R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Is saai tochquote:Op woensdag 17 november 2021 10:51 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik ben totaal niet gelovig of iets dus niet leven lijkt me hoe dan ook een stuk minder gedoe
Mijn grootste angst?quote:
Wat is jullie grootste angst?
Voor mij is mijn grootste angst:
Eenzaam worden, op den duur helemaal geen vrienden of relaties meer hebben, hooguit af en toe wat appen met familie met verjaardag en kerstmis, en dan overlijden en langzaam wegrotten in mijn appartement totdat ik twee weken later gevonden word vanwege de stank.
Dat is mijn allergrootste angst.
Dat ik nooit voldoening zal vinden in wat ik doe, ik me voor altijd door mn angsten laat tegenhouden om dingen te doen en over X jaar doodga en spijt heb van alles wat ik niet gedaan heb, omdat ik het niet durfde.
Ik geloof niet in een god of iets van hemel en hel.
Maar ik durf ook niet met zekerheid te zeggen dat er helemaal niks meer is als je dood bent.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mama van 2 lieve meiden :)
Mijn grootste angst, moeilijke vraag. Ik twijfel tussen verschillende opwellingen die ik kan hebben. Soms ben ik bang dat het wachten is op een volgende depressie en dat ik die dan niet meer trek. De vorige begon anderhalf jaar geleden en alles was zo zwart, zo'n wanhoop..ik weet niet of ik nog de kracht zou hebben om me nog eens door zoiets te vechten.
Een andere angst die ik kan hebben is dat ik toch niet goed genoeg ben en door de mand zal vallen, dat mijn gevoel van minderwaardigheid bewezen wordt waar te zijn. Echt geen leuke dingen.
T stomme is wel dat ik andere dingen ijskoud kan ondergaan en geen of weinig fysieke angsten ken. Onlangs pittige onderzoeken gehad in het ziekenhuis waar ook heel goed allerlei ellende gevonden had kunnen worden, maar dat kan ik dan weer bijna ondergaan alsof het een ander overkomt. Misschien toch een soort van emotioneel dicht kunnen klappen of op afstand houden ofzo.
Moet ook echt opletten momenteel, echt een roerig en weer heftig jaar gehad.
Ik snak nu al naar een week stilte en rust rond Kerst, hoewel zelf jarig en ik m'n eigen gezin heb kunnen de feestdagen me gestolen worden(schaam). T was een heftig jaar met ook een hoop fysieke kloterij. Ik ben moe en de balans is er niet, ik herken ook zo wat Nijna zegt over agenda's. Dat is echt mijn eerste wens om anders te doen op korte termijn.
Een andere angst die ik kan hebben is dat ik toch niet goed genoeg ben en door de mand zal vallen, dat mijn gevoel van minderwaardigheid bewezen wordt waar te zijn. Echt geen leuke dingen.
T stomme is wel dat ik andere dingen ijskoud kan ondergaan en geen of weinig fysieke angsten ken. Onlangs pittige onderzoeken gehad in het ziekenhuis waar ook heel goed allerlei ellende gevonden had kunnen worden, maar dat kan ik dan weer bijna ondergaan alsof het een ander overkomt. Misschien toch een soort van emotioneel dicht kunnen klappen of op afstand houden ofzo.
Moet ook echt opletten momenteel, echt een roerig en weer heftig jaar gehad.
Ik snak nu al naar een week stilte en rust rond Kerst, hoewel zelf jarig en ik m'n eigen gezin heb kunnen de feestdagen me gestolen worden(schaam). T was een heftig jaar met ook een hoop fysieke kloterij. Ik ben moe en de balans is er niet, ik herken ook zo wat Nijna zegt over agenda's. Dat is echt mijn eerste wens om anders te doen op korte termijn.
Mijn grootste angst is dat ik in een episode iets heel erg doms doe waardoor ik niet volledig herstel of sterf. Klinkt dramatisch, maar gezien het verleden en sommige buien is het een reële angst
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is laatst helemaal compleet fout gegaan met mij. Ik ga maar niet in details treden. Maar ik voel me er echt kapot over.
De huisarts hier kwam meteen met prozac aanzetten. Nou dat vind ik toch wel echt heel erg heftig.
Ik heb na een hele lijst af te lopen bellen uiteindelijk een psycholoog gevonden en daar heb ik maandag een belafspraak mee. Ik vind het gezonder om dat toch eerst te proberen voordat ik meteen aan zware antidepressiva ga.
De huisarts hier kwam meteen met prozac aanzetten. Nou dat vind ik toch wel echt heel erg heftig.
Ik heb na een hele lijst af te lopen bellen uiteindelijk een psycholoog gevonden en daar heb ik maandag een belafspraak mee. Ik vind het gezonder om dat toch eerst te proberen voordat ik meteen aan zware antidepressiva ga.
Let's all accept each other's differences and different opinions and live together in harmony :)
En we gaan weer helemaal de verkeerde kant op... ik trek dit niet. Ik ga letterlijk over mijn nek van de emoties
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Slaappil erin gegooid en nu gaat het weer goed.
Wel opgeschreven dat ik met mijn begeleider moet praten over labiele avonden en nachten
Wel opgeschreven dat ik met mijn begeleider moet praten over labiele avonden en nachten
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik begin steeds meer toegang te krijgen tot mijn gevoelens. Vooral hoe verantwoordelijk ik me altijd heb gevoeld voor mijn ouders en zusje, maar ook daardoor voor anderen. Ik sta eigenlijk 24/7 op waakstand, om te zorgen dat ik geen dingen zeg of doe die anderen kunnen schaden. Dit is iets wat ik merk dat me zo veel gespannenheid en angst geeft. Jarenlang met familie leven waarbij ik het gevoel had dat 1 verkeerde opmerking of actie van mij ze over het randje kon duwen, dat was zwaar.
Of ze nou mentaal zouden crashen en hun hele leven daardoor kapot zou gaan, zelfmutilatie of zelfs zelfmoord. Allemaal dingen die ik bang was te veroorzaken. Het voelt echt alsof ik verantwoordelijk ben voor iedereen hun grenzen. Ook al heb ik niks te maken met dat iemand niet goed in zijn vel zit, als ik de gene ben die het laatste zetje zou geven, is alles mijn schuld.
