Narcisten

Iedereen heeft narcistische trekken. Het is slechts een kwestie van perspectief.

Ben zelf een introverte ASS'er.
Heb in mijn leven wel een aantal narcistische personen meegemaakt.
Wellicht heb ik het ook (deels) ook wel aangetrokken, ook door mijn onzekerheid, pleasegedrag etc.
Van de personen die ik heb meegemaakt met narcisme spande één iemand de kroon met manipulatie, alles verdraaien, claimgedrag etc.
Heb over deze persoon ook veel meer negatieve geluiden van anderen vernomen.
Verder wil ik niet gelijk op iedereen een 'etiket' plakken.
Heb niet eens zoveel moeite als iemand afwijkend, anders, apart of wat dan ook is.
Sommige personen kunnen soms helaas echter op een erg vervelende manier uit de toon vallen.

Ik ken een aantal mensen met een narcistische persoonlijkheid, ik mijd ze zoveel mogelijk. Best lastig omdat het familie is. Het beste, naar mijn idee, is ze niet in vertrouwen te nemen, ze zoveel mogelijk te mijden en geen persoonlijke kwetsbare zaken met ze te delen. Zoveel mogelijk bij feiten blijven en vooral niet mee in discussie gaan.

Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 01:20 schreef Naesala_1981 het volgende:
Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

Mooi dat je het zo ziet
Ik probeer het vaak te doorzien en zie de onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens er doorheen.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 01:20 schreef Naesala_1981 het volgende:
Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

Dat heb ik dus ook; dat ik niet tegen dergelijk (autoritair, pocherig oid) gedrag kan.
Alleen heb ik het probleem dat ik dat niet durf te laten weten.
Ik ben nogal gesloten (introvert) en durf hierin dan ook te weinig van me af te bijten.
Dat is best wel een groot probleem voor me.
Voor narcisten was ik in het verleden helaas dan ook wel degelijk interessant.
Tegenwoordig heb ik hier wel meer een 'radar' voor ontwikkeld.
Toch blijf ik me hierin kwetsbaar voelen.
Ik vind zulke figuren eigenlijk doodeng.
Kan erg dichtklappen bij dit soort personen en ik word er bijzonder naar van.

Je hebt ook nog "verborgen narcisme" toch, mensen die ook een ernstig minderwaardigheidscomplex hebben, maar zich daar niet zo bewust van zijn en het niet compenseren met een opgeklopt ego. Die lijden bij vlagen aan depressies en angst en zoeken daar hulp voor, ook wel eetstoornissen en body dysmorphic disorder. En kunnen in beginsel heel normaal en redelijk overkomen, juist als hele aardige, lieve en relaxte mensen eigenlijk. Zijn ook gewoon open over hun levensproblemen. Alleen ze kunnen in de kern niet bij hun gevoelens komen.

Daar heb ik wel veel mee te maken gehad. In het begin merk je echt geen enkel verschil met een "normaal" iemand, juist fijn dat er niet zo'n dik ego aanwezig is, gewoon gezellig, leuk, ze maken er hun expertise van om interessant over te komen voor je en het zijn pleasers. Je bouwt contact op en pas later begint "het" erin te sluipen.

Wat "het" precies is is moeilijk te duiden maar het komt erop neer dat zo iemand geen motieven/skills heeft om echte relaties met mensen te bouwen. Contact bevredigt ze ook nooit, omdat ze niet in contact zijn met hun gevoel en vanwege het diepliggende minderwaardigheidsgevoel kunnen ze ook geen intimiteit verdragen. En dan beginnen ze te stoken en te manipuleren, willen steeds je aandacht, proberen schuldgevoel op te roepen, doen alsof ze veel geven maar het voelt nooit 'echt'.

Die zijn afgunstig tot op het bot en chronisch teleurgesteld, van binnen hebben ze de emoties van een zesjarige en die leven ze uit in allerlei fixaties, veel verveling, vaak ook seksverslaving/pornoverslaving. Naar buiten toe blijft dat verborgen achter een masker van quasi-volwassenheid en sociaal wenselijk gedrag.

