F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Ik ben een beetje benieuwd hoe andere mensen, hier op FOK!, hiernaar kijken. We willen vaak allemaal leven maar zelf zou ik er geen enkele moeite mee hebben als ik morgen dood zou zijn. Dat betekent niet dat ik nu zelfmoord zou plegen maar meer dat het allemaal niet echt genoeg lijkt uit te maken, dus als het moment daar is dan vind ik dat prima.
Zijn er meer mensen die er zo instaan? Het is een soort van luchtigheid die ik niet echt zovaak terugzie bij anderen terwijl je er überhaupt niet echt controle over hebt. Voor mij voelt het een beetje als afkloppen. Iemand zegt voor de lol dat ie er geen probleem mee heeft om morgen dood te gaan maar direct erna de drang om het af te kloppen. Het maakt niks uit of je het afklopt of niet maar mensen hebben toch een soort van angst zelfs als ze er op een luchtige manier over willen praten.
Hoe sta jij hier tegenover? Is het prima als je dood gaat? Kijk je er angstig tegenaan? Iets anders?
En ik kan me voorstellen dat de insteek kan zijn dat ik dan niks te verliezen heb maar ik heb gewoon een gezin met kinderen, een normale baan, kleine maar goede familie en vriendengroep etc. Het is meer dat het leven alsnog gewoon een sleur kan zijn, sommige mensen vinden dat prima en leven hun hele leven zo zonder te klagen, ik vraag me gewoon af hoe andere mensen hiernaar kijken.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 07-04-2021 21:21:24 ]
Zijn er meer mensen die er zo instaan? Het is een soort van luchtigheid die ik niet echt zovaak terugzie bij anderen terwijl je er überhaupt niet echt controle over hebt. Voor mij voelt het een beetje als afkloppen. Iemand zegt voor de lol dat ie er geen probleem mee heeft om morgen dood te gaan maar direct erna de drang om het af te kloppen. Het maakt niks uit of je het afklopt of niet maar mensen hebben toch een soort van angst zelfs als ze er op een luchtige manier over willen praten.
Hoe sta jij hier tegenover? Is het prima als je dood gaat? Kijk je er angstig tegenaan? Iets anders?
En ik kan me voorstellen dat de insteek kan zijn dat ik dan niks te verliezen heb maar ik heb gewoon een gezin met kinderen, een normale baan, kleine maar goede familie en vriendengroep etc. Het is meer dat het leven alsnog gewoon een sleur kan zijn, sommige mensen vinden dat prima en leven hun hele leven zo zonder te klagen, ik vraag me gewoon af hoe andere mensen hiernaar kijken.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 07-04-2021 21:21:24 ]
Nee hoor, eens gaat het kaarsje uit.
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Als ik sterf weet ik waar ik heen ga en dat ik mijn Maker ga ontmoeten.
Ik weet dat het daar beter is dan hier.
Dus heb er niet echt angst voor.
Ik weet dat het daar beter is dan hier.
Dus heb er niet echt angst voor.
I'm no longer a slave of fear.
I am a child of God
God is not dead.
I am a child of God
God is not dead.
Lees eens goed wat je hier zegt: je zou het prima vinden als het morgen voorbij is, en als het moment daar is. Maar wie is er dan nog om daar iets van te vinden?quote:Op woensdag 7 april 2021 21:18 schreef Phoenyx-God het volgende:
Ik ben een beetje benieuwd hoe andere mensen, hier op FOK!, hiernaar kijken. We willen vaak allemaal leven maar zelf zou ik er geen enkele moeite mee hebben als ik morgen dood zou zijn. Dat betekent niet dat ik nu zelfmoord zou plegen maar meer dat het allemaal niet echt genoeg lijkt uit te maken, dus als het moment daar is dan vind ik dat prima.
Dat is het gekke van een voorstelling over je eigen dood-zijn: we stellen dat ons voor met ons levende ik van op dit moment dat er dan niet meer is. Alsof je dan tóch blijft leven en je een mening kunt hebben over het feit dat je overleden bent.
Dat is ook waar de hele angst op de dood gebaseerd is. We stellen ons dood-zijn voor met ons levende ik: hoe het voor jou nu zou zijn dat je dood bent. Daar zit zo'n ontiegelijk rare denkfout in verborgen
Maar goed..... stel nu eens dat de dood ineens wérkelijk heel dichtbij komt. Ik vrees dat je dan jezelf nog niet kent. Het is makkelijk praten zolang ze niet in de buurt is, van een denkbeeldig en gevoelsmatig afstandje. Komt ze er ineens écht aan, denk ik dat je ineens kanten van jezelf tegenkomt die je in normale toestand nooit vermoed hebt dat ze in je tot leven zouden kunnen komen.