Ik wil niet langer zo leven. Ik wil niet meer het gevoel hebben dat ik continu op andermans grenzen moet letten en dus verantwoordelijk voor hun geestelijke welzijn ben. Ik zal het ook nog bespreken met mijn psycholoog en ook door veel te mediteren hoop ik meer inzicht te krijgen. Het voelt echt schokkend dat ik nu inzie hoe veel last ik op mijn eigen schouders leg en ik heb het idee dat ik heel lang die last er af moet halen, om weer wat aan te kunnen.
Of ze nou mentaal zouden crashen en hun hele leven daardoor kapot zou gaan, zelfmutilatie of zelfs zelfmoord. Allemaal dingen die ik bang was te veroorzaken. Het voelt echt alsof ik verantwoordelijk ben voor iedereen hun grenzen. Ook al heb ik niks te maken met dat iemand niet goed in zijn vel zit, als ik de gene ben die het laatste zetje zou geven, is alles mijn schuld.
Ik wil niet langer zo leven. Ik wil niet meer het gevoel hebben dat ik continu op andermans grenzen moet letten en dus verantwoordelijk voor hun geestelijke welzijn ben. Ik zal het ook nog bespreken met mijn psycholoog en ook door veel te mediteren hoop ik meer inzicht te krijgen. Het voelt echt schokkend dat ik nu inzie hoe veel last ik op mijn eigen schouders leg en ik heb het idee dat ik heel lang die last er af moet halen, om weer wat aan te kunnen.
Ignorance is bliss
Ik lees je posts al een paar jaar Duracel en ik heb het idee dat deze realisatie je goed zal doen 
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Wat lief, ik waardeer het, dankje! Ik denk ook dat het erg zal helpen.quote:
Ik lees je posts al een paar jaar Duracel en ik heb het idee dat deze realisatie je goed zal doen
Ignorance is bliss
Ik zit in een flinke dip en glij af naar depressie en psychose, even wennen weer zo diep, maar het gaat snel richting decompensatie. Al dat gedoe rondom covid geeft me net dat laatste zetje.
Heb alles gedaan wat ik zelf kon doen eraan, dus nu is het tijd voor de professionals om zich er over te buigen, vanaf begin volgende week een wat langere opname om te stabiliseren.
Ik zie er enorm tegenop, maar aan de andere kant geeft het idee me ook rust. Ben daar wel aan toe. Voor een ieder ander; hou je haaks en stay safe and positive.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sangha op 26-11-2021 23:29:46 ]
Heb alles gedaan wat ik zelf kon doen eraan, dus nu is het tijd voor de professionals om zich er over te buigen, vanaf begin volgende week een wat langere opname om te stabiliseren.
Ik zie er enorm tegenop, maar aan de andere kant geeft het idee me ook rust. Ben daar wel aan toe. Voor een ieder ander; hou je haaks en stay safe and positive.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sangha op 26-11-2021 23:29:46 ]
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
@Sangha, sterkte!
Dat covid gedoe heeft hier ook geen positieve invloed.
Het vliegt me toch wel weer aan, weer verandering en alle mensen die zich steeds minder bereid lijken te zijn om zich aan de maatregelen te houden en ook het lelijk doen tegen elkaar
Dat covid gedoe heeft hier ook geen positieve invloed.
Het vliegt me toch wel weer aan, weer verandering en alle mensen die zich steeds minder bereid lijken te zijn om zich aan de maatregelen te houden en ook het lelijk doen tegen elkaar
Mama van 2 lieve meiden :)
Eens. Nu er weer een lockdown komt zakt de moed me werkelijkwaar in de schoenen. Hoe moeten we ooit uit deze ellende komen? Ik weet het oprecht niet.quote:
@:Sangha, sterkte!
Dat covid gedoe heeft hier ook geen positieve invloed.
Het vliegt me toch wel weer aan, weer verandering en alle mensen die zich steeds minder bereid lijken te zijn om zich aan de maatregelen te houden en ook het lelijk doen tegen elkaar
Zijn er mensen hier met ervaring met opnames ggz bij de Paaz of iets dergelijks? Ik ga maandag dinsdag voor een wat langere periode. Ik zie er als een berg tegenop, maar aan de andere kant verlang ik naar de rust en de hulp tijdens moeilijke momenten.
Ben eerder opgenomen geweest, heb dat als positief ervaren. Heb er dus wel vertrouwen in. Ben alleen benieuwd naar andere hun ervaring...
Ben eerder opgenomen geweest, heb dat als positief ervaren. Heb er dus wel vertrouwen in. Ben alleen benieuwd naar andere hun ervaring...
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Ja, ik ben een keer opgenomen geweest op een behandelafdeling (9 mnd) en twee keer op een soort paaz achtig iets.
Zat wel verschil tussen, de eerste was echt veel meer gericht op behandeling, de ander was meer een soort "time-out" idee. Zat ook wel wat behandeling bij, maar veel minder gestructureerd dan de eerste.
Die paaz ben ik 1 keer langere tijd (volgens mij wel 9 mnd uiteindelijk) geweest en 1 keer kort (paar weken) om medicatie in te stellen.
Bij de 1e opname op de paaz mochten we het weekend naar huis, de 2e keer had de verzekering iets veranderd en mocht je niet meer thuis slapen ofzo. Dus dan kon je in het weekend wel overdag naar huis, maar moest je wel op de afdeling slapen.
Ik vond de behandelafdeling intensiever, daar werd echt van je verwacht dat je aanwezig was bij de therapieën en je ook echt inzette. Dat vond ik op de paaz anders, daar was het allemaal wat los vast en als je wilde kon je je zo overal onderuit kletsen.
En er zat op de paaz meer verloop in de groep.
Sangha, sterkte!
Zat wel verschil tussen, de eerste was echt veel meer gericht op behandeling, de ander was meer een soort "time-out" idee. Zat ook wel wat behandeling bij, maar veel minder gestructureerd dan de eerste.
Die paaz ben ik 1 keer langere tijd (volgens mij wel 9 mnd uiteindelijk) geweest en 1 keer kort (paar weken) om medicatie in te stellen.
