quote:
Op donderdag 27 mei 2021 17:09 schreef Miss_Isis het volgende:Ja, het is best een lijst met dingen die nog kunnen. Of die ook moeten is een tweede. Zeker als je het allemaal zo onder elkaar zet klinkt het behoorlijk 'heftig'. Waar ik niet huichelachtig over ga doen is dat ik dit niet doe om de hond een plezier te doen; dat lijkt me wel duidelijk. Het maakt haar niet uit of ze wel of geen puppy's zal krijgen, maar mij wel. Ik ben mij er van bewust dat dit mijn/onze wens is, ik geloof namelijk niet dat een hond actief een kinderwens/puppywens kan hebben en kan overzien hoe dat werkt en dergelijke.
Ik doe mijn uiterste best om goed te zorgen voor mijn honden, en voor mijn andere dieren ook. Ik ben van mening dat ze doorgaans een luizenleven leiden en alles krijgen waar ze behoefte aan hebben, en meer. De vraag is dan in hoeverre ik iets kan/mag doen met de hond (of een ander dier) wat voor hen misschien niet leuk is. Dat is een lastige vraag. Is wat ik zou gaan doen met Lily echt 'erg' en buitensporig? Een hond die een aantal uren per dag in een bench alleen moet zijn heeft het ook niet heel leuk. Een hond die chronisch pijn heeft aan bv gewrichten of zo heeft het, ondanks eventuele pijnstillers, toch ook niet heel prettig. Een hond die geen soortgenoten in huis heeft om dagelijks interactie mee te hebben mist iedere dag dingen. En een hond die heel graag wil werken maar moet leven met 4x per dag een rondje om de kerk heeft ook vervelende momenten. Het leven is nou eenmaal niet altijd 100% perfect, voor geen enkele hond (of ander dier, of mens). En in dit opzicht zou het niet-perfecte deel van Lily's leven bestaan uit 2 a 3 extra dierenartsbezoeken en tijdens die bezoeken: een inwendig onderzoek (met een cameraatje kijken of haar vagina/baarmoedermond normaal is), een uitstrijkje (om te testen op mycoplasma, zou je kunnen zien als een soort SOA, is te behandelen met antibiotica) (deze twee dingen zijn in één keer te combineren), en eventueel een KI.
De vraag is dan of dit acceptabel is of niet. Wordt de hond hier ongelukkiger van? Is dit teveel? Ik denk zelf dat dit nog wel meevalt en te overzien is. Honden leven in het moment, zij zal geen trauma oplopen of nog weken terugdenken (of angstig vooruit denken) aan die keer dat de dierenarts met z'n vingers in haar zat. Er zijn dingen die mij te ver gaan en die ik niet wil doen, omdat ik denk dat het niet ethisch is, te onprettig voor de hond is, of omdat het niet zinvol is/ik toch niets met de uitslag zou kunnen of willen doen. Dat hou ik zeker in de gaten want ik wil natuurlijk niet dat het welzijn van Lily er onder lijd.
Ik wil verder heel graag een pup van Lily omdat het een lieve, leuke, mooie, gezonde hond is en omdat ik daar graag verder mee zou willen fokken. Ik denk dat dat een aanvulling is in ons leven, en als 'bijvangst' ook voor alle mensen die we blij zouden kunnen maken met een pup. Maar de hond zelf zal het worst wezen natuurlijk; het is een hond, die kan hier niet over nadenken. Als er niet met haar gefokt kan worden ga ik haar uiteraard niet zomaar weg doen, waarom zou ik? Zij is niet alleen een fokhond, ze is in de eerste plaats onze huishond en ik denk dat zij een leven heeft waar mening hond jaloers op kan zijn. Ze is nooit alleen, heeft alle vrijheid in en om huis, we trainen lekker samen, ze ligt gezellig op de bank, speelt met de andere honden en met de kinderen... Mede daarom is ze dus ook niet zomaar vervangbaar voor een willekeurige andere fokhond. Het is niet dat ik perse een pup wil, ik wil graag een pup van HAAR. Niet van een andere hond/andere fokker maar juist van Lily vanwege haar eigenheid, haar rol in ons gezin, haar unieke eigenschappen, haar genetische achtergrond. Als wij een nestje van haar kunnen krijgen maakt dat het plaatje voor ons compleet, want ik denk dat ze geweldig leuke pups zou kunnen krijgen. Ik vind dat ik het recht heb dat te proberen, binnen de grenzen die ik zelf zal bewaren
Stel dat dit nou niet zou lukken dan heeft ze straks in totaal op haar hele leven 2 à 3 extra dierenartsbezoeken gehad van misschien half uurtje per bezoek, ten opzichte van als we nu zouden stoppen. Ik vind dat persoonlijk aanvaardbaar. Maar ik ga uiteraard tzt eerst met een specialist in overleg om te bespreken wat er nu echt zinvol is om te doen en hoe we dat zo goed mogelijk aan kunnen pakken.
Ik vind dat je er heel realistisch en met het beste voor het dier instaat.
Om pups te krijgen die zover mogelijk gezond en gelukkig zijn moeten er nu eenmaal wat zaken.
Doordat jij zo open bent lees je van de teef die dingen moet ‘ondergaan’. Maar die best meevallen. Is alles perfect? Nee, maar het leven is dat niet. Je zou haar ook met de reu van de buren kunnen laten stoeien zonder ergens naar te kijken. Maar ook dat kent risico’s en nadelen (meer dan hoe jij het aanpakt).
Ik heb ook overwogen een reu als dekreu in te zetten, om dat verstandig te doen zijn er zaken nodig waar die hond niet echt op zit te wachten.
Neem bv het HD onderzoek. Dat wordt als goed beschouwd, kijk mij eens verantwoordelijk zijn en het netjes doen. Maar die hond had echt liever ergens in de modder liggen rollen dan in een wig onder het röntgen apparaat. Ik kan iedereen met een gerust hart vertellen dat het echt geen ramp was, maar de reu liever wat anders gedaan had, het niet fijn vond.
Maar dat is ook zo als ik hem leer alleen te zijn (als zij konden kiezen waren ze nooit alleen), of wen aan zaken (is beter voor ze, maar ik die zorg dat dat niet nodig is door 10 hectare waarin ze nergens aan hoeven te wennen zouden ze prima vinden). Is ook zo bij enting, ontworming, ontvlooiing (moet toch echt erop staan dat ze bij me komen en het laten doen ipv dat ze er geen bal om geven, vraag me niet waarom, die druppeltjes in de nek lijken echt niet erg te zijn, toch staan ze er niet klaar voor, ondanks beloning ed).
Er zijn heel erg veel dingen die we van onze dieren vragen die ze niet vrijwillig zelf zouden kiezen. De weg naar beter toe (vinden wij, omdat we ze in omstandigheden willen laten leven), zorgen voor hun gezondheid en in deze zorgen voor gezonde pups vanuit die hond die verder juist zo geschikt is om dat te verzorgen.
Jij neemt het wel en wee van je dieren mee. Weegt af of het het waard is. Zo opgenoemd lijkt het veel, maar dat doen we altijd. Ook met dieren waarmee niet gefokt wordt. Of dacht men dat mijn paarden geheel uit zichzelf dachten dat het wel leuk is om weg van de kudde te gaan om een buitenritje te maken op een plek die ze niet kennen? Mijn hond vrolijk mee naar een drukke markt gaat, mijn kat in de tuin blijft?
Nee, ik heb daar ingegrepen, heb besloten dat een matige vorm van stress het waard is.
Dat bv mijn paarden hun hoeven laten doen, al mijn dieren vaccinaties krijgen of onderzoeken om ze te helpen hebben zij niet voor gekozen. Ik vind dat nodig omdat ik ze belangrijk vind en zorg ervoor dat het zo min mogelijk stress oplevert.
Zo is het ook met fok, dat doe je niet omdat je denkt dat dat dier dat alles ervoor wil doen. Maar je weegt af wat ok is en wat teveel stress oplevert.
Een vreemde reu ontmoeten ipv de ‘gezinsstructuur’ die soorteigen is vindt iedereen normaal, je hebt geschreven over dekhulp, niemand die daarover valt. Maar wat extra onderzoeken om eens te kijken hoe het met die vruchtbaarheid zit is wel een probleem?
Kijken of ze goed vruchtbaar is? Geen probleem, maar ook dat doe je niet door te kijken naar die hond die lekker in de modder ligt te rollen. Dan is wat bloed trekken prima.
Je huishond meenemen op vakantie, omdat je lekker wil hiken? Die rabies enting die vaak best wel heftig is is geen probleem, je zorgt goed voor je dier zeg!
Dat het dat dier geen klote uitmaakt waar je wandelt en vanuit zijn natuur zelfs bij voorkeur dat op bekend terrein zou doen vergeten we. Dat elke prik (hoe nodig dan ook!) onprettig is, getolereerd, maar nooit fijn, vergeten we. Want we doen wat wij prettig vinden, zodat we ons dier kunnen betrekken in wat wij willen.
Dat dier heeft niet gevraagd om naar het buitenland te gaan, tegen longworm, rabies ed behandeld te worden. Of in een (goed!) pension te gaan, waar ook eisen voor zijn, zodat wij lekker de hort op kunnen.
Hoe is het anders een dier waarmee je wil fokken wat verder te onderzoeken? Ik ga in het najaar op vakantie, de honden gaan niet mee. Ik zoek een goede plek voor ze, maar ze zullen hun entingen, ontworming en ontvlooiing gehad hebben. Ik vraag van ze te leren leven met even hun roedel, hun leven, anders te zien.
Ik bereid ze voor, zorg dat de stress zo laag mogelijk is. Maar ook ik zal dingen van ze vragen, dingen doen omdat ik het wil.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.