Een 'te' lieve man...Vervolg

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 14:52 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ik doe helemaal niets. Jij leest iets dat er niet staat.

Ok wat jij wil. Prima heb gezegt wat ik wou zeggen ben je het er niet mee eens ook goed. Ik ben het niet met jou eens is ook goed. Fijne dag verder.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 14:48 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Eerste vetgemaakte .... man, doe niet zo akelig; piemel afsnijden !!!!!!
Tweede vetgemaakte .... zullen er niet zo veel zijn, maar toch wel, onder andere gentle femdom.

Tja, akelig. Als jij het akelig vindt dat iemand gewone woorden gebruikt voor wat er in werkelijkheid gebeurt omdat je gewend bent aan mooie synoniemen, dan is dat jouw probleem. Ik haalde gewoon een voorbeeld aan van iets extreem onnatuurlijks. En dat is is dus dat. Hoe je het beestje zelf wil noemen moet je zelf weten. Het feit blijft dat er een piemel in de container verdwijnt.

En zoals ik al zei, er zijn mensen die afwijken van het gemiddelde. We hebben een groot brein en we kunnen beslissingen nemen die afwijken. En ook ons onderbewustzijn kan zelf veranderen, door ervaringen in het verleden, een negatief zelfbeeld, etc. Daarnaast zijn er ook activiteiten die we doen in het leven omdat we er simpelweg plezier uithalen. Allerlei redenen (en nog veel meer die ik achterwege laat) om te verklaren dat mensen iets anders met hun leven doen dan wat het meest 'natuurlijke' zou zijn.

Maar veruit de meeste mensen blijven wel gewoon bij hun geboortegeslacht. En vinden wél het andere geslacht het meest aantrekkelijk wanneer dit aan de kenmerken voldoet uit mijn vorige post.

Dus om dan te benoemen 'maar er zijn ook transgenders' of 'er zijn mannen met een te kleine piemel die dan maar zich laten domineren door vrouwen die op ze neer kijken en daar hun genot uit halen'. Ja klopt, die zijn er. Met ons grote brein kunnen we van alles verzinnen. De natuur doet daar echter niet aan mee.

(triggered)

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 14:41 schreef Stoney3K het volgende:

[..]

"Watjes en slappelingen" gaat dan wel puur om gedrag. Niet om Chad met zijn sixpack, 20 centimeter en gebeitelde kaaklijn.

Eens. Zeg ik ook nergens.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 14:40 schreef Lienekien het volgende:
Je gaat echt te kort door de bocht met je ‘nooit’.

De mannen die jij bestempelt als watjes en slappelingen vindt jij blijkbaar minderwaardig en vrouwen die voor ze zouden kunnen vallen noem je gestoord. Dat is dan puur jouw perceptie.

Toevallig zijn de vrouwen die ik persoonlijk ken met een slappe man wel aardig "gestoord" hoor. In mijn beleving dan (en ik ondersteun antifeministisch- en incelgedachtegoed schijnbaar, disclaimer).

Al vinden ze zelf van niet en moet het vooral als normaal doorgaan, maar dat zijn stuk voor stuk boze seksloze control freaks die een moeder-zoonrelatie hebben met hun man. Van die "ik heb tegengas nodig" types met knetterende eierstokken die je in de Ikea of in een brasserie ziet op zaterdagmiddag met een volle tas met rotzooi en een door haar aangeklede en gestylede zombie-man ernaast met een smartphone in z'n hand.

Dat zij een control freak is, is natuurlijk pertinent niet waar en als het wel waar is, dan is het zijn schuld omdat hij geen initiatief neemt.

Kan wel zijn dat ik open minded moet zijn anno 2020/2021 en iedereen moet lekker zelf weten hoe hij leeft maar ik vind dat niet kloppen en ik vind dat zulke lui vooral geen nageslacht zouden moeten produceren want na 10-20 jaar is de hele boel geklapt.

Dit zijn juist van die mensen die "rationele keuzes maken" cq. geen contact hebben met hun gevoel en elke vorm van intimiteit in de relatie schuwen. Normaal gesproken groei je in een relatie, maar deze mensen groeien helemaal nergens heen behalve naar een vechtscheiding.

Is niet de schuld van de vrouw overigens, dit overkomt hen ook maar, wegens aangeleerd gedrag en sociale/hormonale druk waardoor mensen niet lang genoeg alleen zijn om zich emotioneel te ont-wikkelen van wat ze van huis uit hebben meegekregen, en doordat ze geen intuïtieve beslissingen nemen tijdens de datingfase.

quote:

Boven de 50 daten mensen nog steeds en worden mensen verliefd op elkaar, willen ze relaties. Zijn ze gelukkig met elkaar.

Die zitten niet meer in de levensfase dat ze een levenspartner zoeken om een gezin mee te stichten. Al deze wetmatigheden en dwangmatig zoeken naar partners hebben puur met voortplanting te maken toch. Het lijkt mij dat dit allemaal van je af valt zodra je uit de voortplantingsfase bent.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 14:40 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Je gaat echt te kort door de bocht met je ‘nooit’.

De mannen die jij bestempelt als watjes en slappelingen vindt jij blijkbaar minderwaardig en vrouwen die voor ze zouden kunnen vallen noem je gestoord. Dat is dan puur jouw perceptie.

Boven de 50 daten mensen nog steeds en worden mensen verliefd op elkaar, willen ze relaties. Zijn ze gelukkig met elkaar.

Er zijn tientallen redenen waarom mensen een relatie beginnen. En vooral bij het ouder worden, het zelf niet meer zo aantrekkelijk worden, zijn er ook weer tientallen redenen bij gekomen om je eisen wat te verlagen. Uiteindelijk wordt voortplanting natuurlijk ook steeds minder belangrijk (of zelfs onmogelijk) en wil je ook gewoon de laatste jaren van je leven gewoon een leuke en gezellige tijd hebben hier.

