dat zit ik al sinds het uit is met m'n ex vriendin.
ik woon in groningen, en zij in almere.
we hebben 9 geweldige maanden gehad,
het was gewoon zo'n geweldige relatie, maar helaas... het ging uit.
het is nu al zowat 8 maand uit, maar toch denk ik nog elke dag aan haar. aan die momenten die we samen met elkaar doorbrachten.
samen leuke dingen doen, veel lachen, veel bij elkaar in de armen liggen...
maar dat is nu allemaal weg...
en ik weet niet goed hoe het nu verder moet...
okey, ik weet zelf ook wel dat ik verder moet gaan, en dat ik vanzelf wel weer tegen een leuke meid aan loop...
maar dat is nou juist het punt waar ik zo onzeker in ben.
ten eerste ben ik nou niet echt bepaald zo'n versierder.. hou ik ook niet van.
ik heb m'n ex ook via internet ontmoet, en het voordeel daarvan is, dat je elkaar niet echt kunt zien, en alleen maar op karakter kan oordelen.
da's ook het enige waar ik toen en nog steeds naar kijk.
uiterlijk doet me niet echt zoveel, maar tja, het oog wil ook wat, maar daar maak ik me op de eerste plaats niet zo druk om.
maar ter zake,
ik weet niet of ik wel een 'nieuwe vriendin' zal ontmoeten.
en daarnaast ten tweede, of ik dat wel aankan...
aangezien ik nog zo aan m'n ex denk.
ik weet niet of ik wel van m'n toekomstige vriendin kan 'houden'
omdat ik eerlijk gezegt nog zoveel van m'n ex hou....
en hier zit ik dan... alleen.. zoals gewoonlijk..
aan vrienden heb ik geen tekort, en kom m'n tijd ook wel door...
maar ik mis het toch... een vriendin...
niemand om eens lekker te knuffelen, lieve dingen tegen te zeggen, even bij uit te huilen....
ik weet ook niet wat ik met deze post wil bereiken..
maar ik wou dit gewoon even kwijt...
'k ga nu maar weer lekkere sentimentele muziek opzetten...
luister nu al iets van een half uur het zelfde nummer..
herman van veen - kusje...hét liedje van m'n ex en mij....
en ook al een half uur een brok in m'n keel
Evert...
misschien niet nu, in dat geval moet je proberen gewoon zovel mogelijk te "leven", gewoon leuke dingen doen met vrienden, je op je opleiding storten e.d. en de ware komt vanzelf! probeer er gewoon zo weinig mogelijk aan te denken!Success, NiN0 
Je kan deze manier van leven, deze pijnlijke manier van leven vol blijven houden totdat je een nieuwe vriendin vindt. Jaren geleden heb ik dat ook gedaan, ik weigerde afscheid te nemen van mijn ex. Geestelijk afscheid wel te verstaan want ik sprak haar nooit meer. Op gegeven moment een nieuwe vriendin...pijn weg...tenminste, dat dacht ik. Tot enkele maanden geleden had ik nog pijn over die ex. Terwijl ik inmiddels al bijna 2 jaar met iemand anders samenwoon.
Het punt is: je houdt dit verdriet zelf in stand. Ik heb zo'n vermoeden dat zij het met jou heeft uitgemaakt. Maar heb jij het ook met haar uitgemaakt? Volgens mij niet. Dus: praat met haar (in jezelf), scheldt haar uit of vraag haar waarom, leg haar uit dat het pijn doet dat ze weg is enz enz. Doe dit tijdens vastomlijnde bezigheden (zoals schoonmaken of een liedje) zodat het een duidelijk begin en einde heeft. Doorbreek de cirkel waarin je de hele tijd belandt. Dat cirkeltjes draaien bezorgt de last.
Maar je schiet niets op. Schrijf het van je af... Ik had ook 9 maanden wat en ben nu 4 maanden aan het revalideren. Die tijd duurt alleen maar langer als je er mee bezig blijft.. Probeer het te analyseren. Maak er een boek van en sluit het af.
Het lijkt me ook leuk als het later weer goed komt met mn ex, maar ik weet nu dat ik niets met dr wil, omdat ze relationeel gezien nog niet sterk in dr schoenen staat.
quote:je kan het niet treffender zeggen... Ik mis vooral de gezelligheid....
omdat ik eerlijk gezegt nog zoveel van m'n ex hou....
en hier zit ik dan... alleen.. zoals gewoonlijk..
aan vrienden heb ik geen tekort, en kom m'n tijd ook wel door...
maar ik mis het toch... een vriendin...
niemand om eens lekker te knuffelen, lieve dingen tegen te zeggen, even bij uit te huilen....