Eerste levensjaren zonder ouders

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven.

Dat is natuurlijk de vraag of je moeder oprecht op voorhand had kunnen weten dat ze jou geen goede toekomst had kunnen geven. Sommige mensen zijn nogal kortzichtig en naief en gaan ervan uit dat het wel goed komt.

Kijk eens naar de barbie topics hier, die vrouw is bij haar 3e kind wat binnen de kortste keren ook al uit huis geplaatst is.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven.

Misschien zag/ziet ze het wel als het recht van een vrouw om kinderen te krijgen? Een beetje zoals jij het recht op sex soms deed voorkomen?

Maar even iets onderbelichts? Je moeder heeft daarna wel je opvoeding op haar proberen te nemen, in tegenstelling tot je biologische vader? Hoe kan het dat je je moeder dan meer lijkt te verwijten dan je vader?

Beste ts,

Weer ga ik het weer eens proberen. Ik werk veel met mensen met een hechtings stoornis. Dat bemoeilijkt iedere relatie die je ooit in je leven zal proberen te onderhouden. Zoek daar hulp bij. Misschien zelfs intramuraal.

Groetjes.

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:24 schreef osodevo het volgende:
Ik denk dat het iets is dat velen niet begrijpen. Een gemiddeld persoon groeit op in een normaal gezin waar ze tenminste één ouder nog hebben.

Helaas ook geen garantie dat je zonder al teveel issues klaar gestoomd bent voor het leven.

Tevens denk ik dat begrijpen een beetje overrated is. Je hoeft niet per se iets te begrijpen, om toch begrip te kunnen tonen.

quote:

Toen ik geboren werd heb ik de eerste jaren in een pleeggezin en later gezinshuis doorgebracht, mijn moeder koos toentertijd voor haar nieuwe relatie omdat ze naar eigen zeggen anders geen onderdak had en de nieuwe vriend in kwestie zat niet op mij te wachten. Ik kan hier nog best boos om worden omdat ze toentertijd voor haar nieuwe relatie koos en ik in een pleeggezin terecht kwam. Dan denk ik, waarom begin je aan kinderen als je weet dat je ze geen goede toekomst kunt bieden?

Begrijpelijke emoties, maar vanuit een rationeler oogpunt moeten we denk ik toch concluderen dat mensen niet altijd even goed in kunnen schatten wat de impact is van kinderen krijgen. Daar hoef je niet per se wat voor te mankeren, het kan sowieso best een harde confrontatie zijn.

Kijkend naar het leven en het karakter van je moeder, klinkt zij als iemand die een realistisch beeld heeft? In hoeverre is zij weerbaar om bepaalde dingen op te kunnen vangen? Zijn er niet meer beslissingen geweest die kunnen wijzen op dat zij eigenlijk niet zo best overzicht heeft en houdt en daarmee niet zo handig op de toekomst in kan spelen?
Als je je zoon klein probeert te houden, dan denk je misschien niet goed na over de gevolgen die dit kan hebben. Immers, wat gebeurt er als zij om wat voor reden dan ook wegvalt? Dat zou een indicatie kunnen geven dat ze simpelweg niet in wil of kan zien wat de gevolgen zijn van bepaald handelen.

quote:

Na verloop van tijd mocht ik weer thuis wonen maar ik heb nooit een band met mijn ouders gevoeld. Mijn biologische vader wilt niets van mij weten, stiefvader zag mij als last en moeder heeft altijd de neiging gehad mij kind te houden. Erover praten kon niet want ik stond altijd in de overlevingsstand, door maar zo min mogelijk tot last te zijn maar het beste ervan te maken.

Dat is een modus waar meer mensen mee kampen. Ook als ze wel vanaf begin af aan bij de ouders zijn gebleven. Het is dus niet specifiek voor een situatie als de jouwe, maar iets wat breder voorkomt en wat dus wel degelijk herkenbaar en begrijpelijk is.

quote:

Dus eigenlijk weet ik niet beter hoe het is om geisoleerd te leven, maar ik bemerk dat het mij nogal frustreert en met veel onverwerkte boosheid zit.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit normaal is bij personen die hun eerste levensjaren in een tehuis en gezinshuis hebben doorgebracht?

Wat is normaal? Je hoeft niet per se in zo een situatie te hebben gezeten, om toch te maken te hebben met zulke gevoelens en problemen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
De reden waarom ik dit hier post is omdat ik er met niemand over kan praten.

