PTA Planes, Trains & Automobiles
Gemotoriseerd of niet, alles op wielen heeft hier een plek. Van oldtimers tot je nieuwe fiets, van Smart tot brandweerwagen, post het hier!
Sorry dat het zo'n lap tekst is geworden, en dat het even duurde 
) dus ik vind het eigenlijk nooit nodig om aan te snijden 
Maar nu er met de corona-maatregelen veel mensen meer in diezelfde levensstijl terecht komen en daarover gaan klagen, denk ik dat enige perspectief geen kwaad kan 
Ik krijg nog steeds geen begeleiding, wel een UWV case-manager. Maar die zegt ook 'je hebt geen verplichting, dus als je het niet aankan doen we het niet' en tegelijk zijn er maar heel weinig geschikte oplossingen. Ik heb bijv niets meer dan een HAVO-diploma (omdat studeren al niet lukte) en mijn regio is relatief hoog in de werkloosheid. (Als er wel werk is, kan dat ook beter terecht komen bij mensen die er harder om zitten te springen dan ik) Dus hij checkt om de zoveel tijd hoe het gaat, en aangezien het niet zo lekker gaat is dat het dan Ik heb wel een paar proefperiodes gehad, maar nooit met echt succes. Drie jaar geleden heb ik een kleine 2 maanden bijna fulltime gewerkt bij een garage in Assen in een proefperiode (3 dagen in de week + 1 dag vrijwillig bij waar ik al zat), en ik ontdekte dat mij dat gewoon niet lukte.
Sindsdien heb ik niet de behoefte gehad om het nog eens te proberen, zeker niet toen de depressieklachten erbij kwamen. Er zijn wel wat instanties die (dag)begeleiding regelen voor mensen met autisme, maar wachttijd is 1,5 jaar en het is meer op jongeren gericht. Dus de kansen zijn er maar gering, en ik ben zelf gewoon vrij ontmoedigd geraakt. Dat is geen geweldige combinatie
Iedereen zegt dat hoor Maar dat is een deel van het probleem; je ziet het inderdaad niet af. Mensen denken bij autisme meestal alleen aan 'Rain Man'-types, maar hoogfunctionerend autisme is meer een intern probleem wat alleen op lange termijn opvalt als mensen herhaaldelijk net wat anders functioneren dan de rest. Ik kan mensen emotioneel slecht lezen, maar ik kan wel met ze omgaan omdat ik geleerd heb wat ik moet doen, en in de regel is dat gewoon nadoen wat de mensen al doen. En dat is prima voor oppervlakkig contact, al gaat dat zo nu dan mis als mensen (onbedoeld) anders reageren dan te verwachten valt; dan werkt het niet meer en is er soms kortsluiting waar ik dan buitenproportioneel op reageer. Maar wat bij de meesten vanzelf en natuurlijk gaat op sociaal-emotioneel vlak, moet ik veel actiever doen. En hoe langdurig of complexer contact, hoe actiever ik dat moet doen, wat veel (mentale) energie kost. Als ik het niet doe, is het alsof ik een beetje in een vreemd land leef waar ik de gebruiken net niet goed genoeg ken om volledig te integreren en mee te doen. Als ik wel meedoe, dan kan ik het nog steeds net niet bij houden en wordt de kans op zo'n kortsluiting weer veel groter.
Andere probleempunten zijn soms een overdaad aan prikkels, slecht bestand tegen druk/stress en omgaan met eigen emoties, en moeite hebben met onduidelijkheid en veranderingen. Op korte momenten kan ik daar redelijk tegen, maar het zijn ook juist dingen die je op een werkvloer vaak tegenkomt.
Of daarbuiten: sinds de zomer zit ik letterlijk in een bouwput, want de huurwoningen waar ik in zit worden vervangen maar omdat niet iedereen naar een andere woning kon slopen ze nu eest de lege woningen: tegenover en links en rechts van mij. En daarna zit ik er nog een keertje in want ik ga naar één van die nieuwe woningen, dus dan zijn de overgebleven ouwe woningen aan de beurt terwijl ik in de tussentijd 0 informatie krijg Dus erg lekker zit ik thuis ook al een tijdje niet.
Wat bedoel je trouwens met die uitdaging?
Alleen de auto's kosten relatief veel geld, maar zelfs dat valt wel mee zolang het gewoon onderhoud is. Ik betaal nu 52,- in de maand voor 4 autoverzekeringen (waarvan 2 geschorst en eentje mrb-vrij); dat betaalde ik toen ik net mijn rijbewijs had alleen voor de Mazda Ik kan alleen geen grote projecten doen, wat ik dan eigenlijk zou willen doen. Kijk, als het financieel niet kan, dan kan het niet. Maar ik heb ook niet echt uitzicht op een keer dat het wel zou kunnen. Voor een groot project heb ik een lasapparaat en ander vrij duur gereedschap nodig; als ik dat wil betalen dan moet ik werk vinden, wat prima is, maar dan loop ik keer op keer vast. Ik ben na 10 jaar nog steeds niet verder gekomen (ondanks pogingen), en als je niets met je ambities kunt dan verdwijnen ze.