Bij de 1e opname op de paaz mochten we het weekend naar huis, de 2e keer had de verzekering iets veranderd en mocht je niet meer thuis slapen ofzo. Dus dan kon je in het weekend wel overdag naar huis, maar moest je wel op de afdeling slapen.
Ik vond de behandelafdeling intensiever, daar werd echt van je verwacht dat je aanwezig was bij de therapieën en je ook echt inzette. Dat vond ik op de paaz anders, daar was het allemaal wat los vast en als je wilde kon je je zo overal onderuit kletsen.
En er zat op de paaz meer verloop in de groep.
Sangha, sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
Dank voor het delen van je ervaring. Ik heb gelukkig een stabilisatie programma en hoef niet alle blokken therapie mee te doen, veel vrije tijd dus kan ook lekker sporten en creatief aan de gang, lezen en bijkomen. Dat beviel de vorige keer wel goed.quote:
Ja, ik ben een keer opgenomen geweest op een behandelafdeling (9 mnd) en twee keer op een soort paaz achtig iets.
Zat wel verschil tussen, de eerste was echt veel meer gericht op behandeling, de ander was meer een soort "time-out" idee. Zat ook wel wat behandeling bij, maar veel minder gestructureerd dan de eerste.
Die paaz ben ik 1 keer langere tijd (volgens mij wel 9 mnd uiteindelijk) geweest en 1 keer kort (paar weken) om medicatie in te stellen.
Bij de 1e opname op de paaz mochten we het weekend naar huis, de 2e keer had de verzekering iets veranderd en mocht je niet meer thuis slapen ofzo. Dus dan kon je in het weekend wel overdag naar huis, maar moest je wel op de afdeling slapen.
Ik vond de behandelafdeling intensiever, daar werd echt van je verwacht dat je aanwezig was bij de therapieën en je ook echt inzette. Dat vond ik op de paaz anders, daar was het allemaal wat los vast en als je wilde kon je je zo overal onderuit kletsen.
En er zat op de paaz meer verloop in de groep.
Sangha, sterkte!
Maar waar ik wat tegenop op zie, is de groep; wat voor mensen zijn er en wat voor energie brengen die mee. Iedereen heeft toch zijn eigen verhaal en problematiek en dus dynamiek. Ik ben daar erg gevoelig voor. Aan de andere kant juist ook wel weer een veilige plek om daarmee te oefenen.
Heb bijna alles ingepakt en voorbereidt. Ben wat minder gespannen nu, heb me er aan over gegeven denk ik. Ik laat het maar over me heen komen. Dank voor je sterktewens.
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Wat is een 'wat langere periode'? Verwacht je met kerst ook nog opgenomen te zijn?quote:
Zijn er mensen hier met ervaring met opnames ggz bij de Paaz of iets dergelijks? Ik ga maandag dinsdag voor een wat langere periode. Ik zie er als een berg tegenop, maar aan de andere kant verlang ik naar de rust en de hulp tijdens moeilijke momenten.
Ben eerder opgenomen geweest, heb dat als positief ervaren. Heb er dus wel vertrouwen in. Ben alleen benieuwd naar andere hun ervaring...
Ik ben behoorlijk vaak opgenomen geweest, meestal niet vrijwillig. En dat maakt veel uit voor hoe je het ervaart. De ene keer verloopt het dramatisch, de andere keer kan ik het (uiteindelijk) accepteren en dan helpt het soms ook, kom ik tot rust. Ik zit altijd alleen maar op mijn kamer, eet daar ook (ook voordat iedereen het moest i.v.m. covid), en dat wordt gelukkig geaccepteerd. Ze kennen me inmiddels wel en dat scheelt.
Ik ben op dit moment ook opgenomen sinds vijf weken.
Ik wens je veel succes/sterkte daar.
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 28-11-2021 16:49:00 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
@Sangha ik weet niet hoe het in andere instellingen is maar hier mag op dit moment niemand bezoek ontvangen, ook niet buiten. Verlof en vrijheden zonder begeleiding zijn geschrapt.
Why are you wearing that stupid man suit?
Dank voor de reactie. In principe is het een stabilisatie vanaf a.s. dinsdag tot en met vier weken, maar daarna kan er nog een therapie-module achteraan komen en eventueel instellen op medicatie, dus kan zomaar stuk langer gaan worden.quote:
[..]
Wat is een 'wat langere periode'? Verwacht je met kerst ook nog opgenomen te zijn?
Ik ben behoorlijk vaak opgenomen geweest, meestal niet vrijwillig. En dat maakt veel uit voor hoe je het ervaart. De ene keer verloopt het dramatisch, de andere keer kan ik het (uiteindelijk) accepteren en dan helpt het soms ook, kom ik tot rust. Ik zit altijd alleen maar op mijn kamer, eet daar ook (ook voordat iedereen het moest i.v.m. covid), en dat wordt gelukkig geaccepteerd. Ze kennen me inmiddels wel en dat scheelt.
Ik ben op dit moment ook opgenomen sinds vijf weken.
Ik wens je veel succes/sterkte daar.
Wat een gedoe daar met covid bij jou, bij ons mag gewoon bezoek komen en samen eten. Hoewel ik, zeker in het begin, niet erg vind om alleen te eten hoor. Da's meer de sociale fobie.
Fijn dat het je ook rust heeft gegeven, balen van die dramatische momenten, maar dat is wellicht inherent aan (de) problematiek. Ik ben ook wel een loner, hoewel ik, als het leuke mensen zijn, het ook wel gezellig kan vinden samen beetje tv kijken, kletsen en een spel doen ofzo. Lekker huiselijk.
Ook dank voor de sterktewensen en voor jou hetzelfde gewenst!
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Grootste angst is tot nu toe tegen worden gehouden door mensen die mijn leven moeilijk proberen te maken.quote:
Wat is jullie grootste angst?
Voor mij is mijn grootste angst:
Eenzaam worden, op den duur helemaal geen vrienden of relaties meer hebben, hooguit af en toe wat appen met familie met verjaardag en kerstmis, en dan overlijden en langzaam wegrotten in mijn appartement totdat ik twee weken later gevonden word vanwege de stank.
