb mijn ouders ook nooit bij de voornaam genoemd, dat ging van 'papa' en 'mama', 'pap' en 'mam' naar 'pa en 'ma' hoe ouder ik werd.
Ik zelf heb mijn ouders ook nooit bij de voornaam genoemd, dat ging van 'papa' en 'mama', 'pap' en 'mam' naar 'pa en 'ma' hoe ouder ik werd.
Mijn vader noem ik afwisselend: vader, pap of bij zijn voornaam.
Jaren geleden in een winkel met mijn dochter die een beetje boos werd op de winkeljuffrouw toen ze mij met mevrouw aansprak.
Dochter: isse niet mevrouw hoor isse mammie!
(ze zei er nog net niet achteraan: ben je dom ofzo 
)
Jaren geleden in een winkel met mijn dochter die een beetje boos werd op de winkeljuffrouw toen ze mij met mevrouw aansprak.
Dochter: isse niet mevrouw hoor isse mammie!
(ze zei er nog net niet achteraan: ben je dom ofzo )
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Erg ouderwets toch?quote:
Wat eigenlijk ook wel bijzonder is: waarom mama of mam, en niet (meer) moeder?
Dat lijkt me bij gereformeerde/calvinistische gezinnen de norm.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Dat ook wel weer.quote:
[..]
Dat weet ik niet hoor. Genoeg kinderen die papa en mama zeggen en hun ouders als stront behandelen. Ik vind het in de eerste plaats een uiting van affectie. En als de kinderen nog klein zijn natuurlijk ook van een heel belangrijke rol.
Ik ken iemand die eerlijk toegeeft dat hij tegen zijn vader schreeuwt en zijn moeder afsnauwt.
Spreekt jouw dochter jou nu ook bij de voornaam?quote:
Mijn vader noem ik afwisselend: vader, pap of bij zijn voornaam.
Jaren geleden in een winkel met mijn dochter die een beetje boos werd op de winkeljuffrouw toen ze mij met mevrouw aansprak.
Dochter: isse niet mevrouw hoor isse mammie!
Ze is nu bijna 21 en ik ben nog steeds mammiequote:
[..]
Spreekt jouw dochter jou nu ook bij de voornaam?
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ik vind het wel belangrijk dat kinderen weten welke rol iemand voor ze heeft in de familie.
Daarom corrigeer ik altijd als ze mij bij m'n voornaam aanspreken.
Daarom corrigeer ik altijd als ze mij bij m'n voornaam aanspreken.
N A P O L I
C A M P A N I A
C A M P A N I A
Mijn moeder noem ik meestal mams of een variatie daarop.
Mijn vader gaat bij zijn voornaam omdat het een lamlul is en die geen "papa" meer verdient.
Mijn vader gaat bij zijn voornaam omdat het een lamlul is en die geen "papa" meer verdient.
Twiddel
Papa en mama vind ik gewoon het meest logische.
Het is ook wereldwijd in de meeste talen niet voor niets de meest eenvoudige woorden die kinderen als eerste zeggen:
Papa, Baba, Mama, Maman etc. Eenvoudige plof klankjes of neurie-achtige klanken die door een baby het makkelijkst te leren en te gebruiken zijn.
Ik kende ook zo iemand die de ouders bij de voornamen noemde: Ja, Bertien laat altijd alles vallen. Oh, je hebt een onhandige vriendin? Nee, dat is mijn moeder... Juist..
Het is ook wereldwijd in de meeste talen niet voor niets de meest eenvoudige woorden die kinderen als eerste zeggen:
Papa, Baba, Mama, Maman etc. Eenvoudige plof klankjes of neurie-achtige klanken die door een baby het makkelijkst te leren en te gebruiken zijn.
Ik kende ook zo iemand die de ouders bij de voornamen noemde: Ja, Bertien laat altijd alles vallen. Oh, je hebt een onhandige vriendin? Nee, dat is mijn moeder... Juist..
