Narcisten

Ik heb wel een paar gekend. Heb je nadeel van ze gehad?

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:08 schreef Black_Phillip het volgende:
omdat wij botter zijn en sneller zeggen wat we vinden.

Je bent zelf narcist?

quote:

Op maandag 7 december 2020 15:15 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

Autist.

Oh wacht. Wij hebben ook ern autist op het werk waartegen ik vaak zeg: doe eens effe rustig man.
Bij kleine dingetjes looptie al tekeer te gaan. En schreeuwtie de boel bij elkaar als het iets anders gaat dan hij wil.
Moet ik hem helemaal kalmeren, ga effe zitten man, neem een slokje water, dan praten we er over...

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:35 schreef Amee het volgende:
Men is al gauw geneigd iemand narcist of borderliner te noemen als iemand een soort wrok koester voor die persoon. Het is alsof het je een beter gevoel geeft.
Irl heb ik mensen meegemaakt met een wel erg misselijk karakter, maar heb nog geen mens persoonlijk gehoord over dat die en die een narcist is of borderliner.
Hier wordt het elke week benoemd.

100% dit. Je bent zeer vermoedelijk geen psycholoog of psychiater, dus je kan niet per se vaststellen of er iemand een narcist (of borderliner) is.

Waarom wil jij dit onderscheid maken bij deze mensen? Is het erger of juist minder erg als ze zich 'misdragen' als je ze een narcist noemt?

Ik heb wel ervaringen met narcisten en borderliners, echte dus, en het zijn net mensen alleen met wat specifiekere problemen waar ze vaker mee te maken hebben of specifiekere manieren waarop ze reageren

Manipulatieve mensen, die voor hun eigen belang over lijken gaan en daar geen scrupules over hebben, er geen moeite mee hebben om tegen en over je te liegen en glashard ontkennen als je ze ermee confronteert.

En dat dan ook gewoon eerst niet doorhebben omdat ik het vroeger helemaal niet van mensen verwachtte of kende in mijn omgeving. Ik kende er wel een uitdrukking voor: het achter de ellebogen hebben. Maar pas toen ik ging werken, zag ik hoe dat in de praktijk werkte.

Voorbeelden?

Nouja narcistisch of niet, ik ken best wat lui die in ieder geval psychische afweer vertonen.
Waaronder ook best wel wat mensen die de diagnose "ASS" hebben

Misschien is narcistisch niet het goede woord ervoor, maar al die stoornissen zijn toch varianten van psychische afweer waarvan men zich niet bewust is.

Ik vind iedereen die veel waarde hecht aan zijn/haar persona en denkt dat hij/zij dat werkelijk is, ipv contact te hebben met de gevoelskern die eronder ligt, eigenlijk al niet te doen.

Zodra zo iemand geconfronteerd wordt met iets in hem/haar zelf ontstaat er een ongemakkelijk gevoel, dat passief afgereageerd wordt met gaslighting, dissociatie, ontwijking, rationaliseren, oordelen, compenseren met verslaving en spullen, relaties, seks, etc. Sommigen bouwen daar een heel ego omheen en noemen dat "ik". Niet expres of doelbewust ofzo, maar het is gewoon nog niet "ont-wikkeld" en daarom valt er niet normaal mee om te gaan.

Zodra je een gesprek wil voeren over 'echte' zaken, dingen over gevoel en menselijke behoeftes, stuit je vaak op een weerstand, boosheid, projecties, allerlei afweer. Ik heb nu al zovaak mensen horen zeggen dat ze ergens "gewoon niet over na willen denken" want het maakt ze bang en dat is onacceptabel. Het zal waarschijnlijk leiden tot egosterfte en dat moet vermeden worden.

Narcisten zijn dan nog het beste te doen eigenlijk, want daar ligt hun angst en rage zo dicht onder de oppervlakte en het is vaak niet gediagnosticeerd met allerlei andere labels, dat je het op z'n minst nog kan triggeren waardoor je iets 'echts', iets van gevoel en onderliggende behoeftes te zien krijgt.

Ben ze denk ik wel eens tegen gekomen, maar dan vallen ze niet op. Vaak zitten ze in hoge functies en zijn ze erg goed in hun werk.

quote:

Op maandag 7 december 2020 16:27 schreef osodevo het volgende:
Voorbeelden?

Trump. Ik wist niet wat gaslighting was, dus ik heb het opgezocht en herkende Trump daar heel sterk in.

quote:

Op maandag 7 december 2020 16:56 schreef -marz- het volgende:
Nouja narcistisch of niet, ik ken best wat lui die in ieder geval psychische afweer vertonen.
Waaronder ook best wel wat mensen die de diagnose "ASS" hebben

Misschien is narcistisch niet het goede woord ervoor, maar al die stoornissen zijn toch varianten van psychische afweer waarvan men zich niet bewust is.

