Ik denk dat het in mijn geval inderdaad een combinatie van de twee dingen is die je aangeeft in je post. Ik heb daarvoor heus wel eens dates gehad en lang contact met iemand die ik leuk vond, maar de echte verbondenheid in een relatie was toch voor mij een nieuwe ervaring. En dan het missen van leuke dingen doen. Toen het pas uit was in de zomer en ik door de stad liep, voelde ik best een enorm verdriet bij het zien van vrolijke stelletjes, omdat ik die periode hooguit een half jaar heb gekend voordat de hele trucendoos werd opengetrokken.quote:Op zaterdag 19 december 2020 11:15 schreef -marz- het volgende:
Zou het kunnen dat je eigenlijk nog verdrietig bent, omdat je al deze dingen tijdens de relatie ook al miste?
Het kan ook zijn dat je door de ervaringen van een relatie meer in contact bent gekomen met deze behoefte, want op zich zijn het normale menselijke behoeftes?
Bij mij was het eerder andersom, ik kende verbinding niet goed van huis uit en mijn eerste relatie was heel bleu maar toch heel warm, incl liefhebbende schoonfamilie, en dat bracht me juist meer in de wereld der warme gevoelens waardoor ik minder leegte voelde in mijn leven, zelfs nadat het uit ging.
Dan duim ik voor je dat het wat gaat worden. 20 jaar is behoorlijk lang. Als ik vragen mag, heb je in die tijd wel nog eens gedate ?quote:Op zaterdag 19 december 2020 12:28 schreef Aurelio76 het volgende:
Zelf herken ik het wel.
Het is weliswaar al bijna twintig jaar geleden dat ik voor het laatst een relatie heb gehad.
Maar voor deze relatie was ik lange tijd best wel ongeïnteresseerd in een relatie, verbondenheid, intimiteit etc.
Op den duur veranderde dit gelukkig wel bij mij en toen ik deze relatie destijds had, voelde ik mij hier erg gelukkig in.
Wellicht is het de gelukkigste periode zelfs in mijn leven geweest.
Nu heb ik nog steeds wel behoefte aan intimiteit etc.
Het is al lange tijd uitgebleven.
Ergens heb ik echter wel het gevoel dat dit wel weer eens zou kunnen gaan komen.
Heb hier echter toch wel wat meer lef voor nodig en zou ook meer initiatief hierin moeten gaan nemen.
Ja heftig zeg ! Want dit was je eerste relatie?quote:Op zaterdag 19 december 2020 13:52 schreef 01100101 het volgende:
Toen het pas uit was in de zomer en ik door de stad liep, voelde ik best een enorm verdriet bij het zien van vrolijke stelletjes, omdat ik die periode hooguit een half jaar heb gekend voordat de hele trucendoos werd opengetrokken.
Wel fijn dat jouw relatie een positieve invloed heeft gehad op hoe je kijkt tegen verbinding. Het heeft bij mij ook wel dat gevoel geopend, maar tegelijkertijd ben ik ook erg terughoudend en op mijn hoede voor 'red flags'.
Yup, mijn eerste inderdaad.quote:Op zaterdag 19 december 2020 14:14 schreef -marz- het volgende:
[..]
Ja heftig zeg ! Want dit was je eerste relatie?
Deze twee dingen heb ik ook gehad na een destructieve relatie. Een zwaar gevoel/verdriet als je stelletjes ziet. Sowieso veel pijn en verdriet, wat best lang duurde ook al was die relatie heel kort. Ik had het gevoel alsof er iets van me afgenomen was.
En toen ook het zien van red flags overal.
Heb je het gevoel gehad dat je in een mindfuck terecht bent gekomen? Dat maakte bij mij dat ik hyperalert was voor alles wat mindfuck is en alles wat ontkenning van mindfuck is. Dat laatste heb ik nog wel een beetje. Of is dat niet aan de orde?
Ik heb zelf ook vrede met vrijgezel zijn ondanks dat ik de genegenheid mis. Waarschijnlijk omdat ik nu besef dat ik een zeer romantisch beeld van relaties had en je soms gewoon beter alleen af bent dan met iemand samenzijn waar alle levensvreugde uit je wordt gezogen.quote:Op zaterdag 19 december 2020 14:18 schreef Aurelio76 het volgende:
Heb in de afgelopen 20 jaar nog weleens gedate, maar zonder succes.
