Users die "alleen maar klagen maar niks doen"

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:27 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar wat deden jullie dan concreet qua hulp en ondersteuning? Het is toch vreemd om een dienst aan te bieden waarvan het resultaat altijd de verantwoordelijkheid van de client zelf is? Dan kunnen jullie zelfs niks doen en geen haan die ernaar kraait.

Dat verschilt per cliënt, bijvoorbeeld individuele gesprekken, groepsgesprekken, opstellen van signaleringsplannen, etc. Ik zou niet weten wat daar vreemd aan is, iemand komt bij ons omdat hij wil stoppen, wij kunnen hulp en ondersteuning bieden, maar wij kunnen niet 24/7, voor de rest van die persoons leven, bovenop iemand zitten en elke keer de alcohol/drugs uit zijn handen slaan. Diegene zal zelf de intrinsieke motivatie moeten hebben om te stoppen. Als iemand die intrinsieke motivatie (nog) niet heeft, heeft de behandeling geen zin.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:42 schreef madam-april het volgende:
Dat verschilt per cliënt, bijvoorbeeld individuele gesprekken, groepsgesprekken, opstellen van signaleringsplannen, etc. Ik zou niet weten wat daar vreemd aan is, iemand komt bij ons omdat hij wil stoppen, wij kunnen hulp en ondersteuning bieden, maar wij kunnen niet 24/7, voor de rest van die persoons leven, bovenop iemand zitten en elke keer de alcohol/drugs uit zijn handen slaan. Diegene zal zelf de intrinsieke motivatie moeten hebben om te stoppen. Als iemand die intrinsieke motivatie (nog) niet heeft, heeft de behandeling geen zin.

Nou ja, wat ik er vreemd aan vind is, de kwaliteit van de dingen die jij noemt ligt ook deels aan jullie houding. Verantwoordelijk waren jullie immers niet, dus dan is de kwaliteit het meest belangrijk (hoe empathisch zijn jullie enz) maar ook dat wordt niet gecontroleerd. Dus bij wijze van spreken konden jullie ook alleen maar op iemand neerkijken, allemaal aannames doen, iemand afzeiken in die gesprekken net zoals men hier op Fok doet, diegene alleen maar boos maken terwijl de verslaving van diegene alleen maar erger wordt en het boeit dan alsnog allemaal niet want het maakt niet uit.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:42 schreef madam-april het volgende:

[..]

Dat verschilt per cliënt, bijvoorbeeld individuele gesprekken, groepsgesprekken, opstellen van signaleringsplannen, etc. Ik zou niet weten wat daar vreemd aan is, iemand komt bij ons omdat hij wil stoppen, wij kunnen hulp en ondersteuning bieden, maar wij kunnen niet 24/7, voor de rest van die persoons leven, bovenop iemand zitten en elke keer de alcohol/drugs uit zijn handen slaan. Diegene zal zelf de intrinsieke motivatie moeten hebben om te stoppen. Als iemand die intrinsieke motivatie (nog) niet heeft, heeft de behandeling geen zin.

Ik ken toevallig iemand die inderdaad heel gemotiveerd bij verslavingszorg aanklopte en alles wat werd aangeboden met beide handen heeft aangegrepen. Dat is goed verlopen en deze persoon voelt zich nu ook veel beter in staat om kleine terugvallen op tijd aan te pakken.

Ik betwijfel of het ook zo was gegaan als de stap naar de verslavingszorg niet was gezet.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:51 schreef Lienekien het volgende:
Ik ken toevallig iemand die inderdaad heel gemotiveerd bij verslavingszorg aanklopte en alles wat werd aangeboden met beide handen heeft aangegrepen. Dat is goed verlopen en deze persoon voelt zich nu ook veel beter in staat om kleine terugvallen op tijd aan te pakken.

Ik betwijfel of het ook zo was gegaan als de stap naar de verslavingszorg niet was gezet.

Waarom klopte diegene dan bij de verslavingszorg aan?? Dat snap ik niet.
Vanwege de persoonlijke aandacht en stok achter de deur of zo?
Waarom had diegene uberhaupt een verslaving, als het afkicken een kwestie was van gewoon stoppen met het gedrag en dat was het.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom klopte diegene dan bij de verslavingszorg aan?? Dat snap ik niet.
Vanwege de persoonlijke aandacht en stok achter de deur of zo?
Waarom had diegene uberhaupt een verslaving, als het afkicken een kwestie was van gewoon stoppen met het gedrag en dat was het.