Ik denk dat ik vooral de laatste 3-4 jaar afstandelijk ben geworden, toen het gat tussen mijn situatie en die van anderen (leeftijdsgenoten vooral) steeds groter werd. De raakvlakken op normale gebieden worden steeds minder, en ik merk ook dat de mentale conditie die ik nodig heb om sociaal actief/aanwezig te zijn veel minder is geworden (ook de redenen dat ik niet meer hier in de SC ben gaan posten). Dat werd/wordt door de depressie nog meer versterkt.
Op zich heb ik niet echt het idee dat ik heel erg veel empathie heb eigenlijk, maar ik ben er heel erg op gericht om conflicten te vermijden omdat dat situaties zijn waar ik niet mee overweg kan. Dus ik ben in het meeste (oppervlakkige) contact heel inschikkelijk, maar als ik interesse moet tonen moet ik daar echt heel actief aan denken en werken. Tot afgelopen zomer heb ik 4 jaar vrijwillig 1 dag en soms meer bij een kleine garage gewerkt (nu niet meer ivm rustige periode door corona). Dat is altijd goed gegaan, toffe en soepele lui en prima sfeer, maar als ik daar werk moet ik van mijzelf constant bij de hun peilen of ik het doe zoals zij het willen. Werk ik thuis zonder verantwoording aan derden, dan heb ik dat niet en werk ik toch heel anders. Wellicht ook dat de autisten waar jij mee werkt toch weer net op een ander niveau zitten dan ik Dat is het probleem van autisme; je kunt er vaak geen breed beleid op toepassen, voor het beste resultaat moet het echt per individu.
Maar als jij even klaar bent met kijken/gamen, heb jij nog een groot deel van de tijd die je aan werk of relatie kan spenderen (dacht ik hoor, ik ben niet helemaal bij
). Dan heb je al minder vrije tijd om op te vullen. Als ik even klaar ben met kijken of lezen dan heb ik naar weinig anders uit te kijken. In de afgelopen twee jaar ben ik ook gaandeweg veel opvulling verloren en er is niets voor terug gekomen; bijbaantje van huis-aan-huis-bezorger is verdwenen, grootmoeder die we regelmatig bezochten is overleden, vrijwilligersbaantje bij de garage is weg.
En je hebt toch meer te spenderen om iets nieuws te proberen Of beter gezegd, je kunt het makkelijker weer aanvullen. En mocht het stoppen, dan heb je altijd een cv, vaardigheden, diploma's en ervaring om je weer opnieuw opweg te helpen. Ik heb wel genoeg spaargeld (ik had een mooi bedrag kunnen sparen dankzij mijn grootmoeder, en daar heb ik een campertje van gekocht in het najaar), maar een hobby moet ook in de maandelijkse kosten-inkomsten verhouding passen. En daar heb ik niet zoveel spelingsruimte, wat dus niet erg is, maar het lijkt er ook niet op dat ik daar veel verbetering in kan brengen en dat werkt dan weer demotiverend
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 20-01-2021 01:57:52 ]
quote:
Op zich is het niet zo heel heftig, ik heb tot nu toe (mede dankzij wat steun van mijn ouders) het niet zwaar of zo. Ik heb geen geen schulden of in de basis problemen met rondkomen, en ik ben fysiek nog redelijk gezond. Er zijn zat mensen die het echt veel zwaarder hebben (en met heel wat meer veerkracht dan ikquote:Op dinsdag 12 januari 2021 15:05 schreef Anne het volgende:
[..]
Ow. Heftig.. Krijg je nu wel begeleiding? Of heb je daar gewoonweg geen behoefte aan? Want die kansen zijn er wel, toch?
Is het daarnaast een compliment als ik zeg dat ik niks aan je hebt gemerkt toen ik je tig jaar geleden een keer heb gemeet? Of kan je het goed verbergen voor de buitenwereld?
