Erg interessant achtergrond artikel over het conflict van de huizen
Shimon HaTzadik en Sheikh Jarrah in Jeruzalem: het Arabisch-Israëlische conflict in een notendophttps://brabosh.com/2021/(...)ict-in-een-notendop/quote:
Shimon HaTzadik is een buurt waar Joden en Arabieren vreedzaam naast elkaar hadden kunnen leven – als de Arabieren niet hadden geprobeerd alle Joden die daar woonden etnisch te zuiveren.
Vorige week staken anti-Israëlische krachten een tandje met betrekking tot de beslissing van de rechtbank van Jeruzalem om de verdrijving van bepaalde Arabische families uit huizen in de “Sheikh Jarrah” -buurt van Jeruzalem goed te keuren.
Deze critici hebben zich agressief uitgelaten tegen Israël op sociale media en begonnen zelfs een trending hashtag, “SaveSheikh Jarrah”, terwijl ze beweerden dat wat er in deze buurt in Jeruzalem gebeurt, een voorbeeld is van het hele Arabisch-Israëlische conflict.
En ze hebben gelijk. Het geschil over “Sheikh Jarrah” illustreert veel van de belangrijkste kenmerken van het hele Arabisch-Israëlische conflict.
Maar eerst is er wat geschiedenis over deze buurt nodig. “Sheik Jarrah” is een Arabische wijk die werd opgericht in 1865. En vóór 1949 was er een aparte Joodse wijk in. Ongeveer 2000 jaar daarvoor stond dit gebied bekend onder de naam “Shimon HaTzadik” (Simon de Rechtvaardige), genoemd naar de beroemde rabbijnse wijze wiens graf zich daar bevindt.
Eeuwenlang draaide de Joodse aanwezigheid in het gebied rond het graf van Shimon HaTzadik, die beroemd was als een van de laatste leden van de Grote Vergadering (HaKnesset HaGedolah), het bestuursorgaan van het Joodse volk tijdens het Tweede Joodse Gemenebest (naar de Babylonische Verbanning).
Shimon HaTzadik, wiens volledige naam Shimon ben Yohanan is, was zo indrukwekkend dat praktisch elk Joods kind dat 2000 jaar teruggaat, zijn beroemdste vers leerde in Pirkei Avot (‘Gezegden van de Vaderen’), dat millennia geleden werd opgenomen in het Joodse ochtendgebed. : “De wereld steunt op drie peilers: Torah, de dienst van God, en daden van vriendelijkheid.”
Vanwege het graf en de betekenis ervan voor het Joodse volk, kochten het Sefardische Gemeenschapscomité en de Asjkenazische Vergadering van Israël het graf en het omliggende land (ongeveer 4,5 hectare) in 1875.
Kort daarna, samen met de buurt van Kfar Hashiloah in het Silwan-gebied van Jeruzalem werd de thuisbasis van vele, voornamelijk Jemenitische, Joden die in 1881 naar Jeruzalem (Zion) waren gemigreerd. Met name in 1844 waren Joden de grootste etnische bevolking in Jeruzalem.
Tussen 1936 en 1938, en vervolgens weer in 1948, hielp het Britse Rijk Arabieren, aangezet door rauwe Jodenhaat, bij het wegrukken van Joden uit hun huizen in Shimon HaTzadik (en in Kfar Hashiloah).
De Jemenitische joodse gemeenschap werd ook uit Silwan verdreven, voor “hun eigen veiligheid”, door het Britse Office of Social Welfare. In wezen gaven de Britten er de voorkeur aan om Joden uit hun eigen huis te dwingen in plaats van de middelen te besteden om Joodse families en hun eigendomsrechten in Jeruzalem te beschermen.
Toen, in 1949, nadat Trans-Jordanië (nu Jordanië) Israël binnenviel als onderdeel van een uitdrukkelijke poging van de hele Arabische Liga om Israël te vernietigen en “de Joden in de zee te duwen”, veroverde het door de Britten opgerichte en door Britten geleide Arabische Legioen van TransJordanië Judea en Samaria, de hele oude stad van Jeruzalem en veel van de omliggende wijken, inclusief de wijk Shimon HaTzadik.
Vervolgens doodde of zuiverde het Arabische Legioen elke laatste Jood. Niemand mocht blijven. Niet een. Zelfs degenen wier families al eeuwen in de regio woonden vóór de Arabische invasie in de zevende eeuw.
