Ik ben in 2002 besneden, dus misschien zijn de procedures inmiddels veranderd. Bij mij gebeurde het poliklinisch, door de uroloog in het ziekenhuis.
Je moet dan in een stoel gaan zitten en krijg je een soort lakentje over je heen met een gat bij je kruis. Vervolgens komt de verpleegster je dat roodbruine anti-infectiespul op je zaakje smeren. Daarna zetten ze twee verdovingen (met verdomd grote spuiten overigens), eentje in de wortel van je lul en eentje ongeveer in het midden van je lul.
Je mag kiezen hoe 'strak' je besneden wilt worden, dwz hoeveel huid er weggehaald moet worden, en of er nog wat aan je toompje bijgesneden moet worden.
Vervolgens gaat de slager (pardon, uroloog) aan de slag. Ondanks de verdoving voel je het wel, hetzelfde soort scherpe, withete pijn die je ook weleens bij de tandarts voelt als die per ongeluk een zenuw raakt. Het duurt maar enkele minuten, maar het lijkt langer. Ondertussen moet je wel naar het plafond blijven kijken natuurlijk, je wilt niet zien wat er daar beneden gebeurt
Napijn valt mee, dat had ik alleen even toen de verdoving uitgewerkt raakte. Je ligt dan op zo'n verkoeverzaaltje. Nadat ik pijnstillers had ingenomen verdween de napijn grotendeels en die kwam niet meer terug.
Het grootste euvel als je eenmaal weer thuis bent zijn de nachtelijke stijfjes, dan word je wel even wakker van de pijn. En je mag de eerste dagen niet in bad, want dan kan de wond weer open gaan. Ik ging in bad toen het wel weer mocht, maar ik bleef te lang weken waardoor het toch weer ging bloeden; het leek wel of ik in een bad gevuld met bloed zat! Dan schrik je wel even.
Maar goed, sterkte ermee!