Omdat die persoon dus hulp nodig had om de verslaving de baas te worden.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:57 schreef Lienekien het volgende:
Omdat die persoon dus hulp nodig had om de verslaving de baas te worden.

Had diegene uberhaupt wel een verslaving, als het afkicken een kwestie was van gewoon stoppen met het gedrag en dat was het.
Oke, persoonlijke aandacht kan soms veel veranderen, dat is ook wel gewoon een dienst, maar het probleem dat ik ermee heb is dat de kwaliteit niet gecontroleerd kan worden en als het niet werkt omdat die medewerkers niks willen doen die medewerkers dan gewoon betaald worden en degene die hulp zoekt alle schuld krijgt

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Had diegene uberhaupt wel een verslaving, als het afkicken een kwestie was van gewoon stoppen met het gedrag en dat was het.

Wat klets je nou met je ‘gewoon stoppen met je gedrag’?

quote:

Op zondag 3 januari 2021 20:01 schreef Lienekien het volgende:

Wat klets je nou met je ‘gewoon stoppen met je gedrag’?

Nou niemand kan diegene dwingen, motivatie is juist vaak het probleem met verslaafden maar deze was dus al gemotiveerd dus weerstand hoefden ze al niet meer weg te nemen.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 20:07 schreef Granqvist het volgende:
Iemand vroeg zich van de week in een ander topic af waarom jij zo wereldvreemd bent. Ik vraag me nu hetzelfde af. Je lult echt ontzettend uit je nek.

Oke, jij komt regelmatig in de verslavingskliniek. Dus dan weet jij vast ook wel op welke dingen deze mensen worden gecontroleerd of ze hun werk goed doen

quote:

Op zondag 3 januari 2021 19:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom klopte diegene dan bij de verslavingszorg aan?? Dat snap ik niet.
Vanwege de persoonlijke aandacht en stok achter de deur of zo?
Waarom had diegene uberhaupt een verslaving, als het afkicken een kwestie was van gewoon stoppen met het gedrag en dat was het.

Diegene is nog steeds verslaafd, iedere verslaafde is voor de rest van zijn leven verslaafd. Afkicken is inderdaad stoppen met het gedrag. Maar dat is ontzettend zwaar en dat lukt de meeste niet zonder begeleiding.

quote:

Op zondag 3 januari 2021 20:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou niemand kan diegene dwingen, motivatie is juist vaak het probleem met verslaafden maar deze was dus al gemotiveerd dus weerstand hoefden ze al niet meer weg te nemen.
[..]

Oke, jij komt regelmatig in de verslavingskliniek. Dus dan weet jij vast ook wel op welke dingen deze mensen worden gecontroleerd of ze hun werk goed doen

Motivatie is helemaal niet het probleem van verslaafden, je hebt echt geen idee waar je het over hebt.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2021 22:19 schreef Hineni het volgende:
Eerlijk gezegd denk ik dat bij heel veel mensen het echte besef van onkunde van iemand anders pas doordringt als je IRL iemand kent die onkundig is om iets te doen wat je zelf (al dan niet) achteloos doet.

Totdat je van dichtbij een onkundig iemand meemaakt zal je die mensen als onwelwillend beschouwen, en de illusie hebben dat je met eenvoudige training en/of begeleiding gecompliceerde psychische beperkingen wonderwel kunt oplossen.

Offtopic maar uiteindelijk vinden veel mensen die met zware problemen kampen ook hun draai wanneer ze goede ondersteuning hebben en ergens aan kunnen meedoen. Dus het is zeker waar dat er wat aan te doen valt voor de meerderheid. Alleen krijg je maatschappelijk/binnen het werk gezien weinig kans om daar jaren over te doen en dat zorgt voor wanhoop. Ik durf erom te wedden dat minder druk om 'het leven binnen een bepaalde tijd op orde te hebben' al een deel van de issues wegneemt. Iemand die in behandeling is voor een zware depressie of verslaving wordt na een jaar ziekteverlof ontslagen, omdat er vanuit het perspectief van de wergever geen verbetering is. Vervolgens raakt deze persoon een aantal jaren uit de roulatie en komt niet meer aan de bak, want verklaar dat grote gat maar in je cv. Het resultaat is dat men in een visieuze uitzichtloze situatie belandt: geen baan - is veel stress - terug in depressie of verslaving. Nu kun je redelijkerwijs niet van een werkgever verwachten om bij arbeidsongeschiktheid een werknemer jaren op een positie te houden, maar het zou al schelen wanneer mensen niet direct op het ongeschikt stapeltje eindigen na jaren afwezigheid bij een solicitatie.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 07:45 schreef 01100101 het volgende:

[..]

