Kiezen voor kinderen?

* Waarom wel/geen kind?

dan kenne hun voor je zorge als je zelf bejaart ben

* Wanneer wel/niet?

niet op bevoorbeelt 5 december of 25 december want dan valt hun verjaardag op sinterklaas of kerst mis das zieleg en ook niet 29 februari anders zijn hun zowat nooit jarig maar goed dat is mijn mening

* Wat zijn voor mij ideale omstandigheden om aan een kind te beginnen? Wat zijn voor mij minimale voorwaarden?

het moet wel een hele leuke moeder zijn bevoorbeelt een negermoeder

* Wat verwacht ik van een leven met/zonder kinderen?

het lijkt me wel gezelleg maar goed dat is mijn mening

* Waarom wel/geen kind? Wanneer wel/niet?

Moeilijke vraag waarom... ik denk voornamelijk omdat wij (ik en mijn man dus) kinderen als een verrijking van het leven zien. Wanneer tja... 1 is er al, een zoontje van 2 en half. Hij was half/half gepland. Ik stopte met de pil en verwachtte eik dat het nog wel even ging duren maar ik was pats boem en een wippie verder zwanger.
Wij zaten op dat moment niet in een echte ideale situatie... 2 kamerflatje net groot genoeg voor ons tweeen. Maar dat hebben we doorstaan. Nadat die kleine 6 weken was konden we verhuizen naar een 4 kamer flat.
Nu ben ik weer zwanger en deze is wel hardstikke gepland. Februari 2002 gestopt met de pil en sinds eind juni zwanger van de tweede.
Waarom nu een tweede??? Omdat wij een niet te groot leeftijdsverschil tussen de twee kinderen wilden.

* Wat zijn voor mij ideale omstandigheden om aan een kind te beginnen? Wat zijn voor mij minimale voorwaarden?

De ideale omstandigheden zijn er volgens mij nooit. Er zou altijd wel wat tussen kunnen komen dat het even niet uitkomt.
Voor ons gold onze eigen leeftijd heel hoog. We zijn allebei nog jong (bij de eerste 21 en 22) en nu 24 en 25, daardoor schijn (of het 100% wetenschappelijk bewezen waar is weet ik niet, in ons geval wel) veel vruchtbaarder te zijn en heeft het vrouwelijk lichaam het makkelijker met het verdragen en verwerken van de zwangerschap en bevalling.
Wij wilden allebei voor ons 25ste twee kinderen zodat wij niet van die "ouwe zeur" ouders worden. Ik heb zelf een goed voorbeeld daaraan, aan mijn eigen ouders.

* Wat verwacht ik van een leven met/zonder kinderen?

Ik verwacht een leven vol vreugde, liefde, zorgen en soms ook verdriet maar dat hoort er allemaal bij.
Maar dat had ik ws ook verwacht als ik geen kinderen had gewild. dan was er wel iets anders geweest waar ik dat van had gekregen.
Ik zou me iig geen leven zonder kind en straks kinderen meer voor kunnen stellen omdat het gewoon een deel van je leven is geworden en dat gevoel heb ik eik al vanaf dag 1.
___________________________________________________________

Ik hoop dat je hier wat aan hebt!!! Veel succes met die avonden.

[offtopic] ben wel benieuwd welk onderzoeksbureau dit doet trouwens (maar da's een beetje beroepsdeformatie)[/offtopic]

quote:

---

Op donderdag 30 januari 2003 12:21 schreef bixister het volgende:
kan ik je wel vertellen, maar ik vond 't toch een beetje de vraag of ik dat hier op het forum moest zetten. zal ik je dat even mailen?

goed idee, trouwens! ik zal het doorgeven. alleen is het daar nu -vrees ik- net iets te kort dag voor.

---

Overigens, bedacht me net, zoiets als ik voorstelde kun je met gemak de "delphi-methode" noemen (en dat is het ook eigenlijk), dan staat dat ook weer leuk richting opdrachtgever

* Waarom wel/geen kind? Wanneer wel/niet?

Tot ik een jaar of 30, 32 was, had ik niks met kinderen. Het zei me gewoon niks. Maar op een gegeven moment begon dat te veranderen. Ik had geen relatie, maar die kinderwens werd steeds sterker. Ik ben me gaan oriënteren op het krijgen van een kind in mijn eentje. Heb me aangesloten bij een mailgroep voor BAM-vrouwen (Bewust Alleenstaande Moeders) en daardoor heel veel informatie gekregen. Op een bepaald moment was ik zover dat ik de beslissing kon nemen. Ik zou via KID proberen een kindje te krijgen. Toen werd ik ziek en moest ik het uitstellen. Precies in die periode leerde ik mijn vriend kennen (qltel) en voor we het wisten, was ik zwanger. Wat mij betreft heel gewenst, qltel moest er heel erg aan wennen (is helemaal goedgekomen ).

