WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Kenners zagen meteen dat het Ion was.
Gaat een slechte nacht worden voor Bilbao, die verliest normaal nooit een sprint van Ion.
Gaat een slechte nacht worden voor Bilbao, die verliest normaal nooit een sprint van Ion.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Chris Horner, kent u die uitdrukking?
♫ ~ Je kunt de massa niet beteugelen; het is een monster ~ Marcel van Roosmalen
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ik versta alleen een paar keer bai bai bai (ja ja ja). En een eskerrik asko aan het eind.quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Vingegaard is blijkbaar enorm sterk in sprintjes die heuvelop/bergop lopen, maar sprinten op het vlakke is dan toch wat andersquote:Op donderdag 8 april 2021 17:10 schreef Slobeend het volgende:
Vingegaard had wel iets meer kunnen doen.
Op zich is het voor Roglic met het oog op zaterdag niet eens zo slecht dat hij die trui kwijt is, denk dat zijn ploeg niet genoeg is als het dan echt helemaal losgaat met aanvallen van alle kanten. Maar dan heb je het over een achterstand van een paar seconden, die had hij dan met enkel boni's al in kunnen halen ten opzichte van McNulty. Nu moet hij zaterdag toch wel een eindje wegrijden om eindwinst te pakken..quote:Op donderdag 8 april 2021 16:57 schreef Frozen-assassin het volgende:
Voorin gaan ze nog naar elkaar loeren dan scheelt het niet zoveel voor zaterdag.
Wel mooi dat we een situatie krijgen waarin Roglic zelf aan moet vallen om eindwinst te pakken, normaal gesproken was het standaard andersom de afgelopen jaren.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het zijn vrienden Hans.quote:
[..]
Beetje soft dit. Rivalen horen Rivalen te zijn.
Dat misselijkmakende geknuffel na afloop
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Doe dat dan buiten de cameraquote:
[..]
Het zijn vrienden Hans.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Oh dus ze mogen elkaar wel knuffelen maar alleen als er niemand met een mobieltje in de buurt is?quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Knap knap knap.quote:
Q Hermans @:mani89
Het gaat gebeuren dit jaar.
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Nou, dat was wel weer een rit he? Er gebeurde al enorm veel voor de uitzending überhaupt begon. Na anderhalf uur koers was er nog geen kopgroep ontstaan, iedereen wilde in de vlucht van de dag zitten. Uiteindelijk reden er slechts vier renners weg, waarna Astana heel snel begon te controleren. Het bleek dat ze daar helemaal gelijk in hadden, al kan ik niet zeggen dat ik dat toen meteen had verwacht. Het werd een leuke finale, met twee klimmen die nooit teleurstellen. De Jaizkibel is altijd een feestje natuurlijk, maar de net wat minder bekende Erlaitz bleek ook leuk te zijn. Daar gingen meerdere renners in de aanval, vooral de poging van Landa en McNulty leek een tijdje vrij kansrijk. Totdat Vingegaard zich op kop zette, de Deen kan sinds dit jaar alles. Liet ooit al wat flitsen zien, maar nu is hij ineens in iedere koers een fenomeen. Lachend reed hij naar McNulty en Landa toe, waarna er voorbij het steile gedeelte van de klim naar Erlaitz een interessant tactisch steekspel begonnen.
Het was nog een aantal kilometer wat vals plat en daarna volgde er een wat langere afdaling met ook wat knikjes omhoog tussendoor, lastig terrein om te controleren. Dat bleek. McNulty ging nog maar eens in de aanval, renners als Bilbao en Izagirre ook. Zelfs Buchmann toonde initiatief, amai. Vingegaard sloop ook mee, wat ergens toch wel een bijzondere keuze is. Roglic was lekker passief en keek vooral naar Pogacar. Pogacar kon dan weer wijzen naar McNulty, die heel kort stond in het klassement. Vingegaard stond ook vrij kort, maar wel achter McNulty. Toch had Jumbo er wel vrede mee, blijkbaar. De voorsprong liep snel op en McNulty reed ook al vrij snel virtueel aan de leiding. Een bijzondere keuze van Jumbo, toch wel. Al komt er natuurlijk nog die lastige dag van zaterdag aan, waar er zomaar met minuten gesmeten kan worden. Maar toch, van Jumbo ben je gewend dat ze toch liever voor de controle kiezen, en niet voor het ongewisse. Hoewel je ook kan denken dat Roglic alleen maar op Pogacar let en de rest niet zo boeiend vindt. Hoe dan ook, McNulty en Vingegaard deden een gouden zaak. Met z'n zessen reden ze naar de finish, de rest kwam door een slechte samenwerking nooit meer in de buurt.
Opmerkelijk genoeg reed McNulty in de laatste kilometers niet echt door, hij leek zich toch ook wel te richten op de ritzege, wat ik dan eigenlijk weer een fout vind. Buchmann probeerde te demarreren, Chaves ging een keer in de aanval. Bilbao counterde een paar keer, wat misschien ook wel weer een fout was. Want in de sprint, grotendeels buiten beeld, klopte Ion Izagirre de rest. Merkwaardig, normaal gesproken totaal niet de snelste. Je zou verwachten dat Bilbao wint, of Vingegaard omdat hij de hele tijd in het wiel zat zonder op kop te komen. Maar nee, Ion Izagirre dus, met een paar centimeter voorsprong. Wel een bijzonder fraaie zege voor hem. Eerder op de dag reden ze al door Ormaiztegi, zijn dorp, dat kan voor extra motivatie hebben gezorgd. Hij wordt de opvolger van Iban Mayo in Hondarribia, ook niet mis. Weer vooral in de afdaling van Erlaitz dat de koers in de plooi valt, ook wel een keer leuk om mee te maken. Bilbao tweede, weer een Baskische 1-2. Een geweldige Itzulia voor het Baskenland, hoera. Een goede Itzulia ook voor Astana, zo win je niks en zo win je twee keer in drie dagen.
Uiteindelijk is door deze rit de koers alleen nog maar interessanter geworden. McNulty neemt de leiding over van Roglic en heeft met twee ritten te gaan een voorsprong van 23 seconden op de Sloveen. Vingegaard staat na een teleurstellende sprint op de derde plaats, voor Pogacar. Het kan nog alle kanten op. UAE moet nu de koers gaan controleren, voor zover het wat uitmaakt. Morgen zal dat sowieso meevallen, de volgende rit is niet zo boeiend. Het gaat allemaal in en rond Eibar moeten gebeuren. Arrate komt dichtbij, dat gaat een rit worden om duimen en vingers bij af te likken. Zin in. Maar eerst morgen overleven dus. Morgen zijn er weer nieuwe kansen, oftewel aukera berriak. Ion Izagirre won in 2019 de Itzulia zonder ritoverwinning, nu pakt hij dus wel de rit voor zijn goede vriend en danspartner Pello Bilbao. Genot!
Na de lastige dagen die we tot nu toe hebben gehad volgt nu een ietwat makkelijkere rit. Nog steeds niet makkelijk, want Baskenland, maar beduidend makkelijker. Dat vindt Roberto ook.
Van start gaan we in Hondarribia, daar waar de vorige rit ook eindigde. Prachtig vissersdorpje, maar er is meer. Of zee. De Bidasoa mondt hier uit in de zee, de grens tussen Frankrijk en Spanje ligt in het midden van de rivier. In Hondarribia hebben ze ook nog een kicken haven en een vliegveld, dat dan weer vernoemd is naar het nabije San Sebastian. De voetballers van de lokale trots Real Sociedad kwamen hier een paar dagen geleden aan na hun winst in de Copa del Rey. Ook in Hondarribia hebben ze dus een beetje mee kunnen vieren met deze zege tegen de aartsrivaal. Athletic Bilbao werd geklopt en Real Sociedad won zowaar weer eens een prijs, voor het eerst in een miljoen jaar. Athletic was altijd de beste Baskische club, maar de laatste jaren lijkt het toch enigszins in de richting van La Real te kantelen. Alleen maar goed, zo maken ze elkaar net als Wout en Mathieu beter ofzo. Enfin, in Hondarribia hebben ze ook nog stadsmuren enzo, en een poort. Sicke shit.quote:"A priori is het de" makkelijkste "etappe van Itzulia, het is een etappe waarin, als er enkele sprinters zijn, ze gebruik kunnen maken van de mogelijkheid om de etappe te beheersen en de sprint te bereiken. mannen van het algemeen klassement zullen het met rustiger aan kunnen. "
Het eerste deel van deze rit lijkt verdacht veel op de eerste rit van de Vuelta van vorig jaar. Toen gingen we van start in Irun en werkten we daarna een kilometer of 50 lang dezelfde weg af als nu. Al fietsten we toen dwars door Irun, daar rijden we nu netjes met een boog omheen. We zetten koers richting San Sebastian en komen daarbij net als gisteren door Errenteria, waar Aritz Bagües, die er nog steeds niet bij is, vandaan komt. Even later rijden we langs Pasaia, daar waar Iñigo Chaurreau dan weer vandaan komt. Victor Hugo was daar ook ooit een jaar, daar hebben ze het nu nog over. Ook een leuk vissersdorpje, net als Hondarribia. Enfin, we komen daarna daadwerkelijk uit in San Sebastian, het prachtige San Sebastian. Donostia, zo u wilt. De renners worden net als tijdens de Vuelta getrakteerd op een tocht langs het bekendste strand van de stad, La Concha. San Sebastian kennen we verder natuurlijk van de pintxos en de michelinsterren. Gewoon een fantastische stad, uiteraard. De stad van Xabier Mikel Azparren, renner van Euskaltel die er nu ook niet bij is. Natuurlijk ook de stad van José Luis Arrieta, al vertrok hij dan weer naar Navarra. Igor komt eraan jongens, Igor komt eraan. Pello Ruiz Cabestany hebben we ook nog, en ga zo maar door. Met een beetje mazzel zijn we over een paar maanden weer terug in Donostia, het is toch te hopen dat de Klasikoa dit jaar wel doorgang kan vinden. Enfin, voorbij het strand van La Concha rijden de renners nog een tijd door San Sebastian. Buiten de stad fietsen ze een tijd langs de Oria, een riviertje. Ze komen meerdere dorpjes tegen, zoals Usurbil. Daar komt de familie Zubeldia vandaan, vooral bekend vanwege Haimar. Heel wat bochten en een paar heuveltjes later komen we uit in Orio, het dorp van Imanol Alguacil. Hier sta ik speciaal voor mijn goede vriend @El-Stinho even bij stil. Imanol is de trainer van Real Sociedad en dus het grote brein achter de winst van de Copa del Rey. Het feest werd direct na de wedstrijd al groots gevierd, Imanol trok een shirt aan, pakte een sjaal erbij en begon te zingen. Een dag later was hij thuis in zijn Orio, alwaar hij werd toegezongen door enkele dorpsgenoten. Een heus volksfeest. Voor sommige mensen is voetjebal wel een sport. Waarbij het me vooral opviel dat de trainer van een club als Real Sociedad blijkbaar gewoon in een klein appartementje in zijn geboortestad woont, wel mooi eigenlijk. Imanol is ook een fervent fietser, om deze uitstap toch te verantwoorden.
