Stiefvaders

quote:

Op vrijdag 19 februari 2021 18:58 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Lang niet elke stiefvader (of stiefmoeder) is zo.

Dit is niet je eerste topic erover en ik zeg weer hetzelfde.
Mijn (stief) vader is er niet meer, maar ik kan het niet eens zonder haakjes eromheen schrijven.
Ik mis hem nogsteeds ontzettend en noem hem mijn vader. Dat was hij in alle opzichten.

Misschien is het voor mij anders, mijn biologische vader overleed toen ik nog zo klein was dat ik daar geen eigen herinneringen aan heb.
Toen mijn vader in mijn leven kwam was in de tijd van de eerste bewuste herinneringen. En onze band is altijd goed geweest.

Hij zal altijd in mijn hart zijn als vader.

Ik begrijp je helemaal en heb dezelfde gedachten over mijn helaas veel te vroeg overleden (stief)vader.
Mijn 1e bewuste herinneringen zijn nog van vóór de kleuterschool en er zijn maar weinig herinneringen uit die tijd zonder hem. Gelukkig.
Hij kwam dus al in ons leven toen ik nog erg jong was en hij heeft altijd heel goed voor ons gezorgd en mijn broer en mij altijd behandeld als zijn eigen kinderen, mijn stiefbroer werd ook absoluut niet voorgetrokken door hem.
Mijn biologische vader leefde toen nog wel maar die heeft nooit interesse in ons getoond of ook maar enige verantwoordelijkheid genomen.
Ik heb hem voor het eerst ontmoet toen ik 26 was, ik was stiekem toch wel een beetje nieuwsgierig. Hij woonde in Canada dus heb ik er direct maar 3 weken vakantie van gemaakt.
Bleek dus echt een enorme lul te zijn (details zal ik je besparen), helemaal toen hij zei dat hij graag wilde dat ik hem pa ging noemen.
Kon ik vrij kort over zijn: "Een vader is iemand die voor zijn kinderen zorgt, mijn vader woont dus in Nederland en jij bent gewoon Hank."
Paar jaar daarna is Hank overleden en ik ben niet langer dan een minuut verdrietig geweest, hooguit een klein traantje door de schrik.
Maar toen mijn vader overleed in 2009 voelde dat als een ramp! En nog steeds heb ik momenten dat ik hem enorm mis.
Mijn moeder is later hertrouwd en ook die man gedraagt zich echt als een vader al is er van opvoeden uiteraard geen sprake meer, ben al een tijdje volwassen.
Dus ook ik herken de verhalen over slechte stiefouders niet gelukkig maar ik weet dat ze er absoluut wél zijn.
Ik heb gewoon veel geluk gehad (dat mijn moeder na 1 slechte keuze voor een man wél wist wat een goede man is).

quote:

Op vrijdag 19 februari 2021 18:56 schreef stokj het volgende:

[..]

De heks en de snijboon werden door hun beider stiefvaders geslagen. Doordat er geen 'echte man' in het huis van de heks was werd haar stiefbroer verliefd op haar (en is dat nog steeds).

Ken ook iemand wiens oom zijn stiefvader is.

Ja, en de stiefmoeder van Sneeuwwitje, dat was pas een heks !!!

Kinderen van een ander opvoeden

quote:

Op zaterdag 20 februari 2021 20:12 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Ja, en de stiefmoeder van Sneeuwwitje, dat was pas een heks !!!

Ook dat nog ja. De ma van de heks heeft inderdaad wel van die hekserige trekjes.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 08:53 schreef Aiciu het volgende:
Kinderen van een ander opvoeden

Ik snap deze uitspraken nooit zo goed. Als het goed is dan hebben kinderen zowel een vader als moeder, dat veranderd niet het moment dat een gezin uiteen valt.
Opvoeden is iets anders dan liefde en aandacht geven. Dat kost je niets en kan je onbetaalbaar veel voor terug krijgen. Daarnaast kiezen kinderen er niet voor dat hun ouders uit elkaar gaan.