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Pap en mam hier. Tenzij we ergens zijn waar het druk is/ze niet opletten. Dan is het HEY -voornaam- 
Ik zou het me niet anders kunnen voorstellen eigenlijk.
Mijn ooms en tantes zijn ook dat: oom -voornaam- en tante -voornaam-. Ik zou het gevoelsmatig respectloos vinden als ik die titel zou weglaten.
Al heb ik dat met vrijwel alle oudere mensen. Ook al mag ik ze bij de voornaam noemen, het blijft vaak meneer en mevrouw.
Mijn neefjes en nichtjes noemen me daarentegen geen tante, die gebruiken gewoon mijn voornaam. Is vanzelf zo gegroeid en vind ik prima. Ze weten heus wel dat ik hun tante ben.
Wat mijn eerdere alinea’s wel een beetje vreemd maakt
Ik zou het me niet anders kunnen voorstellen eigenlijk.
Mijn ooms en tantes zijn ook dat: oom -voornaam- en tante -voornaam-. Ik zou het gevoelsmatig respectloos vinden als ik die titel zou weglaten.
Al heb ik dat met vrijwel alle oudere mensen. Ook al mag ik ze bij de voornaam noemen, het blijft vaak meneer en mevrouw.
Mijn neefjes en nichtjes noemen me daarentegen geen tante, die gebruiken gewoon mijn voornaam. Is vanzelf zo gegroeid en vind ik prima. Ze weten heus wel dat ik hun tante ben.
Wat mijn eerdere alinea’s wel een beetje vreemd maakt
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dit is heftig maar begrijpelijk ja.quote:
Mijn moeder noem ik meestal mams of een variatie daarop.
Mijn vader gaat bij zijn voornaam omdat het een lamlul is en die geen "papa" meer verdient.
Kinderen leren 'papa' en 'mama' zeggen doordat de ouders elkáár zo gaan noemen ten overstaan van het kind.
Ik vind dat altijd een debiele gewoonte.
Ik denk dat mijn ouders dat niet deden, en ik elk geval kwam ik er snel achter dat alle kinderen om mijn heen (op creche etc) al die rare mevrouwen allemáál 'mama' noemden, wat voor mijn ordelijke geest een enorme chaos oplevert en waar ik dus direct besloot om daar niet ook mijn moeder als 'mama' in de brij te gooien. Zelfde uiteraard voor 'papa'.'
Ik noem dus mijn ouders sinds ik kan praten (dat zal wel '73 zijn geweest ofzo) bij hun voornaam.
Ik vind dat altijd een debiele gewoonte.
Ik denk dat mijn ouders dat niet deden, en ik elk geval kwam ik er snel achter dat alle kinderen om mijn heen (op creche etc) al die rare mevrouwen allemáál 'mama' noemden, wat voor mijn ordelijke geest een enorme chaos oplevert en waar ik dus direct besloot om daar niet ook mijn moeder als 'mama' in de brij te gooien. Zelfde uiteraard voor 'papa'.'
Ik noem dus mijn ouders sinds ik kan praten (dat zal wel '73 zijn geweest ofzo) bij hun voornaam.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Nou nee, ik heb mijn man nog nooit "papa" genoemd, niet als ik het tegen mijn man heb iig, want dat vind ik wel zo compleet achterlijk, ouders die elkaar "papa" en "mama" noemen.
Maar we hebben onze zoon wel geleerd dat mijn man papa is en ik mama.
Hij zei overigens geen "mama" tot hij 2 was en naar de PSZ ging, voor die tijd was het immers niet nodig om mama te zeggen, want ik was altijd waar hij was.
Maar vanaf het moment dat hij naar de PSZ ging zei hij binnen 2 weken "mama".
Overigens noemde mijn oudste mij ook gewoon "mama" en die heb ik alleen opgevoed dus er was helemaal geen ander in huis die mij "mama" kon noemen.
