[Giro] Etappe 5: Modena - Cattolica #1

Tappa 5: Modena - Cattolica, 177 km

Nou, dat was met het ritje wel. Het parcours was op zichzelf als vrij interessant, als het dan ook nog eens de hele dag regent krijg je automatisch een interessant koersverloop. Al leek het daar lange tijd niet op. In het begin van de rit reden Quinten Hermans en Victor Campenaerts samen weg, een Belgische entente. Daarachter deden heel veel renners een poging om het peloton achter zich te laten, maar dag slaagde 40 kilometer lang niet. Totdat er ineens twee grote groepen wegreden, voor we het wisten hadden we plots een kopgroep van 25 renners. De samenwerking in zo'n grote kopgroep is vaak vrij dramatisch, maar als ze in het peloton ook niet echt veel zin hebben om te rijden loopt de voorsprong toch snel op. Richting de acht minuten, het zou voor de koplopers zijn. Het was een lastig ritje, met redelijk wat beklimmingen onderweg. Als het nat is wil de actie alleen nog wel eens plaatsvinden in de afdaling, dat dacht men bij Wanty ook. Hermans en Taaramae in de afdaling in de aanval, met Juul Jensen in het wiel. Goede tactiek wel, de mannen van Hilario zijn op dreef. Toen de voorsprong op de achtervolgers snel opliep naar twee minuten kreeg je toch even het gevoel dat ze zouden winnen, maar het snelle afhaken van Hermans vormde een probleem. Lang voor het peloton gereden met Campenaerts, achteraf gezien waarschijnlijk geen slimme inspanning. Hoewel je nooit weet hoe je lichaam precies gaat reageren na een dag in de regen en de kou, altijd listig. Taaramae en Juul Jensen gingen door, terwijl Filippo Ganna de enige was die op kop aan het rijden was in het peloton. Nota bene de drager van de roze trui, arme jongen. Het viel te voorspellen dat hij zijn roze trui zou verliezen, maar je had prima Puccio op kop kunnen zetten. Dat gebeurde later ook, maar toen waren de koplopers al buiten bereik.

Alhoewel, toen Bahrein ineens begon te versnellen ging het hard. Met Mohoric hebben ze een interessante pion bij zodra het naar beneden gaat, zeker als het nat is. Beetje tempo maken in de afdaling en daarna doortrekken op het vlakke, dan zit iedereen ineens in de shit. Of het erg sympathiek is weet ik niet, slim is het wel. Ook bergop bleef Bahrein rijden, af en toe ondersteund door een mannetje van Quick Step. De twee koplopers hielden dapper stand, hoewel de achtervolgers toch iets dichterbij waren gekomen. Onderweg een paar stevige muurtjes, toch wel een leuk uitgetekende rit. Richting het eind van de rit volgde de zwaarste muur, vier kilometer aan 10%. Op die klim leken Taaramae en Juul Jensen nog steeds lekker te gaan, daarachter was het vooral De Marchi die tempo aan het maken was. De Marchi bleek iets te gretig te zijn, in ieder geval met het oog op de ritoverwinning. Dombrowski had zich wat beter weten te verstoppen en sloop mee met de Italiaan van Israel. Zodra De Marchi en Dombrowski dan toch de oversteek wisten te maken naar de kopgroep ging Dombrowski in de aanval. De Marchi probeerde nog een keer terug te komen, maar dat mocht niet baten. In het peloton ging het steeds harder, je vraag je bijna af wat er was gebeurd als Bahrein een paar kilometer eerder had besloten te gaan rijden. Enfin, ze kwamen dus te laat. Dombrowski kon zijn inspanning volhouden aan de finish en wist op die manier toch een beetje zijn eeuwige belofte in te lossen. Leek ooit een grandioos buitenproportioneel geweldig talent, waardoor hij uiteraard naar Team Sky vertrok. Daar sukkelde hij vooral met de knie, en wie weet met wat meer. Het kwam er allemaal niet uit, na een omzwerving bij EF is hij nu actief voor UAE en tot gisteren kwam het er daar ook niet uit. Gelukkig blijft wielrennen een merkwaardige sport en kan dan toch ineens alles op z'n plaats vallen.

De Marchi was misschien wat te gretig en greep daardoor naast de ritzege, maar het was alsnog groot feest voor hem. Hij werd tweede, zijn achterstand op Dombrowski bleef dusdanig beperkt dat hij de roze leiderstrui mocht overnemen van Ganna. Weer een Italiaan in het roze, dat gaat wel goed. Voor De Marchi een kinderdroom die uitkomt, dat soort verhalen zijn dan altijd wel weer leuk. De Marchi is ook een renner die altijd in de aanval gaat, dat valt altijd te prijzen. Hij hoopt op die manier ondanks een gebrek aan puur talent toch deel uit te maken van het collectieve wielergeheugen, deze roze trui zal daarbij ongetwijfeld gaan helpen. In het peloton, of wat daar nog van over bleef, zagen we Almeida lossen, toch een verrassing na vorig jaar. Meer renners hadden het lastig door de combinatie van het parcours en de regen. Ook ONZE Sjors was bijna onderkoeld, altijd wat met Sjors. Mikel Landa had dan weer nergens last van, een Bask komt tot leven als het slecht weer is. Hij liet zelfs Bilbao op kop rijden, die nochtans prima de schaduwkopman had kunnen zijn. Maarja, Damiano Caruso heeft nooit zin om te knechten dus dan moet je wat. Na het werk van Bilbao moest Landa alleen wel wat laten zien, en dat lukte. Hij demarreerde, zoals alleen hij dat kan. Guidon van onder en gaan. Snel reed hij naar Ciccone toe, die eerder al in de aanval was gegaan. Met gezichten als mijnwerkers gingen ze toch nog snel omhoog. Vanuit de groep kwam niet veel reactie, maar een paar renners lieten toch zien dik in orde te zijn. Bernal reed er zo even naartoe, het gaat nog goed met de rug. Bemoedigend, maar het is nog steeds de vraag of de rug het drie weken vol gaat houden. Carthy schijnt van de regen te houden, dat bleek gisteren inderdaad wel zo te zijn. Vlasov was ook meer dan prima, mooi voor het vervolg van de ronde. Evenepoel toonde menselijke trekjes en moest lossen, maar hij wist de schade samen met Yates, Bardet en Martin toch redelijk te beperken. De motor draait nog niet op volle toeren, maar slecht was dit ook weer niet. Een eerste indicatie, maar door de regen kan het net zo goed een totaal nutteloze indicatie blijven te zijn. De renners krijgen een dagje om bij te komen, de vijfde rit tussen Modena en Cattolica zal volledig vlak zijn. Het is vooral uitkijken naar de werken van Filippo Fiorelli. De Bardianisprinter die normaal altijd negende wordt, maar in de eerste sprint al 7e werd en gisteren op zo'n lastige aankomst derde vanuit de vlucht, amai. Misschien nog wel de schokkendste prestatie van gisteren.




