[FOK! Toen] Auschwitz

-knip-

[ Bericht 28% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:03:37 ]

quote:

Op woensdag 27 januari 2021 20:10 schreef Megumi het volgende:
Vanavond op NPO2 de documentaire De Sobibór Tapes - de vergeten interviews van Jules Schelvis. Om 21:30.

quote:

Op woensdag 27 januari 2021 11:42 schreef golfer het volgende:


Misschien ook wel de moeite van het kijken waard, in het kader van de #HolocaustRemembranceDay
vanavond een docu over het andere kamp waar ook veel van mijn familie is vermoord: C&H / [TV-tip] De Sobibortapes

En het is om 20:30

-knip-

[ Bericht 51% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:04:03 ]

-knip-

[ Bericht 25% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:04:29 ]

Hoe moeilijk is het om bij het onderwerp van dit topic te blijven? Trollen en kloten doe je maar ergens anders.

-knip-

[ Bericht 27% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:04:54 ]

quote:

Op woensdag 27 januari 2021 19:25 schreef DJMO het volgende:

[..]

Het staat ook nog op mijn to-do list.

Echt, doen. Trek er 3 dagen voor uit. Een dag Auschwitz 1, een dag Birkenau en een dag Krakau (mooie stad).

Ben er twee jaar geleden geweest. Ik ben niet eerder op een plek geweest die zoveel indruk maakte op me.

Vandaag ook een goed stuk in Trouw over de rol die Nederlandse SS'ers bij Auschwitz hebben gespeeld.

Madie Franz, het Sinti meisje dat de oorlog overleefde


Waarom?

Anjes schrijft over de aankomst in Westerbork:
"De rij gaat bewegen en we lopen langs lange tafels met soldaten erachter.
We moeten al ons geld en onze sieraden afgeven en ik hoor een Duitser tegen iemand zeggen:

'Jetzt kommen die Zigeuner!'

We worden bekeken door de bewakers en de Duitse soldaten alsof we een rariteit zijn.



intezza Mädie praatte niet over de holocaust, toch kwam er een boek
Het besluit om een boek te schrijven over haar moeders oorlogservaringen kwam pas jaren na haar dood.
Anjes Wolfs-Driessen is de jongste dochter van Mädie Franz, een Sinti-meisje dat de oorlog overleefde.

"Pas toen wij tieners waren, vertelde ze ons over onze afkomst", zegt Anjes.
"Tot die tijd wisten we niets over haar holocaust-ervaringen."
Anjes, de jongste dochter, hing aan de lippen van haar moeder.
"Ik luisterde graag naar haar verhalen over vroeger, ik onthield ze woord voor woord."

In het boek komt Mädie Franz zelf aan het woord.
Anjes Wolfs-Driessen: "Ik wilde het verhaal van mijn moeder laten klinken zoals ze het zelf aan mij vertelde, eenvoudig en zonder omhaal.

"De woonwagen, de paarden en de hond blijven achter

Mädie en haar familie leidden een plezierig en vrij leven, zegt Anjes:
"Ze trekken rond met hun woonwagen en treden op bij feesten en partijen want de mannen uit het gezin vormen een orkest. De moeder gaat met fournituren langs de deur en vader heeft ook nog een poppenspel waarmee hij geliefd is bij de kinderen in de dorpen.

´s Zomers is het gezin onderweg en ´s winters hebben ze een vaste plek, een gehuurd huisje in Bocholtz."
De breuk met deze vredige wereld is abrupt en onverwacht.

Op 16 mei 1944 wordt het hele gezin tijdens de landelijke razzia op Roma en Sinti, opgepakt.
Vanuit het Limburgse Beek wordt de familie naar kamp Westerbork gedeporteerd.

De woonwagen, de paarden en de hond blijven achter.

Uit: Daar praat ik niet over van Anjes Wolf-Driessen, uitgeverij In Boekvorm:
"Ik lig lekker te slapen. Opeens begint onze hond Santi hard te blaffen en wordt er op de deur van onze woonwagen gebonsd. Tatta doet de deur open.