Ik deel overigens wel je mening dat je weg moet blijven bij de vrouwen die een financier zoeken, maar zo zijn ze lang niet allemaal.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 12:16 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik snap deze uitspraken nooit zo goed. Als het goed is dan hebben kinderen zowel een vader als moeder, dat veranderd niet het moment dat een gezin uiteen valt.
Opvoeden is iets anders dan liefde en aandacht geven. Dat kost je niets en kan je onbetaalbaar veel voor terug krijgen. Daarnaast kiezen kinderen er niet voor dat hun ouders uit elkaar gaan.

Ik deel overigens wel je mening dat je weg moet blijven bij de vrouwen die een financier zoeken, maar zo zijn ze lang niet allemaal.

Vind dat een vreemde reactie van jou., beetje wereldvreemd ...
Het vetgedrukte deel, tuurlijk zijn ze het niet allemaal. Uitzonderingen bevestigen de regel. Maar het is wel zeer welkom als ie financieert of toch in ieder geval stevig, goed mee financieert aan de kosten voor de kinderen. En in de praktijk zal dat bij veel van die koppels met kinderen van de vrouw met een nieuwe vriend, de niet echte-vader van de kinderen, een breekpunt worden in de relatie, binnen het jaar!
Denk eens hoe dat in de praktijk moet gaan, zou gaan. Man zegt tegen vrouw, we gaan een ijsje eten op het terras. Een uurtje zitten, nog een koffie of een biertje erna, ben je met twee man toch zeker 15 euro kwijt. Nou, als de kinderen dan opspringen en zeggen, oh leuk, wij willen ook mee, en springen met drieën al in de auto op de achterbank, en je zegt dan als man, euh wacht even, dat betaal ik niet ... Eens zien hoe lang dat goed gaat. En natuurlijk, als pa en of ma een heel goed inkomen hebben en ma heel netjes is en het ijs van de kinderen zelf betaalt, hoeft dat geen probleem te zjjn. Maar ... hoe vaak is dat.
Ik heb in mijn "viriele" levensperiode veel vrouwen gekend en een relatie mee gehad, een jaar of 60 in totaal, maar de keren dat de vrouw betaalde kan ik op een hand tellen. Omgerekend, één keer per 8 jaar.( Mijn huidige vrouw betaalt wel heel vaak).
Die andere vrouwen, als ze eens per 8 jaar een kop koffie betaalden, dan voelden ze zich. Waw! Wat ben ik toch een sterke onafhankelijke vrouw, ik betaal die koffie van jou wel ( 2 euro). Maar als 3 kinderen mee moeten ijs eten inclusief moeders á 7,50 pp dan kost dat de man 30 euro. En ik durf er een dik ijs op te verwedden dat als ie zegt, voor die kinderen betaal ik niet, dat het ijsje eten NIET doorgaat. Dus, dat duurt geen 6 3 maanden als de nieuwe man niet bijdraagt. En ja, ergens in Nederland zal het misschien wel goed geregeld zijn, namelijk bij de uitzondering. Maar als de man niet geld uitgeeft ook aan de kinderen, dan is ie "niet leuk, niet aardig, gierig, enz." Hebben we het nog niet over verjaardagen en Kerst en zo gehad.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 12:16 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik snap deze uitspraken nooit zo goed. Als het goed is dan hebben kinderen zowel een vader als moeder, dat veranderd niet het moment dat een gezin uiteen valt.
Opvoeden is iets anders dan liefde en aandacht geven. Dat kost je niets en kan je onbetaalbaar veel voor terug krijgen. Daarnaast kiezen kinderen er niet voor dat hun ouders uit elkaar gaan.

Ik deel overigens wel je mening dat je weg moet blijven bij de vrouwen die een financier zoeken, maar zo zijn ze lang niet allemaal.

Vind dat een vreemde reactie van jou, beetje wereldvreemd
Het schuingedrukte deel ... eerst, ik neem aan dat het vetgedrukte woord "iets" had moeten zijn "niets", dus met een n. Je kunt geen liefde en aandacht geven en niet opvoedend bezig zijn. Wel andersom, je kunt opvoeden zonder liefde en aandacht te geven! Verschrikkelijk !! Voor liefde en aandacht krijg je veel terug, helemaal met je eens, en dat kinderen er niet voor kiezen dat hun ouders uit elkaar gaan (dat de relatie slecht gaat, de liefde voorbij is) ben ik ook volledig met je eens.

