Bang voor de dood

Als ik er ben is de dood er niet, als de dood er is ben ik er niet.

De dood bestaat dus niet in mijn leven, wanneer het mijzelf betreft.

Het is niet anders dan wanneer je in slaap valt. Alleen ooit word je niet meer wakker.

@Boze_Eend ben je dan bang voor het proces van sterven, of voor het feit dat de wereld verder gaat zonder jou?

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 21:09 schreef Boze_Eend het volgende:

[..]

het idee is niet plezierig dat alles verder gaat zonder mij en ik nooit zal weten hoe het allemaal afloopt

Afhankelijk van hoe oud je nu bent is er een kansje dat je eeuwig zult leven, zie Aubrey de Grey etc.

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 21:09 schreef Boze_Eend het volgende:

[..]

het idee is niet plezierig dat alles verder gaat zonder mij en ik nooit zal weten hoe het allemaal afloopt

Het loopt net zo af voor iedereen en alles, zoals dat voor jou doet.

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 21:09 schreef Boze_Eend het volgende:

[..]

het idee is niet plezierig dat alles verder gaat zonder mij en ik nooit zal weten hoe het allemaal afloopt

Zoals mijn pa altijd zegt: ik ben niet bang voor de dood. Ik merk er toch niks van.

Heb het wel eens ervaren, het gevoel 'ik zal dood gaan maar ik wil niet' en er komt dan een hele specifieke angst over je heen, en dat is de angst voor de dood. Het is geen angst voor het onbekende, het is volgens mij meer dat je gewoon wilt leven maar dat je dood gaat wat beangstigend is.

De oplossing is dat het lijden vanzelf zal stoppen, die angst gaat weer over en je zult weer lekker rustig zijn. Het stervensproces is maar een kort momentje in je hele leven en als je een spiritueel wereldbeeld hebt kun je je ook verheugen op een samenkomen met God. Als je nergens in gelooft dan heb je ook nergens meer last van. Bovendien is er goede medische verzorging hier in Nederland.

[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 10-07-2021 10:21:21 ]

Het is hetzelfde als voor je geboorte. Toen was je er ook niet. In die ontzettende massale uitgestrektheid van tijd ben je een klein vonkje. En dan weer weg. Schijnt erbij te horen allemaal.

Als dit:


Origineel van Emmylou Harris maar deze is ook mooi.


En de Koningin zelf:


En de allermooiste:


Nog maar even van genieten voordat we dood zijn.

[ Bericht 32% gewijzigd door Bart2002 op 09-07-2021 23:49:25 ]

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 20:55 schreef Boze_Eend het volgende:

ik denk dan van ja ik ben er nu in dit leven. Maar ik ben er niet voor altijd. Ooit ben ik dood en dan ben ik weg en de rest gaat door. dat idee maakt mij bang en ik voel mij onrustig als ik hierover nadenk.

Ik denk altijd maar zo: De dood duurt langer dan het leven!

Ik heb mijn beide ouders 7 jaar geleden zien sterven en soms was ik liever één van hun geweest. Niet dat ik dood wil, maar ik bedoel dat je beter zelf degene kunt zijn die weg gaat ipv degene te zijn die achter blijft.

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 20:55 schreef Boze_Eend het volgende:
soms ligt ik wakker in bed en dan denk ik na over de dood.

ik denk dan van ja ik ben er nu in dit leven. Maar ik ben er niet voor altijd. Ooit ben ik dood en dan ben ik weg en de rest gaat door. dat idee maakt mij bang en ik voel mij onrustig als ik hierover nadenk.

dat ik er gewoon niet meer ben niet en afscheid moet nemen van alles. ik bedoel ik heb al moeite soms met iets weg te gooien maar dan wordt ik weggegooid. dan ben ik het vieze snoepje dat in de prullenbak verdwijnt dat maakt mij bang

hoe gaan jullie hiermee om habibos?

Er is een tijd van komen en gaan. Daar moet je je altijd van bewust zijn.
Je bent te emotioneel gehecht aan bepaalde dingen. Natuurlijk is het niet fijn als iemand onder de groene zoden ligt.
De vader van de man die niet van mensen houdt heeft er 2 jaar over gedaan om te sterven. Iedereen in zijn familie zat te huilen en kon een lange tijd het niet verdragen dat die pa er niet meer was. Maar de man die niet van mensen houdt kon het relativeren.

Daarom Eend, wordt niet te emotioneel gehecht aan dingen of mensen. Vooral aan mensen niet. Die kunnen namelijk ermee spelen en dat is iets wat vaak gebeurd in deze tijden.

De dood beangstigt mij ook, maar niet om de reden die jij noemt. Wat die angst wel inhoudt kan ik niet verwoorden.
Ik zou het fijn vinden als er geen spoor van me achterblijft. Niet in spullen, niet in herinneringen.

Soms werkt het voor mij om de gedachte gewoon te negeren en me te focussen op iets anders (een activiteit of aan iets anders gaan denken), soms helpt het om de angst om te buigen in kalmte. De dood betekent een einde aan alle narigheid, voor mezelf althans, en als ik niet meer besta is dat een soort zuivering. Het idee dat alles een keer stopt kan daardoor juist heel rustgevend zijn en relativeren: het maakt allemaal niet zoveel uit.
Verder merk ik dat wanneer ik bezig ben met het hier en nu, contact heb met mensen, die angst er minder is.

