Fok-it | zaterdag 20 maart 2021 @ 15:57 |
In dit topic Mag elke poëet Van @tong80 tot @Boze_Eend Rijmen, dichten, schrijven Voor elk wat wils en voor wie denkt dat hij entertaint Bundel je fantasie, doop je pen in digitale inkt En wie wordt jij straks om je schrijfkunsten bemind Hou het alleen wel een beetje netjes We willen geen ordinaire pamfletjes | |
datismijnmening | zaterdag 20 maart 2021 @ 18:03 |
De titel van mijn gedicht is: De leegte.
| |
Tyr80 | zaterdag 20 maart 2021 @ 18:25 |
Inkt en bemind... | |
Fok-it | zaterdag 20 maart 2021 @ 18:31 |
Het hoeft niet te rijmen | |
Tyr80 | zaterdag 20 maart 2021 @ 18:33 |
Oh dus dat de andere twee rijmen was puur toeval begrijp ik? Alles of niets. Rijmelarij van het niveau likmevestje. | |
#ANONIEM | zaterdag 20 maart 2021 @ 18:50 |
Doe dan even voor hoe het volgens jou wel moet. | |
Scuidward | zaterdag 20 maart 2021 @ 19:02 |
Vinkentering, tering vinken, nare vogels, hyperlinken, zure zwanen, enge eksters, rare reigers, koude kletsers, vogelbadje, droog en natje, ik was ziek, nu een schatje. | |
Fok-it | zaterdag 20 maart 2021 @ 19:06 |
Leuke | |
Scuidward | zaterdag 20 maart 2021 @ 19:22 |
Ik hou van woorden, draai ze soms ook om, zinnen moet je maken, anders is het stom. Kwaliteit, dat is pittig, beknopt, erg listig. Je kan na elk woord op enter drukken. Maar dat hebben ze door. Dus zo wil het ook wel lukken.
[ Bericht 10% gewijzigd door Scuidward op 20-03-2021 19:29:30 ] | |
Fok-it | zaterdag 20 maart 2021 @ 19:30 |
Een echte taalkunstenaar dus, op FOK! je rijmpjes spitten Om woorden om te draaien moet het ook niet tegenzitten Knobbeltaal is er wel eentje die bij jou past Ik ben aangenaam verrast Ik ben meer van de verhalen dan de rijm Vandaar dat mijne, zoals je kunt zien, dan ook niet kunnen rekenen op geslijm | |
Scuidward | zaterdag 20 maart 2021 @ 19:57 |
Als jij je verhalen kwijt moet, dump ze hier. Of ben je meer een lezer, consument van papier? Zelf neig ik naar een mengelmoes van pakjesavond opgeblazen tot epische proporties, zo eentje dat oma naar haar pillen grijpt, papa een pilsje pakt en moeder uit het raam kijkt. En je zelf dan op je laatste adem zoekt naar de punt, maar die zit pas op pagina vier. Rijmvormen verworden tot cliché, maar daar zit deze pannenkoek niet mee. Verveel mij als een stier. | |
Scuidward | zaterdag 20 maart 2021 @ 22:04 |
Hakkie takkie, fik in bakkie, roken en stoken, exotherme actie, felle tegenreactie, erg boze buren, emoties koken, banden branden, hete vuren, as rest, en de vraag, verhuizen, of verduren? https://nos.nl/nieuwsuur/(...)enige-oplossing.html | |
#ANONIEM | zondag 21 maart 2021 @ 18:48 |
Driedubbele | |
FlippingCoin | zondag 21 maart 2021 @ 20:36 |
Ik zou dit moment willen aangrijpen om mijn vriendschap met mijn vriend @scrupuleus onder woorden te brengen Als schipper op zee Verloren geboren Onbeantwoord verlangen Waar vaar ik heen Een rijk gevuld net Naast drijfhout Mijn fout We delen de buit De wind sterkt aan Geen zeebenen Twee rotsen Wij samen ten onder Een zilt zeemansgraf Niet eenzaam Wel koud Alles is naar wens | |
#ANONIEM | zondag 21 maart 2021 @ 20:40 |
zo mooi Ik wil dood met jou | |
FlippingCoin | zondag 21 maart 2021 @ 20:41 |
Laten we nog wel even wachten xoxo | |
Fok-it | zondag 21 maart 2021 @ 23:05 |
Ik zal zelf inderdaad ook eens wat sturen Mocht je tijd hebben om er naar te gluren Het is wat anders dan deze dichtstukken Een wat langer verhaal, hopelijk ga je er niet van tukken | |