@LeesFoknl:

Zeker nog nooit vrouwen gedate, welke prima zelf voor zichzelf en hun kroost kunnen zorgen, zonder daarbij afhankelijk te zijn van de portemonnee van hun partner?

Daarnaast is opvoeden niet hetzelfde als liefde en aandacht geven. Het eerste bestaat zo goed als niet zonder het tweede, maar het tweede kan prima zonder een opvoedende rol tot je te nemen. Ik dacht dat jij zo wereldwijs was?

quote:

Op zondag 21 februari 2021 12:16 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik snap deze uitspraken nooit zo goed. Als het goed is dan hebben kinderen zowel een vader als moeder, dat veranderd niet het moment dat een gezin uiteen valt.
Opvoeden is iets anders dan liefde en aandacht geven. Dat kost je niets en kan je onbetaalbaar veel voor terug krijgen. Daarnaast kiezen kinderen er niet voor dat hun ouders uit elkaar gaan.

Ik deel overigens wel je mening dat je weg moet blijven bij de vrouwen die een financier zoeken, maar zo zijn ze lang niet allemaal.

Vind dat een vreemde reactie van jou, beetje wereldvreemd
Het onderstreepte gedeelte. Ja, als het goed is, inderdaad. Maar vaak is het NIET goed. De liefde is vaak nagenoeg helemaal weg, vaker een vechtscheiding, wraak over en weer. Zeker, biologisch hebben die kinderen, een moeder en een vader. Maar een weekend per twee weken is voor de kinderen heel leuk, beetje verwend, lekker piza laten komen en tot na middernacht opblijven, maar in dat weekendje daar worden ze niet in opgevoed, in gevormd. Daar kom jij dus aan de bak, je neemt toch een flink deel van de vaderrol over. Dan kan goed gaan, dat kan een tijdje goed gaan (tot een jaar of 11-13) en dan begint het oa jij hebt niets te zeggen, jij bent niet mijn vader. En kan vanaf het begin slecht gaan, door een biologische vader die er niet is maar zich wel met de dagelijkse gang van zaken en met ieder klein detail bemoeit, eventueel gemanipuleerd en opgestookt en misschien zelfs voorgelogen door de kinderen.

Ik blijf erbij, bezint eer ge begint

Een beetje vader blijft ten allen tijden betrokken als het zijn kinderen aangaat. Veel mensen vinden het alleen nodig om de problemen die men met elkaar heeft nadat de breuk in gang gezet is, uit te spelen via kinderen.
Veranderd nog niets aan het feit dat ieder kind gewoon een vader en moeder heeft en jij als partner niet die taken tot je hoeft te nemen. Dat dat anders ingekleed word omdat je dat of zelf graag zo ziet of omdat de vader daadwerkelijk niet naar zijn kroost omkijkt is, hoe je het ook wend of keert, niet jouw verantwoordelijkheid. Het zegt alleen heel veel over de mensen die samen een kind op de wereld gezet hebben en hun eigen belangen boven die van hun eigen vlees en bloed plaatsen.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 16:58 schreef M1stral het volgende:
@:LeesFoknl:

Zeker nog nooit vrouwen gedate, welke prima zelf voor zichzelf en hun kroost kunnen zorgen, zonder daarbij afhankelijk te zijn van de portemonnee van hun partner?

Daarnaast is opvoeden niet hetzelfde als liefde en aandacht geven. Het eerste bestaat zo goed als niet zonder het tweede, maar het tweede kan prima zonder een opvoedende rol tot je te nemen. Ik dacht dat jij zo wereldwijs was?

Lees mijn reacties, daar staat het toch allemaal al.

Hoe kom je erbij dat opvoeden, Ik kopieer " bestaat zo goed als niet zonder het tweede" natuurlijk kan men opvoeden zonder liefde en aandacht. Dat meen je toch niet serieus, dat er in iedere opvoeding liefde en aandacht is.

En het tweede, ik kopieer weer " maar het tweede kan prima zonder een opvoedende rol tot je te nemen", sorry maar daar zit je ook fout. Wij zijn nu grootouders. Wij kunnen nu liefde en aandacht geven ZONDER op te voeden. Dat is het leuke van grootouder zijn. Lekker alleen maar knuffelen en verwennen en met hen bezig zijn, boek inkijken, tekening, speelgoed. Vooral dus met ongebreidelde aandacht. Lola en lolo (Filipijns voor oma en opa). Maar niet opvoeden kan je niet in het geval dat de vader er niet is en jij als man met het gezin samen leeft als zijnde de nieuwe partner van de moeder. Ik denk dat zij al snel zal zeggen, trek je ook iets aan van de opvoeding van de kinderen, je bent hier geen logé. Of het moet een relatie zijn dat je niet bij elkaar woont dan lukt je dat misschien wel, maar niet als je als bij elkaar wonend stel samenwoont met kinderen uit een eerder huwelijk of relatie.

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 22-02-2021 17:47:53 ]

quote:

Op zondag 21 februari 2021 17:30 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Lees mijn reacties, daar staat het toch allemaal al.

Hoe kom je erbij dat opvoeden, Ik kopieer " bestaat zo goed als niet zonder het tweede" natuurlijk kan me opvoeden zonder liefde en aandacht. Dat meen je toch niet, dat er in iedere opvoeding liefde en aandacht is.

En het tweede, ik kopieer weer " maar het tweede kan prima zonder een opvoedende rol tot je te nemen", sorry maar daar zit je ook fout. Wij zijn nu grootouders. Wij kunnen nu liefde en aandacht geven ZONDER op te voeden. Dat is het leuke van grootouder zijn. Lekker alleen maar knuffelen en verwennen en met hen bezig zijn, boek inkijken, tekening, speelgoed. Vooral dus met ongebreidelde aandacht. Lola en lolo (Filipijns voor oma en opa). Maar niet opvoeden kan je niet in het geval dat de vader er niet is en jij als man met het gezin samen leeft als zijnde de nieuwe partner van de moeder. Ik denk dat zij al snel zal zeggen, trek je ook iets aan van de opvoeding van de kinderen, je bent hier geen logé. Of het moet een relatie zijn dat je niet bij elkaar woont dan lukt je dat misschien wel, maar niet als je als bij elkaar wonend stel samenwoont met kinderen uit een eerder huwelijk of relatie.

Je kan een kind prima liefde en aandacht geven zonder een opvoedende rol tot je te nemen. Die opvoedende rol is namelijk voor de ouders van het kind en je denkt het nogal hoog in je bol te hebben als je als partner of buitenstaander so be it, de daadwerkelijke ouder buiten spel denk te kunnen zetten.
Dat één en ander vaak anders ingevuld word, maakt mijn stelling niet minder waar.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 16:41 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Vind dat een vreemde reactie van jou., beetje wereldvreemd ...
Het vetgedrukte deel, tuurlijk zijn ze het niet allemaal. Uitzonderingen bevestigen de regel. Maar het is wel zeer welkom als ie financieert of toch in ieder geval stevig, goed mee financieert aan de kosten voor de kinderen. En in de praktijk zal dat bij veel van die koppels met kinderen van de vrouw met een nieuwe vriend, de niet echte-vader van de kinderen, een breekpunt worden in de relatie, binnen het jaar!
Denk eens hoe dat in de praktijk moet gaan, zou gaan. Man zegt tegen vrouw, we gaan een ijsje eten op het terras. Een uurtje zitten, nog een koffie of een biertje erna, ben je met twee man toch zeker 15 euro kwijt. Nou, als de kinderen dan opspringen en zeggen, oh leuk, wij willen ook mee, en springen met drieën al in de auto op de achterbank, en je zegt dan als man, euh wacht even, dat betaal ik niet ... Eens zien hoe lang dat goed gaat. En natuurlijk, als pa en of ma een heel goed inkomen hebben en ma heel netjes is en het ijs van de kinderen zelf betaalt, hoeft dat geen probleem te zjjn. Maar ... hoe vaak is dat.
Ik heb in mijn "viriele" levensperiode veel vrouwen gekend en een relatie mee gehad, een jaar of 60 in totaal, maar de keren dat de vrouw betaalde kan ik op een hand tellen. Omgerekend, één keer per 8 jaar.( Mijn huidige vrouw betaalt wel heel vaak).
Die andere vrouwen, als ze eens per 8 jaar een kop koffie betaalden, dan voelden ze zich. Waw! Wat ben ik toch een sterke onafhankelijke vrouw, ik betaal die koffie van jou wel ( 2 euro). Maar als 3 kinderen mee moeten ijs eten inclusief moeders á 7,50 pp dan kost dat de man 30 euro. En ik durf er een dik ijs op te verwedden dat als ie zegt, voor die kinderen betaal ik niet, dat het ijsje eten NIET doorgaat. Dus, dat duurt geen 6 3 maanden als de nieuwe man niet bijdraagt. En ja, ergens in Nederland zal het misschien wel goed geregeld zijn, namelijk bij de uitzondering. Maar als de man niet geld uitgeeft ook aan de kinderen, dan is ie "niet leuk, niet aardig, gierig, enz." Hebben we het nog niet over verjaardagen en Kerst en zo gehad.

Ja, want je stelt als man doorgaans voor een ijsje te gaan eten met de vrouw, wetende dat de kinderen er zijn als je dat voorstel doet.
Dan ben je gewoon dom.

Ofwel je doet het voorstel en dan doe je dat wanneer de vrouw de kinderen niet heeft en ga je met zijn twee. Of je doet het voorstel waar de kinderen bij zijn en neemt ze dus dan gewoon mee.
Of je doet het voorstel niet.
Kinderen zijn onlosmakelijk verbonden met een vrouw, die zijn gewoon onderdeel van het geheel.

Als je überhaupt al te bedonderd bent als vent zijnde een ijsje te kopen voor een kind dan mag je je wel drie keer achter je oren krabben voor je überhaupt met een vrouw met kinderen gaat daten. Ik bedoel, ze komen niet ineens uit de lucht vallen. Dus als dat het breekpunt is van de relatie, dan zat er allereerst al iets niet goed in de informatievoorziening vooraleer je met elkaar besloot af te spreken of je bent gewoon gek en ga tegen beter weten in ergens aan beginnen waar je niet achter staat.

Draait het echt allemaal om scoren van kutjes? ;’)

quote:

Op zondag 21 februari 2021 17:21 schreef M1stral het volgende:
Een beetje vader blijft ten allen tijden betrokken als het zijn kinderen aangaat. Veel mensen vinden het alleen nodig om de problemen die men met elkaar heeft nadat de breuk in gang gezet is, uit te spelen via kinderen.
Veranderd nog niets aan het feit dat ieder kind gewoon een vader en moeder heeft en jij als partner niet die taken tot je hoeft te nemen. Dat dat anders ingekleed word omdat je dat of zelf graag zo ziet of omdat de vader daadwerkelijk niet naar zijn kroost omkijkt is, hoe je het ook wend of keert, niet jouw verantwoordelijkheid. Het zegt alleen heel veel over de mensen die samen een kind op de wereld gezet hebben en hun eigen belangen boven die van hun eigen vlees en bloed plaatsen.

Heb je een duimpje gegeven, ben het volledig met je eens. Zo zou het moeten zijn. Maar ik vrees dat het in veel gevallen wishfull thinking is. Dat het in de praktijk allemaal heel vaak niet zo ideaal gaat.

Ik kopieer uit je post ......
Veranderd nog niets aan het feit dat ieder kind gewoon een vader en moeder heeft en jij als partner niet die taken tot je hoeft te nemen. Dat dat anders ingekleed word omdat je dat of zelf graag zo ziet of omdat de vader daadwerkelijk niet naar zijn kroost omkijkt is, hoe je het ook wend of keert, niet jouw verantwoordelijkheid.

Of de betreffende nieuwe man dat zo ziet ???
Maar de praktijk, als je samenwoont met de moeder en met haar kinderen en de biologische vader is er dus niet, dan zal een vrouw verwachten dat je een deel van de vaderrol overneemt. Misschien niet schoolkeuze en zo, maar als de kinderen flink ruzie maken en jij bent bij ze en zij op dat moment niet, dan wordt verwacht dat je op een gegeven moment ingrijpt. Daar schiet mij een goed woord in. Ik denk dat de vrouw van jou ook een zeker "commitment" verwacht naar haar kinderen toe. Liefde, aandacht, maar ook opvoeden, eens ingrijpen. En dat bij die commitment ook al gauw iets financieels verwacht wordt. Zelfs als een vrouw zelf geld heeft zal ze, behalve als je arm bent als een kerkmuis, toch ook op dat gebied enig commitment van je verwachten.
Echt waar hoor

quote:

Op zondag 21 februari 2021 17:57 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]


[..]

Heb je een duimpje gegeven, ben het volledig met je eens. Zo zou het moeten zijn. Maar ik vrees dat het in veel gevallen wishfull thinking is. Dat het in de praktijk allemaal heel vaak niet zo ideaal gaat.

Ik kopieer uit je post ......
Veranderd nog niets aan het feit dat ieder kind gewoon een vader en moeder heeft en jij als partner niet die taken tot je hoeft te nemen. Dat dat anders ingekleed word omdat je dat of zelf graag zo ziet of omdat de vader daadwerkelijk niet naar zijn kroost omkijkt is, hoe je het ook wend of keert, niet jouw verantwoordelijkheid.

Of de betreffende nieuwe man dat zo ziet ???
Maar de praktijk, als je samenwoont met de moeder en met haar kinderen en de biologische vader is er dus niet, dan zal een vrouw verwachten dat je een deel van de vaderrol overneemt. Misschien niet schoolkeuze en zo, maar als de kinderen flink ruzie maken en jij bent bij ze en zij op dat moment niet, dan wordt verwacht dat je op een gegeven moment ingrijpt. Daar schiet mij een goed woord in. Ik denk dat de vrouw van jou ook een zeker "commitment" verwacht naar haar kinderen toe. Liefde, aandacht, maar ook opvoeden, eens ingrijpen. En dat bij die commitment ook al gauw iets financieels verwacht wordt. Zelfs als een vrouw zelf geld heeft zal ze, behalve als je arm bent als een kerkmuis, toch ook op dat gebied enig commitment van je verwachten.
Echt waar hoor

Ik snap je punt, maar dat was niet de strekking van mijn post.

En ja, ik bedoelde de betreffende nieuwe partner.

De laatste situatie is iets waar je doorgaans in groeit, je kan niet zomaar de rolverdeling naar je hand zetten. Dan neemt geen kind je serieus en ik hoop de ouders je ook niet.

Ik ben van mening dat wanneer de mogelijkheid er is, beide ouders hun verantwoordelijkheid nemen in het opvoedkundige proces. Dan zijn zaken duidelijk voor de kinderen. Als partner van zo’n persoon is het veel makkelijker toe te zien op hoe bestaande “regels” gehandhaafd worden, dan jezelf maar lukraak met opvoeden bezig te gaan houden.
En als de situatie niet werkbaar is, ga je in gesprek. Communicatie is namelijk net zo belangrijk als commitment.

quote:

Op zondag 21 februari 2021 18:05 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik ben van mening dat wanneer de mogelijkheid er is, beide ouders hun verantwoordelijkheid nemen in het opvoedkundige proces. Dan zijn zaken duidelijk voor de kinderen. Als partner van zo’n persoon is het veel makkelijker toe te zien op hoe bestaande “regels” gehandhaafd worden, dan jezelf maar lukraak met opvoeden bezig te gaan houden.
En als de situatie niet werkbaar is, ga je in gesprek. Communicatie is namelijk net zo belangrijk als commitment.

Volledig met je eens! Been there, done that. Een keer , en dat is met de vrouw waar ik nu al bijna 20 jaar mee samen ben, en het is allemaal goed gegaan, gekomen, ook met de kinderen. Maar de eerste jaren waren moeilijker. Teenager jongen van 15-16, door en door verwend. Overigens, de ouders waren niet gescheiden maar de vader was na lang erg ziek te zijn geweest overleden

[ Bericht 7% gewijzigd door LeesFoknl op 21-02-2021 19:33:49 ]

quote:

Op vrijdag 19 februari 2021 17:24 schreef osodevo het volgende:
Nou nee hoor, mijn moeder betaalde voor me. Ik was immers zijn kind niet he

Maar als jullie samenwoonden nam ie sowieso wel een deel van de kost van het huishouden, telt dat niet mee? Ik betaal ook maar af en toe iets voor m'n stiefdochter maar weet wel dat mijn partner het een stuk moeilijker zou hebben als ze alles alleen moest trekken

Ik ben zelf stiefvader (wat een kutwoord is het ook, net als halfbroer/zus) van een prachtige dochter. Ik behandel haar op geen enkel vlak anders als mijn zoon.

Vader zijn is meer dan een bloedband. Iedereen kan een kind verwekken. Dat maakt je nog geen vader. De zorg en liefde die je je kind geeft. DAT maakt je een vader.

Mijn (stief)dochter leerde ik kennen toen ze 1 jaar oud was. Ze is nu een zwaar puberende Alto diva met alle opties erop en eraan. Ze kent haar echte vader wel (zoals ik hem noem, de Verwekker), maar ze ziet mij als haar echte vader.

Zelfs toen hij een keer op bezoek was, zei ze Pap? We zeiden beide Ja? En ze keek naar haar biovader, wees naar mij en zei: Ik bedoelde hem.

Ze weet ook dat ze bij mij terecht kan over alles. Huiswerk, gevoel, pijn, verdriet, etc. Maar ze is meer een mama's kind en trekt altijd meer naar haar moeder en dat begrijp ik prima.

Zelfs toen ik en mijn ex gingen scheiden, koos ze ervoor om mijn achternaam te houden. Nou, dan heb ik toch echt wel wat goed gedaan!

Ik geef die Tosti Hawai een duimpje omhoog, mooi gezegd, vooral .....

De zorg en liefde die je je kind geeft. DAT maakt je een vader.

quote:

Op vrijdag 19 februari 2021 15:06 schreef osodevo het volgende:
Waarom hoor ik zoveel slechte en nare ervaringen met stiefouders? In mijn geval was hij altijd zo streng om zijn regels te handhaven maar verwaarloosde hij mij op andere vlakken.

Omdat de families waar het goed gaat niet de neiging hebben om dit op een forum neer te zetten

Wel bijzonder dat ik zoveel mensen het eens zie zijn met wat osodevo zelf altijd al roept... namelijk het is allemaal de schuld van zn moeder.

Als ze nou gewoon nooit meer een nieuwe relatie had gehad.. was het die arme man bespaard gebleven dat hij zou veranderen in de stiefvader uit de hel... gewoon slachtoffer van zn behoefte om laaghangend fruit te plukken.. gewillige vrouwtjes die iemand zoeken om flink genomen te worden en die meteen daar goed voor willen betalen. Arme man ....

Mannen hebben ook behoeftes. Seks uiteraard, 15 tot 20 maal zoveel testosteron als een vrouw !! En die zijn tegenwoordig ook al met hun één - vijftiende tot één - twinstigste testosteron van een man behoorlijk losgeslagen. Ik denk dat als een man zo was als een vrouw (dat tomeloos toegeven aan seksuele verlangens) geen vrouw meer over straat zou durven. Gelukkig zijn wij niet zo. Vrouwen hebben het gemakkelijk, veel meer seks toys voor vrouwen (worden meest door vrouwen gekocht en de eerste seks toys waren bedoeld voor "hysterische" vrouwen zie de geschiedenis van de vibrator) en veel meer aanbod van uit het andere en eigen geslacht voor seks.

Maar ook hebben mannen behoefte aan een gezin, een partner, kinderen.

Deze twee sterke behoeftes van de man, seks en gezinnetje, worden misbruikt en gemanipuleerd door vrouwen met kinderen van een andere man (ik hou het hier gericht op het topic). Eigenlijk worden de mannen geëxploiteerd door deze vrouwen. Niet allen natuurlijk, er zullen beslist wel wat vrouwen zijn die echt hun nieuwe partner, levensgezel menen gevonden te hebben, maar vaak is voor haar de "liefdesrelatie" het resultaat van een gedegen calculatie.

Niet raar maar waar!

quote:

Op donderdag 25 februari 2021 14:35 schreef LeesFoknl het volgende:
Mannen hebben ook behoeftes. Seks uiteraard, 15 tot 20 maal zoveel testosteron als een vrouw !! En die zijn tegenwoordig ook al met hun één - vijftiende tot één - twinstigste testosteron van een man behoorlijk losgeslagen. Ik denk dat als een man zo was als een vrouw (dat tomeloos toegeven aan seksuele verlangens) geen vrouw meer over straat zou durven. Gelukkig zijn wij niet zo. Vrouwen hebben het gemakkelijk, veel meer seks toys voor vrouwen (worden meest door vrouwen gekocht en de eerste seks toys waren bedoeld voor "hysterische" vrouwen zie de geschiedenis van de vibrator) en veel meer aanbod van uit het andere en eigen geslacht voor seks.

