R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het ergste was toen 1 van mijn pestkoppen bovenop me zat,knieën op mijn armen zodat ik niks kon doen en hij bleef maar op me in beuken terwijl er een hele kring kinderen om ons heen stonden hem aan te moedigen.quote:Op donderdag 31 december 2020 15:53 schreef Aurelio76 het volgende:
[..]
Dat is absoluut zo.
Heb wel vaak het gevoel gehad dat de desbetreffende pestkoppen (uit mijn tijd dan) overal mee weg leken te komen.
Ook leraren deden weinig tot niets aan hun pestgedrag.
Nou wil ik leraren niet overal de schuld gelijk van geven.
Toch is het belangrijk dat hier tegenop getreden wordt (in zijn algemeenheid).
Ook om een signaal af te geven aan de 'pesters'.
Tussen de kinderen door zag ik de directeur van de basisschool naar buiten komen en hij keek onze richting uit.
Hij kuierde HEEEEEEEL erg rustig en nonchalant onze kant op, overdreven links en rechts kijkend, af en toe een struikje vast pakken om te zien of die blaadjes een beetje goed er uit zagen. Eindelijk bij ons aangekomen keek hij even over de schouder van 1 van die kinderen naar ons, boog voorover en zei rustig tegen die gozer die op mij in zat te beuken: "Niet in zijn gezicht he!", en kuierde rustig weg.
Een andere keer gaf 1 van de pestkoppen me ineens onverwacht een HEEL harde duw in de rug zodat ik bijna voorover viel.
Ik had mijn jas in mijn handen en draaide me in een reflex om en zwiepte die naar hem toe, en de rits raakte hem ietsjes.
DUS ik had direct de allergrootste problemen en kon meteen op het matje komen.
De pestkoppen werd ff tussen neus en lippen door gevraagd of ik hen ooit wat had aangedaan. Nee, ik had niks gedaan. Prima, dan moesten ze me dus niet meer pesten en vervolgens ging de focus weer volledig naar mij, dat ik niet zo opvliegerig moest doen en dat het wel vaker voorkomt dat mensen elkaar per ongeluk een beetje aanduwen in de drukte en dat je dan continu met een knuppeltje om je heen moest meppen als je daar al problemen mee had.
Side note; ik kom uit een arm gezin en de pestkoppen waren zoons van directeuren van lokale bedrijven.
Die directeur wilde me ook naar de lagere landbouwschool toe sturen, of de huishoudschool omdat ze daar geen jongens hadden.
Ben uiteindelijk zelf docent op een internatinale HBO geworden trouwens.
Pesters weten vaak zelf niet eens dat ze pesten of iemand buitensluiten. Ze doen mee met de groep en denken niet zelfstandig na.
Ik heb mijn pesters geconfronteerd op een reunie van de basisschool, die ik notabene zelf mede had georganiseerd.
Ze wisten er niks meer van. Leraren grepen sws niet in, op mijn school.
De reunie vond plaats ongeveer 6-7 jaar na de basisschool.
Het heeft mijn leven zeer zeker beïnvloed, en daar kwam ik pas achter rond mijn 46ste
Ik heb mijn pesters geconfronteerd op een reunie van de basisschool, die ik notabene zelf mede had georganiseerd.
Ze wisten er niks meer van. Leraren grepen sws niet in, op mijn school.
De reunie vond plaats ongeveer 6-7 jaar na de basisschool.
Het heeft mijn leven zeer zeker beïnvloed, en daar kwam ik pas achter rond mijn 46ste
Wat ongelooflijk naar zeg.quote:Op donderdag 31 december 2020 16:16 schreef ToT het volgende:
[..]
Het ergste was toen 1 van mijn pestkoppen bovenop me zat,knieën op mijn armen zodat ik niks kon doen en hij bleef maar op me in beuken terwijl er een hele kring kinderen om ons heen stonden hem aan te moedigen.
Tussen de kinderen door zag ik de directeur van de basisschool naar buiten komen en hij keek onze richting uit.