Ik heb nu in mijn omgeving weer zo iemand en je ziet eigenlijk twee kampen ontstaan, mensen die in de oprechtheid van deze persoon geloven en mensen die er niets meer van willen weten. Het eerste kamp loopt continu diegene te verdedigen en te vertroetelen want die is om onbekende reden ten prooi gevallen aan het harde oordeel en kille zakelijke gedrag van kamp 2

En je kan in kamp 2 niet zeggen "ja maar zus en zo is aan de hand" want dan denkt kamp 1 dat je super veroordelend en wantrouwend bent, want X is toch gewoon X, tja beetje dramatisch soms misschien, maar je weet toch van zijn/haar depressie? Moet je daar nou zo hard over oordelen? Jij hebt toch ook wel eens problemen?

Tja blijft wel lastig soms. Ik denk soms in het begin te veel "ach ik schik me wel" als iemand 5 dagen achter elkaar samen wil eten (ik noem maar wat) en het me eigenlijk te snel gaat. Voor je het weet heb je dan ook al alle problemen en toestanden te horen gekregen en raak je betrokken. Ik probeer het nu gewoon maar vrij lomp af te kappen en af te houden als iemand waar ik verder niet close mee ben over zijn/haar problemen begint te praten, want dat is mijn valkuil.

Heb zelf ook iemand gekend die een soort van verborgen narcisme lijkt te hebben.
Dus niet zozeer een bijv grote bek en blaaskakerig/pocherig gedrag oid.
Maar meer altijd doen voorkomen alsof het erg goed met hem gaat, alsof hij het allemaal geweldig goed voor elkaar heeft; ook nogal yupperig gedrag vertonen enz.
En dat terwijl ik juist zie dat hij best veel problemen heeft en dat ook wel heeft laten doorschemeren.
Het lijkt alsof hij zichzelf nogal verbloemd.
Best wel tegenstrijdig eigenlijk.
Ook zie en merk ik dat hij nog weleens raar kan handelen en reageren.
Een voorbeeld is dat ik op den duur aangaf niet meer naar de sauna te willen ivm financiën (dit deden we een aantal jaren samen weleens).
En dat het niets met onze vriendschap had te maken en dat we genoeg andere dingen konden ondernemen.
Heb hierin duidelijk en helder een grens willen aangeven.
Niet dat ik hier zo goed in ben, maar heb het toch zo goed mogelijk geprobeerd.
Hij was hier echter zo verbolgen over en ik kreeg de volle laag van hem.
Dat vond ik zo onvolwassen.
Hij houd blijkbaar erg van 'luxe' etc en dat heb ik veel minder.
Natuurlijk vind ik naar de sauna gaan weleens leuk, maar het moet me financieel natuurlijk niet uit de klauwen gaan lopen.
Deze hele situatie heeft ervoor gezorgd dat ons contact nu over is.
Hij is blijkbaar zo verbolgen en teleurgesteld hierover.
En van mij hoeft het eerlijk gezegd ook niet meer zo.
Had sowieso erg sterk het gevoel met hem in een soort van vicieuze cirkel te verkeren.
Het ging me al met al steeds meer energie kosten.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 12:55 schreef -marz- het volgende:
Je hebt ook nog "verborgen narcisme" toch, mensen die ook een ernstig minderwaardigheidscomplex hebben, maar zich daar niet zo bewust van zijn en het niet compenseren met een opgeklopt ego.

Het verhaal wat ik over mijn vader heb beschreven, is denk ik een goed voorbeeld.

Dat bijvoorbeeld Donald Trump een narcist is, dat maken heel veel mensen op, want Trump laat het gedrag openlijk zien. Als Trump zich aangevallen voelt omdat hij van anderen kritiek krijgt, dan reageert hij heel defensief. Donald Trump is een open narcist, omdat hij ook impulsief is en daarmee snel laat merken welke emoties anderen bij hem oproepen.