Er staan twee politieagenten. 'Allemaal aankleden en naar buiten', wordt er geschreeuwd.
Ik kleed me snel aan en denk nog dat mijn broers een grapje uithalen en buiten staan te lachen,
maar tatta en mama lachen niet. Ik kom buiten en we moeten allemaal met de agenten mee want we zijn gearresteerd.

Waarom?

We moeten onze namen zeggen en meelopen naar het politiebureau.

Schani zegt dat hij de paarden eerst wil verzorgen maar dat mag niet want zij zullen wel voor de paarden en de wagen zorgen.

Santi wordt in de wagen gegooid en de deur gaat dicht. Het arme dier is helemaal wild van boosheid.
Ze zeggen dat we naar Westerbork moeten.

Waar is dat? Ik geloof niet dat we daar al eens geweest zijn op onze reizen.
"WaaromAnjes schrijft over de aankomst in Westerbork:

"De rij gaat bewegen en we lopen langs lange tafels met soldaten erachter. We moeten al ons geld en onze sieraden afgeven en ik hoor een Duitser tegen iemand zeggen: 'Jetzt kommen die Zigeuner!' We worden bekeken door de bewakers en de Duitse soldaten alsof we een rariteit zijn."

Vanuit Westerbork wordt de hele familie drie dagen later op transport gezet naar Auschwitz.
Mädie moet in de maanden daarna de verschrikkingen van drie concentratiekampen doorstaan:
Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück en Flossenbürg-Wolkenburg.

Tijdens de dodenmars, op weg naar Dachau, weet ze samen met haar zus Soela te ontvluchten en ze keren
terug naar het bevrijde Nederland. Ze zijn de enige twee van het tienkoppige gezin die teruggekomen zijn.

Anjes Wolfs-Driessen: "De vraag naar het waarom ligt haar op de lippen bestorven.
Mijn moeder heeft zich altijd afgevraagd waarom dit allemaal met haar gebeurd is.
Pas op het laatst van haar leven kwam haar antwoord: misschien is het wel omdat ik het allemaal moest doorvertellen, om de mensen te waarschuwen dat deze dingen gebeurd zijn en weer gebeuren kunnen."´

Daar praat ik niet over

De vraag 'waarom?' komt inderdaad steeds terug in het boek, soms angstig, meestal opstandig.
Vetgedrukt, soms zelf in hoofdletters.

Anjes: "Mijn moeder was niet bepaald een meegaand type. Ze was hartstikke lief, maar niet makkelijk.
" In de gesprekken met haar moeder probeert Anjes te vragen naar de gruwelen en wreedheden, maar het antwoord daarop blijft steevast ontkennend.

"Ze vertelde wel anekdotes.
Over een stapelbed dat instortte bijvoorbeeld.
Maar verder bleef het antwoord steevast: "Daar praat ik niet over".

Anjes´ moeder verbrak na aankomst in Nederland alle banden met de Sinti.I
n 2014 overleed Mädie Franz.

Het boek, dat onlangs uitkwam heeft ze dus nooit kunnen zien .
"Maar ik denk wel dat ze blij is dat haar boodschap de wereld in is gekomen", zegt Anjes,"namelijk haar levensmotto. Dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.

En dan bedoelt zij de vrijheid om anders te zijn, vrij te zijn om een andere cultuur of levenswijze te hebben.
Dat is helemaal niet zo vanzelfsprekend.

"Drenthe ToenIn het radioprogramma Drenthe Toen wordt op zondag 17 en zondag 24 januari tussen 12.00 en 14.00 uur het volledige gesprek met Anjes Wolf-Driessen uitgezonden.
Luister hier het eerste deel van het gesprek terug.

https://drenthe.75jaarvri(...)och-kwam-er-een-boek

quote:

Op woensdag 27 januari 2021 14:44 schreef murp het volgende:
Mooi stuk!

