Eerste levensjaren zonder ouders

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:26 schreef iamredleader het volgende:
Hetzelfde riedeltje met deze TS. Elke keer weer.

Wellicht dat hij het ooit eens bij zichzelf gaat zoeken, als hij laten we zeggen, een jaar of 80 is.

- ik denk dat jij even normaal moet doen -

[ Bericht 75% gewijzigd door CoolGuy op 04-03-2021 21:40:29 ]

Iedereen gaat daar anders mee om TS.

Misschien komen dit soort vragen beter van pas bij een psycholoog.

TS, misschien is het een idee om een dagboek te kopen of iets van een schrift waar je je verhalen in kan schrijven om je hart te lichten. Elke keer hier een topic gaat niet werken. Wij zijn geen psychologen. Sterker nog: een hoop fokkers zijn zolderautisten en hebben zelf een psycholoog nodig.

Dus, schrijf alles op wat er in je hoofd om gaat en laat dit aan je psycholoog lezen. Die kan er vast wel wat mee.

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:24 schreef osodevo het volgende:
Ik denk dat het iets is dat velen niet begrijpen. Een gemiddeld persoon groeit op in een normaal gezin waar ze tenminste één ouder nog hebben.

Toen ik geboren werd heb ik de eerste jaren in een pleeggezin en later gezinshuis doorgebracht, mijn moeder koos toentertijd voor haar nieuwe relatie omdat ze naar eigen zeggen anders geen onderdak had en de nieuwe vriend in kwestie zat niet op mij te wachten. Ik kan hier nog best boos om worden omdat ze toentertijd voor haar nieuwe relatie koos en ik in een pleeggezin terecht kwam. Dan denk ik, waarom begin je aan kinderen als je weet dat je ze geen goede toekomst kunt bieden?

Na verloop van tijd mocht ik weer thuis wonen maar ik heb nooit een band met mijn ouders gevoeld. Mijn biologische vader wilt niets van mij weten, stiefvader zag mij als last en moeder heeft altijd de neiging gehad mij kind te houden. Erover praten kon niet want ik stond altijd in de overlevingsstand, door maar zo min mogelijk tot last te zijn maar het beste ervan te maken.

Dus eigenlijk weet ik niet beter hoe het is om geisoleerd te leven, maar ik bemerk dat het mij nogal frustreert en met veel onverwerkte boosheid zit.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit normaal is bij personen die hun eerste levensjaren in een tehuis en gezinshuis hebben doorgebracht?

Ik ken iemand, wel op leeftijd, die zijn ouders nooit heeft gekend. Hij was de jongste van een serie broers en hij verloor een ouder toen hij 2 en 4 was. Veel herinnert hij zich niet over hen. Hij en de 5 oudere broers zijn toen in een weeshuis opgegroeid waar ze een beetje 'in bedwang' werden gehouden. Het heeft hem wel gevormd door af en toe de grenzen op te zoeken in zijn jeugdjaren maar hij had ook al heel vroeg geleerd om op een normale manier geld te verdienen. Uiteindelijk heeft hij een dochter en een zoon en is hij grootvader.

Je jeugd vormt je onherroepelijk. En dit doet zeker wat met je, in negatieve zin. Heb je ooit je gevoelens naar je ouders uitgesproken? Niet om ze te veranderen, maar puur voor jezelf, om verder te kunnen gaan met je leven. Als dit je nog pijn doet, heb je het overduidelijk niet verwerkt.

Misschien heeft jouw moeder juist daarom de neiging om jou als “kind” te houden, omdat zij jouw eerste levensjaren gemist heeft? En voelt zij zich hier enorm schuldig over.

Verder kan ik hier niet over meepraten, ik ben in een “traditioneel” gezin opgegroeid.

Mensen hier zijn te hard op TS. Wat voor topic hij ook maakt, gaat iedereen over hem klagen. Geef TS een kans, dit is niet eens webcasts standaard topic van hem. Dit topic hoort in R&P, hiervoor is het bedoeld.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 11:42 schreef Keep_Walking het volgende:
Mensen hier zijn te hard op TS. Wat voor topic hij ook maakt, gaat iedereen over hem klagen. Geef TS een kans, dit is niet eens webcasts standaard topic van hem. Dit topic hoort in R&P, hiervoor is het bedoeld.

TS heeft van alle users in R&P denk ik wel de meeste adviezen van allemaal gekregen. Als hij daar nou ooit eens wat mee doet zou ik je gelijk geven, maar dat doet hij niet. Op een gegeven moment houdt het een keer op.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 11:42 schreef Keep_Walking het volgende:
Mensen hier zijn te hard op TS. Wat voor topic hij ook maakt, gaat iedereen over hem klagen. Geef TS een kans, dit is niet eens webcasts standaard topic van hem. Dit topic hoort in R&P, hiervoor is het bedoeld.

Daarom is het topic ook nog open
En ik begrijp de klagers wel hoor, maar ondertussen weten we ook dat TS daar wel doorheen kan kijken.
Plus een mooie combi van mildheid en een schop onder de kont is niet slecht!

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 11:50 schreef Fok-it het volgende:

[..]

TS heeft van alle users in R&P denk ik wel de meeste adviezen van allemaal gekregen. Als hij daar nou ooit eens wat mee doet zou ik je gelijk geven, maar dat doet hij niet. Op een gegeven moment houdt het een keer op.

Sommige mensen hebben heeeel veel tijd/ advies/ motivatie nodig.

Osodevo, in Azië is het vrij gangbaar dat babies de eerste jaren van hun leven worden opgevoed door bijvoorbeeld grootouders of andere "thuisblijvers". Gek genoeg hoor ik daar nooit iets over slechte hechting op latere leeftijd tussen kind en biologische ouders?

Ik word een beetje moe van al die slachtoffer topics. Tijd om jezelf een flinke trap onder je reet te geven en er wat aan gaan doen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 11:50 schreef Fok-it het volgende:

[..]

TS heeft van alle users in R&P denk ik wel de meeste adviezen van allemaal gekregen. Als hij daar nou ooit eens wat mee doet zou ik je gelijk geven, maar dat doet hij niet. Op een gegeven moment houdt het een keer op.

TS is een askhole.

Dat heeft impact idd. Daar is niets raars aan.

Heb het je al eerder geadviseerd, maar doe het nogmaals. Kijk eens naar familie opstellingen, ga daar eens mee bezig.
Dat kan echt helpen dit te verwerken/plaats te geven.

Je hoeft niet perse gelijk een vraagsteller te zijn als je het nog wat ongemakkelijk vindt. Enkel kijken of representant zijn kan ook in veel gevallen.
Maar ik denk dat dit je misschien wel kan helpen om wat van wat je meetorst op te lossen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 12:19 schreef Hineni het volgende:
Osodevo, in Azië is het vrij gangbaar dat babies de eerste jaren van hun leven worden opgevoed door bijvoorbeeld grootouders of andere "thuisblijvers". Gek genoeg hoor ik daar nooit iets over slechte hechting op latere leeftijd tussen kind en biologische ouders?

Groot ouders, in liefde en bescherming. Dat had hij niet.

Heb een tijd geleden dit gepost in 1 van je topics Osodevo. Toen wist ik nog niet hoe je eerste levensjaren zijn verlopen. Denk je dat wanneer je met professionele hulp beter kunt hechten en daardoor ook je andere doelen bereikbaar worden?

quote:

Op zondag 10 januari 2021 11:08 schreef Hineni het volgende:
TS heeft wel eens wat laten vallen over zijn ouders. Een vader die afwezig is. Een moeder die overbezorgd en conflict-mijdend is.

TS heeft zelf volgens mij ook aangegeven angststoornis en ASS te hebben.

Zelfs zonder dit is zijn jeugd een recept voor een verschrikkelijke hechtingstijl. Basisvoorwaarden voor een veilige stijl waren afwezig, en qua competenties mist TS van nature ook e.e.a.

https://www.artofmediums.(...)sstijlen-op-relaties

"Om als kind zo goed mogelijk te ontwikkelen zijn er 3 basisvoorwaarden:

de ouders moeten empathisch reageren naar het kind toe
er moet een stabiele verbinding zijn tussen ouder en kind (voldoende aandacht en genegenheid)
de ouder moeten zich kunnen verplaatsen in de belevingswereld van het kind"
Dat was het denk ik niet bij TS

"Om gezonde relaties te onderhouden moet je als kind een gezonde hechtingsstijl ontwikkeld hebben. Een evenwicht dat bestaat uit zelfredzaamheid en verbondenheid."
Dat is het denk ik niet bij TS

"1. Veilige hechting
We hebben geleerd dat onze ‘thuis’ een veilige haven moet vormen en dat we het vertrouwen leggen in onze ouders of verzorgers.