Je hebt van die ritten om duimen en vingers bij af te likken, maar je hebt ook ritten om met een klauwhamer op duimen en vingers te slaan. Dit wordt zo'n rit, een moderne misdaad tegen de menselijkheid. Dit gedrocht van een etappe begint in Modena, een stad waar de Giro in 2019 ook al was. Toentertijd kwam er een rit aan, gewonnen in de sprint door Arnaud Demare voor Elia Viviani en Rudi Seliger. Komt goed uit, dan heb ik dus al eerder wat nutteloze informatie over Modena opgeschreven, erg mooi. Het is een stad met 190.000 inwoners waar de Giro de laatste jaren met enige regelmaat te vinden is. In 2019 dus, maar daarvoor ook in 2016 en 2014. Net als nu vertrok er steeds een rit, de laatste aankomst voor die van twee jaar geleden dateerde van 1985. Ene Daniel Gisiger won toen, wie kent hem niet. In een verder verleden wonnen de Belgen Rik Van Looy en Patrick Sercu in Modena. De grootste naam op de lokale erelijst is zonder enige twijfel Fausto Coppi, hij wist in 1940 te winnen in de straten van deze stad die vooral bekend is vanwege de auto's. De fabrieken van onder andere Ferrari, Lamborghini en Maserati zijn hier ooit gevestigd geweest. Het hoofdkantoor van Maserati bevindt zich nog steeds in Modena. Toch is Modena vooral de stad van Ferrari, aangezien Enzo Ferrari in deze stad is geboren. Ook Luciano Pavarotti kwam uit Modena, dat is niet misselijk allemaal. Naast auto's hebben ze hier ook wat met balsamicoazijn, dat schijnt de lokale specialiteit te zijn. In het centrum van Modena komen we wel wat mooie gebouwen tegen, zoals de dom. Deze dom staat op de Piazza Grande en heeft vooral een opvallende klokkentoren, de Torre della Ghirlandina. Dit hebben ze op de werelderfgoedlijst van UNESCO gepleurd, dan moet het wel de moeite waard zijn. Op een ander pleintje, de Piazza Roma, komen we nog wat fraaie gebouwtjes tegen, onder meer Palazzo Ducale. Uiteraard is er ook een Museo Enzo Ferrari, waar je allerlei soorten Ferrari's kunt bekijken. Speciaal voor Thijs Zonneveld is er ook een paninimuseum in Modena. De bedenker van de paniniplaatjes, de gebroeders Panini, hebben het hoofdkantoor van hun bedrijf gevestigd in Modena. Even kort koekeloeren op Wikipedia leert mij dat er in die plaatjeshandel meer dan 500 miljoen omgaat. Dat had ik toch niet direct verwacht. Enfin, fans kunnen zich in normale tijden melden bij het Museo della Figurina, waar alle verschillende collecties die Giuseppe Panini en consorten door de jaren heen hebben uitgepoept te begluren zijn.



De renners gaan van start in het centrum van Modena, een stad waar niet direct grote wielrenners vandaan komen. Hoewel er in de omgeving van Modena wel een aantal grootheden zijn opgegroeid. Riccardo Ricco bijvoorbeeld, opgegroeid op een kilometer of tien van Modena in Formigone. Een kilometer of 30 ten noorden van Modena ligt Mirandola, daar komt Giovanni Aleotti dan weer vandaan. We zullen dit grote talent van Bora maar beschouwen als de régional de l’étape, in goed Italiaans. Bij het verlaten van Modena begint de rit, de renners rijden meteen over een brede weg. We gaan bijna de hele dag in zuidoostelijke richting fietsen, vooral rechtdoor. In het begin wel een paar brede bochten, maar dit is weer een enorm makkelijke aanvangsfase, hier zijn binnen een poep en een zucht drie kneuzen vertrokken voor de rest van de dag. Met een boog rijden de renners om Castelfranco Emilia heen, daarna zetten ze koers richting Bologna. Het gaat een kilometer of 20 rechtdoor, min of meer. Paar rotondes onderweg, veel meer dan dat eigenlijk niet. Af en toe in een willekeurig dorpje onderweg een paar bochten in een poging om dat dorp heen te rijden, verder niks. Tussen de bebouwing in vooral veel leegte, en continu mooie, brede wegen. Na 30 kilometer koers rijden de renners Bologna binnen, de stad waar de Giro van 2019 van start ging met een tijdrit die een aankomst kende boven op San Luca. Roglic won, gedurende het eerste deel van die Giro leek het erop dat hij de hele ronde ging domineren. Liep anders af. De passage door Bologna, met 390.000 inwoners een van de grootste steden van Italië, is behoorlijk lang. Leuk voor de renners, want Bologna is een mooie stad. Alhoewel we wel vooral over de rondweg rijden en het mooie centrum overslaan.