Tuurlijk, dat begrijp ik ook wel. Maar dan nog, ook op je 50e, val je niet op een watje of slappeling. En dan heb ik het dus niet over dat de man in kwestie groot, gespierd, stoer en sterk moet zijn.. Maar vooral mentaal. Ik weet zeker dat élke vrouw, behalve dus die paar gestoorden, een man die sterk in zijn schoenen staat, geen eigen mening heeft, conflicten van welke orde van grootte dan ook altijd vermijdt, met alle winden mee waait, niet voor zichzelf kan zorgen of opkomen, etc, dit altijd onaantrekkelijk zal vinden waarmee ze hier wordt geconfronteerd.

Dan kan het voor de rest best een prima zachtaardige fijne man zijn om de laatste 25 jaar van je leven mee door te brengen. Maar dat is dan ondanks deze eigenschappen en niet dankzij.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:04 schreef matigeuser het volgende:

[..]

Er zijn tientallen redenen waarom mensen een relatie beginnen. En vooral bij het ouder worden, het zelf niet meer zo aantrekkelijk worden, zijn er ook weer tientallen redenen bij gekomen om je eisen wat te verlagen. Uiteindelijk wordt voortplanting natuurlijk ook steeds minder belangrijk (of zelfs onmogelijk) en wil je ook gewoon de laatste jaren van je leven gewoon een leuke en gezellige tijd hebben hier.

Tuurlijk, dat begrijp ik ook wel. Maar dan nog, ook op je 50e, val je niet op een watje of slappeling. En dan heb ik het dus niet over dat de man in kwestie groot, gespierd, stoer en sterk moet zijn.. Maar vooral mentaal. Ik weet zeker dat élke vrouw, behalve dus die paar gestoorden, een man die sterk in zijn schoenen staat, geen eigen mening heeft, conflicten van welke orde van grootte dan ook altijd vermijdt, met alle winden mee waait, niet voor zichzelf kan zorgen of opkomen, etc, dit altijd onaantrekkelijk zal vinden waarmee ze hier wordt geconfronteerd.

Dan kan het voor de rest best een prima zachtaardige fijne man zijn om de laatste 25 jaar van je leven mee door te brengen. Maar dat is dan ondanks deze eigenschappen en niet dankzij.

Of jij nou denkt dat je het ‘zeker weet dat elke vrouw’ of niet maakt uiteindelijk ook weinig verschil.

Ik laat het maar.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:03 schreef -marz- het volgende:

[..]

Toevallig zijn de vrouwen die ik persoonlijk ken met een slappe man wel aardig "gestoord" hoor. In mijn beleving dan (en ik ondersteun antifeministisch- en incelgedachtegoed schijnbaar, disclaimer).

Al vinden ze zelf van niet en moet het vooral als normaal doorgaan, maar dat zijn stuk voor stuk boze seksloze control freaks die een moeder-zoonrelatie hebben met hun man. Van die "ik heb tegengas nodig" types met knetterende eierstokken die je in de Ikea of in een brasserie ziet op zaterdagmiddag met een volle tas met rotzooi en een door haar aangeklede en gestylede zombie-man ernaast met een smartphone in z'n hand.

Dat zij een control freak is, is natuurlijk pertinent niet waar en als het wel waar is, dan is het zijn schuld omdat hij geen initiatief neemt.

Kan wel zijn dat ik open minded moet zijn anno 2020/2021 en iedereen moet lekker zelf weten hoe hij leeft maar ik vind dat niet kloppen en ik vind dat zulke lui vooral geen nageslacht zouden moeten produceren want na 10-20 jaar is de hele boel geklapt.

Dit zijn juist van die mensen die "rationele keuzes maken" cq. geen contact hebben met hun gevoel en elke vorm van intimiteit in de relatie schuwen. Normaal gesproken groei je in een relatie, maar deze mensen groeien helemaal nergens heen behalve naar een vechtscheiding.

Is niet de schuld van de vrouw overigens, dit overkomt hen ook maar, wegens aangeleerd gedrag en sociale/hormonale druk waardoor mensen niet lang genoeg alleen zijn om zich emotioneel te ont-wikkelen van wat ze van huis uit hebben meegekregen, en doordat ze geen intuïtieve beslissingen nemen tijdens de datingfase.
[..]

Die zitten niet meer in de levensfase dat ze een levenspartner zoeken om een gezin mee te stichten. Al deze wetmatigheden en dwangmatig zoeken naar partners hebben puur met voortplanting te maken toch. Het lijkt mij dat dit allemaal van je af valt zodra je uit de voortplantingsfase bent.

Ik weet echt niet wat ik hier nou weer op moet zeggen. Zoveel oordelen weer over hoe mensen verkeerd in hun relatie zitten, niet groeien, geen kinderen zouden moeten kunnen produceren.

Ik ken persoonlijk zulke mensen niet, maar ik heb niet de illusie van een mogelijke wereld waarin iedereen zijn/haar volle potentie kan bereiken. Dus iedereen die probeert er in het leven wat leuks van te maken, hoe onbeholpen of bij voorbaat misschien wel gedoemd om te mislukken door gebrek aan intelligentie, een moeilijke jeugd of andere praktische bezwaren: mijn zegen hebben ze.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:17 schreef Lienekien het volgende:

[..]

ik heb niet de illusie van een mogelijke wereld waarin iedereen zijn/haar volle potentie kan bereiken.

Interessant !

Ik heb die illusie wel, dat ik mijn volle potentie kan bereiken in dit leven. Dat verklaart waarschijnlijk een hele hoop.

Maar dan even los van dat mannen hier al dan niet vervelend/ongepast reageren. Vrouwen: hoe kijken jullie tegen dingen als evolutiepsychologie en (on)afhankelijkheid aan ? Persoonlijke ervaringen hiermee ?

Zijn vrouwen echt onafhankelijk en is het daarom niet meer belangrijk dat een man betrouwbaar/sterk is ?

Wat zijn jullie ontwikkel-ervaringen op dit vlak?

Ik ben voor mijn gevoel erg veranderd de afgelopen 10 jaar op het gebied van relaties, hebben jullie dat ook?