) dus ik vind het eigenlijk nooit nodig om aan te snijden Maar nu er met de corona-maatregelen veel mensen meer in diezelfde levensstijl terecht komen en daarover gaan klagen, denk ik dat enige perspectief geen kwaad kan Ik krijg nog steeds geen begeleiding, wel een UWV case-manager. Maar die zegt ook 'je hebt geen verplichting, dus als je het niet aankan doen we het niet' en tegelijk zijn er maar heel weinig geschikte oplossingen. Ik heb bijv niets meer dan een HAVO-diploma (omdat studeren al niet lukte) en mijn regio is relatief hoog in de werkloosheid. (Als er wel werk is, kan dat ook beter terecht komen bij mensen die er harder om zitten te springen dan ik) Dus hij checkt om de zoveel tijd hoe het gaat, en aangezien het niet zo lekker gaat is dat het dan
Ik heb wel een paar proefperiodes gehad, maar nooit met echt succes. Drie jaar geleden heb ik een kleine 2 maanden bijna fulltime gewerkt bij een garage in Assen in een proefperiode (3 dagen in de week + 1 dag vrijwillig bij waar ik al zat), en ik ontdekte dat mij dat gewoon niet lukte. Sindsdien heb ik niet de behoefte gehad om het nog eens te proberen, zeker niet toen de depressieklachten erbij kwamen. Er zijn wel wat instanties die (dag)begeleiding regelen voor mensen met autisme, maar wachttijd is 1,5 jaar en het is meer op jongeren gericht. Dus de kansen zijn er maar gering, en ik ben zelf gewoon vrij ontmoedigd geraakt. Dat is geen geweldige combinatie
Iedereen zegt dat hoor
Maar dat is een deel van het probleem; je ziet het inderdaad niet af. Mensen denken bij autisme meestal alleen aan 'Rain Man'-types, maar hoogfunctionerend autisme is meer een intern probleem wat alleen op lange termijn opvalt als mensen herhaaldelijk net wat anders functioneren dan de rest. Ik kan mensen emotioneel slecht lezen, maar ik kan wel met ze omgaan omdat ik geleerd heb wat ik moet doen, en in de regel is dat gewoon nadoen wat de mensen al doen. En dat is prima voor oppervlakkig contact, al gaat dat zo nu dan mis als mensen (onbedoeld) anders reageren dan te verwachten valt; dan werkt het niet meer en is er soms kortsluiting waar ik dan buitenproportioneel op reageer. Maar wat bij de meesten vanzelf en natuurlijk gaat op sociaal-emotioneel vlak, moet ik veel actiever doen. En hoe langdurig of complexer contact, hoe actiever ik dat moet doen, wat veel (mentale) energie kost. Als ik het niet doe, is het alsof ik een beetje in een vreemd land leef waar ik de gebruiken net niet goed genoeg ken om volledig te integreren en mee te doen. Als ik wel meedoe, dan kan ik het nog steeds net niet bij houden en wordt de kans op zo'n kortsluiting weer veel groter.Andere probleempunten zijn soms een overdaad aan prikkels, slecht bestand tegen druk/stress en omgaan met eigen emoties, en moeite hebben met onduidelijkheid en veranderingen. Op korte momenten kan ik daar redelijk tegen, maar het zijn ook juist dingen die je op een werkvloer vaak tegenkomt.
Of daarbuiten: sinds de zomer zit ik letterlijk in een bouwput, want de huurwoningen waar ik in zit worden vervangen maar omdat niet iedereen naar een andere woning kon slopen ze nu eest de lege woningen: tegenover en links en rechts van mij. En daarna zit ik er nog een keertje in want ik ga naar één van die nieuwe woningen, dus dan zijn de overgebleven ouwe woningen aan de beurt terwijl ik in de tussentijd 0 informatie krijg
Dus erg lekker zit ik thuis ook al een tijdje niet.Bedanktquote:Op dinsdag 12 januari 2021 21:45 schreef Paladijn het volgende:
[..]
Ligt daar juist je uitdaging niet? Op klein budget is alles erg lastig en een aantal van je hobby's brengen aardig kosten met zich mee.
Zoals Anne al aangaf was er bij de meetings (en Carbagerun!) niet aan je te merken dat je mensenschuw / afstandelijk was. Wellicht is dat op lange termijn anders, maar ik maak bijvoorbeeld in het werkveld autisten mee die aanmerklijk lastiger bij anderen passen (met name op het vlak van zelfreflectie en empathie) wat ik bij jou niet terug zie.
En aan de andere kant: overdaad schaadt. Ik heb ook vaak genoeg even geen zin in vermaak als films/tv-series en games, dus dan ga ik iets anders doen of me eens op iets nieuws orienteren. Sterkte in ieder geval en probeer de weg terug te vinden, soms zijn zelfs de kleine simpele dingen in het leven juist het meeste waard.
Wat bedoel je trouwens met die uitdaging?
Alleen de auto's kosten relatief veel geld, maar zelfs dat valt wel mee zolang het gewoon onderhoud is. Ik betaal nu 52,- in de maand voor 4 autoverzekeringen (waarvan 2 geschorst en eentje mrb-vrij); dat betaalde ik toen ik net mijn rijbewijs had alleen voor de Mazda
Ik kan alleen geen grote projecten doen, wat ik dan eigenlijk zou willen doen. Kijk, als het financieel niet kan, dan kan het niet. Maar ik heb ook niet echt uitzicht op een keer dat het wel zou kunnen. Voor een groot project heb ik een lasapparaat en ander vrij duur gereedschap nodig; als ik dat wil betalen dan moet ik werk vinden, wat prima is, maar dan loop ik keer op keer vast. Ik ben na 10 jaar nog steeds niet verder gekomen (ondanks pogingen), en als je niets met je ambities kunt dan verdwijnen ze.Ik denk dat ik vooral de laatste 3-4 jaar afstandelijk ben geworden, toen het gat tussen mijn situatie en die van anderen (leeftijdsgenoten vooral) steeds groter werd. De raakvlakken op normale gebieden worden steeds minder, en ik merk ook dat de mentale conditie die ik nodig heb om sociaal actief/aanwezig te zijn veel minder is geworden (ook de redenen dat ik niet meer hier in de SC ben gaan posten). Dat werd/wordt door de depressie nog meer versterkt.
Op zich heb ik niet echt het idee dat ik heel erg veel empathie heb eigenlijk, maar ik ben er heel erg op gericht om conflicten te vermijden omdat dat situaties zijn waar ik niet mee overweg kan. Dus ik ben in het meeste (oppervlakkige) contact heel inschikkelijk, maar als ik interesse moet tonen moet ik daar echt heel actief aan denken en werken. Tot afgelopen zomer heb ik 4 jaar vrijwillig 1 dag en soms meer bij een kleine garage gewerkt (nu niet meer ivm rustige periode door corona). Dat is altijd goed gegaan, toffe en soepele lui en prima sfeer, maar als ik daar werk moet ik van mijzelf constant bij de hun peilen of ik het doe zoals zij het willen. Werk ik thuis zonder verantwoording aan derden, dan heb ik dat niet en werk ik toch heel anders. Wellicht ook dat de autisten waar jij mee werkt toch weer net op een ander niveau zitten dan ik
Dat is het probleem van autisme; je kunt er vaak geen breed beleid op toepassen, voor het beste resultaat moet het echt per individu. Maar als jij even klaar bent met kijken/gamen, heb jij nog een groot deel van de tijd die je aan werk of relatie kan spenderen (dacht ik hoor, ik ben niet helemaal bij
). Dan heb je al minder vrije tijd om op te vullen. Als ik even klaar ben met kijken of lezen dan heb ik naar weinig anders uit te kijken. In de afgelopen twee jaar ben ik ook gaandeweg veel opvulling verloren en er is niets voor terug gekomen; bijbaantje van huis-aan-huis-bezorger is verdwenen, grootmoeder die we regelmatig bezochten is overleden, vrijwilligersbaantje bij de garage is weg. En je hebt toch meer te spenderen om iets nieuws te proberen
Of beter gezegd, je kunt het makkelijker weer aanvullen. En mocht het stoppen, dan heb je altijd een cv, vaardigheden, diploma's en ervaring om je weer opnieuw opweg te helpen. Ik heb wel genoeg spaargeld (ik had een mooi bedrag kunnen sparen dankzij mijn grootmoeder, en daar heb ik een campertje van gekocht in het najaar), maar een hobby moet ook in de maandelijkse kosten-inkomsten verhouding passen. En daar heb ik niet zoveel spelingsruimte, wat dus niet erg is, maar het lijkt er ook niet op dat ik daar veel verbetering in kan brengen en dat werkt dan weer demotiverend [ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 20-01-2021 01:57:52 ]
Ik zit trouwens momenteel op 6 auto's 
Maar 4 zijn er geschorst (en 2 daarvan waarschijnlijk voor donor/sloop) en de 96 is MRB-vrij.
De 205 is natuurlijk wel een burgerbak pur sang - 25 jaar geleden
Maar 4 zijn er geschorst (en 2 daarvan waarschijnlijk voor donor/sloop) en de 96 is MRB-vrij. De 205 is natuurlijk wel een burgerbak pur sang - 25 jaar geleden
Ik heb er nog helemaal geen foto van genomenquote:
Maar dit is uit de oorspronkelijk advertentie (had ik wel opgeslagen):
Renault Master uit 1986 met 250k op de tachograaf, die een jaar of 10 geleden is omgebouwd.
Ongeblazen 2,4 diesel (iets van 75 pk op 2,3 ton
). Op de snelweg tergend traag en erg luid... Wel een middenmotor 
Zonnepaneel, 60 liter watertank, LPG-tank voor de gaspitten + koelkast en zelfs een kacheltje. Bodem is nog hard. Hij heeft nog 1,5 jaar APK, maar ik heb hem op de brug gehad bij mijn garage en dat was allemaal prima. Alleen een lekje bij het aansluit-tuitje van de tank, wat gesoldeerd moest worden. Alleen van het voorjaar nog een beetje laswerk op 'non-cruciale plekken', een potje anti-roestbescherming, en misschien de remleidingen preventief vervangen als ik er toch onder moet. Misschien dat de hele buitenkant nog eens opnieuw met de roller gedaan kan worden - dat is al eerder gebeurd en hoeft ook niet zoveel te kosten.De luifel heb ik er maar even afgehaald, omdat die boven de 2,4 meter uitkomt en dat mag niet overal in de avond/nacht staan zonder vergunning. En ik heb hem ook niet echt nodig.
Ik vind het geen mooi model, maar een beetje fatsoenlijk T3tje kost 2x zoveel en ik wilde iets hebben dat er niet uitziet als een 'bus met caravan opbouw'. Dit ding zou ook vrij zelfvoorziend moeten zijn, en ik kan er nog fatsoenlijk in staan ook
[ Bericht 0% gewijzigd door Dingest op 20-01-2021 04:51:59 ]
Hij is wel heel praktisch 
En veel zullen er niet van zijn.
Ik heb bij één T3tje gekeken die binnen mijn budget viel. Wat een bult roest/laswerk voor dat geld
En toch, toen ik hem aan het bekijken was, kreeg die knul nog telefoontjes en stonden mensen letterlijk in de rij voor bezichtigingen op dezelfde dag. Ze hebben gewoon die hoge aaibaarheidsfactor.
En de motor achterin, wat bij een bus uit de jaren '80 wel enorm scheelt qua herrie tijdens het rijden...
Wat heb jij nu dan? Nog steeds een Saab 9-3?
En veel zullen er niet van zijn.Ik heb bij één T3tje gekeken die binnen mijn budget viel. Wat een bult roest/laswerk voor dat geld
En toch, toen ik hem aan het bekijken was, kreeg die knul nog telefoontjes en stonden mensen letterlijk in de rij voor bezichtigingen op dezelfde dag. Ze hebben gewoon die hoge aaibaarheidsfactor.En de motor achterin, wat bij een bus uit de jaren '80 wel enorm scheelt qua herrie tijdens het rijden...
Wat heb jij nu dan? Nog steeds een Saab 9-3?
Ik doelde er meer op dat de balans tussen "hobby's mogen geld kosten" en weinig tot geen budget hebben het best lastig maakt. Je zult dan keuzes moeten maken die je plezier weer verminderen. Zoals je bijvoorbeeld al aangeeft kun je met een baan makkelijk wat spaargeld achteruit leggen en daarmee goed gereedschap kopen waardoor je weer beter van de hobby en resultaten kunt genieten.quote:
Sorry dat het zo'n lap tekst is geworden, en dat het even duurde
[..]
[knip]
Bedankt
Wat bedoel je trouwens met die uitdaging?
Alleen de auto's kosten relatief veel geld, maar zelfs dat valt wel mee zolang het gewoon onderhoud is. Ik betaal nu 52,- in de maand voor 4 autoverzekeringen (waarvan 2 geschorst en eentje mrb-vrij); dat betaalde ik toen ik net mijn rijbewijs had alleen voor de Mazda
Ik denk dat ik vooral de laatste 3-4 jaar afstandelijk ben geworden, toen het gat tussen mijn situatie en die van anderen (leeftijdsgenoten vooral) steeds groter werd. De raakvlakken op normale gebieden worden steeds minder, en ik merk ook dat de mentale conditie die ik nodig heb om sociaal actief/aanwezig te zijn veel minder is geworden (ook de redenen dat ik niet meer hier in de SC ben gaan posten). Dat werd/wordt door de depressie nog meer versterkt.
Op zich heb ik niet echt het idee dat ik heel erg veel empathie heb eigenlijk, maar ik ben er heel erg op gericht om conflicten te vermijden omdat dat situaties zijn waar ik niet mee overweg kan. Dus ik ben in het meeste (oppervlakkige) contact heel inschikkelijk, maar als ik interesse moet tonen moet ik daar echt heel actief aan denken en werken. Tot afgelopen zomer heb ik 4 jaar vrijwillig 1 dag en soms meer bij een kleine garage gewerkt (nu niet meer ivm rustige periode door corona). Dat is altijd goed gegaan, toffe en soepele lui en prima sfeer, maar als ik daar werk moet ik van mijzelf constant bij de hun peilen of ik het doe zoals zij het willen. Werk ik thuis zonder verantwoording aan derden, dan heb ik dat niet en werk ik toch heel anders. Wellicht ook dat de autisten waar jij mee werkt toch weer net op een ander niveau zitten dan ik
Maar als jij even klaar bent met kijken/gamen, heb jij nog een groot deel van de tijd die je aan werk of relatie kan spenderen (dacht ik hoor, ik ben niet helemaal bij
En je hebt toch meer te spenderen om iets nieuws te proberen
Qua werk kan ik me overigens goed voorstellen dat je slecht langdurig ergens past, maar je hebt in ieder geval wat goede dagbestedingen gehad zo te lezen. De autisten in mijn werkveld zijn doorgaans het tegenovergestelde spectrum trouwens: overmatig eigenzinnig, geen acceptatie van terugkoppelingen/feedback, zich niet in kunnen leven in andere mensen en overdreven focus op vaak minder relevante details. Bij mensen die daar minder extreem in zijn kun je ze prima helpen zichzelf verder te ontplooien (naast het gewone klussen en kennisdeling houd ik me ook bezig met mensen zichzelf beter laten ontwikkelen - ook de niet autisten
), maar degenen waar dat niet mee lukt kom je op een gegeven moment in conflictsituaties terecht waar je alleen nog maar mensen weg kunt sturen. Overigens denk ik dat eenieder wel een handleiding heeft om mee samen te werken, de een meer dan de ander. En soms is het gewoon verstandiger vroeg te besluiten dat lang samenwerken niet vruchtbaar gaat zijn.Relatie is nog steeds 'aan', nog geen kinderen waardoor ik inderdaad naast het werk nog wat vermaak heb door games, tv en klussen aan/rond ons nieuwe huis naast de hobby's. Genoeg dagvulling dus, dat zal een stuk lastiger zijn zonder werk. Gaan werken vanuit een uitkering is sowieso al ontzettend lastig. Je ziet dat dat bij Alexxx wel goedgegaan is, maar dat heeft ook de nodige jaren aan vallen, opstaan en een lading doorzettingsvermogen gekost gok ik zo. Dat is voor de meeste mensen niet weggelegd, zelfs als je de wind wel mee hebt. Zolang je je maar bewust bent van je beperkingen en je mogelijkheden en berust dat niet alles perfect hoeft te zijn kun je een heel eind komen, ook op een klein budget
Juist met je camper en een nieuw huis op komst zou ik verwachten dat dat mooie opstekers voor je zijn, ook al zit je nu nog met wat onduidelijkheden rond het huis.
Sic nos rodunt omnes gentes et sic erimus egentes. Qui nos rodunt confundantur et cum iustis non scribantur.
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Die T3's zijn net als de T2/1 idioot duur en vaak ook nog eens slecht onderhouden... er stond ook een in de zijstraat van ons oude huis, daar werd af en toe nog wel in gereden maar vroeg me af hoe dat ding in godsnaam elke keer door de APK kwam.quote:Op woensdag 20 januari 2021 21:50 schreef Dingest het volgende:
Hij is wel heel praktisch
Ik heb bij één T3tje gekeken die binnen mijn budget viel. Wat een bult roest/laswerk voor dat geld
En de motor achterin, wat bij een bus uit de jaren '80 wel enorm scheelt qua herrie tijdens het rijden...
Wat heb jij nu dan? Nog steeds een Saab 9-3?
Lexxx rijdt dacht ik nog steeds in de 9-3 uit de OP en iets wat voor een pussywagon door moet gaan (ctrl-f op zijn joeptjoep kanaal
)Ik heb de 9000 aero weggedaan voor een Lexxxus is250
Iets met veel km's, onzuinig en best veel onderhoud waar ik geen tijd meer aan wilde besteden.
Sic nos rodunt omnes gentes et sic erimus egentes. Qui nos rodunt confundantur et cum iustis non scribantur.
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Sic nos rodunt omnes gentes et sic erimus egentes. Qui nos rodunt confundantur et cum iustis non scribantur.
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
Leuke Android apps van Little Blue Frog. Blog Carbagerun verslagen team 9000 - Spijker
quote:
Waarom worden dit soort dingen hier niet gepost?
Return of the Unox-muts
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
je bent hier altijd welkomquote:
Sorry dat het zo'n lap tekst is geworden, en dat het even duurde
[..]
[..]
Op zich is het niet zo heel heftig, ik heb tot nu toe (mede dankzij wat steun van mijn ouders) het niet zwaar of zo. Ik heb geen geen schulden of in de basis problemen met rondkomen, en ik ben fysiek nog redelijk gezond. Er zijn zat mensen die het echt veel zwaarder hebben (en met heel wat meer veerkracht dan ik
Ohja groetjes uit je regio
Return of the Unox-muts
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
Mijn derde 9-3 ondertussen, een zwarte moderne dit keer, en als speelgoedauto een Impreza plus vol kattenstickers.quote:
Hij is wel heel praktisch
Ik heb bij één T3tje gekeken die binnen mijn budget viel. Wat een bult roest/laswerk voor dat geld
En de motor achterin, wat bij een bus uit de jaren '80 wel enorm scheelt qua herrie tijdens het rijden...
Wat heb jij nu dan? Nog steeds een Saab 9-3?
Ik denk dat als ik mijn Asperger diagnose toen al had gehad dat ze me nooit zo hadden geholpen en ik nog steeds van kutbaan naar kutbaan hopte. Maar in wat ik nu doe komen de eigenschappen juist goed van pas. Ik post zo wel ff linkje naar artikel wat ik er over geschreven heb. Sinds de eerste lockdown is mijn depressie wel weer terug trouwens, dit keer gelukkig niet meer met suïcide neigingen.quote:
[..]
Ik doelde er meer op dat de balans tussen "hobby's mogen geld kosten" en weinig tot geen budget hebben het best lastig maakt. Je zult dan keuzes moeten maken die je plezier weer verminderen. Zoals je bijvoorbeeld al aangeeft kun je met een baan makkelijk wat spaargeld achteruit leggen en daarmee goed gereedschap kopen waardoor je weer beter van de hobby en resultaten kunt genieten.
Qua werk kan ik me overigens goed voorstellen dat je slecht langdurig ergens past, maar je hebt in ieder geval wat goede dagbestedingen gehad zo te lezen. De autisten in mijn werkveld zijn doorgaans het tegenovergestelde spectrum trouwens: overmatig eigenzinnig, geen acceptatie van terugkoppelingen/feedback, zich niet in kunnen leven in andere mensen en overdreven focus op vaak minder relevante details. Bij mensen die daar minder extreem in zijn kun je ze prima helpen zichzelf verder te ontplooien (naast het gewone klussen en kennisdeling houd ik me ook bezig met mensen zichzelf beter laten ontwikkelen - ook de niet autisten
Relatie is nog steeds 'aan', nog geen kinderen waardoor ik inderdaad naast het werk nog wat vermaak heb door games, tv en klussen aan/rond ons nieuwe huis naast de hobby's. Genoeg dagvulling dus, dat zal een stuk lastiger zijn zonder werk. Gaan werken vanuit een uitkering is sowieso al ontzettend lastig. Je ziet dat dat bij Alexxx wel goedgegaan is, maar dat heeft ook de nodige jaren aan vallen, opstaan en een lading doorzettingsvermogen gekost gok ik zo. Dat is voor de meeste mensen niet weggelegd, zelfs als je de wind wel mee hebt. Zolang je je maar bewust bent van je beperkingen en je mogelijkheden en berust dat niet alles perfect hoeft te zijn kun je een heel eind komen, ook op een klein budget
mijn YouTube kanaal is niet monetized 😎quote:
Dat zijn voorlopig wel even genoeg linkjes waaraan je verdient
Op een link naar mijn site op fok klikken gemiddeld drie mensen. Bij duizend kliks verdien ik, na aftrek van kosten, voor belasting, 50 cent. Over 666 linkjes maak ik ff een euro naar Danny over, staan we weer quitte.
Yeesz wat een verschil met 15 jaar geleden....... zeg maar toen fristi nog haar hadquote:
En auto update van dik een jaar terug:
Alexxxxxx achter een rietje te verstoppen viel
Return of the Unox-muts
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
Bezitter van een burgerbak Voorheen Alfist
verrekte koekwaus :')
Pappa van Aafke en Onno
O, zoquote:
[..]
Ik doelde er meer op dat de balans tussen "hobby's mogen geld kosten" en weinig tot geen budget hebben het best lastig maakt. Je zult dan keuzes moeten maken die je plezier weer verminderen. Zoals je bijvoorbeeld al aangeeft kun je met een baan makkelijk wat spaargeld achteruit leggen en daarmee goed gereedschap kopen waardoor je weer beter van de hobby en resultaten kunt genieten.
Qua werk kan ik me overigens goed voorstellen dat je slecht langdurig ergens past, maar je hebt in ieder geval wat goede dagbestedingen gehad zo te lezen. De autisten in mijn werkveld zijn doorgaans het tegenovergestelde spectrum trouwens: overmatig eigenzinnig, geen acceptatie van terugkoppelingen/feedback, zich niet in kunnen leven in andere mensen en overdreven focus op vaak minder relevante details. Bij mensen die daar minder extreem in zijn kun je ze prima helpen zichzelf verder te ontplooien (naast het gewone klussen en kennisdeling houd ik me ook bezig met mensen zichzelf beter laten ontwikkelen - ook de niet autisten
Relatie is nog steeds 'aan', nog geen kinderen waardoor ik inderdaad naast het werk nog wat vermaak heb door games, tv en klussen aan/rond ons nieuwe huis naast de hobby's. Genoeg dagvulling dus, dat zal een stuk lastiger zijn zonder werk. Gaan werken vanuit een uitkering is sowieso al ontzettend lastig. Je ziet dat dat bij Alexxx wel goedgegaan is, maar dat heeft ook de nodige jaren aan vallen, opstaan en een lading doorzettingsvermogen gekost gok ik zo. Dat is voor de meeste mensen niet weggelegd, zelfs als je de wind wel mee hebt. Zolang je je maar bewust bent van je beperkingen en je mogelijkheden en berust dat niet alles perfect hoeft te zijn kun je een heel eind komen, ook op een klein budget
Ik wist niet of je dat bedoelde als 'leuk' of 'lastig' om zo uitgedaagd te worden, vandaar Kan ook wel leuk zijn hoor, maar dat is vaak meer keuze dan noodzaak. Al mijn proefperiodes zijn wel altijd 'nuttig' geweest, ja. Plekken waar ik wat kon leren of hoopte een fijne plek in te kunnen vinden. Nadeel is wel dat ik alleen proefperioden of werkervaringsplekken heb gehad: ik ben nog nooit ergens in loondienst geweest.
Tsja, veel mensen hebben sowieso al moeite met kritiek en feedback, en je vraagt ook om systematisch iets te veranderen in gedrag bij een groep die inherent moeilijk kunnen veranderen
Dat is voor beide partijen lastig, en zal ook lang niet altijd lukken. En als het niet lukt, hoeft dat niet per se aan jou of hun te liggen. Kan ook de combinatie zijn - de ene klikt werkt, de andere niet. Als autisten mee willen doen in de maatschappij, moeten ze echt passen en meten en dat komt gewoon heel secuur. Alex heeft denk ik ook darin het geluk dat hij een beetje een nichemarkt heeft wat ook gewoon goed bij hem past en dat hij zelf wat kan vormgeven, en inderdaad misschien heeft hij ook wat meer doorzettingsvermogen dan ik. En natuurlijk werkt iedereen anders, met ieder z'n eigen eigenaardigheden
Pas wanneer de eigenaardigheden ontwrichtend werken wordt het een probleem, en dan gaan we over stoornissen spreken. Die drempel schuift wel meer op naarmate je meer eisen aan het functioneren/meedraaien in een samenleving gaat stellen. Voorlopig zie ik wel hoe het gaat, het is nu iedere dag een worsteling om motivatie te krijgen om iets te doen. Ook omdat er gewoon niet zoveel te doen is.
Goed om te horen
Verhuizen is altijd wel even een serieus dingetje, zeker met nieuwbouw... Van wat ik gezien heb is het wel een mooi huis. Wat doet zij dan tegenwoordig?
Toen was ik op mijn dikst. Nu beweeg ik dagelijks en leeg ik hoofdzakelijk veganistisch.quote:
[..]
Yeesz wat een verschil met 15 jaar geleden....... zeg maar toen fristi nog haar had
Alexxxxxx achter een rietje te verstoppen viel
Die dingen worden mechanisch rijdend gehouden, totdat er iemand met een lasapparaat en heel veel tijd nodig is... En dan gaan ze voor een absurd hoog bedrag in de verkoopquote:
[..]
Die T3's zijn net als de T2/1 idioot duur en vaak ook nog eens slecht onderhouden... er stond ook een in de zijstraat van ons oude huis, daar werd af en toe nog wel in gereden maar vroeg me af hoe dat ding in godsnaam elke keer door de APK kwam.
Lexxx rijdt dacht ik nog steeds in de 9-3 uit de OP en iets wat voor een pussywagon door moet gaan (ctrl-f op zijn joeptjoep kanaal
Ik heb de 9000 aero weggedaan voor een Lexxxus is250
Maar ja, dat is tegenwoordig de oldtimermarkt. Want als 'ik het zelf even laten lassen en ff spuiten, kan ik veel meer vragen'...Ik heb wel aan zo'n T2 gewerk, geholpen met een gerestaureerd exemplaar opbouwen. Als ze in goede staat verkeren is het allemaal wel heel leuk en charmant spul, dus niet zo gek dat die prijzen hoog liggen. Met die T3 camper heb ik een proefrit gemaakt, daar had ik meer het gevoel met iets leuks op pad te zijn dan met die Master.
Uiteindelijk gewoon de verstandigere keuze gemaakt voor wat ik echt nodig had (op voor een camper een klein budget).
Die Lexus wist ik nog
Leuk blauw kleurtje ook, toch?
Ah, toch wel. Diezelfde 9-3 uit de OP waar je brokken mee had gemaakt, dus?quote:
[..]
Mijn derde 9-3 ondertussen, een zwarte moderne dit keer, en als speelgoedauto een Impreza plus vol kattenstickers.
Speelgoedauto had ik vaag iets over gelezen, net als Anne en een Autobianchi. Dat de rest weg was gegaan had ik al gezien. Ik vrees dat ik binnenkort ook wat moet opruimen bij de verhuizing, maar dat zal niet zoveel opleveren