Een gesloten narcist daarentegen houdt zijn minder sterke kanten voor iedereen verborgen. Denk bijvoorbeeld aan Ellen Degeneres. Zij doet er alles aan om iedereen te laten geloven hoe goedhartig en leuk ze is. Net als Donald Trump kan ze er niet tegen als ze kritiek krijgt van anderen, want de confrontatie dat ze ook maar een mens is die fouten maakt, kan ze niet accepteren. Maar zij weet beter dan Donald Trump die kritiek te omzeilen door zich heel anders voor te doen dan ze in werkelijkheid is. Door haar charme heeft ze wereldwijd mensen kunnen overtuigen dat ze een ontzettend leuk mens is.

De narcistische trekken van Ellen Degeneres waren eigenlijk altijd wel op te merken, maar door haar charme wist ze dat heel goed te verbergen.

Echter toen er steeds vaker werd beweerd dat ze achter de schermen een bitch is die haar personeel heel respectloos behandelt en er plezier in lijkt te hebben anderen te vernederen, ging men wel die narcistische trekken opmerken. En bij elkaar zijn het zoveel aanwijzingen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de negatieve verhalen over Ellen niet kloppen.


Dit is een heel goed voorbeeld van verborgen narcisme. Door haar charme gaat iedereen mee met de veronderstelling dat Ellen een onschuldig geintje uithaalt met Mariah. Dat voldoet ook aan het beeld wat veel mensen over Ellen hadden: de vrolijke en grappige comedienne, misschien een tikkie ontdeugend maar dat maakt haar juist des te leuker.

In werkelijkheid besefte Ellen heel goed hoe ze Mariah voor het blok zette en hoe ongemakkelijk ze zich daarbij heeft gevoeld. Mariah kon er niet tegenin gaan, want dan zou ze verklappen dat ze zwanger was. Mensen met een narcistische persoonlijkheid kicken erop dat ze daarmee macht en controle hebben over andere mensen.

(Ik kom later terug op de vragen die hier aan mij werden gesteld)

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 15:57 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Het verhaal wat ik over mijn vader heb beschreven, is denk ik een goed voorbeeld.

Dat bijvoorbeeld Donald Trump een narcist is, dat maken heel veel mensen op, want Trump laat het gedrag openlijk zien. Als Trump zich aangevallen voelt omdat hij van anderen kritiek krijgt, dan reageert hij heel defensief. Donald Trump is een open narcist, omdat hij ook impulsief is en daarmee snel laat merken welke emoties anderen bij hem oproepen.

Een gesloten narcist daarentegen houdt zijn minder sterke kanten voor iedereen verborgen. Denk bijvoorbeeld aan Ellen Degeneres. Zij doet er alles aan om iedereen te laten geloven hoe goedhartig en leuk ze is. Net als Donald Trump kan ze er niet tegen als ze kritiek krijgt van anderen, want de confrontatie dat ze ook maar een mens is die fouten maakt, kan ze niet accepteren. Maar zij weet beter dan Donald Trump die kritiek te omzeilen door zich heel anders voor te doen dan ze in werkelijkheid is. Door haar charme heeft ze wereldwijd mensen kunnen overtuigen dat ze een ontzettend leuk mens is.

De narcistische trekken van Ellen Degeneres waren eigenlijk altijd wel op te merken, maar door haar charme wist ze dat heel goed te verbergen.

Echter toen er steeds vaker werd beweerd dat ze achter de schermen een bitch is die haar personeel heel respectloos behandelt en er plezier in lijkt te hebben anderen te vernederen, ging men wel die narcistische trekken opmerken. En bij elkaar zijn het zoveel aanwijzingen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de negatieve verhalen over Ellen niet kloppen.