In principe leren ouders hun kinderen gewoon hoe ze genoemd moeten worden door het voor te zeggen, niet door elkaar "papa" en "mama" te noemen.
Hoogstens door het kind bewust te leren dat dat papa is.
"Ga maar naar papa" "ik zet je even bij papa op schoot", niet door tegen de andere ouder te zeggen: "papa, neem jij Marietje even op schoot?!"
[ Bericht 1% gewijzigd door Leandra op 05-09-2021 14:05:51 ]
Maar we hebben onze zoon wel geleerd dat mijn man papa is en ik mama.
Hij zei overigens geen "mama" tot hij 2 was en naar de PSZ ging, voor die tijd was het immers niet nodig om mama te zeggen, want ik was altijd waar hij was.
Maar vanaf het moment dat hij naar de PSZ ging zei hij binnen 2 weken "mama".
Overigens noemde mijn oudste mij ook gewoon "mama" en die heb ik alleen opgevoed dus er was helemaal geen ander in huis die mij "mama" kon noemen.
In principe leren ouders hun kinderen gewoon hoe ze genoemd moeten worden door het voor te zeggen, niet door elkaar "papa" en "mama" te noemen.
Hoogstens door het kind bewust te leren dat dat papa is.
"Ga maar naar papa" "ik zet je even bij papa op schoot", niet door tegen de andere ouder te zeggen: "papa, neem jij Marietje even op schoot?!"
[ Bericht 1% gewijzigd door Leandra op 05-09-2021 14:05:51 ]
Ik denk dat het ook heel simpel begint, 2-letterklanken eindigend op een A komen er als eerste uit, dus "bal" is vaak ook een van de eerste woorden, maar dan als "ba", het "baba" uit andere talen wordt dan ook makkelijk "papa".
En ja, ouders willen graag dat een kind gaat praten want communicatie geeft ze de mogenlijkheid te melden wat er mis is, dus dat praten wordt vooral door jonge ouders gestimuleerd als een malle.
En als het kind niet wil praten vinden ze dat zorgelijk.
Als mijn oudste zo laat was gaan praten als mijn jongste dan was ik daar, jong en onervaren als ik was, veel bezorgder over geweest.
Nu was ik al bijna bejaard toen mijn jongste geboren werd en wist ik dat heel veel dingen vanzelf wel komen, en daar waar hij pas laat ging praten heeft hij dat dusdanig ingehaald dat hij als 10-jarige vaak mag voorlezen in de klas of gevraagd wordt iets te presenteren, ook als alle ouders er bijvoorbeeld zijn.
Maar met je eerste kind zit je veel meer in de lijn van wat een kind wanneer moet kunnen, want je weet niets, bent afhankelijk van wat men op het CB vindt dat het kind moet kunnen en van wat je in je omgeving hoort dat kinderen op die leeftijd kunnen, of konden, en als jouw kind dat dan niet kan... god verhoede dat er iets mis mee is.
Ergo; ouders zijn enthousiast in het aanleren van dat soort dingen, en kreten als "papa" en "mama" zijn nou eenmaal klanken die een kind al vrij snel kan uitspreken.
Dus net als dat het kind leert dat dat ronde ding een bal is, leert het dat die meneer en mevrouw in huis "papa" en "mama" zijn.
Is voor het kind ook handig, want omdat het makkelijke kreten zijn kan het kind de ouder ook roepen als het de ouder nodig heeft.
En dan is "papa" en "mama" een stuk makkelijker uit te spreken dan "Hendrik" en "Annemarie" want die klanken zijn nog een ver van hun bed show.
[ Bericht 0% gewijzigd door Leandra op 05-09-2021 13:51:28 ]
En ja, ouders willen graag dat een kind gaat praten want communicatie geeft ze de mogenlijkheid te melden wat er mis is, dus dat praten wordt vooral door jonge ouders gestimuleerd als een malle.
En als het kind niet wil praten vinden ze dat zorgelijk.
