Tijd voor een kiesdrempel of feest der democratie; 89 partijen bij TK

quote:

Op woensdag 30 december 2020 14:53 schreef quo_ het volgende:

[..]

Bon https://www.telegraaf.nl/(...)r-tweede-kamerzetels

Mooi dat er wat te kiezen valt maar het land dreigt al onbestuurbaar te worden door versnippering bij de "grote" partijen, je hebt soms 4 of 5 partijen nodig voor een regering.

En nu lijkt het er sterker dan ooit op dat het ook aan de onderkant van de ranglijst verkruimelt tot een soort parlementair circus.
Het charmante van ons bestel is dat iedereen die zo'n 60-70 duizen stemmen bij elkaar sprokkelt een stem in het parlement krijgt maar inmiddels denk ik dat een kiesdrempel van 5% gezonder is voor de democratie en het landsbestuur.
Om de pluriformiteit toch nog een kans te geven zou je kunnen overwegen om enkele partijen (1,2 of 3 ?) die net onder de kiesdrempel zitten toch een plek in de kamer te geven.

Welke voor en tegens zien jullie voor een kiesdrempel?

quote:

Op donderdag 18 maart 2021 22:15 schreef probeer het volgende:
We hebben een kiesdrempel. 1/150e van het aantal uitgebrachte stemmen. Houden zo.

quote:

Op dinsdag 30 maart 2021 20:39 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Het land dreigt helemaal niet onbestuurbaar te worden. Het land wordt slecht bestuurd vanwege de macht van partijen en daarmee de regering over volksvertegenwoordigers, die hun controlerende taak niet kunnen doen. Het wordt waarschijnlijk wel moeilijker om een coalitie dicht te timmeren, maar dat lijkt mij in het licht van bovenstaande juist positief.

De volksvertegenwoordiging is er niet voor het bestuur, het bestuur is er voor het volk via de volksvertegenwoordiging. Bij een kiesdrempel is het niet echt een volksvertegenwoordiging meer, maar vooral een constructtie. Wij boven jullie gestelden gaan wel even bepalen hoe jullie vertegenwoordigd worden. Dus gezonder voor de democratie is het sowieso niet, de kiezer kan immers ook besluiten om voor grote partijen te stemmen. Als ze dat niet doen, bijvoorbeeld omdat verkiezingen ook een afrekening zijn van wat kandidaten en dus partijen gedaan hebben, dan is het niet erg democratisch om die kiezert te negeren en de zittende partijen te belonen. Het is het beschermen van de macht.

In het verlengde van dat principiele punt is er ook het praktischer punt dat partijen zo ook geen kans hebben om zich te bewijzen en te groeien. Neem nou de PvdD, het is ook mijn partij niet maar ik heb hun bijdragen altijd zinvol gevonden en je kunt rustig stellen op basis van de huidige koers van links en D66 dat ze hun tijd behoorlijk ver vooruit waren en ze groeien dan ook gestaag. Dat had natuurlijk niet gekund als we een kiesdrempel hadden gehad.
[..]

Nee, dat is iets principieel anders. De kiedeler wordt bepaald door de kiezer, een kiesdrempel wordt bepaald door een coalitie en gaat per definitie tegen de wil van de kiezer in.

quote:

Op woensdag 31 maart 2021 14:45 schreef probeer het volgende:

[..]

Ok fair enough. Dat is inderdaad een duidelijk en principieel verschil.

Dan verander ik mijn antwoord naar;

Nederland heeft een prima aantal zetels in de kamer, bij een gezonde verkiezingsopkomst, wat een aardige kiesdrempel garandeert waardoor men toch gewoon een significant aantal stemmen moet verkrijgen om in de kamer deel te nemen.

Verder ontbreekt elke en enige argumentatie waarom 'geen kiesdrempel hebben' problematisch zou zijn. Realiteit wijst keer op keer uit dat er geen sprake is van 'tig splinterpartijen die de vorming van een kabinet bemoeilijken'.

quote:

Wat is eigenlijk urgent?

7 mei 2021, column J.Th.J. van den Berg

De Tweede Kamer heeft een eigenaardige opvatting over wat ‘urgentie’ betekent. Een debat over notulen van de ministerraad die nauwelijks nieuwe informatie bevatten, bleek voldoende reden om een reces te onderbreken. Een debat over het eindrapport van informateur Tjeenk Willink, waarbij zou moeten worden beslist over de voortgang van de kabinetsformatie bleek voor zo’n onderbreking onvoldoende reden.
Alsof er bij deze kabinetsformatie geen problemen van belang op het spel staan: het economisch, sociaal en cultureel herstel uit de coronacrisis; een oplossing voor de grote stikstofproblemen die de woningbouw doen stagneren en de landbouw in problemen brengen; de hoogst noodzakelijke hervorming van de arbeidsmarkt, die nieuwe zekerheid moet brengen; de aanwending van de middelen uit het Europese Coronaherstelfonds (RRF); vervanging van het toeslagenbestel, de moderne variant van diaconie en Vincentiusvereniging. De lijst is verre van compleet.
Voor het RRF had de regering al vóór 1 mei de vereiste documenten moeten inleveren, maar Europa moet wachten tot wij hier klaar zijn met de regeringsvorming. Vorig jaar wist de Nederlandse regering precies wat anderen allemaal moesten doen om voor Europees geld in aanmerking te komen. Nu Nederland zelf ook moet leveren, is alle haast verdwenen.
Voor het kabinet is het prettig dat de Tweede Kamer daar niet voor in opstand komt; die heeft het te druk met ‘het vertrouwen’ in premier en kabinet en met ‘de bestuurscultuur’. Tot die ‘cultuur’ behoort het blijkbaar dat de burgers, ondernemingen en cultuurinstellingen wel even kunnen wachten, totdat de dames en heren van vakantie terug zijn, want zij hebben het de laatste maanden van de campagnetijd allemaal zo druk gehad. Nog een geluk dat artsen en verpleegkundigen in de ziekenhuizen hun meivakantie wel wilden opgeven.
Als de Kamer over het rapport van Tjeenk Willink heeft gesproken en (hopelijk) een informateur heeft aangewezen, zullen er twee maanden voorbij zijn en moet er met de formatie eigenlijk nog worden begonnen. Dan pas weten wij immers hoe de adviezen van Tjeenk Willink door de Tweede Kamer worden beoordeeld en of zijn werk dus enig effect zal hebben.
Die adviezen gaan niet zozeer over de hiervoor genoemde grote vraagstukken, maar meer over de verhouding tussen regering en parlement, over de kwaliteit en het karakter van de wetgeving in Nederland, over de kwaliteit en het gezag van nieuwe ministers en, zoals het fijntjes wordt genoemd, hun ‘constitutionele geletterdheid’. Begrijpen zij, met andere woorden, iets van hun staatsrechtelijke rol en positie en het vereiste respect voor volksvertegenwoordiging en burgers? Tjeenk Willink heeft het vervolgens terecht over de verslonsde inhoudelijke kwaliteit en organisatie van ministeries, vooral bij de uitvoering van politieke besluiten.
Wie het eindrapport van de informateur goed leest, ziet dat de Tweede Kamer ook serieus naar zichzelf moet kijken: “Vertrouwen en matiging hebben plaatsgemaakt voor wantrouwen en escalatie. ‘Verantwoording vragen’ wordt vervangen door ‘schuldigen zoeken’ en ‘van fouten leren’ wordt vervangen door ‘afrekenen’”. De eerste weken van de nieuw gekozen Tweede Kamer zijn niet echt een blijk geweest van het besef dat het anders moet.
Daar moet eerlijkheidshalve worden bij gezegd, dat het de nieuwe Tweede Kamer door de kiezers niet gemakkelijker is gemaakt: zeventien fracties waarvan zeven met drie zetels of minder. Op deze versnippering is de orde in de Tweede Kamer niet berekend, zoals tijdens de eerste debatten al aanstonds is gebleken. Zoals bekend, compenseren hele kleine fracties hun minimale spreektijd door een spervuur los te laten van interrupties, waarbij zij drie keer kunnen interveniëren voordat hun beurt voorbij is. Als dat bij formele spreektijden van ongeveer vier minuten al leidt tot debatten van vijftien uur, wat moet het dan worden als een debat werkelijk ergens over gaat?
Op zichzelf hoeft die versnippering geen ramp te zijn, indien verwante fracties in staat zijn nauw samen te werken. Dat is niet alleen een kwestie van spreektijd. Beseft moet worden dat te kleine fracties niet zijn opgewassen tegen de informatievoorsprong van de regering. De Kamer denkt zelf dat fracties van elf leden het minimum zijn; te vrezen valt dat ook die nog te klein zijn, als zij het hele terrein van de politiek willen overzien.
Te veel, te kleine fracties hebben ten slotte een onevenredige invloed op de agenda van de Kamer, blijkbaar met gevolgen voor wat zij als ‘urgent’ aanmerkt.

quote:

Op woensdag 31 maart 2021 16:09 schreef Briqq het volgende:

[..]

Denk dat veel mensen balen dat partijen als BIJ1 en Volt een paar zetels hebben behaald. Ik hoorde ze nooit pleiten voor een drempel toen FvD op 1-2 zetels stond.

quote:

Op woensdag 30 december 2020 16:56 schreef BasEnAad het volgende:

[..]

Waarom niet gewoon 1 partij, de communistische?

quote:

Op maandag 10 mei 2021 23:43 schreef Cockwhale het volgende:
Verder, engnekken hier die de democratie nog verder willen inperken. Het politieke aanbod is alleen maar zo dom als de bevolking die erop stemt.