Binnenkort (begin maart) ben ik van plan om voor onbepaalde tijd richting Latijns Amerika te gaan. Mijn geheel vastomlijnde plan is om naar Mexico te vliegen en dan zuidwaarts te gaan tot dat ik niet meer zuiderlijker kan. Dat zal dus ergens in Argentinie/Chili zijn. Ik ben ook nog van plan om eventueel nog over te steken naar Afrika mocht ik nog geld en zin hebben, maar dan is het toch zeker al wel een jaartje verder.
Ondertussen heb ik mijn baan per 1 maart opgezegd. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn om zo lang rond te reizen. Ik ben al wel eens 5 maanden in Australie/Indonesie geweest, maar daarvan waren 3 maanden stage, wat toch echt anders is. Ik ben wel van plan om op sommige plekken wat langer te blijven om bijvoorbeeld ontwikkelingswerk te doen. In het begin zal ik ook mijn kennis van het Spaans wat opvijzelen. Mijn Spaans is net goed genoeg om me te redden (ben 1 keer eerder in Mexico/Guatemala geweest), maar niet goed genoeg om echte gesprekken te hebben met de lokale bevolking. Ik zal uiteraard hier in Nederland ook nog wel wat Spaans gaan bestuderen, maar mijn bedoeling is om ook in Mexico/Guatemala (de landen waar ik het eerst zal zijn) nog cursussen te volgen.
Ik zal gaan proberen om hier op waarschijnlijk onregelmatige tijden verhalen neer te zetten over mijn belevenissen in Midden/Zuid-Amerika. Aangezien ik pas over anderhalve maand wegga zal dat nog wel even duren voordat die verhalen komen. Tot die tijd zou ik graag hier praktische tips zien van mensen die al eerder in dit gebied hebben rondgereisd. Al vast bedankt.
Peru-Chili-Argentinië-Brazil
Hik in Latino-land
Maand Ecuador
Venezuela of Fiji???
Brazilië, here i come!
Inca Kola !
Omdat het nog een tijdje duurt voor je reisverslag komt, lijkt het me leuk als je ons ook laat delen in je voorbereidingen.
Is het niet "Voy a America Latina" ? ofzoiets
Vermijd het om over land door Colombia te reizen.
tip 2:
Je schreef dat je na Z-Amerika naar Afrika wil oversteken. Dat moet je ruim van tevoren boeken, er zijn nauwelijks of geen verbindingen tussen die continenten.
Succes met de voorbereidingen
quote:Colombia is juist een van de mooiste landen in die regio, zo niet HET mooiste land
Op maandag 27 januari 2003 09:51 schreef paricos het volgende:
tip 1:Vermijd het om over land door Colombia te reizen.
Zelf ben ik met bussen helemaal van de noordkust (Catagena) naar het zuiden gereisd. Prachtige spectaculaire landschappen!
En de meisjes... 
In de eerste plaats is het inderdaad America Latino. Goed zo Aernout, heb je toch nog wat nuttigs opgestoken van die Peruaanse dames! 
Talenschool is zeker aan te raden. Probeer een school te vinden in een wat minder toeristische plaats, aangezien het leren dan het snelste gaat. Als je op een school zit met 100 andere westerlingen zul je verder alleen Engels praten en dat schiet dus niet op. Mexico is dan waarschijnlijk nog het geschikst, volgens mij komt de halve wereld naar Guatemala om daar Spaans te leren. In het topic over Ecuador (zie hierboven) staan ook nog wat tips van mij die gerelateerd zijn aan de talenschool.
Dat oversteken naar Afrika zou ik niet snel doen, in LA is genoeg te zien om een jaar te spenderen, zeker als je ook nog vrijwilligerswerk wilt doen. Ik heb zelf een poosje voor de straatkrant in Argentinië gewerkt wat waanzinnig leuk en leerzaam (ook voor de taal) was!
Maargoed, ik ben een LA-addict...
Over Colombia kan ik je verder geen tips geven, daar ben ik niet geweest. Laat je in ieder geval goed informeren voor je er heen gaat. Oversteken van Panama naar Colombia (Darien-gap) is in elk geval wél onmogelijk, maar dat zul je inmiddels wel hebben gehoord.
Ben zelf geweest in Mexico, Nicaragua, Venezuela, Peru, Bolivia, Brazilië, Argentinië, Uruguay ( ) en Chili, dus wil je wat meer weten dan hoor ik het wel. Je kunt me ook je mailadres geven, als je meer directe info wilt.
Verder wil ik nog even melden dat ik stikjaloers ben! 
* terugwil!!! 
quote:Lastig, maar niet onmogelijk.
Op maandag 27 januari 2003 23:36 schreef Hik het volgende:
Oversteken van Panama naar Colombia (Darien-gap) is in elk geval wél onmogelijk, maar dat zul je inmiddels wel hebben gehoord.
De meesten varen er met een bootje omheen. Zelf ben ik er wegens tijdgebrek overheen/ langs gevlogen.
quote:Deze jongen: Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia en Cuba
Ben zelf geweest in Mexico, Nicaragua, Venezuela, Peru, Bolivia, Brazilië, Argentinië, Uruguay ( ) en Chili,
Dit alles verspreid over diverse reisjes.
Maar al met al helaas niet zoveel tijd doorgebracht als Hik.
quote:Onmogelijk is niets natuurlijk, maar het is (ik meen) 4-5 dagen lopen door verlaten jungle in een gebied waar drugsbendes de dienst uitmaken... De afgelopen jaren zijn daar als zoveel mensen verdwenen dat zelfs de meest laconieke reizigers het aanmerken als "niet verstandig"
Op maandag 27 januari 2003 23:45 schreef Aernout het volgende:[..]
Lastig, maar niet onmogelijk.
De meesten varen er met een bootje omheen. Zelf ben ik er wegens tijdgebrek overheen/ langs gevlogen.
De meeste mensen vliegen dus of nemen een bootje naar één van die Colombiaanse eilandjes in de Caraïbische zee. Ook vast geen vervelende omweg!
Hik is het vast niet met me eens
quote:
Op dinsdag 28 januari 2003 17:27 schreef Liejannuh het volgende:
Topictitel ff aangepast!
Heb tikvaut gemaakt... het moet LatinA zijn!! Soowwwwy!!!
quote:
Op zaterdag 25 januari 2003 14:33 schreef Aernout het volgende:
Is het niet "Voy a America Latina" ? ofzoiets
quote:In Peru heb je bijna geen salsa man! OK, af en toe wat op de radio, maar verder.... Huayno en rancheras wat de klok slaat!
Op woensdag 29 januari 2003 00:32 schreef Aernout het volgende:
Ik werd trouwens scheitziek van die salsa muziek in Peru
Hik is het vast niet met me eens
Maargoed dat jij niet naar Venezuela of Chili bent geweest! Dáár hoor je veel salsa!!
quote:jajajaja!! Knap hoor!
Op woensdag 29 januari 2003 01:07 schreef Aernout het volgende:[..]
Ik was inderdaad van plan (in zoverre er sprake is van een plan) om met een bootje over te steken van Panama naar Columbia. Maar aangezien dat nog zo ver weg is, kan dat natuurlijk nog veranderen.
Ik ga zo meteen maar eens een afspraak maken voor wat fijne injecties.
Heeft iemand adviezen voor malaria? Ik ben tot nu toe alleen korte periodes in risicogebieden geweest en heb toen niks genomen, maar ik weet niet of dat wel verstandig is. Maar ik heb natuurlijk ook geen zin in allerlei bijwerkingen zonder dat er een garantie is dat je het niet krijgt.
O ja, en als ik oversteek naar Afrika dan zal het pas na ongeveer een jaar zijn (als ik dat financieel allemaal trek).
En nu maar eerst voorbereiden op mijn eerste reis, de wintersport van volgende week..
Leuk dat je ons op de hoogte houdt! Ik vraag me altijd af hoeveel en wat je moet voorbereiden als je zo lang zo ver weg gaat.
quote:Dat vraag ik me eigenlijk ook af
Op woensdag 29 januari 2003 08:20 schreef YPPY het volgende:
Leuk dat je ons op de hoogte houdt! Ik vraag me altijd af hoeveel en wat je moet voorbereiden als je zo lang zo ver weg gaat.
Voornaamste dingen zijn denk ik vaccinaties/gezondheid, verzekeringen en geld. Vliegticket is denk ik ook wel makkelijk om van te voren te regelen.
Hoe hebben anderen het trouwens gedaan met geld? Voornamelijk vertrouwd op pinpassen en credit cards of veel met traveller cheques?In Venezuela heb ik niets geslikt. Niet echt verstandig, maar ik was daar maar heel kort. Voor Zuid-Amerika (de Amazone dus, of je nu in Venezuela, Brazilië, Perú of Bolivia zit) is paludrine niet voldoende. In het verleden was er alleen Lariam, ik heb voor mijn laatste reis malarone gekregen, wat een relatief nieuw medicijn is. Er zit wel een maximale gebruiksduur aan (naar ik meen 5 weken) en het is ontzettend duur. De bijeffecten schijnen echten veel en veel minder te zijn. (Dat was ook de reden dat mijn dokter me voorschreef. Aangezien ik alleen reisde had ik niet zo'n zin daar een beetje te gaan hallucineren!
) Ik kan je daar echter niets over vertellen, aangezien ik uiteindelijk helemaal niet meer de jungle ben ingeweest en ze dus niet heb gebruikt (ik heb ze kunnen verkopen aan iemand die ik daar ontmoette! 
). Zie ook het volgende topic: Malaria - Lariam
Overigens (en dit kan ik dus alleen uit twééde hand vertellen) hoorde ik van veel mensen dat áls je een jungletrip overweegt, je dit het goedkoopst en ook heel goed vanuit (het noorden van) Bolivia kunt doen... Is misschien het overwegen waard.
