Heb jij een pestverleden?

Hele jeugd gepest geweest, gewoon omdat ik kleiner, dunner en bleker dan de rest was, zeer licht haar had en een bril droeg, arm was en het nog niet bekend was dat ik ADHD en Asperger had; ik was gewoon vreemd en dus een makkelijk slachtoffer.

Later op een VMBO gewerkt in m'n volwassen leven, en zelfs als medewerker daar werd ik weer dagelijks gepest.
Werd nauwelijks tegen opgetreden.

Vroeger ook veel gepest omdat ik dik was en we weinig geld hadden. Gelukkig heb ik op iedere school waar ik heb gezeten wel vrienden gehad maar ik hoorde bij de nerds. Eigenlijk viel het op school nog best mee maar in de buurt was het nog veel erger. Ik was als de dood om zo`n groep pestkoppen tegen te komen als ik van de bushalte een stuk door de buurt naar huis moest lopen. We hebben in verschillende buurten gewoond maar vanaf mijn tienerjaren speciaal aan mijn ouders om een woning gevraagd met een bushalte voor de deur. Door de ervaringen met treiterkoppen in de eerdere buurten heb ik toen ook besloten om niet meer aan buitenspelen te doen en me volledig te richten op het transformeren tot nerd.

Nu ben ik ruim volwassen (net iets ouder dan 30) en ik denk dat als ik vroeger meer betrokken was geweest bij groepen ik nu een stuk socialer geweest zou zijn. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Ik zou gek worden als ik nu allemaal sociale contacten moest onderhouden.

Basischool nooit. Middelbare school eerste paar jaar ook niet, totdat we een havo profiel moesten kiezen en al m'n vrienden ineens in een andere klas zaten. Ik kwam alleen in een klas met vooral zittenblijvers terecht, volk wat elkaar doorgaans dus al paar jaar kende. Daar kom je als pubertje niet makkelijk tussen en als nieuweling ben je dan negen van de tien keer gewoon de lul. Het pesten ging niet heel ver maar het waren ook niet de leukste twee jaar van m'n leven.

Achteraf gezien viel het wel mee als ik sommige verhalen lees.

Interessant om te zien hoe sommige mensen die in het verleden zijn gepest ondanks dat, hier wel hun oordeel klaar hebben staan naar andere Fok!kers.

[ Bericht 1% gewijzigd door Gruj0 op 30-12-2020 17:14:33 ]

Zelf nooit gepest geweest, wel ken ik beide kanten.
Mijn broer en zijn vrienden waren best wel pestkoppen en 1 van mijn beste vriendinnen in mijn jeugd werd erg gepest.

Met mijn broer en zijn vriendengroep was niets mis, kregen ook gewoon op hun donder als de ouders erachter kwamen.
Geen nare thuis situatie of minderwaardigheidscomplex. Wel een hele hechte groep die hoog op de sociale ladder stonden (jeugd).
Ze zijn allemaal opgegroeid tot fijne mannen die het erg prima doen in het leven en leuke gezinnen hebben. Ook zijn ze nogsteeds een hechte vriendengroep. En zijn ze normaal en vriendelijk tegen anderen.

De jeugd vriendin had het zwaar en heeft lang nodig gehad om haar eigen weg te vinden. Maar toen ze eenmaal richting volwassen ging en haar eigen weg vond ging het beter tot zelfs echt goed.
Heb soms nog contact met haar en ben echt trots op wat ze bereikt heeft.
Ondanks de ‘slechte start’ heeft ze het echt gemaakt. Carrière waar ze blij van wordt, fijn gezin.
Haar ‘slechte start’ zat niet alleen in gepest worden, maar ook in ouders die ‘anders’ waren. Die haar in die jeugd niet genoeg weerbaarheid mee hebben gegeven, maar zelfs voor ‘minutie’ hebben gezorgd, enkel door ‘anders’ te zijn (waren hele lieve hippie’s).
Maar het waren goede ouders die hun dochter in deze mee hebben gegeven dat ze alles kon bereiken en dat heeft ze gedaan.
Ondanks en dankzij

Op de basisschool altijd veel gepest geweest. Niet echt een bepaalde reden. Gewoon een vervelende groep. Klieren elke dag omdat ik er niet op reageerde. Mij opwachten na school etc. Totdat ik een van de pesters in groep 8 een keiharde trap heb gegeven waarvan hij de rest van de dag mank heeft gelopen. Toen hoorde ik er opeens "bij". Maar daar had ik geen behoefte aan. Voelde vooral onrecht door de waardeloze docenten die altijd zeiden van "waar twee ruzie hebben hebben ook twee schuld...". Terwijl ik niets uitlokte en vooral uit de schijnwerpers wilde zijn voor mijn pesters.