Hij kuierde HEEEEEEEL erg rustig en nonchalant onze kant op, overdreven links en rechts kijkend, af en toe een struikje vast pakken om te zien of die blaadjes een beetje goed er uit zagen. Eindelijk bij ons aangekomen keek hij even over de schouder van 1 van die kinderen naar ons, boog voorover en zei rustig tegen die gozer die op mij in zat te beuken: "Niet in zijn gezicht he!", en kuierde rustig weg.
Een andere keer gaf 1 van de pestkoppen me ineens onverwacht een HEEL harde duw in de rug zodat ik bijna voorover viel.
Ik had mijn jas in mijn handen en draaide me in een reflex om en zwiepte die naar hem toe, en de rits raakte hem ietsjes.
DUS ik had direct de allergrootste problemen en kon meteen op het matje komen.
De pestkoppen werd ff tussen neus en lippen door gevraagd of ik hen ooit wat had aangedaan. Nee, ik had niks gedaan. Prima, dan moesten ze me dus niet meer pesten en vervolgens ging de focus weer volledig naar mij, dat ik niet zo opvliegerig moest doen en dat het wel vaker voorkomt dat mensen elkaar per ongeluk een beetje aanduwen in de drukte en dat je dan continu met een knuppeltje om je heen moest meppen als je daar al problemen mee had.
Side note; ik kom uit een arm gezin en de pestkoppen waren zoons van directeuren van lokale bedrijven.
Die directeur wilde me ook naar de lagere landbouwschool toe sturen, of de huishoudschool omdat ze daar geen jongens hadden.
Ben uiteindelijk zelf docent op een internatinale HBO geworden trouwens.
Zelf ben ik in mijn 'pestperiode' ook regelmatig geschopt en geslagen.
En helaas had ik niet de weerbaarheid om hier iets tegen terug te doen.
Dat maakte het ook zo zuur.
Wel mooi om te horen dat je nu docent bent op een internationale HBO.
Dat vind ik erg knap van je.
.
Ow nee ben ik inmiddels niet meer hoor.quote:
[..]
Wat ongelooflijk naar zeg.
Zelf ben ik in mijn 'pestperiode' ook regelmatig geschopt en geslagen.
En helaas had ik niet de weerbaarheid om hier iets tegen terug te doen.
Dat maakte het ook zo zuur.
Wel mooi om te horen dat je nu docent bent op een internationale HBO.
Dat vind ik erg knap van je.
.
Daarna onderwijsassistent op een VMBO geworden en die koters daar roken uiteraard bloed.
Ben daar ook veel gepest en had veel te veel taken.
Tot m'n enkels toe afgebrand en ben nu arbeidsongeschikt, maar ik heb nu een fijn gezinnetje en ben huispapa, en mijn vrouw werkt.
Wel goed dat je diegenen hebt geconfronteerd met hun gedrag destijds.quote:
Pesters weten vaak zelf niet eens dat ze pesten of iemand buitensluiten. Ze doen mee met de groep en denken niet zelfstandig na.
Ik heb mijn pesters geconfronteerd op een reunie van de basisschool, die ik notabene zelf mede had georganiseerd.
Ze wisten er niks meer van. Leraren grepen sws niet in, op mijn school.
De reunie vond plaats ongeveer 6-7 jaar na de basisschool.
Het heeft mijn leven zeer zeker beïnvloed, en daar kwam ik pas achter rond mijn 46ste
Erg jammer toch wel dat er zo ontwijkend op is gereageerd.
Zelf heb ik mijn pesters nooit meer kunnen confronteren met hun gedrag.
Ooit ben ik één van de grootste pestkoppen die ik heb meegemaakt nog weleens tegengekomen; hij keek mij met een smerige grijns op zijn gezicht aan.
Zo vals..
Heb er verder maar niet op gereageerd.
Dat klinkt alsof diegene idd maar al te bewust is van wat die je heeft aangedaan en dat die er nog steeds van geniet ook.quote:
[..]
Wel goed dat je diegenen hebt geconfronteerd met hun gedrag destijds.