Fok-it | zondag 21 maart 2021 @ 23:06 |
De rivier Manuel zat met zijn blote voeten ondergedompeld in de kleurrijke rivier. De wat oudere dorpsbewoners verfoeiden hem hier vaak om, ze hadden van oudsher bepaalde bijgeloven meegekregen van hun vaders en grootvaders om de rivier, die ook wel de vloeibare regenboog werd genoemd niet aan te raken met welk lichaamsdeel dan ook. Alleen met je ogen te bewonderen zodat de talrijke kleuren niet zouden verdampen door aardse wezens. Hoewel Manuel het fenomeen altijd fascinerend had gevonden, en zijn creativiteit aan de rivier het best tot zijn recht kwam was het gewoon maar een rivier. Manuel naderde inmiddels de 35 jaar. Hij had vanaf zijn 16de bij zijn vader José in zijn café Cristal. Allereerst in de keuken, en nadat zijn vader goedkeurend in de gaten had dat zijn zoon het hardwerkende karakter van hem over had genomen mocht hij ook bestellingen opnemen en hem helpen met de financiële kanten van het vak. Net op het moment toen José besloot er de brui aan te geven en te genieten van een welverdiend pensioen, hij was inmiddels zojuist 62 geworden, kwam de pandemie als een donderslag bij heldere hemel aanzetten. Nu waren de odds op een goede afloop ook niet bepaald in zijn voordeel, een horeca-beest stijfstaand van de stress, roker, drinker, tikkeltje corpulent. `En op zulke momenten kan er gebeden worden, kunnen er schietgebedjes worden gemaakt en kan een band tussen vader en zoon nog zo sterk zijn, als het je tijd is, is het je tijd’ krabbelde Manuel in zijn schriftje. Kort na de dood van zijn vader had hij het moeilijk met rouwen. Hij had niet fatsoenlijk afscheid kunnen nemen vanwege de beperkingen en dus klonk de fles voor even een verleidelijke vluchtroute. Tot hij besefte dat zijn ouwe heer hem altijd benadrukte beter voor zijn eigen lichaam te zorgen dan hij had gedaan. Dus pakte hij de dingen op die zijn vader nooit had gedaan. Hij wandelde, maakte gezonde maaltijden voor zichzelf klaar, begon met mediteren en kocht voor zichzelf een mooi boekje om in te schrijven. Het bracht hem kalmte, zo verwijderd van de stad met alleen zijn pen en zijn gedachten bezig te zijn. Hij vond dat hij zelf een poëtische schrijfstijl had die met het nodige vliegwerk tot een aardig niveau geoptimaliseerd zou kunnen worden. Terwijl hij daar met zijn voeten in het koude water aan het nadenken was over zijn volgende schrijfsels merkte hij een toerist op die vanaf de overkant van de rivier in meditatieve toestand de kleuren van het aqua opnam. Toen hij opkeek richtte hij zijn gezicht op Manuel en excuseerde hem voor zijn aanwezigheid. Manuel wuifde het weg en ging het gesprek met de man aan. Een Nederlander zo bleek en hij vertelde dat hij hier een spirituele reis aan het maken was ter nagedachtenis aan zijn overleden moeder. Manuel verbaasde zich over het toeval en opende zijn hart door te erkennen dat zijn vader juist gestorven was. `De eerste keer dat ik deze rivier zag sprak het mij meteen aan en nu ik hem in het echt mag ontdekken spreek het boekdelen’ zei deze bovenzinnelijke knul. `Zie je, deze kleuren symboliseren voor mij het leven’. Manuel keek hem aan en met een knikje gebaarde hij dat hij door moest gaan. `De rode kleur hier staat voor de passie die wij moeten hebben voor alles wat ons vreugde geeft, de kracht die wij uit moeten stralen voor alle hindernissen die wij zullen afleggen, en de liefde die wij moeten uiten voor diegene die ons lief is’ Manuel kreeg het warm bij het horen van deze woorden en vroeg `En de gele, groene en blauwe planten?’’ `Geel voor de zonnestralen van God die hij ons schijnt’ Vervolgde hij. `De groene kleur laat ons zien hoeveel groei er in ons zit, en hoe we de natuur nodig hebben om deze groei uit ons te halen’ `En de blauwe..’ verzuchtte hij `De blauwe kleur zou tot ons moeten spreken als we daar zijn waar we willen zijn, het spreekt de wijsheid en de kalmte uit die ieders streven moet zijn. Manuel had inmiddels zijn ogen gesloten en besefte opeens wat een waarheid deze oude dorpsbewoners gesproken hadden. De man stond op en liep weg. Voor hij zijn weg vervolgde keek hij om en zei hij `Veel kracht toegewenst beste jongen, blijf hier zitten en schrijf, vind de rust die je nodig hebt’ en hij verdween uit zicht. Manuel staarde hem na en greep toen zijn pen weer vast. Hij wist precies wat hij nodig had, een laatste brief naar zijn vader. `Meta 2020’ Papa, | |
tong80 | maandag 22 maart 2021 @ 03:07 |
Ik wil wel slijmen. Maar het komt m'n strot uit. | |
tong80 | maandag 22 maart 2021 @ 03:10 |
Je rijmt. Daar is alles mee gezegd. Briljante zin. Dat spreekt voor zich | |
tong80 | maandag 22 maart 2021 @ 14:00 |
Even plassen, zittend 'FF pissen' Dit was een gedicht. | |
Scuidward | maandag 22 maart 2021 @ 19:28 |
Mooi omschreven verhaal. Roept vragen op (zit de schrijver in de tekst), maar tegelijkertijd een vleugje mysterie (welk land is het). In elk geval een stukje bezinning bij het grotere geheel waar de dood uiteindelijk altijd onderdeel van is. Een kleine boodschap, slechts een regel, na de daad, geen druppel op de tegel. Maandag Als je langer blijft liggen, luisterend naar de wekker, wens je nog een beetje zondag, terwijl je baalt als een stekker. | |
Fok-it | maandag 22 maart 2021 @ 19:38 |
Grazie Inzending voor een schrijfwedstrijd met als onderdeel Meta. Gezien ik dat wat te omslachtig vond een verhaal over Meta, Colombia geschreven, waar deze mooie rivier ligt, verwijzend naar het verhaal | |
tong80 | dinsdag 23 maart 2021 @ 12:24 |
Heerlijk. Een eigen topic voor de parochie. | |
tong80 | woensdag 24 maart 2021 @ 11:50 |
Kut topic. | |
Scuidward | woensdag 24 maart 2021 @ 12:29 |
Ik ben hier voor geknipt, zei de kapper blij. Het staat je goed, zei ik. Doe hetzelfde nu bij mij. En terwijl ik in de spiegel keek, handen in mijn haar en rond haar schaar. Normaal breekt zaagmans deze week, en nu gebeurde het aldaar. De stoel zat goed, de koffie sterk, ik op mijn gemak. Mijn hoofdzaak, haar levenswerk, in de klikobak. | |
tong80 | woensdag 24 maart 2021 @ 13:18 |
The horror. | |
Scuidward | donderdag 8 april 2021 @ 21:04 |
Zit je daar op je nest, op een bovenleiding, best, onder de trein, jij boven hoog, sleuren met takken, zachte pollen, barre weersomstandigheden, niet droog, gelukkig maar, je laat niet met je sollen, en het moet dit jaar lukken, paren, broeden, er komt een vrouwtje, niet zo kritisch ditmaal, geslaagd voor de keuring, dat was al je vermoeden, want het geklepper klonk mij in de oren als liefdeskabaal. Straks een eitje, dan zitten, wachten, dertig dagen las ik, om de pijn te verzachten, moedig ik je aan, hou vol, help mij door de lockdown heen, ik kan niet zonder jou, uitzicht, het kan nog mis gaan, zo is de natuur, op deze groene bol, tussen de blokken steen, biedt jij mij licht, van vroege ochtend tot avonduur. |