Dat is mijn allergrootste angst.
Heb nog nooit zo iets verwacht van dit soort mensen, maar dit is wel eng. Mensen die wat over je zeggen, wat totaal niet klopt.
Meest irritante is dat de studentendecaan zegt dat ik hulp nodig heb, maar waarom weet hij ook niet.
Heb behoorlijk wat bullshit meegemaakt en deze mensen proberen mijn leven te verneuken. Continu moet ik scherp blijven. Geen goed gevoel. Dat is het hem in principe
[ Bericht 6% gewijzigd door DisneyXDEE op 28-11-2021 22:27:01 ]
Respect voor jouw angsten hoor, maar ik zou willen dat dat mijn grootste angsten zijn. Mijn grootste angsten zijn komeetinslag, oorlog, gedoe door covid, kanker krijgen, ouders verliezen, etc.quote:Op zondag 28 november 2021 22:17 schreef DisneyXDEE het volgende:
[..]
Grootste angst is tot nu toe tegen worden gehouden door mensen die mijn leven moeilijk proberen te maken.
Heb nog nooit zo iets verwacht van dit soort mensen, maar dit is wel eng. Mensen die wat over je zeggen, wat totaal niet klopt.
Meest irritante is dat de studentendecaan zegt dat ik hulp nodig heb, maar waarom weet hij ook niet.
Heb behoorlijk wat bullshit meegemaakt en deze mensen proberen mijn leven te verneuken. Continu moet ik scherp blijven. Geen goed gevoel. Dat is het hem in principe
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Het klinkt zo alsof je jouw angsten erger vindt dan die van in dit geval DisneyXDEE maar ik denk dat je angsten niet kan vergelijken... je weet niet hoe het voor een ander is.quote:
[..]
Respect voor jouw angsten hoor, maar ik zou willen dat dat mijn grootste angsten zijn. Mijn grootste angsten zijn komeetinslag, oorlog, gedoe door covid, kanker krijgen, ouders verliezen, etc.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik vind het fijn dat ik voor het eerst in mijn leven zicht krijg op mijn trauma's, maar wat is het vermoeiend. De hele dag die spanning in mijn lijf. Ik heb al 2 jaar geen normale volle ademteug kunnen halen. Mijn therapie loopt bijna af en ondanks de beste bedoelingen, heb ik het idee dat de basis GGZ niet ver genoeg reikt voor mij.
Ik heb het idee dat ik toch echt leidt aan complexe PTSS. Wanneer ik die diagnose lees, dan lees ik mezelf. Bijna een decennium of zelfs langer gepest, belachelijk gemaakt, buitengesloten, uitgelachen. Ik voel me zo onveilig rondom mensen en voel me bekeken wanneer ik op straat loop. Mijn vrienden zeggen niks aan me te merken, alleen het is er altijd. Terug kijkend op mijn leven zat het er altijd al, het komt nu pas boven.
De aanhoudende spanning in mijn lijf maakt het leven moeilijk. Ik heb nooit het gevoel echt aanwezig te zijn of echt te leven. Ik ga maar wat door de dagen heen zonder dat ik me echt goed voel, het voelt vreselijk. Ik wil me gewoon zo graag wel ontspannen en gelukkig voelen.
Ik heb het idee dat ik toch echt leidt aan complexe PTSS. Wanneer ik die diagnose lees, dan lees ik mezelf. Bijna een decennium of zelfs langer gepest, belachelijk gemaakt, buitengesloten, uitgelachen. Ik voel me zo onveilig rondom mensen en voel me bekeken wanneer ik op straat loop. Mijn vrienden zeggen niks aan me te merken, alleen het is er altijd. Terug kijkend op mijn leven zat het er altijd al, het komt nu pas boven.
De aanhoudende spanning in mijn lijf maakt het leven moeilijk. Ik heb nooit het gevoel echt aanwezig te zijn of echt te leven. Ik ga maar wat door de dagen heen zonder dat ik me echt goed voel, het voelt vreselijk. Ik wil me gewoon zo graag wel ontspannen en gelukkig voelen.
Ignorance is bliss
Onderstaande had ik al wel vaker gelezen/gehoord:quote:
Ik vind het fijn dat ik voor het eerst in mijn leven zicht krijg op mijn trauma's, maar wat is het vermoeiend. De hele dag die spanning in mijn lijf. Ik heb al 2 jaar geen normale volle ademteug kunnen halen. Mijn therapie loopt bijna af en ondanks de beste bedoelingen, heb ik het idee dat de basis GGZ niet ver genoeg reikt voor mij.
Ik heb het idee dat ik toch echt leidt aan complexe PTSS. Wanneer ik die diagnose lees, dan lees ik mezelf. Bijna een decennium of zelfs langer gepest, belachelijk gemaakt, buitengesloten, uitgelachen. Ik voel me zo onveilig rondom mensen en voel me bekeken wanneer ik op straat loop. Mijn vrienden zeggen niks aan me te merken, alleen het is er altijd. Terug kijkend op mijn leven zat het er altijd al, het komt nu pas boven.
De aanhoudende spanning in mijn lijf maakt het leven moeilijk. Ik heb nooit het gevoel echt aanwezig te zijn of echt te leven. Ik ga maar wat door de dagen heen zonder dat ik me echt goed voel, het voelt vreselijk. Ik wil me gewoon zo graag wel ontspannen en gelukkig voelen.
maar ik dacht altijdquote:By shaking your body for 15 minutes, you can calm your body after a long day. Shaking activates the parasympathetic nervous system and signals the brain to calm, relax and let go. Shaking also activates the lymphatic system of our body, which helps our body get rid of the toxins.
Nu kreeg ik het door stom toeval 2 keer heel kort achter elkaar geadviseerd en dacht ik nahjah fuckit waarom niet iig proberen, als het werkt heb ik keiveel gewonnen en als het niet werkt heb ik hooguit een kwartier verloren. Ik ben erg verbaasd over het effect dat dit heeft. Ik doe wel meer dingen atm die echt gefocust zijn op de verkramping in mn lichaam, dus een beetje onduidelijk welk effect waar vandaan komt, maar na de eerste keer dit doen voelde ik echt een losheid in mn lijf op plekken die al weken pijn deden van de spanning. En als ik helemaal alleen ben vind ik het ook wel leuk om te doen ook eigenlijk, maar ik hou an sich van dansen dus dat is niet zo gek
Ik heb het overigens nog geen 1 keer tot een kwartier gerekt. Dus pin je daar niet op vast.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nee dat bedoelde ik dus juist niet, vandaar dat woordje respect.quote:
[..]