Als mijn oudste zo laat was gaan praten als mijn jongste dan was ik daar, jong en onervaren als ik was, veel bezorgder over geweest.
Nu was ik al bijna bejaard toen mijn jongste geboren werd en wist ik dat heel veel dingen vanzelf wel komen, en daar waar hij pas laat ging praten heeft hij dat dusdanig ingehaald dat hij als 10-jarige vaak mag voorlezen in de klas of gevraagd wordt iets te presenteren, ook als alle ouders er bijvoorbeeld zijn.
Maar met je eerste kind zit je veel meer in de lijn van wat een kind wanneer moet kunnen, want je weet niets, bent afhankelijk van wat men op het CB vindt dat het kind moet kunnen en van wat je in je omgeving hoort dat kinderen op die leeftijd kunnen, of konden, en als jouw kind dat dan niet kan... god verhoede dat er iets mis mee is.
Ergo; ouders zijn enthousiast in het aanleren van dat soort dingen, en kreten als "papa" en "mama" zijn nou eenmaal klanken die een kind al vrij snel kan uitspreken.
Dus net als dat het kind leert dat dat ronde ding een bal is, leert het dat die meneer en mevrouw in huis "papa" en "mama" zijn.
Is voor het kind ook handig, want omdat het makkelijke kreten zijn kan het kind de ouder ook roepen als het de ouder nodig heeft.
En dan is "papa" en "mama" een stuk makkelijker uit te spreken dan "Hendrik" en "Annemarie" want die klanken zijn nog een ver van hun bed show.
[ Bericht 0% gewijzigd door Leandra op 05-09-2021 13:51:28 ]
Ik ben trouwens ook "oma", simpelweg omdat mijn kleinzoon geleerd heeft dat ik "oma" ben.
In dit geval ben ik "oma trampoline", want deze oma heeft een trampoline in de tuin en de andere oma niet.
Die heeft een hond, dus dat is "Oma Henk", want de hond van die oma heet Henk.
Maar dat onderscheid maakt hij alleen maar als hij niet bij een van beide oma's is, want als hij hier is dan is een simpel "oma" voldoende.
Ik denk trouwens dat dat onderscheid tussen de beide oma's en het benoemen van trampoline of Henk wel van de kleinzoon zelf komt.
Net als mijn jongste mijn ouders rond diezelfde leeftijd "opa en oma Hoog" ging noemen omdat ze toen naar een appartement op de 8ste verdieping verhuisden.
Dus tenzij je het kind zelf geleerd hebt dat het om oma Jansen of oma Bakker gaat zal het kind dat onderscheid op andere zaken maken.
Als er altijd gezegd wordt dat we naar Assen gaan, naar opa en oma, dan kan dat zomaar oma Assen worden.
In dit geval ben ik "oma trampoline", want deze oma heeft een trampoline in de tuin en de andere oma niet.
Die heeft een hond, dus dat is "Oma Henk", want de hond van die oma heet Henk.
Maar dat onderscheid maakt hij alleen maar als hij niet bij een van beide oma's is, want als hij hier is dan is een simpel "oma" voldoende.
Ik denk trouwens dat dat onderscheid tussen de beide oma's en het benoemen van trampoline of Henk wel van de kleinzoon zelf komt.
Net als mijn jongste mijn ouders rond diezelfde leeftijd "opa en oma Hoog" ging noemen omdat ze toen naar een appartement op de 8ste verdieping verhuisden.
Dus tenzij je het kind zelf geleerd hebt dat het om oma Jansen of oma Bakker gaat zal het kind dat onderscheid op andere zaken maken.
Als er altijd gezegd wordt dat we naar Assen gaan, naar opa en oma, dan kan dat zomaar oma Assen worden.
Ik hoor dat niet zo vaak eerlijk gezegd. Ik noemde vroeger zelfs ouders van vriendjes 'vader/moeder van X'. Mijn vader staat ook nog gewoon in mijn telefoon als 'papa'.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |