Na een aantal moeilijke jaren op de basisschool was ik eindelijk rijp voor de MAVO, aldaar kreeg ik het niet voor elkaar om met de rest mee te kunnen. Ik bleef uiteindelijk als brugklasser zitten, en ook het 2e jaar als brugklasser verliep niet zoals het hoorde. Ik werd naar een school gestuurd voor speciaal onderwijs. Hier haalde ik met vlag en wimpel mijn MAVO.
Na deze school ging ik naar MBO alwaar ik natuurlijk in een gat viel wat betreft sociale controle van de leraren. Maar met goede hulp van de coordinator van school en de decaan (Die van mijn achtergrond afwisten) ging alles weer van een leien dakje, totdat er iets in mijn privésfeer haperde (nu 4 jaar geleden).
Ik leerde een meisje kennen in de kroeg, je weet wel, gezoend enzo. Het leek de serieuse kant op te gaan, dus ik werd door haar uitgenodigd bij haar thuis.
Daar aangekomen werd ik voorgesteld aan haar vader, moeder, oom, tante & zusje. De vader, moeder, oom & tante hadden zich allevier voorgesteld als "ouders" van het meisje (Als grapje uiteraard).
Ik raakte er op een bepaalde manier zo gestressed van omdat ik niet wist wie nou wie was, en ik begon hevig psychisch te flippen, alles werd zwart voor mijn ogen, werd draaierig, misselijk. Het enige wat ik nog kon doen was als een gek naar de WC racen. Ik heb direct mijn jas van de kapstok gepakt en ben met het meisje naar de stad "gevlugt".
Sinds dat moment ben ik nooit meer de "oude" ik geworden. Als ik me in een situatie begeef waar ik me niet op mijn gemak voel, krijg ik angst om angst te hebben, en wil ik zo snel mogelijk vluchten naar huis.
Dingen die ik nu dus absoluut niet meer durf zijn:
-Met een ander meerijden in de auto (En als ik dat wel doe, iig niet achterin bij een 3-deurs.
-Niet naar de BIOS
-Géén werkoverleggen
-Géén lunches of diners
-In klaslokalen zitten waar de deur dicht gaat 
Dit is nog maar een klein rijtje, maar indien ik toch 1 van die dingen doe, heb ik direct de drang om te vluchten, en vaak doe ik het dan ook.
Ik heb dit probleem nu al 4 jaar. Ik heb gelukkig met hard te knokken mijn MBO gehaald, en ben bij mijn stagebedrijf aangenomen, alleen lunchen, vergaderingen, personeelsuitjes en dergelijke doe ik gewoon niet. Ik lieg dus als een beest om dit allemaal te omzeilen.
Ik heb dus niet alleen een probleem met mezelf, maar ik ben ook nog een grote leugenaar.
Ik open dit topic omdat ik er van overtuigt ben dat ik dit probleem op kan lossen, echter het duurt me nu al veel te lang (4 jaar).
Zijn er mensen hier op FoK die mij begrijpen of hetzelfde hebben, en hoe ze er mee om zijn gegaan?
Dus bijvoorbeeld elke week een doel stellen van die lijst en de resultaten ook opschrijven, dan zie of de situatie klopte met de angst en door dit vol te houden krijg je steeds meer inzicht in je angst en kun je het beter handlen .
quote:Ben ik het helemaal mee eens, maar zo'n soort opzet doe ik nu al ruim 3 jaar. Ik heb zelfs een keer een sollicitatiegesprek gedaan (ondanks dat ik een baan heb, maar ik gewoon mezelf wilde bewijzen). Ik daar met 3 man in een afgesloten kamertje in de middle of nowwhere, werd ik nog aangenomen ook
Op zondag 26 januari 2003 18:00 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Het klinkt misschien raar maar misschien zou je een lijstje van de dingen die je niet durft , juist uitproberen , desnoods met iemand die je kent , en dat steeds meer opbouwen .
Dus bijvoorbeeld elke week een doel stellen van die lijst en de resultaten ook opschrijven, dan zie of de situatie klopte met de angst en door dit vol te houden krijg je steeds meer inzicht in je angst en kun je het beter handlen .
Zat ik nog verder in de zeik, want ik wilde er nieteens werken 
. Ik was uiteraard wel trots, want ik had mezelf overwonnen, maar net zo goed ging het de volgende dag weer steenhard mis bij mijn huidige werkgever.
quote:Ik denk dat dit inderdaad het beste zal werken. Je moet bijvoorbeeld inzien dat een dichte deur van een klaslokaal gewoon geopend kan worden. Zodra je dat "doorhebt" is er op dat onderdeel niets meer aan de hand.