Ben er verder ook niet zo rouwig om; vind het natuurlijk ergens wel wat jammer.
Ergens heb ik wel het gevoel dat ik in een soort van zwart gat ben beland hierin (de liefde, relaties enz).
Na mijn 1e relatie was ik in de veronderstelling dat er wel continuïteit zou blijven op dit vlak, maar dit heb ik toch wat verkeerd ingeschat.
Ken trouwens wel meer mensen die al erg lang geen relatie hebben gehad en sommigen zelfs helemaal nog nooit.
Zelf accepteer ik de feiten zoals ze zijn en wil hier ook zeker niet voor wegdraaien oid.
quote:
Ik heb juist het tegenover gestelde, dat ik elke poging tot contact uit de weg ga. Er is iemand in mijn omgeving waarvan ik weet dat hij een oogje op mij heeft. Hij komt leuk over, alleen merk ik dat zelfs geen zin heb om moeite te steken in een kort praatje.quote:Op dinsdag 22 december 2020 11:48 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Dit herken ik wel. Aangezien wij ook al vaker op elkaars posts hebben gereageerd TS, en in een soortgelijk schuitje hebben gezeten wat betreft bepaalde karaktereigenschappen van onze exen.
Het is compleet normaal dat je dit voelt toch, want een persoon zijn karakter is niet zwart-wit, iemand is niet compleet slecht of compleet goed. Hij zal ook wel eigenschappen hebben gehad (en dan misschien met name op het begin) die gewoon heel fijn zijn, zoals knuffelen, lief zijn voor elkaar, sex, inside jokes en noem maar op.
Dus dan mis je die kant van je ex wel, en wil je dat gevoel dat het je gaf het liefst terug. Dat is in mijn ogen compleet menselijk, en ja, dat heb ik (en vele anderen) ook.
Alleen het is geen juiste motivatie om nu halsoverkop op zoek te gaan naar een nieuwe persoon om die leegte op te vullen. Niet dat jij dat doet of gaat doen, maar ik ken genoeg mensen (including myself op een gegeven moment) die hebben geprobeerd het op die manier op te lossen, al helemaal na zo'n toxische relatie, waarbij je ook een soort troost en veiligheid zoekt. Dat werkt niet.
Er is een manier, en ik heb hem zelf ook nog niet volledig ontdekt, waarbij je jezelf ook deze fijne gevoelens kunt geven. Het is denk ik vooral te omschrijven als een stuk zelfacceptatie. En zo gauw je dat kan, kan je het ook weer van een ander verwachten, maar ben je een stuk gezonder en minder afhankelijk bezig. En dan spreek ik voor mezelf nu (zeg niet dat jij er nu zo in staat).
Is dat niet gewoon een teken dat je er nog niet klaar voor bent?quote:Op donderdag 24 december 2020 01:34 schreef 01100101 het volgende:
[..]
Ik heb juist het tegenover gestelde, dat ik elke poging tot contact uit de weg ga. Er is iemand in mijn omgeving waarvan ik weet dat hij een oogje op mij heeft. Hij komt leuk over, alleen merk ik dat zelfs geen zin heb om moeite te steken in een kort praatje.
Oh, ik ben daar niet werk van aan het maken als je dat bedoelt.quote:Op donderdag 24 december 2020 02:09 schreef M1stral het volgende:
[..]
Is dat niet gewoon een teken dat je er nog niet klaar voor bent?
Maar dan is dat voor jou toch belangrijker? Kun je daar dan geen verbinding in vinden? Maar goed relatie is anders en die wil jij wel enz.quote:Op dinsdag 22 december 2020 09:14 schreef 01100101 het volgende:
[b]
Natuurlijk heb ik die, die waren namelijk het 'probleem' in onze relatie, want hij wilde op dat punt geen rekening houden met het feit dat ik ook een agenda heb, afspraken heb lopen met anderen of eens iets doen wat ik leuk vond.
Hoezo om stoer te doen? Ik snap dat de meesten op fok het goed vinden als jij geen hoge verwachtingen hebt maar waarom wil je dan uberhaupt een relatie? Je relatie klonk idd echt niet gezond, alsof je vriend getrouwd was met zijn werk en jij alleen een soort stressspeeltje was voor erbij ofzo. Goed om dat als voorbeeld te hebben van hoe je het niet meer wil.quote:Niet om stoer te doen, maar de verwachtingen van een relatie wat ik heb zijn niet dermate hoog. Een relatie is in ieder geval niet één waarin beide continue met iets anders bezig zijn in de aanwezigheid van de ander en als je geluk hebt ga je die week samen iets leuks doen. Het ergste van de situatie was ook nog dat hij altijd excuses wist te bedenken zodat ik mijn eigen plan niet kon trekken in die week dat ik bij hem was. Hij gebruikte letterlijk zijn familie om ervoor te zorgen dat ik zelf niks leuks kon doen en wanneer dat wel eens lukte, hij zich benadeeld voelde. Ik had het idee dat, omdat hij 80 uur werkte, hij mij gewoon de 40 uur in zijn tijd dat ik niet werkte, niet mijn eigen plezier gunde. 80 uur werken in zijn geval was een volledig vrijwillige keuze. Hij had dat niet nodig om rond te kunnen komen. Daar kun je mij niet voor afstraffen op een begeven moment.
Ja, daar heb ik ook achter moeten komen. Maar waarom overweeg je nu dan zoiets weer te riskeren? Tenzij je goed hebt nagedacht over hoe je dit zo zeker mogelijk uit kan sluiten. Selectiever zijn naar aanleiding van gedrag op whatsapp is idd al een goede eerste stap.quote:Met romantisch bedoel ik dat het niet in mij op gekomen was, hoe naief dat ook klinkt, dat voor sommige mensen een relatie een doel/strategie is, dan dat ze er in één zijn omdat ze daadwerkelijk van de ander houden. Ik sta gewoon niet zo in de race. Ik ga geen relatie aan met een man wannneer ik het gevoel heb dat het voor mij het net niet is. Ik kan mij prima zelf vermaken. Ook nu met de corona en ik praktisch al mijn whatsappcontacten eruit geknikkerd heb, omdat ik met rust gelaten wil worden. Als bovenstaande nog niet eens haalbaar is en dat beschouw ik toch wel als iets basics, dan zie ik geen toegevoegde waarde van een relatie. Dan kan de man in kwestie beter vrijgezel blijven, want één ding heb ik wel geleerd en dat is dat ik mijn eigen plan trek zodra ik het eerste signaal van 'ik houd niet van je, maar blijf bij je voor mijn eigen gerieven en doelen' opvang.
Ja dat is zo. Ik moet wel zeggen dat hoe minder ik bezig was met relaties en meer met andere dingen hoe aseksueler ik werd. Dus ik zou niet te hard roepen dat het vaststaat dat je nooit aseksueler kan worden.quote:Ik denk niet dagelijks aan het missen van een relatie, maar soms vliegt de gedachte wel eens voorbij. Het is niet omdat ik nu vrijgezel ben en niet aan seks zonder verplichtingen doe, er helemaal geen verlangen naar intimiteit of verbondenheid is. Als dat niet zo was, dan had ik mezelf als aseksueel kunnen beschouwen.
Nou ja, het hele leven zit vol risico's en je weet eigenlijk nooit wat de uitkomst zal zijn. Het beste wat je kunt doen uiteindelijk is altijd een plan B hebben, mocht het vervelend verlopen. Maar daten is nu toch niet aan de orde, ik heb daar geen zin in en ik denk ook niet dat ik nu een leuk mens ben op het moment om mee op date te gaan. Missen doe ik het wel en dat wordt eigenlijk niet minder met het verstrijken van de tijd.quote:Op donderdag 24 december 2020 10:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Maar dan is dat voor jou toch belangrijker? Kun je daar dan geen verbinding in vinden? Maar goed relatie is anders en die wil jij wel enz.
[..]
Hoezo om stoer te doen? Ik snap dat de meesten op fok het goed vinden als jij geen hoge verwachtingen hebt maar waarom wil je dan uberhaupt een relatie? Je relatie klonk idd echt niet gezond, alsof je vriend getrouwd was met zijn werk en jij alleen een soort stressspeeltje was voor erbij ofzo. Goed om dat als voorbeeld te hebben van hoe je het niet meer wil.
[..]
Ja, daar heb ik ook achter moeten komen. Maar waarom overweeg je nu dan zoiets weer te riskeren? Tenzij je goed hebt nagedacht over hoe je dit zo zeker mogelijk uit kan sluiten. Selectiever zijn naar aanleiding van gedrag op whatsapp is idd al een goede eerste stap.
[..]
Ja dat is zo. Ik moet wel zeggen dat hoe minder ik bezig was met relaties en meer met andere dingen hoe aseksueler ik werd. Dus ik zou niet te hard roepen dat het vaststaat dat je nooit aseksueler kan worden.
De post van jou focust zich op het buitensluiten in het verleden wat een knau zou geven in het zelfvertrouwen en uiteindelijk leidt tot viscieuze cirkels van slechte relaties/contacten. Het spijt me, maar dat is niet van toepassing op mij en iets wat ik vaker als aanname hoor over mensen met autisme. Ik zit prima in mijn vel en sociaal gezien ervaar ik, op overprikkeling na, nauwelijks problemen. Wel ben ik verdrietig om het verloop van en dat de relatie is stukgegaan. Dat is vrij universeel en niet gerelateerd aan mijn autisme. Dat er giftige mensen zijn wat je je later realiseert en dat je moet verwerken is ook een universele ervaring. Het zou fijn zijn wanneer er niet allerlei dingen worden bijgehaald over het beeld dat er van autisme heerst. Ik besef dat het bij sommigen inderdaad van toepassing is, maar zat mensen met deze diagnose die net zoals ik een redelijk normaal bestaan er op nahouden, zij het met iets meer hobbels op de weg er naartoe. Alleen hoor je daar niks van, omdat net als bij reviews voornamelijk de mensen met miserable ervaringen hun gal spuien. Wat ik nu in principe ook wat betreft mijn relatie doe.quote:Op zaterdag 26 december 2020 14:16 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Je hebt jouw post verwijderd. Ik zal er daarom niet al te diep op ingaan uit respect voor jouw privacy. Maar ik wil er toch graag wat over zeggen.
Ik maak op dat jij denkt dat ik een heel gestigmatiseerd beeld heb van autisme door dat filmpje te posten. Ik heb nota bene erbij gezet dat ik niemand van jullie associeer met die jongen. Ik wilde laten zien wat er gebeurt in de communicatie tussen die twee mensen. Het gaat niet om die jongen of dat meisje persoonlijk. Het gaat om de communicatie-problemen tussen die twee en dat als gevolg daarvan ze allebei negatieve aannames over elkaar krijgen, terwijl in werkelijkheid niemand de intentie had om de relatie te laten stuklopen.
Ik vind het jammer dat jij erin ziet dat ik een negatief stigmatiserend beeld heb over jou. Als je dat vaker meemaakt, begrijp ik wel waarom je zo huiverig bent om een nieuwe relatie aan te gaan. Dat zou iedereen zijn als ze a priori bang zijn dat mensen minachtend en negatief over hen denken.
Bij relatieproblemen doet het er niet zoveel toe wie degene is die fout doet. Het gaat erom hoe die problemen opgelost kunnen worden. En als het echt niet gaat, dan pas moet je tot de conclusie komen dat uitmaken het beste is.
Maar ik neem aan dat je niet iets wilt missen, aangezien dat een slecht gevoel geeft. Of heb je het geaccepteerd? Maar waarom dan dit topic? Wilde je alleen maar weten of er andere mensen waren met dit gevoel en zo ja waarom? Wat schiet je er zelf dan mee op om dat te weten of was ergens iets mee opschieten ook niet het doel van dit topic? Het is goed dat je niet IRL date op basis van de huidige situatie en je zelfkennis. Maar ben je dan van plan om eraan te werken om een leuker mens te worden? Als je dat van plan bent zal je het wel eerst een heel stuk concreter moeten maken. Want waarom ben je geen leuk mens en hoe weet je zeker dat je dat voor jou hele doelgroep niet bent? Wat vinden zij wel leuke mensen? Is de reden dat je dit zelf niet bent voor jou te veranderen of niet? Waarom mis jij iemand die je niet eens kent, die niet van jouw bestaan afweet en die jou niet accepteert zoals je bent/waarvoor je moet veranderen? Enz.quote:Op zaterdag 26 december 2020 12:00 schreef 01100101 het volgende:
Nou ja, het hele leven zit vol risico's en je weet eigenlijk nooit wat de uitkomst zal zijn. Het beste wat je kunt doen uiteindelijk is altijd een plan B hebben, mocht het vervelend verlopen. Maar daten is nu toch niet aan de orde, ik heb daar geen zin in en ik denk ook niet dat ik nu een leuk mens ben op het moment om mee op date te gaan. Missen doe ik het wel en dat wordt eigenlijk niet minder met het verstrijken van de tijd.
Ik heb de post zelf geschreven, dus het is nogal raar dat jij mij vertelt waarop de focus van mijn post ligt.quote:Op zaterdag 26 december 2020 16:55 schreef 01100101 het volgende:
[..]
De post van jou focust zich op het buitensluiten in het verleden wat een knau zou geven in het zelfvertrouwen en uiteindelijk leidt tot viscieuze cirkels van slechte relaties/contacten. Het spijt me, maar dat is niet van toepassing op mij en iets wat ik vaker als aanname hoor over mensen met autisme. Ik zit prima in mijn vel en sociaal gezien ervaar ik, op overprikkeling na, nauwelijks problemen. Wel ben ik verdrietig om het verloop van en dat de relatie is stukgegaan. Dat is vrij universeel en niet gerelateerd aan mijn autisme. Dat er giftige mensen zijn wat je je later realiseert en dat je moet verwerken is ook een universele ervaring. Het zou fijn zijn wanneer er niet allerlei dingen worden bijgehaald over het beeld dat er van autisme heerst. Ik besef dat het bij sommigen inderdaad van toepassing is, maar zat mensen met deze diagnose die net zoals ik een redelijk normaal bestaan er op nahouden, zij het met iets meer hobbels op de weg er naartoe. Alleen hoor je daar niks van, omdat net als bij reviews voornamelijk de mensen met miserable ervaringen hun gal spuien. Wat ik nu in principe ook wat betreft mijn relatie doe.
En geloof me, ik heb genoeg gecommuniceerd en dat was ook uiteindelijk de reden om het af te kappen, want ik merkte dat het allemaal aan dovemans oren was gericht.
Verstandig dat je niet date om die reden maar waarom open je dan wel een topic dat over het missen van een relatie gaat? Dat lijkt me een beetje jezelf kwellen. Ik snap dat je de leuke kanten mist maar met dit topic ga je ze niet terug halen. Wat ik bedoel is dat je iemand mist, je ex maar die hoef je niet terug vanwege zijn negatieve kanten, maar dan iemand die alleen qua positieve kanten op jouw ex lijkt. Diegene weet als die al bestaat nu nog niet eens van jou af. Dus dan vroeg ik me af waarom je voor diegene zou willen veranderen, maar als het op het gebied wantrouwen en negatieve kijk op relaties is dan is dat ook wel nodig. Is knap als het je lukt om dat te veranderen. Mij is dat nog niet eens gelukt met 2 jaar psychologische hulp vanaf het moment dat de laatste relatie uitging. Ik hoef echt nooit meer een relatie. Ik ben nu zelf bijna 7 jaar single. Als ik dingen lees als het datingtopic krijg ik kotsneigingen, ik haal geen enkel plezier meer uit het idee van een relatie. Dus als jij echt het gevoel hebt dat ook een deel aan jou lag, en dat je daaraan wilt werken en daarna toch weer de positieve kanten wil zien van een relatie, dan ben je al een hele eind op weg daar naartoe en is er nog best hoop voor je op dat gebied.quote:Op dinsdag 29 december 2020 02:31 schreef 01100101 het volgende:
Wat ga ik er aan doen om een leuker mens te worden. Nou door nu even niet te daten en de boot af te houden, want met een gekwestste houding ga je geen leuke dates krijgen en wanneer dat wel succesvol zou zijn, het een relatie vol verwijten wordt. Dat is niet fair richting de ander en ik word er ook niet gelukkiger door. Dat lijkt mij persoonlijk gezonder dan mij weer snel in het daten te storten en van de ene kortstondige relatie in de andere te vallen. Als er iets dodelijker is voor je eigenwaarde dan is het wel betekenloze relaties aangaan en dan belandt je inderdaad in de welbekende visciueze cirkel van vervelende ervaringen/vervelende mannen. Wat betreft het missen van. De leuke herinneringen mis ik, ook al was dat van korte duur. Het giftige gedrag van mijn vriend hoop ik niet nog eens een tweede keer mee te maken. Als het goed zit, dan zie ik zeker de toegevoegde waarde van een relatie en dat je gelukkiger kunt zijn dan wanneer je vrijgezel bent. En dat hoop ik in een volgende relatie terug te zien. Dat leuke herinneringen blijven gemaakt worden voorbij de eerste maanden en er eerlijke communicatie is. De laatste vraag snap ik niet wat je bedoelt.