Eens kijken
Ik stel de staat na de dood voor als een soort thuiskomen, maar dat is ook een vredige liefdevolle plek. Een staat waar alles goed is. De dood is dus een positief iets, maar toch zal ik er ook niet makkelijk in stappen. Vergevorderde meditatie zal de transitie van dit leven naar het volgende bestaan goed moeten begeleiden.
Vroeger stond ik er ook zo in. Want doodgaan is redelijk onvermijdelijk, en dood zijn, daar merk je werkelijk helemaal niets van. Dus wat maakt het uit of je vandaag doodgaat of over 80 jaar?quote:
We willen vaak allemaal leven maar zelf zou ik er geen enkele moeite mee hebben als ik morgen dood zou zijn.
Maar sinds ik kinderen heb, denk ik daar toch wel anders over.
Als ik sterf weet ik dat alles doorgaat, behalve ik.quote:
Als ik sterf weet ik waar ik heen ga en dat ik mijn Maker ga ontmoeten..
Ik ben tering en tering angstig, gelukkig nog jong, dus niet zo veel aanwezig, maar sinds m'n 21e ofzo een irrationele doodsangst ontwikkelt. Geen idee hoe of waarom. En het is er ook niet altijd maar de ene periode wel en de ander niet. Het is de meest extreme angst die ik ooit ervaren heb in m'n leven en het is nergens mee te vergelijken. Zo erg dat als ik zo'n angstaanval heb, duurt meestal 1 - 3 minuten, met m'n hoofd gewoon tegen de muur aan wil slaan zodat ik buiten westen raak en die angst niet meer hoef te ervaren. En ik weet best al die cliche's van "als de dood er is ben ik er niet en als ik er ben is de dood er niet" etc., maar dat helpt dan niet.
Ik ga kilo's benzos inslaan als de tijd daar is in ieder geval. Go out with a bang, sowieso.
Ik ga kilo's benzos inslaan als de tijd daar is in ieder geval. Go out with a bang, sowieso.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Niks vreemds aan. Het zal slijten en steeds minder (heftig) de kop opsteken.quote:
sinds m'n 21e ofzo een irrationele doodsangst ontwikkelt. Geen idee hoe of waarom
Nou, sommige mensen hebben dat niet echt hoor. Ik heb juist het idee dat het erger gaat worden naarmate ik ouder wordt.quote:Op dinsdag 17 augustus 2021 10:43 schreef Kopiko het volgende:
[..]
Niks vreemds aan. Het zal slijten en steeds minder (heftig) de kop opsteken.
Edit: Maar het is wel echt angst x1000, als je dat ervaren hebt weet je waar ik over praat, zo niet, dan heeft het ook niet echt zin. Totaal anders dan angst voor iets, voor spinnen of een clown, of vul in elk willekeurig iets waar je bang voor kunt zijn. Staat wel in de top 3 meest vervelende ervaringen in het leven.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Ik zeg ook nergens dat ik de enige ben, of dat het niet normaal is, maar het is wel echt een heel erg extreme vorm van angst. Ik weet ook niet of anderen hetzelfde ervaren. Als ik de keuze had hoef ik dat nooit maar dan ook nooit meer te ervaren in m'n leven. Kan het ook nergens mee vergelijken. Je zit drie minuten een soort van gevangen in een bizarre hel. Kan het ook slecht in woorden uitdrukken. Ik weet niet hoe anderen dat ervaren, ben daar wel benieuwd naar.quote:
@:Discombobulate
Doodsangst is normaal. Voel je niet alleen.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Niet doen.quote:
Kan het ook slecht in woorden uitdrukken
En ja: velen weten waarover je het hebt. Duw het weg, vergeet het, wapen je ertegen. Een andere remedie is er niet. En geloof me: dat kan je lukken.
Ik heb wel een keer een 13 uur durende paniekaanval gehad, waarbij ik het gevoel had dat ik elk moment dood kon zijn. Ik had het gevoel dat ik geen zuurstof kreeg, terwijl ik wel ademde. Mijn rikketik deed ook hele rare dingen, zeer snel kloppen en dan aritmisch doen et cetera. Dat was na een amfetamine overdosis, ik zat eerst 10 uur in de hemel en toen kwam de klap. Dat kon mijn 19 jarige geest dus echt niet hebben. Eigenlijk het gevoel dat ik aan de galg zat of voor het vuurpeloton stond, 13 uren lang. Ik heb de week daarop nog een paar angstgolven gehad en daarna nooit meer een paniekaanval gehad. Ik zou me niet druk maken om de dood als je nog jong bent, het zal makkelijker te accepteren zijn wanneer je oud bent en ziek.quote:
[..]
Ik zeg ook nergens dat ik de enige ben, of dat het niet normaal is, maar het is wel echt een heel erg extreme vorm van angst. Ik weet ook niet of anderen hetzelfde ervaren. Als ik de keuze had hoef ik dat nooit maar dan ook nooit meer te ervaren in m'n leven. Kan het ook nergens mee vergelijken. Je zit drie minuten een soort van gevangen in een bizarre hel. Kan het ook slecht in woorden uitdrukken. Ik weet niet hoe anderen dat ervaren, ben daar wel benieuwd naar.
