[Finale: Zondag 11 juli 21:00] Italië - Engeland #7

Het is ONS eindelijk gelukt. Voor het eerst in 1988 staan WIJ er weer, een EK-finale. Oké, wellicht hadden WE liever gewoon van Tsjechië, Denemarken en Engeland gewonnen. Het zat er allemaal in. Dichterbij waren we haast niet, maar ja. Team Kuipers heeft toch maar mooi de finale gehaald. Opvolger van Mark Clattenburg. Dat was een van de drie Engelsen in de EK-finale, allen arbiters. Nouja, of een van de negen, als je de grensrechters meerekent. Dat is nu voorbij, Engeland heeft EINDELIJK de EK-finale behaald. Het komt thuis, coming home, Brexit was de waarheid alles. Beelden van dronken Engelsen overal, je zou voor minder. Tegenstander is Italië.

Ik weet het nog goed, exact een maand geleden gingen we er eens goed voor zitten. Italië zelf trapte af, tegen Turkije. In de groepsfase soeverein, 6 goals en nul tegen in de eerste twee wedstrijden, tegen een Zwitserland dat Frankrijk uitschakelde en Spanje in verlegenheid bracht. Oh, en tegen Turkije, maar die bleken er niets van te kunnen. Tegen Wales maar 1-0, maar dat was met een B-team. Wales bleek in de achtste finale dan wel maar pure middelmaat te zijn.

In de achtste finale ging het moeizaam, 2-1 na verlenging tegen Oostenrijk. Daarna had je echter in wedstrijden tegen België en Spanje maar mondjesmaat het gevoel dat het mis ging. Ja, Spanje had absoluut meer goals kunnen scoren, maar Italië gaf in een moeizame wedstrijd alsnog weinig weg. Tegen België gaven ze dan iets meer weg, maar meer dan 1 goal zat er ook niet in voor de Belgen. Spanje uiteindelijk verslagen na pingels. Dat zegt dat het toch nog best lastig was, maar toch had je de hele wedstrijd het gevoel dat Italië hem toch ging pakken. Italië staat nu voor de derde keer in een EK-finale.

Voor Engeland geldt eigenlijk wel hetzelfde. Het spel was wat minder attractief dan van Italië. In de groepsfase slechts 2 goals, maar in de KO-fase staan ze nu wel al op 8. Maar 1 tegengoal, nog eentje minder dan Italië. Kroatië en Tsjechie werden in de groep goedkoop verslagen, al wisten beide ploegen nauwelijks tot kansen te komen. Schotland hield Engeland dan weer op 0-0, dat was misschien wel de meest wankele wedstrijd van Engeland. Ook veel Schots publiek, misschien daarom. In de achtste finale Duitsland op de knieën gekregen, al had dat zomaar andersom kunnen zijn. Was een echte 50/50-wedstrijd. Maar Engeland hield het weer goed dicht, en dat ene moment dat ze dat effe niet deden schoof Muller de bal naast. Geluk van de kampioen. Tegen Oekraine 4-0, en tegen Denemarken 2-1.

Oh, die wedstrijd he, hoe lang zal er nog nagepraat worden over de duik van Raheem? Had Makkelie die pingel wel mogen geven? Wij heugen ons allen nog wel die pingel van Ajax - Utrecht. Nouja, Milik werd toen wel duidelijk geraakt, maar Willem Janssen raakte de bal toch? Wel een andere situatie, maar goed, daardoor werd Ajax toch kampioen, dus Marcel moest even aangifte doen. Nouja, even buiten een pegel van Bryan Smeets gerekend, erg mooi. Wij herinneren ons de beelden nog.



Misschien hebben ze in Denemarken wel een eigen Marcel. Ene Mads of Morten ofzo. Nouja, de Deentjes kunnen het nu niet meer redden, voor hen is het voorbij. Ik vond het eigenlijk wel een pingel, maar Sterling deed wel de stervende zwaan, godsamme. Was gewoon vrij dom van Donyell Maehle.

Qua officiele wedstrijden heeft Italië een beter trackrecord. Engeland won alleen in de WK-kwalificatie van 1978. Ondanks dat ging Italië wel door, want zij wonnen eerder al hun thuiswedstrijd en waren beter op doelsaldo. Daarna ging het 3 keer mis op een eindronde, in 1980, 1990 en 2014 verloren de Engelsen. Alleen in 2012 bleef het gelijk, maar daardoor was het tijd voor het schieten vanaf elf meter. Niet de hobby van Engelsen, en dat bleek maar weer. In 1998 speelden ze ook nog tegen elkaar voor de WK-kwalificatie. Italië haalde 4 punten uit die ontmoetingen, maar dit keer ging Engeland door na pijnlijke gelijkspelletjes tegen Polen en Georgië voor de Azzurri. Nouja, die gingen na de playoffs ook door naar de eindronde in Frankrijk. Het moge duidelijk zijn, de geschiedenis leert ons dat Italië gaat winnen. Mochten het pingels worden, wie gaat er dan verliezen? Engeland kan geen pingels nemen, daar weet Gareth Southgate alles van. Aangemoedigd door 50000 man je land zo voor schut zetten, pijnlijk. Maar Italië heeft het probleem van de tweede penaltyserie - die is altijd moeilijker dan de eerste. Je weet dat die keeper je vorige pingel heeft geanalyseerd, dus wat doe je nu. Zelfde hoek? Andere hoek? Of ros je de bal gewoon bijna het stadion uit, net als Dani Olmo? De druk is nog hoger dan met het dartpijltje.

En dan is er nog het publiek. Mensonterend. Laserlampjes in de aanslag en lekker de keeper in zijn ogen schijnen, dan ben je wel echt een kansloze tokkie hoor. Maar goed, de UEFA doet er uiteraard niks aan, een wedstrijd zonder publiek is slecht voor de publiciteit en voor het toernooi. Er mogen nauwelijks Italianen mee, ook zoiets. Thuisvoordeel is er altijd wel op een eindtoernooi, maar dit is wel heel extreem. Dikke Boris doet er werkelijk alles aan om te winnen. Maar gaat het Engeland ook lukken? Vanwege het spel hoop je van niet, je hoopt altijd toch dat dat soort laf gepiel afgestraft wordt. Maar dat zal wel weer niet, laf voetbal overwint meestal. Toch de immense teleurstelling, maar dan snap je wel waarom ze het doen. Ik wapen mij alvast voor deze teleurstelling, noem het indekken, dus ik zeg dat Engeland gaat winnen. Via een matige frommelgoal, en daarna wisselt ie Grealish en Saka eraf voor Trippier en Coady. Joepie.

Afgevinkt.

Erg jammer.