Maar ook hebben mannen behoefte aan een gezin, een partner, kinderen.

Deze twee sterke behoeftes van de man, seks en gezinnetje, worden misbruikt en gemanipuleerd door vrouwen met kinderen van een andere man (ik hou het hier gericht op het topic). Eigenlijk worden de mannen geëxploiteerd door deze vrouwen. Niet allen natuurlijk, er zullen beslist wel wat vrouwen zijn die echt hun nieuwe partner, levensgezel menen gevonden te hebben, maar vaak is voor haar de "liefdesrelatie" het resultaat van een gedegen calculatie.

Niet raar maar waar!

Sorry, maar dat ligt dan aan je sociale kring. Ik ken echt geen enkele vrouw zoals jij beschrijft. Allen zochten en zoeken een partner. Soms lukt dat, soms niet. Maar ik ken er geen die zegt hatsieflatsie, hier heb je een heel gezin, zorg er maar voor.

Vrouwen leren wel van voorgaande relaties die misgelopen zijn, net als mannen.
Ik snap niet zo goed waar de neiging vandaan komt om dat bij vrouwen als vilein te zien en bij mannen als dont stick your dick in crazy.

Dat er wordt gezegd tegen die 30+ man dat hij gelukkig wat beter kiest qua vrouwen, maar over vrouwen wordt gezegd ja toen je 16 was had je hem niet eens een blik gegund en nu wil je hem wel.

Ik zie dat settelen voor ‘minder’ niet zo, ik zie vooral beter weten wat je zoekt. Bij zowel mannen als vrouwen.

Als je een jaar of 16 tot 20 bent is de kans redelijk aanwezig dat je die meid/jongen tegenkomt die je stevige high’s en low’s geeft. De high’s worden minder, de low’s blijven.
Later in je leven zoek je minder low’s. Zelfs als de high’s zouden blijven. Dat weegt gewoon niet op tegen elkaar uiteindelijk.

De echte badboy is zoals die cray cray meid. Leek even leuk, maar blijkt nogal niet leuk te zijn. Dat niet meer willen is vrij gezond en heeft niets te maken met settelen voor ‘minder’.
Leuk dat je toen je 16 was een stijve kreeg waarmee je je kin kon kriebelen van die cray cray meid, nu denk je hopelijk donder op. Het is het gewoon niet waard.
Degene die je wel kiest is (of zijn) niet minder, maar juist beter.

Ik kan mij er wel wat bij voorstellen, het is ook niet gemakkelijk om een kind op te voeden dat niet je eigen bloed is... want je mag niets, je moet veel... en ja ik weet dat uit ervaring!

Al moet ik zeggen dat ik persoonlijk veel plezier heb beleefd en beleef aan mijn bonus kinderen en probeer ze op te voeden alsof ze van mijzelf zijn al denk ik dat het gevoel toch compleet anders is als het echt mijn kind was die ik vanaf het geplande zaadje en dan de geboorte zou mogen opvoeden (helaas nooit gebeurd en gaat ook niet meer gebeuren).

Het moeten is best pittig, opeens moet je er zijn voor de kinderen van je partner, je bent opeens verantwoordelijk maar zeggenschap heb je niet want de vader/moeder bepalen... jij hebt te volgen of de relatie beëindigen als je er niet mee eens bent . Ik ken wel een aantal mensen die een relatie toch hebben beëindigd om de reden dat er niets met hun inbreng gedaan werd, dit omdat hij/zij niet de biologische ouder is. Gelukkig heb (en had) ik relaties waarin mijn input wel geaccepteerd werd, waarbij ik mijn manier van opvoeden kon meenemen.

Als uitkomst heb ik nu een prachtige (ex)bonus zoon van 21 en 2 bonus zonen van m'n huidige partner (7 en 10) en besteed heel veel tijd om mijn kennis met hun te delen, ze het mooie van de wereld te laten zien maar ook af en toe op hun plek mag zetten en leer dat bepaalde dingen niet kunnen

Gelukkig zijn er zat goede (stief) = Bonus ouders!