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:22 schreef -marz- het volgende:

[..]

Interessant !

Ik heb die illusie wel, dat ik mijn volle potentie kan bereiken in dit leven. Dat verklaart waarschijnlijk een hele hoop.

Ik bedoel eigenlijk dat voor veel mensen toch geldt dat het leven niet gladjes verloopt, om allerlei redenen. Geldt ook voor jou.

En langs welke strenge meetlat wil je dan de stellen leggen die je in de Ikea ziet en waarom.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 09:56 schreef LordofLeaves het volgende:
Nou weet ik nog steeds niet wat een te lieve man is.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2021 21:17 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Dat is inderdaad de vraag. "Lief is niet hetzelfde als een slappe zak hooi die het overal altijd maar mee eens is", schrijven @:Miss-X en vele anderen onder jou in het eerste topicdeel. Echter, ik vraag me af of je 'lief' en 'slap' wel los kunt zien van elkaar, want wat is lief!?

Volgens mij is lief (lief zijn) iets doen waar niet jij, maar een ander profijt van heeft. Bijvoorbeeld begripvol vragen hoe je dag op kantoor was, een massage geven, ontbijt op bed brengen. Zaken die jij als gever misschien graag doet, maar waar je strikt genomen zelf weinig aan hebt.
Wat algemeen ook als lief gezien wordt, is om de keuze/wens van de ander te laten prevaleren als jij zelf iets anders gewild had. Bijvoorbeeld met haar meegaan naar het sprookjesbos terwijl jij daar eigenlijk geen hol aan vindt en veel liever de python ingewild had.
Het verschilt natuurlijk per situatie, maar in essentie offer je jezelf een beetje op voor de ander. En ja, als je bij tegengestelde interesses, altijd lief de wens van haar kiest, ben je stiekem toch een beetje een slappe zak hooi. Echter probeer eens in slechts de helft van de gevallen jouw zin door te zetten als man Weinig vrouwen die dat accepteren

Bewust of onbewust doe je die lieve dingen om de ander voor je te winnen of de relatie te versterken. Echter hoeveel zulk lief gedrag jij nodig hebt (of iig denkt te hebben), hangt af van hoe aantrekkelijk jij bent voor die ander en hoe aantrekkelijk de ander is voor jou.
Als jij een onweerstaanbare hunk bent, hoef je een vrouw doorgaans niet te overladen met tonnen rozeblaadjes en andere lieve dingen om haar aan je te binden. Maar het is ook cruciaal hoe aantrekkelijk de vrouw is. Als jij als vrouw niet bepaald een catch bent voor een man, dan is er voor die man weinig noodzaak om zijn halve salaris aan kadootjes en andere liefdesbetuigingen voor jou te besteden.

Conclusie: als je als man te lief bent, dan is dat een teken dat jij niet al te aantrekkelijk bent ivm met wat zij te bieden heeft.

PS. Wel grappig dat dit voor miljarden mensen volstrekt logisch is. In India en ook in China moet jij als man letterlijk en figuurlijk krom liggen als de beoogde bruid knap en van goede komaf is (en jij als man tov haar niet al te geweldig bent dus)
Overigens merk ik dit ook bij mezelf. Als ik heel graag wil dat je mijn vriendin wordt (of blijft als we al een relatie hebben), dan loop ik op mijn tenen. Dan probeer ik permanent me van mijn beste kant te laten zien en zo lief mogelijk te zijn. Als het me daarentegen eigenlijk niet zoveel interesseert, dan ben ik veel minder lief en denk ik veel meer aan mijzelf. Zeg ik veel eerder dat ik helaas geen tijd voor je heb. Ben ik eerder geneigd iets met een andere vrouw te proberen. En ja, dat is wat ik als 'klootzak' zou willen bestempelen. Drie keer raden welke variant van mij vrouwen het interessantst vinden.

Overigens blijkt de bovenstaande psychologie ook uit onderzoek. Als er na een oorlog een tekort is aan mannen, blijken de culturele uitingen (muziek, boeken, sociale gebruiken) veel minder zoetsappig en romantisch te zijn. Gewoon omdat het niet nodig is voor mannen om zo veel moeite te doen om een vrouw te krijgen. Eigenlijk precies zoals de individuele hunk zo lekker relaxed en lomp ongeremd zichzelf kan blijven en toch vrouwen weet te versieren.

Wat zijn jouw persoonlijke ervaringen dan @Lienekien?

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:29 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ik bedoel eigenlijk dat voor veel mensen toch geldt dat het leven niet gladjes verloopt, om allerlei redenen. Geldt ook voor jou.

En langs welke strenge meetlat wil je dan de stellen leggen die je in de Ikea ziet en waarom.

De meetlat van "het leven", gelukkig zijn, gezond zijn. Ja die is "streng" als je denkt dat het hoogst haalbare voor jou niet is weggelegd, of als je uit de shit komt, maar ontwikkeling verloopt bij mensen gelukkig grotendeels vanzelf (normaal gesproken) via het doorleven van gevoelens van angst e.d. Dat is beschikbaar voor iedereen, maar dan moet je wel de realiteit onder ogen komen, ook de realiteit van anderen om je heen, en daar mag je echt wel wat van vinden.

En vergelijken en oordelen helpt daarbij. Het zit gewoon in onze menselijke aard, niets mis mee. Een mens stopt alles en iedereen in hokjes, zo werkt onze neocortex.

Iedereen hier kent die Ikea-stellen wel. Als ik zo'n kenau zie vind ik dat een schrikbeeld en dat zet me aan het denken over hoe ik zelf ben als vrouw/vriendin/partner. Ik wás ook een kenau. Dus ik praat daarover met mensen en met mijn eigen geliefde, die mij ook kan vertellen of ik angst- of controlegedrag vertoon. Zodat ik een betere versie van mezelf kan worden, ik geloof daar echt wel in. Maar dan moet je wel kwetsbaar durven zijn en mannen ook een kans geven om zich te uiten. Je hebt elkaar daarvoor nodig.