Van Orio fietsen we richting Zarautz, nog steeds over redelijk bekende wegen. Het gaat in deze omgeving een keer anderhalve kilometer aan 6% omhoog, verder is het een vrij makkelijk begin van de rit. Zarautz is het dorp van Jokin Aranburu, renner van Euskaltel-Euskadi. Hij is er nu niet bij, jammer voor hem. Julian Alaphilippe won in dit stadje aan de kust de eerste rit van de Itzulia in 2018, voor Roglic. Voorbij Zarautz rijden we een aantal kilometer langs de kust over een prachtige weg met een fraai uitzicht over de zee. Aan de andere kant van de weg zien de renners de heuvels waar een andere Baskische specialiteit wordt gemaakt. Txakoli! De heuvels tussen Zarautz en Getaria zijn volgebouwd met wijnranken, waar men vooral de Hondarrabi Zuri cultiveert. Dit levert een fraaie witte wijn op, de txakoli dus. Alleen de wijn die in deze omgeving geproduceerd wordt mag men txakoli noemen, er is een heuse beschermde oorsprongsbenaming. Getariako Txakolina, terwijl enkele bodegas nochtans ook in Zarautz gevestigd zijn. Toevallig laatst een flesje txakoli gedronken, uit Zarautz, prima te drinken hoor. Hoewel ik er verder weinig verstand van heb, ik ben meer van het bier. Maar goed, de tocht langs de txakoliwijngaarden en talloze bodegas komt uit in Getaria, een van de fraaiste vissersdorpjes van het Baskenland. Je hebt hier ook nogal wat goede restaurants, waar je verse vis kunt eten onder het genot van een glaasje txakoli. Aanrader. Oja, Cristobal Balenciaga komt ook uit Getaria, die dude van die lelijke kleding en schoenen. Ze zijn er hier zo trots op dat er zelfs een Balenciagamuseum is.
Goed, van Getaria gaat het langs de kust richting Zumaia en daarna laten we de route van de Vuelta van 2020 achter ons. Toen trokken we het binnenland in, nu blijven we verder langs de kust scheuren. Al wijken we ook wel even van de kust af, voor een kort klimmetje naar Itziar. Niet heel spectaculair, na een korte afdaling komen de renners uit in Deba. In Deba werd in 1969 de Ekaingrot met paleolithische rotstekeningen ontdekt, het is maar dat je het weet. We komen hier terecht op een lokale ronde, van Deba rijden we al vrij snel naar Ondarroa waar de finish ligt. Maarja, bij de eerste passage In Ondarroa zijn we er nog niet, nee, dan volgt er dus nog een lange ronde met enig klimwerk. Voorbij Ondarroa, waar tijdens de eerste doorgang wel een tussensprint ligt, volgen de renners nog een aantal kilometer de brede doch bochtige weg langs de kust. Het terrein wordt steeds grilliger, al laat het echte klimmen nog even op zich wachten. Na een kilometer of 90 wordt het pas leuk, we laten dan de kustlijn tijdelijk achter ons voor een klimmetje richting Mendexa. Het gaat een kleine twee kilometer aan 7,5% omhoog, waarna er een bochtige afdaling over een behoorlijk brede weg richting Lekeitio volgt. Lekeitio is ook weer zo'n fraai vissersdorpje, de kustlijn van het Baskenland is ook meer dan de moeite waard.