Nou ja, ik ben gewoon benieuwd. Sommige mensen kunnen dingen goed uit drukken. Ben benieuwd of ik mijn ervaringen daarin herken als er andere woorden op liggen. Zoals Thomas Mann in zijn boek De Toverberg ergens de avondlucht beschrijft, de mooiste beschrijving en meest treffende ooit, zo heb ik nog niemand gevonden die doodsangst echt goed beschreven heeft. Het lukt mij niet om er een goede beschrijving aan te geven, dus vraag me af of er anderen zijn die dit wel kunnen. Zo leer je toch dingen?quote:
Ik kan me nu geen voorstelling maken nee, dus nu denk je van waar heb ik het over, maar op zo'n moment doe je er echt niets tegen. Je kan het niet wegduwen, wapenen of wat dan ook. Het is three minutes of the most existential fear possible. Het is een soort paradox: Er zijn is ontzettend beangstigend, maar er niet zijn is evenwel net zo beangstigend. Alsof je de werkelijkheid voor het allereerste ervaart. Je zit dan een soort van gevangen in een hel van er-zijn en er-niet-zijn.quote:En ja: velen weten waarover je het hebt. Duw het weg, vergeet het, wapen je ertegen. Een andere remedie is er niet. En geloof me: dat kan je lukken.
Maar mocht ik zoiets tegen het einde van mijn leven hebben dan ga ik gewoon lekker aan de benzos of opiaten. Waarom zou ik het niet doen? Je bent toch bijna dood. Go out with a bang toch? Lijkt me wel wat.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Oh, gestopt met lezen.quote:Dat betekent niet dat ik nu zelfmoord zou plegen
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Mensen trekken wel lijkbleek weg wanneer de dood op de stoep staat. Dat is denk ik die hel die jij beschrijft maar dan kan het wel uren duren i.p.v. minuten. Zo van, kut ik wil niet dood maar ik ga wel dood.
Het is iets anders bij mij. Het is niet echt angst voor doodgaan. De ervaring is wel ongeveer hetzelfde misschien. Het is meer een total freak out voor reality itself, alsof je alles voor het eerst waarneemt en zo pats boem de werkelijkheid in gegooid wordt zonder geheugen. En dan heb je twee dingen: existence en non-existence, en beide is even extreem beangstigend. Je zit dan een soort van gevangen in een paradox daartussen, want beide opties zijn niet goed. Dat is die drie minuten durende hel bij mij. En die wordt inderdaad opgewekt door denken aan de dood. Ik weet nog toen ik zo'n aanval had toen ik in bed lag 's avonds en aan Derk Wiersum dacht die dood was geschoten.quote:
Mensen trekken wel lijkbleek weg wanneer de dood op de stoep staat. Dat is denk ik die hel die jij beschrijft maar dan kan het wel uren duren i.p.v. minuten. Zo van, kut ik wil niet dood maar ik ga wel dood.
Misschien is het beter om nooit geweest te zijn zoals sommige filosofen wel beweren.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Op
Ja maat, dit is best wel gruwelijk. Misschien kan de Bijbel een steun zijn. Of een lekker wijf om je te door het proces te geleiden.quote:
[..]
Het is iets anders bij mij. Het is niet echt angst voor doodgaan. De ervaring is wel ongeveer hetzelfde misschien. Het is meer een total freak out voor reality itself, alsof je alles voor het eerst waarneemt en zo pats boem de werkelijkheid in gegooid wordt zonder geheugen. En dan heb je twee dingen: existence en non-existence, en beide is even extreem beangstigend. Je zit dan een soort van gevangen in een paradox daartussen, want beide opties zijn niet goed. Dat is die drie minuten durende hel bij mij. En die wordt inderdaad opgewekt door denken aan de dood. Ik weet nog toen ik zo'n aanval had toen ik in bed lag 's avonds en aan Derk Wiersum dacht die dood was geschoten.
Misschien is het beter om nooit geweest te zijn zoals sommige filosofen wel beweren.
De Bijbel.quote:
[..]
Ja maat, dit is best wel gruwelijk. Misschien kan de Bijbel een steun zijn. Of een lekker wijf om je te door het proces te geleiden.
Lekker wijf is altijd welkom.
Gelukkig heb ik zoiets, laten we zeggen, één keer per drie maand? Het was eerst elke week een aantal jaar geleden.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Liefde is het antwoord.quote:
[..]
De Bijbel.
Lekker wijf is altijd welkom.
Gelukkig heb ik zoiets, laten we zeggen, één keer per drie maand? Het was eerst elke week een aantal jaar geleden.
Vanwaar ineens zo'n gedragsomslag trouwens? Ik gaf heel serieus antwoord in mijn posts.quote:
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
|
|