Erg jammer toch wel dat er zo ontwijkend op is gereageerd.
Zelf heb ik mijn pesters nooit meer kunnen confronteren met hun gedrag.
Ooit ben ik één van de grootste pestkoppen die ik heb meegemaakt nog weleens tegengekomen; hij keek mij met een smerige grijns op zijn gezicht aan.
Zo vals..
Heb er verder maar niet op gereageerd.
Vind het wel erg mooi voor je dat je nu een fijn gezin hebt.quote:
[..]
Ow nee ben ik inmiddels niet meer hoor.
Daarna onderwijsassistent op een VMBO geworden en die koters daar roken uiteraard bloed.
Ben daar ook veel gepest en had veel te veel taken.
Tot m'n enkels toe afgebrand en ben nu arbeidsongeschikt, maar ik heb nu een fijn gezinnetje en ben huispapa, en mijn vrouw werkt.
Dat gun ik je ook van harte.
Thanks, 'mijn' pesters wonen vlakbij me, ik ben weer in mijn oude woonplaats teruggekomen. Ik vergeef het ze niet, maar ik heb er vrede mee dat het domme meelopers waren.quote:
[..]
Wel goed dat je diegenen hebt geconfronteerd met hun gedrag destijds.
Erg jammer toch wel dat er zo ontwijkend op is gereageerd.
Zelf heb ik mijn pesters nooit meer kunnen confronteren met hun gedrag.
Ooit ben ik één van de grootste pestkoppen die ik heb meegemaakt nog weleens tegengekomen; hij keek mij met een smerige grijns op zijn gezicht aan.
Zo vals..
Heb er verder maar niet op gereageerd.
Zo'n grijns kan dodelijk zijn btw., laat het je dag idd niet verpesten!
Het is al vele jaren geleden dat ik hem toen tegenkwam.quote:
[..]
Dat klinkt alsof diegene idd maar al te bewust is van wat die je heeft aangedaan en dat die er nog steeds van geniet ook.
Maar het staat me nog wel steeds bij.
Triest figuur wel.
Haha, dank je!quote:
[..]
Vind het wel erg mooi voor je dat je nu een fijn gezin hebt.
Dat gun ik je ook van harte.
Nee maar dat van die VMBO voelde ik voor de sollicitatie al op m'n klompen aankomen dat ik daar enorm getreiterd zou worden, maar het uitzendbureau bleef maar aandringen dat ik die baan moest nemen, en ik was werkeloos en mocht dus ook geeneens een baan weigeren.
Erg naar eigenlijk ook wel van dat uitzendbureau om je destijds zo onder druk te zetten.quote:
[..]
Haha, dank je!
Nee maar dat van die VMBO voelde ik voor de sollicitatie al op m'n klompen aankomen dat ik daar enorm getreiterd zou worden, maar het uitzendbureau bleef maar aandringen dat ik die baan moest nemen, en ik was werkeloos en mocht dus ook geeneens een baan weigeren.
Mijn pesters heb ik ook nooit vergeven.
Als kind fantaseerde ik wel veel dat ze één of andere dodelijke ziekte zouden krijgen, maar toen (stomtoevallig?) de 2 grootste pestkoppen idd vreselijk ziek werden, voelde ik me wel weer schuldig en hoopte dat ze toch wel weer zouden opknappen!
Tegenwoordig ga ik wel een stuk beter om met dom gedoe van anderen. Vooral ontlopen.
Als kind fantaseerde ik wel veel dat ze één of andere dodelijke ziekte zouden krijgen, maar toen (stomtoevallig?) de 2 grootste pestkoppen idd vreselijk ziek werden, voelde ik me wel weer schuldig en hoopte dat ze toch wel weer zouden opknappen!
Tegenwoordig ga ik wel een stuk beter om met dom gedoe van anderen. Vooral ontlopen.
Ik heb het mijn pesters in een zekere zin 'vergeven', omdat ik niet langer meer met boosheid wil blijven zitten.quote:
[..]
Thanks, 'mijn' pesters wonen vlakbij me, ik ben weer in mijn oude woonplaats teruggekomen. Ik vergeef het ze niet, maar ik heb er vrede mee dat het domme meelopers waren.
Zo'n grijns kan dodelijk zijn btw., laat het je dag idd niet verpesten!
Zelf ontloop ik ook wel bepaalde mensen die ik als zeer vervelend en zelfs giftig ervaar.quote:
Mijn pesters heb ik ook nooit vergeven.
Als kind fantaseerde ik wel veel dat ze één of andere dodelijke ziekte zouden krijgen, maar toen (stomtoevallig?) de 2 grootste pestkoppen idd vreselijk ziek werden, voelde ik me wel weer schuldig en hoopte dat ze toch wel weer zouden opknappen!
Tegenwoordig ga ik wel een stuk beter om met dom gedoe van anderen. Vooral ontlopen.
Toch moet ik dit niet teveel doen, aangezien ik hier ook weer op 'afgerekend' kan worden.
Soms moet ik toch leren om dergelijke confrontaties te kunnen aangaan.
Alhoewel dit erg moeilijk kan zijn.
Daar heb je goed aan gedaan!quote:
[..]
Ik heb het mijn pesters in een zekere zin 'vergeven', omdat ik niet langer meer met boosheid wil blijven zitten.
Ik was eigenlijk al blij dat ik erachter kwam waar mijn keuzes in het leven vandaan kwamen, ook een soort vergiffenis, maar dan naar mezelf, omdat ik het mezelf kwalijk nam dat ik gepest werd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kanaroe op 31-12-2020 19:25:08 ]
Ja als arbeidsongeschikte heb ik nu wel de luxe dat ik niet meer noodgedwongen met klootzakken hoef om te gaan.quote:
[..]
Zelf ontloop ik ook wel bepaalde mensen die ik als zeer vervelend en zelfs giftig ervaar.
Toch moet ik dit niet teveel doen, aangezien ik hier ook weer op 'afgerekend' kan worden.
Soms moet ik toch leren om dergelijke confrontaties te kunnen aangaan.
Alhoewel dit erg moeilijk kan zijn.
Met werk heb je er altijd wel 1 of 2 tussen zitten die overduidelijk vroeger ook pestkoppen zijn geweest, en als je dan zwak overkomt, ben je zo weer de lul.
Ja dit, viel me ook op in de klas. Iedereen doet gewoon maar mee, ook uit angst om zelf gepest te worden, enquote:
Pesters weten vaak zelf niet eens dat ze pesten of iemand buitensluiten. Ze doen mee met de groep en denken niet zelfstandig na.
Ik heb mijn pesters geconfronteerd op een reunie van de basisschool, die ik notabene zelf mede had georganiseerd.
Ze wisten er niks meer van. Leraren grepen sws niet in, op mijn school.
veel leraren kijken ervan weg.
Wat stoer dat je dat gedaan hebt, een reunie mede-georganiseerd en de mensen geconfronteerd zelfs. Vind ik echt knap.
Verhaal van @ToT is ook bizar zeg.
Ik had altijd best een hoge pet op van middelbare school leraren en schooldirectie e.d., maar terugkijkend vind ik het overwegend maar wereldvreemde mensen eigenlijk. Er waren ook docenten die eigenlijk behoorlijk geestelijk instabiel waren, alsof ze deze baan net wel/niet trokken. Die zelf kinderen idd bijnaampjes gaven, openlijk kinderen voortrokken/straften etc. ik heb me nooit gezien gevoeld door deze mensen, maar ondertussen vonden ze wel van alles van mij.
Mijn docent tekenen vertelde wel eens hoe depressief hij was en dat hij wilde springen.
Twee van mijn oud-docenten hebben zelfmoord gepleegd
best wel fucked up allemaal eigenlijk.
What's the name of the game?
Yup, ook docenten gehad die echt totaal ongeschikt voor het vak waren. Die HAATTEN kinderen duidelijk ongelooflijk! En de leuke docenten vlogen er uit omdat die een jaarcontract hadden terwijl de verbitterde ouwe zure klootzakken tot hun pensioen konden blijven.quote:
[..]
Ja dit, viel me ook op in de klas. Iedereen doet gewoon maar mee, ook uit angst om zelf gepest te worden, en
veel leraren kijken ervan weg.
Wat stoer dat je dat gedaan hebt, een reunie mede-georganiseerd en de mensen geconfronteerd zelfs. Vind ik echt knap.
Verhaal van @:ToT is ook bizar zeg.
Ik had altijd best een hoge pet op van middelbare school leraren en schooldirectie e.d., maar terugkijkend vind ik het overwegend maar wereldvreemde mensen eigenlijk. Er waren ook docenten die eigenlijk behoorlijk geestelijk instabiel waren, alsof ze deze baan net wel/niet trokken. Die zelf kinderen idd bijnaampjes gaven, openlijk kinderen voortrokken/straften etc. ik heb me nooit gezien gevoeld door deze mensen, maar ondertussen vonden ze wel van alles van mij.
Mijn docent tekenen vertelde wel eens hoe depressief hij was en dat hij wilde springen.
Twee van mijn oud-docenten hebben zelfmoord gepleegd
Op een HBO waar ik heb gewerkt is trouwens een zwaar depressieve homoseksuele docent op non-actief gesteld omdat hij in de examenperiode dagelijks bij 1 studente kwam uithuilen zodat ze amper aan studeren toe kwam en het jaar over moest doen.
Eerst ben ik vooral gepest in de wijk waar ik ben opgegroeid. Helaas had dit zijn weerslag op school, het is me altijd een beetje blijven achtervolgen. Op de middelbare school hoopte ik een frisse start te maken maar ik had heel erg weinig aansluiting. Na nog eens een herplaatsing in de 2e klas ging het iets beter, ik had nog steeds niet veel aansluiting, maar werd ook niet meer gepest. Vlak voor m'n examenjaar ging het opnieuw helemaal mis en dus had ik in m'n examenjaar ook weinig aansluiting. Mede hierdoor ook een achterstand in sociale vaardigheden wat vrij funest is op die leeftijd.
Op de universiteit bleek dat ik me enorm vast kon grijpen aan een groep, tot aan het ongezonde aan toe, zelfs als ik er niet thuishoorde. Ergens bij horen was belangrijker dan op mijn plaats zijn. Maar de stof werd ook steeds uitdagender en op een gegeven moment hield ik het niet meer vol en raakte ik overspannen. Ik kon mezelf niet meer voor de gek houden met goede schoolresultaten. Toen viel ik wel even in een behoorlijk diep gat.
Ik moest echt helemaal terug naar 0 en ik zat ook veel thuis. Vanuit oude hobbies heb ik het langzaam maar zeker weer opgebouwd. Ik heb 2 coachingstrajecten gedaan. Uiteraard was ik in deze situatie niet goed in staat te solliciteren en op de achtergrond was ook nog eens de kredietcrisis net begonnen, maar ik wist een omkeer teweeg te brengen. Ik had hierbij een heel belangrijke inspiratiebron, namelijk dat alle mensen die heel veel succes hebben gehaald ook ooit op 0 moeten hebben gestaan en tegenslag moeten hebben gekend. Einstein heeft ook ooit op de basisschool gezeten. Bill Gates was ook ooit maar een scholier. Vooral Emma Watson's verhaal was heel inspirerend voor mij en duidelijke trigger voor de omkeer van deze nare spiraal. Hiermee was mijn problematiek natuurlijk niet in 1 keer verdwenen, maar ik had weer een doel, iets om naartoe te groeien. Ik dacht terug aan eindeloze adviezen om vooral maar te doen wat ik leuk vond, maar ik wilde iets gaan doen met mijn talenten. Er ging binnenin echt een knop om.
In de eerste banen die volgden had ik nog wel last van pesterijen omdat ik niet altijd helemaal thuis hoorde en ook niet direct een ster was in goed communiceren. Maar ik wist dat het een kwestie van doorbijten zou worden en deze keer zou ik de lat minder hoog leggen. Na een paar jaar in dit type functie te hebben lukte het me uiteindelijk sneller dan verwacht om mijn doel te bereiken, een functie waar mensen vaak naar doorgroeien en waarbij mijn oorspronkelijke studie toch nog enig gewicht in de schaal legt.
Hoewel ik helaas wel erg veel turbulentie heb gekend op het gebied van werk heb ik alsnog langzaam maar zeker meer eigenwaarde ontwikkeld. Het ging met vallen en opstaan. Maar ik zeg makkelijker nee tegen dingen. Ik ben wat assertiever geworden. En ik heb meer sociale vaardigheden ontwikkeld. Ik maak nu deel uit van groepen waar ik echt thuis hoor, op basis van gedeelde interesses, niet meer om maar ergens bij te kunnen horen. Ik heb geleerd om nonverbale communicatie veel beter te interpreteren. De sporen zijn helaas nog zichtbaar. Maar mijn quality of life is enorm verbeterd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Daboman op 03-01-2021 01:17:17 ]
Op de universiteit bleek dat ik me enorm vast kon grijpen aan een groep, tot aan het ongezonde aan toe, zelfs als ik er niet thuishoorde. Ergens bij horen was belangrijker dan op mijn plaats zijn. Maar de stof werd ook steeds uitdagender en op een gegeven moment hield ik het niet meer vol en raakte ik overspannen. Ik kon mezelf niet meer voor de gek houden met goede schoolresultaten. Toen viel ik wel even in een behoorlijk diep gat.
Ik moest echt helemaal terug naar 0 en ik zat ook veel thuis. Vanuit oude hobbies heb ik het langzaam maar zeker weer opgebouwd. Ik heb 2 coachingstrajecten gedaan. Uiteraard was ik in deze situatie niet goed in staat te solliciteren en op de achtergrond was ook nog eens de kredietcrisis net begonnen, maar ik wist een omkeer teweeg te brengen. Ik had hierbij een heel belangrijke inspiratiebron, namelijk dat alle mensen die heel veel succes hebben gehaald ook ooit op 0 moeten hebben gestaan en tegenslag moeten hebben gekend. Einstein heeft ook ooit op de basisschool gezeten. Bill Gates was ook ooit maar een scholier. Vooral Emma Watson's verhaal was heel inspirerend voor mij en duidelijke trigger voor de omkeer van deze nare spiraal. Hiermee was mijn problematiek natuurlijk niet in 1 keer verdwenen, maar ik had weer een doel, iets om naartoe te groeien. Ik dacht terug aan eindeloze adviezen om vooral maar te doen wat ik leuk vond, maar ik wilde iets gaan doen met mijn talenten. Er ging binnenin echt een knop om.
In de eerste banen die volgden had ik nog wel last van pesterijen omdat ik niet altijd helemaal thuis hoorde en ook niet direct een ster was in goed communiceren. Maar ik wist dat het een kwestie van doorbijten zou worden en deze keer zou ik de lat minder hoog leggen. Na een paar jaar in dit type functie te hebben lukte het me uiteindelijk sneller dan verwacht om mijn doel te bereiken, een functie waar mensen vaak naar doorgroeien en waarbij mijn oorspronkelijke studie toch nog enig gewicht in de schaal legt.
Hoewel ik helaas wel erg veel turbulentie heb gekend op het gebied van werk heb ik alsnog langzaam maar zeker meer eigenwaarde ontwikkeld. Het ging met vallen en opstaan. Maar ik zeg makkelijker nee tegen dingen. Ik ben wat assertiever geworden. En ik heb meer sociale vaardigheden ontwikkeld. Ik maak nu deel uit van groepen waar ik echt thuis hoor, op basis van gedeelde interesses, niet meer om maar ergens bij te kunnen horen. Ik heb geleerd om nonverbale communicatie veel beter te interpreteren. De sporen zijn helaas nog zichtbaar. Maar mijn quality of life is enorm verbeterd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Daboman op 03-01-2021 01:17:17 ]
|
|