Ik had niet meer alle vaccinaties nodig, aangezien ik aardig wat had "gespaard" door de jaren heen, maar ik herinner me nog een hele serie Rabies en een hele pijnlijke tegen de effecten van TBC (tegen TBC kunnen ze je niet vaccineren, maar wel tegen bepaalde gevolgen daar weer van). Hierover staat volgens mij wel wat ik mijn voorbereidingstopic: Peru-Chili-Argentinië-Brazil
Geld. Ik had een pinpas, creditcard, cash en travellercheques. Dat laatste was echt voor noodgevallen. Heb ze twee keer gebruikt (in een dorp zonder pin), dus ze waren uiteindelijk wel nuttig, maar het wisselen is meestal erg duur en duurt eindeloos. Niet echt een aanrader om veel te doen dus. Cash ($) was vooral handig als je net een nieuw land binnenkomt, je nog geen pin in zicht hebt en even snel wat geld moet hebben. Verder had ik voor noodgevallen een paar losse biljetten her en der tussen mijn bagage zitten. Ik heb het meeste gebruik gemaakt van mijn pin. Creditcard kan ook vrijwel overal, maar voor het overzicht vond ik die pin handiger. Ik heb wél spijt gehad dat ik niet nog een extra rekening had met een aparte pinpas. Ik vond het achteraf toch wel tricky om maar één pinpas te hebben, als je hem kwijt bent heb je wel een probleem! Maar gelukkig is dat allemaal goed gegaan.
Leuk om mee te nemen: kleingeld in euro's! Ik kwam ontzettend veel mensen tegen (met name in Argentinië en Chili) die muntjes spaarden. Het maakt een leuke en kleine weggeef-souvenir!
Ikzelf ga volgend jaar in november naar Bolivia! Ik ga samen met een vriendin. Wij hebben alleen van tevoren wel vastgesteld waar we gaan werken enzo. We gaan niet met een grote organisatie (duur!!) maar met een hele kleine. In La Paz gaan we werken in een kindertehuis. Verder heb je een contactpersoon in Nederland, dus mochten er vragen zijn of wat dan ook, dan kun je altijd bij hen terecht. Dat vinden we wel prettig, we zijn allebei pas 18 als we erheen gaan, dus een beetje houvast is wel prettig. Ik vind het hartstikke leuk om ervaringen van anderen te horen! Binnenkort moeten wij ook eens gaan kijken voor al die vaccinaties, wat we allemaal nodig hebben enzo.
Maar hartstikke leuk dat je ons op de hoogte houdt van je voorbereidingen, en ook als je daar bent! We gaan het zeker allemaal lezen!
Groetjes, Else
Ook mijn eerste vaccinaties gehad. Ik denk er zeer sterk over om niks tegen de gevolgen van tbc te nemen. Rabies ben ik nog over aan het twijfelen, maar ga ik waarschijnlijk wel doen, hoewel ik de kans zeer klein acht dat ik daarmee in aanraking kom. De rest heb ik ondertussen al wel gehad. Malaria ben ik nog steeds niet over uit wat ik daarmee ga doen. Waarschijnlijk ga ik in ieder geval wel paludrine slikken in Midden Amerika (heb ik trouwens de vorige keer dat ik daar was, Guatemala en Zuid-Mexico, niet gedaan).
Malarone ga ik waarschijnlijk gebruiken in het Amazone-gebied. 4 weken reistijd is dan wel het maximum in deze gebieden, maar dat moet dan maar...
Aanstaande zaterdag ga ik denk ik een ticket richting Mexico boeken. Weet iemand een site op internet waar je goed kunt kijken naar one-way-tickets? Nog niet gevonden namelijk.
En ondertussen druk bezig met het verbeteren van mijn Spaans. Het geweldige kanaal TVEspana (wat op de kabel in Delft zit) kan ik soms al wat volgen. Ook nog maar wat Spaanstalige films gaan huren...
Nu nog gaan kijken wat ik met mijn woonruimte ga doen, opzeggen of onderhuren. Het liefst zou ik onderhuren aangezien mijn ruimte toch wel aardig is, ik dan woonruimte heb als ik ooit terugkom en ik kan er dan ook nog spullen laten staan. Maar dat zal toch lastig zijn aangezien ik niet weet hoe lang ik wegblijf. Waarschijnlijk word ik dus binnenkort officieel dakloos...
Anyway, weet niet wanneer je precies weggaat natuurlijk, maar als je je Spaans serieus aan wilt pakken kun je kijken of er niet een Spaanse uitwisselingsstudent is die je bij kan spijkeren. Ik heb destijds conversatielessen gedaan met een meisje van de HEBO (Hogeschool Den Haag), maar ook aan de TU lopen genoeg uitwisselingsstudenten rond. Dan heb je één op één les voor vaak een vrij laag bedrag (ik betaalde toen 8 euro per uur!!). Gewoon even een briefje ophangen daar...
Ik wou van alles boeken en regelen dit weekend. Maar dankzij de vriendelijke medewerking van de Rabobank te Delft is dit onmogelijk gemaakt. Eerder deze week had ik gevraagd om nieuwe bankpassen, aangezien de mijne verlopen in november. Maar die sukkels hebben blijkbaar gelijk met het aanvragen van nieuwe passen al mijn huidige passen onbruikbaar gemaakt en daar kwam ik dus gisteren (zaterdag) achter. Na opbellen vonden ze het uiteraard allemaal erg spijtig dat dit gebeurd was, maar ze konden er uiteraard niks aan doen, want het was immers weekend.
Deze week dan maar een dag vrijnemen om ticket en verzekeringen te regelen, want als het goed is zit ik over ongeveer een maandje al in Mexico...
quote:Veel Delftenaren hierzo
Op donderdag 13 februari 2003 15:25 schreef Hik het volgende:
Hé, je woont ook nog in Delft!Anyway, weet niet wanneer je precies weggaat natuurlijk, maar als je je Spaans serieus aan wilt pakken kun je kijken of er niet een Spaanse uitwisselingsstudent is die je bij kan spijkeren. Ik heb destijds conversatielessen gedaan met een meisje van de HEBO (Hogeschool Den Haag), maar ook aan de TU lopen genoeg uitwisselingsstudenten rond. Dan heb je één op één les voor vaak een vrij laag bedrag (ik betaalde toen 8 euro per uur!!). Gewoon even een briefje ophangen daar...
:)Ik doe een cursus Spaans via de Volksuniversiteit. Is elke donderdag in het Stanislascollega... is heel leuk
Vandaag heb ik echt afscheid genomen van Delft. Het was wel vreemd om de deur van mijn huisje, waar ik toch 3 en een half jaar heb gewoond, definitief dicht te doen. De laatste dag op mijn werk (ondertussen al weer anderhalve week geleden) was ook vreemd, hoewel die dag daarna pas het besef kwam dat die dag daarvoor toch echt de laatste dag was.
Mijn voorlopige plan voor Mexico is om eerst ongeveer 4-5 weken ten noorden van Mexico City te gaan reizen, daarna ongeveer 4 weken een cursus Spaans te gaan volgen. Ik denk er sterk over om dat in Oaxaca te gaan doen. Zijn er mensen die daar geweest zijn en gelijk denken dat moet je doen, of gelijk denken dat moet je niet doen?
En daarna zal ik verder reizen in de richting van Guatemala, Belize, El Salvador, Honduras, Nicaragua enz...
O ja, kan iemand de titel donderdag vervangen door "Estoy en America Latina"?
Morgen vergeet ik dat vast!
Veel plezier iig en hou ons op de hoogte!!
). In de omgeving van Oaxaca vind je het prachtige Monte Alban, wat zeker een bezoek waard is. De kust van Oaxaca is ook mooi, hoewel daar zeer veel backpackers heen gaan. Puerto Escondido zit vol met surfdudes en grote(re) hotels, Zipolite is oud-hippie-ville (mij een beetje te veel vage figuren en bovendien kun je er vaak niet zwemmen door het tij). Het leuste plaatsje om te verblijven is in mijn ogen (of was destijds) Puerto Angel. Veel rustiger dan bovengenoemde stekjes in ieder geval! Mazunte is het bezoeken waard voor zijn Pieterburen-voor-zeeschildpadden...
Buenos tardes,
Ik zit nu al weer 2 dagen in Mexico. Afgelopen donderdag ben ik richting Mexico City gevlogen alwaar ik nog steeds ben. De vlucht veliep prima, voor het eerst Groenland gezien en ook nog 3 plekken voor mijzelf.
Eenmaal aangekomen in Mexico heb ik de metro genomen richting het centrum, hoewel het eigenlijk niet de bedoeling is dat je met je backpack de metro ingaat. In de metro heb ik 2 duitse meisjes en een schots meisje ontmoet die naar hetzelfde hostel gingen als ik. Daar heb ik de volgende dag ook mee rondgebracht rondslenterend door Mexico City. Mexico City is niet zo erg als ik van te voren had gedacht. Het is uiteraard een zeer grote en drukke stad, maar ik had de stad vooral smeriger en uitlaatgasseriger verwacht. Nu is het natuurlijk niet brandschoon hier, maar het is te doen.
Vandaag ben ik met het schotse meisje en een australisch meisje naar de ruinen van Tenochtitlan gegaan, waar onder meer de op 2 na hoogste pyramide ter wereld staat. De pyramides waren erg indrukwekkend. Het was ook leuk om weer eens een keer in een aftandse bus te rijden, waarvan je hoopt dat die niet na 5 minuten stopt.
Morgen ga ik waarschijnlijk nog in Mexico City blijven en daarna ben ik van plan om noordwaarts te gaan, maar dat zie ik nog wel...
Ik ben nu al weer ruim een week onderweg. De laatste dag in Mexico City ben ik samen met Barbara-Jane (het schotse meisje) naar het antropologisch museum gegaan. Erg mooi museum en erg groot. Alleen jammer dat het Maya-gedeelte gesloten was. De rest die dag alleen maar gekaart in het hostel, want het was ontzettend pokkeweer, 15 graden en regen.
Die dagen daarna achtereenvolgens Queretaro, San Miguel de Allende en Guanajuato (waar ik nu nog steeds ben) bezocht. Allemaal mooie koloniale steden met mooie pleinen, veel kerken en een goede sfeer. In San Miguel de Allende heb ik ook nog een dag ziek doorgebracht, dat was wat minder.
Gisteren heb ik denk ik voor het eerst in mijn leven te horen gekregen dat ik mooi zong. Dit was in een karaokebar (jaja) temidden van een groep Mexicaanse scholieren (ongeveer 18 jaar), die vandaag hier ergens in de buurt een theatervoorstelling gaan geven... Ik heb wel gemerkt dat er in mijn spaans toch nog enige vooruitgang te boeken is. Maar dat zal de komende maanden dan ook wel gebeuren.
Vanavond ga ik richting Monterrey (in het noorden van Mexico), waar ik morgen heb afgesproken met Evert-Jan (voor degene die hem niet kennen, een vriend van mij, die in Peru woont, en een week in Mexico zit). Daarna ben ik van plan om richting het westen te reizen, richting Barranca del Cobre, veel canyons bij elkaar die in totaal 4 keer zo groot zijn als de Grand Canyon.
quote:Ik heb San Diego ook overwogen, maar ik had niet zoveel zin om nu via de VS te gaan. Bovendien vond ik een goedkoop ticket naar Mexico City, wel last-minute, maar aangezien ik toch flexibel was, maakte dat voor mij niet uit.
Op zaterdag 29 maart 2003 01:41 schreef Yulan_Desaparecida het volgende:
Hey wow, wat een toeval, ik heb gewoon precies hetzelfde plan, maar dan wou ik vanaf San Diego zo naar Mexico en dan steeds meer naar het zuiden totdat ik heel Latijns Amerika ben doorgereisd en dan zou ik eventueel nog naar Senegal, Algerije en Marokko willen en dan via Spanje zo weer terugkomen naar Nederland. Alleen ik ben nu nog aan het sparen, ik denk dat ik rond juli of augustus vertrek. Wel cool om te zien dat ik niet de enige ben met zo'n onmogelijk plan.
Je racet er lekker op los trouwens, 3 steden in een week!
Cuidate y muy buen viaje!
Ik heb Guanajuato ondertussen verlaten en zit nu op het moment van tikken in Creel, een klein plaatsje aan de grens van de Barranca del Copre. In die tussentijd ben ik in de eerste plaats naar Monterrey gegaan, een grote stad (3e stad van Mexico, misschien wel de 2de, dat beweren ze daar), waar verder niet veel bijzonders aan is. Maar het was wel leuk om Evert-Jan daar te ontmoeten. Toch wel vreemd om in Mexico bekenden tegen te komen.
Aangezien Monterrey verder niets bijzonders was, ben ik de nacht daarop richting Chihuahua gereisd. Ik wilde die stad nog snel even bekijken, maar aangezien ik mijn rugzak nergens kwijt kon en ik ook geen zin had om met rugzak door een plaats te lopen, ben ik maar gelijk doorgereisd naar Creel.
De volgende dag ben ik met auto naar Batopilas gegaan, een plaatsje midden in de Barranca del Cobre. In het hostel had ik een Amerikaan, Mike, ontmoet die van plan was om daar naar toe te gaan en nog wel plaats had in de auto. De reis daar naar toe was echt geweldig. Overal geweldige uitzichten, de ene nog mooier dan de andere. De weg was een dirt-road met vele gaten er in. Dat resulteerde dan ook in een lekke band, maar gelukkig kregen we er daarna niet nog een. Onderweg vele mensen meegenomen met op het laatst 2 personen die langs de kant van de weg stonden met 2 lekke banden.
De dag daarna nog een kerk bezocht die daar een paar honderd jaar geleden was gebouwd in niemandsland. Heel erg bizar om te zien. Daarna weer teruggereden richting Creel via dezelfde adembenemende weg. Een andere weg was ook niet mogelijk aangezien de wegen ongeveer stopten bij Batopilas.
De volgende morgen ben ik naar wat hot springs geweest, de eerste georganiseerde tour die ik genomen heb. Helaas was het weer kut, bewolkt en niet echt warm, gelukkig was het water wel warm.
Gisteren hebben we (= 5 Amerikanen, een Engelsman en ik) de bekende volkswagen beetle gehuurd en zijn we weer richting de canyon gegaan, nu naar een andere plek dan daarvoor. Het is zeer aangenaam om met 7 personen in een knalgele kever te zitten. Wonder boven wonder kwamen we ook nog alle bergen over. Bij een geweldig uitzichtpunt gestopt en vanaf daar wat rondgelopen, zonnebaden, verbranden (hoewel dat bij mij wel meeviel) en genieten van de geweldige uitzichten. Het is echt onbegrijpelijk dat bijna niemand deze canyons kent. Het schijnt nog veel indrukwekkender te zijn dan de Grand Canyon (volgens mensen die in beide plekken zijn geweest) en toch kent bijna niemand het. Je kan hier fotorolletjes volschieten en ik ken wel mensen die dat hier ook zeker hadden gedaan, maar eigenlijk doet elke foto die je maakt onrecht aan het panorama dat je ziet.
Zometeen ga ik de trein nemen richting Los Mochis en van daaruit weet ik nog niet precies wat ik ga doen. Ik ben benieuwd of ik volgende week nog plekken kan vinden om te slapen aangezien in de week voor Pasen, Semana Santa genaamd, elke Mexicaan vrij heeft en ook nog schijnt te gaan reizen. Maar dat vind ik dus volgende week wel uit.
Ik ben nu ondertussen ruim 5 maanden onderweg en ben ondertussen in Colombia beland. Ondertussen ben ik in alle landen van Midden Amerika geweest, hoewel ik in sommige landen zo goed als alleen maar doorheen gereisd heb. Honduras had ik in 5 uur gezien (hoewel ik daar al eens eerder ben geweest) en in Costa Rica ben ik ook maar 2 dagen geweest (geen interesse in en duurder dan andere landen).
Favoriete landen tot nu toe zijn Guatemala (waar ik ongeveer 2 maanden ben geweest, waarvan 4 weken om mijn Spaans op een wat hoger nivo te brengen) en Nicaragua. Mijn eerste indrukken van Colombia zijn zeer positief, dus de kans bestaat dat dit land binnenkort tot mijn favorieten behoord.
Hoogtepunten tot nu toe:
Mexico:
Barranca del Cobre
Oaxaca
Mazunte
San Cristobal
Palenque
Guatemala:
Xela (ook wel Quetzaltenango genaamd) voornamelijk omdat ik er 4 weken gewoond heb bij een familie daar
Tikal
Semuc Champey
Lago de Atilan
El Salvador:
de kust
Nicaragua:
Leon
Corn Islands
Isla de Ometepe
Panama:
Boquete
San Blas Islands
Colombia:
Cartagena (daar ben ik nu en is tot nu toe de enige plek waar ik geweest ben)
Om nog iets van een reisverhaal neer te zetten... Het is over het algemeen niet eenvoudig om van Panama naar Colombia te komen (tenzij je het vliegtuig neemt). Over land is het nagenoeg onmogelijk om daar te komen. Je hebt daar het zogenaamde Darien Gap, een stuk van 150 km lengte van alleen maar jungle. Nu is daar op zich nog doorheen te komen met flink wat tijd en voorbereiding, maar de kans als je er doorheen bent dat je nog wat spullen hebt is zeer klein aangezien er veel guerilla-activiteit in dat gebied is. Deze optie viel voor mij dus af. Een andere optie is om te zeilen van Panama (Colon) naar Cartagena. Deze optie is op zich zeer aantrekkelijk, je moet alleen wel een zeilboot te weten vinden. Het kostte mij uiteindelijk 8 dagen om een boot te vinden en ik had het geluk ook nog dat deze boot mij helemaal gratis van Panama naar Colombia bracht. Alvorens direct naar Cartagena te zeilen werden eerst nog enkele eilanden van de San Blas archipel bezocht. Deze eilanden worden bewoond door de Kuna´s, de enige autochtone groep in Midden Amerika die min of meer zelfbestuur heeft over haar eigen gebied. Meer informatie over de Kuna´s kun je vinden op http://www.ovictormiller.com. Dit is de homepage van de eigenaar van de zeilboot waarmee ik richting Cartagena ging. En hij is nog schrijver ook. Na enige dagen rondom deze eilanden te hebben doorgebracht met als voornamelijke bezigheid het bezoeken van dorpjes en snorkelen temidden van prachtig koraalrif, gingen we dan verder richting Cartagena. Deze reis duurde ongeveer 50 uur. Het was de eerste keer voor mij dat ik zo lang zeilde en ook de eerste keer dat ik over zee zeilde. Aangezien Victor (de eigenaar) zelf ook nauwelijks zeilervaring had, was het erg interessant om zelf alles te ontdekken over het zeilen. Maar alles verliep zonder noemenswaardige problemen. En nu ben ik dan in Cartagena, een prachtige koloniale stad aan de Caribische kust van Colombia. Ondertussn hier al gedoken en de stad bekeken en waarschijnlijk ga ik morgen of overmorgen verder Colombia in. Misschien ga ik hier dan wel wat verder schrijven, hoewel de kans bestaat dat het lang gaat duren voordat ik weer wat schrijf... Waarschijnlijk komt er binnenkort een homepage met foto´s van het eerste gedeelte van mijn reis, als die er is, zal ik hier wel een linkje daar naar toe plaatsen...
Hasta la proxima vez...
Hieronder volgt een verslag dat ik al eerder had
geschreven, maar nog niet verstuurd had. Ik heb het
gewoon bij deze mail gezet. De veruit belangrijkste
gebeurtenis staat echter onderaan na de 2 lege regels.
Cartagena is ondertussen verlaten en de weg naar Santa
Martha is gevonden. In Cartagena had ik eerst nog twee
keer gedoken, voor het eerst sinds 3 jaar tijd,
tenminste als ik me dat goed herinner. Het was een
raar gevoel om weer een tijd lang onder water te zijn,
maar het uitzicht was erg goed. Veel koraal en
redelijk wat felgekleurde vissen maakten het duiken
erg goed, in ieder geval stukken beter dan mijn
laatste duiken in het bijna zichtloze Zeelandse water.
De duiken waren zo goed bevallen dat ik besloot om
snel weer wat te gaan duiken. Ik besloot dit echter
niet in Cartagena te gaan doen, maar wat verder naar
het noorden te trekken in Colombia.
Na eerst nog wat stieren door de straten van Cartagena
te hebben zien lopen (er werd een comercial geschoten
die zich in Pamplona afspeelt, Cartagena schijnt op
Pamplona te lijken en was veel goedkoper dan Pamplona)
en afscheid te nemen van mijn zeilbootvriendjes en
vriendinnetje ging ik richting Santa Marta. Het was
voor het eerst sinds ruim 2 weken dat ik weer in een
bus zat en het was weer wennen. In de bus zitten gaat
nog wel, maar soms heb je wel genoeg van het wachten
totdat de bus vol zit. Deze wachttijd bedroeg in deze
rit ongeveer 2 uur (2* 1 uur). Toch vrij veel op een
ritje van slechts 4 uur (en nu dus 6 uur).
Eenmaal in Santa Martha heb ik de eerste dag
voornamelijk besteed met het veranderen van plannen.
Het eerste plan was om naar Ciudad Perdida (verloren
stad) te gaan (en dat zou 6 dagen duren in totaal) en
daarna wat te gaan duiken. Dit had ik al ongeveer
geregeld totdat ik opeens een papiertje zag met
kaartjes te koop voor Colombia - Brazilie, de eerste
kwalificatiewedstijd voor de WK 2006 in Duitsland. Dit
zou precies in het midden van mijn Ciudad Perdida trip
vallen. Aangezien ik toch graag naar Colombia -
Brazilie wilde, besloot ik dus eerst te gaan duiken,
dan richting Colombia - Brazilie te gaan en
uiteindelijk daarna richting Ciudad Perdida te gaan.
Dit kostte allemaal wat meer tijd dan ik voorzien had
en ik heb nu besloten Venezuela over te slaan
aangezien ik begin oktober bezoek krijg van mijn
broertje in Ecuador en ik geen zin heb om me te gaan
haasten door alle plekken en Colombia interessant
genoeg is.
Eerst werd er dus gedoken en ik had besloten om mijn
duiken wat te verbeteren door mijn Advanced Open Water
te gaan halen. Dit betekent vooral wat meer
gespecialiseerde duiken maken. Op dit moment heb ik
een kompasduik gemaakt, een diepe duik (ongeveer 36
m), en nog 3 andere duiken. Ik merk wel dat hoe meer
je duikt, hoe makkelijker het gaat en hoe meer plezier
je aan een duik beleeft. Misschien ga ik dus nog wel
meer duiken, hoewel er bij de komende landen waar ik
naartoe ga, zover ik weet, geen goede plekken zijn om
te duiken.
En dan was er afgelopen zondag Colombia - Brazilie. Ik
was erg benieuwd naar de sfeer in een Zuid Amerikaans
land tijdens een wedstrijd. Uiteraard was ik een
fanatiek supporter van Colombia en had me dan ook
uitgedost in Colombiaanse kleuren. Vier uur voordat de
wedstrijd begon was ik al in het stadion en ik was
niet de enige. Het stadion was al voor het grootste
gedeelte gevuld vol zingende supporters en een
enthousiaste stadionspeaker die vele malen wist te
vertellen dat een beker aguila (een biermerk in
Colombia, goed te drinken) slechts 1500 pesos kostte
(ongeveer een halve euro). Op de sintelbaan verschenen
ondertussen verschillende groepen dansers die ongeveer
een uur lang het publiek vermaakten. Na de dansers
kwamen er wat parachutisten naar beneden. Sommigen
wisten mooie zwarte plekken op het voetbalveld te
maken. Ondertussen werd er af en toe plotseling door
iedereen al het afval wat zich onder de banken had
verzameld naar beneden gegooid. Nu zat ik vrij hoog,
maar ik kreeg toch nog een aantal bekers, al dan niet
leeg, over mij heen. Een ander fenomeen was, afgezien
natuurlijk van de standaardwave en het doorgeven van
een grote vlag, om degene die voor je zat bij de
schouder te pakken (dit begon dan bovenaan en ging
langzaam naar onderen) en heen en weer te gaan
bewegen. Na al deze voorpret was de wedstrijd relatief
teleurstellend. Brazilie was beter dan Colombia en he
publiek was veel te rustig. Het enige moment van enig
leven kwam na de gelijkmaker van Colombia ongeveer 10
minuten voor de rust. Tot de rust was het onrustig,
maar de 2de helft was weer erg kalm, Brazilie scoorde
de 1-2 en won gemakkelijk. Al met al een leuke dag.
En dit gebeurde er dus...
Afgelopen dinsdagmorgen vertrok ik richting Ciudad
Perdida (de verloren stad) voor een 5/6 daagse tocht.
De eerste drie dagen verliepen zoals gepland en aan
het eind van de derde dag bereikten we Ciudad Perdida.
Wij zijn hier 5 Israeliers, een Duitse, een Engelsman,
2 gidsen en ik. Op dit moment was er ook een andere
groep in Ciudad Perdida, bestaande uit 1 gids, 2
Australiers, een Engelsman, een Israeliet en een
Spanjaard. Tot op dit moment was alles volgens schema
verlopen. Dit veranderde echter op de 4de dag. ´s
Ochtends om 5 uur hoorde ik allemaal stemmen in het
Spaans. Ik dacht, dit is veel te vroeg om op te staan.
De stemmen bleven echter doorgaan en ik besloot om
mijn ogen maar eens te openen. Op dat moment stonden
er 2 personen in de kabine waar onze groep (op de
gidsen na) sliepen. De 2 personen waren bewapend met
een geweer, een pistool en verscheiden messen. Kom,
kom, kom riepen ze en ze zorgden ervoor dat iedereen
zijn schoenen en bepakking meenam. Op dit moment dacht
ik dat we te maken hadden met paramilitairen (de groep
die het gebied controleert) en dat het een of andere
controle was. Op het moment dat we een verdieping naar
beneden waren gegaan zag ik dat onze gidsen met handen
en voeten waren vastgebonden. Op dat moment
realiseerde ik me dat het zeer waarschijnlijk geen
paramilitairen waren (die ons zouden moeten
beschermen), maar dat het waarschijnlijk guerrilla's
waren. Volgens iedereen hier was dat onmogelijk (dit
gebied heeft nooit guerilla's gekend en werd/wordt
beschouwd als volledig veilig), maar er is geen andere
logische mogelijkheid. Nadat ik gezien had dat onze
gidsen waren vastgebonden, dacht ik, dit is niet goed.
Vanaf dat moment besloot ik dat ik geen Spaans meer
sprak en probeerde ik alles zo langzaam en onbenullig
mogelijk te doen. Dit is misschien 1 van de redenen
waarom ik op dit moment in staat ben dit emailtje te
schrijven (andere redenen kunnen zijn dat ik geen
rugzak meenam, slechte schoenen had of gewoon
willekeur). We werden naar beneden gevoerd naar een
open veld. Op het veld waren ook de 5 andere toeristen
van de andere groep. Op het veld werden we in 2
groepen verdeeld, 1 groep van 8 en 1 groep van 5.
Samen met 2 Australiers en 2 Israeliers werd ik weer
een stuk naar boven vervoerd, naar de plek waar de
andere groep sliep. Voordat we werden weggevoerd werd
ons nog de hand geschud door 1 van de guerrilla's, die
ons bedankte. Ook werd verteld dat er niks zou
gebeuren zo lang we meewerkten. De andere 8 personen
werden verder naar beneden gevoerd. Aangekomen op de
slaapplek van de anderen werd iedereen met de handen
en voeten vastgebonden. De schoenen werden verwijderd.
Ik hoorde 2 personen van de guerrilla nog met elkaar
praten over mij, ze dachten dat ik ziek was. Nadat
iedereen was vastgebonden verlieten ze de kamer,
lieten een granaat zien en maakten duidelijk dat die
zou ontploffen als we probeerden te ontsnappen en
sloten de deur. Nadat de guerrilla's weg waren
besloten we een uur te wachten voordat we verdere
actie zouden ondernemen. Na 5 minuten had de
Australische haar handboeien los. We besloten 2
matrassen voor de deur te plaatsen in het geval dat er
echt een granaat aan de deur gekoppeld was. Daarna
besloten we verder te wachten. Na een half uur lukte
het mij ook om mezelf te bevrijden. We besloten nog te
wachten, maar na 50 minuten besloten we de anderen
proberen los te maken. Hiermee waren we bezig totdat
na een uur er plotseling veel lawaai was en op de deur
werd gebonsd. Snel gingen we weer terug naar onze
plaats met onze handen op de rug en de voeten naast
elkaar. Gelukkig was het 1 van onze gidsen die zich
zelf had weten te bevrijden. Hij had ook een mes bij
zich, dus binnen zeer korte tijd waren we allemaal
vrij en konden we naar buiten gaan. Er was geen
granaat voor de deur geplaatst (dit hadden we ook niet
verwacht, maar je weet het niet zeker). Onze andere
gids was ondertussen ook vrij en we besloten de andere
personen te zoeken. De andere personen waren echter in
geen velden of wegen te bekennen. Na alles doorzocht
te hebben en alle achtergebleven spullen in de bossen
te hebben verstopt besloten we er vandoor te gaan. We
namen dezelfde weg terug en besloten al snel dat de
anderen in ieder geval niet via deze weg gekomen
waren. In 1 dag legden we nu af wat we op de heenweg
in 2 dagen hadden gedaan. Op de weg terug kwamen we
ook nog een groep tegen die op weg was naar Ciudad
Perdida en die besloten dus maar niet verder te gaan.
Eenmaal weer aangekomen op de plek waar we begonnen
met lopen werd het erg frustrerend. Natuurlijk wilde
iedereen gelijk terug naar Santa Martha (de plaats
waar de tour begon), maar de chauffeur had alle tijd.
Het duurde een uur voordat we weggingen en we stopeten
talloze keren onderweg. Erg frustrerend. Eenmaal terug
in Santa Martha werden we van alle kanten ondervraagd.
Ik heb mijn verhaal minimaal 5 keer verteld aan
verschillende instanties. De instanties drukten ons op
het hart geen contact te maken met de media, maar
ondertussen is het al op de Colombiaanse tv geweest,
dus daar hoef ik me verder ook niet aan te houden. De
desbetreffende ambassades zijn ondertusssen
gewaarschuwd. En verder is het nu voornamelijk wachten
en hopen dat de 8 anderen snel terugkomen (4
Israelieten, 2 Engelsen, een Duitse en een Spanjaard).
De komende dagen zal ik waarschijnlijk in Santa Martha
zijn en ik zal binnenkort ook een telefoonnummer
sturen waar ik af en toe bereikbaar zal zijn. En ik
heb er geen bezwaar tegen om mijn verhaal in het
Nederlands te vertellen in plaats van het Spaans of in
het Engels...
Surrealistisch lijkt me zoiets... eigenlijk gewoon een ontvoering meegemaakt?
Zo maak je nog eens iets mee... of je het nou leuk vind of niet
Je bent weer de eerste van wie ik een daadwerkelijk eerstehands verhaal hoor (meestal heeft een vriend van een vage kennis van iemands buurvrouw het meegemaakt). Maar dit moet jou toch ook wel een beetje hebben laten schrikken, denk ik zo...
Het is te hopen dat die anderen snel terugkomen. Neem maar een paar biertjes op de goede afloop en laat snel weer eens van je horen! 
http://www.cnn.com/2003/WORLD/americas/09/14/colombia.kidnappings.ap/index.html
Dat is dus best wel even schrikken.
Nu snap ik ook dat je je verhaal liever in het Nederlands dan in het Spaans vertelt
Maar jeetje, wat een gedoe zeg... Hopelijk krijg je snel de kans om een beetje tot jezelf te komen op een relaxed strand ofzo!
Wel grappig dat Fok! natuurlijk een dag eerder met het nieuws was dan de Nederlandse TV.
gelukkig is het goed gekomen.
maar even wat anders hoe bevalt het alleen reizen tot nu toe?
Voor zover je dat al gedaan hebt dan, want als ik het zo lees ben je niet vaak alleen.
Ik zit te denken om ontslag te nemen van mijn werk
en mijn huis te gaan verhuren en weg te gaan (alleen).
Ik twijfel nog een beetje of ik dat wel moet doen ,alleen reizen.
Op zich denk ik dat het geen probleem is, je ontmoet genoeg mensen.
Ik ben alleen niet echt het type dat alleen ergens gaat eten b.v.
Maar dat zal ook wel gewoon wennen zijn.
quote:Er bestaan al een aantal topics over alleen reizen. Misschien is je vraag daar meer op zijn plaats, bijvoorbeeld:
Op dinsdag 16 september 2003 14:09 schreef Indian het volgende:
Ik twijfel nog een beetje of ik dat wel moet doen ,alleen reizen.
Op zich denk ik dat het geen probleem is, je ontmoet genoeg mensen.
Ik ben alleen niet echt het type dat alleen ergens gaat eten b.v.
Maar dat zal ook wel gewoon wennen zijn.
alleen op vakantie? Tips graag.
Alles goed hier. Ik ben weer een beetje bijgekomen van gisteren. Ik had al die pers natuurlijk kunnen verwachtten, maar ik was er totaal niet op voorbereid. Dat interview dat overal is uitgezonden gebeurde ongeveer 5 minuten nadat ik wakker was. Ik was alleen in dat hotel om Ran (de Israelische jongen) op te halen voor een telefoongesprek met de Israelische tv. Ze belden naar de plaats waar ik toevallig wilde gaan ontbijten. Eenmaal binnengekomen in dat hotel was ik plotseling omringd door camera's en journalisten en werden er van alle kanten vragen op me afgevuurd. De rest van de dag verliep niet veel rustiger, alleen ´s avonds viel het allemaal mee. Vandaag heb ik besloten om alle vragen voor interviews af te wijzen (ik had in vele programma's op de Nederlandse tv kunnen verschijnen) en in ieder geval een week te wachten om daarna eventueel mijn verhaal nog een keer te vertellen. Ik ben dan in ieder geval tot rust gekomen en kan rustig nadenken over wat ik wel en niet wil vertellen. En waarschijnlijk hebben ze over een week toch geen interesse meer voor mij. En het is natuurlijk veel belangrijker wat er met de 8 andere personen gaat gebeuren. Hopelijk zijn ze binnenkort vrij, maar de kans is groter dat het maanden gaat duren voordat ze weer vrij zijn. Ik hoop dat ik ze kan zien voordat ik Colombia ga verlaten. Ik weet nog niet precies wanneer maar waarschijnlijk ergens volgende week en ik zal dan richting Ecuador vertrekken. Vandaag bestaat er nog een kans mij te bereiken op het nummer wat ik vanmorgen (voor jullie vanmiddag) gestuurd heb, hoewel de kans dat ik niet in de buurt ben vrij groot is. Het is natuurlijk laat bij jullie en de kans dat je dit leest voordat de avond voorbij is, is natuurlijk klein. Maar in ieder geval gaat alles vandaag een stuk beter met mij dan gisteren. Ik zal binnenkort wel weer mailen en hoop dat ik dan kan melden dat de 8 gegijzelden vrij zijn.
Hasta luego,
Mathijs
Ik ben in ieder geval blij dat het goed met je gaat. Dat was toch wel even schrikken toen ik je verhaal las. En het is inderdaad een goed idee om even alles op een rijtje te zetten voordat je interviews gaat geven. Hopelijk zullen de komende dagen rustig verlopen en kan je het land zonder problemen verlaten.
Dus een goede reis verder, ik maak uit je woorden op dat je gewoon doorgaat met je reis in Zuid Amerika.
Saludos y hasta pronto,
Lucille
quote:inderdaad. bedankt.
Op dinsdag 16 september 2003 18:25 schreef Hik het volgende:[..]
Er bestaan al een aantal topics over alleen reizen. Misschien is je vraag daar meer op zijn plaats, bijvoorbeeld:
alleen op vakantie? Tips graag.
quote:Bron: http://www.noticias.nl/rnw.php#1526
Britse gijzelaar ontsnapt in Colombia24/09 20:10
Een van de acht westerse toeristen die twee weken geleden in Colombia gegijzeld werden, is ontsnapt aan zijn ontvoerders. De man, een 19- jarige Brit, wist na twee dagen lopen een dorp te bereiken en meldde zich later bij het leger. De Brit werd samen met twaalf anderen gevangen genomen tijdens een bezoek aan een nationaal park. Korte tijd later lieten de ontvoerders vijf van hen vrij, onder wie een Nederlander. Over het lot van de overige zeven gijzelaars is niets bekend. De Colombiaanse president Alvaro Uribe meent dat de rebellenbeweging ELN achter de gijzeling zit. Eerder beschuldigde hij de marxistische groepering FARC van de ontvoering, maar die ontkende alle betrokkenheid.
quote:Met mij is alles nu goed. Eerst ben ik nog ongeveer twee weken in Taganga geweest, een klein kustplaatsje. Niks bijzonders gedaan daar, af en toe duiken en snorkelen en verder natuurlijk het nieuws volgen over wat er gebeurt met de (inmiddels) 7 gegijzelden. De persaandacht is ondertussen voor mij verdwenen. Ik denk dat mijn ouders nog meer last hebben gehad van de pers dan ik, aangezien ik veel moeilijker bereikbaar was.
Op vrijdag 26 september 2003 17:20 schreef Liejannuh het volgende:
Mathijs, hoe is het nu met jou??
Ondertussen is er dus een persoon ontsnapt. Hij ontsnapte al op de eerste dag en heeft 10 dagen rondgelopen in de jungle voordat hij een indianenstam tegenkwam. Dit in tegenstelling tot het berichtje van Hik eerder. Ik ben er ondertussen achtergekomen dat wat er in de pers verschijnt vaak zeer verschillend is met wat er echt is gebeurd...Er is nu ook bekend welke groep verantwoordelijk is voor de ontvoering, de ELN. Informatie over deze groep is op het internet te vinden. Ik denk zelf dat het nog wel even duurt voordat de 7 vrij zijn, maar ik verwacht wel dat ze uiteindelijk gezond en wel er weer uitkomen.
Op dit moment ben ik in Bogota, de meest Europese stad die ik tot nu toe ben tegengekomen in mijn reis. Normaal gesproken had ik alles met bus gereisd, maar nu ben ik van Santa Marta naar Bogota gevlogen en morgen zal ik naar Quito vliegen, dit alles voornamelijk om mijn ouders gerust te stellen. In Quito zal ik mijn broertje ontmoeten en we zullen samen voor ongeveer een maand reizen. Daarna ga ik verder en mijn broertje terug.
Ondanks wat er gebeurd is, ben ik vrijwel zeker dat ik terugkeer naar Colombia, misschien zelfs nog wel op deze reis. Ik heb door omstandigheden veel te weinig van dit mooie land gezien. En de mensen zijn superaardig bovendien, om nog niet te spreken over de beeldschone vrouwen die hier rondlopen...
