Maar nu ik wat met de psycholoog gesproken heb, valt het me op dat ik ook al jaren mijn emoties veel minder tot uiting laat komen. Dat doe ik niet bewust. In plaats daarvan heb ik altijd alles willen begrijpen. Ik probeer alles te verklaren. Ik neem een overweldigende hoeveelheid kennis in me op, elke dag weer. Ik lees veel artikelen. Kijk veel video's die zaken uitleggen, etc. Ik doe alles met mijn hoofd, rationeel. Ook daar ga ik mee stoppen. Het is een uiting van mijn controle-freak-isme.
Het heeft me veel gebracht, maar nu is het genoeg. Volgens de psycholoog komen de symptomen van angst nu weer meer naar boven omdat ik 'vol' zit met opgekropte emotie. Volgens haar moet eerst de woede eruit, daarna het verdriet. En het algehele stressniveau moet naar beneden.
Ik denk dat ze gelijk heeft. Ik huil vrijwel nooit. Ik lig nooit meer in een deuk. Ik ben nooit echt heel boos, eerder gefrustreerd. Wel staan mijn buikspieren en schouderspieren vaak aangespannen. Ik zit vol met stress. Het is tijd om mijn lichaam en emoties de vrijheid te geven.
Komt dit iemand bekend voor? Zijn er meer mensen die een omschakeling hebben weten te maken, of willen, van rationeel mens naar gevoelsmens? De emotionele blokkades kunnen doorbreken? Weer te zijn i.p.v. te denken? De controle los te laten en te mogen falen?
Ik zie waar mijn verbeterpunten liggen, maar nu moet het nog gebeuren. Iemand tips of een verhaal?
Sterkte!
Zelfde wat de psych zegt, eerst komt de boosheid en daar achter zit verdriet en pijn.
Mediteren helpt mij heel goed. Wel is dat in het begin moeilijk en eenzaam. Doe je geleide meditatie of in stilte zitten? Bij geleide meditatie gebeurt er bij mij eigenlijk weinig op gevoelsgebied.
Boosheid hoef je niet af te reageren maar juist verdragen, door je heen laten stromen. Eventueel kan je ergens in knijpen, of een handdoek in elkaar wringen.
Lichaamsgericht werk bij een haptonoom hielp mij ook ontzettend goed, al in 2-3 sessies heel veel bereikt waardoor mijn lichaam nu meer ontspannen kan blijven. Bij mij verkrampt ook alles ongemerkt en zie het dan maar eens terug in balans te krijgen.
Oja nog een tip, als er niets in je omhoog komt kan je proberen actief je gevoel te verwelkomen. Je hebt bepaalde affirmaties daarvoor, in de trant van: wees welkom, gevoelens komen en gaan, geef ruimte aan het gevoel, bedenken dat je een soort hotel bent waar gevoelens doorheen mogen komen en soms tijdelijk verblijven
dat soort dingen helpen mij ook omdat ik me onbewust verzet tegen bepaalde gevoelens van pijn. Nog een bonustip. Je hebt ook nog handleidingen over waar in je lichaam je bepaalde gevoelens meestal kan herkennen. Dat geeft iets houvast bij het herkennen van gevoelens. Bijvoorbeeld een beklemmend gevoel/druk op de keel of borst kan angst zijn. Een zwaar, dof gevoel op je maag is vaak verdriet. Een hol, leeg of knagend gevoel in je maag kan betekenen dat er een heftig gevoel zit waar je geen contact mee hebt.
[ Bericht 37% gewijzigd door -marz- op 01-07-2021 16:41:39 ]
quote:Op donderdag 1 juli 2021 16:02 schreef matigeuser het volgende:
Volgens haar moet eerst de woede eruit, daarna het verdriet. En het algehele stressniveau moet naar beneden.
Uit eigen ervaring weet ik dat boosheid het verdriet 'beschermt', het is het eerste verdedigingsmechanisme van het lichaam. Ga ik vechten of vluchten, ga ik de confrontatie aan of ga ik in een hoekje zitten schuilen, ga ik meningen van een ander over mij opvatten als kritiek of als feedback, enzovoort.quote:Iemand tips
bron: https://psychologievansuc(...)er-mee-om-kunt-gaan/quote:6 tips om je boosheid te controleren
1 Tel tot tien
Vijfennegentig procent van ons gedrag is onbewust. Je leeft voornamelijk op impulsieve reacties. Daar horen ook prikkels van boosheid bij. Wanneer je jezelf teveel laat leiden door deze gedachteloze opwellingen, dan kan het zijn dat je dingen doet waar je een paar minuten later alweer spijt van hebt.Echte wijze mensen pakken eerst een aantal bewuste ademhalingen, nadat ze een golf van irritatie in zich op voelen komen. Dit geeft hen de tijd om hun gedachten weer op een rijtje te krijgen en dan pas te reageren.
2 Kom in beweging
Door de opkomende boosheid is jouw lichaam in de hoogste staat van paraatheid. Je lijf wil zich ontladen. Het is net als met een onweerswolk die via de bliksem zijn statische elektriciteit kwijt wil. Ga daarom bewegen. Pak desnoods een boksbal of ram even lekker op een hoofdkussen. Ga anders even touwtje springen of zet even keihard muziek op en dans jezelf compleet buiten adem. Gegarandeerd dat je daarna weer anders met de situatie kan omgaan.