Dat het leven niet gladjes verloopt is juist een zegen. Daar leren we van. Ik zie dat niet als dat je er daarom niets aan zou kunnen veranderen, het is juist het vehikel van verandering. Ik kan me er eerlijk gezegd niet eens in verplaatsen dat je ooit genoegen zou nemen met een moeder-kindrelatie, het is bewezen ongezond en stressvol voor alle partijen, dus ook voor je eigen kinderen. Dat mijn wieg ergens heeft gestaan betekent niet dat mijn hele leven uit defensiemechanismen hoeft te bestaan en dat dat het hoogst haalbare is voor mij. En er is toch ook niet voor niets zoveel hulpverlening, relatietherapie en zoveel echtscheidingen, ik ben niet de enige die daar geen genoegen mee neemt.

Vraag me echt af hoe anderen daar dan tegenaan kijken, betrek je dingen die je om je heen ziet dan helemaal nooit op jezelf? Hoe kan je leven zonder dat je het benutten van je eigen potentie nastreeft, of hoe heb je dat dan?

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:40 schreef -marz- het volgende:
Wat zijn jouw persoonlijke ervaringen dan @:Lienekien?
[..]

De meetlat van "het leven", gelukkig zijn, gezond zijn. Ja die is "streng" als je denkt dat het hoogst haalbare voor jou niet is weggelegd, of als je uit de shit komt, maar ontwikkeling verloopt bij mensen gelukkig grotendeels vanzelf (normaal gesproken) via het doorleven van gevoelens van angst e.d. Dat is beschikbaar voor iedereen, maar dan moet je wel de realiteit onder ogen komen, ook de realiteit van anderen om je heen, en daar mag je echt wel wat van vinden.

En vergelijken en oordelen helpt daarbij. Het zit gewoon in onze menselijke aard, niets mis mee. Een mens stopt alles en iedereen in hokjes, zo werkt onze neocortex.

Iedereen hier kent die Ikea-stellen wel. Als ik zo'n kenau zie vind ik dat een schrikbeeld en dat zet me aan het denken over hoe ik zelf ben als vrouw/vriendin/partner. Ik wás ook een kenau. Dus ik praat daarover met mensen en met mijn eigen geliefde, die mij ook kan vertellen of ik angst- of controlegedrag vertoon. Zodat ik een betere versie van mezelf kan worden, ik geloof daar echt wel in. Maar dan moet je wel kwetsbaar durven zijn en mannen ook een kans geven om zich te uiten. Je hebt elkaar daarvoor nodig.

Dat het leven niet gladjes verloopt is juist een zegen. Daar leren we van. Ik zie dat niet als dat je er daarom niets aan zou kunnen veranderen, het is juist het vehikel van verandering. Ik kan me er eerlijk gezegd niet eens in verplaatsen dat je ooit genoegen zou nemen met een moeder-kindrelatie, het is bewezen ongezond en stressvol voor alle partijen, dus ook voor je eigen kinderen. Dat mijn wieg ergens heeft gestaan betekent niet dat mijn hele leven uit defensiemechanismen hoeft te bestaan en dat dat het hoogst haalbare is voor mij. En er is toch ook niet voor niets zoveel hulpverlening, relatietherapie en zoveel echtscheidingen, ik ben niet de enige die daar geen genoegen mee neemt.

Vraag me echt af hoe anderen daar dan tegenaan kijken, betrek je dingen die je om je heen ziet dan helemaal nooit op jezelf? Hoe kan je leven zonder dat je het benutten van je eigen potentie nastreeft, of hoe heb je dat dan?

Ik voel weinig behoefte om hier over mijn persoonlijke ervaringen te praten, dus dat doe ik niet.

Ik zie in jou een soort gedrevenheid om vanuit jouw eigen ontwikkeling mensen af te keuren die in jouw oordeel ergens ‘genoegen’ mee nemen.

Zo’n Ikea-kenau is ook maar een momentopname. Je kunt daar niet aan afzien hoe de dynamiek van die relatie is. Het staat je uiteraard vrij om te denken dat jij dat wel kunt beoordelen. Ik doe dat zelf niet.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 10:16 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hmmm... iets zegt me dat je dat als man zijnde niet moet willen. Het zal wel een angstdingetje voor hen zijn. Voor een vrouw zou het idd soms weleens fijn zijn, maar toch.

'man zijnde', of 'als man'.

'als ... zijnde' is dubbelop.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:40 schreef -marz- het volgende:
Wat zijn jouw persoonlijke ervaringen dan @:Lienekien?
[..]

De meetlat van "het leven", gelukkig zijn, gezond zijn. Ja die is "streng" als je denkt dat het hoogst haalbare voor jou niet is weggelegd, of als je uit de shit komt, maar ontwikkeling verloopt bij mensen gelukkig grotendeels vanzelf (normaal gesproken) via het doorleven van gevoelens van angst e.d. Dat is beschikbaar voor iedereen, maar dan moet je wel de realiteit onder ogen komen, ook de realiteit van anderen om je heen, en daar mag je echt wel wat van vinden.

En vergelijken en oordelen helpt daarbij. Het zit gewoon in onze menselijke aard, niets mis mee. Een mens stopt alles en iedereen in hokjes, zo werkt onze neocortex.

Iedereen hier kent die Ikea-stellen wel. Als ik zo'n kenau zie vind ik dat een schrikbeeld en dat zet me aan het denken over hoe ik zelf ben als vrouw/vriendin/partner. Ik wás ook een kenau. Dus ik praat daarover met mensen en met mijn eigen geliefde, die mij ook kan vertellen of ik angst- of controlegedrag vertoon. Zodat ik een betere versie van mezelf kan worden, ik geloof daar echt wel in. Maar dan moet je wel kwetsbaar durven zijn en mannen ook een kans geven om zich te uiten. Je hebt elkaar daarvoor nodig.

