LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
De donkerste nacht van Laurent Petitmangin
De Donkerste Nacht
In samenwerking met uitgeverij de Bezige Bij
Het radicaliseren van een kind door de ogen van zijn vader
Ook hier weer een debuutroman, deze keer `De donkerste nacht’ (Ce qu'il faut de nuit) van Laurent Petitmangin
In dit relatief korte verhaal zien we een socialistische familie, woonachtig in Metz, Noord-Frankrijk. Een vader, en 2 zonen: Fuz en Gillou. De vader is politiek uitgesproken en verfoeid iedereen die Emmanuel Macron niet aanhangt, met name het Front National van Le Pen. In het begin van het verhaal lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht, de jongens zijn vooral bezig met zelf voetballen en het supporteren van FC Metz. Wel lezen we dat de moeder ziek in het ziekenhuis ligt. Op het moment dat zij overlijd gaat het bij de oudste zoon Fuz wankelen. Hij begint op te trekken met verkeerde type mensen. Waar zijn vader politiek geėngageerd is op een fanatieke manier gaat het bij zijn zoon in een stroomversnelling en het duurt ook niet lang tot het uit de hand loopt, wanneer vader en broer op een middag thuiskomen zit Fuz compleet gemolesteerd op de bank. Hij is zwaargewond na een vechtpartij met linkse demonstranten en wordt meer dood dan levend naar het ziekenhuis vervoerd.
Vanaf hier neemt het verhaal een andere wending: we zien een andere Fuz, gebroken, verslagen. Zijn herstel verloopt moeizaam en hij leidt een teruggetrokken bestaan. Na enkele maanden lijkt hij voldoende gerecupereerd te zijn als hij wraak neemt. De moord op zijn aanvaller.
Het laatste gedeelte van het boek beschrijft de schok binnen het gezin, de rechtszaak en uiteindelijke opsluiting van Fuz.
Om de positieve kanten te belichten van het boek beschrijft Petitmangin de gezinssituatie en de daarbij spelende problemen op een perfecte manier. Je krijgt ongeacht een eigen politieke voorkeur van de lezer veel sympathie voor de vader, die zijn kind voor zijn ogen ziet veranderen en radicaliseren eindigend in een onomkeerbare daad.
Ook levert het thema en de keuzes die de vader maakt een aantal interessante vraagstukken op. In hoeverre dien je je kind te verdedigen? Weegt je eigen politieke visie zwaarder dan familiebanden? Het is een politiek beladen boek en in deze tijdsgeest zeer actueel.
Wat er miste in het boek was meer diepgang in Fuz zijn handelen: Hoe heeft de transitie tot moordenaar plaatsgevonden? Ook was het einde van het boek onbevredigend.
Al met al met zijn 160 pagina’s zeker een aardig boek om je een weekend mee te voorzien.
***
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 21-04-2021 21:34:35 ]
De Donkerste Nacht
In samenwerking met uitgeverij de Bezige Bij
Het radicaliseren van een kind door de ogen van zijn vader
Ook hier weer een debuutroman, deze keer `De donkerste nacht’ (Ce qu'il faut de nuit) van Laurent Petitmangin
In dit relatief korte verhaal zien we een socialistische familie, woonachtig in Metz, Noord-Frankrijk. Een vader, en 2 zonen: Fuz en Gillou. De vader is politiek uitgesproken en verfoeid iedereen die Emmanuel Macron niet aanhangt, met name het Front National van Le Pen. In het begin van het verhaal lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht, de jongens zijn vooral bezig met zelf voetballen en het supporteren van FC Metz. Wel lezen we dat de moeder ziek in het ziekenhuis ligt. Op het moment dat zij overlijd gaat het bij de oudste zoon Fuz wankelen. Hij begint op te trekken met verkeerde type mensen. Waar zijn vader politiek geėngageerd is op een fanatieke manier gaat het bij zijn zoon in een stroomversnelling en het duurt ook niet lang tot het uit de hand loopt, wanneer vader en broer op een middag thuiskomen zit Fuz compleet gemolesteerd op de bank. Hij is zwaargewond na een vechtpartij met linkse demonstranten en wordt meer dood dan levend naar het ziekenhuis vervoerd.
Vanaf hier neemt het verhaal een andere wending: we zien een andere Fuz, gebroken, verslagen. Zijn herstel verloopt moeizaam en hij leidt een teruggetrokken bestaan. Na enkele maanden lijkt hij voldoende gerecupereerd te zijn als hij wraak neemt. De moord op zijn aanvaller.
Het laatste gedeelte van het boek beschrijft de schok binnen het gezin, de rechtszaak en uiteindelijke opsluiting van Fuz.
Om de positieve kanten te belichten van het boek beschrijft Petitmangin de gezinssituatie en de daarbij spelende problemen op een perfecte manier. Je krijgt ongeacht een eigen politieke voorkeur van de lezer veel sympathie voor de vader, die zijn kind voor zijn ogen ziet veranderen en radicaliseren eindigend in een onomkeerbare daad.
Ook levert het thema en de keuzes die de vader maakt een aantal interessante vraagstukken op. In hoeverre dien je je kind te verdedigen? Weegt je eigen politieke visie zwaarder dan familiebanden? Het is een politiek beladen boek en in deze tijdsgeest zeer actueel.
Wat er miste in het boek was meer diepgang in Fuz zijn handelen: Hoe heeft de transitie tot moordenaar plaatsgevonden? Ook was het einde van het boek onbevredigend.
Al met al met zijn 160 pagina’s zeker een aardig boek om je een weekend mee te voorzien.
***
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 21-04-2021 21:34:35 ]
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Denk dat jij hem ook wel wat vindt ja.quote:Op zondag 18 april 2021 17:57 schreef Fugue het volgende:
Mooie recensieIk zet het boek op mijn lijst.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Duidelijke recensie, klinkt als een interessant plot om een naaste te zien radicaliseren, gezien vanuit de ouder. En niet vanuit een islamitische achtergrond als ik het zo lees, maar op basis van socialisme met extreem rechts?
Klinkt wel interessant, sowieso wel fijn dat het maar 160 pagina's is. Ik heb vaak de indruk dat schrijvers (of uitgevers?) denken 400+ pagina's is meer dus beter.
Stimmtquote:Op dinsdag 20 april 2021 21:41 schreef Koekoekskind het volgende:
Duidelijke recensie, klinkt als een interessant plot om een naaste te zien radicaliseren, gezien vanuit de ouder. En niet vanuit een islamitische achtergrond als ik het zo lees, maar op basis van socialisme met extreem rechts?
De Islam wordt er niet bijzonder in betrokken, natuurlijk wel stukje migratie.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Zijn hoop schrijvers die toch de nieuwste Oorlog & Vrede willen schrijven, 400 paginas is wat dat betreft nog redelijkquote:
Klinkt wel interessant, sowieso wel fijn dat het maar 160 pagina's is. Ik heb vaak de indruk dat schrijvers (of uitgevers?) denken 400+ pagina's is meer dus beter.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
400 Valt inderdaad nog wel mee maar ben toch van mening dat 50 of 100 pagina's minder vaak niet erg zou zijn.quote:
[..]
Zijn hoop schrijvers die toch de nieuwste Oorlog & Vrede willen schrijven, 400 paginas is wat dat betreft nog redelijk
|
|