Dat is natuurlijk een vervelende situatie. Ik denk niet dat de kritiek is dat je er over wil praten, maar meer hoe je erover praat op dit forum. Praten insinueert tweerichtingsverkeer en door nogal selectief op mensen in te gaan, kan het moeilijk zijn om dat te ervaren. Het van de hak op de tak en tegenstrijdig posten kan daar op aan sluiten.

Je kan mensen moeilijk sturen, maar wat je wel zou kunnen doen is proberen een duidelijk doel aan te geven in je op. Dat is best moeilijk als je hoog in je emoties zit, maar wie weet is het ook een goede oefening in het voor jezelf duidelijker maken wat je nu eigenlijk wil met zo een topic. Wil je dat mensen naar je luisteren en begrip tonen? Dan is het handig om dat a. te verwoorden in je op en b. te laten zien in je reacties op mensen die dat laten zien. Daar kun je interactie maken met de mensen die daar het meest in de buurt komen en die je zo laat zien dat hun reactie niet voor niks is of voor een averechts effect zorgt. Het kan laten zien dat je wel dingen opvolgt en een stapje zijn om wat pro-actiever te foccusen op wat je wel wil.

quote:

Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven. We hebben toch niet voor niets anticonceptie en abortusklinieken, vrouwen hebben zelf in de hand of zij een kind willen of niet.

Wie zegt dat het een weloverwogen keuze was en in hoeverre zij überhaupt in staat is om zulke beslissingen te nemen? Begrijpt zij het zelf wel? Wie zegt wat de rol van je biologische vader in dit geheel is geweest? We waren er niet bij..

Anticonceptie is niet 100% veilig en vereist enige discipline.
Abortus kan best een grote stap zijn. Niet alleen omdat het niet bij je vertrouwde apotheek en huisarts kan, maar dat je ervoor naar een andere omgeving moet gaan. Om over het ethische aspect nog niet eens te beginnen, waar mensen echt nog hun hele leven last van kunnen houden. Daar hoef je geen vrome gelovige voor te zijn, dit kan iedereen raken.

Afstaan als in adopteren is een bewust afscheid met een definitief administratief proces. Uit huisplaatsing kan minder definitief zijn, of op z'n minst lijken en iemand met struisvogelgedrag beter lijken.

quote:

Een man denkt daar niet bij na zolang hij maar zijn eigen lusten kan bevredigen. Dat hij een vrouw zwanger heeft gemaakt is jammer maar niet zijn probleem. Maar ondertussen is het kind wel de dupe van de situatie omdat je je ouders niet voor het uitkiezen hebt.

En dit is echt seksistische onzin. Ik vind dat je mannen te makkelijk wegzet zo, er zijn er genoeg die verder kunnen denken dan hun pik en wel hun verantwoording nemen, ook als het geen bewuste keuze was.

Ja, een man kan makkelijker weg komen dan een vrouw in zo een situatie, maar dat bestempelen als niet zijn probleem is echt te kort door de bocht. Iets wat je in de praktijk ook terug kan zien in dat je dus niet zomaar weg hoeft te komen, zonder ook maar enige financiële verantwoording te nemen voor je eigen dna.
In WGR loopt nu een topic over het niet betalen van kinderalimentatie. Tekenend is dat de moeder dus wel een en ander in gang dient te zetten, voor zo een proces op gang kan komen. Net als definitief afstaan is dit iets wat niet zomaar op gang komt en even snel geregeld kan worden. Dat kan het drempelverhogend werken bij mensen die daar moeite mee hebben.

Misschien is het makkelijker om je moeder dingen te verwijten, aangezien zij wel een soort van aanwezige rol heeft gespeeld. Echter lijken er signalen te zijn waardoor het niet onlogisch is hoe een en ander verlopen is. Waarom denk je van haar wel te kunnen verwachten dat zij (meer) in staat is of zou moeten zijn geweest om het beter te kunnen doen? Het gebrek aan piemel hoeft geen kut te zeggen over haar capaciteiten. Waarom kun je over je biologische vader wel de schouders ophalen van nou ja man, logisch. Terwijl je juist bij je moeder een behoorlijk trackrecord hebt kunnen zien waar de nodige issues uit naar voren lijken te komen, die haar handelen in de weg kunnen zitten.
Moeders krijgen net als mannen niet allemaal automagisch na de geboorte ineens wel allerlei geschikte capaciteiten. Bepaalde psychische problematiek gaat niet ineens over en kan zelfs verergeren, dat is geslachtsonafhankelijk.

