Zwangerschap en geboorte deel 1955

quote:

Op zondag 28 februari 2021 10:19 schreef Flav het volgende:
Eerste trimester is het minst leuke indd.
De onzekerheid, beroerdheid en vermoeidheid.
Hier werd het na 16 weken gelukkig beter, alleen nog altijd moe. Om 21 uur duik ik toch wel m'n bed in of ik stort in op de bank

Morgen over een week de 20 weken echo!
Ben er nu al nerveus voor, geen idee waarom.
Ik heb me al helemaal ingesteld op nog een zoon want ja vriendlief heeft 3 broers.
Maar iedereen, zelfs de oudste, is overtuigd van een meisje. Lijkt me zo raar als het opeens toch een meisje blijkt te zijn, kan het me gewoon niet voorstellen

Is het raar als ik zeg dat ik geen last heb van beroerdheid en vermoeidheid? Gewoon helemaal niet en ik ben u bijna 9 weken en verwacht niet dat het nog zal komen.

quote:

Op zondag 28 februari 2021 11:21 schreef Mahra het volgende:

[..]

Is het raar als ik zeg dat ik geen last heb van beroerdheid en vermoeidheid? Gewoon helemaal niet en ik ben u bijna 9 weken en verwacht niet dat het nog zal komen.

Nee hoor, tijdens mijn zwangerschap ben ik welgeteld een halve dag misselijk geweest. Was misschien soms wel moe, maar kon toen niet echt zeggen of dat zwangerschapsgerelateerd of druk-leven-en-baan gerelateerd was

Ik had bij de eerste veel minder last. Van alles wat hormonen betreft overigens. Minder misselijk, minder moe, minder emotioneel, minder last van mijn bekken.

Toen wel moe, maar veel minder dan deze keer. Etc.

Het verschilt gewoon heel erg per persoon (en zo druk ben ik niet met onze grote van 6 dat ik t daar allemaal op kan gooien). Fysiek ben ik juist ook fitter gestart dan bij de eerste.

Ja het verschilt inderdaad gewoon per persoon en per zwangerschap. Lijkt bij mij iedere keer wat heftiger te worden, zal vast ook met de drukte hier en met mijn leeftijd te maken hebben.

Voor ons is dit de eerste en ik had mij enorm erop verkeken wat er lichamelijk allemaal veranderd. Ben er echt hardleers achter gekomen hoe kwetsbaar je lichamelijk bent in de zwangerschap. Gek genoeg zijn de laatste loodjes nu nog het makkelijkst van alle weken. Ik heb in het eerste trimester flink gespuugd, daarna zware vermoeidheid getrotseerd en ook veel bekkenpijn gehad. Nu loop ik alleen niet zo snel meer omdat ik daar harde buiken van krijg . En oja, wat maagzuur en sowieso weinig spierkracht.

Ik neem mij echt voor fitter te willen worden na de zwangerschap, mocht het ons ooit gegund zijn om voor een tweede te kiezen dan ben ik iig wat fysiek sterker.

Hier ook maar een paar dagen een beetje misselijk geweest. Moe af en toe, maar ja, of dat komt door warrige nachten met een dreumes of de zwangerschap, wie weet. Nu alweer bijna 14 weken, maar nog steeds check in elke keer het wc papier. Ik ben met Lily ook heel lang onzeker geweest en durfde niet echt blij te zijn. Dat heb ik nu weer. Bang voor de termijnecho, bang voor de nipt, bang voor de 20 weken.. Het helpt niet mee dat ik zo weinig kwaaltjes heb en ik bij Lily met 12 weken al echt een buikje had en dat dit keer helemaal niet zo is. Ik ben als de dood dat het niet is doorgegroeid..

quote:

Op zondag 28 februari 2021 13:17 schreef monsterd. het volgende:
Voor ons is dit de eerste en ik had mij enorm erop verkeken wat er lichamelijk allemaal veranderd. Ben er echt hardleers achter gekomen hoe kwetsbaar je lichamelijk bent in de zwangerschap. Gek genoeg zijn de laatste loodjes nu nog het makkelijkst van alle weken. Ik heb in het eerste trimester flink gespuugd, daarna zware vermoeidheid getrotseerd en ook veel bekkenpijn gehad. Nu loop ik alleen niet zo snel meer omdat ik daar harde buiken van krijg . En oja, wat maagzuur en sowieso weinig spierkracht.

