[Reisverslag] Kungsleden trail 2020 (Zweden)

Kungsleden trail; Lopend de poolcirkel over

De hele zomer heeft Zweden een negatief reisadvies gehad vanwege het corona beleid wat men hier hanteert. Toch was mijn drang om de Kungsleden te lopen groot genoeg om toch die kant op te gaan. Zo boekte ik 3 weken van tevoren mijn vliegticket en werd een week voor ik vertrok het reisadvies toch nog gewijzigd naar positief. Dit betekende dat ik terug kon keren zonder in quarantaine te moeten bij terugkomst, heel fijn!


De trail in het noorden van zweden

De Kungsleden trail is in totaal circa 440km lang (inclusief bootoversteken) en loopt van Hemavan in het zuiden naar Abisko in het noorden. De trail is opgeknipt in meerdere secties die je afzonderlijk of achter elkaar kunt lopen. De noordelijkste sectie (Vakkotavare-Abisko) is veruit de populairste.
Langs de zuidelijke (Hemavan-Ammarnäs)en noordelijke sectie staan op dag afstanden van elkaar (circa 10-20km) hutten van de STF (Svenska Turistföreningen) waar je kunt overnachten in een slaapcabine en ook is er vaak een kleine shop om wat eten te kunnen kopen.

De trail is gelegen in het noorden van Zweden en bevind zich ook voor een gedeelte boven de poolcirkel, welke je ongeveer halverwege de tocht passeert. Mijn doel was om het hele pad in één keer te lopen. Hoewel juli en augustus toch wel de beste maanden zijn qua weer (vanaf half september wordt het over het algemeen weer behoorlijk koud) startte ik pas eind augustus omdat ik nog een trouwerij had. Wel wordt september geroemd om de mooie herfstkleuren die de vegetatie krijgt op het moment dat de arctische herfst zijn intreden doet.


De boodschappen gedaan voor onderweg

Ik ging op pad met een rugzak vol kampeeruitrusting en eten voor 8 dagen bij de start. Tussentijds heb ik nog een keer voedsel gekocht bij de supermarkt in Jakkvik en een resupply box met eten opgehaald halverwege in Kvikkjokk. Dat betekende wel dat ik een vrij zware rugzak had van 20 kilo zonder water. Hiermee heb ik wel aardig wat geld bespaard doordat ik niet steeds duur eten in de STF hutten hoefde te kopen. Water kan je gelukkig overal zo uit de natuur scheppen, dat scheelt een heleboel kilo’s!

Van tevoren had ik vrij conservatief ingecalculeerd dat ik circa 25 dagen nodig zou hebben voor de hele tocht. Uiteindelijk ging alles dermate voorspoedig dat ik hem in 20 dagen heb kunnen uitlopen.
De route is zowel van noord naar zuid te lopen als andersom, waarbij van noord naar zuid de richting is die de meeste mensen aanhouden. Ik vond van zuid naar noord lopen echter veel meer voordelen hebben. Zo stond de wind bijna altijd richting het noorden en heb je de zon (als die schijnt…) in je rug in plaats van dat je er de hele tijd in aan het kijken bent.

Ondanks dat ik niet verwacht had veel mensen tegen te komen viel dat reuze mee. Zelfs op de rustigste dagen in het middenstuk kwam ik nog wel 5 tot 7 mensen tegen. Veel Zweden gingen omdat ze het land niet konden verlaten vanwege restricties maar in eigen land op pad. Naast Zweden barstte het ook van de Duitsers.

Dag 1 22 augustus

De trip begint met een avondvlucht naar Stockholm Arlanda airport. Hier kom ik rond middennacht aan en probeer wat te slapen op mijn luchtbedje in een hoekje van de terminal net als wat andere mensen die hier de nacht proberen door te komen.

Dag 2 23 augustus

Na een nacht van wat korte hazenslaapjes kan ik om 9 uur inchecken voor de vlucht naar het plaatsje Hemavan, startplaats van de Kungsleden trail. Na het inchecken gaat het snel en voor ik het weet zit ik met een Fokker 50 in de lucht. Slechts 12 van de 48 plekken zijn bezet dus afstand houden is geen probleem! Niemand zit ook meer met een mondkapje op in het vliegtuig, een heel verschil met de KLM vlucht naar stockholm. Maar je snapt nu wel waarom maatschappijen die dit traject vliegen zo vaak failliet gaat met deze bezetting.


Vliegen tot aan de voet van de trail

Eenmaal geland wordt de bagage met een bolderkar naar de parkeerplaats gereden waar je het vervolgens af kunt pakken. Zo werkt dat hier op de piepkleine lokale vliegvelden blijkbaar.
In de supermarkt stuur ik nog een pakketje weg met voedsel naar een punt halverwege de route om het daar weer op te gaan pikken. Overal las ik dat je dit met het bedrijf ‘Bussgods’ moet versturen maar dat blijkt lastiger dan gedacht en de servicemedewerkster verzekerd mij dat als ik het met de nationale postbezorger ‘PostNord’ verstuur het ook echt wel aan gaat komen. Ook koop ik nog wat laatste fruit en een blik met gas om te koken en dan kan de tocht beginnen.


Het weer begint gelijk al om te slaan

Ik start met bewolkt weer maar verder is het droog. Na de eerste paar kilometer begint het weer echter wat onstuimiger te worden gevolgd door flinke regenbuien en veel wind. Dat laatste wordt ook versterkt doordat ik in een vallei loop tussen twee bergen in (Södra en Norra Sytertoppen), wat ervoor zorgt dat het één groot tochtgat is.