Ik zoek eigenlijk een database van portretten vanuit 1 van deze kampen. Deze wil ik dan restaureren en mogelijk inkleuren en opsturen naar de nabestaande.
Dus als iemand mij kan helpen met een website met portretten, alvast bedankt!

Wel foto's...

https://in100fotos.nl/exposities/

Nu te zien in de Tweede Kamer en Verzetsmuseum Amsterdam

Expositie in de Tweede Kamer

De langverwachte tentoonstelling De Tweede Wereldoorlog in 100 foto’s is tot in ieder geval eind 2020 te zien in het gebouw van de Tweede Kamer. Naast panelen met de 100 foto’s hangen in de imposante entreehal 15 enorme banieren met foto’s.Lees meer, waaronder de mogelijkheid tot bezoek

Expositie in het Verzetsmuseum Amsterdam
De Tweede Wereldoorlog in 100 foto’s is tot en met eind januari 2021 te zien in het Verzetsmuseum Amsterdam. De online opening is op de site van Verzetsmuseum Amsterdam terug te kijken.

Naar de site van het Verzetsmuseum Amsterdam

https://in100fotos.nl/

Dit zijn de honderd foto’s!

De lange zoektocht naar de 100 meest aansprekende foto’s is afgerond.
Een landelijke jury heeft uit alle provinciale inzendingen een keuze gemaakt.
Hier worden de foto’s gepresenteerd.

https://in100fotos.nl/foto/003/

https://www.75jaarvrijhei(...)doorlog-in-100-fotos



Voor het eerst in Overijssel foto opgedoken van deportatie Joden
Bij archiefonderzoek heeft het Historisch Centrum Overijssel (HCO) een unieke foto ontdekt.
Op de foto zijn Joodse vrouwen en kinderen te zien die door de Duitse bezetter worden afgevoerd in Zwolle.
Het is voor het eerst dat in Overijssel zo’n foto gevonden is. “Ik kon mijn ogen bijna niet geloven”, zegt de Zwolse historicus Jaap Hagedoorn.

“Het aantal foto’s waarop de deportatie van Joden buiten Amsterdam is vastgelegd, is op één hand te tellen.”

https://kunst-en-cultuur.(...)chaft-1920-1945.html


Hannie Schaft (1920-1945)"
Ik schiet beter" zouden de laatste woorden zijn geweest van Hannie Schaft, vlak voor ze werd gefusilleerd door de Duitsers. Hannie Schaft was een communist en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Ze doodde onder andere de politiecommissaris Ragut uit Zaandam, die heulde met de vijand.

Ook de bekende NSB'er Piet Faber werd door Hannie, in samenwerking met Jan Bonekamp, om het leven gebracht. En ze hielp vele Joden aan onderduikadressen.
Deze daden deed ze tijdens haar lidmaatschap van de Raad vanVerzet (RVV).
Lees hier het hele verhaal...

https://kunst-en-cultuur.(...)chaft-1920-1945.html

https://gerard1945.wordpr(...)ex-verzetsstrijders/

DE VERBODEN HANNIE SCHAFT-HERDENKING. REGERING-DREES ZETTE HET LEGER IN TEGEN EX-VERZETSSTRIJDERS.



Ieder jaar in november vindt er de Hannie Schaft-herdenking plaats, maar in 1951 was het door de
regering-Drees nog streng verboden om deze communistische verzetsstrijdster te herdenken.



Desondanks kwamen er op 25 november 1951 ruim 5000 mensen naar de herdenking, waarvan het overgroot merendeel uit voormalige verzetsstrijders bestond. Toen de stoet op weg was naar Hannie’s graf op de erebegraafplaats in Bloemendaal werden ze echter tegengehouden door pantserwagens en met stenguns gewapende marechaussees.



Een van de bedreigde deelneemsters aan de herdenking in 1951 was de voormalige verzetsvrouw Truus Menger:

“Ik was heel erg opgewonden die dag. Overal om ons heen liepen agenten, maar toen ik achterom keek zag ik dat de rij steeds dikker werd.