Tijdens de lange passage in Bologna komen de renners langs de kant van de weg toch nog wel wat hoogtepuntjes tegen, zoals de Porta Castiglione. Een oude stadspoort, toch leuk. Een aantal bochten en rotondes later fietst het peloton door Pontevecchio, waarna men na nog wat rotondes Bologna helemaal verlaat in de richting van San Lazzaro di Savena. Na de passage in dit dorpje gaat het eigenlijk gewoon 30 kilometer volledig rechtdoor. Valt echt niet meer van te maken. Een rotonde of 10 onderweg, en dat is het dan wel. Een vlakke, brede weg rechtdoor. Af en toe een dorpje, vooral veel akkers. De kaarsrechte weg brengt het peloton naar Imola, waar we na 70 kilometer de eerste tussensprint van de dag tegenkomen. Imola is een bekende naam, naar ik mag aannemen. Vorig jaar werd hier nog het WK georganiseerd. Van der Breggen won bij de vrouwen, Alaphilippe bij de mannen. De finish lag uiteraard op het bekende circuit van Imola, waar ze aan dingen doen die we moeilijk een sport kunnen noemen. Tenzij de koers passeert, zoals de afgelopen jaren wel vaker is gebeurd in de Giro. Ilnur Zakarin won een rit in Imola, 2015 alweer. Drie jaar later eindigde er een makkelijkere rit op het circuit, Sam Bennett won toen in de sprint voor ONZE Dommie van Poppel. Voor de verandering rijden we een keer niet over het circuit. De renners rijden dwars door het centrum van Imola en slaan die onzin over.



Van Imola rijden de renners via Castel Bolognese richting Faenza, het gaat weer een kilometer of 15 vooral rechtdoor. Alleen rotondes, geen genot. In Faenza pakken we wel een paar bochten mee, zodat er door het centrum gereden kan worden. We zwaaien hier naar Davide Cassani, de Italiaanse bondscoach en de beste vriend van Michael Rasmussen. Faenza is ook de stad waar een van de mooiste ritten ooit eindigde. In ieder geval een van de ritten die het mooiste filmpje ooit heeft opgeleverd. 'Van Poppel jost Serge Pauwels', kijkcijferkanon op youtube. Renaat en José zijn er niet trots op, bleek laatst. Onderweg naar Faenza zat Serge Pauwels in een kopgroep, maar zijn kopman Carlos Sastre had het lastig in het peloton. Sastre wilde dat Pauwels op hem zou wachten en Van Poppel, ploegleider van Cervelo, gaf dit door aan Pauwels. De Belg moest wachten, tot groot onbegrip van Renaat, José en André (RIP). Uiteindelijk mocht Pauwels wel verder fietsen, maar toen was een van zijn vluchtgenoten al gevlogen. Leonardo Bertagnolli reed naar de zege in Faenza. Die zege werd later wel afgepakt, want Bertagnolli was stout geweest. Daardoor staat deze rit alsnog op de naam van Pauwels, maar dan zonder dat hij er echt iets aan heeft gehad. Met dank aan Van Poppel, we zullen het nooit, nooit vergeten. Na de doortocht in Faenza gaat het dan weer 15 kilometer rechtdoor tot in Forlì, waar jaarlijks een rit in de Settimana Coppi e Bartali eindigt. Mikkel Honore, nu in de Giro aanwezig, won daar dit jaar voor Vingegaard. Het jaar daarvoor won Eenkhoorn dan weer in Forlì, ook leuk. De dikke sprinter Malucelli is afkomstig uit deze stad, waar in 2015 nog een rit aankwam. Toen won Nicola Boem vanuit de vlucht, haha, boem. In 2017 ging hier nog eens een rit van start en nu rijden de renners via redelijk wat bochten door het centrum, terwijl ze ondertussen al meer dan 100 kilometer hebben afgewerkt.



Buiten Forlì gaat het weer eens over een rechte, brede en vlakke weg verder. Een aantal kilometer later komen de renners uit in Forlimpopoli, alwaar ze heel wat rotondes tegenkomen. Stuk of 10 rotondes in een paar kilometer, de enige manier om deze rit een enigszins onderscheidend karakter mee te geven. Na de passage dwars door Forlimpopoli gaat het verder richting Cesena, een aantal kilometer gaat het volledig rechtdoor, zelfs zonder rotondes. Pas in de buurt van Cesena, na 120 kilometer, stuit het peloton weer op een aantal rotondes en ook een paar bochten. Een aantal bekende renners zijn geboren in deze stad met bijna 100.000 inwoners. Marco Pantani, niet de minste. Al bevinden we ons hier toch niet helemaal op het grondgebied van Pantani, dat is iets verderop in Cesenatico. Hetzelfde kan gezegd worden over Manuel Belletti, nu aanwezig in de Giro namens Eolo. Kwam al eens vallend in beeld, veel meer zullen we ook niet zien van hem. Geboren in Cesena, woonachtig in een dorpje in de omgeving. Goed, we rijden over een brede weg dwars door deze stad en pakken op wat rotondes na weinig mee. Alhoewel, in Cesena rijden we wel over de Savio. Groetjes aan Gianni. Ook buiten Cesena zal het eeuwige verhaal van deze rit herhaald worden, in de 15 kilometer tot aan Savignano sul Rubicone is het weer drie keer niks. Rotondes, af en toe een dorpje, akkers. Zo nu en dan een industrieterrein, om het geheel nog wat treuriger te maken. Na 136 kilometer komen ze uit in Savignano sul Rubicone, waar de tweede tussensprint van de dag volgt. In dit stadje waren ze vorig jaar ook al, toen tijdens een leukere rit. Van Cesenatico naar Cesenatio, over heel wat heuvels in het binnenland. Gewonnen door Jhonatan Narvaez, eveneens in de stromende regen. Die rit was wel vermakelijk, deze rit niet echt. In Savignano sul Rubicone, twee bochten en een rotonde, staat een standbeeldje van Caesar. Lachen.



Na de tussensprint is het nog 40 kilometer fietsen tot de finish, we fietsen nu snel verder richting de kust. Van Savignano sul Rubicone gaat het naar Santarcangelo di Romagna, drie keer raden over wat voor wegen. Voorbij Santarcangelo di Romagna gaat het rechtdoor naar Rimini, op een paar rotondes na. Rimini is een ordinaire badplaats die we nog kennen van vorig jaar, toen won de oppermachtige Arnaud Demare hier zijn zoveelste rit. Rimini is uiteraard ook de plaats waar Marco Pantani het leven liet in 2004, maar bovenal is het dus een badplaats. Dat gaan de renners aan den lijve ondervinden, want na heel wat rotondes en bochten in Rimini volgt er een tocht langs het strand. Stukje over de lungomare, lekker man. Van Rimini rijden we eigenlijk rechtdoor langs het strand richting Riccione, een plaats aan de kust waar we ook zo ongeveer ieder jaar passeren. Ik zie in mijn voorbeschouwing van vorig jaar op de rit met aankomst in Rimini dat ik de organisatie smeekte om een keer andere wegen op te zoeken. Mijn smeekbede is niet verhoord, we zoeken wéér dit stukje kust op. Eigenlijk is dit nog erger zelfs, want soms zoekt de organisatie nog een beetje op, maar deze keer echt helemaal niks. De Monte San Bartolo bijvoorbeeld, een klim van niks maar het levert wel altijd fraaie beelden op. Niets van dit alles nu. De Settimana Coppi e Bartali kent jaarlijks een aankomst in Riccione, waar dit jaar Ethan Hayter wist te winnen. Gewoon een willekeurige plek met zand, verder. Hieronder de perfecte illustratie van bovenstaande omschrijving.