Gelijk een gaaf uitzicht na een paar kilometer lopen!

Uiteindelijk begin ik het serieus koud te krijgen en moet ik echt op zoek naar een plekje voor mijn tent. Dat duurt bijna een uur voordat ik die gevonden heb. Tijdens de rest van de trail zal het vaak een uitdaging blijven om een redelijk plekje voor de tent te vinden; niks is echt vlak hier.
Eenmaal in de tent is het echt bijkomen en opwarmen in mijn warme slaapzak. In de voortent kook ik mijn eerste maaltijd en val daarna uitgeput in slaap.

Dag 3 24 augustus

In de morgen regent het nog steeds als ik wakker word, de regen zal niet weg gaan dus blijven liggen heeft geen zin.
Wel stop ik bij de eerste shelter (syterkal rastskydd) die ik tegen kom om op te warmen met een warme (oplos)chocomel. De shelters zijn door de STF of de county neergezet om in geval van nood te overnachten, maar overdag mag je er ook gewoon even pauze houden zolang je alles netjes houdt.
Hierna loop ik weer een stuk en hou mijn volgende pauze bij een groot meer (tärnasjön). Hier zijn talloze bruggetjes gemaakt om alle kleine eilandjes die hier in het meer liggen aan elkaar te verbinden speciaal aangelegd voor de Kungsleden.


Een van de vele bruggetjes

Vlak voor de STF hut (Tärnasjö Fjällstuga) kom ik een fantastisch kampeerplekje tegen langs het meer en helemaal beschut. Aan het meer kook ik en geniet nog wat van de zon die flink is gaan schijnen.


Mijn mooi beschutte kampeerplekje

Dag 4 25 augustus

De regen tikt heel zachtjes tegen mijn tent dus ik ga niet afwachten tot het erger wordt en pak snel alles in om op pad te gaan.
Hier is het tijd voor de eerste echte klim van circa 300m, na deze gehad te hebben kom ik op een plateau terecht.
Op dit plateau bevind zich ook een STF hut (Serve Fjällstuga). Van deze organisatie ben ik lid geworden om zo van de faciliteiten (binnen zitten, koken) van de STF hutten gebruik te kunnen maken gedurende dag. Helaas kan dit niet meer vanwege corona, tenzij je een fee betaald van 200 SEK (¤20). Mij iets teveel van het goede en vervolg mijn weg weer naar een nog hoger plateau (vuomatjahkka) op circa 900m hoogte.
Hier staat een shelter waar het vanwege het gezellig druk is met mensen die allemaal hun rustpauze daar nemen. Ik ontmoet hier ook een wat oudere (60+) Zweedse man die de tocht van noord naar zuid loopt en dus bijna klaar is en vol met verhalen zit over wat hij is tegengekomen


De shelter met mijn tent ernaast

Omdat ik op dat moment al meer dan 20km gelopen heb besluit ik naast de shelter mijn tent op te zetten. In de shelter overnachten mag alleen ik geval van nood, maar door ernaast te kamperen kan ik toch gebruik maken van de faciliteiten. Een Duitse vrouw die ik in het vliegtuig naar Hemavan al had ontmoet zet hier ook haar tent op. Zo zal ik af en toe bekenden blijven tegen komen onderweg gedurende de trail. In de avond zijn ineens felle lichten te zien in de bergen. Dit blijken 4 quads te zijn van een reddingsteam. Ze stoppen even bij de hut om te informeren waar de gewonde is, maar ze blijken dus nog even wat verder de trail af te moeten rijden.


De reddingsploeg op zoek naar hun slachtoffer

Dag 5 26 augustus

De dag begint met een stralende zon. Wel staat er nog een koude wind hier op het plateau. Vandaag is het een klein stukje het hoogste plateau oplopen (Ájgart) en daarna is het een paar kilometer lang dalen naar het plaatsje Ammarnäs. Voor het eerst weer een echt dorpje met een heuse supermarkt, lekker weer vers fruit!
In dit dorpje overnacht ik in het ‘Ammarnäs Guidecenter AB’ wat normaal bevolkt wordt door vakantievissers aan alle foto’s te zien die aan de muren hangen. Nu staat het in ieder geval helemaal leeg dus alle ruimte voor mijzelf. Heel lekker om even op een bank te kunnen zitten en een warme douche te kunnen nemen!

Dag 6 27 augustus

Vandaag een veel te late start, het is gewoon veel te comfortabel zo'n huisje! De trail begint gelijk met een steile beklimming van een berg (Näsberget) waarop zich een skipiste bevindt. Op de top van deze berg kom ik twee supermooie kampeerplekken tegen. Helaas het te vroeg om na 6 km al te tent op te gaan zetten. Daarna daal ik de berg weer af via een bypass aangezien de route via Rävfallsstugan niet de moeite waard zou zijn. Deze bypass was vroeger deel van de oude Kungsleden route hoor ik later van een local.

Na de lunch volgt na een vlakke 3km de 2e beklimming van vandaag (Lisvobäckberget). Twee van dit soort klimmen is voor mij net even teveel voor op één dag. Dit is de enigste dag dat ik echt last heb van blaren bij mijn hielen doordat deze tegen de achterkant van mijn schoenen gedrukt worden bij het omhoog lopen. Boven op het plateau staat een harde wind en zijn er weinig mogelijkheden om de tent neer te zetten. Dus loop ik nog 7km tot ik weer van het plateau af ben. Bij het afdalen van de berg (Láddievárdduo) vind ik gelukkig gelijk een prachtige plek om de tent op te zetten. Daar ben ik ook echt wel aan toe na 33km!


Prachtige kleuren in de lucht

Dag 7 28 augustus

Opstaan terwijl je vanuit je tent uitkijkt over het landschap dat gevuld is met een volle zon is wel heel cool. De route voor vandaag kent weinig hoogteverschil. Ik had het idee om bij de eerstvolgende shelter te gaan ontbijten. Maar ik had een foutje gemaakt bij het meten van de afstand daarnaartoe. Het bleek op 11km afstand te zijn ipv de 5 a 6 km die ik voor gemeten had. Dus maakt ik er maar gelijk een lunch van. De shelter (Snultje Rastskydd) ligt echt op een prachtige plek aan het water.


Lekker in de zon op de veranda van de shelter

Bij binnenkomst zat er een Italiaan die zo voor de look-a-like van Valentino Rossi door zou kunnen gaan. Hij is op weg naar Hemavan met een enorme rugzak (80 liter en bij start 30kg!) voor zijn postuur. We wisselen nog wat tips uit over kampeerplekken. Nadat hij net 5 minuten vertrokken is komt er een Zweed aanlopen, waar ik ook weer mee in gesprek raak tot ik besluit dat het echt tijd is om te gaan en nog wat kilometers te maken naar de volgende kampeerplek bij rivier (Bárasjuhka)

Dag 8 29 augustus

De zon schijnt vandaag ook gewoon alweer bij het opstaan, al is dat helaas wel maar voor korte duur. Na het ontbijt loop ik richting het dorpje Adolfström te lopen. Maar eerst passeer ik Bäverholmen, een soort van camping die net een week gesloten is omdat het seizoen alweer voorbij. Dus alles ligt er een beetje verlaten bij als een spookdorpje. Daarna loopt het pad parallel aan een rivier/meer (Laisälven/Lraft) en wat behoorlijk overgroeid is met vegetatie en ligt het vol met grote rotblokken. Dit is misschien het meest irritante stukje van de Kungsleden om te lopen.


Entree van NP Pieljeskaise

Adolfström zelf is klein plaatsje met een paar vaste woningen maar vooral veel vakantie huisjes zoals zoveel van dit soort dorpjes dat hebben. Ook hier is het seizoen voorbij en zijn de camping en een soort van theehuisje gesloten. In het haventje lunch ik en dump ik mijn afval in de containers die er staan. Vanuit hier loop je over een relaxt pad richting het nationale park Pieljekaise. Net voor de officiële ingang van het park ligt wederom een mooie kampeerplek maar het is weer te vroeg hiervoor omdat ik mij voorgenomen heb elke dag minimaal 20km te gaan lopen. Uiteindelijk loop ik door tot de shelter (Pieljekaisestugan) in dit park. Dat is een ware uitputtingsslag want het pad ligt ook hier vol met stenen en wisselt continu van hoogte. Meer dan 2 a 2,5km/h haal ik hier niet. Omdat hier met geen mogelijkheid een goede tentplek te vinden is slaap ik maar ik de shelter.


De shelter verscholen in het bos

Dag 9 30 augustus

Vandaag loop ik maar een klein stukje van 9km naar het dorpje Jakkvik. Hier staat een hostel (Kyrkans Fjällgård Jäkkvik) waar ik van gehoord heb dat het de moeite waard is om hier een dagje uit te rusten. De weg hiernaartoe is een verademing in vergeleken met waar ik gisteren mee afsloot, gewoon lekker bergafwaarts over een vlak pad zonder al te veel stenen. In Jakkvik trek ik eerst een sprintje naar de supermarkt om wat yoghurt en vers fruit te halen. Kiwi's zijn echt mijn favoriet geworden! Hierna ga ik naar het hostel hier om zo weinig mogelijk te doen de rest van de dag. Wel wordt ik nog bij een Duits stel uitgenodigd om mee te helpen met het opeten van de enorme ovenschotel die de vrouw heeft gemaakt. Zo’n goede lunch heb ik al een dikke week niet meer gehad! Als avondeten gaat er een grote dr Oekter kebab pizza de oven in, die ik eet met een Zweeds biertje. Vandaag heb ik in ieder geval eindelijk weer eens meer calorieën binnen gekregen dan verbrand. Ondanks dat ik goedkoop kan overnachten binnen, kies ik er toch voor om niet op een (volle) slaapzaal te slapen maar gewoon in mijn tentje buiten op het grasveld. Zo weet ik in ieder geval zeker dat ik geen last heb van snurkers s ’nachts.

Dag 10 31 augustus

Wat een luxe als je gewoon een keuken tot je beschikking hebt om te ontbijten met muesli en yoghurt uit de koelkast! Vandaag heb ik een afspraak voor de eerste boottocht van de trail. Die is echter om 1800u, dus nog tijd genoeg om de 17km daar naartoe te lopen.

Voor vertrek uit Jakkvik ga ik nog langs de ICA supermarkt voor wat vers brood, helaas was dat er niet. Wel viel meteen op dat de stelling die er gisteren nog was, verdwenen was. Deze was gevuld met outdoor spullen en dan vooral adventurefood zakken, waarvan er nog slechts enkele stuks hingen. Het seizoen loopt dus echt ten einde blijkbaar, als men het blijkbaar niet meer de moeite vind deze in stand te houden.