Op de Zeeweg in Bloemendaal werden we opgewacht door een macht aan politie, gewapende marechaussee en soldaten met stenguns. Maar het ergste vond ik dat er vier pantserwagens stonden.
Als je ziet hoe die geschutskoepel langzaam naar je toedraait, en er een machinepistool op je wordt gericht, dan voel je toch wel een hele nare dreigende, stemming, hoor.

De tranen liepen mij over de wangen en ik ben naar een van die pantserwagens gehold waar een blonde jongen met een heel bleek smoeltje op zat.

Ik schreeuwde hem toe: ‘Had je echt op mij willen schieten? Ik had mijn leven voor je willen geven! Voor jullie, voor de jeugd! Hannie heeft haar leven voor jullie gegeven.

Die jongen draaide zijn hoofd om van schaamte.
Het was het gezicht van een jongen die niet wilde schieten, maar als hij opdracht had gekregen wel had geschoten.

Ik heb in de oorlog vreselijke dingen gezien maar dit heeft mij persoonlijk het meest geraakt.
Het gevoel dat je niemand meer bent.

Er werd getwijfeld aan onze integriteit, het enige wapen in onze strijd tegen het nazisme.
Ik was erg in de war die dag en de dagen daarna. Ik bleef maar huilen.

”Enkele dienstplichtige soldaten, die ook in de stoet meeliepen, werden ter plekke door de Militaire Politie gearresteerd en gevangen gezet.



Bloemen en kransen die ’s middags op de Haarlemse Grote Markt waren gelegd, werden later die dag door de politie afgevoerd naar de vuilnisbelt.




Lees hier het hele verhaal...


https://kunst-en-cultuur.(...)chaft-1920-1945.html

En dit is toch wel erg triest eigenlijk..

Ze weten helemaal niks...........

.

quote:

Op woensdag 27 januari 2021 19:25 schreef DJMO het volgende:

[..]

Het staat ook nog op mijn to-do list.

Zeker doen, ik ben er 8 jaar geleden geweest, indrukwekkend.

Ik ben daar ooit eens geweest, was heel indrukwekkend.

Ik kan me herinneren dat er een muur was met allemaal fotootjes van gevangenen, met datum aankomst ,en datum overlijden. Net als ik bezig was te tellen hoe lang men daar gemiddeld in leven bleef (heel kort), kwam ik een foto tegen met datum aankomst, en datum vrijgelaten. Had er dus nooit bij stilgestaan dat men dus ook mensen weer vrijliet. (Zal niet al te vaak gebeurd zijn, maar vond het wel heel erg frappant)

Verschrikkelijk wat toen heeft plaatsgevonden. Men zegt dat wij dit nooit mogen vergeten, maar ik ben er bang voor.

quote:

Op donderdag 28 januari 2021 04:42 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:
knip- verhaal over Hannie Schaft-knip

Frappant verhaal, maar heeft helemaal niks met de Auschwitz herdenking te maken.

Ik vraag me af hoeveel overlevenden dusdanig zijn beschadigd dat ze booit meer in de maatschappij mee konden draaien. Je leest vooral over emigratie naar Amerika of Israel, een nieuw leven, maar ik zou waarschijnlijk doordraaien in zo'n kamp.

-knip-

[ Bericht 26% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:05:40 ]

-knip-

[ Bericht 57% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:06:04 ]

Ja, ptss lijkt me toch wel de standaardreactie voor zoiets maar toch hebben veel gewoon normaal geleefd erna?

-knip-

[ Bericht 98% gewijzigd door Megumi op 28-01-2021 22:06:24 ]

quote:

Op donderdag 28 januari 2021 19:32 schreef Megumi het volgende:

[..]

Hangt van je definitie van normaal af. En vaak moet je het er als het ware uitrekken wat familie bijvoorbeeld aangaat. Samengevat over ervaringen als oorlog praat men liever niet is mijn ervaring.

Ja, je kan het ook wegstoppen idd