Als een kind een nare ervaring heeft meegemaakt dan wordt het getroost of gekalmeerd.De ouder neemt het kind serieus en geeft het kind het gevoel dat hij/zij er niet alleen voor staat."
Gaat hem niet worden voor TS als zijn vader hun verlaten heeft.

"2. Kinderen die zich angstig hechten

De ouders gaan het kind overbeschermend benaderen en kort houden.

Dit vloeit uit de onzekerheid die de ouders over zichzelf hebben. Het kind kan hierdoor niet ontwikkelen op de manier zoals het wilt. Deze ouders kunnen hun kind niet loslaten en willen de touwtjes graag in handen hebben.

Het kind krijgt hierdoor het gevoel dat het de ouders steeds nodig heeft waardoor het in een volwassen stadium niet alleen kan zijn en anderen steeds nodig heeft om zelfstandig te kunnen functioneren.
Goh, waar komen al die topics van TS toch vandaan?

Deze kinderen zijn onzeker en hebben een laag zelfbeeld. Ze meten zich met anderen en zoeken sterke persoonlijkheden op om zich veilig en goed te voelen.
Goh, waarom zou TS zich op een 10 richten voor een date?"

"3. Kinderen die ambivalent gehecht zijn

Ambivalent betekent tegenstrijdig. Het ene moment is het kind gelukkig en blij, het andere moment triest, boos of overstuur

Deze kinderen bezitten een grote vorm van verlatingsangst.
Goh, TS en angst

Dit voelt dan voor het kind te beklemmend aan waardoor het zich terug loskoppelt.
De haat/liefde verhouding met zijn moeder

Negatieve ervaringen uit het verleden of een aangeboren karaktereigenschap leiden tot ambivalente hechtingen.


Ambivalente hechting en relaties

... Ze hebben een laag zelfbeeld en zijn onrealistisch ingesteld. Ze hebben een zwart-wit denkpatroon.."
Goh, alweer een treffende omschrijving


"4. Bindingsangst of afwijzende-vermijdende hechting
Deze kinderen hebben weinig tot geen emotionele steun gekend van hun ouders. Het kind kon alleen op zichzelf rekenen en was al in de vroege jaren zelfstandig. Thuis werden conflicten vermeden
Hallo moeder van TS volgens zijn zeggen
en er werd niet gecommuniceerd met het kind. Ze hebben alleen vertrouwen in zichzelf en hun autonomie werd op een ongezonde manier ontwikkeld.
: ' )


Afwijzend-vermijdende hechting en relaties

...Ze kunnen seksueel actief zijn zonder enige emoties te tonen en kunnen daarom onenightstands onderhouden..
Actief had TS wel gewild maar het gebrek aan emoties boezemd sommige leden hier wel angst in

Ze willen zich niet engageren aan het ‘moeten’ trouw zijn. Ze willen zelfstandig blijven en geen verplichtingen nastreven in de relatie. Seks wordt daarom gezien als ontlading, en deze mensen zijn ware jagers. Ze willen zich emotioneel niet verbonden voelen.
O jee, does it ring a bell?

Als je ze confronteert met hun gedrag hebben ze altijd een excuus waarom ze zich niet willen binden.


Kopiëren van gedrag
Doordat kinderen afstandelijke ouders hebben gehad kan het kind zich later ook afstandelijk opstellen. Het kind heeft niet geleerd wat verbondenheid inhoudt en projecteert dit naar de partner. Het is een automatisme van de volwassen persoon omdat het als kind niet beter gekend heeft.

Heb je daarentegen een stabiele opvoeding gekend dan ben je beter in staat om langdurige relaties aan te gaan. Je weet wat de basis van een relatie inhoudt en bent daarentegen een zelfverzekerd individu."
Als je het mij vraagt is TS niet te benijden.

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:26 schreef iamredleader het volgende:
Hetzelfde riedeltje met deze TS. Elke keer weer.

Nou en? Volgens mij heeft hij er meer last van dan jij.

En het geldt andersom ook: hij krijgt altijd hetzelfde riedeltje terug te horen. Als het allemaal zo simpel op te lossen is, dan zou hij niet om hulp vragen.

Als hij geen actie onderneemt, hoeft dat niet persé te betekenen dat hij niet wil. Het kan ook betekenen dat hij niet kan.

Het kost jou veel minder moeite om eventjes na te denken voordat je meteen met zo'n kortzichtig kut-oordeel aankomt dan voor hem om zijn emotionele blokkades te overwinnen. Fijn voor je dat jij het allemaal schijnbaar goed voor elkaar hebt in het leven, maar dat geeft je geen recht om je als een zelfingenomen arrogante klootzak op te stellen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
De reden waarom ik dit hier post is omdat ik er met niemand over kan praten. Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven. We hebben toch niet voor niets anticonceptie en abortusklinieken, vrouwen hebben zelf in de hand of zij een kind willen of niet.

Een man denkt daar niet bij na zolang hij maar zijn eigen lusten kan bevredigen. Dat hij een vrouw zwanger heeft gemaakt is jammer maar niet zijn probleem. Maar ondertussen is het kind wel de dupe van de situatie omdat je je ouders niet voor het uitkiezen hebt.

Ik denk daar anders over.

Als een kerel een vrouw zwanger maakt en het kind wordt uiteindelijk geboren, dan is het wel degelijk zijn verantwoordelijkheid. Het is net zo goed als voor de moeder zijn verantwoordelijkheid om voor zijn kind te zorgen.

Dat het zo bij jou is gelopen met betrekking tot jouw moeder, heeft waarschijnlijk te maken met dat ze verkeerd had ingeschat welke consequenties het opvoeden van kinderen inhoudt. Het gaat de ene ouder makkelijker af dan de andere. Het kan zijn dat jouw moeder destijds dacht goed te handelen, omdat ze ervan uitging dat jij in dat tehuis betere zorg kreeg dan zij jou kon bieden.

Het is klote dat je nu als volwassene bent opgezadeld met de gevolgen van het gemis tijdens jouw jeugd. Maar je weet zelf ook, je kan de tijd niet terugdraaien.

Woon jij nou nog steeds bij haar in huis of heb je een eigen woonplek?

Zij gaat waarschijnlijk niet veranderen. Als jij bij haar inwoont, dan moet je er echt aan gaan denken dat je elders gaat wonen. Als het maar een bed heeft en ruimte voor de spullen die jij nodig hebt. Anders zal ze jou blijven klein houden en word je steeds ongelukkiger.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven.

Dat is natuurlijk de vraag of je moeder oprecht op voorhand had kunnen weten dat ze jou geen goede toekomst had kunnen geven. Sommige mensen zijn nogal kortzichtig en naief en gaan ervan uit dat het wel goed komt.

Kijk eens naar de barbie topics hier, die vrouw is bij haar 3e kind wat binnen de kortste keren ook al uit huis geplaatst is.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven.

Misschien zag/ziet ze het wel als het recht van een vrouw om kinderen te krijgen? Een beetje zoals jij het recht op sex soms deed voorkomen?

Maar even iets onderbelichts? Je moeder heeft daarna wel je opvoeding op haar proberen te nemen, in tegenstelling tot je biologische vader? Hoe kan het dat je je moeder dan meer lijkt te verwijten dan je vader?

Beste ts,

Weer ga ik het weer eens proberen. Ik werk veel met mensen met een hechtings stoornis. Dat bemoeilijkt iedere relatie die je ooit in je leven zal proberen te onderhouden. Zoek daar hulp bij. Misschien zelfs intramuraal.

Groetjes.

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:24 schreef osodevo het volgende:
Ik denk dat het iets is dat velen niet begrijpen. Een gemiddeld persoon groeit op in een normaal gezin waar ze tenminste één ouder nog hebben.

Helaas ook geen garantie dat je zonder al teveel issues klaar gestoomd bent voor het leven.

Tevens denk ik dat begrijpen een beetje overrated is. Je hoeft niet per se iets te begrijpen, om toch begrip te kunnen tonen.

quote:

Toen ik geboren werd heb ik de eerste jaren in een pleeggezin en later gezinshuis doorgebracht, mijn moeder koos toentertijd voor haar nieuwe relatie omdat ze naar eigen zeggen anders geen onderdak had en de nieuwe vriend in kwestie zat niet op mij te wachten. Ik kan hier nog best boos om worden omdat ze toentertijd voor haar nieuwe relatie koos en ik in een pleeggezin terecht kwam. Dan denk ik, waarom begin je aan kinderen als je weet dat je ze geen goede toekomst kunt bieden?

Begrijpelijke emoties, maar vanuit een rationeler oogpunt moeten we denk ik toch concluderen dat mensen niet altijd even goed in kunnen schatten wat de impact is van kinderen krijgen. Daar hoef je niet per se wat voor te mankeren, het kan sowieso best een harde confrontatie zijn.

Kijkend naar het leven en het karakter van je moeder, klinkt zij als iemand die een realistisch beeld heeft? In hoeverre is zij weerbaar om bepaalde dingen op te kunnen vangen? Zijn er niet meer beslissingen geweest die kunnen wijzen op dat zij eigenlijk niet zo best overzicht heeft en houdt en daarmee niet zo handig op de toekomst in kan spelen?
Als je je zoon klein probeert te houden, dan denk je misschien niet goed na over de gevolgen die dit kan hebben. Immers, wat gebeurt er als zij om wat voor reden dan ook wegvalt? Dat zou een indicatie kunnen geven dat ze simpelweg niet in wil of kan zien wat de gevolgen zijn van bepaald handelen.

quote:

Na verloop van tijd mocht ik weer thuis wonen maar ik heb nooit een band met mijn ouders gevoeld. Mijn biologische vader wilt niets van mij weten, stiefvader zag mij als last en moeder heeft altijd de neiging gehad mij kind te houden. Erover praten kon niet want ik stond altijd in de overlevingsstand, door maar zo min mogelijk tot last te zijn maar het beste ervan te maken.

Dat is een modus waar meer mensen mee kampen. Ook als ze wel vanaf begin af aan bij de ouders zijn gebleven. Het is dus niet specifiek voor een situatie als de jouwe, maar iets wat breder voorkomt en wat dus wel degelijk herkenbaar en begrijpelijk is.

quote:

Dus eigenlijk weet ik niet beter hoe het is om geisoleerd te leven, maar ik bemerk dat het mij nogal frustreert en met veel onverwerkte boosheid zit.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit normaal is bij personen die hun eerste levensjaren in een tehuis en gezinshuis hebben doorgebracht?

Wat is normaal? Je hoeft niet per se in zo een situatie te hebben gezeten, om toch te maken te hebben met zulke gevoelens en problemen.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
De reden waarom ik dit hier post is omdat ik er met niemand over kan praten.

Dat is natuurlijk een vervelende situatie. Ik denk niet dat de kritiek is dat je er over wil praten, maar meer hoe je erover praat op dit forum. Praten insinueert tweerichtingsverkeer en door nogal selectief op mensen in te gaan, kan het moeilijk zijn om dat te ervaren. Het van de hak op de tak en tegenstrijdig posten kan daar op aan sluiten.

Je kan mensen moeilijk sturen, maar wat je wel zou kunnen doen is proberen een duidelijk doel aan te geven in je op. Dat is best moeilijk als je hoog in je emoties zit, maar wie weet is het ook een goede oefening in het voor jezelf duidelijker maken wat je nu eigenlijk wil met zo een topic. Wil je dat mensen naar je luisteren en begrip tonen? Dan is het handig om dat a. te verwoorden in je op en b. te laten zien in je reacties op mensen die dat laten zien. Daar kun je interactie maken met de mensen die daar het meest in de buurt komen en die je zo laat zien dat hun reactie niet voor niks is of voor een averechts effect zorgt. Het kan laten zien dat je wel dingen opvolgt en een stapje zijn om wat pro-actiever te foccusen op wat je wel wil.

quote:

Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven. We hebben toch niet voor niets anticonceptie en abortusklinieken, vrouwen hebben zelf in de hand of zij een kind willen of niet.

Wie zegt dat het een weloverwogen keuze was en in hoeverre zij überhaupt in staat is om zulke beslissingen te nemen? Begrijpt zij het zelf wel? Wie zegt wat de rol van je biologische vader in dit geheel is geweest? We waren er niet bij..

Anticonceptie is niet 100% veilig en vereist enige discipline.
Abortus kan best een grote stap zijn. Niet alleen omdat het niet bij je vertrouwde apotheek en huisarts kan, maar dat je ervoor naar een andere omgeving moet gaan. Om over het ethische aspect nog niet eens te beginnen, waar mensen echt nog hun hele leven last van kunnen houden. Daar hoef je geen vrome gelovige voor te zijn, dit kan iedereen raken.

Afstaan als in adopteren is een bewust afscheid met een definitief administratief proces. Uit huisplaatsing kan minder definitief zijn, of op z'n minst lijken en iemand met struisvogelgedrag beter lijken.

quote:

Een man denkt daar niet bij na zolang hij maar zijn eigen lusten kan bevredigen. Dat hij een vrouw zwanger heeft gemaakt is jammer maar niet zijn probleem. Maar ondertussen is het kind wel de dupe van de situatie omdat je je ouders niet voor het uitkiezen hebt.

En dit is echt seksistische onzin. Ik vind dat je mannen te makkelijk wegzet zo, er zijn er genoeg die verder kunnen denken dan hun pik en wel hun verantwoording nemen, ook als het geen bewuste keuze was.

Ja, een man kan makkelijker weg komen dan een vrouw in zo een situatie, maar dat bestempelen als niet zijn probleem is echt te kort door de bocht. Iets wat je in de praktijk ook terug kan zien in dat je dus niet zomaar weg hoeft te komen, zonder ook maar enige financiële verantwoording te nemen voor je eigen dna.
In WGR loopt nu een topic over het niet betalen van kinderalimentatie. Tekenend is dat de moeder dus wel een en ander in gang dient te zetten, voor zo een proces op gang kan komen. Net als definitief afstaan is dit iets wat niet zomaar op gang komt en even snel geregeld kan worden. Dat kan het drempelverhogend werken bij mensen die daar moeite mee hebben.

Misschien is het makkelijker om je moeder dingen te verwijten, aangezien zij wel een soort van aanwezige rol heeft gespeeld. Echter lijken er signalen te zijn waardoor het niet onlogisch is hoe een en ander verlopen is. Waarom denk je van haar wel te kunnen verwachten dat zij (meer) in staat is of zou moeten zijn geweest om het beter te kunnen doen? Het gebrek aan piemel hoeft geen kut te zeggen over haar capaciteiten. Waarom kun je over je biologische vader wel de schouders ophalen van nou ja man, logisch. Terwijl je juist bij je moeder een behoorlijk trackrecord hebt kunnen zien waar de nodige issues uit naar voren lijken te komen, die haar handelen in de weg kunnen zitten.
Moeders krijgen net als mannen niet allemaal automagisch na de geboorte ineens wel allerlei geschikte capaciteiten. Bepaalde psychische problematiek gaat niet ineens over en kan zelfs verergeren, dat is geslachtsonafhankelijk.

Kun je je moeder verwijten dat ze jou niet voldoende weerbaar heeft gemaakt, terwijl ze dat zelf ook niet lijkt te zijn? Ja, dat kan, maar wat schiet je er mee op? Het kan zijn alsof je vast probeert te houden aan een onrealistische verwachting. Gevoelsmatig misschien heel logisch, maar je schiet er doorgaans echt geen kut mee op. Ook als het wel realistisch zou zijn (geweest), verandert het namelijk het niets in het hier en nu.

Is het raar dat je boos en andere emoties hebt? Nee, dat is heel begrijpelijk en ook gewoon duidelijk omschreven in een (rouw)verwerkingsproces. Maar pas een beetje op voor teveel zingeving aan bijvoorbeeld boosheid. Het kan een activerende emotie zijn, in die zin dat het energie geeft. Maar dan moet het wel ergens heen gaan, anders vreet het juist energie.
Boos zijn op je moeder, omdat zij wel in beeld is en zo een actieve rol heeft (gehad) in dit alles. Wat levert jou dat op? Geeft het jou bijvoorbeeld de kracht om meer afstand te nemen en te houden van haar? Dan heeft het misschien een zekere waarde, waar je ook iets mee kan. Maar kijk wel kritisch in hoeverre het nou echt werkt. Als het jou niet de kracht geeft om meer je eigen weg te kiezen, wat voor effect heeft het dan? Het kan ook averechts werken, als je bijvoorbeeld in de knoei komt met je innerlijke kind dat op een bepaalde manier ook zorg wil dragen voor mama's geluk en veiligheid. Als je alsnog thuis blijft met te weinig afleiding door andere bezigheden, dan zit je jezelf misschien ook op te vreten door die boosheid.

Misschien werkt het fijner als je je meer kan richten op wat je wel met al die emoties kan en niet zozeer hoeveel recht je er op zou hebben, omdat x je het aangedaan heeft. Ongeacht in hoeverre het gerechtvaardigd zou zijn, de emoties zijn er nu eenmaal. Daar zul je toch mee om moeten leren omgaan en dat gaat wel een stukje verder dan proberen te duiden naar hoe of door wie het allemaal wel of niet gekomen zou zijn.

Trek het eens breder. Laat het gevoel er gewoon zijn en probeer er een goede uitlaatklep voor te vinden. De dagboektip is een goede. Ik zou je wel aan willen raden, dat als het even kan dit op papier op te schrijven niet ook op de computer te doen. Naast het eruit gooien van van alles wat er in je opkomt, kun je er nog meer mee doen. Je kan in kaart brengen wat je doet, voor het overzicht en bewustwording. Door een overzicht te maken kun je gerichter werken en ook beter jezelf positiever leren zien. Bijvoorbeeld door een to do list te maken. Elke keer dat je een taak af kan strepen kun je jezelf een schouderklopje geven dat je weer wat gedaan hebt. Het is wel belangrijk om dat overzichtelijk en haalbaar te houden. Breek het op in behapbare stukjes. Dus geen halve marathon, maar om de dag x aantal stappen o.i.d. Laat het geen lat zijn die zo hoog ligt, dat het je juist in hetzelfde patroon houdt.
Begin anders eerst met je huishouden in kaart te brengen. Wat moet er allemaal gebeuren? Hoe vaak moet het gebeuren? Hoe lang doe je ongeveer over die taken?
En dat dan gelijkmatig verdelen over de dagen van de week en de maanden enzo. (Ik neem aan dat niemand (meer) wekelijks de ramen lapt bijvoorbeeld). Als die structuur staat, kijk je naar de volgende uitbreiding.

Misschien lucht het op om je kussen eens flink in elkaar te boksen? Dat plant misschien niet zo makkelijk wanneer je boos bent, maar probeer het gewoon eens ook als je niet boos bent. Misschien ontdek je wel dat het er dan ook nog uit kan komen of dat boksen zonder de boosheid ook op kan luchten. Je doet in ieder geval even wat anders. Je zou ook bij kunnen houden in je dagboek wat je het zoal met je doet.
Misschien kun je de boosheid gebruiken door het er actief uit te lopen? Een stevige pas, die je naar een gebied brengt waar je eens lekker ongestoord het eruit kan schreeuwen. Kijk voor de gein eens naar het vijfde chakra, wat in de keel zou huizen en wat daar allemaal mee samenhangt. Dingen er verbaal uitgooien kan helend werken. Lijkt dat nog een stap te ver? Kijk dan eens of je gewoon met een muziekje op een beetje mee kan neuriën of playback eerst desnoods om een en ander op gang te brengen.
Dat zijn actieve handelingen, dat is niet voor niets. Jezelf thuis houden en relatief passief vooral op de pc rond hangen, kunnen stagnerend werken. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Probeer hoe klein ook, jezelf dagelijks uit te dagen om iets anders met je emoties te doen en jezelf niet als het ware te verstoppen in een online wereld waarin je weliswaar enig contact hebt met anderen, maar wat je kennelijk niet enorm bevredigt.
Kijk eens naar YouTubetutorials voor een andere stimulans. Doe mee met een dagelijkse zonnegroetsessie. Probeer iets te fröbelen van een goedkoop iets als paperclips of maak een tekening met balpen ofzo. Je hoeft geen kunstenaar te worden of bakken met geld uit te geven, het gaat puur om jezelf uit te dagen en beter los te komen van het patroon waar je nu inzit en niet happy mee bent. Daar gaat een paperclipkunstwerk ook niet meteen veranderingen in brengen, dus je zal het ook een beetje moeten zien als een zoektocht naar wat er wel voor je werkt en een beetje herprogrammering van jezelf. Dat is niet iets wat je meteen onder de knie kan of moet hebben, ook niet als je wel een betere start in het leven had. Gun jezelf die tijd om op ontdekkingstocht te gaan en niet alles meteen leuk of goed te vinden. Het betekent niet dat het geen nut heeft of kan hebben.

Dit is een lange lap tekst. Ook als je er niet op ingaat, hoop ik dat je de vragen niet als retorisch ziet en er iets mee gaat doen. Begin met ze over te schrijven en probeer er voor jezelf gewoon eens antwoord op te geven op papier. Een therapeut is natuurlijk is niet zomaar op te vangen met wat goed bedoeld online advies van een niet professional, maar zolang die er nog niet is kun je zelf ook best wat proberen te doen. Al is het alleen maar voor het idee dat je niets kan doen tot die begeleiding er is.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 09:00 schreef Hineni het volgende:

[..]

Misschien zag/ziet ze het wel als het recht van een vrouw om kinderen te krijgen? Een beetje zoals jij het recht op sex soms deed voorkomen?

Misschien zag ze het als een plicht. Iets waar o.a. de kerk ook gewoon op in hamerde en waar je als maatschappij vandaag de dag ook nog commentaar op kan krijgen. Ondanks dat het nu normaler is om geen kinderen te krijgen of überhaupt te willen.

Vroeger was het meer een fact of life, wat er gewoon bij hoorde en niet zozeer een beslissing op basis van emoties lijkt me.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 08:02 schreef Granqvist het volgende:

[..]

Hoe kom je erbij dat hij om hulp vraagt? Dat doet hij niet. Hij gooit wat topics open en doet vrijwel niets met de antwoorden, net als die diarree aan topics met stellingen. Misschien moet TS eens een keer goed lezen wat mensen schrijven en de wereld niet zo zwart/wit bekijken, en vooral, eens een keer na gaan denken, actie ondernemen en niet verwachten dat anderen zijn problemen wel op gaan lossen.

En kap eens met uitschelden, dat maakt jou exact waar je een ander voor uitmaakt.

Hij vraagt wel om hulp. Als hij topics blijft openen maar "niks met de adviezen doet", dan zit daar iets achter. Hij krijgt hier op FOK! behoorlijk veel kritiek over zich heen. Hij krijgt daarmee keer op keer bevestiging voor een negatief zelfbeeld. Het lijkt misschien voor jou simpel gedacht dat hij dan wel in actie zou moeten, want dan krijgt hij geen kritiek meer over zich heen. Maar zo simpel is het dus niet.

Ook is jouw reactie dat hij het afschuift op anderen niet gepast op hetgeen wat hij in zijn topic beschrijft.

Verder is het totaal niet aan jou om hem op te leggen wat hij moet doen. Als hij de komende 10 jaar nog meer topics maakt en jou de indruk geeft dat hij er niks mee doet, dan mag hij zijn gang gaan. Hij hoeft niks van jou of wie dan ook wat aan te nemen. Als jij het zat bent, reageer dan gewoon niet op zijn topics.

Jij bent vrij om erover te denken wat je wilt. Maar ik weet zelf hoe ontzettend kwetsend en pijnlijk het is als zoveel mensen meteen met een kortzichtig negatief oordeel aankomen. Als je hier mensen wilt afvallen, wees dan niet verbaasd als je daarmee ook negativiteit afroept op jezelf.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 15:26 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hij vraagt wel om hulp. Als hij topics blijft openen maar "niks met de adviezen doet", dan zit daar iets achter. Hij krijgt hier op FOK! behoorlijk veel kritiek over zich heen. Hij krijgt daarmee keer op keer bevestiging voor een negatief zelfbeeld. Het lijkt misschien voor jou simpel gedacht dat hij dan wel in actie zou moeten, want dan krijgt hij geen kritiek meer over zich heen. Maar zo simpel is het dus niet.

Ook is jouw reactie dat hij het afschuift op anderen niet gepast op hetgeen wat hij in zijn topic beschrijft.

Verder is het totaal niet aan jou om hem op te leggen wat hij moet doen. Als hij de komende 10 jaar nog meer topics maakt en jou de indruk geeft dat hij er niks mee doet, dan mag hij zijn gang gaan. Hij hoeft niks van jou of wie dan ook wat aan te nemen. Als jij het zat bent, reageer dan gewoon niet op zijn topics.

Jij bent vrij om erover te denken wat je wilt. Maar ik weet zelf hoe ontzettend kwetsend en pijnlijk het is als zoveel mensen meteen met een kortzichtig negatief oordeel aankomen. Als je hier mensen wilt afvallen, wees dan niet verbaasd als je daarmee ook negativiteit afroept op jezelf.

Gaat dit over TS? Of heb je het nou eigenlijk over jou?
Wat een boosheid , en wat een nare reactie.
Niet netjes.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 16:25 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Gaat dit over TS? Of heb je het nou eigenlijk over jou?
Wat een boosheid , en wat een nare reactie.
Niet netjes.

Dit gaat over de arrogantie van veel users hier die iemand die het al moeilijk heeft nog een keer extra de grond in te trappen.

Als hij zich zo mans voelt om zo respectloos te reageren, moet hij ook kritiek kunnen tolereren. Zijn reactie is evenmin beschaafd te noemen.

Misschien dat hij in het vervolg wat beter gaat nadenken over wat hij met zulke kortzichtige kutopmerkingen teweeg kan brengen. Al ga ik daar niet vanuit, want nadenken voordat hij wat zegt vindt hij blijkbaar niet belangrijk genoeg.

Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:29 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

Ze begrijpen het niet. In plaats van dat ze de moeite willen nemen om dat wel te doen, blijven ze hangen in hun aannames. Verder geeft het hen een gevoel van superioriteit door iemand af te kraken. Maar je ziet wat er gebeurt als ze de bal teruggekaatst krijgen: ze janken zelf 10x harder dan degene die ze verwijten een slappeling te zijn.

Mensen praten elkaar liever als een stel schapen na. Dat is namelijk het veiligste: doen wat iedereen doet, want dan krijg je de minste problemen. Zo is het altijd geweest sinds de mensheid bestaat. Evolutionair gezien heeft dat als functie om de outcasts buiten te sluiten. Voor degenen die buitengesloten worden, is het zwaar, maar uiteindelijk maakt het hen sterker.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:29 schreef Keep_Walking het volgende:
Waarom zegt iedereen dat TS niks met de adviezen doet? Dat doet hij wel.

Ja? Geef daar eens voorbeelden van dan? Waaruit blijkt dat TS verbetering laat zien?

quote:

Op zondag 7 maart 2021 08:49 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Ja? Geef daar eens voorbeelden van dan? Waaruit blijkt dat TS verbetering laat zien?

Niets gelezen over "de missies" die TS had/hield?

Hij zette zichzelf, onder andere op advies van mensen hier, buiten zijn comfort-zone en daarmee buiten zijn isolement.

Hij had daarmee -al dan niet met wisselend succes- gesprekjes met onbekenden.

Alleen daarna kwam de lockdown, zijn financiële positie, overgewicht en nog wat dingen waardoor hij weer is terug gevallen.

Maar voor iemand met faalangst, een laag zelfbeeld, en de andere beperkingen waarmee hij kampt, kreeg en krijgt hij veel te weinig erkenning voor de stappen die hij buiten zijn comfort-zone zette.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:04 schreef Hineni het volgende:

[..]

Niets gelezen over "de missies" die TS had/hield?

Hij zette zichzelf, onder andere op advies van mensen hier, buiten zijn comfort-zone en daarmee buiten zijn isolement.

Hij had daarmee -al dan niet met wisselend succes- gesprekjes met onbekenden.

Alleen daarna kwam de lockdown, zijn financiële positie, overgewicht en nog wat dingen waardoor hij weer is terug gevallen.

Maar voor iemand met faalangst, een laag zelfbeeld, en de andere beperkingen waarmee hij kampt, kreeg en krijgt hij veel te weinig erkenning voor de stappen die hij buiten zijn comfort-zone zette.

Die 'missies' zijn voor 99 procent gericht op vrouwen en seks. Nummer 1 en alleenstaande passie (lees obsessie) van TS. TS heeft geen andere interesses, geen andere doelen in het leven. Ts wilt zich niet ontwikkelen tot een beter persoon. Ts wilt alleen seks. Het advies van anderen is juist dat hij zich moet ontwikkelen en aan andere dingen moet werken ipv de obsessie om van zijn maagdelijkheid af te komen.

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:16 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Die 'missies' zijn voor 99 procent gericht op vrouwen en seks. Nummer 1 en alleenstaande passie (lees obsessie) van TS. TS heeft geen andere interesses, geen andere doelen in het leven. Ts wilt zich niet ontwikkelen tot een beter persoon. Ts wilt alleen seks. Het advies van anderen is juist dat hij zich moet ontwikkelen en aan andere dingen moet werken ipv de obsessie om van zijn maagdelijkheid af te komen.

Dat is dan je eigen gebrek aan waarneming omdat je je oordeel al lang geleden gemaakt hebt?

quote:

Op zondag 7 maart 2021 11:22 schreef Hineni het volgende:

[..]

Dat is dan je eigen gebrek aan waarneming omdat je je oordeel al lang geleden gemaakt hebt?

Ja prima.

quote:

Op zaterdag 6 maart 2021 21:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dit gaat over de arrogantie van veel users hier die iemand die het al moeilijk heeft nog een keer extra de grond in te trappen.

Als hij zich zo mans voelt om zo respectloos te reageren, moet hij ook kritiek kunnen tolereren. Zijn reactie is evenmin beschaafd te noemen.

Misschien dat hij in het vervolg wat beter gaat nadenken over wat hij met zulke kortzichtige kutopmerkingen teweeg kan brengen. Al ga ik daar niet vanuit, want nadenken voordat hij wat zegt vindt hij blijkbaar niet belangrijk genoeg.

Ik vind eigenlijk dat jij de kortzichtige in dit verhaal bent. Wat een aannames van jouw kant. schaamteloos.

Één van de grootste stappen die je kunt zetten in je persoonlijke ontwikkeling is om te stoppen met het spelen van de slachtofferrol. Stop met anderen de schuld geven voor alles wat jou overkomt.
Met het nemen van deze stap neem je verantwoording en controle over je leven.

Mensen zijn erg handig en bedreven om de schuld in iemand anders zijn schoenen te schuiven.
Het is gemakkelijk om te doen, het is gemakkelijk om het slachtoffer te spelen.
Op deze manier hoeven we geen verantwoordelijkheid te nemen: het is immers de schuld van de ander.
Zij doen het ons aan.
Wanneer we anderen de schuld geven, leggen we ons geluk in handen van de ander.
Met andere woorden: ons geluk is van hun afhankelijk. Jij bent niet de regisseur van je leven, zij zijn het.
Misschien is de tijd gekomen voor verandering; te stoppen met anderen de schuld te geven en de controle over jouw leven terug te nemen,. Dit is ook de stap naar bewust leven.

Maar dat wil TS helemaal niet.
Zielig doen is veel makkelijker.

Dat is rot voor je, @osodevo . Ik heb zelf ook niet bepaald een top verleden gehad...

Misschien eens aanmelden voor een groepstherapie ofzoiets? Denk dat je daar meer kans maakt om echt constructief met je problemen aan de slag te gaan dan op dit forum. Zeker voor iets wat wel diep geworteld zit. Plus het lijkt me goed voor mensen die wat veel in een isolement zitten.

Als psycholoog zijnde kan ik je enkel aanraden het advies van @Bill_Hillie op te volgen.
Ook ik denk dat je op dit forum in dit stadium de antwoorden niet gaat vinden, ook niet via mij.

Ik moet wel zeggen dat ik een beetje schrik van bepaalde uitspraken en aannames hier.
Ongeacht wat TS voorheen allemaal heeft geschreven.

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 21:32 schreef osodevo het volgende:
De reden waarom ik dit hier post is omdat ik er met niemand over kan praten. Wat ik niet kan begrijpen is dat mijn moeder ervoor gekozen heeft om zwanger te worden in een suboptimale omgeving, wetende dat je een kind geen goede toekomst kunt geven. We hebben toch niet voor niets anticonceptie en abortusklinieken, vrouwen hebben zelf in de hand of zij een kind willen of niet.

Een man denkt daar niet bij na zolang hij maar zijn eigen lusten kan bevredigen. Dat hij een vrouw zwanger heeft gemaakt is jammer maar niet zijn probleem. Maar ondertussen is het kind wel de dupe van de situatie omdat je je ouders niet voor het uitkiezen hebt.

In plaats van jezelf af te vragen waarom iets is gebeurt kun je proberen om het een plekje te geven. Je zult vaak geen antwoorden krijgen, dat is een feit. Als je je levensgeluk daarvan af laat hangen zul je idd geen levensvreugde vinden.

Ik ben zelf een Rotterdams binnenstadprodukt van twee tienerouders die nul verstand hadden van kinderen opvoeden, en ik heb het een en ander in mijn jeugd meegemaakt. Alcoholisme, drugs, twee scheidingen, meerdere zelfmoordpogingen van moeder (ze leeft nog), kindertehuizen, mishandeling... Als ik mij er druk om zou maken, dan zou ik waarschijnlijk gek worden. Ik ben dit echter gaan zien als een voorbeeld hoe het niet moet. Op het halve pilletje en rondgaande jointje op een verjaardag na (ze bevielen mij beide niet) heb ik geen ervaring met drugsgebruik, ik ben geheelonthouder, ben nu 42, 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen (bijna twee en vijf jaar). Het kan raar lopen, aangezien ik dit twaalf jaar geleden nog voor onmogelijk heb gehouden...

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 21:24 schreef osodevo het volgende:
Ik denk dat het iets is dat velen niet begrijpen. Een gemiddeld persoon groeit op in een normaal gezin waar ze tenminste één ouder nog hebben.

Toen ik geboren werd heb ik de eerste jaren in een pleeggezin en later gezinshuis doorgebracht, mijn moeder koos toentertijd voor haar nieuwe relatie omdat ze naar eigen zeggen anders geen onderdak had en de nieuwe vriend in kwestie zat niet op mij te wachten. Ik kan hier nog best boos om worden omdat ze toentertijd voor haar nieuwe relatie koos en ik in een pleeggezin terecht kwam. Dan denk ik, waarom begin je aan kinderen als je weet dat je ze geen goede toekomst kunt bieden?

Na verloop van tijd mocht ik weer thuis wonen maar ik heb nooit een band met mijn ouders gevoeld. Mijn biologische vader wilt niets van mij weten, stiefvader zag mij als last en moeder heeft altijd de neiging gehad mij kind te houden. Erover praten kon niet want ik stond altijd in de overlevingsstand, door maar zo min mogelijk tot last te zijn maar het beste ervan te maken.

Dus eigenlijk weet ik niet beter hoe het is om geisoleerd te leven, maar ik bemerk dat het mij nogal frustreert en met veel onverwerkte boosheid zit.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit normaal is bij personen die hun eerste levensjaren in een tehuis en gezinshuis hebben doorgebracht?

Kwam je moeder uit een arm land ofzo? Ze kon niet naar haar ouders (jouw opa en oma)?

Ik vind het bizar, het maakt mij ook bijzonder kwaad dat volwassenen maar een beetje doen en niet de verantwoordelijkheid voor hun daden nemen. Je biologische vader mag van mij helemaal eeuwen in de hel branden, de sukkel.

Geld ook voor eventuele mannen hier die hun vriendin/ONS bezwangerden, vandoor zijn gegaan en dit nu lezen: je bent het woord man niet waard, eerder een jochie...

quote:

Op maandag 8 maart 2021 05:08 schreef Ridocar het volgende:

[..]

In plaats van jezelf af te vragen waarom iets is gebeurt kun je proberen om het een plekje te geven. Je zult vaak geen antwoorden krijgen, dat is een feit. Als je je levensgeluk daarvan af laat hangen zul je idd geen levensvreugde vinden.

Ik ben zelf een Rotterdams binnenstadprodukt van twee tienerouders die nul verstand hadden van kinderen opvoeden, en ik heb het een en ander in mijn jeugd meegemaakt. Alcoholisme, drugs, twee scheidingen, meerdere zelfmoordpogingen van moeder (ze leeft nog), kindertehuizen, mishandeling... Als ik mij er druk om zou maken, dan zou ik waarschijnlijk gek worden. Ik ben dit echter gaan zien als een voorbeeld hoe het niet moet. Op het halve pilletje en rondgaande jointje op een verjaardag na (ze bevielen mij beide niet) heb ik geen ervaring met drugsgebruik, ik ben geheelonthouder, ben nu 42, 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen (bijna twee en vijf jaar). Het kan raar lopen, aangezien ik dit twaalf jaar geleden nog voor onmogelijk heb gehouden...

Dit, zelfs als allebei je ouders je hebben opgevoed, kunnen zich er nog genoeg problemen voordoen, die invloed hebben op je latere leven. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat een redelijk deel van de volwassene in een niet optimale gezinssituatie zijn opgegroeid of in een situatie, waarin ik zelf ook heb gezeten, dat je ouders wel de capaciteiten daar voor hadden, maar hun manier van opvoeden, hoe goed bedoeld ook, eigenlijk descrutief was voor het ontwikkelen van een zelfstandige persoonlijkheid. Een aantal jaren terug wist ik niet eens hoe ik op een gasfornuis moest koken of hoe een creditcard werkte. Uiteindelijk heb ik mijn draai weten te vinden, en anderen, waarvan ik weet dat zij ook niet uit de meest optimale gezinssituatie komen, ook. Je bent veerkrachtiger dan je denkt, ook met labeltjes of wat er verder allemaal in je leven mag spelen. Alleen het probleem bij jou TS is, jouw focus op vrouwen/meisjes. Ze gaan deze problemen niet magisch voor je oplossen, dat moet jezelf doen. Netzomin dat het verantwoordelijk houden van je ouders, je een sterker persoon gaan maken, want de situatie rondom je moeder met haar bezorgde houding en je afwezige vader gaan niet veranderen. Dat gegeven, hoe vervelend ook, zul je moeten accepteren voor wat het is om verder in je leven te kunnen gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door 01100101 op 10-03-2021 11:10:35 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 12:19 schreef Hineni het volgende:
Osodevo, in Azië is het vrij gangbaar dat babies de eerste jaren van hun leven worden opgevoed door bijvoorbeeld grootouders of andere "thuisblijvers". Gek genoeg hoor ik daar nooit iets over slechte hechting op latere leeftijd tussen kind en biologische ouders?

Misschien omdat er nogal een verschil is tussen familie en pleegzorg, plus dat families daar sowieso met z’n tienen in een huis wonen en het de hele dag inloop is van het halve dorp. Dat zijn communities. In Nederland eindig je in je eentje of een gezin als je dat wilt en dat geluk mag hebben.

Totaal niet te vergelijken. Mijn stiefzusje (opgegroeid bij familie in Thais dorp terwijl moeders in BKK was en daarna in Nederland) heeft haar moeder overigens wel afgestoten nu. Ik weet zo zeker niet of ze dat had gedaan als haar moeder wel van baby af aan bij haar was geweest.

Eerst opgevoed door haar familie (en een tijdje vader maar zijn nieuwe vriendin vond van niet dus weer naar fam) en daarna grotendeels door mij tot ik uit huis ging. En moeders trekt nu aan het kortste eind. Dat krijg je ervan als je kind kind verwaarloost.

[ Bericht 3% gewijzigd door Azula op 10-03-2021 12:11:37 ]

quote:

Op vrijdag 5 maart 2021 13:17 schreef puzziepie het volgende:
Ik word een beetje moe van al die slachtoffer topics. Tijd om jezelf een flinke trap onder je reet te geven en er wat aan gaan doen.

Vreselijk advies, ongeacht over wie het gaat.

De fout die je hier maakt is er vanuit gaan dat iedereen hetzelfde (aan)kan.
Dit komt misschien als een verrassing, maar mensen verschillen van elkaar.

De een is sterker, de ander zwakker.
Dat kan fysiek, mentaal of emotioneel zijn of een combinatie, maar dat verschil is bij ieder weer anders.

Nou ben ik het eens dat TS echt hulp moet zoeken, maar die onzin uitspraken van “schop onder je hol” alsof TS lui is terwijl we hier denk ik te maken hebben met een persoon met zeer laag zelfvertrouwen en dus weinig zelfverzekerd (en dat soort mensen kunnen zichzelf niet vooruit werken zonder hulp) en daarbij waarschijnlijk minimaal licht depressief.

Nou wil ik geen diagnoses doen natuurlijk wat ik nou eigenlijk wel deed, maar mijn punt is meer dat zulke dooddoeners mij echt heel erg kunnen irriteren.

Waarschijnlijk vergelijk jij jezelf met hem, als in, “ik heb ook erge dingen meegemaakt en ben er toch zelf bovenop gekomen.. dus moet jij dat ook kunnen”, en zo werkt het domweg niet.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:29 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Vreselijk advies, ongeacht over wie het gaat.

De fout die je hier maakt is er vanuit gaan dat iedereen hetzelfde (aan)kan.
Dit komt misschien als een verrassing, maar mensen verschillen van elkaar.

De een is sterker, de ander zwakker.
Dat kan fysiek, mentaal of emotioneel zijn of een combinatie, maar dat verschil is bij ieder weer anders.

Nou ben ik het eens dat TS echt hulp moet zoeken, maar die onzin uitspraken van “schop onder je hol” alsof TS lui is terwijl we hier denk ik te maken hebben met een persoon met zeer laag zelfvertrouwen en dus weinig zelfverzekerd (en dat soort mensen kunnen zichzelf niet vooruit werken zonder hulp) en daarbij waarschijnlijk minimaal licht depressief.

Nou wil ik geen diagnoses doen natuurlijk wat ik nou eigenlijk wel deed, maar mijn punt is meer dat zulke dooddoeners mij echt heel erg kunnen irriteren.

Waarschijnlijk vergelijk jij jezelf met hem, als in, “ik heb ook erge dingen meegemaakt en ben er toch zelf bovenop gekomen.. dus moet jij dat ook kunnen”, en zo werkt het domweg niet.

Ja doei.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:30 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Ja doei.

Snelle nutteloze reactie.

Ik stel voor dat als jij je zo ergert aan TS.. je domweg niet reageert in zijn topics.
Heb je er ook geen last van he.

Met je doei.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:31 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Snelle nutteloze reactie.

Ik stel voor dat als jij je zo ergert aan TS.. je domweg niet reageert in zijn topics.
Heb je er ook geen last van he.

Met je doei.

Ik heb twee keer gepost , en deze haal je er na een week uit om over te zeiken.
Je leest ook maar wat je wil lezen.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:37 schreef osodevo het volgende:

[..]

Ik kan begrijpen dat het vanuit je eigen veilige wereldje makkelijk oordelen is, je hebt immers niet slechter meegemaakt. Dan is het makkelijk praten als wat Rutte doet met 'kansen pakken'. De ene persoon is de andere niet en natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen maar de kans dat het beter gaat slinkt naar mate je in een onveilige omgeving opgroeid.

Bij meisjes die je bijvoorbeeld dat zij meer dan gemiddeld jong in de prostitutie eindigen.

Wat lul jij nou weer dom

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:33 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Ik heb twee keer gepost , en deze haal je er na een week uit om over te zeiken.
Je leest ook maar wat je wil lezen.

Je hebt meerdere malen gepost, maar ik pik er inderdaad dat uit, het zijn vreselijke dooddoeners.

Of jij of een ander het had gepost, 1 week of 1 jaar geleden had geen verschil uit gemaakt hoor.
Gaat niet om jou immers.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:02 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Je hebt meerdere malen gepost, maar ik pik er inderdaad dat uit, het zijn vreselijke dooddoeners.

Of jij of een ander het had gepost, 1 week of 1 jaar geleden had geen verschil uit gemaakt hoor.
Gaat niet om jou immers.

Nee precies, het gaat om het eeuwige slachtoffer.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:03 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Nee precies, het gaat om het eeuwige slachtoffer.

Ja en dat bepaal jij lekker even.

Alsof hij het expres doet.
Hij zit nou eenmaal zo in de knoop met zichzelf dat hij er zelf niet meer uit komt.

De vele topics zijn dan ook waarschijnlijk zijn manier om van zich af te schrijven.
Ja hij trekt niet veel aan van het advies, dat is irriterend natuurlijk, maar sommige mensen blijven nou eenmaal hangen in een bepaalde mentaliteit.

Dat gevoel van ik kom er niet uit, nee dit heeft geen zin, het klinkt goed ja ik ga dit doen.. maar toch niet dat zetje kunnen geven aan jezelf om echt die stap te maken.

Depressie noemen we dat geboren uit een spiraal van nul zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:06 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Ja en dat bepaal jij lekker even.

Alsof hij het expres doet.
Hij zit nou eenmaal zo in de knoop met zichzelf dat hij er zelf niet meer uit komt.

De vele topics zijn dan ook waarschijnlijk zijn manier om van zich af te schrijven.
Ja hij trekt niet veel aan van het advies, dat is irriterend natuurlijk, maar sommige mensen blijven nou eenmaal hangen in een bepaalde mentaliteit.

Dat gevoel van ik kom er niet uit, nee dit heeft geen zin, het klinkt goed ja ik ga dit doen.. maar toch niet dat zetje kunnen geven aan jezelf om echt die stap te maken.

Depressie noemen we dat geboren uit een spiraal van nul zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid.

Stel je niet zo aan zeg!!

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:08 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Stel je niet zo aan zeg!!

Heeft niets met aanstellen van doen, maar met kennis van zaken.

Verder reageer ik niet meer op jouw posts in dit topic, zo hijacken we het geheel.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:09 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Heeft niets met aanstellen van doen, maar met kennis van zaken.

Verder reageer ik niet meer op jouw posts in dit topic, zo hijacken we het geheel.

Ik begin zo onderhand te denken dat heel veel mensen hier hun eigen problemen op anderen projecteren. TS post misschien topics die voor anderen pijnlijk herkenbaar zijn en waar ze liever niet aan herinnerd willen worden. Ik snap anders niet waarom mensen zo negatief op TS reageren: of hij nou wel of niet zijn zaken voor elkaar heeft, anderen hebben daar niks mee te maken, kunnen er niet van profiteren of benadeeld worden.

Ik reageerde zo fel, omdat ik het rot vind voor hem dat hij elke keer wordt uitgemaakt voor slappeling. Hij is niet de enige. Bij iedereen die meerdere topics heeft gemaakt over problemen waar hij of zij niet zelf uit kan komen, wordt zo gereageerd. Tegelijkertijd wordt er wel veel op gereageerd: opmerkelijk als ze zo'n lage dunk hebben van iemand. Ik vind het kinderachtig pestgedrag.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:37 schreef osodevo het volgende:

[..]

Ik kan begrijpen dat het vanuit je eigen veilige wereldje makkelijk oordelen is, je hebt immers niet slechter meegemaakt.

Lijkt me niet handig om te oordelen hoe veel of weinig iemand heeft meegemaakt en of dat wel of niet erger is dan jouw situatie.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 14:37 schreef osodevo het volgende:

[..]

Ik kan begrijpen dat het vanuit je eigen veilige wereldje makkelijk oordelen is, je hebt immers niet slechter meegemaakt. Dan is het makkelijk praten als wat Rutte doet met 'kansen pakken'. De ene persoon is de andere niet en natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen maar de kans dat het beter gaat slinkt naar mate je in een onveilige omgeving opgroeid.

Bij meisjes die je bijvoorbeeld dat zij meer dan gemiddeld jong in de prostitutie eindigen.

Je maakt hier wel een fout. Ik reageer zelf niet in je topics omdat ik het enerzijds eens ben met de ‘alweer een topic zonder resultaat’ maar ook met inhoudelijk behulpzame reacties en dat het je gewoon echt niet lukt te ontsnappen aan jouw realiteit.

Zie wel dat je veel reageert op mensen die negatief overkomen en niet op nuttige dingen. Dat weerhoudt mensen die werkelijke overeenkomende ervaringen hebben die van nut zouden kunnen zijn, hier serieus te reageren.

Het heeft geen zin. Je moet je heil ergens anders zoeken wil je werkelijk verandering. Iets wat al lang gezegd wordt natuurlijk, dus snap je? Je houdt jezelf in een cirkel. Ga eens het gesprek aan met een echt persoon.

Stellen dat iemand minder heeft meegemaakt dan jij en daarmee gaan zitten afstoten heeft toch geen fucking zin zeg. Dit is jouw leven (wat je erg gedetailleerd deelt met ons) maar dus ook jouw pakkie aan om op te lossen.

R&P / Focus op jezelf, en alleen op jezelf

Wellicht kan je mijn OP/topic ook eens doorlezen om een andere visie tot je te nemen. Hoef je het nog niet eens met alles eens te zijn maar ik heb dit topic toen ook gemaakt voor users als jij. Wellicht dat je er wat aan hebt.

Je zou je eens kunnen richten op wat je wel kunt. Doelen die met jou te maken hebben en niet je verleden. Wat wil je precies in dit leven en wat ga je er aan doen en wie heb je nodig om die te bewerkstelligen.

Fok is duidelijk zinloos dus je zou je focus op iets wel vruchtbaars kunnen gaan leggen. Je vergooit nu het leven dat je is gegeven door te hangen in-/ en kijken naar. Pak een spiegel, pen, papier. Je leeft in isolatie dus je hebt zat tijd om eens een plan voor je uit te schrijven of een persoon te benaderen die jou, vanuit een 1op1 gesprek, kan begeleiden daarbij.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:03 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Nee precies, het gaat om het eeuwige slachtoffer.

Dit is best wel een ding, kan stevige problemen opleveren.

Dat de ts hiermee zit en zich afvraagt wat het voor hem heeft gekost. Dat hij moeite heeft het een plaats te geven is echt niet raar.
Dat is geen slachtoffer rol, maar een proces dat vrij passend is bij dit soort zaken.

Natuurlijk is het goed als hij hulp vindt bij dit te verwerken, een plaats te geven. Maar ik vind het getuigen van fikse stappen die hij maakt om dingen in zichzelf op te schonen.
Een paar jaar geleden was het nog enkel een gewillig kutje is de oplossing voor alles. Nu durft hij onder ogen te zien dat er dingen zijn gebeurd die hem beschadigd hebben.

Daar eens boos of verdrietig over zijn is heel normaal, daar eens over willen praten ook.
Dat hoort bij het proces.

Ik hoop dat tussen alle tips iets zit waardoor hij weer een stapje kan nemen, op een manier die bij hem past.
En dat hij gewoon erover kan praten zonder dat zijn kop eraf gehakt wordt bij wijze van spreken.

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 15:03 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Nee precies, het gaat om het eeuwige slachtoffer.

Dit.

Wat ik met mijn verhaal wil schetsen is dat het leven kut en oneerlijk kan zijn maar dat je er zelf iets aan moet doen. Dat we verschillend zijn en dat ik van ts niet kan verwachten dat 'ie hetzelfde doet als wat ik heb gedaan snap ik ook.
Het punt is dat ts een keertje anders erover moet denken. Niet: mijn problemen worden veroorzaakt door anderen dus anderen moeten mijn problemen oplossen, maar: mijn problemen ga ik zelf oplossen, ongeacht wie ze heeft veroorzaakt. Bijkomend voordeel is dat je de regie weer in eigen hand hebt. Jouw leven, jij bepaalt hoe die eruit gaat zien.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ridocar op 10-03-2021 23:31:50 ]

quote:

Op woensdag 10 maart 2021 23:26 schreef osodevo het volgende:
Nogmaals dank voor de vele reacties.

Ik probeer ook mijn uiterste best te doen om uit die slachtofferrol te komen, maar na jarenlang strijden zonder daar bevredigend resultaat uit te krijgen ben ik daar juist ingegleden terwijl ik vroeger meer een vechtersmentaliteit had.

Ik zit sinds 2010 in sociaal isolement, mede doordat het op school helemaal niet goed ging. Pesten, afwezige ouders en tot overmaat van ramp nog een dikke rekening van het roc. Daarna mijzelf proberen te ontwikkelen, maar doordat ik zulke sociale issues had, schulden en geen inkomen sindsdien thuis geisoleerd leven achter de pc. Pas na erg veel moeite een uitkering kunnen krijgen omdat mijn ouders een afkeer hebben van ggz en hulpverleners was er geen dossier. Waar de ouders onderhoudsplicht hebben is mijn vader deze afspraak niet nagekomen. Als ik geweten had dat ik hem voor de rechter kon slepen had ik dat allang gedaan.

Het ging pas beter toen ik het huis uit kon waardoor ik met hulp van een psycholoog genoeg ballen had om alleen uit te gaan en mijn sociale behoeftes leerde te ontwikkelen. Maar het blijft een druppel op de gloeiende plaat, heb nog altijd moeite met sociaal contact en voel me enorm eenzaam. Het is gewoon heel erg moeilijk, zeker naar mate je ouder wordt om vriendschappen te ontwikkelen.

Afgelopen jaren ging het in vergelijking met 2010-2015 iets beter, vooral omdat ik leeftijdsgenoten leerde kennen, maar sinds ik door de lockdown weer binnen zit komt er weer een hoop ellende naar boven. Doordat ik er met niemand over kan praten, opkrop kan ik niets anders dan het hier posten.

Ok prima, kut voor je. En nu? Wat ga je zelf doen?

Laten we dingen wat concreet maken:

- Als je wilt dat jouw leven anders is dan nu, moet je dingen anders aanpakken dan je tot nu toe hebt gedaan.

- Je kan niet meer dan je best doen. Als je meer van jezelf gaat eisen dan je kan opbrengen, leidt dat alleen maar tot frustratie en gaat jouw zelfvertrouwen steeds verder achteruit.

Waar je zelf ook achter begint te komen: de problemen zijn al ontstaan vanaf kleins af aan toen je opgroeide. Het is dus iets wat je gewend bent en waarmee je vertrouwd bent. Ga er vanuit dat het een langdurig proces van jaren is. De ene periode gaat het beter en de andere periode wat minder. Probeer geduld met jezelf op te brengen als het minder goed gaat. Zelfkritiek is op zich een goed ding, maar nogmaals stel jezelf geen eisen die je niet kan waarmaken.

Omdat deze situatie zo moeilijk en complex is, is het toch verstandig om maatschappelijke hulp in te schakelen. Zo'n persoon kan je helpen om bijvoorbeeld een andere woonplek te vinden. Het is mij niet duidelijk of je nou wel of niet bij je moeder woont, maar zo ja dan is het n.a.v. het verhaal wat je hier hebt gepost niet verstandig om bij haar te blijven wonen. Anders word je dagelijks geconfronteerd met de negatieve invloeden die ze op jou heeft, ook al bedoelt ze het goed. Je bent een volwassen man: dat betekent dat jij jouw leven op jouw eigen manier mag leven.

Om te voorkomen dat ook de maatschappelijke hulpverlening uit gaat draaien op teleurstellingen, is het heel belangrijk dat je duidelijk communiceert mbt waarmee jij problemen hebt en wat je wilt. Ik kan me voorstellen dat dat erg moeilijk is: het is voor de meeste mensen lastig om hun gevoelens goed te begrijpen en te benoemen. En het is ook lastig om feiten te kunnen scheiden van aannames. Probeer daarom dingen op te schrijven. Of de begeleider het jou hoort zeggen of leest in een brief, maakt niet uit. Als hij/zij maar snapt wat er aan de hand is.

Blijg je wel bewust dat hij/zij ook maar een mens is. Het kan ook met zo'n persoon voorkomen dat hij/zij je niet meteen begrijpt. Of dat hij/zij aannames heeft over jou die niet kloppen. Wees dan niet meteen boos of teleurgesteld, ook al kan ik mij dan jouw gevoel van wanhoop wel voorstellen. Maar zeg dan "volgens mij begrijpen wij elkaar niet" en probeer het dan alsnog uit te leggen.

Het kan evengoed weleens voorkomen dat jij hem/haar niet begrijpt of dat je het op een andere manier interpreteert. Dat is overigens heel normaal en menselijk: zoiets maakt jou niet dom ofzo. Probeer wel de ander de kans te geven om zijn/haar visie aan jou uit te leggen. Je kan dan alsnog besluiten of het aansluit op jouw situatie en wat je wilt.

Tja ... makkelijk is het helaas niet. Maar ik denk wel dat je het kan. Wat de anderen hier ook zeggen, ik vind dat je wel voiruit bent gegaan.