Al met al genoeg reden om in ieder geval ooit terug te keren.[Dit bericht is gewijzigd door nirvana op 01-10-2003 23:03]
Ik ben blij dat je in ieder geval nog zo positief over het land bent. Je spirit om in die regio te reizen is in ieder geval niet aangetast.
quote:Ik zal zeker dan ook naar hetzelfde gebied reizen, alleen al om een aantal mensen op te zoeken. Maar ik zal dan voornamelijk andere plekken bezoeken, Colombia is een groot land. En je weet natuurlijk nooit of een gebied veilig is of niet, je gaat af op de informatie die je hebt. Wat wel zeker is, is dat als je nu de deur uitgaat, de kans op een verkeersongeluk vele malen groter is dan wat er met mij gebeurd is... (tenzij je het gevaar natuurlijk helemaal opzoekt)
Op woensdag 1 oktober 2003 23:06 schreef Lucille het volgende:
Ga je dan naar hetzelfde gebied terug of naar een ander gebied? En hoe kom je er achter welk gebied veilig is, tenslotte was het deel waar je zat ook veilig. Totdat dit allemaal gebeurde.Ik ben blij dat je in ieder geval nog zo positief over het land bent. Je spirit om in die regio te reizen is in ieder geval niet aangetast.
Het gaat je toch ook niet in de koude kleren zitten, dat wat jij hebt meegemaakt! Ik kan me overigens de gevoelens van je ouders ook heel goed voorstellen! Die zijn zich natuurlijk helemaal rot geschrokken!!! Al was het alleen maar omdat ze zo ver weg waren en niet exact wisten wat er aan de hand was!
En je hebt idd groot gelijk. Het valt allemaal wel mee! Lucille en ik gaan morgen weg en je wilt niet weten van hoeveel collega's ik het advies heb gekregen om echt ontzettend goed uit te kijken! Die denken geloof ik allemaal dat ik in 7 sloten tegelijk loop ofzo! Terwijl ik altijd 1 ding erg belangrijk vind en dat is heel thuis komen!
Een email uit Ecuador. Colombia heb ik dus ondertussen verlaten. De laatste dagen in Colombia heb ik weer eens wat cultureels gedaan, musea bezoeken en cd's kopen a 60 eurocent per stuk. Ook heb ik mijn eerste interview gegeven aan de Nederlandse pers. Nou ja, een Nederlandse schrijfster, Carolina Trujillo Priz, winnares van de Marten Toonder/Geertjan Lubberhuizen-prijs in 2003 voor haar boek "De bastaard van Mal Abrigo, verbleef toevallig in hetzelfde hostel in Bogota als ik en wilde graag een interview. Ik heb eigenlijk geen idee of het ooit gepubliceerd gaat worden, maar ze heeft ondertussen al wel een heel stuk geschreven (gaat trouwens bijna niet over mij, maar meer over de situatie in Colombia in het algemeen).
Vanuit Bogota had ik het vliegtuig naar Quito genomen waar ik de dag daarna mijn broertje op het vliegveld ophaalde. Helaas was er met mijn broertje niet zijn bagage meegekomen, waardoor we de volgende dag nog een keer naar het vliegveld moesten terugkeren.
De dagen daarna probeerde mijn broertje zich het Spaans enigzins bij te brengen en bracht ik onder andere een bezoek aan de gevangenis in Quito. De wijze les die daar geleerd is dat je geen drugs moet gaan smokkelen uit Ecuador. Voordat we (een Australier, Belg en ik) de gevangenis binnenkwamen werden we 2 keer gefouilleerd. Ondanks dit had ik nog steeds mijn zakmes bij me... Ook kregen we 2 stempels die er voor moesten zorgen dat we ook zo weer de gevangenis uit konden lopen. De gevangenis bestond uit 3 verdiepingen. Op de onderste verdieping zaten de moordenaars, de bovenste verdieping was bezet door de mensen die in drugs handelden. Deze was bezet door ongeveer 100 personen die een kamer met 50 bedden deelden. We hebben een hele tijd met een Poolse jongen gepraat. Hij zat daar in afwachting op zijn proces en hield er rekening mee 8 jaar te krijgen. Hij was op het vliegveld van Quito gepakt met een halve kilo cocaine op zich. Na eerst een tijdje met hem door de tralies gepraat te hebben, gingen we richting het binnenpleintje, precies voor het hok van de moordenaars. Op allerlei manieren probeerden ze onze aandacht te trekken, eerst door van alles naar ons te roepen, daarna ook door allerlei vocht richting ons te gooien. Na een goed uurtje besloten we weer weg te gaan, na eerst onze sigaretten te hebben uitgedeeld aan enkele gevangenen. Onze stempels bezorgden ons gelukkig een makkelijke uitweg...
Na Quito gingen mijn broertje en ik richting Latacunga. Hoofddoel was het beklimmen van de Cotopaxi, de hoogste actieve vulkaan ter wereld (5897m). Voor het beklimmen van deze vulkaan gingen we eerst wennen aan de hoogte door de beklimming van de Ilinizas Norte, een vulkaan van ruim 5100 m. Na een dag beklimmen kwamen we aan bij de refugio, een hutje op 4800 m. Daar ben ik er achter gekomen dat het toch anders slapen is op 4800 meter dan op 2800 m (de hoogte van Quito en Latacunga). Je slaapt namelijk gewoon niet. Om 4 uur stonden we op om rond 5 uur richting de top te gaan. De top werd door slechte weersomstandigheden niet gehaald, er was te veel ijs op de route en daardoor te glad. Het is wel de eerste keer dat ik boven de 5000 m ben geweest. Nadat we weer terug kwamen besloten we de volgende dag eerst naar Quilotoa te gaan, een kratermeer ongeveer 50 km van Latacunga, erg mooi. Na dit bezoek wilde mijn broertje de Cotopaxi niet meer beklimmen en ik vond het ook wel best (erg duur namelijk en zonder gids niet echt mogelijk voor mensen zonder ervaring en uitrusting).
Daarna richting Baños gegaan, een erg toeristisch plaatsje in Ecuador dat al jaren wordt bedreigd door een vulkaan. In 1999 werd het hele plaatsje ontruimd omdat er verwacht werd dat er een enorme eruptie zou plaatsvinden. Nadat na enkele maanden nog niks gebeurd was, keerden de bewoners geleidelijk weer terug naar Baños. Er is nu nog steeds een gevaar, maar nog steeds niets gebeurd. We hebben wel een paar erupties gezien die er wel indrukwekkend uitzagen. In Baños hebben we ook nog geraft. Rafting is cool! Het was de tweede keer in mijn leven dat ik geraft heb en na deze keer ga ik het zeker vaker doen. Verder hebben we nog een mountainbike gehuurd en daarmee een tocht gemaakt.
Ondertussen zijn de paden van mijn broertje en mij weer gescheiden. Hij is de jungle in en gaat daarna richting de Galapagos, terwijl ik verder naar het zuiden ga. Hoewel, ik kwam er net achter dat hij mijn fototoestel nog in zijn rugzak heeft... Waarschijnlijk ga ik dit weekend op en neer naar Quito om die weer op te halen. Na dit weekend zal ik in ieder geval richting Peru gaan.
Hasta luego,
Mathijs
Hoe beviel de rust in Banos je?
En bij Quilotoa, heb je in dat dorp geslapen of alleen maar ff langs geweest? Zelf heb heb ik 1 dorp verderop gezeten en genoten van het mooie uitzicht. Wat ik wel erg bizar vond, waren de vliegtuigen die ik over hoorde en zag komen. In heel Ecuador geen vliegtuig gezien enzo maar dat dorp lag precies op de doorvliegroute van Quito naar Guayaquil.
Wat je absoluut niet over moet slaan ondanks dat het bestwel toeristisch is, is de trein in Riobamba.
Heel veel plezier nog!
Vond het verre van rustig eigenlijk! Maargoed, zal wel aan de tijd van het jaar liggen... Peru!
Je hebt vást wel een stop in Trujillo op je weg naar beneden (ruines van Chan Chan zijn zeer de moeite waard, vond ik). Kun je ook nog even een biertje gaan drinken met m'n vriendje!
quote:Ja ik vond het rustig. Natuurlijk niet in de belangrijkste straten, maar iets daar buiten absoluut.
Op dinsdag 21 oktober 2003 02:11 schreef Hik het volgende:
Rust in Baños?!
Na bijna 4 weken in Ecuador ben ik nu in Peru. In
Ecuador heb ik het meest toeristische gedaan tot nu
toe in mijn reis en ik gok niet dat ik dat nog ga
overtreffen. Ik ben op het dak van de trein met nog
ongeveer 200 andere toeristen van het plaatsje
Riobamba richting Alausi gegaan. Het begin van de reis
was erg leuk, geweldige uitzichten op de Chimborazi,
de hoogste vulkaan van Ecuador (6321 m). Na een half
uur begon de reis echter een beetje te vervelen. De
uitzichten waren nog steeds geweldig, de andere
toeristen waren wat minder. Verontwaardigd reageren
als sommige Ecuadoreanen niet enthousiast terugzwaaien
is niet leuk, maar nog daar aan toe. Snoep naar
beneden gooien om daarna een foto te maken van de
kinderen die om het snoep vechten is nog veel
schaamtelozer. Gelukkig konden we (op dit moment ben
ik al 2 weken aan het rondreizen met een Deen en een
Nederlands meisje) er onderling nog wel om lachen.
