Het zal ongetwijfeld al honderd keer besproken zijn, maar ik drop hem toch maar even hier. De zoon van mijn vrouw is twee jaar geleden vanuit het buitenland bij ons gekomen. Inmiddels is hij 13 en begint toch echt wel te puberen. Waar merk ik dat aan?
- continu grenzen opzoeken, bijv. 's ochtends toch stiekem de telefoon gebruiken: afspraak is niet voor acht uur 's ochtends, want hij stond serieus om zes uur op om vastgekluisterd te zitten aan dat ding tot hij naar school moest toen hij net zijn telefoon had...
- steevast dingen vergeten
- maar de helft doen wat je van hem vraagt
- werkelijk nergens op letten: is er bijvoorbeeld iets omgevallen waar je zowat overheen moet klimmen, wat doet meneer, hij klimt er overheen. Zo had laatst de kat spullen van het jassenrek gegooid (ja, ook al zo leuk om in huis te hebben
), waardoor die spullen voor de voordeur lagen en ik het huis niet meer in kon. Meneer was de hele dag thuis, zal ongetwijfeld een paar keer naar het toilet in diezelfde hal gegaan zijn, dan denk ik: waarom ruim je het niet even op of leg je het op z'n minst niet even aan de kant
Ja, niet gezien, was zijn antwoord, echt serieus grrrr...)
- vrijwel elke dag hoor ik weer een "boem" of een klap als 'ie weer iets laat vallen: hij is zo ontzettend lomp en lijkt geen besef te hebben dat spullen geld kosten (bijv. twee televisies op zijn slaapkamer om laten vallen het afgelopen jaar)
- lege wc-rollen gewoon laten staan/hangen
- vergroeid zijn met die telefoon en nog niet eens voor Insta, Snapchat, etc. maar alleen voor spelletjes
- spullen laten slingeren in de woonkamer: hij heeft verdorie een eigen kamer daarvoor
- lunch weggooien of gewoon in zijn tas laten zitten (laatst vonden we een paar boterhamzakjes met daarin blueberry-boterhammen
)
- tanden niet poetsen/niet douchen: hij lijkt verdorie wel slechts drie jaar oud onder het mom van 'ja, vergeten'.
- en zo kan ik de lijst wel vijf keer zo lang maken, maar ik denk dat de boodschap wel duidelijk is
Nu zie ik het meeste van hierboven wel door de vingers, want "pick your battles" en "been there, done that" (
), maar ik erger me soms wel groen en geel aan dat lakse gedrag (vooral die wc-rollen, niet of voor de helft afspraken nakomen, constant spullen kapot en zíjn rommel in míjn kamer(s)). Het lijkt ook wel alsof zijn pubergedrag mijn pubergedrag én het pubergedrag van mijn broers van vroeger nu in het kwadraat is of zo.
Hoe gaan jullie daarmee om? Zowel naar je puber toe als voor jezelf de rust/kalmte bewaren...want bij mij gaat de bom een keer barsten.
Om wél positief te eindigen:
- voor school doet hij zijn best
- hij is super sociaal; wil altijd praten (soms veel- en veel teveel haha), vraagt elke dag hoe mijn dag was, of ik lekker geslapen en of ik lekker gegeten heb etc. etc. (soms tot aan het vermoeiende toe, maar dat zal ik nooit aan hem laten merken!)
- hij is erg betrokken met mij en mijn vrouw
- wil graag dingen doen met mij: gamen, skaten, film kijken, minecraft, buiten-activiteiten etc. etc. dus dat is dan wel weer tof.
[ Bericht 6% gewijzigd door DjVero op 04-06-2021 14:09:19 ]