Ik ben regelmatig suïcidaal en dan is die angst voor de dood er vaak niet. Dan verlang ik juist naar dat moment van eeuwige verlossing, dat kan echt intens zijn. Ik word rustig en kan zelfs euforisch worden als ik iets van plan ben, als ik zelf de controle heb over mijn levenseinde.
Soms is de angst er alsnog. Dat klinkt tegenstrijdig, maar het is dan meer dat ik gewoon geen andere uitweg zie en ook al is die ontzettend eng, het is beter dan blijven leven.

[ Bericht 4% gewijzigd door kuolema op 09-07-2021 23:52:50 ]

Zo'n actie als bij Peter en films als final destination leren je wel anders maat. Als ze je willen pakken doen ze 't toch wel, desnoods via de tandarts.

Alles in het universum gaat dood, ts. Dat is een fijne gedachte.

Het heeft geen nut om bang te zijn voor de dood, gezien we er niets vanaf weten, eigenlijk.

Of er is toch iets, via het hele “quantummechanica microtubules” verhaal en ervaringen van experimenten die op dit moment worden uitgevoerd in het aan John Hopkins gelieerd instituut wat betreft mensen uit klinische dood toch nog terughalen waarvan 10% zich exact herinnert wat er gebeurde na de klinische dood.. waar dus geen goeie verklaring voor bestaat.

Of er is helemaal niets en je eindigt gewoon alsof je nooit hebt bestaan.
Ikzelf kan daar niet achter staan, dat zou suggereren dat het bewustzijn een illusie is terwijl dat weer tegenstrijdig lijkt te zijn qua hoe de realiteit tot stand komt.

Maar als het een illusie is, is dat een behoorlijke afwijking van alles wat we weten over het universum zelf.
Wat op zichzelf weer vragen oproept want is dat een per ongeluk ontstaan iets? Zit daar een ontwerp achter?
Het eerste lijkt mij onwaarschijnlijk want dan zou je meer, veel meer, gradaties van iets soortgelijks moeten zien en dat is er niet.

Is het een ontwerp van iets of whatever, dan is het onlogisch dat er permanent einde aan zit.

Inb4 bewustzijn gedrag is van de hersenen. Dat weet helemaal niemand met zekerheid.
Wel dat hersenen werken met golven en bewustzijn met golven werkt en dat de realiteit op quantum niveau een golfvorm heeft.. ik bedoel dat zijn wel erg veel “toevalligheden” die je zowel los van elkaar kan zien of juist als verbonden met elkaar.

Wat weer allerlei vragen opwekt etcetc.

Feit is, de dood weten we niets met zekerheid over te zeggen, dus wat is het nut om er bang voor te zijn?

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 21:13 schreef Boze_Eend het volgende:
ja maar ik weet niet habibo ik ben nieuwsigerig mens
ik ben benieuwd gaan ze stoornissen kunnen genezen
is mijn leven weggegooid? ik weet niet

Welke stoornis heb je?

quote:

Op vrijdag 9 juli 2021 20:55 schreef Boze_Eend het volgende:
soms ligt ik wakker in bed en dan denk ik na over de dood.

ik denk dan van ja ik ben er nu in dit leven. Maar ik ben er niet voor altijd. Ooit ben ik dood en dan ben ik weg en de rest gaat door. dat idee maakt mij bang en ik voel mij onrustig als ik hierover nadenk.

dat ik er gewoon niet meer ben niet en afscheid moet nemen van alles. ik bedoel ik heb al moeite soms met iets weg te gooien maar dan wordt ik weggegooid. dan ben ik het vieze snoepje dat in de prullenbak verdwijnt dat maakt mij bang

hoe gaan jullie hiermee om habibos?

Herkenbaar. Ik ga er zelf niet mee om want dat kan niet. Enige optie is toch negeren? Of zie ik nu iets over het hoofd.

Ben eerder bang voor een ziekbed, weten dat je binnenkort doodgaat, ga liever meteen dood dan.

Gelovigen zijn meestal bang voor de dood, omdat ze denken dat er leven is na de dood. Het is juist bevrijdend om niet gelovig te zijn.

Het Scheelt dat het je geen fuck boeit als je eenmaal dood bent lol. Je bent gewoon weg, klaar.

Beetje hetzelfde als slapen denk ik (die fase dat je even "weg" bent zonder te dromen)

Voor de dood op zich ben ik niet bang. Sterker nog: zo rond m'n vijftigste zou ik zomaar opeens voorgoed rustig inslapen eigenlijk wel prima vinden. Reden: chronische ziekte. Of net voor het moment dat de aftakeling onleefbaar zou worden.

Banger ben ik voor hoe het met mijn ouders verder gaat, als zij op dat moment nog zouden leven, en nog helder genoeg van geest zouden zijn om zich er bewust van te zijn.

[ Bericht 7% gewijzigd door Eightyone op 11-07-2021 11:51:20 ]

quote:

Op zaterdag 10 juli 2021 14:00 schreef Emmerdeur het volgende:
De eerste en enige zekerheid bij je geboorte was dat je ook weer dood gaat.
Omarm het leven, de dood is niets om te vrezen , is gewoon onderdeel van het leven!

Idd je ontkomt er niet aan.

quote:

Op zaterdag 10 juli 2021 14:04 schreef Borrelnootje00 het volgende:

[..]

Idd je ontkomt er niet aan.

Maakt het niet minder eng als je gelooft dat er leven is na de dood.