Dat het leven niet gladjes verloopt is juist een zegen. Daar leren we van. Ik zie dat niet als dat je er daarom niets aan zou kunnen veranderen, het is juist het vehikel van verandering. Ik kan me er eerlijk gezegd niet eens in verplaatsen dat je ooit genoegen zou nemen met een moeder-kindrelatie, het is bewezen ongezond en stressvol voor alle partijen, dus ook voor je eigen kinderen. Dat mijn wieg ergens heeft gestaan betekent niet dat mijn hele leven uit defensiemechanismen hoeft te bestaan en dat dat het hoogst haalbare is voor mij. En er is toch ook niet voor niets zoveel hulpverlening, relatietherapie en zoveel echtscheidingen, ik ben niet de enige die daar geen genoegen mee neemt.

Vraag me echt af hoe anderen daar dan tegenaan kijken, betrek je dingen die je om je heen ziet dan helemaal nooit op jezelf? Hoe kan je leven zonder dat je het benutten van je eigen potentie nastreeft, of hoe heb je dat dan?

Veel mensen zitten zo niet in elkaar, daarom ook de 'vijandige' reactie die het oproept. De meeste mensen gaan zulk soort dingen liever uit de weg omdat ze nogal confronterend kunnen zijn en het voelt als aanval op hun persoon(lijk).

Maar als meer er op deze manier in zouden staan zou het leven soms een stuk makkelijker/verdraagzamer zijn.

Mja ik vind dat wel jammer. Dat iets confronterend is, is niet het einde van de wereld toch.

Ik ben uiteraard gewend om te horen "jA mAaR jij OOrDeelt, dat mag niet!" maar ik mag dat prima doen en dat doen we allemaal, iedereen hier op dit forum oordeelt, @Lienekien oordeelt zelf ook flink naar aanleiding van posts in dit topic, brengt haar boodschap overwegend via kritiek en oneliners en dan ook nog zonder haar persoonlijke referentiekader erbij te vermelden.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 15:52 schreef Lienekien het volgende:
Zo’n Ikea-kenau is ook maar een momentopname. Je kunt daar niet aan afzien hoe de dynamiek van die relatie is. Het staat je uiteraard vrij om te denken dat jij dat wel kunt beoordelen. Ik doe dat zelf niet.

Het is een momentopname ja, ondertussen zijn wij allen omringd door een eindeloze reeks van dit soort momentopnames en daar mag je dus wat mij betreft best iets van vinden. De dynamiek tussen twee mensen speelt zich gewoon voor je neus af, het is niet dat dat in mysterieën gehuld is en enkel 's nachts achter gesloten deuren tevoorschijn komt.

Dus je hoeft wat mij betreft niet te doen alsof je neus bloedt en als een individualistisch wezen jezelf opsluiten in je eigen bubbel van overtuigingen. De wereld is van iedereen dus iedereen mag daarvan vinden wat hij vindt en al dan niet op zichzelf betrekken. Een mens staart continu in z'n eigen blinde vlekken dus zonder de inbreng van anderen kom je gewoon niet zo ver.

Ik ben gedreven om beter te worden in "het leven" en daarom geinteresseerd in psychologische en maatschappelijke ontwikkelingen en patronen etc en vind het leuk om die tegen het licht te houden. Ik heb er geen persoonlijk belang bij om mensen af te zeiken in ieder geval, het is juist eerder dat ik een wereldverbeteraar ben en denk dat we met z'n allen constant onze maatschappij beter kunnen maken. Ik heb geenszins de illusie dat ik mensen op persoonlijk niveau zal raken of veranderen of 'educaten' maar ik wil mijn visie wel delen en daarover van gedachten wisselen met anderen. Juist persoonlijke ervaringen helpen daarbij vind ik.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2021 21:17 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Dat is inderdaad de vraag. "Lief is niet hetzelfde als een slappe zak hooi die het overal altijd maar mee eens is", schrijven @:Miss-X en vele anderen onder jou in het eerste topicdeel. Echter, ik vraag me af of je 'lief' en 'slap' wel los kunt zien van elkaar, want wat is lief!?

Volgens mij is lief (lief zijn) iets doen waar niet jij, maar een ander profijt van heeft. Bijvoorbeeld begripvol vragen hoe je dag op kantoor was, een massage geven, ontbijt op bed brengen. Zaken die jij als gever misschien graag doet, maar waar je strikt genomen zelf weinig aan hebt.
Wat algemeen ook als lief gezien wordt, is om de keuze/wens van de ander te laten prevaleren als jij zelf iets anders gewild had. Bijvoorbeeld met haar meegaan naar het sprookjesbos terwijl jij daar eigenlijk geen hol aan vindt en veel liever de python ingewild had.
Het verschilt natuurlijk per situatie, maar in essentie offer je jezelf een beetje op voor de ander. En ja, als je bij tegengestelde interesses, altijd lief de wens van haar kiest, ben je stiekem toch een beetje een slappe zak hooi. Echter probeer eens in slechts de helft van de gevallen jouw zin door te zetten als man Weinig vrouwen die dat accepteren

Bewust of onbewust doe je die lieve dingen om de ander voor je te winnen of de relatie te versterken. Echter hoeveel zulk lief gedrag jij nodig hebt (of iig denkt te hebben), hangt af van hoe aantrekkelijk jij bent voor die ander en hoe aantrekkelijk de ander is voor jou.
Als jij een onweerstaanbare hunk bent, hoef je een vrouw doorgaans niet te overladen met tonnen rozeblaadjes en andere lieve dingen om haar aan je te binden. Maar het is ook cruciaal hoe aantrekkelijk de vrouw is. Als jij als vrouw niet bepaald een catch bent voor een man, dan is er voor die man weinig noodzaak om zijn halve salaris aan kadootjes en andere liefdesbetuigingen voor jou te besteden.

Conclusie: als je als man te lief bent, dan is dat een teken dat jij niet al te aantrekkelijk bent ivm met wat zij te bieden heeft.

