R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dag dag. Helaas hebben mijn vrouw en ik zware ruzie. We hebben het geprobeerd bij te leggen, maar het blijft maar opleven en er komt maar geen oplossing. Relatietherapie wil ze niet, al sta ik op het punt dat te eisen. We hebben een kind van 1.
Ons probleem is in mijn ogen dat er geen echt constructief gesprek is. Het blijft bij "ok ja dan heb ik het fout gedaan. Sorry, nu goed?" Of "neem het nou gewoon eens aan in plaats van altijd een weerwoord". "Jamaar het zit anders dan jij het beschrijft" "zie je je net nooit iets aan, altijd een weerwoord".
Zijn er methodieken die ruzies of zulke gesprekken kunnen structureren? Waarmee je een ruzie in een impasse kan doorbreken?
Ons probleem is in mijn ogen dat er geen echt constructief gesprek is. Het blijft bij "ok ja dan heb ik het fout gedaan. Sorry, nu goed?" Of "neem het nou gewoon eens aan in plaats van altijd een weerwoord". "Jamaar het zit anders dan jij het beschrijft" "zie je je net nooit iets aan, altijd een weerwoord".
Zijn er methodieken die ruzies of zulke gesprekken kunnen structureren? Waarmee je een ruzie in een impasse kan doorbreken?
Het klinkt als jij denkt dat je boven je vrouw staat en het beter wil weten dan je vrouw, dat is een verkeerde uitgangspositie
Ik zoek naar manieren om vastgelopen communicatie vlot te trekken. Vastgelopen door verschillende stijlen van ruzie maken en emoties waardoor normaal reageren niet meer lukt.
Zijn daar methodieken voor.
Zo niet wordt het een relatietherapeut, maar dat wil ze niet. Dus eerst samen er nog maar eens uit proberen te komen. Maar dat lukt ons blijkbaar niet op onze eigen manier, helaas.
Zijn daar methodieken voor.
Zo niet wordt het een relatietherapeut, maar dat wil ze niet. Dus eerst samen er nog maar eens uit proberen te komen. Maar dat lukt ons blijkbaar niet op onze eigen manier, helaas.
Dit is moeilijk maar kan helpen: jullie zinnen met ‘ik heb het gevoel dat...’ te beginnen. Dan hou je kritiek bij jezelf. En je ondervangt gehakketak. En je komt bij de ware gevoelens en motivaties.
Ja, natuurlijk zijn daar methodieken voor. Maar als jullie daar geen van beiden kaas van hebben gegeten en zij er ook niet echt voor open lijkt te staan, heb ik daar geen hoge verwachtingen van.
The love you take is equal to the love you make.
Misschien heb je hier iets aan: https://moonconsultancy.w(...)eft-relatietherapie/
Beseffen dat de ruzie niet inhoudelijk gaat over het onderwerp waarover je ruzie maakt kan al helpen. Ruzie wordt gemaakt omdat er ergens pijn zit. Dus ga ook vooral in op het waarom van beide kanten en neem dan de tip van Boca_Raton ter harte.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 21-12-2020 20:32:59 ]
Beseffen dat de ruzie niet inhoudelijk gaat over het onderwerp waarover je ruzie maakt kan al helpen. Ruzie wordt gemaakt omdat er ergens pijn zit. Dus ga ook vooral in op het waarom van beide kanten en neem dan de tip van Boca_Raton ter harte.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 21-12-2020 20:32:59 ]
Je kan misschien wat lenen uit onderhandelingstheoriën / zakelijke of politieke conflictoplossingen. Veel gaan in op impasses doorbreken.
Een mooi om toe te passen is precies het tegenovergestelde zeggen of doen dan wat van je verwacht wordt of gewend bent. Dan doorbreek je een cirkel.
En zo zijn er talloze truukjes meer
Een mooi om toe te passen is precies het tegenovergestelde zeggen of doen dan wat van je verwacht wordt of gewend bent. Dan doorbreek je een cirkel.
En zo zijn er talloze truukjes meer
@BOCA: Dank je dat is op zich een goede tip. Maar we lijken inhoudelijk langs elkaar te praten en alleen maar te hakketakken, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik zoek iets als:
Schrijf allebei een brief over waar het voor jou om draait
Of
De een stelt de ander 5 minuten alleen maar vragen. Open vragen zonder oordeel. Na 5 minuten beschrijf je wat het probleem is dat de ander dwars zit.
Zulk soort dingen
Ik zoek iets als:
Schrijf allebei een brief over waar het voor jou om draait
Of
De een stelt de ander 5 minuten alleen maar vragen. Open vragen zonder oordeel. Na 5 minuten beschrijf je wat het probleem is dat de ander dwars zit.
Zulk soort dingen
Ja dank je daar herken ik veel in. Ga ik nog ff goed doorlezen.quote:Op maandag 21 december 2020 20:28 schreef Chia het volgende:
Misschien heb je hier iets aan: https://moonconsultancy.w(...)eft-relatietherapie/
Beseffen dat de ruzie niet inhoudelijk gaat over het onderwerp waarover je ruzie maakt kan al helpen. Ruzie wordt gemaakt omdat er ergens pijn zit. Dus ga ook vooral in op het waarom van beide kanten en neem dan de tip van Boca_Raton ter harte.
Ik ken een stel en zodra ze ruzie hebben spreken ze af om 3 dagen elkaar met rust te laten/ zo min mogelijk met elkaar te spreken. En na drie dagen gaan ze dan rustig bespreken wat er precies aan de hand was. En zo niet vergeten/ die ene ruzie in de doofpot als het achteraf niet belangrijk genoeg was. Probeer altijd het grotere plaatje te overzien en in te zien dat liefde en respect centraal staat.
En verder vooral kalm blijven en wel laten merken dat je respect hebt voor de ander (z’n mening) , ook al ben je er niet mee eens. Dit vereist wel bepaalde ‘communicatie skills’. Leer op een juiste en respectvolle manier aan te geven en bij jezelf in te schatten wat je precies zo ergert en maak ook de inschatting in hoeverre dit haalbaar is voor de ander om rekening mee te houden en of het niet al te ‘overdreven is’ van jezelf. Misschien komt het ergens vandaan.
Als je er niet uitkomt met goede communicatieskills opbouwen zou ik op een goede manier met je vriendin aangeven dat relatietherapie jullie goed kan helpen, niet ongewoon is en juist omdat je haar beter wilt begrijpen zodat jullie dichter naar mekaar groeien. Het draait dus allemaal om goede communicatie.. en die kan al ontstaan vanaf één kant. Als de een op een goede manier communiceert, zelfreflecteerd en afstemt op de ander, behandelt de ander je in 99% van de gevallen ook respectvoller. Succes!
En verder vooral kalm blijven en wel laten merken dat je respect hebt voor de ander (z’n mening) , ook al ben je er niet mee eens. Dit vereist wel bepaalde ‘communicatie skills’. Leer op een juiste en respectvolle manier aan te geven en bij jezelf in te schatten wat je precies zo ergert en maak ook de inschatting in hoeverre dit haalbaar is voor de ander om rekening mee te houden en of het niet al te ‘overdreven is’ van jezelf. Misschien komt het ergens vandaan.
Als je er niet uitkomt met goede communicatieskills opbouwen zou ik op een goede manier met je vriendin aangeven dat relatietherapie jullie goed kan helpen, niet ongewoon is en juist omdat je haar beter wilt begrijpen zodat jullie dichter naar mekaar groeien. Het draait dus allemaal om goede communicatie.. en die kan al ontstaan vanaf één kant. Als de een op een goede manier communiceert, zelfreflecteerd en afstemt op de ander, behandelt de ander je in 99% van de gevallen ook respectvoller. Succes!
D'r hoort een boekie bij, van de therapeute die deze methodiek heeft ontwikkeld:quote:Op maandag 21 december 2020 20:34 schreef Benano1 het volgende:
[..]
Ja dank je daar herken ik veel in. Ga ik nog ff goed doorlezen.
https://www.bol.com/nl/f/houd-me-vast/9200000005399519/
Aanrader. Bij mij hielp het niet speciaal door de ruzies te structureren, maar het werkte doordat ik heel andere dingen eruit kon halen en daardoor heel anders reageren.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Oh geinig dat wist ik helemaal niet. Maar ik las altijd de stukjes van Annette Heffels over relatietherapie die ik vaak erg interessant vond en naar aanleiding daarvan ging ik Googlen.quote:Op maandag 21 december 2020 21:02 schreef sigme het volgende:
[..]
D'r hoort een boekie bij, van de therapeute die deze methodiek heeft ontwikkeld:
https://www.bol.com/nl/f/houd-me-vast/9200000005399519/
Aanrader. Bij mij hielp het niet speciaal door de ruzies te structureren, maar het werkte doordat ik heel andere dingen eruit kon halen en daardoor heel anders reageren.
Iedereen sowieso bedankt voor de tips en ga het lezen.
Als men toch nog tips heeft met bepaalde gespreksvormen of oefeningen... Ik hoor het graag
Als men toch nog tips heeft met bepaalde gespreksvormen of oefeningen... Ik hoor het graag
Volgens mij biedt dat boek daar wel handvaten voor.quote:
Iedereen sowieso bedankt voor de tips en ga het lezen.
Als men toch nog tips heeft met bepaalde gespreksvormen of oefeningen... Ik hoor het graag
Zeg eens 'ik vind zus zo' - het laat je gevoel spreken. Met 'jij doet dit dat' plaats je jezelf buiten de discussie waar de ander niks aan heeft, en zo maak je de muur alleen maar hoger.quote:Op maandag 21 december 2020 20:11 schreef Benano1 het volgende:
Zijn er methodieken die ruzies of zulke gesprekken kunnen structureren?
Mildere argumenten gebruiken, die wél de boodschap doorgeven maar niet de lading van de eigenlijke mening aanduiden.quote:Waarmee je een ruzie in een impasse kan doorbreken?
Google is your friend, abuse your friends
Ik ben al 34 jaar samen en het woord therapeut is nooit gevallen, ik vraag mij af of jullie wel bij elkaar passen.quote:
Ik zoek naar manieren om vastgelopen communicatie vlot te trekken. Vastgelopen door verschillende stijlen van ruzie maken en emoties waardoor normaal reageren niet meer lukt.
Zijn daar methodieken voor.
Zo niet wordt het een relatietherapeut, maar dat wil ze niet. Dus eerst samen er nog maar eens uit proberen te komen. Maar dat lukt ons blijkbaar niet op onze eigen manier, helaas.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Dat het bij jou niet aan te pas hoeft te komen is mooi, maar betekent niet persé dat anderen er geen baat bij hebben en dat het niet beter kan gaan. Ik kom uit een gezin die ook gezinstherapie heeft gehad en daar hebben we ontzettend veel baat bij gehad. Inmiddels niet meer nodig en begrijpen we elkaar veel meer.quote:
[..]
Ik ben al 34 jaar samen en het woord therapeut is nooit gevallen, ik vraag mij af of jullie wel bij elkaar passen.
Een derde erbij kan helpen om objectief alles te kunnen bekijken en te werken aan onderliggende problemen. Vergelijken met elkaar heeft geen zin, aangezien iedereen anders is met een andere achtergrond.
Uiteraard is dit enkel mijn kant van het verhaal, maar dat is mijn stijl van ruzie maken. En zij doet dat ook wel, maar een van mijn punten is dat zij niet constructief is in ruzies, maar alleen maar bezig met "te winnen". Verbale argumenten geven die leuk klinken, maar eigenlijk niet echt in gaan op wat ik zeg en daar hou ik een dubbel zuur gevoel aan over.quote:
[..]
Zeg eens 'ik vind zus zo' - het laat je gevoel spreken. Met 'jij doet dit dat' plaats je jezelf buiten de discussie waar de ander niks aan heeft, en zo maak je de muur alleen maar hoger.
[..]
Mildere argumenten gebruiken, die wél de boodschap doorgeven maar niet de lading van de eigenlijke mening aanduiden.
Een ander thema is mijn werk. Ik werk ondersteunend in de zorg. Moet soms eea doen voor de crisisorganisatie. We hebben een moeilijke tijd met de kleine gehad, zij als moeder extra, maar waar mogelijk als vader dag en nacht geholpen. Thuiswerken was dus deels oppassen. Werk er nog niet zo lang dus ik wil t ook goed doen en ivm corona moet ik soms op locatie zijn.
Zij zegt: je bent overwerkt, neem rust, je bent niet met je volle gedachten bij ons. Ik: ja graag, maar ik MOET soms op locatie zijn en ik kan niet even lekker vakantie nemen. Besides, ik voel me eigenlijk best fit. Zij: overleggen doe je voortaan thuis, dat wil het kabinet. Ik: crisisorganisatie komt nou eenmaal soms fysiek bijeen, met de juiste maatregelen. Zij: zeg vaker nee. Ik: dat kan maar deels want ik zit nou eenmaal op een positie waar in ik voor specifieke taken gevraagd wordt. Daarnaast zal men mij HEEL raar aankijken als ik het afschuif. Zij: zie je, werk gaat altijd voor.
En dan het overwerkt zijn: ja iemand van buiten ziet dat soms beter dan jijzelf. Toch voel ik dat ik voldoende fut en energie heb, ja tuurlijk wil ik vakantie. Vorig jaar maar 2 weken in t voorjaar. Maar ik kan door en voor een deel moet dat ook gewoon nu. Zorgemedewerkers staan aan het bed, ik kan dan niet zeggen "succes hè". Maar nu mag ik dus niet thuis overwerken, terwijl ik tijdens werk vaak met de baby help en deels daardoor dan niet uitkom. Waardoor werk opstapelt en juist dat geeft stress. Als er crisisoverleg (eens per twee weken ongeveer) is moet ik vragen of ik kan inbellen, waarvan ik weet dat het niet gewenst is, en ik eigenlijk gewoon voor lul sta als ik dat vraag.
En dan tijdens de ruzie: erken dat je overwerkt bent. Ik: het ligt genuanceerder en ik wil het ook over jou rol hebben. Zij: geef nou niet altijd een weerwoord, erken het nou eens. Ik: .... Zucht.
Je vindt dat zij altijd wil winnen, maar uit het stukje dat je hierboven post maak ik op dat zij zich oprecht zorgen om je maakt en jij je niet wilt verdiepen in de achterliggende reden.
Het gaat helemaal niet om het thuiswerken of om het “ helpen” (serieus? Helpen?) met de baby. Ze voelt zich mogelijk niet gezien en gehoord. En jij komt over alsof je niet naar haar wilt luisteren. Sterker nog, je begint over haar rol.....
Het gaat helemaal niet om het thuiswerken of om het “ helpen” (serieus? Helpen?) met de baby. Ze voelt zich mogelijk niet gezien en gehoord. En jij komt over alsof je niet naar haar wilt luisteren. Sterker nog, je begint over haar rol.....
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Iemand die beter denkt te weten dan jijzelf dat je overwerkt bent en gaat lopen pushen dat je dat moet erkennen terwijl jij jezelf gewoon helemaal prima voelt bij het reilen en zeilen is ook gruwelijk irritant. Maar doorvragen op die achterliggende zorgen is waarschijnlijk wel deel van de oplossing.
En ik vraag me ook af of je vrouw wel happy is met de taakverdeling, omdat jij je vooral verantwoordelijk lijkt te voelen voor je werk en thuis 'help' je. Dus misschien ervaart zij wel een onbalans qua energie en tijd die jij in je werk steekt en hoeveel in je gezin (en dat wordt dan misschien ongelukkig vertaald in overwerkt zijn), waar zij nu hoofdverantwoordelijke lijkt te zijn tegen wil en dank terwijl ze misschien liever een team is, maar machteloos staat om dat te veranderen.
En ik vraag me ook af of je vrouw wel happy is met de taakverdeling, omdat jij je vooral verantwoordelijk lijkt te voelen voor je werk en thuis 'help' je. Dus misschien ervaart zij wel een onbalans qua energie en tijd die jij in je werk steekt en hoeveel in je gezin (en dat wordt dan misschien ongelukkig vertaald in overwerkt zijn), waar zij nu hoofdverantwoordelijke lijkt te zijn tegen wil en dank terwijl ze misschien liever een team is, maar machteloos staat om dat te veranderen.
Ja, zo noem ik het. Ben het type vader dat maximaal helpt, ik doe alle nachtvoedingen en verder ook gewoon met voedingen, spelen, wandelen, gezondheid en huishouden mijn deel doe.
En ik heb nu eenmaal een baan waarbij ik eens in de +/-2 weken een dagdeel weg ben. En er soms een opdracht komt die morgen af moet zijn. Als zij vervolgens daar faliekant voor gaat liggen dan levert DAT mij stress op. Laat me het even op papier zetten zodat het uit mijn hoofd is. Accepteer dat ik soms weg MOET. Want voor een deel ontstaat de situatie doordat ik veel met de baby doe.
En ik heb nu eenmaal een baan waarbij ik eens in de +/-2 weken een dagdeel weg ben. En er soms een opdracht komt die morgen af moet zijn. Als zij vervolgens daar faliekant voor gaat liggen dan levert DAT mij stress op. Laat me het even op papier zetten zodat het uit mijn hoofd is. Accepteer dat ik soms weg MOET. Want voor een deel ontstaat de situatie doordat ik veel met de baby doe.
Ja afgelopen jaar heb ik heel regelmatig buiten werktijden wat extra moeten doen. Daardoor zit ze nu aan haar tax en is ze principieel tegen iedere vorm van overwerk of op locatie overleg hebben. Zij is ook weer aan het werk. Dat zorgt ervoor dat we 2 banen en een gezinsleven moeten afstemmen. KDV hebben we slechts 2 dagen, dankzij mijn cruciaal beroep verklaring.quote:
Iemand die beter denkt te weten dan jijzelf dat je overwerkt bent en gaat lopen pushen dat je dat moet erkennen terwijl jij jezelf gewoon helemaal prima voelt bij het reilen en zeilen is ook gruwelijk irritant. Maar doorvragen op die achterliggende zorgen is waarschijnlijk wel deel van de oplossing.
En ik vraag me ook af of je vrouw wel happy is met de taakverdeling, omdat jij je vooral verantwoordelijk lijkt te voelen voor je werk en thuis 'help' je. Dus misschien ervaart zij wel een onbalans qua energie en tijd die jij in je werk steekt en hoeveel in je gezin (en dat wordt dan misschien ongelukkig vertaald in overwerkt zijn), waar zij nu hoofdverantwoordelijke lijkt te zijn tegen wil en dank terwijl ze misschien liever een team is, maar machteloos staat om dat te veranderen.
Zij wil dat ik strikter mijn werk scheid van privé, meer nee zeg. Ja daar ligt wat ruimte, maar ik kan eindeloos uitleggen dat ik ook geen keus heb (of ander werk moet zoeken) maar daar wordt 0 rekening mee gehouden. Andersom kan ik niet op mijn werk aankomen met "ik doe het volgende week" als IEDEREEN van schoonmaker tot Raad van Bestuur overuren draait om alles rond te krijgen.
Ik zou het gesprek dan een abstractieniveautje hoger voeren over wat in jullie beider ogen de ideale situatie zou zijn qua werk en gezin. Hoeveel uur zou ieder dan werken? Welke verantwoordelijkheden brengt dat met zich mee? Wat is een fijne verdeling van de zorgtaken en hoe zien jullie tijd doorbrengen met het gehele gezin voor je?quote:
Ja, zo noem ik het. Ben het type vader dat maximaal helpt, ik doe alle nachtvoedingen en verder ook gewoon met voedingen, spelen, wandelen, gezondheid en huishouden mijn deel doe.
En ik heb nu eenmaal een baan waarbij ik eens in de +/-2 weken een dagdeel weg ben. En er soms een opdracht komt die morgen af moet zijn. Als zij vervolgens daar faliekant voor gaat liggen dan levert DAT mij stress op. Laat me het even op papier zetten zodat het uit mijn hoofd is. Accepteer dat ik soms weg MOET. Want voor een deel ontstaat de situatie doordat ik veel met de baby doe.
Dus even de eventuele belemmeringen om dat te realiseren uit de huidige praktijk loslaten, maar gewoon om te kijken waar ieders behoeften zitten.
En uiteindelijk kijken op welke manieren er in de huidige situatie toch aan die behoeften tegemoet gekomen kan worden. Van tevoren kun je niet bedenken hoe het gezinsleven in de praktijk gaat uitpakken, dus soms moet er een beetje bijgestuurd worden om het voor iedereen prettig te houden.
Maar waarom wil ze dat? Jij vindt het geen punt en voelt je er prettig bij, maar zij wil dat niet om jou dwars te zitten. Jullie lijken nu beiden erkenning te zoeken bij de ander en zijn beiden gefrustreerd omdat dat niet lukt en je niet tot de ander lijkt door te dringen, zij voor haar zorgen over jouw werk-privé balans en jij voor jouw beleving dat je er prima bij vaart en niet eens per se iets wil veranderen. Dat beiden blijven herhalen is idd geen constructief gesprek.quote:
Zij wil dat ik strikter mijn werk scheid van privé,
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 22-12-2020 07:43:05 ]
|
|