3 Neem een microbreak
Vaak is een woede-uitbarsting het gevolg van een langdurige opstapeling van kleine frustraties en irritaties. Wanneer je door de dag heen even de tijd neemt om de opgebouwde stress weg te laten vloeien voorkom je een hoop ellende.
4 Relativeer
Humor is het beste medicijn tegen boosheid. Zodra je lacht komt er onder andere endorfine vrij. Dit hormoon vermindert pijn en werkt ontspannend. Daarnaast krijg je ook nog een positieve stoot serotonine en dopamine, die als antidepressiva in het lichaam werkzaam zijn. Probeer maar eens een gevoel van boosheid op te wekken, terwijl je lacht… Dan zal je merken dat dit onmogelijk is.
5 Projecteer geen boosheid op de ander
Wanneer je geïrriteerd bent, dan is het jouw eigen opgebouwde frustratie. Natuurlijk is het lekker om een ander de schuld te geven van jouw boosheid. Maar op termijn schiet je daar niets mee op. Waarschijnlijk is die persoon toch niet van plan om te veranderen. Je weet immers maar al te goed hoe lastig dat het is om bepaalde gedragspatronen te doorbreken. Hoe graag je dat misschien ook zou willen.Wanneer je heel eerlijk bent, kom je er achter dat de ander jou herinnert aan jouw eigen onvermogen om op tijd jouw grenzen aan te geven.Neem je eigen verantwoordelijkheid en stop met verwachten dat de ander zich gaat aanpassen. Dan heb je direct minder teleurstellingen.
6 Zoek naar oplossingen
Vaak ontstaat boosheid op het moment dat je het gevoel hebt dat je vastzit. Nu is het zo dat je helaas aan bepaalde situaties niets kunt veranderen. Ontslag, ziekte, faillissement, onrechtvaardigheid enz. gebeuren nu eenmaal. Maar je kunt wel iets doen aan jouw eigen houding ten opzichte van die omstandigheden.Richt je voor twintig procent op het probleem en voor tachtig procent op de oplossing. Daarmee ontstaat er direct meer ruimte in je hoofd.
Het heeft mij enorm geholpen.
https://www.boompsycholog(...)vWch2OhoCZdAQAvD_BwE
Kijk eens naar een haptotherapeut waar het mee klikt.quote:
Ik heb al een aantal jaar last, in meer of mindere mate per periode, van een angststoornis. Heb ooit eens een paniekaangeval gehad en sindsdien vecht ik regelmatig tegen angst, stress en fysieke symptomen. Momenteel spreek ik wekelijks met een psycholoog en volg ik ook een meditatiecursus en mediteer ik dagelijks. Ben weer gaan sporten, beter eten, etc. Dus ik ben nu echt bezig met een 'aanvalsplan'.
Maar nu ik wat met de psycholoog gesproken heb, valt het me op dat ik ook al jaren mijn emoties veel minder tot uiting laat komen. Dat doe ik niet bewust. In plaats daarvan heb ik altijd alles willen begrijpen. Ik probeer alles te verklaren. Ik neem een overweldigende hoeveelheid kennis in me op, elke dag weer. Ik lees veel artikelen. Kijk veel video's die zaken uitleggen, etc. Ik doe alles met mijn hoofd, rationeel. Ook daar ga ik mee stoppen. Het is een uiting van mijn controle-freak-isme.
Het heeft me veel gebracht, maar nu is het genoeg. Volgens de psycholoog komen de symptomen van angst nu weer meer naar boven omdat ik 'vol' zit met opgekropte emotie. Volgens haar moet eerst de woede eruit, daarna het verdriet. En het algehele stressniveau moet naar beneden.
Ik denk dat ze gelijk heeft. Ik huil vrijwel nooit. Ik lig nooit meer in een deuk. Ik ben nooit echt heel boos, eerder gefrustreerd. Wel staan mijn buikspieren en schouderspieren vaak aangespannen. Ik zit vol met stress. Het is tijd om mijn lichaam en emoties de vrijheid te geven.
Komt dit iemand bekend voor? Zijn er meer mensen die een omschakeling hebben weten te maken, of willen, van rationeel mens naar gevoelsmens? De emotionele blokkades kunnen doorbreken? Weer te zijn i.p.v. te denken? De controle los te laten en te mogen falen?
Ik zie waar mijn verbeterpunten liggen, maar nu moet het nog gebeuren. Iemand tips of een verhaal?
Ook vind ik het moeilijk om emoties te tonen bij anderen, maar ben ik eigenlijk nooit alleen. Mensen gaan ook al snel vragen stellen als je alleen zijn opzoekt of therapie wil.
Tevens heb ik het idee dat mensen er slecht mee om kunnen gaan als ik 'anders' word. In het verleden als ik emotioneel werd, werd dit benoemd als 'doe eens normaal', 'wat doe je gek' of 'kom maar weer terug als je normaal kan doen'.