Het klinkt zo alsof je jouw angsten erger vindt dan die van in dit geval DisneyXDEE maar ik denk dat je angsten niet kan vergelijken... je weet niet hoe het voor een ander is.
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Ik las: Respect...hoor, MAAR... en daardoor vond ik het zo overkomen. Nadeel van geschreven woord...quote:
[..]
Nee dat bedoelde ik dus juist niet, vandaar dat woordje respect.
Hoe is het in de kliniek?
Mama van 2 lieve meiden :)
Lekker weer de halve nacht wakker gelegen. Soms triggeren gedachten mij zo hard en dan ben ik helemaal weer van de leg.
Seks blijft een thema met zo veel angst voor mij. Ik begin me te realiseren hoe veel van mijn angst gerelateerd is aan prestatieangst. Ik heb zo veel situaties meegemaakt waarbij ik het gevoel had niet seksueel goed te presteren en soms ook ben afgewezen door vrouwen om die reden. Jezus dat deed echt zo veel pijn.
Steeds meer komt hoe ik me voelde in die situaties terug en realiseer ik me hoe ongelofelijk veel druk ik voel tijdens seks. Hard worden, hard blijven, niet te snel komen, alles geil vinden om te doen, altijd zin hebben. En als ik aan 1 van die dingen niet voldoe, voel ik me beoordeeld door zowel mannen als vrouwen. Geen wonder dat ik eigenlijk geen zin meer heb in seks, het voelt als een tentamen maken, waarbij falen vreselijke gevolgen heeft.
Ik heb het aan mijn psycholoog verteld en hij zegt: leg minder druk op jezelf. Dat snap ik ook wel, maar dat lukt me nu nog niet. Ik heb jarenlang het beeld opgebouwd dat ik of een seksgod moet zijn, of compleet belachelijk wordt gemaakt. Het heeft tijd nodig. Ik hoop in ieder geval door er nu over te gaan praten, dat het beter wordt.
Wanneer ik met een meisje ben, ik vertel dat ik doodnerveus ben en ze goed reageert, dan gaat het na een tijdje wel. Zo lang ik me maar veilig voel. Daar ga ik dus maar mee door, communiceren. Ik lees op het internet veel verhalen van mannen die zich ook zo voelen, dus het voelt fijn dat ik niet de enige ben.
Seks blijft een thema met zo veel angst voor mij. Ik begin me te realiseren hoe veel van mijn angst gerelateerd is aan prestatieangst. Ik heb zo veel situaties meegemaakt waarbij ik het gevoel had niet seksueel goed te presteren en soms ook ben afgewezen door vrouwen om die reden. Jezus dat deed echt zo veel pijn.
Steeds meer komt hoe ik me voelde in die situaties terug en realiseer ik me hoe ongelofelijk veel druk ik voel tijdens seks. Hard worden, hard blijven, niet te snel komen, alles geil vinden om te doen, altijd zin hebben. En als ik aan 1 van die dingen niet voldoe, voel ik me beoordeeld door zowel mannen als vrouwen. Geen wonder dat ik eigenlijk geen zin meer heb in seks, het voelt als een tentamen maken, waarbij falen vreselijke gevolgen heeft.
Ik heb het aan mijn psycholoog verteld en hij zegt: leg minder druk op jezelf. Dat snap ik ook wel, maar dat lukt me nu nog niet. Ik heb jarenlang het beeld opgebouwd dat ik of een seksgod moet zijn, of compleet belachelijk wordt gemaakt. Het heeft tijd nodig. Ik hoop in ieder geval door er nu over te gaan praten, dat het beter wordt.
Wanneer ik met een meisje ben, ik vertel dat ik doodnerveus ben en ze goed reageert, dan gaat het na een tijdje wel. Zo lang ik me maar veilig voel. Daar ga ik dus maar mee door, communiceren. Ik lees op het internet veel verhalen van mannen die zich ook zo voelen, dus het voelt fijn dat ik niet de enige ben.
Ignorance is bliss
Jeetje lastig man. Ook van die psycholoog met z'n open deur antwoord met dat je minder druk op jezelf moet leggen. Alsof je dat zelf niet had bedacht. Zucht. Maar hoeeee doe je dat, dat is de vraag. Op zo'n moment tijdens de seks moet je gewoonweg niet teveel in je gedachten zijn en al helemaal geen innerlijk dialoog hebben. Ga er maar aan staan, lastig man. Sterkte ermee en laat je jezelf niet 'gek' maken!quote:
Lekker weer de halve nacht wakker gelegen. Soms triggeren gedachten mij zo hard en dan ben ik helemaal weer van de leg.
Seks blijft een thema met zo veel angst voor mij. Ik begin me te realiseren hoe veel van mijn angst gerelateerd is aan prestatieangst. Ik heb zo veel situaties meegemaakt waarbij ik het gevoel had niet seksueel goed te presteren en soms ook ben afgewezen door vrouwen om die reden. Jezus dat deed echt zo veel pijn.
Steeds meer komt hoe ik me voelde in die situaties terug en realiseer ik me hoe ongelofelijk veel druk ik voel tijdens seks. Hard worden, hard blijven, niet te snel komen, alles geil vinden om te doen, altijd zin hebben. En als ik aan 1 van die dingen niet voldoe, voel ik me beoordeeld door zowel mannen als vrouwen. Geen wonder dat ik eigenlijk geen zin meer heb in seks, het voelt als een tentamen maken, waarbij falen vreselijke gevolgen heeft.
Ik heb het aan mijn psycholoog verteld en hij zegt: leg minder druk op jezelf. Dat snap ik ook wel, maar dat lukt me nu nog niet. Ik heb jarenlang het beeld opgebouwd dat ik of een seksgod moet zijn, of compleet belachelijk wordt gemaakt. Het heeft tijd nodig. Ik hoop in ieder geval door er nu over te gaan praten, dat het beter wordt.