Is Ellen DeGenerous a psychopath?? Mariah Carey pregnant Ellen Interview **CRINGE**

Dit is een heel goed voorbeeld van verborgen narcisme. Door haar charme gaat iedereen mee met de veronderstelling dat Ellen een onschuldig geintje uithaalt met Mariah. Dat voldoet ook aan het beeld wat veel mensen over Ellen hadden: de vrolijke en grappige comedienne, misschien een tikkie ontdeugend maar dat maakt haar juist des te leuker.

In werkelijkheid besefte Ellen heel goed hoe ze Mariah voor het blok zette en hoe ongemakkelijk ze zich daarbij heeft gevoeld. Mariah kon er niet tegenin gaan, want dan zou ze verklappen dat ze zwanger was. Mensen met een narcistische persoonlijkheid kicken erop dat ze daarmee macht en controle hebben over andere mensen.

(Ik kom later terug op de vragen die hier aan mij werden gesteld)

Zo had ik het gedrag nog niet van Ellen bekeken. Wel vond ik haar vaak een onaangename gastvrouw om naar de kijken, omdat ze onoprecht overkwam tegenover haar gasten. Zelfs de grapjes hadden iets neps over zich. Oprah daarentegen keek ik graag. Zij straalde warmte uit en interesse naar de medemens.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 14:20 schreef Aurelio76 het volgende:
Heb zelf ook iemand gekend die een soort van verborgen narcisme lijkt te hebben.
Dus niet zozeer een bijv grote bek en blaaskakerig/pocherig gedrag oid.
Maar meer altijd doen voorkomen alsof het erg goed met hem gaat, alsof hij het allemaal geweldig goed voor elkaar heeft; ook nogal yupperig gedrag vertonen enz.
En dat terwijl ik juist zie dat hij best veel problemen heeft en dat ook wel heeft laten doorschemeren.
Het lijkt alsof hij zichzelf nogal verbloemd.
Best wel tegenstrijdig eigenlijk.
Ook zie en merk ik dat hij nog weleens raar kan handelen en reageren.
Een voorbeeld is dat ik op den duur aangaf niet meer naar de sauna te willen ivm financiën (dit deden we een aantal jaren samen weleens).
En dat het niets met onze vriendschap had te maken en dat we genoeg andere dingen konden ondernemen.
Heb hierin duidelijk en helder een grens willen aangeven.
Niet dat ik hier zo goed in ben, maar heb het toch zo goed mogelijk geprobeerd.
Hij was hier echter zo verbolgen over en ik kreeg de volle laag van hem.
Dat vond ik zo onvolwassen.
Hij houd blijkbaar erg van 'luxe' etc en dat heb ik veel minder.
Natuurlijk vind ik naar de sauna gaan weleens leuk, maar het moet me financieel natuurlijk niet uit de klauwen gaan lopen.
Deze hele situatie heeft ervoor gezorgd dat ons contact nu over is.
Hij is blijkbaar zo verbolgen en teleurgesteld hierover.
En van mij hoeft het eerlijk gezegd ook niet meer zo.
Had sowieso erg sterk het gevoel met hem in een soort van vicieuze cirkel te verkeren.
Het ging me al met al steeds meer energie kosten.

Zat mensen die zich belangrijk vinden of redelijk egoistisch ingesteld zijn. Dat maakt ze niet meteen uiterst maninpulatief. Iemand met een fundamenteel giftig karakter of stoornis gebruikt een hele trucendoos aan spelletjes en manipulatietechnieken wat je niet meteen de eerste minuut of zelfs paar maanden doorhebt. Je merkt wel dat er iets niet klopt, maar je kunt de vinger er niet op leggen. Overigens kan een karaktertrek als egoisme of ego ook al behoorlijk vervelend zijn in de omgang met de persoon in kwestie. Niet dat ik graag met zo iemand bevriend zou willen zijn.

quote:

Op zondag 13 december 2020 21:15 schreef 01100101 het volgende:

[..]

Zo had ik het gedrag nog niet van Ellen bekeken. Wel vond ik haar vaak een onaangename gastvrouw om naar de kijken, omdat ze onoprecht overkwam tegenover haar gasten. Zelfs de grapjes hadden iets neps over zich. Oprah daarentegen keek ik graag. Zij straalde warmte uit en interesse naar de medemens.

Oprah heeft ook duidelijk narcistische kenmerken. Het zou zomaar kunnen dat zij nog erger is dan Ellen Degeneres. Er zijn parodies gemaakt die misschien meer met de realiteit te maken hebben dan je in eerste instantie zou denken.





Ga er overigens maar vanuit dat minimaal 90% van alle celebs in Hollywood voldoet aan de criteria voor een narcistische persoonlijkheidsstoornis. En dat degenen waarbij je het je absoluut niet kan voorstellen het heel goed kunnen verbergen.

quote:

Op zondag 13 december 2020 21:21 schreef 01100101 het volgende:

[..]

Zat mensen die zich belangrijk vinden of redelijk egoistisch ingesteld zijn. Dat maakt ze niet meteen uiterst maninpulatief. Iemand met een fundamenteel giftig karakter of stoornis gebruikt een hele trucendoos aan spelletjes en manipulatietechnieken wat je niet meteen de eerste minuut of zelfs paar maanden doorhebt. Je merkt wel dat er iets niet klopt, maar je kunt de vinger er niet op leggen. Overigens kan een karaktertrek als egoisme of ego ook al behoorlijk vervelend zijn in de omgang met de persoon in kwestie. Niet dat ik graag met zo iemand bevriend zou willen zijn.

Ben ik het absoluut mee eens.
Ik heb in al die jaren ook zeker wel gemerkt dat er iets niet klopte, maar doorzag het niet.
Vaak was ik ook te naïef en slap in mijn manier van reageren.
Ook tot mijn eigen frustratie en onmacht.

quote:

Op maandag 7 december 2020 18:49 schreef Lospedrosa het volgende:
Als je in je omgeving veel van dit soort types hebt kun je beter je omgeving aanpassen.
Ik kan niemand die ik ken echt classificeren als narcist.

It takes one to know one. Je kunt alleen dingen herkennen bij een ander als het ook in jezelf zit.

Ik heb een korte relatie gehad met zo iemand, maar ondanks dat het zo kort was (8 maanden) kan ik er wel een boek over schrijven.

Het was een rollercoaster ride met extreme pieken, en ben er net op tijd uitgestapt voordat de diepe dalen kwamen, dus wat dat betreft ben ik er niet slechter op geworden. Maar ik zag door mijn blinde verliefdheid in eerste instantie niet dat deze verhouding op een ramkoers zat.

Ook ik heb te maken gehad met een vriendschap met iemand die zich op z’n minst heel narcistisch ging gedragen.
Op een feest kwamen we elkaar tegen en het klikte meteen. Na enkele afspraken in de stad, waarbij we gewoon luchtig een drankje deden, wilde hij me onder vier ogen spreken bij mij thuis. Hij vertelde een heftig levensverhaal. Hij was zeer zwaar gepest in zijn jeugd en vond dat ik dat moest weten. Daarna werd ons contact steeds hechter. We deelden onze verhalen en ik had het gevoel dat we elkaar begrepen. Het contact werd zo goed, dat we besloten om een verre reis te maken naar een bestemming waar we allebei van droomden. Daarvoor moesten we allebei wel meer dan een jaar goed sparen, maar alles voor die grote droom.
Een aantal maanden later kreeg ik op mijn werk een appje van hem. Hij was zijn koffer aan het pakken en zou die avond naar Schiphol gaan, want hij had een ticket gevonden naar die droombestemming. Geen woord over onze gezamenlijke plannen. Ook bij zijn terugkomst, een paar weken later, vertelde hij niets. Toen ik hem erop aansprak dat we een afspraak hadden, had ik ook altijd wat te zeuren en nog iets later kon hij zich niets van die afspraak herinneren. Nog later kreeg ik de volle laag over dat ik hem niets gunde.
Ondanks alles heb ik hem in stilte nog een kans gegeven. Die kans wist hij met een andere belangrijke gebeurtenis te verprutsen, door mij op een feest van hem buitenspel te zetten (als enige van de vriendenkring niet uitgenodigd, zonder dat er iets aan de hand was). Toen hij er ook nog naderhand mee kwam dat ik onder een schuilnaam een ingezonden brief aan de krant had geschreven (zo’n dilemmabrief - ‘wat moet ik met zulke vrienden?’), heb ik het contact laten doodbloeden.
Ik heb voor zover ik weet geen stoornis binnen het spectrum, laat staan een andere stoornis. Wel heb ik eerder te maken gehad met dominante personen in mijn opvoeding, ook buiten het gezin. Dan krijg je de boodschap mee dat je moet gehoorzamen en dat alles wat je overkomt, je verdiende loon is. Dat is nooit letterlijk gezegd door ouders, leraren of werkgevers, maar een verkeerde opmerking op een verkeerd moment brengt die boodschap wel over. Het heeft ervoor gezorgd dat ik in elk geval die eerdere keer heb aanvaard.
Een wrange conclusie die ik na deze vriendschap trok, is dat ik jaren van mijn leven heb verspild aan iemand die het niet waard was. Gelukkig is het me sindsdien niet meer gebeurd en heb ik geïnvesteerd in vrienden die wel gelijkwaardig contact willen.

@Magister_Artium;
Wat een heftig verhaal zeg.
Dat lijkt mij ook absoluut geen leuk en fijn persoon.
Zulke type mensen heb ik helaas ook meegemaakt.

Ja ik heb het meegemaakt. Deze begon heel enthousiast aan de relatie, leek wel een spiegel van mezelf. Na 3 maanden begon de devaluatie, tot aan het koelkastlampje toe wat kapot was wat niet goed was.

Er werd gemanipuleerd, gelogen, spelletjes met me gespeeld. Idd een rollercoaster. Ik werd getrianguleerd met exen en hij heeft me 2 keer gedumpt voor een ander waarna hij weer verder wou met het contact.

Ik heb hem gevraagd of er wat in zijn jeugd gebeurd was maar dat wist hij niet zei hij.

Zijn verhalen veranderden continue.

Na zijn discard ging hij nog proberen of ik er weer intrapte en toen discarde hij me weer, puur om het leed te vergroten en te kijken of hij het kon.

Deze guy had ook dissociatieve shizzle en (leek wel) hersen gerelateerde schade.

quote:

NARCISTEN: ONTMASKER ZE MET 1 VRAAG

Welnu, tromgeroffel…, hij klinkt als volgt:

“Ben je een narcist?”

WAT?! – Jep. Dat is ‘m. De wetenschappelijk bestudeerde vraag die na lange analyse uit de hoge hoed is gekomen. Had je zelf kunnen bedenken? Nou, nee. Er zit meer achter dan je denkt.

Het lijkt in eerste instantie wat contra-intuïtief om iemand op de man af te vragen of hij een bepaalde negatieve eigenschap bevat. En in bijna alle gevallen is dat ook zo. Iemand zal het niet snel bevestigen wanneer je vraagt “ben je een dief?” of “ben je een huilebalk?”. Dat komt omdat gezonde mensen die kenmerken erkennen als negatief en zich er daarom voor schamen.

Maar ik zei bijna alle gevallen. Bij een ware narcist is dit namelijk niet het geval. Die is trots om zich te identificeren als een narcist. Hij zal er meteen openlijk voor uitkomen. En er nog een schepje bovenop doen, narcisten-stijl.

Voila, daar heb je de truc. Het is echt zo simpel.

Bron:
https://assertief.nl/wat-is-narcisme/

- Jij hoeft geen mod te spelen -

[ Bericht 92% gewijzigd door CoolGuy op 28-12-2020 18:39:55 ]