In Lekeitio slaan de renners linksaf, waarna ze een tijd de loop van de Lea gaan volgen. De weg langs deze rivier is relatief vlak, de hoogteverschillen zijn te overzien. De brede weg voert vooral door het groen, soms komen de renners een dorpje tegen. Gizaburuaga, bijvoorbeeld. Makkelijker kunnen we de namen niet maken, wel moeilijker. Na een start in Gipuzkoa zijn we nu overigens weer in Bizkaia, erg belangrijk om de provincies uit elkaar te houden. Van Gizaburuaga fietsen de renners verder naar Aulesti en terwijl het langzaam vals plat omhoog gaat richting Munitibar-Arbatzegi Gerrikaitz, wat eigenlijk drie samengevoegde dorpjes zijn.. We zijn hier verdacht dicht in de buurt van Balcon de Bizkaia en Monte Oiz, daar waar in de Vuelta van 2018 een rit aankwam. Gelukkig voor die renners slaan ze die steile klim, waar Woods won, nu over. In plaats daarvan volgt er een andere klim, die net wat makkelijker is. Gontzagaraigana, een klim die we kennen van die bewuste Vuelta van 2018. Al beklommen we 'm toen van de andere kant, maar toch. Van deze kant spreken we over drie kilometer aan 6%. Ergens tussendoor een halve kilometer aan 8%, maar verder valt deze klim wel mee. De afdaling valt in principe ook mee, als het netjes droog blijft. Vrij brede weg, maar wel weer redelijk bochtig. Beneden komen we uit in Aitzabel, waar we na een bocht naar links koers zetten richting Markina-Xemein. Hier ligt de tweede tussensprint van de dag na 124 kilometer. Markina-Xemein is de geboorteplaats van Txomin Juaristi, die momenteel namens Euskaltel-Euskadi deze koers aan het rijden is. Na het wegvallen van Bizkarra is hij zelfs de beste oranje man in koers. Hoewel hij tijdens de vorige rit zowat als laatste binnenkwam, misschien deed hij het wel rustig aan zodat hij tijdens deze rit in de aanval kan gaan. De eerste etappe van de Itzulia van 2016 eindigde bovendien hier, Luis Leon Sanchez ging bij die gelegenheid met deze aan de haal. Toch is Markina-Xemein niet bij uitstek een wielerstad, nee, ze moeten het hier vooral van pelota hebben. Die sport is in heel het Baskenland enorm populair, maar Markina schijnt de hoofdstad van de pelota te zijn. Universiteit van de pelota, zelfs. Nou, neem je ook weer even mee. Een balletje tegen een muurtje meppen is natuurlijk wel een sport.
Herkent u de persoon op bovenstaande foto? Vermoedelijk niet. Het valt ook niet mee, met die mondkapjes allemaal. Na de tussensprint in Markina-Xemein fietsen de coureurs richting Etxebarria, waar de voet van de volgende klim ligt. Etxebarria heeft één bekende inwoner. Niemand minder dan
Amets Txurruka . Amets was ween fenomenale coureur, hij liet geen mogelijkheid onbenut om in de aanval te gaan. Zijn carrière eindigde vrij abrupt in 2016, nadat het altijd lelijke GreenEdge besloot hem geen nieuw contract te geven, die Australianen deugen niet. Voor wie zich afvraagt hoe het nu met Amets gaat: goed. Hij is gymleraar tegenwoordig en in zijn vrije tijd stapt hij zo nu en dan nog op de fiets. Hij zal de volgende klim dan ook wel kennen, de laatste klim van deze rit. In Etxebarria ligt de voet van de klim naar Urkaregi. Deze klim, ook wel San Miguel genoemd, is 5,5 kilometer lang. Gemiddeld gaat het aan iets minder dan 5% omhoog, van een echte kuitenbijter is geen sprake. Het wordt nooit steil, dit valt amper een Baskische klim te noemen. We hoeven tijdens deze rit een keer geen groots spektakel te verwachten, dit is allemaal niet veel. Op de top van deze klim passeren we de grens van Bizkaia en Gipuzkoa, terug in Gipuzkoa dalen we af richting Elgoibar. De afdaling is ongeveer zes kilometer lang en voert over een brede weg. Wel weer bochtig, uiteraard. Het asfalt laat op sommige plekken wat te wensen over, maar dit is niet lastiger dan hetgeen we de afgelopen dagen al hebben gezien. Eenmaal beneden in Elgoibar slaan de renners linksaf en volgt er een lange tocht over een brede weg langs de nodige rotondes.