Wanneer ik met een meisje ben, ik vertel dat ik doodnerveus ben en ze goed reageert, dan gaat het na een tijdje wel. Zo lang ik me maar veilig voel. Daar ga ik dus maar mee door, communiceren. Ik lees op het internet veel verhalen van mannen die zich ook zo voelen, dus het voelt fijn dat ik niet de enige ben.
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Das raar, had een paar dagen terug heel bericht getypt maar zie het nergens. Ik had m'n reactie hierboven mbt die angsten ietwat krom geuit, dus ik snap je. Ik ondersteun zelf mensen / ouderen, met angsten, als coach en ervaringsdeskundige, dus snap goed andermans angsten en heb er veel respect voor.quote:
[..]
Ik las: Respect...hoor, MAAR... en daardoor vond ik het zo overkomen. Nadeel van geschreven woord...
Hoe is het in de kliniek?
In de kliniek is het lastig en confronterend maar een fijne rust en gezelligheid. Doet me wel goed. Thanx for asking.
'Ik verzamel geen geld, maar mooie momenten...'
Sinds gisteren mag ik hier ook meeposten 
Sowieso depressie, wat voor soort en of er nog onderliggende problemen zijn daar wordt de komende weken naar gekeken.
Heb nu al anderhalf jaar last van slaapproblemen (vooral meerdere malen gestresst wakker worden in een nacht), nachtmerries áls ik slaap, continu gestresst en moodswings/woede uitbarstingen gevolgd door paniekreacties als ik weet wat ik veroorzaakt heb, nooit echt gelukkig, spontane huilbuien overdag.
Ik vind het ergens interessant om dit hele proces in te gaan, maar ben ook bang wat eruit komt rollen. De huisarts vond het in ieder geval verstandig om wel een diagnostisch proces te doorlopen om te kijken of er niet meer speelt, met de DSM erbij.
Sowieso depressie, wat voor soort en of er nog onderliggende problemen zijn daar wordt de komende weken naar gekeken.
Heb nu al anderhalf jaar last van slaapproblemen (vooral meerdere malen gestresst wakker worden in een nacht), nachtmerries áls ik slaap, continu gestresst en moodswings/woede uitbarstingen gevolgd door paniekreacties als ik weet wat ik veroorzaakt heb, nooit echt gelukkig, spontane huilbuien overdag.
Ik vind het ergens interessant om dit hele proces in te gaan, maar ben ook bang wat eruit komt rollen. De huisarts vond het in ieder geval verstandig om wel een diagnostisch proces te doorlopen om te kijken of er niet meer speelt, met de DSM erbij.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Welkomquote:
Sinds gisteren mag ik hier ook meeposten
Sowieso depressie, wat voor soort en of er nog onderliggende problemen zijn daar wordt de komende weken naar gekeken.
Heb nu al anderhalf jaar last van slaapproblemen (vooral meerdere malen gestresst wakker worden in een nacht), nachtmerries áls ik slaap, continu gestresst en moodswings/woede uitbarstingen gevolgd door paniekreacties als ik weet wat ik veroorzaakt heb, nooit echt gelukkig, spontane huilbuien overdag.
Ik vind het ergens interessant om dit hele proces in te gaan, maar ben ook bang wat eruit komt rollen. De huisarts vond het in ieder geval verstandig om wel een diagnostisch proces te doorlopen om te kijken of er niet meer speelt, met de DSM erbij.
.Weet je de oorzaak van je nachtelijke stress of lijken er geen gedachten of gebeurtenissen aan gekoppeld? Heeft het ook te maken met wat je veroorzaakt hebt (zoals je het zelf zegt)?
Why are you wearing that stupid man suit?
Thanksquote:
[..]
Welkom
Weet je de oorzaak van je nachtelijke stress of lijken er geen gedachten of gebeurtenissen aan gekoppeld? Heeft het ook te maken met wat je veroorzaakt hebt (zoals je het zelf zegt)?
Zeker weten doe ik het niet, maar ik slaap nu anderhalf jaar heel slecht. Ik denk een combi van corona en uitzichtloosheid en thuiszitten wat oude onverwerkte trauma's bovenhaalt (als ik meer in de weer en bezig ben, is er minder tijd om daarbij stil te staan), en specifieke gebeurtenissen die oude wonden open hebben gehaald. Ik heb vaak dromen/nachtmerries waar bepaalde personen in voorkomen of bepaalde onderwerpen aan bod komen.
Ik ben sowieso de hele dag geveld door schuldgevoelens en dat ik een slecht mens ben
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Nee 
Je kunt een eigen topic(reeks) starten he! Ik weet dat je sowieso niet de enige fokker bent met die diagnose.
Je kunt een eigen topic(reeks) starten he! Ik weet dat je sowieso niet de enige fokker bent met die diagnose.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dat kan ook. Ik zal het binnenkort gaan doen.quote:Op donderdag 9 december 2021 10:48 schreef DancingPhoebe het volgende:
Nee
Je kunt een eigen topic(reeks) starten he! Ik weet dat je sowieso niet de enige fokker bent met die diagnose.
Er is al een topic voor: R&P / [Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #24 Waar hopen we nog op?quote:
[..]
Dat kan ook. Ik zal het binnenkort gaan doen.
Why are you wearing that stupid man suit?
Is er ook een verband met depressie en sneller boos?
Ik zit al heel lang thuis met een uitkering, en een redelijk social isolement, behalve m'n moeder en vriendin spreek ik eigenlijk nooit met iemand.
nu met die kou, en al die mondkapjes overal voel ik me nog verdrietiger, maar ook sneller boos.
Merk in de auto, dat de woede snel komt opborrelen, als bijvoorbeeld een fietser voor me neus schiet die geen voorrang heeft, en ga dan toeteren en gebaren maken etc.
Zo was ik vroeger helemaal niet, maar het lijkt wel alsof die boosheid steeds vaker om de hoek komt kijken, en ook om hele kleine dingen, als een winkelkar die tegen de mijne komt.
Merken meer mensen hier dat depressie samen gaat met frustratie/boosheid?