De eerste roei oversteek

Na 5km vanaf Jakvikk kom ik met nog 2 mede hikers bij de eerste wateroversteek van circa 300 meter die zelf geroeid moet worden. Hiervoor zijn er in totaal 3 roeiboten aanwezig waarvan het de bedoeling is dat er altijd minimaal 1 per kant ligt. Als je pech hebt en maar 1 roeiboot aan jou kant treft moet je dus 3 keer heen en weer roeien om er voor te zorgen dat aan elke kant weer minimaal één boot ligt. Wij hebben geluk; er liggen 2 boten aan onze kant dus we hoeven maar één keer de oversteek te maken.

Na het roeien loop ik een berg (Tjidtjakválle) op en af om uit de komen bij de oever van het meer Riebnes. Hier ben ik veel te vroeg bij het pick-up punt voor de taxiboot, dus gebruik ik de tijd nuttig om alvast avondeten klaar te maken.


Eten is altijd goed!

Veel mensen hadden gewaarschuwd voor de chagrijnige kapitein van de taxi boot. Uiteindelijk blijkt dit wel mee te vallen. Wellicht juist omdat ik op het ergste voorbereid was. Het is in ieder geval geen man van veel woorden, zijn vrouw is echter wel heel vrolijk! Met 350 SEK (¤35,-) is het wel een prijzige overtocht. Dat bedrag mag betaald worden bij de receptie die is gevestigd in de garage naast het huis van de schipper. Vuonatjviken (de aanmeerplek van de boot) is niet meer dan kleine nederzetting met wat vakantiewoningen.

Er zouden kampeerplekken op circa 4km liggen van hier dus loop ik nog een uurtje en vind ik uiteindelijk inderdaad een prima plekje om de tent op te zetten.

Dag 11 1 september

Vandaag is het wakker worden een eitje na het slapen op een goede zachte ondergrond waar mijn tentje geplaatst was. Ik heb als doel om te lunchen op een plek op circa 15km lopen. Na 13km kom ik al langs een plek met fantastisch uitzicht op de volgende vallei en er staat geen wind, dus hier hou ik maar even pauze. Als ik uiteindelijk afdaal van de berg (Jahkagaskatjarro) en aan kom bij mijn oorspronkelijke doel zie ik dat dit een oude Sami hut is als shelter (Renvaktarstuga). Hier wil je echter niet in zitten als er geen echt geval van nood is. Het ziet er erg schimmelig en vies uit bleh. Hierna daal ik nog meer af van de berg. De ondergrond wordt moerassig en het kost veel moeite om doorheen te komen. Uiteindelijk op 25km bevind zich een mooie kampeerplek met een mogelijkheid voor een kampvuur inclusief heel veel muggen. Het is voor het eerst sinds ik hier ben dat ik er zoveel last van heb. Waarschijnlijk doordat de ondergrond hier zo vochtig is.


Overzicht over de omgeving tijdens de pauze

In de verte is er nog een mogelijke plek te zien om te overnachten, hiervoor steek ik twee bruggen over(lenovuolle). Hier staat wat meer wind en zijn er iets minder muggen. Toch ga ik na het eten snel de tent in om te ontkomen aan de muggen.


Muggen zijn te klein om te zien, maar het waren er een hoop

Dag 12 2 september

Omdat ik gisteren zo vroeg ben gaan slapen ben ik nu ook weer heel vroeg op. Dus om 7 uur heb ik al ontbeten en alles ingepakt. Alles is wel nog erg vochtig, dat krijg je ervan als je zo dicht bij het water kampeert!


De trail voor de komende paar uur

Tijdens de eerste kilometer kom ik nog langs veel meer mogelijke kampeerplekjes waarna het opnieuw onmogelijk terrein begint te worden. Ik word omhoog geleid, door het pad, heel dicht langs de top van een berg(Goabddäbäkte). Het uitzicht vanuit hier is overweldigend en voor mij ook wel een van de mooiste stukjes van de Kungsleden doordat hier echt niks en niemand is.


De trail loopt langs de voet van de berg in de verte

Daarna volgt een vallei met weer een eerste STF shelter (Tsielekjakkstugan) sinds lange tijd. Mooie plek voor een pauze in de zon! Ik besluit een nog een kleine 10km door te lopen tot aan waar de boot naar Kvikkjokk vertrekt, zodat ik hier kan overnachten en ochtends gelijk vroeg weg kan. Helaas blijkt die 10km eerder 14km te zijn met een flinke afdaling die ik met het laatste restje energie doe. Eindelijk kom ik aan bij de aanmeersteiger en de wachtshelter bij het water waar ik overnacht.


Het huisje waar je kunt wachten op de boot

Dag 13 3 september

Zodra ik wakker wordt bel ik met een speciale telefoon om een afspraak te maken om mij op te laten pikken door de taxiboot. De telefoon kent slechts 2 mensen die je kunt bellen met de A en B knop, daar kan weinig fout mee gaan. De boot zal mij pas rond 0920u komen oppikken dus ik kan rustig ontbijten.


Niet voor mensen die van multiple choice houden

Als de boot er is en ik aan boord stap verteld de vrouwelijke kapitein hele verhalen over de vele riviertjes die je hier hebt en andere wetenswaardigheden over de omgeving. Ook hebben we het over de zogenaamde ‘zuidelijke Kungsleden’. Deze bestaat echter helemaal niet volgens haar maar is vooral door Duitse reisbureaus bedacht om toeristen te lokken. Dat verklaard ook gelijk waarom er alleen maar Duitse boeken over zijn.
In Kvikkjokk aangekomen loop ik direct naar het STF Fjällstation. Hier heb ik mijn herbevoorradingspakket naartoe verzonden. Gelukkig is deze wel al aangekomen, ondanks dat ik 3 dagen vroeger ben dan gepland en het met de ‘minder betrouwbare’ PostNord heb verstuurd. Gek genoeg hoef ik geen service fee te betalen van 100 SEK (¤10), wat wel op de website stond aangegeven voor het in ontvangst nemen en bewaren van mijn pakket.


Ik kan mijn backpack weer optoppen met een paar kilo aan voedsel

Ik kan in ieder geval weer vooruit met 9 dagen aan eten. Die extra's kilo's voel ik gelijk in mijn rugzak als ik weer het pad op loop! De eerste 6 kilometer vanaf hier zijn makkelijk te lopen, het pad is hier veel beter onderhouden dan voor Kvikkjokk. Maar daarna beginnen de stenen te komen waar je voeten helemaal gek van worden, gemiddeld ga ik terug naar 2,5km/h.

Bij de STF hut (Pårte Fjällstuga) rust ik even uit voordat ik nationaal park Sarek binnen ga. Na 3 km de berg opgelopen te zijn en in een dicht bos te zitten besluit ik een plek voor mijn tent te gaan zoeken. Dat valt nog niet mee want anders dan in voorgaande stukken is het hier toch echt wel drukker met mede hikers. Eenmaal een mooie plek gevonden sterft het er van de muggen. Ik besluit dan maar om een kampvuur te maken, daar blijven ze redelijk van weg, zo kan ik nog rustig wat eten koken.


Vuur om de muggen weg te houden

Dag 14 4 september

Bij het wakker worden zit de hele binnentent helemaal onder de muggen, die ik er met geen mogelijkheid af krijg. Omdat ontbijten hier niks gaat worden met al die muggen loop ik door naar de shelter 7km verderop. Onderweg zie ik vanaf de berg (Barddegiehtje), waarop ik loop, dat nog veel delen in mist gehuld zijn. De meertjes in de vallei (Nammásj)zijn wel zichtbaar. De mist die erboven hangt geeft het geheel een hele mystieke sfeer. In de shelter (Jagge) is het een flinke verzameling van mensen die allemaal hier ontbijten c.q. lunchen. Vanaf hier loop ik nog 10km naar de plaats waar de boot oversteek gemaakt moet worden. Van twee Tsjechen in de shelter hoor ik dat het makkelijk te roeien is dus dat wil ik ook gaan proberen. Helaas ligt er maar één boot en ik heb geen zin om 3 keer heen en weer te roeien (9km in totaal). Dus ik hijs een vlag aan een paal op de steiger als teken dat ik door de taxiboot opgepikt wil worden ook al kost mij dit 200 SEK (¤20,-). Het water op dit meer heeft hier een bijzondere turquoise kleur door de mineralen die hier in de grond zitten.


Ondanks de mist een kijkje op het dal beneden

Na de boottocht kom ik aan na een korte wandeling aan in de STF hut (Aktse Fjällstuga). Hier slaap ik een nacht omdat echt alles doorweekt is na een dag vol regen.


Uitzicht vanuit de STF accomodatie

Dag 15 5 september

Direct vanaf de STF hut loopt het pad één kilometer bijna recht omhoog de berg (Doaresoajvve) op tot je bij een kruising komt. Hier kunt de links afslaan richting de Skierffe. Vanaf de top van deze berg (1183m) kun je neerkijken op de miniatuur delta Rapadalen zo’n 700 meter lager. Het is wel eerst zo’n 7km hierheen klimmen en klauteren voordat je op de top bent, maar het geeft het beste uitzicht van de hele Kungsleden volgens velen dus ik besluit dit uitstapje te maken. Na bijna 2 uur kom ik op de top aan maar inmiddels is alles in de mist gehuld. Gelukkig klaart het na 15 minuten voor eventjes op om toch dat gave uitzicht te krijgen wat ik al op foto’s had gezien.


Onderweg naar de Skierffe


Naar beneden kijken vanaf de top

Daarna is het weer 2 uur teruglopen naar de kruising om de Kungsleden te vervolgen richting de volgende boot oversteek. Vanaf deze kruising begint het weer onophoudelijk te regenen het werd dus een natte wandeling over het plateau (Njunjes). Er zou volgens het schema een taxiboot vertrekken (vanaf Svijnne) om 1715u maar als ik om 1530u een Brit uit de tegengestelde richting tegen kom verteld hij dat hij net van de boot af komt en de volgende boot om 1600u weer vaart en daarna morgenochtend weer. Haasten dus richting de aanmeerplek! Daar aangekomen is taxiboot al volgeladen met 5 personen (wat de max was met het wisselvallige weer) en staat op het punt om te vertrekken. Maar omdat ik vertel dat er nog 2 hikers onderweg zijn naar dit punt wil ze nog wel een keertje extra varen om ons ook op te halen. Na de 4,4km oversteek (Gasskajavrre) gemaakt te hebben mag ik 400 SEK aftikken (¤40), de prijzigste overtocht van de hele Kungsleden! Volgens de vrouwelijke kapitein, zou slechts 1% van alle mensen hier de oversteek zelf roeien. Waarvan zij dan uiteindelijk nog een flink aantal te hulp moet schieten omdat de bootjes weggeblazen worden.

Het weerbericht spreekt van flink noodweer wat in aantocht is komende nacht dus de keuze is dus of om bij de STF hut (Sitojaure Fjällstuga) te overnachten of bij de volgende shelter (Avtsusjvágge) 11km verderop. Uiteindelijk kiezen we met de groep met wie ik nu ben voor de shelter, ook al is dat nog weer een dikke 2 uur extra lopen. Gelukkig had de vrouw van de boot het juist toen ze zei "just go walking, it’s the easiest part of the Kungsleden.

In de shelter is het die avond erg gezellig. Iemand begint over dat het nummer ‘saturday night’ van whigfield wel gepast zou zijn op deze zaterdagavond. Met als gevolg dat we heel wat 90’s music luisteren die nog op mijn telefoon staat. Uiteindelijk gaan we pas, veel te laat, om een uur of 1 slapen.

Dag 16 6 september

Het verwachte noodweer viel vannacht behoorlijk mee, mijn tent staat er nog gewoon zonder kleerscheuren. Het is een kleine 8km lopen naar het Saltoluokta Fjällstation, waar ik een halve dag ga bijkomen en overnachten. Eenmaal aangekomen staat bij de receptie de open haard en een lekkere stoel al klaar om in de relax modus te komen. Mijn kamer zou ik pas om 1400u in mogen maar het is zo rustig hier qua bezetting dat ik om 1200u al mijn intrek neem en eindelijk weer eens een warme douche kan nemen. Mijn kleren zijn zo vies en smerig dat ik maar met al mijn kleren aan onder de douche stap. Zo kan ik ze gelijk even soort van wassen. Leuk is dat mijn mede hikers ook in hetzelfde gebouw (kierkou) zitten dus het is gezellig druk in de gemeenschappelijke ruimte. Er is ook een droogdok hier, heel fijn om alle zeiknatte zooi van iedereen te drogen.

Bij het hoofdgebouw naast de receptie zit ook een winkeltje waar ik nieuwe mars repen haal en weer een kebab pizza! (De enige die ze hebben). De rest van de dag hang ik wat rond en regel ik de terugreis vanuit Abisko naar Stockholm en de vlucht naar Schiphol. Doordat ik nu wel goed in kan schatten wanneer ik klaar ben en in Abisko zal arriveren zo’n 110km verderop.

Dag 17 7 september

Vanaf het STF Fjällstation moet je een boot nemen om naar de overkant van het meer te komen en vervolgens een bus om 30km verderop bij het vervolgpunt van de Kungsleden gedropt te worden. De eerste boot vertrekt pas om 11 uur s ochtends. Het heeft dus weinig zin om te haasten. Na de boot zou volgens de informatie altijd de bus aansluitend klaar staan. Er staat wel een bus maar die staat met z’n neus de verkeerde richting op. Als ik navraag doe bij de buschauffeur hoor ik dat de bus die ik moet hebben maar 1x per dag rijdt in het laagseizoen en dat is vanmiddag om 1500u. Gelukkig is er een jongen van STF Fjällstation die een dagje vrij heeft en met zijn auto wel de goede kant op gaat. Ik mag met hem meerijden, wat mazzel om niet nog 4 uur te hoeven wachten!


De vallei waar de trail doorheen loopt

Bij het vervolg punt aangekomen (Vakkotavare) gaat het pad direct 700m omhoog in de eerste 1,5km, een aardige klim gelijk dus. De omgeving is hier wel heel anders aan het worden. De blikken op het landschap zijn een stuk weidser, met minder bomen en meer bergtoppen. Ook begin je nu echt de felle herfstkleuren te zien bij de bomen en struiken.


Uitzicht op de laatste wateroversteek

Na 13km lopen stuit ik op de laatste boot overtocht van de Kungsleden; 800meter zelf roeien. Een paar Duitsers die net één boot willen terugbrengen naar de andere kant springen een gat in de lucht als ze mij zien. Ik kan de boot van ze overnemen, zodat er een de andere kant ook weer één boot ligt. Deze roeibootjes zijn een stuk gestroomlijnder dan bij de eerste oversteek, dat maakt dat het allemaal erg vlot gaat. Aan de overkant bevind zich gelijk een STF hut (Teusajaure) maar een stuk verder de berg op vind ik mijn kampeerplek met fantastisch uitzicht over de bergen en het meer waar ik net vandaan kom.


Mijn kampeerplek na de wateroversteek

Dag 18 8 september

De plek was prachtig om de tent neer te zetten. Maar net niet vlak genoeg dus ik gleed de hele nacht naar beneden de berg af met mijn gladde luchtbed, heel irritant!
Onderweg koop ik bij de STF hut (Kaitumjaure) nog 2 chocoladerepen en krijg er gratis kleine chocolatjes bij die weg moesten omdat ze de winter niet zouden overleven en niemand ze blijkbaar kocht. Sowieso zou ik nog veel meer aanbiedingen tegenkomen in de hutten omdat al het eten weg moet zijn voor het seizoen over is. Zo krijg je ook de 2e adventure food maaltijd gratis, geen slechte deal dus. Helaas kan ik er geen gebruik van maken omdat ik al mijn maaltijden al van thuis mee heb genomen.


Een regenboog komt nooit zonder regen!