Middelbare (vmbo) was een opluchting. Ik was best populair in de brugklas. Ook aandacht van meiden. Toen ik te veel positieve aandacht kreeg kwam de grootste pester (zat ik ook mee op de basisschool) om slecht over mij te praten. En andere mensen tegen mij op te zetten. Dat lukte hem en ben de laatste twee jaar heel onzeker geweest. Iedereen met wie ik het goed kon vinden werd tegen mij opgezet. Er werd vooral gepest over mijn uiterlijk. Op een gegeven moment ga je dit als "normaal" zien.
Vriendinnen had ik niet. Ook al was er genoeg interesse. Dit durfde ik gewoon niet. Wie wil mij nou?
School ging verder prima. Ik deed niets en haalde alles. Kon naar de Havo. Boeide mij ook totaal niet.
Ik was blij dat ik van iedereen weg was en ben naar het MBO gegaan. Eindelijk.... geen pesterijen en ik was veel op mijzelf. Kon door de richting van de opleiding ook weinig raakvlaken vinden met medeleerlingen.
Vervolgens naar het HBO (ICT) gegaan. Ook alles gehaald zonder iets te doen. Weinig aansluiting bij medestudenten. Veel van de typische diehard nerds. Waar niets mis mee is. Maar niet mijn groep.
Toen twee jaar gewerkt in loondienst. Lange werkdagen en veel in de auto zitten.
Collega's die vervelend naar je doen zodra je boven het maaiveld uitsteekt.
Die heb ik een dikke vinger gegeven en mijn eigen bedrijf gestart.
Dat gaat super en ben veel zekerder geworden over mijzelf. Maar voornamelijk op zakelijk vlak.
Prive had ik veel weggestopt. Vooral niet te veel sociale dingen doen of een relatie aangaan want de kans bestaat dat je weer gekwetst wordt. Iets wat ik wilde voorkomen.
Totaal uit het niets heb ik een relatie gekregen met een oud klasgenoot. Ze had zelf veel issues, depressief, eetstoornis obsessief opruimen, aantrekken en afstoten, zwaar aan de medicatie. En ik kan nog wel even doorgaan. Alleen maar rode vlaggen maar dat wilde ik niet inzien. En zag op de een of andere reden altijd hoop. Want ik had eindelijk iemand die van mij hield.
Achter deze relatie heb ik sinds een maand of 3 een punt gezet. Maar ik merk nu dat ik ook 10 stappen achteruit ben gegaan. En dat ik mij veel slechter voel dan voor de relatie.
Ik was weer vrij snel aan het daten als afleiding. Maar dit werkte uiteraard... averechts.


Volgende week krijg ik hulp hiermee want ik kom er zelf niet uit. Want op deze manier kan ik niet gelukkig zijn. En zal een volgende relatie ook in de weg zitten. Alles wat ik had meegemaakt is er door de ziekmakende relatie dubbel zo hard uitgekomen. Terwijl ik dacht dat het mij allemaal niets deed die pesterijen en dat dit het verleden was. Het brein zit bijzonder in elkaar haha.

Van de andere kant, kan alleen maar beter worden 😀. En hoop met hulp hieruit te komen.
Zelf heb ik mijn social media verwijderd omdat ik mij meet met het leven van anderen. En je zult versteld staan hoeveel rust je dit geeft! En heb ik twee nieuwe hobbies waar ik vrolijk van wordt.

Ik denk dat iedereen die gepest is geweest het met zich meedraagt en het eventueel op latere leeftijd eruit komt.

quote:

Op woensdag 30 december 2020 12:45 schreef -marz- het volgende:

[..]

Vaak managers en bestuurders die van kinds af aan in een overlevingsstand leven/werken, dat heeft ze ver gebracht. Vaak mensen die zelf ooit gepest zijn en daardoor hard zijn geworden, met volop narcistische afweer en daarmee mensen niet kunnen zien voor wie ze zijn. En daardoor signalen niet serieus nemen, uit angst reageren met rare interventies en juist de mensen die zwakte tonen hard aanpakken.

Waardoor de cultuur onveilig is en kontenlikkers overleven. Daardoor is zo'n beetje alles mogelijk, het is ieder voor zich.