Ik zit al heel lang thuis met een uitkering, en een redelijk social isolement, behalve m'n moeder en vriendin spreek ik eigenlijk nooit met iemand.
nu met die kou, en al die mondkapjes overal voel ik me nog verdrietiger, maar ook sneller boos.
Merk in de auto, dat de woede snel komt opborrelen, als bijvoorbeeld een fietser voor me neus schiet die geen voorrang heeft, en ga dan toeteren en gebaren maken etc.
Zo was ik vroeger helemaal niet, maar het lijkt wel alsof die boosheid steeds vaker om de hoek komt kijken, en ook om hele kleine dingen, als een winkelkar die tegen de mijne komt.
Merken meer mensen hier dat depressie samen gaat met frustratie/boosheid?
Weet niet of het verband bestaat, maar ik herken het zeker. Ik vind het ook logisch.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
@BMW1993, Ik denk dat heel veel mensen een korter lontje hebben/sneller boos zijn tegenwoordig... ik denk dat een deel daarvan te wijten is aan corona.
Maar ik vind een verband met depressie ook niet zo raar klinken hoor.
Wellicht is het een combinatie van beide.
Ik merk dat ik, wanneer dingen me te veel zijn, ik ook sneller gefrustreerd of boos ben...
Maar ik vind een verband met depressie ook niet zo raar klinken hoor.
Wellicht is het een combinatie van beide.
Ik merk dat ik, wanneer dingen me te veel zijn, ik ook sneller gefrustreerd of boos ben...
Mama van 2 lieve meiden :)
Oh dat herken ik zeker wel. Nu nul last van omdat het weer een stuk beter gaat, maar herken zeker die dingen bijvoorbeeld die winkelkar. Ik kan op zo'n moment echt zo boos worden dat ik bang ben dat ik fysiek nog eens iemand een mep geef.quote:
Merken meer mensen hier dat depressie samen gaat met frustratie/boosheid?
Terwijl als het goed gaat ik me echt niet druk maak om de meeste dingen.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ik ben ook sneller gefrustreerd als ik somberder ben.
Vind dat wel logisch.
Vind dat wel logisch.
Why are you wearing that stupid man suit?
@BMW1993 ik herken het zeker. Ik heb al anderhalf jaar last van woede-uitbarstingen om dingen die zelfs veel eerder al zijn gebeurd, maar ook een kort lontje bij heel kleine dingen waar ik 'normaal gesproken' helemaal niet zo'n heftige reactie op had gehad. Ik snauw mijn omgeving regelmatig af om niks, kan uit mijn plaat schieten en me dan nadat ik ben afgekoeld ineens heel schuldig gaan voelen.
Dit had ik zelf allemaal niet voordat de depressie klachten begonnen. Bij een eerdere depressie zo'n tien jaar geleden had ik dat ook; kon weinig hebben om heel geïrriteerd te raken.
Nu moet ik zeggen dat bij mij op dit moment nog een diagnostisch proces loopt waarbij ze kijken of het niet meer dan alleen een depressie is, maar ik denk zeker wel dat depressie en woede een link kunnen hebben. Zeker aangezien depressie vaak ook samen kan gaan met slaapgebrek (in mijn geval heel extreem al meer dan een jaar) en een chaotischer leefpatroon, dan raak je ook sneller opgefokt.
Dit had ik zelf allemaal niet voordat de depressie klachten begonnen. Bij een eerdere depressie zo'n tien jaar geleden had ik dat ook; kon weinig hebben om heel geïrriteerd te raken.
Nu moet ik zeggen dat bij mij op dit moment nog een diagnostisch proces loopt waarbij ze kijken of het niet meer dan alleen een depressie is, maar ik denk zeker wel dat depressie en woede een link kunnen hebben. Zeker aangezien depressie vaak ook samen kan gaan met slaapgebrek (in mijn geval heel extreem al meer dan een jaar) en een chaotischer leefpatroon, dan raak je ook sneller opgefokt.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Ook maar weer eens een bezoek gebracht aan de huisarts voor een doorverwijzing. Sinds enige tijd weer erger last van depressieve klachten en de laatste half jaar elke maand wel een paniekaanval. Denk dat de onderliggende oorzaak een angststoornis is, maar dat zal ik in februari als ik aan de beurt ben ook met de psycholoog bespreken. De laatste keer bij de psycholoog zal inmiddels ook alweer een jaar of 7 geleden zijn.
Als ik aan mijn problematiek denk vind ik het meest vervelende dat ik op mijn 15e dacht dat het wel over zou zijn als ik 18 was. Op mijn 18e dacht ik dat het wel over zou zijn als ik 21 was. Op mijn 21e dacht ik dat het wel over zijn op mijn 25e... enzovoort. Het gaat maar door. Soms denk ik dan wel eens aan de vooruitzichten en dat ik hier nog een hele leven lang mee moet leven. Vooral ook omdat ik nu al het 'perfecte plaatje' heb. Ben sinds enkele jaren véél sportiever geworden, heb een leuke vriendin waar ik mee samenwoon, goede baan, hechte familie en alsnog blijven de klachten aanhouden.
Als ik aan mijn problematiek denk vind ik het meest vervelende dat ik op mijn 15e dacht dat het wel over zou zijn als ik 18 was. Op mijn 18e dacht ik dat het wel over zou zijn als ik 21 was. Op mijn 21e dacht ik dat het wel over zijn op mijn 25e... enzovoort. Het gaat maar door. Soms denk ik dan wel eens aan de vooruitzichten en dat ik hier nog een hele leven lang mee moet leven. Vooral ook omdat ik nu al het 'perfecte plaatje' heb. Ben sinds enkele jaren véél sportiever geworden, heb een leuke vriendin waar ik mee samenwoon, goede baan, hechte familie en alsnog blijven de klachten aanhouden.
Hoe krijg ik een vriendin zover om de huisarts te bellen? Ik zie haar wegkwijnen, virtueel dan want ze ziet niemand nog irl.
Wil ze de huisarts niet bellen of vindt ze het moeilijk?quote:
Hoe krijg ik een vriendin zover om de huisarts te bellen? Ik zie haar wegkwijnen, virtueel dan want ze ziet niemand nog irl.