Als ik later in de regen op een bankje buiten mijn lunch aan het maken ben verteld de STF host mij dat ik ook wel binnen mag gaan zitten. Omdat ik eruit zie als een echte hiker volgens haar(hahaha). Mijn broek is niet bepaald geel meer inderdaad, in tegenstelling tot sommige die je hier ziet lopen in van de keurige smetteloze kleding.
Maar ik ben al bijna klaar met mijn lunch en echte hikers eten buiten dus daar blijf ik dan ook nog maar even zitten. Het vervolg stuk richting Singi loopt via de vallei en is best makkelijk te lopen of ben ik vooral gewoon gewend geraakt aan alle verschillende soorten paden?
In de buurt van de STF hut (Singistugan) waar ik wil gaan overnachten barst het van de kampeerplekken. Dus is het nog lastig een keuze maken! In het hoogseizoen kan ik mij het voorstellen dat het hier wel op een festival camping zou kunnen lijken waarschijnlijk.

Dag 19 9 september

Vannacht stormde het behoorlijk maar de tent hield zich gelukkig weer prima. Het slechte weer is in de ochtend verdwenen dus ik kan gewoon rustig buiten ontbijten. Doel van vandaag is het hoogste punt van de Kungsleden: de Tjäktja pas. De hele route hierheen gaat het terrein vrij mild omhoog, zeker in vergelijking met eerdere stukken. Alleen het laatste stukje van 200m is even klauteren. Het stormt wel behoorlijk in dit tochtgat maar omdat ik de wind vooral in de rug heb, heb ik er weinig last van. Eenmaal op het hoogste punt aangekomen is schuilen in de shelter ook echt nodig want met de harde wind die er staat is de gevoelstemperatuur dik onder het vriespunt. Een Belgisch koppel verteld dat de volgende hut waar ik wilde gaan slapen helemaal 'corona' volgeboekt zit dus blijf ik vannacht maar bij de shelter nu het ook zelfs begint te sneeuwen.


Vlak voor het hoogste punt


Op de top van de Tjaktja pas

Dag 20 10 september

Het slapen in de shelter was echt een complete mislukking doordat het zo warm was met mijn winterslaapzak en het gekraak van een luchtbed van een ander die de hele nacht lag de draaien.
Het weer is gelukkig wel wat beter geworden. Bij het afdalen van de pas en tijdens het lopen door de vallei krijg je echt het gevoel precies door hetzelfde landschap te lopen als aan de andere kant van de pas. Doordat het landschap zo wijds is duurt het ook lang voor je erdoorheen bent. Het type mensen wat je hier tegen komt is wel heel anders. Mensen hier leunen meer op de STF hutten, die dicht op elkaar staan. In de volgend STF hut (Alesjaure Fjällstuga) was een kleine ruimte om binnen te zitten, dat is wel even fijn opwarmen tussen de regenbuien door.
Het vinden van een kampeerplek kost mij wederom totaal geen moeite, het barst er echt van langs de meren (Alisjávri & Rádujávri) waarlangs ik loop.



De laatste keer deze tocht dat ik in mijn tentje wakker word

Dag 21 11 september

De laatste nacht in de tent heb ik echt heerlijk geslapen. Die rust die je ervaart als je alleen natuurgeluiden om je heen hoort ga ik wel missen.
Het eerste stukje lopen van vandaag over de planken is wel oppassen. Doordat het gevroren heeft vannacht zit er een ijslaagje op en zijn ze verraderlijk glad. Na een kilometer of 5 begint de laatste afdaling van de Kungsleden van de berg (Garddenvárri). Hierna is het gewoon bijna een wandeling in een stadspark tot aan Abisko zonder enig noemenswaardig hoogteverschil.
Na het ontbijt was ik echt door letterlijk al mijn voedsel heen, dus ik maak nog wel even een stop bij de allerlaatste STF hut (Abiskojaurestugorna) om een kleine snack te kopen voor ik aan de laatste 14km begin.


De bewegwijzering is uitstekend op de hele trail


Overal zijn de kleuren veranderd in de herfst

Het is hier ook steeds drukker aan het worden met mensen die gewoon een dayhike vanuit Abisko doen over de verschillende paden die hier lopen. Dit is ook de eerste keer dat ik bijna verdwaal door die hoeveelheid aan paden die links en rechts door elkaar heen lopen. Gelukkig weet ik de juiste route aan te houden. Na een mooie laatste 500 meter, langs een stroomversnelling tussen de rotsen, kom ik uit in Abisko waarmee de Kungsleden erop zit.


Een mooie laatste 500m langs een stroomversnelling

Als eerst ga ik naar het STF gebouw (Abisko Mountain Station) waar ik een biertje drink met een mede hikester Tanja om te vieren dat we het gehaald hebben. Daarna is het nog 2km extra lopen naar de andere kant van Abisko waar ik overnacht in een Guesthouse voor ik de volgende dag de nachttrein pak naar Stockholm en ik naar Amsterdam vlieg.

Big data

Met behulp van mijn Garmin horloge kon ik via GPS mijn route vastleggen evenals mijn hartslag. Hierdoor kan ik een goed beeld krijgen van de gelopen kilometers en de verbruikte calorieën. Gemiddeld liep ik 3,8 km/h, ben ik ruim 10 kilometer gestegen en weer gedaald, en heb ik per dag gemiddeld zo’n 4500 calorieën verbrand.