PS. Wel grappig dat dit voor miljarden mensen volstrekt logisch is. In India en ook in China moet jij als man letterlijk en figuurlijk krom liggen als de beoogde bruid knap en van goede komaf is (en jij als man tov haar niet al te geweldig bent dus)
Overigens merk ik dit ook bij mezelf. Als ik heel graag wil dat je mijn vriendin wordt (of blijft als we al een relatie hebben), dan loop ik op mijn tenen. Dan probeer ik permanent me van mijn beste kant te laten zien en zo lief mogelijk te zijn. Als het me daarentegen eigenlijk niet zoveel interesseert, dan ben ik veel minder lief en denk ik veel meer aan mijzelf. Zeg ik veel eerder dat ik helaas geen tijd voor je heb. Ben ik eerder geneigd iets met een andere vrouw te proberen. En ja, dat is wat ik als 'klootzak' zou willen bestempelen. Drie keer raden welke variant van mij vrouwen het interessantst vinden.

Overigens blijkt de bovenstaande psychologie ook uit onderzoek. Als er na een oorlog een tekort is aan mannen, blijken de culturele uitingen (muziek, boeken, sociale gebruiken) veel minder zoetsappig en romantisch te zijn. Gewoon omdat het niet nodig is voor mannen om zo veel moeite te doen om een vrouw te krijgen. Eigenlijk precies zoals de individuele hunk zo lekker relaxed en lomp ongeremd zichzelf kan blijven en toch vrouwen weet te versieren.

Alhoewel er al vele pagina’s bij gekomen zijn wil ik toch even reageren op je uitgebreide post. Dank daarvoor trouwens.

Ik kan alleen maar antwoorden met hoe ik erover denk, wat ik voel bij zaken.
Voor mij geld dat er wel degelijk een verschil is tussen lief en slap, ongeacht aantrekkelijkheid. Dat heeft te maken met grenzen aan kunnen geven. Sommige mensen (m/v) kunnen dat slecht.
Ik zal eerlijk zijn, dat vind ik zeer onaantrekkelijk. Zelfs als Henry Cavill (die ik als zeer aantrekkelijk beschouw) dat doet verlies ik mijn interesse. Voor een nachtje wil ik wel een oogje dichtknijpen hoor, maar ik voel me erg ongemakkelijk bij iemand die me op een torenhoog voetstuk zet en ten koste van zichzelf alles voor me doet.

De andere kant die je beschrijft ben ik ook snel klaar mee. De hunk die dom bot doet. Die doet alsof ik dankbaar moet zijn en mijn grenzen niet respecteert.
Ook hier kan ik evt een oogje dichtknijpen als het maar om 1 nacht gaat, maar hierin heb ik minder tolerantie dan bij ‘slap’ zijn. Je gaat maar 1 keer over mijn grens heen, als je dan niet stopt daarmee ben ik weg.

Mijn voorkeur of zelfs eis ligt in het midden. Ik wil iemand die mij waardeert, maar die zichzelf ook waardeert.
Natuurlijk is het fijn als hij zegt als jij graag naar het sprookjesbos gaat doe ik dat en geniet ik ervan dat jij het zo leuk vindt. Net zoals ik zal zeggen we gaan in die Python omdat ik ervan geniet dat jij dat zo leuk vindt.
Wat voor elkaar over hebben is belangrijk, maar het moet niet echt ten koste van jezelf gaan. En zeker niet zeer ongelijk zijn, dat de een enkel geeft en de ander enkel neemt.

Snap je wat ik bedoel?

Het is ongemakkelijk om op een erg hoog voetstuk geplaatst te worden. Dat kan ook niet blijven duren, echt helemaal niemand is een God/Godin. Je kan er niet aan voldoen.

Misschien is het een egoïstische insteek. Ik wil ook kunnen geven. Zonder dat voel ik me niet goed. Maar ik wil niet alleen maar geven zonder wat terug te krijgen, zonder waardering ervoor.

Jouw idee dat die grof lekkere man geen moeite hoeft te doen klopt voor mij iig niet. Dat die ‘mindere’ man meer moet doen ook niet. Zeer zeker niet als het over binden aan gaat.
De werkelijke badboy loop ik sneller van weg dan van de te lieve man. Want die werkelijke badboy gaat binnen no time over mijn grenzen heen, die te lieve man heeft nog kans om zich te ontpoppen als een persoon die wel wederzijds geeft en (aan) neemt.

Maar wat badboy genoemd wordt door gefrustreerde mannen die zichzelf de ‘nice Guy’ noemen is vaak geen werkelijke badboy. Die zogenaamde ‘Nice Guys’ zijn zelf vaak de werkelijke badboys. Die geven niet vanuit hun hart, omdat ze jou als mens waarderen, jou echt willen zien. Je bent enkel een doel. En daar pas ik voor.

Andersom geld hetzelfde. Vrouwelijke ‘Hunks’. Perfect uiterlijk, verrot van binnen. Ook die blijven over. Omdat ook mannen wel leren dat een kriebel in het kruis als je enkel iemand ziet niet langer meegaat dan tot je te maken krijgt met het verrotte van binnen.
De gemiddelde man leert ook erg snel dat dat de moeite niet waard is. Zeker niet voor binding.
Zelfde met die te lieve vrouw die alles pikt, ook mannen zoeken dan naar die grens en voelen zich ongemakkelijk bij de vrouw die ten koste van zichzelf alles er maar voor over heeft zonder ooit wederzijdsheid te vragen.
Niemand wil een bruut of een voetveeg, dat stoot af.

Dat is niet zozeer verschillend tussen man en vrouw. Hoe dat zich uit verschilt, maar de essentie blijft hetzelfde.

Het is jammer dat je verwijst naar plaatsen en periodes waarin mensen geen andere keuze hebben. Van grove ellende wel moeten.
Tijd en plaats leert dat beide partners daar niet gelukkig van worden. Dat waar er een zekere balans is mensen gelukkiger zijn.
Niemand wil een partner die bij ze is omdat ze denken geen keuze te hebben. Of het nu om man of vrouw gaat, iedereen wil iemand die graag bij ze is en waar ze zelf graag bij willen zijn.