Kun je je moeder verwijten dat ze jou niet voldoende weerbaar heeft gemaakt, terwijl ze dat zelf ook niet lijkt te zijn? Ja, dat kan, maar wat schiet je er mee op? Het kan zijn alsof je vast probeert te houden aan een onrealistische verwachting. Gevoelsmatig misschien heel logisch, maar je schiet er doorgaans echt geen kut mee op. Ook als het wel realistisch zou zijn (geweest), verandert het namelijk het niets in het hier en nu.

Is het raar dat je boos en andere emoties hebt? Nee, dat is heel begrijpelijk en ook gewoon duidelijk omschreven in een (rouw)verwerkingsproces. Maar pas een beetje op voor teveel zingeving aan bijvoorbeeld boosheid. Het kan een activerende emotie zijn, in die zin dat het energie geeft. Maar dan moet het wel ergens heen gaan, anders vreet het juist energie.
Boos zijn op je moeder, omdat zij wel in beeld is en zo een actieve rol heeft (gehad) in dit alles. Wat levert jou dat op? Geeft het jou bijvoorbeeld de kracht om meer afstand te nemen en te houden van haar? Dan heeft het misschien een zekere waarde, waar je ook iets mee kan. Maar kijk wel kritisch in hoeverre het nou echt werkt. Als het jou niet de kracht geeft om meer je eigen weg te kiezen, wat voor effect heeft het dan? Het kan ook averechts werken, als je bijvoorbeeld in de knoei komt met je innerlijke kind dat op een bepaalde manier ook zorg wil dragen voor mama's geluk en veiligheid. Als je alsnog thuis blijft met te weinig afleiding door andere bezigheden, dan zit je jezelf misschien ook op te vreten door die boosheid.

Misschien werkt het fijner als je je meer kan richten op wat je wel met al die emoties kan en niet zozeer hoeveel recht je er op zou hebben, omdat x je het aangedaan heeft. Ongeacht in hoeverre het gerechtvaardigd zou zijn, de emoties zijn er nu eenmaal. Daar zul je toch mee om moeten leren omgaan en dat gaat wel een stukje verder dan proberen te duiden naar hoe of door wie het allemaal wel of niet gekomen zou zijn.

Trek het eens breder. Laat het gevoel er gewoon zijn en probeer er een goede uitlaatklep voor te vinden. De dagboektip is een goede. Ik zou je wel aan willen raden, dat als het even kan dit op papier op te schrijven niet ook op de computer te doen. Naast het eruit gooien van van alles wat er in je opkomt, kun je er nog meer mee doen. Je kan in kaart brengen wat je doet, voor het overzicht en bewustwording. Door een overzicht te maken kun je gerichter werken en ook beter jezelf positiever leren zien. Bijvoorbeeld door een to do list te maken. Elke keer dat je een taak af kan strepen kun je jezelf een schouderklopje geven dat je weer wat gedaan hebt. Het is wel belangrijk om dat overzichtelijk en haalbaar te houden. Breek het op in behapbare stukjes. Dus geen halve marathon, maar om de dag x aantal stappen o.i.d. Laat het geen lat zijn die zo hoog ligt, dat het je juist in hetzelfde patroon houdt.
Begin anders eerst met je huishouden in kaart te brengen. Wat moet er allemaal gebeuren? Hoe vaak moet het gebeuren? Hoe lang doe je ongeveer over die taken?
En dat dan gelijkmatig verdelen over de dagen van de week en de maanden enzo. (Ik neem aan dat niemand (meer) wekelijks de ramen lapt bijvoorbeeld). Als die structuur staat, kijk je naar de volgende uitbreiding.

Misschien lucht het op om je kussen eens flink in elkaar te boksen? Dat plant misschien niet zo makkelijk wanneer je boos bent, maar probeer het gewoon eens ook als je niet boos bent. Misschien ontdek je wel dat het er dan ook nog uit kan komen of dat boksen zonder de boosheid ook op kan luchten. Je doet in ieder geval even wat anders. Je zou ook bij kunnen houden in je dagboek wat je het zoal met je doet.
Misschien kun je de boosheid gebruiken door het er actief uit te lopen? Een stevige pas, die je naar een gebied brengt waar je eens lekker ongestoord het eruit kan schreeuwen. Kijk voor de gein eens naar het vijfde chakra, wat in de keel zou huizen en wat daar allemaal mee samenhangt. Dingen er verbaal uitgooien kan helend werken. Lijkt dat nog een stap te ver? Kijk dan eens of je gewoon met een muziekje op een beetje mee kan neuriën of playback eerst desnoods om een en ander op gang te brengen.
Dat zijn actieve handelingen, dat is niet voor niets. Jezelf thuis houden en relatief passief vooral op de pc rond hangen, kunnen stagnerend werken. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Probeer hoe klein ook, jezelf dagelijks uit te dagen om iets anders met je emoties te doen en jezelf niet als het ware te verstoppen in een online wereld waarin je weliswaar enig contact hebt met anderen, maar wat je kennelijk niet enorm bevredigt.
Kijk eens naar YouTubetutorials voor een andere stimulans. Doe mee met een dagelijkse zonnegroetsessie. Probeer iets te fröbelen van een goedkoop iets als paperclips of maak een tekening met balpen ofzo. Je hoeft geen kunstenaar te worden of bakken met geld uit te geven, het gaat puur om jezelf uit te dagen en beter los te komen van het patroon waar je nu inzit en niet happy mee bent. Daar gaat een paperclipkunstwerk ook niet meteen veranderingen in brengen, dus je zal het ook een beetje moeten zien als een zoektocht naar wat er wel voor je werkt en een beetje herprogrammering van jezelf. Dat is niet iets wat je meteen onder de knie kan of moet hebben, ook niet als je wel een betere start in het leven had. Gun jezelf die tijd om op ontdekkingstocht te gaan en niet alles meteen leuk of goed te vinden. Het betekent niet dat het geen nut heeft of kan hebben.

Dit is een lange lap tekst. Ook als je er niet op ingaat, hoop ik dat je de vragen niet als retorisch ziet en er iets mee gaat doen. Begin met ze over te schrijven en probeer er voor jezelf gewoon eens antwoord op te geven op papier. Een therapeut is natuurlijk is niet zomaar op te vangen met wat goed bedoeld online advies van een niet professional, maar zolang die er nog niet is kun je zelf ook best wat proberen te doen. Al is het alleen maar voor het idee dat je niets kan doen tot die begeleiding er is.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 09:00 schreef Hineni het volgende:

[..]

Misschien zag/ziet ze het wel als het recht van een vrouw om kinderen te krijgen? Een beetje zoals jij het recht op sex soms deed voorkomen?

Misschien zag ze het als een plicht. Iets waar o.a. de kerk ook gewoon op in hamerde en waar je als maatschappij vandaag de dag ook nog commentaar op kan krijgen. Ondanks dat het nu normaler is om geen kinderen te krijgen of überhaupt te willen.

Vroeger was het meer een fact of life, wat er gewoon bij hoorde en niet zozeer een beslissing op basis van emoties lijkt me.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 08:02 schreef Granqvist het volgende:

[..]

Hoe kom je erbij dat hij om hulp vraagt? Dat doet hij niet. Hij gooit wat topics open en doet vrijwel niets met de antwoorden, net als die diarree aan topics met stellingen. Misschien moet TS eens een keer goed lezen wat mensen schrijven en de wereld niet zo zwart/wit bekijken, en vooral, eens een keer na gaan denken, actie ondernemen en niet verwachten dat anderen zijn problemen wel op gaan lossen.

En kap eens met uitschelden, dat maakt jou exact waar je een ander voor uitmaakt.

Hij vraagt wel om hulp. Als hij topics blijft openen maar "niks met de adviezen doet", dan zit daar iets achter. Hij krijgt hier op FOK! behoorlijk veel kritiek over zich heen. Hij krijgt daarmee keer op keer bevestiging voor een negatief zelfbeeld. Het lijkt misschien voor jou simpel gedacht dat hij dan wel in actie zou moeten, want dan krijgt hij geen kritiek meer over zich heen. Maar zo simpel is het dus niet.

Ook is jouw reactie dat hij het afschuift op anderen niet gepast op hetgeen wat hij in zijn topic beschrijft.

Verder is het totaal niet aan jou om hem op te leggen wat hij moet doen. Als hij de komende 10 jaar nog meer topics maakt en jou de indruk geeft dat hij er niks mee doet, dan mag hij zijn gang gaan. Hij hoeft niks van jou of wie dan ook wat aan te nemen. Als jij het zat bent, reageer dan gewoon niet op zijn topics.

Jij bent vrij om erover te denken wat je wilt. Maar ik weet zelf hoe ontzettend kwetsend en pijnlijk het is als zoveel mensen meteen met een kortzichtig negatief oordeel aankomen. Als je hier mensen wilt afvallen, wees dan niet verbaasd als je daarmee ook negativiteit afroept op jezelf.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 15:26 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hij vraagt wel om hulp. Als hij topics blijft openen maar "niks met de adviezen doet", dan zit daar iets achter. Hij krijgt hier op FOK! behoorlijk veel kritiek over zich heen. Hij krijgt daarmee keer op keer bevestiging voor een negatief zelfbeeld. Het lijkt misschien voor jou simpel gedacht dat hij dan wel in actie zou moeten, want dan krijgt hij geen kritiek meer over zich heen. Maar zo simpel is het dus niet.

Ook is jouw reactie dat hij het afschuift op anderen niet gepast op hetgeen wat hij in zijn topic beschrijft.

Verder is het totaal niet aan jou om hem op te leggen wat hij moet doen. Als hij de komende 10 jaar nog meer topics maakt en jou de indruk geeft dat hij er niks mee doet, dan mag hij zijn gang gaan. Hij hoeft niks van jou of wie dan ook wat aan te nemen. Als jij het zat bent, reageer dan gewoon niet op zijn topics.

Jij bent vrij om erover te denken wat je wilt. Maar ik weet zelf hoe ontzettend kwetsend en pijnlijk het is als zoveel mensen meteen met een kortzichtig negatief oordeel aankomen. Als je hier mensen wilt afvallen, wees dan niet verbaasd als je daarmee ook negativiteit afroept op jezelf.

Gaat dit over TS? Of heb je het nou eigenlijk over jou?
Wat een boosheid , en wat een nare reactie.
Niet netjes.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 16:25 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Gaat dit over TS? Of heb je het nou eigenlijk over jou?
Wat een boosheid , en wat een nare reactie.
Niet netjes.

Dit gaat over de arrogantie van veel users hier die iemand die het al moeilijk heeft nog een keer extra de grond in te trappen.

Als hij zich zo mans voelt om zo respectloos te reageren, moet hij ook kritiek kunnen tolereren. Zijn reactie is evenmin beschaafd te noemen.

Misschien dat hij in het vervolg wat beter gaat nadenken over wat hij met zulke kortzichtige kutopmerkingen teweeg kan brengen. Al ga ik daar niet vanuit, want nadenken voordat hij wat zegt vindt hij blijkbaar niet belangrijk genoeg.

Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:29 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

Ze begrijpen het niet. In plaats van dat ze de moeite willen nemen om dat wel te doen, blijven ze hangen in hun aannames. Verder geeft het hen een gevoel van superioriteit door iemand af te kraken. Maar je ziet wat er gebeurt als ze de bal teruggekaatst krijgen: ze janken zelf 10x harder dan degene die ze verwijten een slappeling te zijn.

Mensen praten elkaar liever als een stel schapen na. Dat is namelijk het veiligste: doen wat iedereen doet, want dan krijg je de minste problemen. Zo is het altijd geweest sinds de mensheid bestaat. Evolutionair gezien heeft dat als functie om de outcasts buiten te sluiten. Voor degenen die buitengesloten worden, is het zwaar, maar uiteindelijk maakt het hen sterker.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:29 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

Ja? Geef daar eens voorbeelden van dan? Waaruit blijkt dat TS verbetering laat zien?

quote:

Op zondag 7 maart 2021 08:49 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Ja? Geef daar eens voorbeelden van dan? Waaruit blijkt dat TS verbetering laat zien?

Niets gelezen over "de missies" die TS had/hield?

Hij zette zichzelf, onder andere op advies van mensen hier, buiten zijn comfort-zone en daarmee buiten zijn isolement.

Hij had daarmee -al dan niet met wisselend succes- gesprekjes met onbekenden.

Alleen daarna kwam de lockdown, zijn financiële positie, overgewicht en nog wat dingen waardoor hij weer is terug gevallen.

Maar voor iemand met faalangst, een laag zelfbeeld, en de andere beperkingen waarmee hij kampt, kreeg en krijgt hij veel te weinig erkenning voor de stappen die hij buiten zijn comfort-zone zette.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:04 schreef Hineni het volgende:

[..]

Niets gelezen over "de missies" die TS had/hield?

Hij zette zichzelf, onder andere op advies van mensen hier, buiten zijn comfort-zone en daarmee buiten zijn isolement.

Hij had daarmee -al dan niet met wisselend succes- gesprekjes met onbekenden.