Kostenoverzicht

KLM ticket (220 + 90 voor eerdere vlucht)=¤310,-
Vlucht Stockholm > Hemavan = ¤100,-
Treinticket Abisko > Stockholm = ¤110,-
Voedsel (meegenomen + onderweg) = ¤245,-
Overnachtingen = ¤166,-
Overtochten met de boot (5st) = ¤125,- +
Totaal ¤1056,-

Do’s and dont’s

• Mijn slaapzak was hoewel het echt wel koud was, eigenlijk nog wat te warm op de meeste dagen.
• Het meeste irriteerde ik mij aan mijn te kleine tent, die was net niet lang genoeg om languit in te liggen zonder dat mijn voeten de binnentent aanraakten. Ook was de hoogte van +/- 80cm niet echt geschikt om rechtop te kunnen zitten.
• De 450 gram aan navigatieapparatuur en batterijen had ik wel thuis kunnen laten, de gehele trail is uitstekend bewegwijzerd.
• Een betere (kaart)studie vooraf naar kampeerplekken en hutten zou het vinden ervan wellicht wat makkelijker hebben gemaakt.
• Hoe sommige mensen deze trail lopen zonder hiking stokken snap ik echt niet, ik was in ieder geval heel blij dat ik ze mee had!
• Een waterfilter had ik voor de zekerheid meegenomen maar bleek echt niet nodig te zijn.

quote:

Op vrijdag 29 januari 2021 22:26 schreef Postbus100 het volgende:
Wauw wauw wauw!

Genoten van je verhaal!

Goed te horen dat het leuk was om te lezen! Wie weet zorg ik met dit topic voor de nieuwe wandelaars van 2021 😉

quote:

Wel grappig, ik heb de Fjell 3 en ik heb de vrouwelijke variant van je backpack En mogelijk ook eenzelfde soort schoenen. Zijn het Meindls? Zeer herkenbaar plaatje in ieder geval!
De Fjell 3 heb ik ook! Alleen vanwege het gewicht de Fjell 2 aangeschaft. Die mij overigens niet zo heel goed beviel omdat ik toch vrij groot ben. Schoenen zijn Meindl Borneo’s dacht ik. Waren zo ongeveer de enige zonder gore-tex. Je weet ook blijkbaar het goede materiaal aan te schaffen
[quote]
En wat een mooie tocht, wat een mooi seizoen! Zou je, als je het opnieuw zou moeten doen, weer voor dit moment in het jaar gaan? Ben je dan net achter de grote hoogseizoenmeute aan? Of is het toch wel nadelig qua weer/landschap?

Uiteindelijk zat ik qua weer echt in een prima tijdsvenster. Later eindigen dan half september is niet handig, het weer wordt dan echt gewoon een stuk minder en het aantal uur daglicht begint dan echt heel snel af te nemen. Het omslaan van de zomer naar de herfst ging echt heel snel en was mooi om mee te maken!
Hoogseizoenmeute valt volgens mij wel mee, daarvoor is er echt teveel ruimte daar. Alleen de laatste 3-4 dagen wordt het significant drukker richting Abisko maar dat is ook nog wel te doen als je uit het overvolle Nederland komt

quote:

Supergaaf in ieder geval! En dat in coronatijd. Was je niet bang om ergens besmet te raken? Of hield iedereen wel afstand, ook in hutten?

Ik was vooral huiverig dat ik thuis bij de bruiloft corona op zou lopen en het pas eenmaal op de trail zou gaan merken na een dag of 2. Eenmaal op de trail is toch alles in de buitenlucht en zoveel contact met mensen heb je ook weer niet. Anyway soms moet je gewoon wat risico nemen om wat tofs te doen.

quote:

Op zaterdag 30 januari 2021 07:51 schreef Jagärtrut het volgende:
Mooi hoor!
Wij hebben een hele tijd geleden het laatste stuk gelopen (vanaf vlak voor de Kebnekenaise) naar Abisko. Maar in eind juni, begin juli. toen wij de Tjäktapass overstaken lag er nog een flinke hoeveelheid sneeuw...
Ik zou het graag nog eens doen!

Volgens mij geeft dat echt een heel bijzonder gevoel als die hele pass vol in de sneeuw ligt! Heb ook wel gehoord dat mensen in het begin van het seizoen niet verder konden door die hoeveelheid sneeuw nog daarbovenop, dan baal je echt denk ik....

quote:

Op zaterdag 30 januari 2021 11:23 schreef Fogel het volgende:
Wat heerijk, een reisverlag, die zien we tegenwoordig niet meer zoveel. En wat voor een verslag, prima gedetalleerd en met zo'n reis hoef je niet zo bang te zijn om veel mensen tegen te komen.

Bedankt

Ik ben dan ook een enorme detaillist! Heb hem hier ook geplaatst ter inspiratie voor anderen. Zo kom ik ook aan nieuwe reisbestemmingen.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 08:27 schreef UIO_AMS het volgende:
Fijn verslag om te lezen. Bedankt daarvoor!

Zo te zien was het een mooie reis. Was die uitstap naar het uitzichtpunt ook de mooiste ervaring van de hele reis?

Qua uitzicht is het echt een onwijs gave plek, alleen de mist die er hing toen ik boven kwam was wel een beetje een domper. Dan dus wel echt een van de betere ervaringen van de hele trip. Voor mij was dat nu het rustige middenstuk van de Kungsleden (ook wel een verbindingsstuk genoemd) omdat ik dat echt geheel voor mijzelf had met grandioos weer.