Ik ben een gemiddelde vrouw. Sommigen idealiseren me, sommigen vinden me maar niets. Beide vind ik niets. Ik wil een partner.
Iemand die mij wil, mij als persoon. Die wat voor me overheeft, maar niet mijn slaafje is. Of mij als slaafje behandeld/ziet.

Balans, daar draait het om. De ideale partner is degene die me graag gelukkig ziet, maar ook graag wilt dat ik hem gelukkig maak.
De uitingsvorm verschilt hier en daar tussen man en vrouw. Maar de essentie is hetzelfde.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 16:08 schreef -marz- het volgende:
Mja ik vind dat wel jammer. Dat iets confronterend is, is niet het einde van de wereld toch.

Ik ben uiteraard gewend om te horen "jA mAaR jij OOrDeelt, dat mag niet!" maar ik mag dat prima doen en dat doen we allemaal, iedereen hier op dit forum oordeelt, @:Lienekien oordeelt zelf ook flink naar aanleiding van posts in dit topic, brengt haar boodschap overwegend via kritiek en oneliners en dan ook nog zonder haar persoonlijke referentiekader erbij te vermelden.
[..]

Het is een momentopname ja, ondertussen zijn wij allen omringd door een eindeloze reeks van dit soort momentopnames en daar mag je dus wat mij betreft best iets van vinden. De dynamiek tussen twee mensen speelt zich gewoon voor je neus af, het is niet dat dat in mysterieën gehuld is en enkel 's nachts achter gesloten deuren tevoorschijn komt.

Dus je hoeft wat mij betreft niet te doen alsof je neus bloedt en als een individualistisch wezen jezelf opsluiten in je eigen bubbel van overtuigingen. De wereld is van iedereen dus iedereen mag daarvan vinden wat hij vindt en al dan niet op zichzelf betrekken. Een mens staart continu in z'n eigen blinde vlekken dus zonder de inbreng van anderen kom je gewoon niet zo ver.

Ik ben gedreven om beter te worden in "het leven" en daarom geinteresseerd in psychologische en maatschappelijke ontwikkelingen en patronen etc en vind het leuk om die tegen het licht te houden. Ik heb er geen persoonlijk belang bij om mensen af te zeiken in ieder geval, het is juist eerder dat ik een wereldverbeteraar ben en denk dat we met z'n allen constant onze maatschappij beter kunnen maken. Ik heb geenszins de illusie dat ik mensen op persoonlijk niveau zal raken of veranderen of 'educaten' maar ik wil mijn visie wel delen en daarover van gedachten wisselen met anderen. Juist persoonlijke ervaringen helpen daarbij vind ik.

Mijn persoonlijke referentiekader zou je toch wel aardig uit mijn reacties moeten kunnen halen. Ik heb bijvoorbeeld niet jouw zendingsdrang, ik ben geen wereldverbeteraar, ik vind dat je over mensen en hun zwakheden mild zou moeten oordelen.

Ja, ik uit kritiek. Ik meng me in discussies die me interesseren. Als ik het beu word, ben ik weer weg. Ik voel niet de behoefte om halve essays te schrijven om mijn eigen standpunten weer te geven. Als een ander al iets heeft verwoord wat ik ook denk/vind, doe ik dat niet nog eens dunnetjes over.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 10:27 schreef Leo_Holst het volgende:

[..]

Er zijn significant meer reacties van mannen die als 'te lief' worden bestempelt, als vrouwen die afketsen op mannen die te lief zijn.

Als je dat niet wil geloven, raad ik je aan deel 1 nogmaals te lezen.

Bovendien was de macro discussie niet het hoe en waarom in hokjes plaatsen, dus ik snap niet waarom je daar de nadruk op (blijft) leggen.

De vraag is of die mannen die zichzelf profileren als te lief werkelijk te lief zijn.

Hier op dit forum heb ik maar zeer zelden een man gezien die zichzelf de nice guy noemde die echt lief was.

Die vrouwen gewoon als mensen zag.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 16:16 schreef Lienekien het volgende:
Mijn persoonlijke referentiekader zou je toch wel aardig uit mijn reacties moeten kunnen halen. Ik heb bijvoorbeeld niet jouw zendingsdrang, ik ben geen wereldverbeteraar, ik vind dat je over mensen en hun zwakheden mild zou moeten oordelen.

Ja, ik uit kritiek. Ik meng me in discussies die me interesseren. Als ik het beu word, ben ik weer weg. Ik voel niet de behoefte om halve essays te schrijven om mijn eigen standpunten weer te geven. Als een ander al iets heeft verwoord wat ik ook denk/vind, doe ik dat niet nog eens dunnetjes over.

Wauw echt? Maar jij bent juist erg hard in je oordeel toch?

Ik heb serieus niet de indruk dat wij hier een helder beeld hebben vanuit welk kader jij jouw posts schrijft.

Ik denk zelf steeds dat je een mod bent, omdat je inbreekt in inhoudelijke discussies met opmerkingen over iemands persoon of over waar het topic over zou moeten gaan, op mij komt het over het geheel vrij moraliserend en quasi-rationeel over zonder dat er iets onderbouwd wordt vanuit je eigen ervaringen en gevoel. Terwijl dat laatste voor mij als enige echt een beeld zou geven van wie jij bent en vanuit welke overtuigingen jouw oordeel voortkomt, dan kan ik het allemaal beter plaatsen waarschijnlijk.

Zoals dat je zegt dat mensen volgens jou niet hun volle potentieel zullen/hoeven/kunnen benutten in het leven, dat vond ik verhelderend.

Wat een beetje mist bij "te" mensen is kijken wat het resultaat van hun acties is bij de ontvanger.

Ooit eens iets gelezen over liefdestalen. Dat ging over 5 punten:
Positieve woorden
Tijd en aandacht
Dienstbaarheid
Cadeaus
Aanrakingen

Na een jeugd op eieren lopen is dienstbaarheid bij mij zo ontwikkeld dat er geen maat op stond. Als ik iemand mag ga ik door het spreekwoordelijke vuur voor die persoon. En heb door vroeger eveneens een gruwelijke hekel gekregen als er achteraf wederdiensten worden geëist (manipulatie) dus dat verwacht ik dan ook niet. Dus ja, ik word wel eens veel te aardig genoemd.

Wat bij mij wel heeft geholpen is te kijken hoe de ander reageert. Als je teveel doet voor iemand worden ze er vaak ongemakkelijk van. Of je haalt hun eigen mogelijkheid tot voldoening weg. Stem het even af? Na verloop van tijd zie je wel een patroon wat voor de ander wenselijk is en wat niet.

Het hoeft niet altijd aan jezelf te liggen. Als iemand niet gewend is aan complimenten ontvangen dan kan je ook al snel als te lief worden gezien, of gaat men denken dat je iets van ze wil. Met een beetje meer context/inleiding voorkom je dat soort misverstanden.

Gelukkig kennen de mensen die er bij mij echt toe doen mijn geschiedenis en weten van dichtbij dat ik ook bikkelhard kan zijn. Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen.

Iets wat me sowieso opvalt in deze discussie is de mate waarin sommige personen hun standpunten verdediging of zelfs op het niveau komen dat hun identiteit beschermen noodzakelijk is. Wat een "vrijheidsbeperking" leggen jullie jezelf op zeg. Bij dat soort gedrag ontbreekt hetzelfde als mensen die te lief zijn. Een volgroeid denken dat met de ideeën van een ander om kan gaan. Jammer en onnodig. Be free! ✌️

Marz is een heldin

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 16:22 schreef -marz- het volgende:

[..]

Wauw echt? Maar jij bent juist erg hard in je oordeel toch?

Ik heb serieus niet de indruk dat wij hier een helder beeld hebben vanuit welk kader jij jouw posts schrijft.

Ik denk zelf steeds dat je een mod bent, omdat je inbreekt in inhoudelijke discussies met opmerkingen over iemands persoon of over waar het topic over zou moeten gaan, op mij komt het over het geheel vrij moraliserend en quasi-rationeel over zonder dat er iets onderbouwd wordt vanuit je eigen ervaringen en gevoel. Terwijl dat laatste voor mij als enige echt een beeld zou geven van wie jij bent en vanuit welke overtuigingen jouw oordeel voortkomt, dan kan ik het allemaal beter plaatsen waarschijnlijk.

Zoals dat je zegt dat mensen volgens jou niet hun volle potentieel zullen/hoeven/kunnen benutten in het leven, dat vond ik verhelderend.

Ik maak wel onderscheid in waar ik (hard) over oordeel.

Ik lees wel wat je zegt en wat je verwacht, maar nee. Geen behoefte aan.

En die laatste zin doet niet helemaal recht aan wat ik bedoelde.

Ik vind Cause_Mayhem wel een held.

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 10:38 schreef Leo_Holst het volgende:

[..]

Voor een groot deel ligt daaraan ten grondslag dat met name Chia, de discussie steeds micro maakt.

Als het gross van de reacties van mannen afkomstig zijn die persoonlijke ervaringen delen over het onderwerp 'te lief' zijn, dan is dat voor mij de consensus.

Dat dezelfde personen steeds die ervaringen in twijfel trekken, wil niet zeggen dat er ook meerdere individuen zijn die vanuit een ander vertrekpunt reageren.

Ik heb ook echt geen zin om te gaan turven, maar de reactie boven mij van Aurelio bevestigd dit maar eens te meer.

Als ik als vrouw steeds mannen uitkies die over me heen lopen en op mijn ziel trappen wordt er gezegd doe wat aan je keuze voor (bed) partners.

Wordt er gevraagd om naar mezelf te kijken. Want niemand dwingt me om voor hufters te kiezen, dat doe ik. Er zijn ook andere keuzes.

Op geen enkel moment denk ik dat ik het als vrouw daar zwaarder in heb. Sterker nog, ik denk dat er voor een man zelfs zwaarder geld dat hun partner keuze ook een status ding is. Dat je als vrouw makkelijker weg komt met ja maar hij is ontzettend goed voor me, is lief, slim, heeft zus en zo wat voor hem spreekt, maar is niet die godslekkere hunk qua uiterlijk.

Veel mannen die zo klagen (subgroep) zoeken zelf een status symbool ipv een partner. Stoppen enorm veel energie in die ‘overwinning’ omdat dat ze een gevoel van status geeft.
Dat hun vrienden zeggen hoe heb jij dat ‘lekkere wijf’ gescoord zeg?

Vrouwen zeggen maar als we alleen zijn is hij echt lief voor me hoor. Of hij ‘zorgt’ ( lees is financieel goed) voor me. Vergoeielijken daarmee.
Mannen doen datzelfde met wat als ‘lekker’ wordt gezien.
In beide gevallen werkt het niet, wordt geen van beide daar echt blij van.

Uitingsvorm is anders, de essentie blijft.
Mens eigen is anderen vinden die je waarderen om wie je bent als persoon. Waar geven en nemen in balans is.

Ik ben een heldin /glunder

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 16:33 schreef Lienekien het volgende:
Ik maak wel onderscheid in waar ik (hard) over oordeel.

Ja precies, dat maakt het zo arrogant en moraliserend. Jouw oordeel is dus beter dan mijne?

Oftewel: langs welke strenge meetlat leg jij de posts in dit topic?

Je kiest zelf wat je deelt uiteraard. Het maakt wel dat ik veel van jouw bijdrages beschouw als zuigen omdat ik compleet jouw referentiekader mis. In mijn beleving zou je zo'n Ikea-kenau kunnen zijn die haar eigen onvrede en onvermogens op mijn posts projecteert, ik heb werkelijk geen idee.

Wat mij betreft mag iedereen overal openlijk over oordelen. Vooral doen en vertel erbij waar het vandaan komt, gepolijst of ongepolijst, lange verhalen korte verhalen, ik hou ervan en ik steek er wat van op.