Alleen daarna kwam de lockdown, zijn financiële positie, overgewicht en nog wat dingen waardoor hij weer is terug gevallen.

Maar voor iemand met faalangst, een laag zelfbeeld, en de andere beperkingen waarmee hij kampt, kreeg en krijgt hij veel te weinig erkenning voor de stappen die hij buiten zijn comfort-zone zette.

Die 'missies' zijn voor 99 procent gericht op vrouwen en seks. Nummer 1 en alleenstaande passie (lees obsessie) van TS. TS heeft geen andere interesses, geen andere doelen in het leven. Ts wilt zich niet ontwikkelen tot een beter persoon. Ts wilt alleen seks. Het advies van anderen is juist dat hij zich moet ontwikkelen en aan andere dingen moet werken ipv de obsessie om van zijn maagdelijkheid af te komen.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:16 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Die 'missies' zijn voor 99 procent gericht op vrouwen en seks. Nummer 1 en alleenstaande passie (lees obsessie) van TS. TS heeft geen andere interesses, geen andere doelen in het leven. Ts wilt zich niet ontwikkelen tot een beter persoon. Ts wilt alleen seks. Het advies van anderen is juist dat hij zich moet ontwikkelen en aan andere dingen moet werken ipv de obsessie om van zijn maagdelijkheid af te komen.

Dat is dan je eigen gebrek aan waarneming omdat je je oordeel al lang geleden gemaakt hebt?

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:22 schreef Hineni het volgende:

[..]

Dat is dan je eigen gebrek aan waarneming omdat je je oordeel al lang geleden gemaakt hebt?

Ja prima.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dit gaat over de arrogantie van veel users hier die iemand die het al moeilijk heeft nog een keer extra de grond in te trappen.

Als hij zich zo mans voelt om zo respectloos te reageren, moet hij ook kritiek kunnen tolereren. Zijn reactie is evenmin beschaafd te noemen.

Misschien dat hij in het vervolg wat beter gaat nadenken over wat hij met zulke kortzichtige kutopmerkingen teweeg kan brengen. Al ga ik daar niet vanuit, want nadenken voordat hij wat zegt vindt hij blijkbaar niet belangrijk genoeg.

Ik vind eigenlijk dat jij de kortzichtige in dit verhaal bent. Wat een aannames van jouw kant. schaamteloos.

Één van de grootste stappen die je kunt zetten in je persoonlijke ontwikkeling is om te stoppen met het spelen van de slachtofferrol. Stop met anderen de schuld geven voor alles wat jou overkomt.
Met het nemen van deze stap neem je verantwoording en controle over je leven.

Mensen zijn erg handig en bedreven om de schuld in iemand anders zijn schoenen te schuiven.
Het is gemakkelijk om te doen, het is gemakkelijk om het slachtoffer te spelen.
Op deze manier hoeven we geen verantwoordelijkheid te nemen: het is immers de schuld van de ander.
Zij doen het ons aan.
Wanneer we anderen de schuld geven, leggen we ons geluk in handen van de ander.
Met andere woorden: ons geluk is van hun afhankelijk. Jij bent niet de regisseur van je leven, zij zijn het.
Misschien is de tijd gekomen voor verandering; te stoppen met anderen de schuld te geven en de controle over jouw leven terug te nemen,. Dit is ook de stap naar bewust leven.

Maar dat wil TS helemaal niet.
Zielig doen is veel makkelijker.

Dat is rot voor je, @osodevo . Ik heb zelf ook niet bepaald een top verleden gehad...

Misschien eens aanmelden voor een groepstherapie ofzoiets? Denk dat je daar meer kans maakt om echt constructief met je problemen aan de slag te gaan dan op dit forum. Zeker voor iets wat wel diep geworteld zit. Plus het lijkt me goed voor mensen die wat veel in een isolement zitten.

Als psycholoog zijnde kan ik je enkel aanraden het advies van @Bill_Hillie op te volgen.
Ook ik denk dat je op dit forum in dit stadium de antwoorden niet gaat vinden, ook niet via mij.

Ik moet wel zeggen dat ik een beetje schrik van bepaalde uitspraken en aannames hier.
Ongeacht wat TS voorheen allemaal heeft geschreven.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
De reden waarom ik dit hier post is omdat ik er met niemand over kan praten. Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven. We hebben toch niet voor niets anticonceptie en abortusklinieken, vrouwen hebben zelf in de hand of zij een kind willen of niet.

Een man denkt daar niet bij na zolang hij maar zijn eigen lusten kan bevredigen. Dat hij een vrouw zwanger heeft gemaakt is jammer maar niet zijn probleem. Maar ondertussen is het kind wel de dupe van de situatie omdat je je ouders niet voor het uitkiezen hebt.

In plaats van jezelf af te vragen waarom iets is gebeurt kun je proberen om het een plekje te geven. Je zult vaak geen antwoorden krijgen, dat is een feit. Als je je levensgeluk daarvan af laat hangen zul je idd geen levensvreugde vinden.

Ik ben zelf een Rotterdams binnenstadprodukt van twee tienerouders die nul verstand hadden van kinderen opvoeden, en ik heb het een en ander in mijn jeugd meegemaakt. Alcoholisme, drugs, twee scheidingen, meerdere zelfmoordpogingen van moeder (ze leeft nog), kindertehuizen, mishandeling... Als ik mij er druk om zou maken, dan zou ik waarschijnlijk gek worden. Ik ben dit echter gaan zien als een voorbeeld hoe het niet moet. Op het halve pilletje en rondgaande jointje op een verjaardag na (ze bevielen mij beide niet) heb ik geen ervaring met drugsgebruik, ik ben geheelonthouder, ben nu 42, 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen (bijna twee en vijf jaar). Het kan raar lopen, aangezien ik dit twaalf jaar geleden nog voor onmogelijk heb gehouden...

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:24 schreef osodevo het volgende:
Ik denk dat het iets is dat velen niet begrijpen. Een gemiddeld persoon groeit op in een normaal gezin waar ze tenminste één ouder nog hebben.

Toen ik geboren werd heb ik de eerste jaren in een pleeggezin en later gezinshuis doorgebracht, mijn moeder koos toentertijd voor haar nieuwe relatie omdat ze naar eigen zeggen anders geen onderdak had en de nieuwe vriend in kwestie zat niet op mij te wachten. Ik kan hier nog best boos om worden omdat ze toentertijd voor haar nieuwe relatie koos en ik in een pleeggezin terecht kwam. Dan denk ik, waarom begin je aan kinderen als je weet dat je ze geen goede toekomst kunt bieden?

Na verloop van tijd mocht ik weer thuis wonen maar ik heb nooit een band met mijn ouders gevoeld. Mijn biologische vader wilt niets van mij weten, stiefvader zag mij als last en moeder heeft altijd de neiging gehad mij kind te houden. Erover praten kon niet want ik stond altijd in de overlevingsstand, door maar zo min mogelijk tot last te zijn maar het beste ervan te maken.

Dus eigenlijk weet ik niet beter hoe het is om geisoleerd te leven, maar ik bemerk dat het mij nogal frustreert en met veel onverwerkte boosheid zit.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit normaal is bij personen die hun eerste levensjaren in een tehuis en gezinshuis hebben doorgebracht?

Kwam je moeder uit een arm land ofzo? Ze kon niet naar haar ouders (jouw opa en oma)?

Ik vind het bizar, het maakt mij ook bijzonder kwaad dat volwassenen maar een beetje doen en niet de verantwoordelijkheid voor hun daden nemen. Je biologische vader mag van mij helemaal eeuwen in de hel branden, de sukkel.

Geld ook voor eventuele mannen hier die hun vriendin/ONS bezwangerden, vandoor zijn gegaan en dit nu lezen: je bent het woord man niet waard, eerder een jochie...

quote:

Op maandag 8 maart 2021 05:08 schreef Ridocar het volgende:

[..]

In plaats van jezelf af te vragen waarom iets is gebeurt kun je proberen om het een plekje te geven. Je zult vaak geen antwoorden krijgen, dat is een feit. Als je je levensgeluk daarvan af laat hangen zul je idd geen levensvreugde vinden.

Ik ben zelf een Rotterdams binnenstadprodukt van twee tienerouders die nul verstand hadden van kinderen opvoeden, en ik heb het een en ander in mijn jeugd meegemaakt. Alcoholisme, drugs, twee scheidingen, meerdere zelfmoordpogingen van moeder (ze leeft nog), kindertehuizen, mishandeling... Als ik mij er druk om zou maken, dan zou ik waarschijnlijk gek worden. Ik ben dit echter gaan zien als een voorbeeld hoe het niet moet. Op het halve pilletje en rondgaande jointje op een verjaardag na (ze bevielen mij beide niet) heb ik geen ervaring met drugsgebruik, ik ben geheelonthouder, ben nu 42, 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen (bijna twee en vijf jaar). Het kan raar lopen, aangezien ik dit twaalf jaar geleden nog voor onmogelijk heb gehouden...

Dit, zelfs als allebei je ouders je hebben opgevoed, kunnen zich er nog genoeg problemen voordoen, die invloed hebben op je latere leven. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat een redelijk deel van de volwassene in een niet optimale gezinssituatie zijn opgegroeid of in een situatie, waarin ik zelf ook heb gezeten, dat je ouders wel de capaciteiten daar voor hadden, maar hun manier van opvoeden, hoe goed bedoeld ook, eigenlijk descrutief was voor het ontwikkelen van een zelfstandige persoonlijkheid. Een aantal jaren terug wist ik niet eens hoe ik op een gasfornuis moest koken of hoe een creditcard werkte. Uiteindelijk heb ik mijn draai weten te vinden, en anderen, waarvan ik weet dat zij ook niet uit de meest optimale gezinssituatie komen, ook. Je bent veerkrachtiger dan je denkt, ook met labeltjes of wat er verder allemaal in je leven mag spelen. Alleen het probleem bij jou TS is, jouw focus op vrouwen/meisjes. Ze gaan deze problemen niet magisch voor je oplossen, dat moet jezelf doen. Netzomin dat het verantwoordelijk houden van je ouders, je een sterker persoon gaan maken, want de situatie rondom je moeder met haar bezorgde houding en je afwezige vader gaan niet veranderen. Dat gegeven, hoe vervelend ook, zul je moeten accepteren voor wat het is om verder in je leven te kunnen gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door 01100101 op 10-03-2021 11:10:35 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 12:19 schreef Hineni het volgende:
Osodevo, in Azië is het vrij gangbaar dat babies de eerste jaren van hun leven worden opgevoed door bijvoorbeeld grootouders of andere "thuisblijvers". Gek genoeg hoor ik daar nooit iets over slechte hechting op latere leeftijd tussen kind en biologische ouders?

Misschien omdat er nogal een verschil is tussen familie en pleegzorg, plus dat families daar sowieso met z’n tienen in een huis wonen en het de hele dag inloop is van het halve dorp. Dat zijn communities. In Nederland eindig je in je eentje of een gezin als je dat wilt en dat geluk mag hebben.

Totaal niet te vergelijken. Mijn stiefzusje (opgegroeid bij familie in Thais dorp terwijl moeders in BKK was en daarna in Nederland) heeft haar moeder overigens wel afgestoten nu. Ik weet zo zeker niet of ze dat had gedaan als haar moeder wel van baby af aan bij haar was geweest.

Eerst opgevoed door haar familie (en een tijdje vader maar zijn nieuwe vriendin vond van niet dus weer naar fam) en daarna grotendeels door mij tot ik uit huis ging. En moeders trekt nu aan het kortste eind. Dat krijg je ervan als je kind kind verwaarloost.

[ Bericht 3% gewijzigd door Azula op 10-03-2021 12:11:37 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 13:17 schreef puzziepie het volgende:
Ik word een beetje moe van al die slachtoffer topics. Tijd om jezelf een flinke trap onder je reet te geven en er wat aan gaan doen.

Vreselijk advies, ongeacht over wie het gaat.

De fout die je hier maakt is er vanuit gaan dat iedereen hetzelfde (aan)kan.
Dit komt misschien als een verrassing, maar mensen verschillen van elkaar.

De een is sterker, de ander zwakker.
Dat kan fysiek, mentaal of emotioneel zijn of een combinatie, maar dat verschil is bij ieder weer anders.

Nou ben ik het eens dat TS echt hulp moet zoeken, maar die onzin uitspraken van “schop onder je hol” alsof TS lui is terwijl we hier denk ik te maken hebben met een persoon met zeer laag zelfvertrouwen en dus weinig zelfverzekerd (en dat soort mensen kunnen zichzelf niet vooruit werken zonder hulp) en daarbij waarschijnlijk minimaal licht depressief.

Nou wil ik geen diagnoses doen natuurlijk wat ik nou eigenlijk wel deed, maar mijn punt is meer dat zulke dooddoeners mij echt heel erg kunnen irriteren.

Waarschijnlijk vergelijk jij jezelf met hem, als in, “ik heb ook erge dingen meegemaakt en ben er toch zelf bovenop gekomen.. dus moet jij dat ook kunnen”, en zo werkt het domweg niet.