Offtopic maar uiteindelijk vinden veel mensen die met zware problemen kampen ook hun draai wanneer ze goede ondersteuning hebben en ergens aan kunnen meedoen. Dus het is zeker waar dat er wat aan te doen valt voor de meerderheid. Alleen krijg je maatschappelijk/binnen het werk gezien weinig kans om daar jaren over te doen en dat zorgt voor wanhoop. Ik durf erom te wedden dat minder druk om 'het leven binnen een bepaalde tijd op orde te hebben' al een deel van de issues wegneemt. Iemand die in behandeling is voor een zware depressie of verslaving wordt na een jaar ziekteverlof ontslagen, omdat er vanuit het perspectief van de wergever geen verbetering is. Vervolgens raakt deze persoon een aantal jaren uit de roulatie en komt niet meer aan de bak, want verklaar dat grote gat maar in je cv. Het resultaat is dat men in een visieuze uitzichtloze situatie belandt: geen baan - is veel stress - terug in depressie of verslaving. Nu kun je redelijkerwijs niet van een werkgever verwachten om bij arbeidsongeschiktheid een werknemer jaren op een positie te houden, maar het zou al schelen wanneer mensen niet direct op het ongeschikt stapeltje eindigen na jaren afwezigheid bij een solicitatie.

Als je echt hersteld van een verslaving of depressie dan raakt je niet meer verslaafd of depressief na het verliezen van een baan of dierbare. Dan voel je je gewoon een tijdje klote net als mensen die nooit verslaafd of depressief zijn geweest. Hoe jij het schetst is echt slachtoffergedrag en daar schiet je niks mee op. Op die manier bedenken mensen reden om het te rechtvaardigen om zich depressief te voelen of verslaafd te zijn.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 08:05 schreef colivo het volgende:

[..]

Als je echt hersteld van een verslaving of depressie dan raakt je niet meer verslaafd of depressief na het verliezen van een baan of dierbare. Dan voel je je gewoon een tijdje klote net als mensen die nooit verslaafd of depressief zijn geweest. Hoe jij het schetst is echt slachtoffergedrag en daar schiet je niks mee op. Op die manier bedenken mensen reden om het te rechtvaardigen om zich depressief te voelen of verslaafd te zijn.

En als er nou gewoon wel een verband is tussen werkloosheid/verlies van een geliefde etc. en opnieuw depressie/verslaving?

quote:

Op maandag 4 januari 2021 08:05 schreef colivo het volgende:

[..]

Als je echt hersteld van een verslaving of depressie dan raakt je niet meer verslaafd of depressief na het verliezen van een baan of dierbare. Dan voel je je gewoon een tijdje klote net als mensen die nooit verslaafd of depressief zijn geweest. Hoe jij het schetst is echt slachtoffergedrag en daar schiet je niks mee op. Op die manier bedenken mensen reden om het te rechtvaardigen om zich depressief te voelen of verslaafd te zijn.

Helaas werkt dat niet zo. Je zult altijd kwestbaar blijven voor de problematiek die je hebt, ook al heb je het redelijk onder controle. Het voorbeeld wat jij schetst kan een reden voor terugval zijn.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 08:18 schreef Lienekien het volgende:

[..]

En als er nou gewoon wel een verband is tussen werkloosheid/verlies van een geliefde etc. en opnieuw depressie/verslaving?

Er zal best een verband tussen bestaan idd. Er zijn ook zo enorm veel mensen die telkens terug komen voor psychische problemen of verslaving. Imo is deze zorg niet gericht op het genezen van die mensen maar op het blijven behandelen en medicijnen geven want daar wordt geld aan verdient. Niet dat hulpverleners gemene rotzakken zijn ofzo, die mensen hebben een studie gevolgd waardoor ze denken dat dit de oplossing is voor die problematiek.
Ik heb jarenlang in bovenstaand kringetje rondgedwaald zonder een uitweg te vinden. En toen ik eindelijk genezen was (was in het begin best spannend met tegenslagen want ik was bang in het gevoel te blijven hangen. Maar gelukkig zag ik in dat het m'n ego was die terugverlangde naar de oude bekende pijn), was er geen hulpverlener die geïnteresseerd was hoe ik het voor elkaar had gekregen.
Ik geloof echt dat genezing in onszelf zit. Als je je gemoedstoestand laat afhangen van externe dingen dan zal het enorm kwetsbaar blijven.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 08:26 schreef colivo het volgende:

[..]

Er zal best een verband tussen bestaan idd. Er zijn ook zo enorm veel mensen die telkens terug komen voor psychische problemen of verslaving. Imo is deze zorg niet gericht op het genezen van die mensen maar op het blijven behandelen en medicijnen geven want daar wordt geld aan verdient. Niet dat hulpverleners gemene rotzakken zijn ofzo, die mensen hebben een studie gevolgd waardoor ze denken dat dit de oplossing is voor die problematiek.
Ik heb jarenlang in bovenstaand kringetje rondgedwaald zonder een uitweg te vinden. En toen ik eindelijk genezen was (was in het begin best spannend met tegenslagen want ik was bang in het gevoel te blijven hangen. Maar gelukkig zag ik in dat het m'n ego was die terugverlangde naar de oude bekende pijn), was er geen hulpverlener die geïnteresseerd was hoe ik het voor elkaar had gekregen.
Ik geloof echt dat genezing in onszelf zit. Als je je gemoedstoestand laat afhangen van externe dingen dan zal het enorm kwetsbaar blijven.

Ik heb daar echt moeite mee, als mensen hun eigen situatie en ervaringen op zo’n manier breed menen te moeten trekken dat ze met oordelen als de jouwe komen over anderen met vergelijkbare problemen en met dergelijke klachten over hulpverlening. Ik vind het zelfs wel gevaarlijk.

Ik denk wel dat mensen soms meer kracht in zichzelf kunnen aanboren dan ze zelf hadden gedacht, maar ook dat mensen daar hulp bij nodig kunnen hebben.

Je kunt mensen ook niet op een directe wijze helpen wanneer het gaat om psychische klachten. Dat moeten ze zelf doen. Je kunt alleen zaadjes planten en hopen dat die ooit tot bloei komen. Maar ze moeten zelf tot de realisatie komen, erin gaan geloven en de wilskracht krijgen om actief bezig te gaan met de door hun ervaren problematiek. Dat werkt niet causaal in een 1 op 1 relatie (als in advies van A leidt tot actief uitvoeren door B)

Ennn de vraag waarom mensen die zichzelf voor de helft kunnen helpen zichzelf niet ook voor 100% kunnen helpen of waarom hulpverleners die mensen maar voor de helft kunnen helpen dat niet ook helemaal kunnen wordt zoals altijd weer nooit gesteld

quote:

Op maandag 4 januari 2021 09:59 schreef Cockwhale het volgende:
Je kunt mensen ook niet op een directe wijze helpen wanneer het gaat om psychische klachten. Dat moeten ze zelf doen. Je kunt alleen zaadjes planten en hopen dat die ooit tot bloei komen. Maar ze moeten zelf tot de realisatie komen, erin gaan geloven en de wilskracht krijgen om actief bezig te gaan met de door hun ervaren problematiek. Dat werkt niet causaal in een 1 op 1 relatie (als in advies van A leidt tot actief uitvoeren door B)

Ik had ooit gelezen dat er een aangetoond verband is tussen laag sociaaleconomische status en psychische klachten, en tussen lage intelligentie en psychische klachten. Derhalve ben ik het niet mee eens dat mensen niet op directe manier kunnen worden geholpen, hier is de WMO van de gemeente nl. voor. Dit is ook onderdeel van zorg waar veel belastinggeld voor vrijgemaakt is.

Sommige mensen moet je levenslang/tijdelijk ondersteunen, werk overnemen, voor ze denken, enz. Dit betekent dat de rest extra moet inzetten voor deze doelgroep, hier moeten mensen niet van schrikken. Het leven is voor velen gewoon moeilijk. Iedereen is geboren met andere combinatie van kwaliteiten, je kan niet verwachten dat iedereen (automatisch) kan meekomen waarbij de maatschappij volgens een bepaalde manier is ingedeeld. Zeker wanneer de maatschappij is gemaakt voor de meerderheid: de gemiddelde mens. Stel je bent net even iets anders, dan verkeer je al in grote problemen. Ik ben een voorstander van aanpakken, zo snel en direct mogelijk.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 11:23 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ennn de vraag waarom mensen die zichzelf voor de helft kunnen helpen zichzelf niet ook voor 100% kunnen helpen of waarom hulpverleners die mensen maar voor de helft kunnen helpen dat niet ook helemaal kunnen wordt zoals altijd weer nooit gesteld

Omdat dat jouw stokpaardje is. We kunnen er altijd wel op rekenen dat jij dit weer inbrengt in de discussie.

quote:

Op maandag 4 januari 2021 11:23 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ennn de vraag waarom mensen die zichzelf voor de helft kunnen helpen zichzelf niet ook voor 100% kunnen helpen of waarom hulpverleners die mensen maar voor de helft kunnen helpen dat niet ook helemaal kunnen wordt zoals altijd weer nooit gesteld

Heel interessant wat je benoemd. Het ligt aan de toevalligheid aan mensen die iemand tegenkomt, bijv. in de hulpverlening, maar ook in informele sfeer.

De ene hulpverlener is de andere niet, de ene is gewoon beter dan de andere. Dit heeft bijv. te maken met geld, alles wat gefinancierd wordt vanuit belasting moet zo goedkoop mogelijk. Dit betekent dat het jonge mensen zijn, wellicht nog geeneens diploma behaald, weinig werk- en/of levenservaring, flexibele contracten, enz. Je hebt ook interne werkconflicten: management wil anders dan wat werkvloer wil, enz.

Omzet maximalisatie is heel belangrijk iets, dit betekent dat bepaalde doelgroepen structureel niet/te laat/ onvoldoende aan de beurt komen/ geholpen worden. De ene doelgroep levert meer geld op dan de andere. Hoever zorgorganisaties zijn in een budget heeft invloed op onderhandelingen met zorgverzekeraars. Zorgverzekeraars voeren enkel het beleid uit van de regering: kosten beperken, betaalbaarheid garanderen. Anderzijds is er door de regering door de jaren heen extra geld vrijgemaakt voor GGZ wat bijna niet is aangesproken. Dan wordt er gezegd dat er tekort is aan personeel, maar de regering bepaalt zelf hoeveel opleidingsplekken er komen. Recent is er een kamerbrief waarin staat dat er geen budget is om het advies van de capaciteitsorgaan uit te voeren: het uitbreiden van opleidingsplekken binnen de gezondheidszorg. En als er ergens bijkomt, betekent dit dat van andere type opleidingsplekken eraf is gehaald.

Zorg is een heel complex iets, er zijn diverse speelvelden en ieder heeft eigen belangen. Ieder wijst ook naar elkaar. Er is ook veel praktijk variatie, de ene zorgorganisatie is gewoon beter dan de andere. Dit kan te maken hebben met management, meer inzet van IT, enz. Veelal hebben consumenten hier helemaal geen zicht op; er zijn stappen gezet voor transparantie, maar onvoldoende om voor consumenten zicht te hebben waar/wat de beste zorg voor diegene is. De cijfers wie wat waar beter/slechter doet dan gemiddeld, deze zijn in bezit van zorgverzekeraars. Dit wordt dan weer gebruikt bij onderhandelingen, contracteren, enz. Want voor contracteren moeten zorgaanbieders aan criteria voldoen, zo wordt kwaliteit bewaakt. Zo worden zorgaanbieders gestimuleerd om te innoveren om bijv. e-zorg te gaan gebruiken, enz.

M.a.w. zorg is complex en kan niet alles leveren wat de consument nodig heeft, hier afhankelijk van (denken te) zijn gaat iemand niet helpen. Als familie, buur, enz. zou ik ook niet aannemen dat iemand goed af is door bij de zorg af te leveren. Algemeen welzijn is veel meer dan dat: ook ontspanning, beweging, sociale contacten, enz. Alles heeft invloed op alles; binnen de zorg wordt ook sterk afgekaderd gewerkt. Derhalve denk ik ook niet dat de zorg denderend effect kan leveren als het maar een onderdeel is naast vele andere onderdelen wat uitmaakt van iemands algehele welzijn. Een boek lezen, met de hond wandelen, in buurthuis koffie drinken en babbelen, enz. kan ook kwaliteit van leven verhogen. Dit kan de zorg niet bieden.