Kan ik heel erg beamen... kostte me wel mijn droombaan, maar beter dat dan aanpassen en ook zo worden, omdat dat de enige manier is om te overleven in zo'n toko.

Kansloos, maar (letterlijk) keiharde realiteit.

quote:

Op woensdag 30 december 2020 19:10 schreef Blaatieblaat het volgende:
Het brein zit bijzonder in elkaar haha.

Van de andere kant, kan alleen maar beter worden 😀. En hoop met hulp hieruit te komen.
Zelf heb ik mijn social media verwijderd omdat ik mij meet met het leven van anderen. En je zult versteld staan hoeveel rust je dit geeft! En heb ik twee nieuwe hobbies waar ik vrolijk van wordt.

Ik denk dat iedereen die gepest is geweest het met zich meedraagt en het eventueel op latere leeftijd eruit komt.

Wauw wat een verhaal. Ik hoop ook dat je hier weer sterker uit komt.

Social media trek ik ook absoluut niet, vond dat een zwakte van mezelf maar het is veel rustiger als je het niet meekrijgt idd.

Dat laatste denk ik ook. Sociale uitsluiting is zo ingrijpend en vormt je op een bepaalde manier.

Vooral in mijn middelbare schooltijd (jaren negentig) werd ik veel gepest en gekleineerd.
Ik was anders, gesloten (introvert) en vooral kwetsbaar (onzeker, onhandig etc).
Veel mensen vonden mij een raar figuur; een sukkel, mietje of wat dan ook.
Ik heb hier mijn hele leven al last van.
Nog steeds ondervind ik hierin veel hinder op sociaal vlak.
Op de werkvloer kan ik met bepaalde collega's zeer moeilijk overweg.
Vooral ook omdat het contact niet goed loopt, of beter gezegd er eigenlijk helemaal niet is.
Ik voel een groot sociaal gat met diegenen en ze krijgen van mij ook totaal geen hoogte.
Ook op andere sociale gebieden ondervind ik zeer vele hinder.
Vriendschappen kan ik vaak niet in stand houden en lopen spaak (door verkeerde communicatie, oplopende irritaties, spanningen oid).
Ik wijk wellicht even wat af, maar deze problemen hebben in mijn hele leven doorgewerkt.
Nog steeds voel ik me anders en vooral kwetsbaar (ook door mijn autisme).
Heb nog steeds grote moeite ook om voor mezelf te kunnen opkomen.

Ik was vroeger een typisch muurbloempje en hoorde nergens bij. Ook wel gepest, maar meer door buitensluiten en uitlachen. Ik had een grote bril en een beugel, was altijd de dikste van de klas, terwijl ik niet dik was. In groep 6 moest ik naar een andere school waar mijn vader leraar was omdat er op de eerste school werd gepest. Ik had daar echter geen enkele last van. Pesten is pas ontstaan voor mij op de nieuwe basisschool en ging door op de middelbare, met name door het lievelingetje van mijn vader. Daar is wel een compleet vertekend zelfbeeld uit gekomen zonder zelfvertrouwen.

Pas toen ik mijn eerste relatie kreeg op mijn 17de, veranderde dit. Via hem kreeg ik vrienden en een plek waar ik me veilig voelde. Pas toen ik bij hem weg durfde te gaan, na 10 jaar omdat het simpelweg op was tussen ons, ben ik persoonlijk gaan groeien en merkte ik dat ik aandacht kreeg van zowel mannen als vrouwen en het ook alleen kon. Ik ben heel trots op wat ik heb bereikt, maar het was niet makkelijk. Nog steeds snap ik vriendschappen niet altijd en vind ik dat ik alles alleen moet kunnen. Ik reageer nog steeds vaak uit zelfbescherming, vind het moeilijk grenzen aan te geven. Ik ben ook heel bang dat mijn dochter hetzelfde mee zal maken.

@Spirit82
Wat heftig voor je.
Vind het knap van je dat je dit zo geschreven hebt hier.
Zelf werd ik in het verleden ook veel uitgelachen.
Dat heeft mij ook wel een flinke knauw gegeven.

] Op donderdag 31 december 2020 07:57 schreef Aurelio76 het volgende:
@:Spirit82
Wat heftig voor je.
Vind het knap van je dat je dit zo geschreven hebt hier.
Zelf werd ik in het verleden ook veel uitgelachen.
Dat heeft mij ook wel een flinke knauw gegeven.
[/quote]
Thanks, jouw verhaal klinkt ook wel herkenbaar, al heb ik dan geen autisme. Dat maakt het allemaal nog een graadje lastiger denk ik. Maar kinderen kunnen zo hard zijn, terwijl ze vast niet door hebben wat het effect is van wat ze doen.

@Spirit82
Mijn autisme heeft bij mij voor zeer veel problemen gezorgd.
Dat kinderen hard zijn en niet door hebben wat het effect kan zijn van pesten, is zeer zeker zo.

Wie kan er zich herinneren dat er tegen je gezegd werd op de basisschool "woorden doen geen pijn"?

Maar 25 jaar later nog exact de pijn kan herinneren wat die woorden je gaven?

[edit]
Ik ben op de basisschool nooit echt gepest, zelf ook niet gepest richting anderen.
Maar altijd kleine klassen gehad (max 15 kinderen of zo) dus dat pesten werd snel de kop in gedrukt, maar het kwam wel voor.

Maar op de middelbare school en dan in de brugklas wel.
Niet echt gepest maar door acties van m'n beste maatje toen (sinds groep 7 op de basisschool) en het achterbakse gedrag van hem (soort van indirect pesten toch wel nu ik erover nadenk) zijn mijn brugklas jaren een hel geworden.
Hij heeft veel, onware, roddels over mij verspreid (dat ik homo zou zijn, dat mijn ouders m'n huiswerk maakte etc.).
Andere mensen tegen mij op zetten enz.
Wat een backstabber was dat

Aan het eind van de tweede klas m'n klassenleraar opgebeld en gezegd dat ik in de derde niet meer bij hem in de klas wilde.
Vond hij nogal rigoureus want hij dacht dat we echt maatjes waren.

Beste beslissing die ik ooit had gemaakt.
Kwam in de klas terecht bij mensen die ik kende van een oude basisschool en dat klikte fantastisch.
Wel blijven zitten doordat het te gezellig was maar dat had ik niet willen missen.

Heb die gast nooit meer gesproken.
Hij fietste vaak langs en moest ie altijd z'n middelvinger naar me opsteken (geen idee waarom, ik had 'm z'n pispaaltje ontnomen ofzo ).


Moraal van het verhaal, mensen die een negatieve invloed op je hebben.
Gewoon afscheid van nemen!

[ Bericht 82% gewijzigd door nils7 op 31-12-2020 10:54:21 ]

quote:

Op donderdag 31 december 2020 10:43 schreef nils7 het volgende:
Wie kan er zich herinneren dat er tegen je gezegd werd op de basisschool "woorden doen geen pijn"?

Maar 25 jaar later nog exact de pijn kan herinneren wat die woorden je gaven?

Leraren zijn vaak mensen die aardig geliefd zijn en dat vanaf de geboorte eigenlijk al waren. In mijn omgeving is dat iig zo. Het is een bepaald slag volk waarbij eigenlijk alles wel o.k. is (echt, je pikt pabo-meisjes er zo uit; en anders doen ze wel iets wat ertegenaan ligt, zoals pedagogiek).

Dat kan het moeilijk maken om zichzelf in te leven in mensen die zich sociaal wat lastiger weten te redden.

quote:

Op donderdag 31 december 2020 10:59 schreef Eightyone het volgende:

[..]

Leraren zijn vaak mensen die aardig geliefd zijn en dat vanaf de geboorte eigenlijk al waren. In mijn omgeving is dat iig zo. Het is een bepaald slag volk waarbij eigenlijk alles wel o.k. is.

Dat kan het moeilijk maken om zichzelf in te leven in mensen die zich sociaal wat lastiger weten te redden.

Moet zeggen dat ik dat eerder uit de monden van kinderen hoorde dan van leraren.

Mijn basisschool zat er wel bovenop (zwager van de directrice van de school (en lerares in groep 8) was de toenmalige minister van onderwijs dus korte lijntjes).

Hier ook een pestverleden. Ik was voor mijn leeftijd erg lang en erg mager. Had geen vrouwelijke vormen en daar werden dan namen opgeplakt. Ik had ook een spleetje tussen mijn voorste tanden en dat was ook weer een reden voor gepest te worden. We droegen vreselijke kleren: dus weer een excuus voor scheldpartijtjes!
Er waren nog andere redenen ook en daar zijn mijn broers nog erger mee gepest, maar die vertel ik liever niet. Gelukkig is al het pesten bij ons 3 allemaal gestopt vanaf de leeftijd van 16/17.

quote:

Op donderdag 31 december 2020 12:03 schreef Lenny77 het volgende:
Hier ook een pestverleden. Ik was voor mijn leeftijd erg lang en erg mager. Had geen vrouwelijke vormen en daar werden dan namen opgeplakt.

Niet dat leraren persé aardiger zijn.

M'n lerares van groep 7 had een arsenaal van 'leuke' opmerkingen over te dunne mensen (daar was ik er een van).

quote:

Op donderdag 31 december 2020 08:18 schreef Aurelio76 het volgende:
@:Spirit82
Mijn autisme heeft bij mij voor zeer veel problemen gezorgd.
Dat kinderen hard zijn en niet door hebben wat het effect kan zijn van pesten, is zeer zeker zo.

Volgens mij weten kinderen dat maar al te goed; dat maakt het pesten juist "extra leuk", dat je de ander enorm veel pijn kunt doen en het leven van diegene langdurig kan verpesten.
Die pestkoppen groeien wel op en komen in de loop der jaren er achter dat hun plezier versus de ander z'n ellende niet echt door de beugel kan en ze verliezen meestal het plezier wel anderen zo naar beneden te trappen, maar de schade is natuurlijk allang gedaan bij de ander.

quote:

Op donderdag 31 december 2020 12:28 schreef Eightyone het volgende:
Niet dat leraren persé aardiger zijn.

M'n lerares van groep 7 had een arsenaal van 'leuke' opmerkingen over te dunne mensen (daar was ik er een van).

Echt raar maar ja. Zeker persoonlijk problemen met gewicht of zo, anders focus je niet zo op andermans uiterlijk slaat echt nergens op.

Ik ben mijn hele basisschool tijd heel erg gepest. Door de hele klas, ik was echt het pispaaltje. Ben geslagen, en vernederd en alles. Vreselijke rot tijd, en docenten die er ook niks aan deden, ja praten achter mijn rug met de klas waardoor het alleen nog maar erger werd.

In de eerste klas van de middelbare ging het nog even door want veel van mijn klas ging met naar de zelde school maar toen ben ik midden in de les een keer geknapt en heb ik iemand een knal verkocht. Toen was het over.

Gelukkig niet. Ben nooit gepest en heb nooit gepest. Op dat laatste ben ik oprecht trots

quote:

Op donderdag 31 december 2020 12:28 schreef Eightyone het volgende:

[..]

Niet dat leraren persé aardiger zijn.

M'n lerares van groep 7 had een arsenaal van 'leuke' opmerkingen over te dunne mensen (daar was ik er een van).

Echt? Hoe zielig is dat...
Daar gaat je goede voorbeeld dan.

quote:

Op donderdag 31 december 2020 12:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Echt raar maar ja. Zeker persoonlijk problemen met gewicht of zo, anders focus je niet zo op andermans uiterlijk slaat echt nergens op.

Ja, dan moesten we bijvoorbeeld bij handenarbeid met klei iets menselijks maken, en vielen de beentjes wat dun uit.

*vals stemmetje* "Je bent dat zelf toch niet, hè."



Maar goed, ik ben tot aan ongeveer 31/32-jarige leeftijd altijd te dun geweest (variërend van een paar kilo te licht tot bijna wegwaaiend skelet - maar dan had het een medische oorzaak), en kan überhaupt zowat een boek vullen met wat mensen dan tegen of over je zeggen. Nu het genormaliseerd is blijft het op het bodyshaming-vlak opvallend rustig.

[ Bericht 0% gewijzigd door Eightyone op 02-01-2021 09:59:47 ]

quote:

Op donderdag 31 december 2020 12:52 schreef ToT het volgende:

[..]

Volgens mij weten kinderen dat maar al te goed; dat maakt het pesten juist "extra leuk", dat je de ander enorm veel pijn kunt doen en het leven van diegene langdurig kan verpesten.
Die pestkoppen groeien wel op en komen in de loop der jaren er achter dat hun plezier versus de ander z'n ellende niet echt door de beugel kan en ze verliezen meestal het plezier wel anderen zo naar beneden te trappen, maar de schade is natuurlijk allang gedaan bij de ander.

Dat is absoluut zo.
Heb wel vaak het gevoel gehad dat de desbetreffende pestkoppen (uit mijn tijd dan) overal mee weg leken te komen.
Ook leraren deden weinig tot niets aan hun pestgedrag.
Nou wil ik leraren niet overal de schuld gelijk van geven.
Toch is het belangrijk dat hier tegenop getreden wordt (in zijn algemeenheid).
Ook om een signaal af te geven aan de 'pesters'.