Vanavond om 20:00 uur is het weer twee minuten stil in Nederland tijdens de dodenherdenking. Omdat we nog steeds met COVID-19 beperkingen te maken hebben zullen de plechtigheiden in zeer besloten kring plaatsvinden. Vorig jaar liep ik het Westerborkpad.
Vandaag leek me een mooie gelegenheid om eens terug te blikken door middel van een foto-special. Uit de honderden foto's die ik tijdens m'n wandelingen heb gemaakt, heb ik er een dertigtal geselecteerd die op de een of andere manier een diepe indruk bij mij hebben achtergelaten.
Opdat wij nooit vergeten...
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
[ Bericht 5% gewijzigd door DJMO op 04-05-2021 14:52:31 ]
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Dodenherdenking 4 mei 2021 - Terugblik op het Westerborkpad (Foto: FOK!)
Bij Foto 24 moest ik aan jou denken ...quote:
Die schattige kindertekening, tegen dat monument ...
De complete serie met uitleg over foto's vind je hier: C&H / Westerborkpad - In het spoor van de Jodenvervolgingquote:Op dinsdag 4 mei 2021 18:28 schreef Tokay het volgende:
Mooie foto’s @:DJMO, dank voor het plaatsen.
Die schattige kindertekening, tegen dat monument ...
Het was een bijzondere wandeling, in vele opzichten. De foto's die ik voor deze special heb uitgekozen hebben me om meer dan één reden getroffen. Die kindertekening is er één van. Ik heb gemerkt dat in (kleinere) plaatsen waar monumenten geplaatst zijn er meer affiniteit is met herdenken dan in grote steden waar het leven ruw en gehaast is, waar er alleen met dodenherdenking zelf even wordt stilgetaan, en zelfs dan vaak nog niet eens bewust.
Ik ben vanavond helemaal niet zo bezig geweest met 2 minuten stilte. Ik had er over nagedacht en ik heb eigenlijk vooral 20 minuten zitten luisteren naar een symfonisch gedicht en bijbehorende muziek. Met het hoogtepunt het tweede deel, 'Rise and Eclipse of the Sun" van een band genaamd Coda.
The middendeel heeft de volgende prachtige tekst.
Dingen lijken veraf. Ik woon in een straat in een dorp waar ik schuin voor de deur inmiddels twee stolperstenen heb liggen. Ik sta er toch met regelmaat even naar te kijken.quote:"Daddy", said the Litte Boy.
"Daddy, play with me, let's climb that tree and tell me childhood memories.
You and me, painting the world in all colours.
Daddy, we've got no wings but let us try
Image that we are butterfly
Dreaming, dancing on a sea of clouds
Higher (Daddy!) Let's make a big celebration!"
"Let us (let us, let us) fly!! Fly!"
Al jaren weet ik van de apotheker die hier in de straat woonde in de jaren dertig en veertig.
Het verhaal van die man die hier ook leefde met de mensen om hem, het geeft het geheel een gezicht.
Ze werden afgevoerd. Hij zelf wist zelf Auschwitz te overleven, zijn vrouw en kind niet.
Doordat hij na terugkomst tot zijn dood in het dorp woonde kreeg - gelukkig - ook het verhaal er omheen een gezicht dat bleef. Foto's die ze hadden gemaakt, kwamen naar boven. Ik moest vanavond met name denken aan die tekst en aan Leo, het betreffende zoontje van de apotheker. Mede door de steentjes die in de stoep zitten. Daarna heb ik de foto's opgezocht in een boek dat is verschenen over mijn straat. Waarbij de bovenstaande mensen inderdaad echt een gezicht kregen.
Het lijkt ver weg maar is tegelijk echt heel erg dichtbij. En dat het dichtbij kan komen moeten we echt niet vergeten.
[ Bericht 0% gewijzigd door OProg op 04-05-2021 21:21:29 ]
Bijzonder verhaal, dank je voor het delenquote:Op dinsdag 4 mei 2021 21:12 schreef OProg het volgende:
Ik wil toch nog iets anders ophalen. Ik weet eigenlijk helemaal niet waar ik het zo moeten plaatsen maar dit leek me wel een mooie plek. Ik wilde onderstaande verhaal gewoon ergens laten. Ik hoop dat ik daarin niet de enige ben.
Ik ben vanavond helemaal niet zo bezig geweest met 2 minuten stilte. Ik had er over nagedacht en ik heb eigenlijk vooral 20 minuten zitten luisteren naar een symfonisch gedicht en bijbehorende muziek. Met het hoogtepunt het tweede deel, 'Rise and Eclipse of the Sun" van een band genaamd Coda.
The middendeel heeft de volgende prachtige tekst.
[..]
Dingen lijken veraf. Ik woon in een straat in een dorp waar ik schuin voor de deur inmiddels twee stolperstenen heb liggen. Ik sta er toch met regelmaat even naar te kijken.
Al jaren weet ik van de apotheker die hier in de straat woonde in de jaren dertig en veertig.
Het verhaal van die man die hier ook leefde met de mensen om hem, het geeft het geheel een gezicht.
Ze werden afgevoerd. Hij zelf wist zelf Auschwitz te overleven, zijn vrouw en kind niet.
Doordat hij na terugkomst tot zijn dood in het dorp woonde kreeg - gelukkig - ook het verhaal er omheen een gezicht dat bleef. Foto's die ze hadden gemaakt, kwamen naar boven. Ik moest vanavond met name denken aan die tekst en aan Leo, het betreffende zoontje van de apotheker. Mede door de steentjes die in de stoep zitten. Daarna heb ik de foto's opgezocht in een boek dat is verschenen over mijn straat. Waarbij de bovenstaande mensen inderdaad echt een gezicht kregen.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Het lijkt ver weg maar is tegelijk echt heel erg dichtbij. En dat het dichtbij kan komen moeten we echt niet vergeten.
quote:
Ik bedacht me om 10 over 8 ineens dat ik het verhaal ergens wilde delen. Doordat ik met name ineens naar die foto's zat te kijken in het boek over mijn straat. Toch ook heel erg goed dat de stolpersteentjes er zijn. Je weet dat ze er liggen maar in mijn geval drukt het je op zo'n verhaal. En bedenk je dat deze mensen bestaan hebben en dat we ze niet moeten vergeten.
De feiten van de Tweede Wereldoorlog kent iedereen, maar er zijn nog oneindig veel persoonlijke geschiedenissen te ontdekken. En juist zulke verhalen maken inzichtelijk hoe ingrijpend het was, en hoe kort geleden nog eigenlijk.
Ik kwam laatst een Twitter-account tegen waarop ze iedere dag Auschwitz-slachtoffers een gezicht geven, meestal op hun geboortedag. Erg indrukwekkend:
Soms haakt iemand daarop in met extra informatie, waardoor een slachtoffer niet alleen een gezicht krijgt, maar ook een verhaal:quote:Op dinsdag 4 mei 2021 22:09 schreef Viv het volgende:
Ik kwam laatst een Twitter-account tegen waarop ze iedere dag Auschwitz-slachtoffers een gezicht geven, meestal op hun geboortedag. Erg indrukwekkend:
[ twitter ]
@DJMO bedankt voor dit topic.
Van alle mensen op deze foto uit 1935 in Zandvoort heeft alleen mijn moeder Mia de verschrikkingen en kampen overleefd. Mijn opa Herman, mijn oma Sara (Celine) en mijn tante Juliëtte zijn op 21 mei 1943 in Sobibór vermoord.
Daarom elke dag blijven herdenken!
En daarom was ik vanavond verdrietig en vooral boos toen een groep 'viruswappies' de jaarlijkse kleine en intieme herdenking bij het Hannie Schaftmonument in het Kenaupark in Haarlem aangrepen om elkaar provocerend uitbundig te omhelzen en Corona misbruiken om het over 'onvrijheid' te hebben.
De rillingen lopen over m'n rug bij het lezen van je post. Ik draag de verhalen die ik onderweg tijdens het Westerborkpad las, die jij me vertelde, en wat ik her en der nog meer meekreeg, nog elke dag met me mee, en ik denk er nog elke dag aan.quote:
In dit kader:
[ link | afbeelding ]
Van alle mensen op deze foto uit 1935 in Zandvoort heeft alleen mijn moeder Mia de verschrikkingen en kampen overleefd. Mijn opa Herman, mijn oma Sara (Celine) en mijn tante Juliëtte zijn op 21 mei 1943 in Sobibór vermoord.
Daarom elke dag blijven herdenken!
En daarom was ik vanavond verdrietig en vooral boos toen een groep 'viruswappies' de jaarlijkse kleine en intieme herdenking bij het Hannie Schaftmonument in het Kenaupark in Haarlem aangrepen om elkaar provocerend uitbundig te omhelzen en Corona misbruiken om het over 'onvrijheid' te hebben.
Die 'viruswappies' mogen zich gelukkig prijzen dat ze kennelijk niet zo'n familiegeschiedenis met zich meedragen, want dan zouden ze het niet in hun hoofd halen om nu van onvrijheid te reppen.
Ik vind het altijd vreselijk de verhalen te horen. Toch denk ik ook aan wat een Duitse vriend van mijn ouders ooit vertelde: als Duitse jongeman had hij geen keuze en moest hij mee vechten, anders zou hij vermoord worden. Deze man droeg de psychische littekens met zich mee.
76 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog hoop ik dat het tijd is om wereldwijd vrede te gaan stichten. Ik hoop oprecht dat de pandemie daar een rol in kan spelen.
Normaal ga ik altijd naar begraafplaats Westerveld te Driehuis, maar ja dat zit er voor het tweede jaar niet meer in. Altijd een mooie herdenking daar.
Ben toevallig ook begonnen aan het Westerborkpad. Maar ben pas in Weesp
. Het is nu niet de hoofdroute. Dat is Floris V, morgen etappe 10 van 13 door de Hoekse Waard.