Ik neem mij echt voor fitter te willen worden na de zwangerschap, mocht het ons ooit gegund zijn om voor een tweede te kiezen dan ben ik iig wat fysiek sterker.

Ik heb van de fysio spierversterkende oefeningen (mag vanaf 6 wk na de keizersnede) met een dynaband enzo gekregen.

En vanaf dag 1 oefeningen voor de bekkenbodem.

Ik vond zelf het eerste trimester ook shit. De onzekerheid, twee keer bloedverlies gehad, je voelt nog niets bewegen... En dan heb je inderdaad een goede termijnecho, dan ben je weer onzeker over de NIPT, en daarna maakte ik me weer druk om de 20 weken echo.. Ik kan me de onzekerheid dus helemaal voorstellen. Maar, achteraf gezien baalde ik van mezelf, want alles bleek goed. Dus nu voelde het een beetje alsof ik een halve zwangerschap had verspild aan zorgen maken.

Ah klossen. Ja, ik zet het erbij op het lijstje. Inmiddels ga ik categorieën maken (met kleurcoderingen en actiehouders zoals het er nu naar uit ziet). Ik telde net even, nog maar 12,5 werkdag voor ik verlof heb! Kan me niet voorstellen dat ik al zo zwanger ben dat het verlof in zicht is Het is wel maar goed, want de vermoeidheid van het eerste trimester is weer volle bak terug, vanaf 16:30 ben ik zo moe dat ik met lood in mijn schoenen ga koken. Vriendje begint gelukkig ook last van zijn hormonen te krijgen en heeft het huis dit weekend gepoetst en neemt het koken ook voor een groot deel over

Ja het eerste trimester was waardeloos. Ik geloofde ook niet dat het goed kon gaan. Overigens weinig last van kwalen toen, beetje moe en soms een beetje misselijk.

Inmiddels begint het hier fysiek echt heel zwaar te worden. Maar ik heb natuurlijk al een ziek lichaam. Ben nu bijna 33 weken en ik krijg steeds meer een aangespoelde walvis vibe. Omdraaien in bed is een expeditie.
En dan heb ik vanwege onze kleine baby ook echt absoluut nog geen grote buik Ik zit dus professioneel bank. Soms doe ik wat, rondje op een slakkengang met de hond sowieso, wat strijken...maar het wordt elke keer snel afgestraft. Ik vind het maar moeilijk zo.

Woensdag weer een groeiecho en ik heb er zo'n 'erop of eronder' gevoel bij. Ik denk dat ze is gegroeid, maar het maakt me eigenlijk allemaal niet zoveel uit als ik maar eens duidelijkheid krijg. Inleiding of niet en zoja wanneer dan? Dat wil ik weten. Nog even afwachten dus!

Dat kan ik me voorstellen Maria. Succes

Ik kan het me goed voorstellen Maria, succes!

Ik mag donderdag weer naar een gyn. Waar ik in het begin zo lyrisch was over mijn eigen gyn, heb ik haar nu al weken niet gezien. Ze heeft nooit plek en dus word ik steeds bij iemand anders ingepland. Dit wordt gyn nummer 5. De vorige vroeg of ik al gember geprobeerd had tegen de misselijkheid.... Nee joh, helpt dat? Dat had ik eerder moeten weten! Had ik niet twee zwangerschappen lang medicatie geslikt en me de tering gekotst natuurlijk

Wat wel heel lief was, is dat mijn schoonzusje gisteren voor de deur stond met slingers, ballonnen, cadeautjes, lekkers (voor man en kind dus) en de extra matras voor op mans deel van het bed (die van mij ligt al weken klaar). Omdat ik geen echte babyshower mocht dit keer, had ze er maar een coronaproof klein dingetje van gemaakt. Zo lief! Echt een opkikker. De slingers en ballonnen hangen nog, de cadeautjes liggen op de kast, het maakt het allemaal toch net wat feestelijker zo

En nu heb ik door de vele prikkels van gisteren een enorme overgeefdag, maar met een beetje geluk krijg ik de gyn van donderdag wel aan d'r verstand gepeuterd dat m'n conditie alleen maar slechter wordt en ik er echt, echt, echt klaar mee ben. Dan zouden we over een week of 2 gaan inleiden namelijk... Fingers crossed!

Jeetje spannende tijden Maria en Tink. Hopelijk komt er snel duidelijkheid voor jullie.

Zo lief van die semi-babyshower.

Hier het intakegesprek gehad bij de GGZ, maar waarschijnlijk wordt het een doorverwijzing naar de POP poli.

[ Bericht 0% gewijzigd door Rebubbled op 01-03-2021 13:57:30 ]

quote:

Op maandag 1 maart 2021 11:58 schreef Rebubbled het volgende:
Jeetje spannende tijden Maria en Tink. Hopelijk komt er snel duidelijkheid voor jullie.

Zo lief van die semi-babyshower.

Hier het intakegesprek gehad bij de GGZ, maar waarschijnlijk wordt het een doorverwijzing naar de POP kliniek.

Ik vond de POP-poli echt een stuk gespecialiseerder en fijner dan een 'gewone' gzz-instelling, ook bij deze zwangerschap weer. Al kan ik me ook wel voorstellen dat het best wel confronterend is.

Hier ook bij de POP geweest @Rebubbled en ik kan het iedereen aanraden. Eerstelijns GGZ is niet voor mij, te weinig diepgravend en ik glip overal tussendoor, bij de POP voelde ik me enorm gezien (ook al ben ik maar twee keer geweest uiteindelijk).

Voel me nu veel zekerder over de periode na de geboorte en waar ik terecht kan als het weer “mis” gaat, dat ik het niet alleen hoef te doen enzo.

Verder ben ik het echt een beetje zat vandaag 36+3 en ik ben de hele dag buiten adem voor mijn gevoel, baby zit zo hoog... ook heel emotioneel labiel. Gisteren enorm boos geworden over niks en toen maar 50km gaan rijden in de auto om mijn hoofd leeg te maken en afstand te nemen (wandelen kan niet meer met bekken en ik moest echt even WEG).

Voel me ook echt opgesloten door die kutcovid, de hele vakantie niet echt iets leuks kunnen doen met mijn zoontje enzo, nauwelijks contact met vriendinnen al maanden... voel me alleen en opgehokt geen vakantieplannen, heb t gevoel dat mijn zoontje ook echt een beetje tekort komt en niks beleeft. Meh.

Moest ook huilen toen mn schoonzusje gisteren vertelde dat ze een (niet geheime) zoom babyshower voor me organiseren volgende week. Geen idee of ze ook vriendinnen uitnodigen, maar alleen al dat ze er aan denken is fijn

Goed om positieve ervaringen te lezen.

Ik snap dat je het gevoel hebt niets met je zoontje te kunnen doen. Heeft hij dat gevoel zelf ook denk je?

Die laatste paar weken zijn ook zwaar! Het wachten, dat lijf dat steeds trager gaat, pff.

Spannend Maria, succes!

Ohh Tink, wat vervelend dat je niet eens je eigen gyn kan zien. Zo heb ik mijn tweeling zwangerschap ook beleefd; ik koos een voorkeursgyn die ik welgeteld 2 keer heb gezien . Ik hoop dat je voorkeursgyn je wel kan begeleiden bij de bevalling. Goeie tip wel, van die gember, zo tegen het einde van je zwangerschap . En wat schattig van die mini-babyshower! Ik snap dat het je wel helemaal opfleurt, leuk!

Rebubbled, ik hoop dat je inderdaad doorverwezen wordt en net zo'n positieve ervaring als Kwak hebt

Kwak, wel fijn dat autorijden nog een optie is om eruit te gaan. Dat opgesloten gevoel is ook stom. En het is ook niet aantrekkelijk om op een mooie dag naar het bos met kind te gaan vanwege de drukte (vind ik althans). Maarrrrr dit zijn echt de allerlaatste loodjes, en straks heb je een kindje erbij, daar doen we het voor toch

@kwakz0r wat een rotgevoel.

Ik heb of een paar hele goede dagen of de misselijkheid is gestopt. Ik kan zelfs weer goed eten. Even kijken of ik wat kan afbouwen met de ondansetron.

Oh Cygne, dat gun ik je ontzettend! Bij mij begon het ook weer zo na 11 weken: een paar goede dagen en toen steeds verder omhoog. Nu heb ik ongeveer nog 1x per week een paar uurtjes een misselijkheidsgevoel, maar overdag gaat het heel goed en eten gaat ook bijna altijd weer goed. Ik ben dus tevreden.

Lastig, Tink en Maria! Snap dat het zo 'dubbel' voelt. Laten we hopen dat er snel duidelijkheid is.

Over de zorgen: niet echt herkenbaar. Ik had dat eerlijk gezegd wel verwacht, maar ik voel me heel goed bij de baby. Ook in het begin, in de eerste 12 weken. Tuurlijk was het voorafgaand aan de echo wel even spannend, maar puur van de gezonde spanning. Ik ben eigenlijk niet bang geweest voor slecht nieuws. Nu heb ik gelukkig 0,0 bloedverlies en buikpijn onderin gehad, dat scheelt misschien wel. Ik heb me ook niet druk hoeven maken om een NIPT, want niet voor gekozen. Morgen over vier weken de 20 weken-echo, maar ik heb vertrouwen dat die er ook goed uit gaat zien. Er zal dan ook gezonde spanning zijn, maar ik voel me nu totaal niet angstig of iets.
Een paar keer voelde ik zelf wat rare dingen in m'n lichaam, maar niet zozeer baby-plekgerelateerd.
Ik besef me wel dat dit ook anders kan zijn en daarom een knuffel voor de mama's die het wat dat betreft wat zwaarder hebben. 😘 Iedere zwangerschap is dus wel zo anders qua hoe je het beleeft, heel bijzonder en ook wel mooi.

quote:

Op zondag 28 februari 2021 11:21 schreef Mahra het volgende:

[..]

Is het raar als ik zeg dat ik geen last heb van beroerdheid en vermoeidheid? Gewoon helemaal niet en ik ben u bijna 9 weken en verwacht niet dat het nog zal komen.

Bij mijn zoon had ik helemaal nergens last van, ofja bij vlagen wat misselijk. Buikbaby heeft mij even flink doen spugen. Zooo blij dat dat erop zit!

Paar dagen niet meegelezen en ik hoef geen topic meer terug te zoeken. Da's wel even anders dan 3-4 jaar terug toen ik nog lurkte...

Ja het is hier rustig! Maar ik merk ook dat ik niet zoveel puf heb om op iedereen te reageren en het dan maar laat zitten

Prima toch, heb ik ook wel eens. Het is dat ik serieus weinig doe dat ik tijd maak om te reageren, maar ik lees sowieso altijd braaf mee

quote:

Op dinsdag 2 maart 2021 14:47 schreef Aure het volgende:
Ja het is hier rustig! Maar ik merk ook dat ik niet zoveel puf heb om op iedereen te reageren en het dan maar laat zitten

Hoe gaat het met de laatste loodjes trouwens?

quote:

Op dinsdag 2 maart 2021 15:36 schreef monsterd. het volgende:

[..]

Hoe gaat het met de laatste loodjes trouwens?

Op zich prima, maar ik ben het wel zat het helpt ook niet mee dat ik al twee weken voorweeën heb en daardoor soms echt beroerd slaap. Maar goed, het is vol te houden ik vind het alleen wel een stuk pittiger dan de eerste keer

En bij jou dan? Rommelt er al wat?

Ola, same here, weinig energie om te updaten en reageren. Laatste loodjes blues...

Vandaag de eerste babywas gedaan, ik was trouwens niet alles, maar wel de hydrofielen, handdoekjes, spuugdoekjes en rompertjes... de eerste keer strijk ik het ook (daarna niet meer lol)

Controle gehad. Baby is nu wel echt een beetje doorgegroeid, maar buik, hoofd en benen hebben allemaal een sprongetje gemaakt, dus ze maakt zich geen zorgen. Totale groei zit wel tegen P90 aan nu, maar dan zou hij op 4000 gram uitkomen en dat is maar 300 gram meer dan mijn eerste, en dat is dan wel weer volgens verwachting.

Ze denkt ook niet dat t van suiker komt, omdat t in verhouding is (buikje p97 is wel op de grens dus hij wordt wel op suikers gecheckt na de bevalling) en lijkt op mijn oudste qua groei.

Ik vind t allemaal best. Heb wel wat rompers 62/68 gekocht voor t geval hij echt snel uit de kleinste maatjes gegroeid is