Daarna richting Cuenca gegaan, erg leuke stad, leukste
die ik in Ecuador gezien heb. Er was verder niet
zoveel te beleven, maar mooi was de plaats wel. Mijn
interessantste reis kwam daarna, het ophalen van mijn
fototoestel. Dat was een nachtbus richting Quito (8
uur noord van Cuenca) en een volgende bus zuid
richting Loja (15 uur), vanwaar ik richting Vilcabamba
in het zuiden van Ecuador ben gegaan. Vilcabamba is
een klein plaatsje waar verder niet zoveel gebeurt,
maar waar de natuur wel erg mooi is. Na het meest
toeristische moment, heb ik hier het meest vakantie
moment van mijn reis gehad tot nu toe. Ik zat op een
plek met een geweldig uitzicht, een zwembad en
allerlei andere zaken tot het vermaak van de mens.
Hier zijn we een aantal dagen gebleven voordat we
verder afzakten richting Peru. Hiervoor hadden we een
alternatieve route gekozen, die weinig andere mensen
gebruiken. Dat bleek al toen we aankwamen in het
plaatsje Zumba, waar de laatste bus richting de grens
een kwartier daarvoor vertrokken was. In Zumba werden
we door iedereen aangestaard, blijkbaar waren we de
enige toeristen in lange tijd. We dachten dat we daar
op het goede tijdstip waren aanbeland, want het circus
was daar. Vol goede hoop gingen we daar 's avonds naar
toe met de verwachting dat het hele dorp wel was
uitgelopen. Het bleek dat we daar slechts met ons
drieen zaten. Navragen leerde ons dat het al de vijfde
dag was dat het circus in Zumba was... Nog
teleurstellender was dat Paco's bar, dat een teken
buiten had dat het altijd open was, de hele dag
gesloten was.
De volgende dag vertrokken we vol goede moed richting
de grens van Peru. De reis verliep voorspoedig, de
grensovergang was wat minder. We hebben 2 uur bij de
Peruaanse immigratie gewacht omdat het kastje met de
stempels gesloten was en uiteraard was de sleutel
nergens te bekennen. Nadat we eindelijk onze stempel
hadden, vervolgenden we onze weg. We eindigden deze
dag in Jaen, een stad die bijna nog nooit toeristen
gezien heeft, want we werden weer overal aangestaard.
Peru was gelijk heel anders dan Ecuador, mensen zijn
tot nu toe veel opener dan ik in Ecuador gezien heb.
Ook was het verrassend om vele motorriksja's te zien
in Jaen, in combinatie met de vele rijstvelden daar in
de buurt leek het bijna op Azie. De volgende dag ging
het richting Chachapoyas. De combi hier naar toe ging
langs een erg mooie canyon langs een mooie rivier, die
erg geschikt leek voor het beoefenen van de raftsport.
Onbegrijpelijk dat dit stukje in geen enkele reisgids
beschreven staat, misschien omdat het wat moeilijker
te bereiken is. De wegen hier naar toe waren
grotendeels in erg slechte staat, maar het was niet
moeilijk om transport te vinden. Eenmaal aangekomen in
Chachapoyas werd de avond verder doorgebracht in een kroeg
met mensen van een garage, die we daarvoor de weg hadden
gevraagd. De volgende dag hebben we inca-ruines
bezocht in Kuelap, waarna we de weg vervolgden naar
Huanchaco, een kustplaatsje in Peru, waar ik nu ook
nog ben.
Een der komende dagen ga ik mijn reisgenoten van de
afgelopen weken verlaten en ga ik richting een
plaatsje in de buurt van Lima, waar een vriend van mij
woont. En van daaruit zie ik het wel weer verder.
Hasta luego,
Mathijs
Ik zat net ff op BBC een realstory te kijken (www.bbc.co.uk/realstory) en dat ging dus over een jongen die ontvoerd was in de jungle van Columbia en ik moest direct aan het verhaal van nirvana denken!
Die ene engelse jongen die is ontsnapt heeft 12 dagen door de jungle gelopen (ipv 2 dagen zoals in het bericht van Hik staat) en kwam toen toevallig wat indianen tegen die hem dus hebben gered. Was ontzettend verzwakt tegen die tijd! Echt creepy!
De andere 7 gijzelaars zijn vlak voor kerst vrij gelaten. Eerst een Duitser en een Spaanse (of andersom, dat weet ik ff niet) en uiteindelijk ook de 4 Israeli's en de 2e Engelsman.
Ze hebben uiteindelijk iets van 3,5 maanden gevangen gezeten in de jungle.
Ik zit hier nog ff met kippenvel! Matthijs, wat mag jij ontzettend blij zijn dat ze jou hebben laten gaan zeg! Onvoorstelbaar!!!!
Ben nu trouwens ook wel benieuwd waar je je nu bevindt!
quote:Inderdaad heb ik erg veel geluk gehad. Matthew heeft inderdaad 12 dagen rondgelopen. Mijn idee over wat er in de media verschijnt is door dit wel aangepast, de hoeveelheid onzin die geschreven wordt is enorm. Van de andere 7 gijzelaars zijn eerst tegelijkertijd de Duitse en Spanjaard vrijgelaten. Dit gebeurde ergens in het begin van December. En vlak voor kerst zijn dus de andere 5 personen vrijgelaten.Op maandag 19 januari 2004 21:13 schreef Liejannuh het volgende:
Wow!!<p>Ik zat net ff op BBC een realstory te kijken (www.bbc.co.uk/realstory) en dat ging dus over een jongen die ontvoerd was in de jungle van Columbia en ik moest direct aan het verhaal van nirvana denken!<p>Die ene engelse jongen die is ontsnapt heeft 12 dagen door de jungle gelopen (ipv 2 dagen zoals in het bericht van Hik staat) en kwam toen toevallig wat indianen tegen die hem dus hebben gered. Was ontzettend verzwakt tegen die tijd! Echt creepy!<p>De andere 7 gijzelaars zijn vlak voor kerst vrij gelaten. Eerst een Duitser en een Spaanse (of andersom, dat weet ik ff niet) en uiteindelijk ook de 4 Israeli's en de 2e Engelsman. <br>Ze hebben uiteindelijk iets van 3,5 maanden gevangen gezeten in de jungle. <p>Ik zit hier nog ff met kippenvel! Matthijs, wat mag jij ontzettend blij zijn dat ze jou hebben laten gaan zeg! Onvoorstelbaar!!!!<p>Ben nu trouwens ook wel benieuwd waar je je nu bevindt! <img src="i/s/smile.gif" width="15" height="15">
Hier heb ik vrij lang niet meer geschreven over wat er mij gebeurd is sindsdien. In ieder geval heb ik de landen Peru, Bolivia, Chili, Argentinie, Paraguay en Brazilie in die tussentijd bezocht. Op het laatst was ik een beetje reismoe en nu ben ik dan ook even gestopt met reizen. Ik zal een paar maanden in Lima gaan zitten. Dit is voornamelijk ingegeven door dat ik de eerste keer in Lima hier een erg leuk meisje heb leren kennen, die dus nu mijn vriendin is. En verder doe ik nu vrijwilligerswerk in een project voor straatkinderen. Daar ben ik nog maar net mee begonnen, maar ik zal in ieder geval hier gaan lesgeven en waarschijnlijk zal ik de homepage van hen er wat beter uitlaten zien en meertalig maken. Later zal ik misschien nog wel eens meer gaan schrijven over de tussenliggende maanden...
Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik wegging uit Nederland. Uiteraard moest er op die dag nog van alles geregeld worden, zoals altijd op het laatste moment. Gelukkig lukt het ook altijd op het laatste moment en kwam ik die avond aan in la Ciudad Mexico. Nu 12 maanden later zit ik in een andere hoofdstad, Lima, na ondertussen inmiddels 16 landen verkend te hebben, waarvan enige landen wat meer als andere. De 5 uur die ik in Honduras was (in een bus, nou ja, verscheidene bussen) stelt natuurlijk niets voor. En ondertussen ben ik nu al weer bijna 3 maanden in Peru
(in 2 keer). Favoriete land tot nu toe is Colombia, ondanks de negatieve ervaring daar. Erg mooi land en erg vriendelijke mensen, helaas heeft het land ook vele problemen, waar ik dus ook mee te maken kreeg. Minst favoriete land is tot nu Ecuador, een mooi land, maar voor mij had het toch weinig, te toeristisch misschien. Nadeel van overal naar toegaan is wel dat je ook weer terug moet gaan, omdat je altijd delen van het land mist die je ook interessant lijken.
Hoogtepunten van de reis tot nu toe:
- het hoogtepunt tot nu toe is uiteraard de top van de Huayna Potosi, 6088m en ik gok niet dat ik in deze reis hoger ga komen...
- het favoriete land tot nu toe is dus Colombia door een combinatie van een zeer mooi land met zeer open enspontane mensen
- een ander hoogtepunt is het ontmoeten van zeer veel interessante mensen, zowel medereizigers als lokale bevolking. Als je echt aan het rondreizen komt, kom je over het algemeen meer in contact met andere reizigers dan met de lokale bevolking. Maar als je langer op 1plek zit, zoals de maand dat ik Spaans studeerde in Guatemala bij een gastgezin in en de bijna 2 maand dat ik nu in Lima zit, kom je wel echt in aanraking met de mensen die daar wonen. En uiteraard helpt een Peruaanse vriendin ook hiermee...
Het komende jaar ben ik ook nog van plan uit Nederland weg te blijven. Ik zal nog een aantal maanden in Lima blijven en wat daarna gebeurt is nog onbekend. Voorlopige plannen zijn om via Colombia en Venezuela (met misschien een uitstapje naar Nederland, de Antillen dan) en eventueel de Guyana's richting Brazilie te gaan. Hier wil ik in ieder geval Portugees gaan leren. Maar plannen veranderen nogal eens, ik had geen enkel plan om een aantal maanden in Lima te zitten en daar ben ik dus nog steeds mee bezig... En of ik Nederland mis? Niet echt, het zou fijn zijn om familie/vrienden/bekenden weer te zien. Maar op dit moment zie ik jullie toch nog liever hier dan in
Nederland. De volgende keer meer over wat ik de laatste tijd hier gedaan heb...