* Wat zijn voor mij ideale omstandigheden om aan een kind te beginnen? Wat zijn voor mij minimale voorwaarden?

Ideale omstandigheden voor mij: goede woonruimte, financiële zekerheid (voor zover mogelijk dan), en vooral: heel veel liefde beschikbaar.

Minimale voorwaarden: liefde. Een kind heeft (zeker in het begin) niet veel meer nodig dan kleertjes en een plekje om te slapen. Als je kinderwens heel sterk is, is de liefde voor je kind in principe genoeg.

* Wat verwacht ik van een leven met/zonder kinderen?

Mijn zoontje maakt mijn leven een heel stuk interessanter. Alles is weer leuk en moet ontdekt worden. De simpelste dingen worden bijzonder. Bovendien is het geweldig om te zien hoe uit zo'n hulpeloos baby'tje in iets meer dan 2 jaar een eigenwijze, redelijk zelfstandige (maakt inmiddels zelf de koelkast open voor een plakje kaas ) peuter groeit, die de oren van je kop kletst en je elke dag weer verbaast met wat hij weet en kan

Wij hebben 2 kinderen en ik ben nu zwanger van de 3de. De oudste is een dochter van ruim 3 en we hebben een zoon die kort na zijn geboorte overleden is.

*Waarom wel/geen kind? Wanneer wel/niet?

Ik heb nooit kinderen gewild , tót ik onverwachts zwanger bleek te zijn. Abortus komt bij mij tijdens een redelijk stabiele toestand niet in mijn woordenboek voor. Ik had gelukkig nog een maand of 7 om aan het idee te wennen. Voor de eerste hebben wij dus nooit gedacht waarom we een kind zouden willen. Voor onze zoon gemaakt was, kwam er bij mij een soort oerdrang die volgens mij niet uit te leggen is. De drang voor nog een kind was er gewoon en dat "moest" waargemaakt worden. Voor deze zwangerschap was dat een ander verhaal. Van mijn kant waren er een heleboel twijfels. Ondanks dat we een stabiele relatie hebben, en dak boven ons hoofd en een vast inkomen, voor zo ver dat vast kan zijn, wist ik het niet meer. Onze dochter is bijna 4, die gaat bijna naar de kleuterschool dus dan zou mijn leven wat meer om mij en mijn relatie gaan draaien dan alleen om het kind. Een kind vraagt natuurlijk ook de nodige aandacht, maar gaat wat meer op eigen pootjes staan zodra het na 3 jaar gezellig bij een thuis-blijf-moeder te zijn opeens naar de kleuterschool gaat. In mijn ogen zou er een wereld voor me open gaan. Niet de hele dag tussen het speelgoed, maar weer eens een poging kunnen wagen op de arbeidsmarkt. Maar toch bleef er een drang, die ik weggedrukt had naar een derde kind.... We hadden het op een zijspoor gezet en ik zou weer aan de pil gaan beginnen. De maand dat ik aan de pil zou gaan beginnen bleek ik overtijd en dus later... zwanger. Niet totaal onverwachts, want er zijn natuurlijk zat middelen om een zwangerschap te voorkomen, maar vreselijk welkom.

* Wat zijn voor mij ideale omstandigheden om aan een kind te beginnen? Wat zijn voor mij minimale voorwaarden?

Voor mij zijn dat een aantal dingen. Toch wel een vast inkomen. Kinderen vragen misschien niet om geld, maar kosten wel geld en dat kan je zelf zo duur maken als je zelf wilt. Wat ik daarbij ook belangrijk vind is een dak boven je hoofd. Maar dat heeft natuurlijk ook met je financiële plaatje te maken, geen vast inkomen kan betekenen dat je her en der moet verblijven met je kind, dat lijkt mij geen ideale situatie.

* Wat verwacht ik van een leven met/zonder kinderen?

Moeilijke vraag, aangezien het hebben van een kind in mijn ogen niet gelijk is aan het hebben van onvoorwaardelijke liefde. Een kind kan zich op latere leeftijd altijd tegen je gaan afzetten. Ik weet het niet, ik denk dat de tijd het me zal leren.

Voor nu vind ik het een zware maar toch leuke tijd, je krijgt "zo maar" de verantwoordelijkheid voor een klein wezentje, dat helemaal op jou aangewezen is. Je probeert een zo goed mogelijke opvoeding te geven, je probeert het leven van je kind zo te krijgen dat het kind met zo weinig mogelijk schade en schande wijs wordt, maar toch zijn er momenten dat je machteloos toe moet kijken, en dat kán het zo verdomd moeilijk maken.