Ik geloof meer in tijd heelt de wonden dan dat ik iets zou moeten gaan veranderen aan de sombere gedachtes die ik zo van tijd tot tijd ervaar. Het is overigens stukken minder erg dan pakweg een paar maanden geleden en zeker in vergelijking met toen het pas uit was. Ik merk doordat ik de sombere gedachtes en baaldag voor mezelf erken, ik er minder mee bezig ben dan wanneer ik dat gevoel voor mezelf continue probeer te onderdrukken. In het begin hield ik mezelf de hele dag bezig met huishoudelijke klusjes en werk om maar niet mijn gevoelens bezig te zijn en dan kon ik makkelijk de hele week een slechte week hebben. Nu denk ik wanneer zo'n gevoel opkomt: ''je mag er best verdrietig om zijn 01100101, want hij heeft je slecht behandeld en dat doet pijn omdat je van hem hield.'' Ook ben ik weer langzaam leuke dingen aan het oppakken die ik thuis kan doen en zodra de corona voorbij is ook mijn hobbies en activiteiten. Kennissenkring ga ik voorlopig niks mee doen, want dat kost mij teveel energie.quote:Op dinsdag 29 december 2020 10:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Verstandig dat je niet date om die reden maar waarom open je dan wel een topic dat over het missen van een relatie gaat? Dat lijkt me een beetje jezelf kwellen. Ik snap dat je de leuke kanten mist maar met dit topic ga je ze niet terug halen. Wat ik bedoel is dat je iemand mist, je ex maar die hoef je niet terug vanwege zijn negatieve kanten, maar dan iemand die alleen qua positieve kanten op jouw ex lijkt. Diegene weet als die al bestaat nu nog niet eens van jou af. Dus dan vroeg ik me af waarom je voor diegene zou willen veranderen, maar als het op het gebied wantrouwen en negatieve kijk op relaties is dan is dat ook wel nodig. Is knap als het je lukt om dat te veranderen. Mij is dat nog niet eens gelukt met 2 jaar psychologische hulp vanaf het moment dat de laatste relatie uitging. Ik hoef echt nooit meer een relatie. Ik ben nu zelf bijna 7 jaar single. Als ik dingen lees als het datingtopic krijg ik kotsneigingen, ik haal geen enkel plezier meer uit het idee van een relatie. Dus als jij echt het gevoel hebt dat ook een deel aan jou lag, en dat je daaraan wilt werken en daarna toch weer de positieve kanten wil zien van een relatie, dan ben je al een hele eind op weg daar naartoe en is er nog best hoop voor je op dat gebied.
Ik zag laatst een mooi stukje op een website wat het gevoel heel goed omschrijft:quote:Op donderdag 31 december 2020 09:58 schreef Blaatieblaat het volgende:
Je verhaal is zeer herkenbaar.
Kom ook uit een ziekmakende relatie (mijn eerste relatie). Niet dat het alleen slechte tijden waren. Natuurlijk hebben we ook leuke dingen gedaan. Vooral in het begin.
Toen ik haar beter leerde kwamen er steeds meer rode vlaggen. Ofja toen zij toeliet om haar beter te leren kennen.
Dit is in de zomer spaakgelopen. Drie weken opluchting gehad en langzaam weer in zo'n zelfde gevoel beland als jou.
Het missen van knuffelen en verbonden zijn. En het zeer somber inzien (vooral met deze dagen).
Je doelloos voelen.
Leeftijdsgenoten die allemaal gesetteld zijn.
Ik mis haar niet. Maar meer het gevoel. Ik heb zovaak geprobeerd om het te laten slagen. Ik sta best wel optimistisch in het leven. Daarom heeft het nog zolang geduurd.