In het laatste geval zou je haar kunnen vragen of je voor haar mag bellen, om te vragen of ze contact met haar op willen nemen omdat de stap zelf maken te lastig is...
Als iemand niet wil, wordt het lastig. Je kan advies geven, maar niet echt iets doen verder.
Behalve haar steunen denk ik.
Ik ga niet zo lekker, ik loop over ofzo. Eigenlijk is alles teveel en ik vermoed dat dat de onrust is die ik al een aantal weken voel
. En nu... ik weet het even niet zo goed. Ik ben weer aan het doorgaan, ook omdat bepaalde dingen gewoon moeten (eten koken, huis schoonmaken (en schoon is een groot woord, want eigenlijk doe ik vooral de dingen als de badkamer/toilet, maar stapelt het stof zich op...) en zorgen voor de kinderen).
Vandaag naar buiten geweest, als ik dan eenmaal buiten ben is het goed (ik had een stok achter de deur vandaag, want afgesproken), maar de drempel over is wel een flinke hobbel. Maar ik heb mn frisse neus weer gehaald, ben actief geweest dus dat is dan wel weer goed.
Ik weet niet zo goed of dit deels seizoensgebonden is, ik heb het wel vaker in deze tijd van het jaar volgens mij.
Net tussen 2 behandelaren in, ik krijg een ander, maar dat is nog niet helemaal rond.
Mama van 2 lieve meiden :)
Sterkte!quote:
Ook maar weer eens een bezoek gebracht aan de huisarts voor een doorverwijzing. Sinds enige tijd weer erger last van depressieve klachten en de laatste half jaar elke maand wel een paniekaanval. Denk dat de onderliggende oorzaak een angststoornis is, maar dat zal ik in februari als ik aan de beurt ben ook met de psycholoog bespreken. De laatste keer bij de psycholoog zal inmiddels ook alweer een jaar of 7 geleden zijn.
Als ik aan mijn problematiek denk vind ik het meest vervelende dat ik op mijn 15e dacht dat het wel over zou zijn als ik 18 was. Op mijn 18e dacht ik dat het wel over zou zijn als ik 21 was. Op mijn 21e dacht ik dat het wel over zijn op mijn 25e... enzovoort. Het gaat maar door. Soms denk ik dan wel eens aan de vooruitzichten en dat ik hier nog een hele leven lang mee moet leven. Vooral ook omdat ik nu al het 'perfecte plaatje' heb. Ben sinds enkele jaren véél sportiever geworden, heb een leuke vriendin waar ik mee samenwoon, goede baan, hechte familie en alsnog blijven de klachten aanhouden.
En wat knap dat je wel gewoon weer naar de huisarts stapt!Heel vervelend als je depressies zo vaak weer terugkomen
Ik hoop voor je dat ze iets vinden waar je echt concreet mee aan de slag kan!En depressie kan natuurlijk altijd voorkomen, ook al heb je het op papier zo goed voor elkaar. Het hele 'je hebt zo'n goed leven, waarom ben je ongelukkig' is juist zo'n vervelend hardnekkig taboe..
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Oh absoluut. Inmiddels wat minder depressief, maar ik heb spullen in de kamer geregeld kort en klein geslagen. Is volgens mij een uiting van onmacht met je emoties. Probeer een andere uitlaatklep te vinden, dat scheelt als het goed is.quote:
Is er ook een verband met depressie en sneller boos?
Ik zit al heel lang thuis met een uitkering, en een redelijk social isolement, behalve m'n moeder en vriendin spreek ik eigenlijk nooit met iemand.
nu met die kou, en al die mondkapjes overal voel ik me nog verdrietiger, maar ook sneller boos.
Merk in de auto, dat de woede snel komt opborrelen, als bijvoorbeeld een fietser voor me neus schiet die geen voorrang heeft, en ga dan toeteren en gebaren maken etc.
Zo was ik vroeger helemaal niet, maar het lijkt wel alsof die boosheid steeds vaker om de hoek komt kijken, en ook om hele kleine dingen, als een winkelkar die tegen de mijne komt.
Merken meer mensen hier dat depressie samen gaat met frustratie/boosheid?
Somebody that I used to know
Ik opende mijn andere topic al voordat ik gezien had dat er een verzameltopic was, maar man wat word ik moe van mezelf. Alle angsten die ik heb zijn ongefundeerd maar toch blijven ze steeds weer de kop opsteken. Ik dacht dat het nu alleen over ons huis ging, maar eigenlijk leef ik continu in angst en doemdenkerij nu ik er meer over nadenk…
- Overkomt mijn dochter niets?
- Stort ons huis straks in/hebben we vochtproblemen/funderingsprobemen?
- Word ik ontslagen?
- Vinden mijn vrienden me nog leuk genoeg?
- Gaan we het financieel wel redden?
- Kunnen we nog wel eten straks?
- Kan mijn dochter straks studeren?
Financieel gaat het goed. Maak elk half jaar een begroting.
Vrienden zie ik wekelijks.
Dochter is kerngezond.
We bezitten een mooi huis.
En toch zo angstig en ongelukkig. Ik schaam me er gewoon voor. Het is echter mijn brein die hier een loopje mee neemt. Een continue spanning door mijn lijf.
Vreselijk vermoeiend allemaal. En excuus voor het dubbele posten, het is even een warboel bij me momenteel.
- Overkomt mijn dochter niets?
- Stort ons huis straks in/hebben we vochtproblemen/funderingsprobemen?
- Word ik ontslagen?
- Vinden mijn vrienden me nog leuk genoeg?
- Gaan we het financieel wel redden?
- Kunnen we nog wel eten straks?
- Kan mijn dochter straks studeren?
Financieel gaat het goed. Maak elk half jaar een begroting.
Vrienden zie ik wekelijks.
Dochter is kerngezond.
We bezitten een mooi huis.
En toch zo angstig en ongelukkig. Ik schaam me er gewoon voor. Het is echter mijn brein die hier een loopje mee neemt. Een continue spanning door mijn lijf.
Vreselijk vermoeiend allemaal. En excuus voor het dubbele posten, het is even een warboel bij me momenteel.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |