Weet ik niet meer.

Ik heb altijd hele rare verschijnselen gehad. Buitenproportioneel geweld gebruiken op school. Als iemand mij dan uitschold of iets gemeens zij beukte ik er helemaal op los met alles wat ik kon grijpen. Ik was een nogal moeilijk kind. Aan de andere kant was ik toen ik nog in mijn geboorteland woonde altijd wel een kind dat graag buiten was het liefst in de buurt van bergen. Ik vond de natuur altijd bijzonder daar. Fast foward naar nu; ik ben naarmate ik ouder werd best veranderd. Ik werd wat meer introverter, stiller en verbaal agressiever in plaats van fysiek. Dat fysiek geweld niet de oplossing op alles was, ondanks dat mijn vader en broers zijden dat dit wel zo was, kwam ik achter. Er ging een wereld voor mij open. Je kon conflicten oplossen door te spreken. Mijn vader heb ik al jaren niet gezien en mijn moeder heb ik tot aan haar dood bij gewoond.

Dit wou ik even van mij afschrijven.

Gek genoeg heb ik met mijn geaardheid nooit problemen gehad. Dat vond ik wel fijn nadat ik verhalen hoorde dat er mensen zijn die het er wel moeilijk mee hebben of hadden.

Alleen blijft er altijd wel een stuk zwartheid hangen.

Ik heb constant stemmingswisselingen en kan heel agressief reageren volgens mensen. Niet met woorden perse, maar meer praten op een harde toon. Nu zit ik op een punt dat ik wel stabiel ben, maar van binnen stormt het altijd wel. Depressieve gevoelens, alsof de wereld een soort van tot een eind komt. Het gevoel dat het hoogtepunt al geweest is en de boel nu naar beneden dendert. Ik ben ook vaak niet te genieten, haal er lol uit om mensen uit de tent te lokken en dan ruzie te gaan maken. Weet zelf niet waarom ik hier zoveel lol aan heb. Wat ik wel merk is dat dit natuurlijk niet echt aardig is en eigenlijk wil ik ook wel aardiger zijn, maar het voelt zo moeilijk. Aardig zijn oftewel posifief geeft mij een soort tenenkrommend gevoel een soort van schaamte. Ik kan overigens wel heel neutraal zijn. Dit doe ik meestal als ik niet onaardig wil overkomen.

Ik wil eigenlijk nogal wat veranderen. Ik trap tegen alles en iedereen aan. Ik denk dat ik het eerder moeilijk voor mezelf maak dan voor anderen. Dat is een hele grote motivatie voor mij aangezien ik van niet lullen maar poetsen ben; Snel en effectief handelen.

Ik werk meerendeel van de week; heb eigenlijk hele andere dromen wat werk en zaken betreft, maar dit vind ik te riskant aangezien ik een vaste baan heb en zelfs nu nog werkzaam kan zijn in coronatijd.

Als ik thuis ben begint de ellende meestal. Dan ga ik nadenken over alles van nu en vroeger en de toekomst. Drankje hier drankje daar en meestal een half pakje sigaretten erbij leegpaffen.

Ik weet het eigenlijk niet meer. Constant stress over kleine dingen en ja. Ik maak het mezelf best moeilijk denk ik. Ik ben nog maar 20 wat het ook allemaal belachelijk stom maakt.

Excuus voor het Nederlands. Is natuurlijk bij mij niet helemaal 100% ben hier nog geen 10 jaar.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 13:01 schreef CoolGuy het volgende:
Om heel eerlijk te zijn geloof ik niet helemaal (of eigenlijk helemaal niet) dat jij nooit problemen hebt gehad met je geaardheid, want in elk topic, of het er nou mee te maken had of niet, maakte jij wel een opmerking over je geaardheid. Sterker nog, zie je ondertitel.

Er is 0,0 mis met je geaardheid, maar ik vraag me af of je oorzaak en gevolg niet toevallig aan het omdraaien bent. Want je hebt allerlei problemen schrijf je, waarvan je niet weet waarom, maar het enige waar je géén problemen had volgens eigen zeggen is je geaardheid, iets wat ik niet vind aansluiten bij wat je hier op het forum hebt laten zien door de jaren heen.

Gewoon een gedachte, ik kan er 10000% naast zitten, maar het is wel iets wat me opviel en aangezien je hier je verhaal deed dacht ik, ik gooi het eens in de groep bij je

Ik weet het niet. Ik denk zelf dat ik nogal geluk heb gehad aangezien ik een best mooi figuur heb en naar wat andere zeggen een leuk gezicht. Zelf vind ik dat niet. Zie eruit als een 16 jarige.

Maar heb er voor mijn gevoel nooit echt over ingezeten dat ik op mannen val. Al zou dat onbewust natuurlijk wel zo kunnen zijn en dat dat zich dat uit in andere irritaties..

Het enige wat ik nu kan bedenken is dat ik van die vrouwelijke trekken heb. Ik ben geen Martien Meiland, maar erger dan dit moet het ook niet worden.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 12:59 schreef Boca_Raton het volgende:
Is er iets wat je wilde vragen?

Dat was de insteek. Alleen opeens begon ik heel veel te schrijven. Meer dan ik verwacht had. Ik denk dat de vraag is; of mensen ook het gevoel hebben dat het hoogtepunt van de wereld voorbij is en dat alles nu naar beneden gaat. Verder is het ook wel fijn dat ik met jullie kan praten. Ik zou die niet in het echt bij iemand neer kunnen gooien denk ik..

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 13:07 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

'erger dan dit' moet het niet worden? Waarom niet? Wat is er erg aan? Ik vind dit wel iets zeggen. Je vindt het nog wel ok hoe 'erg' je vrouwelijke trekken zijn, maar 'erger' dan dit moet het niet worden. Ik vind dat nou niet klinken alsof je jezelf geaccepteerd hebt.

Ik loop wel eens met make up enzo. Het staat me wel maar eigenlijk hoort het niet hé. Dat soort dingetjes zijn too much.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 13:10 schreef Rock92 het volgende:
Volgens mij heb ik al een keer eerder een soortgelijk topic van je gelezen. Jij kwam uit de Balkan dacht ik en hadt een slechte band met je vader.

Mijn vader was een hele harde man. Heel authoritair en moslim. Dat was in Georgië. Alles was daar nogal 3e wereld. Dat contrast tussen hier en daar was zo groot dat ik nogal in de war raakte toen ik hier kwam. Mijn vader is daar gebleven.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 13:12 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Ah oké. CoolGuy heeft ook een interessante insteek.
Wat betreft je vraag over de wereld: ikzelf heb niet het idee dat het hoogtepunt van de wereld voorbij is. Het zal anders worden, maar goede tijden zullen er altijd zijn.

Ja ik heb mezelf ook vaak de vraag gesteld of het niet alleen zo was in mijn hoofd. Altijd het idee alsof ik in een soort ‘aftermath’ leef.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 13:22 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Je kan dat gevoel wel hebben, maar ik kan je ook al als oude doos zeggen dat het niet klopt.
Integendeel, het moet nog beginnen voor jou
Wacht maar eens tot de 30-gloriejaren beginnen

Dat hopen we maar

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 15:58 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Dat hoort niet? Van wie niet? Kijk, als je de logica 'mannen horen geen makeup te dragen' doet, ja, dan heb je gelijk. Maar wie doe jij kwaad als jij wél makeup draagt? Ja, dat maakt je dan 'vrouwelijker', dat klopt, maar je moet iets niet doen of wel doen omwille van wat de rest van de wereld zegt he.

Je doet niets illegaals, dus als jij dat wil doen, moet je gewoon doen waar je je goed bij voelt.

Je hebt gelijk. Het is ook maar een gevoel van maatschappelijk ‘geaccepteerd’

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 16:58 schreef Borrelnootje00 het volgende:
Ik kan niet duidelijk eruit halen wat de hulpvraag is, maar wat ik lees is wel veel pijn. Jij bent duidelijk gekwetst en heb eerder topics van je gelezen en jij hebt het heel zwaar gehad. Ik heb respect voor jou en ook wat je hier nu typt. Heb je dingen kunnen verwerken of zit je volop in je verwerkingsproces? Voel jij je alleen en soort veroordeeld tot een bepaald leven wat je nu hebt? Vind al knap van je als je geen prater bent maar nu wel zoiets voelt van wil er over praten dat je het zo probeert met babysteps.

Het kwam erop eens uit. Ik drukte de knop in voor een nieuw topic in de veronderstelling dat ik iets heel kleins ging typen en opeens kwam er van alles uit mijn vingers. Ik wist achteraf de titel niet eens meer die ik had bedacht.. en inderdaad ik voel me een dubbeltje dat nooit een gulden kan worden. Of hoe zeggen ze dat. Verwerking zit er niet in. Er zijn ook veel dingen waarvan ik weet dat speelt mee, maar kan me die dingen niet meer herinneren. Ergens is ooit een knop omgeslagen. Ik loop ook bij een psycholoog alleen dat voelt alleen maar als geld weggooien. Ik heb ook steeds rare vluchtneigingen. Ik wil steeds verhuizen omdat dat in mijn hoofd dan voelt alsof je je problemen op een bepaalde locatie achterlaat. Alleen nu weet ik wel dat die rustig meeverhuizen. Ergens vind ik ook dat ik mezelf niet zo moet aanstellen. Er zijn mensen die het zwaarder hebben.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 17:25 schreef Borrelnootje00 het volgende:

[..]

Je straft jezelf indirect met die laatste 2 zin vind ik persoonlijk. Ja er zijn mensen die het zwaarder hebben maar het gaat nu om jou en het accepteren dat het zwaar is geweest maakt jou niet zwak. Het is erkenning van de emoties die je voelt. En sommige dingen overkomen je daar kan jij echt niks aan doen. En wil je het plek geven ja maar dat is complex vanwege veel dingen (je achtergrond etc.) en moeilijk dus je toon wel vluchtgedrag duidelijk en zo van ik stop het weg want idd die knop. Miss is het nog niet het leven wat je voor ogen had maar ik vind dat jezelf wel goed opgepakt hebt in grote lijnen. Je bent duidelijk aan het helen van veel dingen dat kost tijd. Mocht je willen in dm ofzo mag je me altijd een berichtje sturen als je dat zou willen. Zoniet dat is ook goed en hoop dat jij je route kan vinden die je op wil en dat het goed voelt wat je doet en dingen een plek kan geven.

Ik zit met zoveel dingen. Weet alleen niet waar te beginnen. Toevallig schrok ik vanavond weer eens wakker. Had een droom over mijn vader. Ik hoor het nog echoën hoe hij tegen ons schreeuwt met zn fles drank en een pijp in zn mond. Dit soort dromen laten mij vaak wakker liggen. Ik denk dat het komt omdat hij mij laatst heeft geprobeerd te bellen. Ik weet ook niet hoe hij aan ons huisnummer komt. Ik heb toen gelijk opgehangen. Het laatste wat ik wil is die man te woord staan.

Wat lief van je dat je mij aanbiedt om met je te praten. Ik ga het in mijn achterhoofd houden.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 17:30 schreef Leo_Holst het volgende:
Ga naar je huisarts.

Die heeft mij doorverwezen naar de psycholoog waar ik eens in de maand bij langsgaan. Meestal lukt het niet met praten, of ik ga beginnen over kleine irritaties of dingen die in het kortetermijngeheugen zitten. Schiet niet op dus.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 22:15 schreef Steef121 het volgende:
Even een disclaimer: hecht geen medische waarde aan mijn advies.

Dat gezegd hebbende, lijkt erop dat je het contact met jezelf verloren bent.

Alsof je out of sync bent. Wat voel je en waar in bepaalde situaties. En waarom?
[..]

Ik kan je in dit topic best goed volgen, maar zou wat meer toelichting willen over dat je lol haalt uit om mensen uit de tent te lokken en daarmee ruzie te maken. Ik denk namelijk dat je dat niet zou doen als je goed in je vel zat. Sterker nog: je kan juist goed in je vel zitten, omdat je mensen juist om je heen helpt ipv schaadt.

Ik raad het sterk aan om te stoppen voorlopig met alcohol of stevig te minderen. Dat staat je emotionele verbinding met jezelf mijn inziens in de weg.

Dus afsluitend, nog een paar belangrijke vragen:

Wat zijn jouw waardes, jouw principes, jouw overtuigingen? Wat vind jij belangrijk? Waar ben je goed in? Wat vind je leuk?

Ik zie mensen meestal alsof ze tegen mij gericht zijn. Zo behandel ik mensen ook vaak. Als ze al iets doen wat mij niet aanstaat kan ik ziedend worden. Dit zal ik niet snel verbaal laten merken. Maar als je mij op dat moment aankijkt zul je de boodschap snappen. Ik weet het verder ook niet. Ik moet lachen om een ander zijn ellende (tot op zekere hoogte; dingen zoals ziektes en verlies van personen enzulks zal ik nooit om lachen) ik ben ook best goed in beledigende dingen zeggen en sarcasme op een subtiele manier. Ik weet zelf ook wel dat je daar geen vrienden mee maakt. Er zijn ook mensen die best dichtbij zijn gekomen ondanks hoe ik mijzelf naar hun opstelde. Hier was ik mijzelf bewust van en dat gaf mij een soort angst. Waarom ging ze niet weg? Waarom blijft ze met mij praten! Een soort gevoel alsof je vermomming door de mand valt. Uiteindelijk heb ik mij voor haar open gesteld en ben ik goed bevriend met haar. Tegen haar kan ik wel ‘aardig’ zijn zonder schaamte te voelen. Maar in het algemeen moet ik altijd tegen alles en iedereen aantrappen en laten merken dat ik een verzuurde klootzak ben.

Ik heb een collega die nogal wat aan de zware kant is. Met hem kan ik ook goed opschieten. Alleen weerhoudt mij het bij hem er niet van om beledigende opmerkingen te maken. Laatst stond hij naast mij en werd er intern naar zijn toestel gebeld waarop ik deze opnam. Collega door de telefoon vroeg hem te spreken waarop ik door de hoorn zei ‘hier is t varken’ en de hoorn aan hem gaf toen ik later zijn afdeling afliep zei hij; ‘wat ben jij soms toch een klootzak’ Waarop ik doorliep en glimlachte. Ik ben me bewust dat dit verre van netjes is en niet leuk voor deze persoon. En toch blijf ik het doen. Ik moet sarcastische opmerkingen maken naar mensen om er een lolletje uit te hebben. Het voelt voor mij net als een verslaving. Ik zeg steeds tegen mezelf ‘David, vandaag ben je aardig en blij’

Nu ben ik de koude, beledigende ‘femboy’ van de zaak. Ook niet echt een goede reputatie. Ik denk dat ik overal mee wegkom vanwege m’n ervaring met mijn werk.

Ik denk dat dit wel mijn grootste en slechtste eigenschap is. Ik moet er vanaf.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 01:39 schreef Leo_Holst het volgende:

[..]

Zoek een andere psychiater.

Dit is al de derde. Bij de tweede ben ik weggelopen omdat ze zei dat het tussen mijn oren zat. Hierop werd ik ziedend en zei ik ‘En bij jou tussen je benen’ En ben toen maar weggelopen.

Zou je kunnen toelichten waarom ik een andere moet zoeken? Ik ben er vrijwel zeker dat het aan mij ligt en niet de psychiatrie.