Misschien zijn er mensen met tips over hoe balans aan te brengen als je het niet gewend bent om je emoties te uiten?
Dank voor je reactie. Vervelend dat je met een vergelijkbare situatie kampt.quote:
Ja precies dit, ik zou het geschreven kunnen hebben.
Zelfde wat de psych zegt, eerst komt de boosheid en daar achter zit verdriet en pijn.
Mediteren helpt mij heel goed. Wel is dat in het begin moeilijk en eenzaam. Doe je geleide meditatie of in stilte zitten? Bij geleide meditatie gebeurt er bij mij eigenlijk weinig op gevoelsgebied.
Boosheid hoef je niet af te reageren maar juist verdragen, door je heen laten stromen. Eventueel kan je ergens in knijpen, of een handdoek in elkaar wringen.
Lichaamsgericht werk bij een haptonoom hielp mij ook ontzettend goed, al in 2-3 sessies heel veel bereikt waardoor mijn lichaam nu meer ontspannen kan blijven. Bij mij verkrampt ook alles ongemerkt en zie het dan maar eens terug in balans te krijgen.
Oja nog een tip, als er niets in je omhoog komt kan je proberen actief je gevoel te verwelkomen. Je hebt bepaalde affirmaties daarvoor, in de trant van: wees welkom, gevoelens komen en gaan, geef ruimte aan het gevoel, bedenken dat je een soort hotel bent waar gevoelens doorheen mogen komen en soms tijdelijk verblijven
Nog een bonustip. Je hebt ook nog handleidingen over waar in je lichaam je bepaalde gevoelens meestal kan herkennen. Dat geeft iets houvast bij het herkennen van gevoelens. Bijvoorbeeld een beklemmend gevoel/druk op de keel of borst kan angst zijn. Een zwaar, dof gevoel op je maag is vaak verdriet. Een hol, leeg of knagend gevoel in je maag kan betekenen dat er een heftig gevoel zit waar je geen contact mee hebt.
Ik heb net wat zitten lezen over haptotherapie. Het beschrijft wel aardig hoe ik me voel. Behalve dan dat ik wel goed mijn grenzen kan aangeven, daar ligt mijn probleem niet. Maar wel dat ik alles rationeel behandel, stressklachten heb en niet meer in contact sta met mijn gevoel.
Als mijn psycholoog vraagt 'wat voel je daarbij?' dan vind ik dat vaak lastig te beantwoorden.
Ik doe nu al een aantal weken Zazen meditatie. Dus zitten en je ademhaling tellen. Een van mijn vrienden zei dat hij na een week of 10-12 een 'doorbraak' kreeg en het ineens 'snapte' en dat het hem sindsdien enorm geholpen heeft. Hij deed het wel echt goed, 2x per dag 20 minuten. Ik doe nu zeg maar gemiddeld 1.5x per dag 15 minuten.
Nog geen doorbraak tot nu toe. Ik vind het heel lastig.
Ik ga zeker een afspraak maken met een haptotherapeut. En ik ga stoppen met elke dag 'informatie' verzamelen. Meer sporten, meer proberen te genieten en in het moment te zijn. Hopelijk komt er snel een verandering op gang.
Jij ook succes gewenst met dit pad.
In de praktijk valt het vaak nogal tegen wat vrouwen van mannen begrijpen.
Wat bij mij vooral een reden is dat ik niet zo in contact sta met emoties is dat ik ze vaak totaal niet herken. Alles is bij wijze van spreken angst of boosheid zonder iets van grijstinten. Ik ben meer aan de gang gegaan met het opschrijven van emoties die ik gedurende de dag voel (er zijn lijsten van emoties op het internet te vinden). In het begin voelt dat echt wat raar (hmm, wat voel ik nu, is het afkeer? Is het irritatie?) En op die manier die lijst met emoties afgaan tot ik zeker weet dat ik dat voelde. Op enig moment wordt het dan eenvoudiger om ook de meer genuanceerde emoties te leren kennen.
Verder kun je kijken naar dingen als bioenergetics en ademhalingstechnieken zoals die van Wim Hof, holotropic breathing of verbonden ademhaling.
Dank. Ik ga zeker eens naar deze dingen kijken.quote:
Herkenbaar probleem. Haptonomie heeft mij wel een deel geholpen hierbij.
Wat bij mij vooral een reden is dat ik niet zo in contact sta met emoties is dat ik ze vaak totaal niet herken. Alles is bij wijze van spreken angst of boosheid zonder iets van grijstinten. Ik ben meer aan de gang gegaan met het opschrijven van emoties die ik gedurende de dag voel (er zijn lijsten van emoties op het internet te vinden). In het begin voelt dat echt wat raar (hmm, wat voel ik nu, is het afkeer? Is het irritatie?) En op die manier die lijst met emoties afgaan tot ik zeker weet dat ik dat voelde. Op enig moment wordt het dan eenvoudiger om ook de meer genuanceerde emoties te leren kennen.
Verder kun je kijken naar dingen als bioenergetics en ademhalingstechnieken zoals die van Wim Hof, holotropic breathing of verbonden ademhaling.