Zelf ga ik hulp erbij zoeken om van dit gevoel af te komen. Maar dit heeft meer te maken dat er door de relatie allemaal dingen van vroeger zijn opgerakelt.
Wat voor mij best goed werkt is om een lijstje te maken. Met alle negatieve dingen aan de relatie. En zodra je in een dip zit dst erbij te nemen.
Ook gewoon je verhaal doen bij iemand. Ik weet niet of je iemand in je omgeving hebt waarbij dit kan. Maar het lucht op!
Accepteren dat je je klote voelt. Ga het niet onderdrukken met werk (zoals ik deed) of andere zaken. Want dat komt er links of rechtsom toch weer uit.
Doe dingen die je leuk vindt om te doen, hobbies etc. Goedbezig 👍
Ook niet gaan daten om je drang naar het gevoel en intimiteit te stillen. Dit werkte voor mij averechts. Eerst jezelf weer op orde hebben
Hopelijk heb je er iets aan 😀
https://herhealth.nl/het-(...)taal-niet-door-hebt/quote:
Je blijft niet in een giftige relatie omdat je geen eigenwaarde hebt of omdat je de kracht niet hebt om weg te gaan. Nee je blijft omdat je hoopt op een goede afloop. Je blijft omdat je er van overtuigd bent dat de andere persoon je soulmate is. Je blijft omdat je ondanks de ruzies en de nare gevoelens die je soms voelt, de ander je overtuigt te blijven door beloftes te maken. De hoop die de ander je geeft doet niet alleen de pijn vervagen, maar ook jouw vermogen om realistisch na te denken.
Mijn eerste was ook richting het einde van mijn twintiger jaren. Anderen zijn dan inderdaad al lang en breed voorbij dat process, maar dat hoeft niet perse nadelig te zijn. Bij sommigen merk ik dat veel afwisselende en korststondige contacten een soort cynisme hebben achtergelaten wat het uiteindelijk lastig maakt om open te staan voor nieuwe relaties. Die zuurheid heb ik dan weer niet. Ik ben eigenlijk wel optimistisch, maar dat ligt er wellicht ook aan dat ik genoeg voorbeelden ken van getrouwde vrienden waar het goed gaat en die al bijna 10 jaar of zelfs langer bij elkaar zijn. Het is natuurlijk deels geluk hebben om al vroeg iemand te vinden waar het zo goed mee klikt, toch ben ik ik ervan overtuigd dat we elkaar onbewust aanpraten dat je zo snel mogelijk iemand moet vinden en er veel giftig gedrag van de ander onder deze motivatie wordt geaccepteerd. Het was best moeilijk toen het pas uit was om weer je leven opnieuw in te richten als vrijgezel vanwege het missen van die verbondenheid. Het heeft mij wel laten inzien dat ik mij ook red wanneer ik in zwaar weer terechtkom en dat geeft gek genoeg een soort van zelfvetrouwen dat ik als vrijgezel niet 'minder compleet' ben dan iemand met een partner of gezin.quote:Op vrijdag 1 januari 2021 11:53 schreef Blaatieblaat het volgende:
Het stuk wat je post slaat wel de nagel op zijn kop
Je kan niet meer helder nadenken en je (in mijn geval) 5/6 dagen klote voelen en 1/2 dagen goed (als je bij elkaar bent).
Je omgeving zegt dat het foute boel is en ze zien je veranderen (niet in positieve zin).
Alleen zie je dat zelf niet in.
En zelfs nu het ongeveer 3 maanden uit is mis ik haar nog. Maar waarom? Mijn lijstje waarom het wel goed ging is blanco.
Je mist niet de persoon maar het gevoel dat je jezelf deels heb wijs gemaakt omdat je niet helder kon denken. Een romantisch plaatje wat verre van romantisch was en totaal geen toekomst had. En als ik terug denk aan bepaalde situaties kan ik nu nog boos worden op mijzelf dat ik niet veel eerder had ingezien dat het foute boel was.
Ik weet niet hoe oud je bent. Maar als ik voor mijzelf spreek denk ik dat een eerste relatie op latere leeftijd (om wat voor reden dan ook) altijd wel iets moeilijker is.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |