R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat voor zin zou het hebben om je te richten op charisma als je niet eens een sociaal leven en/of een baan hebt waarin je met charisma kan oefenen en spelen? Charismatisch zitten zijn in de woonkamer van je flat? Lijkt me niet echt een topprioriteit, maar goed.quote:Op maandag 19 april 2021 00:18 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik snap dat als je elke keer tegen jezelf bijvoorbeeld zegt "Zie je wel, ik kan helemaal niks!" je daarmee een destructief patroon in stand houdt.
Maar bij mij zit het dieper. Ik heb afgelopen jaren veel gehad aan bepaalde videos op YouTube zoals bijvoorbeeld Charisma On Command. Daarin worden voorbeelden gegeven en uitgediept welk gedrag of welke eigenschappen ervoor zorgen dat iemand over het algemeen populair is. Eigenlijk sociologie.
Dan kan ik mij gaan afvragen hoe het bij mij in elkaar kan zitten. Ik was vroeger bijvoorbeeld een enorme klager, maar toen ik uiteindelijk begon in te zien dat mensen mij om die reden uit de weg kunnen gaan, heb ik geleerd om mij op een andere manier te uiten.
Dingen die je niet kan veranderen, moet je uiteindelijk accepteren. Als ik bijvoorbeeld door een ongeluk nooit meer kan lopen, is het alleen maar zelfkwelling door te zwelgen in dat ik nooit meer een hardloopwedstrijd zou kunnen winnen.
Maar als ik bijvoorbeeld ongelukkig ben omdat ik te dik ben en het lukt me niet om me te houden aan een gezond leefpatroon. En dan zegt iemand tegen mij: "Joh, wat zit jij je druk te maken over jouw gewicht? Al die moeite die je tot nu toe hebt geprobeerd om af te vallen, heeft je niks opgeleverd. Maak het jezelf niet moeilijk en hou je er niet mee bezig. Wat kan jou het verdommen of je nou knap of lelijk bent? Uiteindelijk telt alleen het innerlijk. Stop met erover nadenken en geniet van het leven."
Kan jij je dan voorstellen dat ik mij daardoor heel erg ontdaan door voel? Wie denkt hij wel dat hij is door voor mij te bepalen dat ik geen belang mag hechten aan mijn uiterlijk en dan ook met een reeks argumenten aankomt om mij het gevoel te geven dat ik daardoor kostbare tijd heb weggegooid?
Als ik mezelf moet accepteren, dan horen daar ook mijn wensen bij hoe ik mijn leven wil leven.
Zelfacceptatie houdt niet in dat ik mij moet schikken naar het beeld wat een ander mij opdringt.
Ik geloof best dat het niet zo bedoeld is, maar bij mij roept het wel die associatie bij me op. Daarom hou ik niet van stellingen en hou ik ook niet van uitspraken als "je moet niet piekeren".
Kijk, je kunt je om allerlei randzaken druk maken, maar los je het ene probleem dan op, gaat de kern van het probleem wel verder in een andere vorm hoor.
Hoe dan ook, er is nooit wérkelijk iets mis met iemand. Iemand kan alleen maar dénken dat er iets mis met 'm is. En ja, soms kunnen mensen om iemand heen het ook vínden, maar dat blijft dan ook maar een mening en iets wat de anderen over diegene dénken. Er is een verschil tussen wat de geest allemaal bij elkaar verzint en bedenkt, en de werkelijkheid die geen boodschap heeft aan wat wij denken. In werkelijkheid is er niets aan de hand en is het leven gewoon zoals het is, en ben jij gewoon zoals je bent, zonder mening erover, zonder oordeel. Maar dat ken je niet en lijk je niet te willen kennen. Je kent alleen je eigen bullshit, en daar ga je onder gebukt. Sorry dat ik het hard zeg, maar zachte heelmeesters die je naar de bek praten en je bevestigen maken stinkende wonden.
Eens kijken
De manier waarop jij denkt past juist ironisch genoeg enkel bij iemand die niets doet in een flat. Volgens jou maakt de mening van anderen niets uit, die van iemand zelf ook niet, allemaal waardeloos en overbodig. Nou, als het allemaal toch niets boeit, waarom zouden mensen dan uberhaupt hun flat nog uitkomen? Kan geen enkele reden meer bedenken als ik jouw gedachtengang volg.quote:Op maandag 19 april 2021 13:52 schreef Maharski het volgende:
Wat voor zin zou het hebben om je te richten op charisma als je niet eens een sociaal leven en/of een baan hebt waarin je met charisma kan oefenen en spelen? Charismatisch zitten zijn in de woonkamer van je flat? Lijkt me niet echt een topprioriteit, maar goed.
Kijk, je kunt je om allerlei randzaken druk maken, maar los je het ene probleem dan op, gaat de kern van het probleem wel verder in een andere vorm hoor.
Hoe dan ook, er is nooit wérkelijk iets mis met iemand. Iemand kan alleen maar dénken dat er iets mis met 'm is. En ja, soms kunnen mensen om iemand heen het ook vínden, maar dat blijft dan ook maar een mening en iets wat de anderen over diegene dénken. Er is een verschil tussen wat de geest allemaal bij elkaar verzint en bedenkt, en de werkelijkheid die geen boodschap heeft aan wat wij denken. In werkelijkheid is er niets aan de hand en is het leven gewoon zoals het is, en ben jij gewoon zoals je bent, zonder mening erover, zonder oordeel. Maar dat ken je niet en lijk je niet te willen kennen. Je kent alleen je eigen bullshit, en daar ga je onder gebukt. Sorry dat ik het hard zeg, maar zachte heelmeesters die je naar de bek praten en je bevestigen maken stinkende wonden.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Als er niks mis is met mij, dan klopt het beeld wat ik van mezelf heb niet. Het lijkt me dan zinniger om me dan bezig te houden om een meer realistisch beeld te krijgen van mezelf.quote:
[..]
Wat voor zin zou het hebben om je te richten op charisma als je niet eens een sociaal leven en/of een baan hebt waarin je met charisma kan oefenen en spelen? Charismatisch zitten zijn in de woonkamer van je flat? Lijkt me niet echt een topprioriteit, maar goed.
Kijk, je kunt je om allerlei randzaken druk maken, maar los je het ene probleem dan op, gaat de kern van het probleem wel verder in een andere vorm hoor.
Hoe dan ook, er is nooit wérkelijk iets mis met iemand. Iemand kan alleen maar dénken dat er iets mis met 'm is. En ja, soms kunnen mensen om iemand heen het ook vínden, maar dat blijft dan ook maar een mening en iets wat de anderen over diegene dénken. Er is een verschil tussen wat de geest allemaal bij elkaar verzint en bedenkt, en de werkelijkheid die geen boodschap heeft aan wat wij denken. In werkelijkheid is er niets aan de hand en is het leven gewoon zoals het is, en ben jij gewoon zoals je bent, zonder mening erover, zonder oordeel. Maar dat ken je niet en lijk je niet te willen kennen. Je kent alleen je eigen bullshit, en daar ga je onder gebukt. Sorry dat ik het hard zeg, maar zachte heelmeesters die je naar de bek praten en je bevestigen maken stinkende wonden.
Elke ochtend tegen mijn spiegelbeeld zeggen, gaat daar niks aan veranderen. Het maakt het alleen maar erger.
Die zachte heelmeesters die mij naar de bek praten, ben ik nog niet tegengekomen. Het zijn vooral mensen geweest die mij blijven opdringen dat ik het allemaal verkeerd zie en dat het moet aanpakken zoals zij dat willen. En ik ben nu pas zover om ertegenin te kunnen gaan om te zeggen dat ik het vertik.
Dat is ook een reden geweest om me sociaal te isoleren, uit angst dat ik anders weer iemand in vertrouwen ga nemen die mij met goede raad gaat zeggen dat het volstrekt zinloos is hoe ik door het leven ga en dat ik mezelf moet 'accepteren'. Ik accepteer geen dingen meer van mezelf waarbij ik mij doodongelukkig voel.
Ik heb genoeg keren anderen het voordeel gegeven van de twijfel. En als dat niet oplevert dat ik mij daar gelukkiger door voel, wordt mij verweten dat ik niet hard mijn best doe of te koppig ben. Te koppig omdat ik niet als een willoos schaap doe wat zij mij opdringen?
Hetgeen wat ik daarvan geleerd heb, is dat ieder mens inclusief ikzelf de neiging heeft om te snel aannames te vormen. En als je iemand wilt helpen, moet je je daarvan bewust zijn en ondanks dat je je in eerste instantie niet kan vinden in de gefachten van een ander hem toch aanhoren. En het is aan de ander of hij jouw adviezen aanneemt of niet.
Je kunt jezelf accepteren ook zien als: ik ben prima zoals ik ben met al mijn perfecties en imperfecties.quote:
[..]
Als er niks mis is met mij, dan klopt het beeld wat ik van mezelf heb niet. Het lijkt me dan zinniger om me dan bezig te houden om een meer realistisch beeld te krijgen van mezelf.
Elke ochtend tegen mijn spiegelbeeld zeggen, gaat daar niks aan veranderen. Het maakt het alleen maar erger.
Die zachte heelmeesters die mij naar de bek praten, ben ik nog niet tegengekomen. Het zijn vooral mensen geweest die mij blijven opdringen dat ik het allemaal verkeerd zie en dat het moet aanpakken zoals zij dat willen. En ik ben nu pas zover om ertegenin te kunnen gaan om te zeggen dat ik het vertik.
Dat is ook een reden geweest om me sociaal te isoleren, uit angst dat ik anders weer iemand in vertrouwen ga nemen die mij met goede raad gaat zeggen dat het volstrekt zinloos is hoe ik door het leven ga en dat ik mezelf moet 'accepteren'. Ik accepteer geen dingen meer van mezelf waarbij ik mij doodongelukkig voel.
Ik heb genoeg keren anderen het voordeel gegeven van de twijfel. En als dat niet oplevert dat ik mij daar gelukkiger door voel, wordt mij verweten dat ik niet hard mijn best doe of te koppig ben. Te koppig omdat ik niet als een willoos schaap doe wat zij mij opdringen?
Hetgeen wat ik daarvan geleerd heb, is dat ieder mens inclusief ikzelf de neiging heeft om te snel aannames te vormen. En als je iemand wilt helpen, moet je je daarvan bewust zijn en ondanks dat je je in eerste instantie niet kan vinden in de gefachten van een ander hem toch aanhoren. En het is aan de ander of hij jouw adviezen aanneemt of niet.
Mensen beoordelen elkaar nu eenmaal aan de lopende band en om te overleven dien je bepaalde vaardigheden te bezitten. Zo lang je daar niet aan voldoet word je ook met je neus op de feiten gedrukt.quote:
Je kunt jezelf accepteren ook zien als: ik ben prima zoals ik ben met al mijn perfecties en imperfecties.
Dan internaliseren mensen dat; maar dan is dat ineens ook weer fout en hun schuld. Komt er weer een imperfectie bij.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het kan me niet schelen.quote:
[..]
Je kunt jezelf accepteren ook zien als: ik ben prima zoals ik ben met al mijn perfecties en imperfecties.
Ik ben genoeg beschadigd in mijn jeugd en daar ondervind ik nog steeds de gevolgen van. Destijds was iedereen onnozel en arrogant om bij alles wat ik deed, dacht en voelde kritiek te hebben. Ik werd door iedereen behandeld als een paria.
Uiteindelijk lukte het mij om iets in mijn leven te creëren waar ik mij aan kan optrekken en waardoor ik hoop en perspectief kan creëren.
En hoppa! Iedereen duikt er weer bovenop om mij dat af te pakken en zo gaat dat mijn leven. Er wordt van mij verwacht dat ik overal en voor iedereen begrip moet opbrengen en ik hoef maar iets anders te doen zoals zij dat verwachten en ik krijg bakken met kritiek over mij heen.
En zelfs het laatste stukje identiteit en eigen wil wat nog van mij over is, willen mensen massaal van mij afpakken. En alleen maar omdat mensen over het algemeen ontzettend dom, hypocriet en arrogant zijn.
Makkelijk hoor dat mensen tegen zichzelf zeggen dat ze goed zijn zoals ze zijn. Hoeven ze niet na te denken over de dingen die ze niet goed hebben gedaan.
Goh ... hoe zou het nou komen dar iedereen zeikt dat de maatschappij zo egoïstisch is? Aan henzelf kan het onmogelijk liggen, want ze zijn immers goed zoals ze zijn
Misschien moet je eens een lijstje maken met dingen die je kunt en dingen die je niet kunt, maar wel graag wilt kunnen/leren.
En dan heel vrij (vrij van vergelijkingen) en open (alles mag, zolang het waar en concreet is). Zelfs zaken die vanzelfsprekend en triviaal lijken, zoals 'ik kan lopen'. Letterlijk alles wat je kunt verzinnen. Zet er een timertje bij van een half uurtje oid. Dan krijg je een vrij feitelijke, objectief beeld van jezelf.
Het punt is namelijk dat we de stap van zuivere feitelijkheden overslaan en direct naar betekenisgeving stappen. Vooral voor mensen met psychische klachten is die eerste stap juist zo belangrijk om weer een reëel beeld te krijgen.
En dan heel vrij (vrij van vergelijkingen) en open (alles mag, zolang het waar en concreet is). Zelfs zaken die vanzelfsprekend en triviaal lijken, zoals 'ik kan lopen'. Letterlijk alles wat je kunt verzinnen. Zet er een timertje bij van een half uurtje oid. Dan krijg je een vrij feitelijke, objectief beeld van jezelf.
Het punt is namelijk dat we de stap van zuivere feitelijkheden overslaan en direct naar betekenisgeving stappen. Vooral voor mensen met psychische klachten is die eerste stap juist zo belangrijk om weer een reëel beeld te krijgen.
In mijn jeugd vertoonde ik gedragsproblemen en als men toen een beetje had nagedacht, hadden ze daaruit kunnen afleiden hoe ongelukkig ik mij voelde. In plaats daarvan verdomden ze het om hun harses te gebruiken en kreeg ik keer op keer op keer op keer te horen dat ik anders ben dan anderen. En het kwam niet in hun gore harses op hoe ontzettend pijn dat deed.quote:Op maandag 19 april 2021 20:10 schreef Lienekien het volgende:
Wie zijn dat dan die jou zo de grond in stampen?
En ik blijf tot op de dag van vandaag merken dat mensen nog steeds van die hypocriete achterlijke klootzakken zijn die geen greintje inlevingsvermogen hebben en alleen maar met zichzelf bezig zijn.
Kijk alleen al maar op dit forum in een willekeurig topic: 75% van de reacties is bagger.
Dus als je het hebt over mensen die je nu de grond in stampen, dan zijn dat mensen hier op FOK!?quote:
[..]
In mijn jeugd vertoonde ik gedragsproblemen en als men toen een beetje had nagedacht, hadden ze daaruit kunnen afleiden hoe ongelukkig ik mij voelde. In plaats daarvan verdomden ze het om hun harses te gebruiken en kreeg ik keer op keer op keer op keer te horen dat ik anders ben dan anderen. En het kwam niet in hun gore harses op hoe ontzettend pijn dat deed.
En ik blijf tot op de dag van vandaag merken dat mensen nog steeds van die hypocriete achterlijke klootzakken zijn die geen greintje inlevingsvermogen hebben en alleen maar met zichzelf bezig zijn.
Kijk alleen al maar op dit forum in een willekeurig topic: 75% van de reacties is bagger.
The love you take is equal to the love you make.
Hier ben ik het mee eens.quote:
Misschien moet je eens een lijstje maken met dingen die je kunt en dingen die je niet kunt, maar wel graag wilt kunnen/leren.
En dan heel vrij (vrij van vergelijkingen) en open (alles mag, zolang het waar en concreet is). Zelfs zaken die vanzelfsprekend en triviaal lijken, zoals 'ik kan lopen'. Letterlijk alles wat je kunt verzinnen. Zet er een timertje bij van een half uurtje oid. Dan krijg je een vrij feitelijke, objectief beeld van jezelf.
Het punt is namelijk dat we de stap van zuivere feitelijkheden overslaan en direct naar betekenisgeving stappen. Vooral voor mensen met psychische klachten is die eerste stap juist zo belangrijk om weer een reëel beeld te krijgen.
Het heeft daarbij te lang geduurd: je krijgt mij niet meer normaal. Wat normaal ook moge wezen.
Ik wil weten wat ik kan vanuit het punt waarin ik mij nu bevindt en ik wil vandaar gaan bouwen.
Maar men kan niet van mij verlangen dat ik de wereld net zo rooskleurig gaan zien als hen door mij stellingen op te dringen.
Verder als dingen beter gaan lukken, zal mijn gevoel van eigenwaarde ook verbeteren. Als er positieve ervaringen komen, dan zijn er minder aanleidingen om negatief te blijven denken.
Andersom werkt niet voor mij, want ik zie dat als kromme bananen rechtlullen. Als het voor een ander wel werkt, dan respecteer ik dat. Maar respecteer mij dan ook en dring mij niet op hoe ik over mezelf moet denken.
Ik vind dat je mensen hier op FOK! vaak helder en geduldig advies geeft waar je duidelijk over na hebt gedacht.
The love you take is equal to the love you make.
Nee.quote:
[..]
Dus als je het hebt over mensen die je nu de grond in stampen, dan zijn dat mensen hier op FOK!?
In andere topics als bijvoorbeeld iemand aangeeft zich ongelukkig te voelen door wat dan ook, dan zijn er veel lui die reageren met "stel je niet aan"
Ik begrijp best dat ik nu overtrokken reageer. Maar je raakt een hele gevoelige snaar bij mij met "je moet jezelf accepteren". Anders had ik dit topic niet eens gemaakt.
Ik snap ook dat mensen het niet begrijpen omdat ze er over het algemeen een andere associatie bij hebben. En wie weet krijg ik er ook ooit een positievere associatie bij.
Maar als je het over acceptatie hebt, accepteer dan dat het zo bij me is en ga me niet opdringen dat ik er op de manier naar moet kijken zoals jij dat wilt.
Ik snap ook dat mensen het niet begrijpen omdat ze er over het algemeen een andere associatie bij hebben. En wie weet krijg ik er ook ooit een positievere associatie bij.
Maar als je het over acceptatie hebt, accepteer dan dat het zo bij me is en ga me niet opdringen dat ik er op de manier naar moet kijken zoals jij dat wilt.
Thanks!quote:
Ik vind dat je mensen hier op FOK! vaak helder en geduldig advies geeft waar je duidelijk over na hebt gedacht.
Je zit met boosheid en frustratie, dat is wel duidelijk. En begrijpelijk. En geen enkel advies hier op het forum gaat dat even makkelijk voor je oplossen.quote:
Ik begrijp best dat ik nu overtrokken reageer. Maar je raakt een hele gevoelige snaar bij mij met "je moet jezelf accepteren". Anders had ik dit topic niet eens gemaakt.
Ik snap ook dat mensen het niet begrijpen omdat ze er over het algemeen een andere associatie bij hebben. En wie weet krijg ik er ook ooit een positievere associatie bij.
Maar als je het over acceptatie hebt, accepteer dan dat het zo bij me is en ga me niet opdringen dat ik er op de manier naar moet kijken zoals jij dat wilt.
Maar wat ik hiervoor zei meen ik wel. En ik geloof ook wel dat je progressie kunt maken, dat je je toch beter kunt gaan voelen.
The love you take is equal to the love you make.
Ik leidt gewoon een actief en hardwerkend leven eigenlijk.quote:
De manier waarop jij denkt past juist ironisch genoeg enkel bij iemand die niets doet in een flat. Volgens jou maakt de mening van anderen niets uit, die van iemand zelf ook niet, allemaal waardeloos en overbodig. Nou, als het allemaal toch niets boeit, waarom zouden mensen dan uberhaupt hun flat nog uitkomen? Kan geen enkele reden meer bedenken als ik jouw gedachtengang volg.
Je bent compleet vrij als mens: zowel om totaal geen fuck te geven en afgestompt in je flatje te blijven zitten, als dat je vrij bent om alle shit van je af te schudden en het roer totaal om te gooien en te gaan leven op de manier die je écht wilt. Echt waar, je hebt de vrijheid totaal naar de verdommenis te gaan en de vrijheid om onvoorwaardelijk gelukkig te worden. Ik zeg verder niet dat het makkelijk is, maar je bent vooral je eigen vriend of vijand. Eigenlijk is er niks buiten je. It's all inside your mind. Je kunt je niet voorstellen hoe grenzeloos het leven eigenlijk is.
Eens kijken
Ik kan aan jouw reacties altijd zien dat je best een intelligente gozer bent, anders kun je niet zo formuleren zoals jij doet. Nu die intelligentie eens een keer in gaan zitten in je voordeel ipv in je nadeel. Intelligentie kan worden gebruikt om de ellende verder dicht te timmeren, en worden gebruikt om de ellende af te breken. Ik adviseer je het tweede, maar het is uiteraard aan jou.quote:
Als er niks mis is met mij, dan klopt het beeld wat ik van mezelf heb niet. Het lijkt me dan zinniger om me dan bezig te houden om een meer realistisch beeld te krijgen van mezelf.
Elke ochtend tegen mijn spiegelbeeld zeggen, gaat daar niks aan veranderen. Het maakt het alleen maar erger.
Die zachte heelmeesters die mij naar de bek praten, ben ik nog niet tegengekomen. Het zijn vooral mensen geweest die mij blijven opdringen dat ik het allemaal verkeerd zie en dat het moet aanpakken zoals zij dat willen. En ik ben nu pas zover om ertegenin te kunnen gaan om te zeggen dat ik het vertik.
Dat is ook een reden geweest om me sociaal te isoleren, uit angst dat ik anders weer iemand in vertrouwen ga nemen die mij met goede raad gaat zeggen dat het volstrekt zinloos is hoe ik door het leven ga en dat ik mezelf moet 'accepteren'. Ik accepteer geen dingen meer van mezelf waarbij ik mij doodongelukkig voel.
Ik heb genoeg keren anderen het voordeel gegeven van de twijfel. En als dat niet oplevert dat ik mij daar gelukkiger door voel, wordt mij verweten dat ik niet hard mijn best doe of te koppig ben. Te koppig omdat ik niet als een willoos schaap doe wat zij mij opdringen?
Hetgeen wat ik daarvan geleerd heb, is dat ieder mens inclusief ikzelf de neiging heeft om te snel aannames te vormen. En als je iemand wilt helpen, moet je je daarvan bewust zijn en ondanks dat je je in eerste instantie niet kan vinden in de gefachten van een ander hem toch aanhoren. En het is aan de ander of hij jouw adviezen aanneemt of niet.
Je sociale isolatie nu: prima, voor een tijdje, als het je helpen kan los te komen van alles wat 'de anderen' je hebben aangepraat.. Maar maak er dan een journey van. Blijf er niet in hangen.
Ik zeg je dit: op deze manier ga je er nooit uit komen. Je bent als een speelbal van je geest en je ziet het niet. Je moet wakker worden en zien wat je doet. Je geest is je fucker. Met dat instrument ga je er nooit komen. Ga je verdiepen in meditatie en geef niet op totdat je werkelijke inzichten gaat krijgen daardoor. Dat is de weg uit deze eeuwige nooit ophoudende mega psychose.
Eens kijken
Ik herken ontzettend het gevoel dat je hier beschrijft. Je verwoord dat heel erg goed, beter dan ikzelf dat kan. Je bent volgens mij echt de enige op deze site die zich ook zo voelt. Maar omdat wij een andere filosofie aanhangen kan ik jou niet helpen en jij mij ook niet en vind ik best jammer.quote:
Het kan me niet schelen.
Ik ben genoeg beschadigd in mijn jeugd en daar ondervind ik nog steeds de gevolgen van. Destijds was iedereen onnozel en arrogant om bij alles wat ik deed, dacht en voelde kritiek te hebben. Ik werd door iedereen behandeld als een paria.
Uiteindelijk lukte het mij om iets in mijn leven te creëren waar ik mij aan kan optrekken en waardoor ik hoop en perspectief kan creëren.
En hoppa! Iedereen duikt er weer bovenop om mij dat af te pakken en zo gaat dat mijn leven. Er wordt van mij verwacht dat ik overal en voor iedereen begrip moet opbrengen en ik hoef maar iets anders te doen zoals zij dat verwachten en ik krijg bakken met kritiek over mij heen.
En zelfs het laatste stukje identiteit en eigen wil wat nog van mij over is, willen mensen massaal van mij afpakken. En alleen maar omdat mensen over het algemeen ontzettend dom, hypocriet en arrogant zijn.
Makkelijk hoor dat mensen tegen zichzelf zeggen dat ze goed zijn zoals ze zijn. Hoeven ze niet na te denken over de dingen die ze niet goed hebben gedaan.
Goh ... hoe zou het nou komen dar iedereen zeikt dat de maatschappij zo egoïstisch is? Aan henzelf kan het onmogelijk liggen, want ze zijn immers goed zoals ze zijn
Ik denk dat het hier vooral ontbreekt aan wat details over de weg er naartoe. Zonder details, die je in dit geval natuurlijk niet weet omdat je mijn persoonlijke situatie en die van TS niet in detail kent, zijn veel zinnen holle frases. Just my 2 centsquote:
Ik leidt gewoon een actief en hardwerkend leven eigenlijk.
Je bent compleet vrij als mens: zowel om totaal geen fuck te geven en afgestompt in je flatje te blijven zitten, als dat je vrij bent om alle shit van je af te schudden en het roer totaal om te gooien en te gaan leven op de manier die je écht wilt. Echt waar, je hebt de vrijheid totaal naar de verdommenis te gaan en de vrijheid om onvoorwaardelijk gelukkig te worden. Ik zeg verder niet dat het makkelijk is, maar je bent vooral je eigen vriend of vijand. Eigenlijk is er niks buiten je. It's all inside your mind. Je kunt je niet voorstellen hoe grenzeloos het leven eigenlijk is.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb het allemaal gelezen en ik waardeer het van iedereen. Het lukt me nu helaas niet om op iedereen te antwoorden.
Ik heb net weer een woede-aanval gehad. Als de emoties bij me bovenkomen, dan herinner ik mij ook weer hoe ik mijn hele leven lang miskend ben daarvoor. En die miskenning zal door blijven gaan.
Ik word elke dag gehinderd door depressieve klachten, waardoor het moeilijk is om de structuur op te pakken en te bouwen. Als het een beetje beter gaat, grijp ik dat meteen aan en ga ik bijvoorbeeld weer fitnessen om weer fit te worden en hou ik mij vast aan het idee dat als ik het blijf volhouden er ook gespierder en aantrekkelijker uit zal zien.
Dat hou ik een paar maanden vol en dan gaat het qua stemming bergafwaarts. Ik zou zo graag willen dat ik op dat soort momenten steun krijg van vrienden zo van "kom op! Laat je niet kisten"
Maar ik raak 'bevriend' met probleemgevallen die het allemaal beter weten maar zodra ze zelf tegenslag hebben, geven zij meteen op. En sta ik er weer alleen voor. Dit is zo vaak gebeurd dat ik niet meer beter weet en inmiddels is het een self-fulfilling prophesy.
Ik weet het allemaal, maar ik heb mezelf elke keer bewezen dat ik elke keer bezwijk onder tegenslag. Ik ben het zat om mezelf elke keer teleur te stellen.
Ik heb net weer een woede-aanval gehad. Als de emoties bij me bovenkomen, dan herinner ik mij ook weer hoe ik mijn hele leven lang miskend ben daarvoor. En die miskenning zal door blijven gaan.
Ik word elke dag gehinderd door depressieve klachten, waardoor het moeilijk is om de structuur op te pakken en te bouwen. Als het een beetje beter gaat, grijp ik dat meteen aan en ga ik bijvoorbeeld weer fitnessen om weer fit te worden en hou ik mij vast aan het idee dat als ik het blijf volhouden er ook gespierder en aantrekkelijker uit zal zien.
Dat hou ik een paar maanden vol en dan gaat het qua stemming bergafwaarts. Ik zou zo graag willen dat ik op dat soort momenten steun krijg van vrienden zo van "kom op! Laat je niet kisten"
Maar ik raak 'bevriend' met probleemgevallen die het allemaal beter weten maar zodra ze zelf tegenslag hebben, geven zij meteen op. En sta ik er weer alleen voor. Dit is zo vaak gebeurd dat ik niet meer beter weet en inmiddels is het een self-fulfilling prophesy.
Ik weet het allemaal, maar ik heb mezelf elke keer bewezen dat ik elke keer bezwijk onder tegenslag. Ik ben het zat om mezelf elke keer teleur te stellen.
Mee eens, maar ga je er ook iets mee doen?quote:
[..]
Hier ben ik het mee eens.
Het heeft daarbij te lang geduurd: je krijgt mij niet meer normaal. Wat normaal ook moge wezen.
Ik wil weten wat ik kan vanuit het punt waarin ik mij nu bevindt en ik wil vandaar gaan bouwen.
Maar men kan niet van mij verlangen dat ik de wereld net zo rooskleurig gaan zien als hen door mij stellingen op te dringen.
Verder als dingen beter gaan lukken, zal mijn gevoel van eigenwaarde ook verbeteren. Als er positieve ervaringen komen, dan zijn er minder aanleidingen om negatief te blijven denken.
Andersom werkt niet voor mij, want ik zie dat als kromme bananen rechtlullen. Als het voor een ander wel werkt, dan respecteer ik dat. Maar respecteer mij dan ook en dring mij niet op hoe ik over mezelf moet denken.
Ik snap je frustratie over tegen je eigen spiegelbeeld praten. Of geforceerd niet negatief denken over jezelf. Inmiddels is mijn zelfbeeld redelijk opgevijzeld, maar zulke onzin voedt vooral mijn (cynische) innerlijke criticus. Bij een behandelaar die daar geen begrip voor kan opbrengen zou het voor mij ook heel gauw ophouden.
Naar mijn idee is het patroon zelfs een beetje op FOK! terug te zien doordat je je een stukje herkent in andere personen die zich onbegrepen voelen en die jij dan goede adviezen geeft. En misschien hoop je wel met jouw posts degene met problemen het stukje erkenning te geven waar je zelf zo hard naar op zoek bent?
Als ik je goed begrijp zie je zelf ook een soort patroon in het maken van vrienden en ook dat je dat zelf in stand houdt. Dat komt vaker voor, want waarschijnlijk voelt dit vertrouwt voor je. De onvermijdelijke teleurstelling heb je al min of meer ingecalculeerd en neem je al niet meer persoonlijk.quote:
Dat hou ik een paar maanden vol en dan gaat het qua stemming bergafwaarts. Ik zou zo graag willen dat ik op dat soort momenten steun krijg van vrienden zo van "kom op! Laat je niet kisten"
Maar ik raak 'bevriend' met probleemgevallen die het allemaal beter weten maar zodra ze zelf tegenslag hebben, geven zij meteen op. En sta ik er weer alleen voor. Dit is zo vaak gebeurd dat ik niet meer beter weet en inmiddels is het een self-fulfilling prophesy.
Naar mijn idee is het patroon zelfs een beetje op FOK! terug te zien doordat je je een stukje herkent in andere personen die zich onbegrepen voelen en die jij dan goede adviezen geeft. En misschien hoop je wel met jouw posts degene met problemen het stukje erkenning te geven waar je zelf zo hard naar op zoek bent?
Gezien je aan zelfreflectie geen gebrek hebt denk ik dat je verwachtingen van jezelf onrealistisch hoog liggen. Kun je een voorbeeld geven van het teleur stellen van jezelf?quote:
Ik weet het allemaal, maar ik heb mezelf elke keer bewezen dat ik elke keer bezwijk onder tegenslag. Ik ben het zat om mezelf elke keer teleur te stellen.
Op dinsdag 10 mei 2022 20:00 schreef Souryhet volgende: Dan was ik fout, maar zover mijn radar gaat is die troela niet echt overtuigend en ze was een fan. Please dit riekt naar aandacht
Ik heb ook bij diverse instanties gelopen, maar bij de GGZ was het trucjes voor het hier en nu leren en niet naar je verleden kijken of naar de oorzaken van waarom je je zo voelt. Dat werd me heel erg duidelijk gemaakt.
En ja jezelf idd accepteren; als iedereen je een nerd / loser / wat dan ook vindt, dan zal dat beeld van jou dus echt wel kloppen en hou je jezelf alleen maar voor de gek door het te ontkennen en iets te willen zijn wat je niet bent en daar word je alleen maar ongelukkiger door. Ben je al ongelukkig in je leven? Ja dan hoort dat blijkbaar gewoon bij jou en moet je ook niet willen dat te proberen te veranderen, want gelukkig MOETEN zijn wordt niemand gelukkiger van.
En meer van dit soort opbeurende boodschappen.
Ben blij dat ik daar weg ben gegaan. Ging me er ook allemaal veel te dwingend aan toe en ik kreeg therapieën die totaal niet aansloten bij mijn problematiek.
Later elders goede diagnoses gekregen met bijbehorende goede therapieën.
En ja jezelf idd accepteren; als iedereen je een nerd / loser / wat dan ook vindt, dan zal dat beeld van jou dus echt wel kloppen en hou je jezelf alleen maar voor de gek door het te ontkennen en iets te willen zijn wat je niet bent en daar word je alleen maar ongelukkiger door. Ben je al ongelukkig in je leven? Ja dan hoort dat blijkbaar gewoon bij jou en moet je ook niet willen dat te proberen te veranderen, want gelukkig MOETEN zijn wordt niemand gelukkiger van.
En meer van dit soort opbeurende boodschappen.
Ben blij dat ik daar weg ben gegaan. Ging me er ook allemaal veel te dwingend aan toe en ik kreeg therapieën die totaal niet aansloten bij mijn problematiek.
Later elders goede diagnoses gekregen met bijbehorende goede therapieën.
Asperger, toch?quote:
Ik heb ook bij diverse instanties gelopen, maar bij de GGZ was het trucjes voor het hier en nu leren en niet naar je verleden kijken of naar de oorzaken van waarom je je zo voelt. Dat werd me heel erg duidelijk gemaakt.
En ja jezelf idd accepteren; als iedereen je een nerd / loser / wat dan ook vindt, dan zal dat beeld van jou dus echt wel kloppen en hou je jezelf alleen maar voor de gek door het te ontkennen en iets te willen zijn wat je niet bent en daar word je alleen maar ongelukkiger door. Ben je al ongelukkig in je leven? Ja dan hoort dat blijkbaar gewoon bij jou en moet je ook niet willen dat te proberen te veranderen, want gelukkig MOETEN zijn wordt niemand gelukkiger van.
En meer van dit soort opbeurende boodschappen.
Ben blij dat ik daar weg ben gegaan. Ging me er ook allemaal veel te dwingend aan toe en ik kreeg therapieën die totaal niet aansloten bij mijn problematiek.
Later elders goede diagnoses gekregen met bijbehorende goede therapieën.
Ik ben dan wel benieuwd naar welke therapieën jou wel geholpen hebben, op wat voor manier waren die dan wel doeltreffend voor jou?
Overigens kan ik me toch slecht voorstellen dat een therapeut serieus zou zeggen dat je ongelukkig zijn dan maar moet accepteren omdat het dan kennelijk bij je hoort.
The love you take is equal to the love you make.
Serieus, is me echt verteld!quote:
[..]
Asperger, toch?
Ik ben dan wel benieuwd naar welke therapieën jou wel geholpen hebben, op wat voor manier waren die dan wel doeltreffend voor jou?
Overigens kan ik me toch slecht voorstellen dat een therapeut serieus zou zeggen dat je ongelukkig zijn dan maar moet accepteren omdat het dan kennelijk bij je hoort.
Geluk willen nastreven als je je hele leven ongelukkig bent geweest zou alleen maar frustrerend werken.
En ja, Asperger idd.
Naast ADD met hyperactieve kenmerken.Ik heb in het Radboud groepstherapieën gehad voor ADD en ASS, maar de ASS-therapie was specifiek op Asperger gericht; iedereen in de groep had dat, hoewel het tegenwoordig onder één grote noemer zit.
"Maar het feit dat het onder één noemer geschoven is, betekent niet dat het niet meer bestaat."
|
|