Op zondag 26 januari 2003 18:00 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Het klinkt misschien raar maar misschien zou je een lijstje van de dingen die je niet durft , juist uitproberen , desnoods met iemand die je kent , en dat steeds meer opbouwen .
Dus bijvoorbeeld elke week een doel stellen van die lijst en de resultaten ook opschrijven, dan zie of de situatie klopte met de angst en door dit vol te houden krijg je steeds meer inzicht in je angst en kun je het beter handlen .
Sterkte in ieder geval, want makkelijk zal het zeker niet zijn.
Respondenten nodig voor je onderzoek? RespondentenDatabase.nl . Nu 10 respondenten per onderzoek gratis.
succes!
Hij die kan, doet. Hij die niet kan, onderwijst.
http://monstersgame.nl/?ac=vid&vid=12025709
Je zei zelf ook al je hebt je eigen angst overwonnen , dat weegt toch meer mee dan dat het misging lijkt me . Het blijft een kwestie van uitproberen . Ikzelf heb dan geen fobie maar ik merkte zelf door middel van therapie en juist de doelen die ik daar wekelijks had dat wat ik zag niet reeel was met de situatie .
Zoals een baan werkte niet maar ik dacht ook omdat ik daar weg ging dat de mensen niets met me te maken wilde hebben , toen heb ik mezelf een doel gesteld , ga naar een van hun voorstellingen en zie wel waar het schip strand . Blijkt achteraf dat iedereen juist hardstikke blij was me weer te zien en ze zich afvroegen hoe het met me was .
Praat er met familie of vrienden over, ga er mee naar je huisarts.
Het lijkt me heel vervelend, deze aandoening. Veel sterkte. 
quote:Doordat ik angstig ben voor de situaties, ga ik "malen", en ga denken wat voor lompe fouten ik op dat moment allemaal zou kunnen gaan maken, ik wil dan zo snel mogelijk weg uit die ruimte, als ik mezelf toch overwin om er te blijven, blijft het malen, en ben ik vroeg of laat toch weg. Ik durf dan niet meer terug, want ga dan denken: "Wat zullen de mensen wel niet denken als ik zomaar 2x wegloop uit een gesprek."
Op zondag 26 januari 2003 18:09 schreef speknek het volgende:
Ben je angstig voor de situaties of omdat je bang bent weer misselijk te worden? De situaties die je beschrijft zijn allemaal in afgesloten ruimtes. Of je bang bent om niet gemakkelijk naar de wc te kunnen rennen voor het geval je weer zo misselijk wordt en het zwart voor de ogen krijgt, is iets anders dan een angstaanval omdat je onder de mensen bent.
quote:Okee dus je wordt echt angstig, niet meer misselijk?
Op zondag 26 januari 2003 18:13 schreef RoelandBE het volgende:
Doordat ik angstig ben voor de situaties, ga ik "malen", en ga denken wat voor lompe fouten ik op dat moment allemaal zou kunnen gaan maken, ik wil dan zo snel mogelijk weg uit die ruimte, als ik mezelf toch overwin om er te blijven, blijft het malen, en ben ik vroeg of laat toch weg. Ik durf dan niet meer terug, want ga dan denken: "Wat zullen de mensen wel niet denken als ik zomaar 2x wegloop uit een gesprek."
Hij die kan, doet. Hij die niet kan, onderwijst.
http://monstersgame.nl/?ac=vid&vid=12025709
quote:is het ook; agorafobie is een situatie waarin iemand open grote ruimtes waar veel mensen (kunnen) zijn juist mijdt.
Op zondag 26 januari 2003 18:15 schreef lotje11 het volgende:
dit klinkt echt als sociale fobie.
ik denk dat de topicstarter niet meer moet proberen zijn wijsheid van internet te halen en gewoon naar de huisarts moet gaan met dit probleem; het is goed te verhelpen met medicatie en confrontatietherapie (haalde iemand hierboven ook al aan zag ik).
Je moet naar een psycholoog gaan, dat is de beste manier om het te behandelen. Slaat bij >85% aan.
(btw agorafobie is niet simpelgezegd pleinvrees)
Daarom zou ik ook willen vragen aan Roeland: als je die paniekaanvallen hebt, kenmerkt zich dat door duizeligheid, warm aanvoelen, het gevoel dat je moet overgeven en als het zich lang aanhoudt (i.e. je kunt niet naar buiten) hartkloppingen en tintelende vingers?