Van Elgoibar rijden de renners terug naar Deba, waar ze al eens waren. We volgen weer eens de loop van een rivier, waardoor de weg vrij bochtig is maar het toch vrij vlak blijft. Een aantal relatief makkelijke kilometers, het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat deze rit heel memorabel gaat worden. Wel een mooie omgeving, maar goed, alles is hier mooi natuurlijk. Vlak voor we voor de tweede keer Deba bereiken slaan de renners bij een rotonde linksaf, waarna ze over een kicken bruggetje rijden. Tunneltje in, en daarna zijn de slotkilometers begonnen. We rijden weer langs de kust via Mutriku naar Ondarroa. In de laatste tien kilometer van de rit komen we nog een drietal korte klimmetjes tegen, zo gaat het vlak voor Mutriku een keer 600 meter omhoog aan 7%. Niet lang na dit klimmetje fietsen we het bijzonder fraaie Mutriku binnen, waarna er een wat technischere passage volgt in dit stadje. Een paar bochten en rotondes later gaat het nog een keer kort omhoog, waarna het tussen Mutriku en Ondarroa even wat vlakker is. In Mutriku is het nog vijf kilometer fietsen tot het eind, tot op twee kilometer van het eind is het vrij vlak. Vlak voor Ondarroa komt de kust weer in beeld, hier gaat het nog een keer een halve kilometer omhoog aan 5%. Op de top van dit klimmetje is het nog anderhalve kilometer fietsen tot de finish. We rijden Bizkaia weer binnen en zien Ondarroa in de verte liggen. In de laatste anderhalve kilometer gaat het vooral naar beneden, terwijl we nog op een aantal rotondes en bochten stuiten. Weer een heerlijk technische finale, ik kan niet anders zeggen. Drie rotondes in de slotkilometer, nog wat bochten erbij, genieten. In de laatste meters is het wel weer helemaal vlak en gaat het ook nog redelijk rechtdoor over een brede weg. Maar alsnog, lollige finale weer.
Deze ietwat simpelere rit eindigt in Ondarroa, een fraai plaatsje aan de kust. De renners finishen niet ver van een moderne brug, die een beetje uit de toon valt bij het verder vrij traditionele Ondarroa. Vooral een vissersdorpje, waar ze ook wel graag aan roeien doen en dat soort onzin. Voetbal, vinden ze hier ook leuk. Er komen zelfs een aantal bekende voetballers uit Ondarroa. De duurste keeper ooit allertijden, bijvoorbeeld. Kepa Arrizabalaga, 80 miljoen, uit Ondarroa. Grootste miskoop ooit van Chelsea, kunnen we wel stellen. Zit nu mooi op het bankie, want hij hield vorig seizoen geen enkele bal tegen. Bij Athletic lachen ze zich nu nog steeds de ballen uit het broek. Voor 80 miljoen je keeper verkopen en daarna in de jeugd met Unai Simon een betere vervanger klaar hebben staan. Er komt ook nog een tweede bekende voetballer uit Ondarroa, Iñigo Martinez. Verdediger van Athletic Bilbao, voor wie de afgelopen finale van de Copa del Rey erg pijnlijk was. Martinez speelde in de jeugd van Real Sociedad en speelde daarna ook een aantal jaar in het eerste van de club uit San Sebastian. Nadat Athletic Aymeric Laporte voor gigantisch veel geld verkocht aan Manchester City haalde Athletic Martinez als vervanger op bij Real Sociedad. Dat werd hem niet in dank afgenomen in San Sebastian. De wraak was zoet, zou je kunnen stellen, want Martinez veroorzaakte tijdens de finale de strafschop waaruit de enige goal van de wedstrijd viel. Auw. Real Sociedad won, waardoor Asier Illarramendi de beker mocht ophalen. Die was dan wel geblesseerd, maar als eigenlijke aanvoerder was de beker toch voor hem. Illarramendi komt dan weer uit Mutriku, waar de renners in de finale doorheen fietsen. Meer een voetbalregio dan een wielerregio, derhalve. Maar goed, des te beter dat de koers er nu een keer langskomt, we wachten op nieuwe wielrennertjes uit deze contreien.
De minst spannende rit van deze Itzulia, naar wij mogen aannemen een prooi voor de vluchters, gaat van start om 13:29. Het kan net zoals tijdens de vorige rit een interessant duel worden om in de vlucht van de dag te geraken. Misschien dat bepaalde ploegen nog willen controleren, maar Impey is toch wel een paar mannetjes verloren waardoor het voor hem wat moeilijker wordt om deze rit naar zijn hand te zetten. Nee, doe mij maar een grote kopgroep met flink wat Basken. Juaristi dus bijvoorbeeld, een echte local. Ideale rit ook voor Lazkano. Ik wil graag nog vaker wapperen met mijn vlaggetje. Goed, de uitzending begint uiteraard weer om 15:30. Na Kleiksel en Trakkers werden we nu getrakteerd op Hermsel en Traksen, er zit nog maar weinig genot tussen. Mogen we alsjeblieft nog een keer Vanbelleghem en Kroon? Kom, toe. Finishen tussen 17:17 en 17:41, tenzij ze weer zo kneiterhard gaan rijden als tijdens de vorige rit.
Het wordt weer bijzonder lekker weer in het Baskenland. 20 graden zo'n beetje, de hele dag. Zaterdag waarschijnlijk wat meer ellende, maar al bij al een bijzonder gunstige week. Wel vrij veel wind morgen. Dat kan eventueel nog wel voor wat chaos zorgen, al is er in het Baskenland natuurlijk altijd veel beschutting. Hoe dan ook, wind in de rug na de laatste klim. Goed voor de aanvallers, zonder meer.
Het nummer van de dag is weer een Baskische klassieker. Van een band met leden uit Ondarroa en Mutriku, dat is een inkoppertje dus. Werkelijk een mierzoet nummer, maar goed, daarom is het ook zo populair waarschijnlijk. Lau Teilatu van Itoiz, geniet ervan.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Nadeel is dan weer dat Pogacar nu op het wiel kan gaan zitten en wijzen naar McNulty. Tenzij Vingegaard voor McNulty zou zitten in koers.quote:
[..]
Op zich is het voor Roglic met het oog op zaterdag niet eens zo slecht dat hij die trui kwijt is, denk dat zijn ploeg niet genoeg is als het dan echt helemaal losgaat met aanvallen van alle kanten. Maar dan heb je het over een achterstand van een paar seconden, die had hij dan met enkel boni's al in kunnen halen ten opzichte van McNulty. Nu moet hij zaterdag toch wel een eindje wegrijden om eindwinst te pakken..
Wel mooi dat we een situatie krijgen waarin Roglic zelf aan moet vallen om eindwinst te pakken, normaal gesproken was het standaard andersom de afgelopen jaren.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Ah, vandaar dat Chaves zo'n fan is van Real Sociedad. Gezellig met een masseur van de ploeg het Baskenland verkennen.quote:Esteban Chaves – 6th
“I really wanted to do really well today. Today, this type of race, on paper suits me better and Saturday, and I know all the routes. I spent a lot of time with Imanol Iza up here, I feel like it’s home, I know all the roads really well.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Matig groepje in de rem. Dan maar sprinten met Impey, Smith, Aristi, Aberasturi, Cort en co?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Lazkano op kop laten rijden voor de sprint van Aberasturi.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Een valpartij door paaltjes, de Itzulia is nu echt begonnen!
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Hij moet nu lossen.quote:
Leknessund heeft de sprong gemaakt. Knap.
Voorsprong 2.20.
Spekenbrink heeft weer een coronabreak nodig, anders wordt het helemaal niks met zijn ploegje.quote:
Leknessund is het nog niet helemaal.
Leknessund wel een enorme solo achter de rug natuurlijk, maar hij maakt de verwachtingen nog niet waar inderdaad
Het peloton gaat er werk aan hebben. Ze hebben al een hoop mannetjes opgesoupeerd.
Tenzij er nog wat grotere ploegen mannetjes gaan bijsteken.
Tenzij er nog wat grotere ploegen mannetjes gaan bijsteken.
We feliciteren Honore.quote:
Het peloton gaat er werk aan hebben. Ze hebben al een hoop mannetjes opgesoupeerd.
Tenzij er nog wat grotere ploegen mannetjes gaan bijsteken.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Nou, het peloton is klaar. Maar Fraile en Aranburu gaan er op deze manier ook nooit komen natuurlijk.
Caja en Euskaltel met een waanzinnige tactiek vooral, lekker de hele dag rijden voor niks.
Caja en Euskaltel met een waanzinnige tactiek vooral, lekker de hele dag rijden voor niks.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
