Houden wij mensen elkaar niet veel te veel verantwoordelijk voor de dingen die we zeggen, doen en denken?
In het sociale verkeer zie je het veelvuldig: iemand doet of zegt iets, en meteen volgt een (zwaar) oordeel, er vanuit gaande dat iemand ten alle tijden heel bewust iets doet of zegt. Maar hoe bewust zijn we eigenlijk in the heat of the moment? Welke factoren spelen wel niet allemaal mee wat bepaalt welke actie tot stand komt, welke woorden, welke gedachten? Gaat dat alles niet volkomen automatisch wellicht?
In hoeverre is er sprake van een 'bewuste doener', waarvoor we elkaar in het dagelijks leven zo sterk lijken te houden? Bepalen we zelf werkelijk per moment onze acties, woorden en gedachten? Of lijkt dit maar zo?
Natuurlijk, dit lijkt op de eeuwige vraag: 'is er een vrije wil', en ja, daar komt het ook wel een beetje op neer, maar dat is te vaag en abstract soms m.i.
Is er een bewuste doener, of lijkt dit maar zo? Is er een werkelijke bestaansgrond om over jezelf of over een ander te oordelen, zoals zo veel gedaan wordt in het dagelijks leven? Of is dit misschien een vorm/uiting van onwetendheid?
Ik ben benieuwd.
Eens kijken