Naar de huisarts gaan is inderdaad de beste oplossing, maar gezien dat je er al vier jaar mee rondloopt lijk je dit niet echt te durven. Mocht je je herkennen in bovenstaande omschrijving moet je eens proberen zo goed mogelijk rustig door je buik adem te halen. Hoe vervelend dat ook lijkt als je misselijk bent.
quote:Klopt, maar de achterliggende oorzaak voor het zogenaamde hyperventilatiesyndroom (panic attack) is vaak agorafobie.
Op zondag 26 januari 2003 19:27 schreef speknek het volgende:
Mja maar dit lijkt me in het geheel geen agorafobie. Dat je jezelf gevangen voelt wanneer de deur dicht gaat of je in een auto achterin een 3-deurs zit, heeft meer weg van claustrofobie. Maar nog meer denk ik dat hij last van hyperventilatie heeft. Dat is ook iets wat zichzelf opwekt. Doordat je bang bent dat je niet snel weg kunt vluchten, mocht je een toeval krijgen, wek je die toeval juist op. Overigens hoeft hyperventilatie niets met flippen te maken hebben, vaker nog heb je niet eens door dat je verkeerd ademt.
Ik heb nu een halfjaar thuisgezeten hierdoor, en heb morgen weer voor de eerste keer een sollicitatiegesprek!
Ik heb geleerd dat je er alleen maar uitkomt door stapje voor stapje te doen waar je bang voor bent! Dan overwin je het! succes en ik leef met je mee! Wat ook helpt is visualiseren dat een bepaalde situatie goed gaat! Als je nog mee tips wilt of info, ben ik er voor je!
[Dit bericht is gewijzigd door Femke13 op 26-01-2003 20:40]
Als voorbeeld nog even twee dingen die ik dit weekend sowieso afgewimpeld heb:
Naar de BIOS gaan met een aantal personen.
Zojuist vroeg iemand of ik mee ging naar het station om even een medebewoner op te halen, heb gelogen dat ik naar bed ging, omdat ik niet durfde.
Effe een stukje van een internetsite:
quote:Dit klopt bij mij dus niet, ik voel me juist in mijn uppie heel erg op mijn gemak.
Wanneer de patiënt samen is met iemand die hij vertrouwt en die hulp zou kunnen bieden bij een paniekaanval, is de agorafobische vermijding vaak minder ernstig dan wanneer de patiënt alleen is.
Nog een stukje:
quote:Dit is wel heel erg van toepassing op mijn probleem.
r zijn ook mensen die geen paniekaanvallen hebben, maar wel agorafobisch vermijdingsgedrag. Bij deze mensen wordt de diagnose agorafobie zonder paniekstoornis gesteld. De reden voor het agorafobische vermijdingsgedrag betreft vaak de vrees om buitenshuis de controle over blaas of darmen te verliezen of te moeten braken.
quote:Alle drie
Op zondag 26 januari 2003 22:32 schreef speknek het volgende:
Welke van de twee? Bang de controle over blaas en darmen te verliezen of te braken?
( bedoel ik niet om grappig te zijn, ben eerder 
)
Bij jou lijkt het me meer psychisch van aard. Naar de huisarts moet je sowieso, die zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psychiater, maar zoals het nu gaat kan het natuurlijk niet langer.
quote:Ik weet het hoor! Ken het allemaal, en ik voel me alleen ook een stuk beter! Als je wilt msnen moet je het maar even zeggen! Want, geloof me, neem dit echt van me aan, het rijtje wordt alleen maar groter als je er niks aan doet! Ik hoor het wel!
Op zondag 26 januari 2003 22:23 schreef RoelandBE het volgende:
Femke13, mijn rijtje is niet zo heel erg groot omdat ik even een klein aantal voorbeeldjes had gegeven. Maar er zijn wel erg veel dingen die ik niet durf.Als voorbeeld nog even twee dingen die ik dit weekend sowieso afgewimpeld heb:
Naar de BIOS gaan met een aantal personen.
Zojuist vroeg iemand of ik mee ging naar het station om even een medebewoner op te halen, heb gelogen dat ik naar bed ging, omdat ik niet durfde.
Effe een stukje van een internetsite:
[..]Dit klopt bij mij dus niet, ik voel me juist in mijn uppie heel erg op mijn gemak.
Nog een stukje:
[..]Dit is wel heel erg van toepassing op mijn probleem.
|
|