Ter hoogte van Riccione is het nog een kilometer of 13 fietsen tot de finish, deze helse tocht zit er bijna op. Van Riccione rijden we naar Misano Adriatico, waar er zowaar wat bochtenwerk te vinden is. Via een paar bochten en rotondes laat het peloton de lungomare voor wat het is en wordt er verder gereden over een brede weg richting Cattolica, waar de finish ligt. Die weg volgen we een kilometer of twee, met een rotonde tussendoor, waarna er een bocht schuin naar links volgt. Een lichte wegversmalling, even verderop rijden de renners over een iets smallere brug. Na een bocht naar links bevinden we ons in Cattolica, de laatste kilometers zijn aangebroken. Op vijf kilometer van het eind gaat het flauw naar rechts, even verderop ligt een rotonde. De weg is nu weer breed, maar de renners komen dan wel weer wat verkeersmeubilair tegen. Op iets minder dan vier kilometer van het eind volgt de volgende rotonde, daarna volgt er een soort van chicane onder een viaduct door en direct daarna de volgende rotonde. Na die rotonde lijkt de weg zowaar even een tijdje omhoog te lopen, gekkenhuis. Duurt niet lang, een paar vluchtheuvels later komen we op drie kilometer van de finish bij de volgende rotonde uit. Rechtdoor, tot even later een scherpe bocht naar links volgt. Het gaat nu een tijdje rechtdoor, met wel een minirotonde onderweg. Met iets meer dan twee kilometer te gaan volgt de volgende bocht, weer scherp naar links. Het gaat nu rechtdoor tot aan het strand, waar een schuine bocht naar links volgt. Op de lungomare, over een iets smallere weg, gaat het even rechtdoor, totdat er op 1200 meter van het eind opnieuw een bocht naar links volgt. Het peloton rijdt nu door een populaire straat, aan alle terrasjes te zien. Vlak na het betreden van de ultimo chilometro volgt er een scherpe bocht, daarna gaat het rechtdoor tot aan de finish. Na een makkelijke dag zonder uitdagingen wel een merkwaardig technische finish. Wellicht om het peloton wat meer op een lint te krijgen, maar alsnog, jeetje, is dit echt allemaal mogelijk? In ieder geval een makkelijke laatste kilometer, het is iets. Weggetje loopt overigens nog heel minimaal omhoog, voor wat het waard is.




Cattolica is een gemeente en badplaats aan de kust van de Adriatische Zee in de Italiaanse provincie Rimini (regio Emilia-Romagna) in Italië. Het telt 16.013 inwoners (31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 6,0 km², de bevolkingsdichtheid is 3120 inwoners per km². Het heeft een lang zandstrand en vele restaurants en een uitgebreid uitgaansleven. De bezienswaardigheden omvatten volgens Wiki de Chiesa di S. Apollinare, een kerk uit de 13de eeuw, Malatesta toren (1490), het Museum of the Queen met de S. Croce Gallery (16de eeuw) en Aquarium Le Navi. Dat laatste zou het grootste aquarium aan de Adriatische kust moeten zijn, wel iets om mee te pronken natuurlijk. Nabij Cattolica is een van de grootste discotheken in Europa gevestigd, de Baia Imperiale in Gabbica Mare. Deze discotheek trekt voornamelijk bezoekers uit het nabijgelegen Rimini. Ook goed om te weten, als je in een vlaag van verstandsverbijstering in deze regio bent uitgekomen. Als je uit Cattolica komt is de kans groot dat je motorcoureur wordt, blijkt uit de lijst op Wikipedia. Drie bekende mensen werden hier geboren, allemaal motorcoureur. Marco Simoncelli is de bekendste, misschien wel om de verkeerde redenen. Hij kwam in 2011 om het leven bij een wedstrijd in de MotoGP. Al groeide hij op in een ander dorp en werd hij hier alleen getogen, maar toch. Vorig jaar reed de Giro nog door Cattolica, onderweg naar Rimini. Dit na de beklimming van de Monte San Bartolo, die hadden ze nu ook wel in het parcours kunnen opnemen om er toch nog iets van te maken. In een verder verleden eindigde hier zelfs wel eens een rit, al moeten we dan wel helemaal terug naar 1978. Rik van Linden won toen, een Belg, wat leuk Jeroen! Francesco Moser en Marino Basso kloppen, dan ben je een grote. De verdwenen koers Coppa Placci kende heel wat jaren een aankomst in Cattolica, toch leuk om te zien dat ze hier wel wat met de koers hebben. Guido Bontempi won in 1986, twee jaar later besloten ze dat het leuker was om in Imola te finishen. Zit ook wel wat in. Veel meer dan een shitload aan strandbedjes heb je hier uiteindelijk ook niet.



Zo slecht als gisteren gaat het vandaag niet worden, maar alsnog kan het weer een vochtige dag worden. In Modena verwachten ze dat het een graad of 22 gaat worden, met vooral aan het begin van de dag behoorlijk veel kans op regen. Net wat minder wind, maar de wind zal wel grotendeels in de rug staan gedurende de rit. Dat lijkt gedurende de rit zo te blijven, vooral rug in de wind. Niet schuin in de rug, zoveel mazzel hebben we uiteraard niet. In plaatsen als Cesena en Rimini verwachten ze gedurende de hele dag regen, maar we tikken niet de 100% van gisteren aan. Het zou ook droog kunnen blijven, derhalve. In Cattolica zou het 's middags 19 graden moeten worden, met ook wel wat kans op regen. Tegen het eind van de rit zou het wel droog moeten worden, als het allemaal een beetje klopt. Wind eigenlijk de hele dag in de rug, met uitzondering van de laatste kilometers. Maarja, dan zitten we tussen de bebouwing dus dat boeit allemaal niet echt meer. De rit begint om 13:10, uitslapen voor de renners. Na een neutralisatie van tien minuten zijn ze om 13:20 echt vertrokken. Binnen een minuut of twee zijn dan hooguit twee à drie renners vertrokken en kunnen we snel weer verder gaan slapen. Met die rugwind gedurende de dag ga ik wel uit van het snelste schema, de finish wordt verwacht tussen 17:05 en 17:27, maar dat zal eerder 17:05 worden dus. Karsten en Jeroen zijn er uiteraard meteen weer bij, ik wens ze nog meer sterkte dan normaal.



Ja, dit wordt gewoon sprinten he. Misschien dat we zoveel mazzel hebben dat de wind nog wat aantrekt en een beetje draait waardoor er een kansje op waaiers ontstaat, maar ik denk niet dat we zoveel geluk hebben. Mensen met meer verstand van windzaken mogen me corrigeren, uiteraard. De hele dag regen kan wel weer voor wat chaos zorgen, zeker in die laatste technische kilometers. Desalniettemin, een massasprint ligt wel heel erg voor de hand.
1. Ewan. Helaas. Het kan niet alle dagen feest zijn.
2. Merlier. Helaas. Het kan niet alle dagen feest zijn.
3. Gaviria. Dat nieuwe contract, waar dan ook, komt er.
4. Nizzolo. Weer een ereplaats erbij voor de collectie. Die overwinning komt er nooit meer, al rijdt hij nog 100 keer de Giro. Al ben ik nu wel echt aan het uittesten of dat jinxen een grens kent.
5. Viviani. Ja, ach, je moet toch iemand noemen hè.

quote:

Op woensdag 12 mei 2021 12:15 schreef VoMy het volgende:

[..]

Belgische wielrenners leven allemaal nog in 1950.

quote:

Op de vraag waar die ontbolstering plots vandaan komt, wordt de liefde altijd als eerste antwoord gegeven. Eli was lange tijd samen met Puck Moonen, maar heeft nu een nieuwe liefde: Fien.

Mario De Clercq: “Ik denk dat de thuissituatie nu helemaal anders is. Hij is nu alleen kopman thuis. Dat was in de vorige relatie niet zo. Voor een sportman is het nodig dat je in de week goed verzorgd wordt. "

Iserbyt: “Het zorgt ook dat je anders in het leven staat. Iets frisser. Misschien doet de liefde iets met de hormonen."

Vriendin Fien blijkt inderdaad van goudwaarde: “Van 's morgens tot 's avonds staat zijn eten klaar. Ik zorg ook dat hij gezond eet. Deze week was zijn verjaardag. Hij eet graag cheesecake. Ik heb voor een gezonder alternatief gezorgd."

quote:

Op woensdag 12 mei 2021 12:48 schreef Frozen-assassin het volgende:

[..]

Thibau is al binnen zou je zeggen

Kermisklant Thibau heeft tegenwoordig een slang op z'n arm staan.