Hasta luego,
Mathijs
been there.... 
*Nieuwsgierig is*
Waar in Peru?
Wat heerlijk dat je zo de tijd (en het geld, blijkbaar
) hebt om daar lekker rond te hangen. Kun je dat ook een beetje laten gebeuren tenminste (al had ik daarover ook niet te klagen). Denk erover over een poosje eens een info/lezingenavond over Perú organiseren bij het LAC (www.noticias.nl)... maar dan ben je waarschijnlijk nog niet terug
quote:Ik zal hier ook weer eens wat schrijven, nou ja, aankondigen dat ik hier weer eens wat ga schrijven, want ik heb nu geen tijd... Maar inderdaad een Peruaanse vriendin (nu bijna 7 maanden) waarmee ik op dit moment mee aan het rondreizen ben in het noorden van Peru (Tarapoto, Peruaanse jungle) op weg naar Iquitos en vanuit daar naar de grens tussen Peru, Brazilie en Colombia om daarna Colombia weer in te gaan. Maar als ik tijd heb dan zal ik weer eens wat gaan schrijven hier...Op maandag 29 maart 2004 09:50 schreef Hik het volgende:
Ow jee... Peruaanse vriendin!
*Nieuwsgierig is*
Waar in Peru?
Wat heerlijk dat je zo de tijd (en het geld, blijkbaar
Denk erover over een poosje eens een info/lezingenavond over Perú organiseren bij het LAC (www.noticias.nl)... maar dan ben je waarschijnlijk nog niet terug
Ik zie dat ik de vorige keer voor het laatst geschreven had op 30 juni, wat betekent dat ik op dat moment nog in Peru zat. In Peru ben ik toen voornamelijk nog naar Iquitos geweest om van daaruit de jungle te bezoeken. De jungle is een leuke ervaring, hoewel je als je veel dieren wilt zien je beter naar bijvoorbeeld de Pantanal in Brazilie kunt gaan. Beestjes die er wel in overvloed zijn, hoewel die ook niet vaak ziet, zijn muggen. En zeker als je niet van de bulten kan afblijven (zoals mijn vriendin) dan heb je er nog erg lang last van. Maar de jungle is ook erg veel groen, mooie rivierlandschappen, af en toe wel apen, luiaarden, roze dolfijnen en felgekleurde foto's. Al met al toch de moeite waard, alleen de muggen... Gelukkig geen malaria of een andere tropische ziekte opgelopen, tenzij sommige ziektes een incubatietijd hebben van meer dan een half jaar, dan is het nog mogelijk, maar daar ga ik niet vanuit.
Vanuit Iquitos vertrokken we richting de grens tussen Peru, Brazilie en Colombia, een boottochtje van 12 uur met een snelle speedboat. Normaal gesproken hadden we wel een langzamere boot genomen, maar goed, ik moest het land uit, aangezien mijn 90 dagen bijna verlopen waren. Vanuit Leticia (Colombia) gevlogen naar Bogota, een grote overgang van de jungle naar een grote stad op 2500 meter. Maar goed, in Bogota was ik al eerder geweest, dus daar kende ik de weg. Een aantal musea bezocht, naar wat uitkijkpunten geweest en voor de rest een beetje doelloos door de stad gelopen. Bogota is een leuke stad met als nadeel dat het 's avonds een beetje koud word. We hebben daar nog een raar ongeluk zien terwijl we straattheater aan het kijken waren. De straattheatergroep had een 5 meter hoge constructie gemaakt waarop een meisje zat. Maar tijdens de voorstelling begaf de constructie het en viel ze hard met haar hoofd op de grond. Ambulance was gelukkig vrij snel aanwezig en achteraf gaf de organisatie door dat het toch goed met haar ging, ondanks dat de val er erg naar uitzag.
Vanuit Bogota ging het richting Medellin, de stad van Pablo Escobar. De naam van drugshoofdstad heeft het niet meer in Colombia (dat is meer naar het zuiden gegaan), het is nu een grote moderne stad en de enige stad in Colombia met een metro. Hoewel, metro, de metro gaat hier boven de grond, wat erg fijn is, want zo kun je gemakkelijk een groot gedeelte van de stad zien. Medellin is ook de stad van Fernando Botero, een wereldberoemde schilder. Ook maakt hij mooie bronze beelden. Zijn schilderijen en sculpturen beelden altijd volumineuze, voluptueuze en sensuele mensen, waardoor zijn werk zeer herkenbaar is. Voor de rest was Medellin in mijn ogen niet echt bijzonder, hoewel het me een erg aangename stad lijkt om voor langere tijd te wonen.
Vanuit Medellin ging het richting Cartagena, de plaats waar ik voor het eerst voet aan grond had gezet op Zuid Amerikaanse bodem. Cartagena is gewoon een erg mooie, erg hete stad en voor mij nog steeds de mooiste stad van Zuid Amerika, hoewel er nog genoeg steden zijn om te bezoeken voor mij. Een paar dagen hebben we hier niet veel gedaan, de enige noemenswaardige activiteit was een bezoek aan een vulkaan in de buurt van Cartagena. De vulkaan was niet bijzonder door zijn grootte, maar je kon er wel een heerlijk modderbad nemen. Dat hebben we daar dus ook gedaan, erg ontspannend, het enige nadeel is dat je dagen lang toch nog overal modder terugvindt, ondanks dat je naar elke douche denkt dat nu toch echt alle modder is verdwenen. Vanuit Cartagena ging het verder richting Santa Marta, een plaatsje met uiteraard een geschiedenis. Nou ja, het was inderdaad de oudste stad van Colombia (misschien wel van Zuid Amerika, geen zin om dat nu op te zoeken), maar voor mij was het de startplaats voor de vreemdste gebeurtenis van mijn reis, de ontvoering. Het plaatsje was nog steeds aantrekkelijk en ondanks dat ik wel zin had om weer naar Ciudad Perdida te gaan, heb ik dat toch maar niet gedaan. Wel met 'mijn' gidsen weer gesproken en ik kende daar natuurlijk ook genoeg andere mensen. Daar een erg leuke tijd gehad, Shawn weer ontmoet, een Australier die ik voor de 4de keer in mijn reis tegenkwam en voornamelijk een beetje aan het strand geweest en wat watervallen opgezocht. Dit was de eindhalte voor mijn vriendin, ze vloog weer terug richting Lima en vanaf hier ging ik dus weer alleen verder richting Venezuela. Maar aangezien ik nu al weer een heel verhaal getikt heb, ga ik daar later over verder, hoewel, mezelf kennende, het kan wel een tijdje duren... Maar goed, mocht je meer willen weten, laat het hier weten, je maakt de kans groter dat ik verder ga over Venezuela, Brazilie en de Guyana's...
Leuk om weer van je te horen.
Zo te zien heb je het nog steeds prima naar je zin in Zuid Amerika. Ga je in Peru voor een lokale reisorganisatie werken of wordt je de lokale expert in dienst van een Nederlands organisatie? Gezien het feit dat je het gebied al redelijk goed kent denk ik dat je het prima zal doen aldaar.Jammer dat je de mooiste stad van het land nog niet heb bezocht,dat is Cali.
Maar.....zwerver daar je bent,mocht je er toevallig terecht komen,meld je even op het Ned. consulaat,die bellen mij,ik haal je op en kom weer eens een paar dagen tot rust op onze finca.
Ik zelf zit hier nog wel een tijdje dus je bent welkom.
Nirvana, hoe vaak ben je in deze bijna 2 jaar terug geweest naar Nederland?
Integendeel.zoals Cali nu is een rustige mooie warme stad.
Moet er wel bij vertellen,maar dat geld ook voor Parijs,voor New York,voor Rio en Rotterdam,om maar wat te noemen,in de nacht lekker over straat wandelen,dus niet overal.
Voorzichtigheid is de moeder van de porceleyn kast.
Dan het klimaat,hier eigenlijk altijd zomer,buiten de regentijd,maar ook dan zakt de temperatuur niet onder de twintig graden.
En dat is een stukje mijn ervaring,waar het warmer is,zijn ook de mensen gezelliger.
Iemand uit Bogota,3000 meter hoog,ja dat is een Bogotaño,die heeft het niet.
Die kan niet uit zjn dak gaan als er feest is en ja hier in Cali als er feest is dan is er FEEST.
Dan de vrouwen van Cali,zonder meer waar,wellicht de mooiste van heel Latin America.
Als Hollander zijnde,had een probleem en moest worden opgenomen in een ziekenhuis.
Nee,je bent niet nummer zoveel,de attentie en verzorging dat was ik niet gewend.
Cali is Cali,daar gaat niets boven,zijn klimaat,zijn mooie vrouwen en zijn heerlijke aquardiente.
:Y:Y Veel plezier in iedergeval.
Hoe vaak ga je overigens een reis begleiden per jaar en kun je er dan van leven?
quote:Interessant idee, is je kroeg al open?Op woensdag 30 november 2005 03:50 schreef nirvana het volgende:
Nee, reisbegeleider ben ik uiteindelijk niet gaan doen, hoewel je daar wel genoeg mee kan verdienen om rond te komen, een bekende van mij verdient daar ongeveer $800 dollar per maand mee, waarmee je hier redelijk kan rondkomen. Op dit moment kom ik nog van mijn Nederlandse geld rond, maar begin volgend jaar/eind dit jaar open ik een cafe/bar in centrum Lima aan Plaza San Martin. Het lokaal huur ik al, maar er moet nog wel wat aan gebeuren. Nu woon ik nog in Chaclacayo, maar vanaf volgende week zit ik in Pueblo Libre (om de vraag in het Paraguay topic te beantwoorden).
Ik loop een beetje met het zelfde idee rond, kun je me misschien een email sturen(granadaiscool@hotmail.com) want ik heb wat vraagjes als je het niet erg vindt