Nadat Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 de controle over heel Jeruzalem had verworven vanaf de Jordaan, nam Israël een wet aan die het mogelijk maakt dat Joden wier gezinnen door de Jordaniërs of de Britten uit hun huizen waren verdreven, de controle over hun gezinswoningen terug konden krijgen als ze het eigendomsbewijs konden voorleggen en de huidige bewoners konden geen bewijs van een geldige aankoop of eigendomsoverdracht voorleggen.
Alle huizen die het onderwerp zijn van deze uitzettingsprocedure in 2021, waren niet alleen op grond die in 1875 door de Joodse gemeenschap was gekocht, maar waren eigendom van Joodse families die die huizen hadden gekocht, en hadden eerst een akte geregistreerd bij het Ottomaanse Rijk (dat bestuurde de regio van 1517 tot 1917) en vervolgens met de Britse autoriteiten (die het gebied controleerden van 1917 tot 1948).
Deze vier huizen, onderhevig aan de hangende ontruimingsbevel, zijn al het onderwerp geweest van uitgebreide rechtszaken in Israël, met beroepen die helemaal tot aan het zeer liberale Hooggerechtshof van Israël liepen en waarbij alle partijen vertegenwoordiging en een eerlijk proces kregen.
De rechtbank bepaalde vorige week dat deze woningen aan hun wettelijke eigenaren moeten worden teruggegeven en dat tegen het einde van de zomer nog eens vier woningen aan hun juridische eigenaren moeten worden teruggegeven. De rechtbank stelde verder vast dat de mensen die momenteel in deze huizen wonen, al decennia lang illegaal in deze huizen hebben gekraakt zonder huur te betalen of een eigendomsbewijs te hebben.
Dit is hoe de huidige controverse en het conflict rond de wijk Shimon HaTzadik symbolisch is voor het hele Arabisch-Israëlische conflict:
Shimon HaTzadik is een gebied dat een diepe historische en religieuze betekenis heeft voor het Joodse volk. Het is een plek waar het Joodse volk zich ontwikkelde – zoals Ben-Gurion zei in de Onafhankelijkheidsverklaring van Israël – hun ‘spirituele, religieuze en politieke identiteit’.
Het is een plaats waar het Joodse volk “voor het eerst onafhankelijk werd en een cultuur creëerde van nationale en universele betekenis”. Het is land dat deel uitmaakte van de enige onafhankelijke staat die de afgelopen 2000 jaar ooit ten westen van de rivier de Jordaan heeft bestaan (dat geen deel uitmaakte van een of ander buitenlands koloniserend rijk). Dit alles is natuurlijk ook van toepassing op elke centimeter van het land Israël.
Shimon HaTzadik is ook de plaats waar Joodse organisaties land kochten en huizen bouwden tijdens het Ottomaanse rijk en de controle van het Britse rijk over de regio. De Jemenitische Joden die in de jaren 1880 naar de wijk Shimon HaTzadik verhuisden, kwamen met de droom om in Zion te wonen en het Joodse thuisland te herstellen. Dit geldt voor elke joodse gemeenschap die tussen 1870 en 1947 in het land Israël is gevestigd.
Shimon HaTzadik is een wijk waar Joden en Arabieren vreedzaam naast elkaar hadden kunnen leven met Arabieren – met antisemitische ijver aangezet door nazi-bondgenoot en medewerker Haj Amin al-Husseini en vervolgens door vijf van de machtigste legers van de hele Arabische Liga – niet geprobeerd om alle Joden die daar wonen etnisch te zuiveren. Dit geldt ook voor elke Joodse gemeenschap die vóór 1947 in het land Israël is gevestigd.
In Shimon HaTzadik proberen Joden terug te gaan naar huizen die vreedzaam en legaal zijn gekocht door hun voorouders op land dat deel uitmaakt van het inheemse, historische en religieuze thuisland van het Joodse volk.
Ze proberen terug te verhuizen naar huizen op land dat werd veroverd door een buitenlands Arabisch leger en hernoemd om de historische Joodse connectie en het karakter van het gebied uit te wissen. Dit geldt ook voor elke centimeter van het land Israël vóór 1948.
Shimon HaTzadik en Sheikh Jarrah: het Arabisch-Israëlische conflict in een notendop.