Ik vind iedereen die veel waarde hecht aan zijn/haar persona en denkt dat hij/zij dat werkelijk is, ipv contact te hebben met de gevoelskern die eronder ligt, eigenlijk al niet te doen.

Zodra zo iemand geconfronteerd wordt met iets in hem/haar zelf ontstaat er een ongemakkelijk gevoel, dat passief afgereageerd wordt met gaslighting, dissociatie, ontwijking, rationaliseren, oordelen, compenseren met verslaving en spullen, relaties, seks, etc. Sommigen bouwen daar een heel ego omheen en noemen dat "ik". Niet expres of doelbewust ofzo, maar het is gewoon nog niet "ont-wikkeld" en daarom valt er niet normaal mee om te gaan.

Zodra je een gesprek wil voeren over 'echte' zaken, dingen over gevoel en menselijke behoeftes, stuit je vaak op een weerstand, boosheid, projecties, allerlei afweer. Ik heb nu al zovaak mensen horen zeggen dat ze ergens "gewoon niet over na willen denken" want het maakt ze bang en dat is onacceptabel. Het zal waarschijnlijk leiden tot egosterfte en dat moet vermeden worden.

Narcisten zijn dan nog het beste te doen eigenlijk, want daar ligt hun angst en rage zo dicht onder de oppervlakte en het is vaak niet gediagnosticeerd met allerlei andere labels, dat je het op z'n minst nog kan triggeren waardoor je iets 'echts', iets van gevoel en onderliggende behoeftes te zien krijgt.

Van hoe ik jou meemaak op dit forum sluit ik niet uit dat jij die weerstand bij mensen oproept. Dat mensen helemaal niet door jou ontleed willen worden.

quote:

Op maandag 7 december 2020 17:39 schreef Lienekien het volgende:
Van hoe ik jou meemaak op dit forum sluit ik niet uit dat jij die weerstand bij mensen oproept. Dat mensen helemaal niet door jou ontleed willen worden.

Nou, hier op dit forum ontleden ze er ook machtswellustig op los. geeft blijkbaar een prettig gevoel om mensen persoonlijke en gevoelige info te ontfutselen om deze persoonlijke informatie vervolgens slechts te gebruiken voor de meest algemeen mogelijke adviezen.

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:38 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

Ik heb een ex die fysiek agressief was maar iedereen zo manipuleerde dat niemand iets door had en ik niet geloofd werd.

Dit is heel herkenbaar. Ik heb een vader die dit tot op de dag van vandaag doet.

De dingen op zich die gebeurd zijn, vind ik niet het ergste. Als hij een hekel aan mij heeft en vindt dat ik hem als zoon teleurgesteld heb, dan had ik liever gehad dat hij dat gewoon toegeeft en dan elke keer zegt dat ik een waardeloze klootzak ben. Maar hij zegt "Nee hoor, dat vind ik helemaal niet. Dat verbeeld jij je maar. Dat kan ik je misschien niet eens kwalijk nemen, want je hebt nou eenmaal een negatief karakter en daar kan je ook niks aan doen. Tja ... ik begrijp dat eerlijk gezegd niet, want ik zit heel anders in elkaar. Ik ben juist iemand die heel positief in het leven staat!"

Ik ben tijdens mijn jeugd emotioneel heel erg verwaarloosd. Mijn moeder heeft het altijd oprecht goed bedoeld, maar zij heeft autisme dus ze kan zich moeilijk inleven en ze snapt het vaak niet. Ik ben gewend dat mensen of helemaal niet naar mij luisteren of de dingen die ik zeg horen zoals hen dat het beste uitkomt. In mijn jeugd was ik degene die aangezien werd voor autistisch. Het werd niet getest, maar omdat ik mij nogal vaak terugtrok, werd door heel veel mensen die conclusie getrokken. Dat ik me terugtrok omdat ik mij ontzettend ongelukkig en een minderwaardige paria voelde, dat kwam niet in mensen op. Ik was degene die mensen raar vonden. Mijn ouders lijken op het eerste gezicht normaal. Ik blijk wel ADHD te hebben. Ik weet precies hoe alles in elkaar zit, waardoor de problemen ontstaan en wat ik zou kunnen doen om die problemen op te lossen. Maar het daadwerkelijk doen kost mij zo ontzettend veel moeite. Ik snap inmiddels waarom ik vroeger ook helemaal niet druk was: ik hou heel erg de rem op mijn spontaniteit en positieve emoties, want als ik dat vroeger niet deed dan kon ik mezelf in mijn impulsiviteit belachelijk maken en werd ik weer uitgelachen en afgewezen.

Mijn hele persoonlijke ontwikkeling ging tijdens mijn jeugd naar de klote. Ik ging wel zelf hulp zoeken. Voordat ik de diagnose ADHD kreeg, werd ik behandeld voor borderline. Ook die diagnose maakt dat ik door behandelaars weinig serieus genomen werd. Als ik vertelde dat ik denk dat mijn vader een narcist is, dan ging men er vanuit dat ik dit denk omdat ik borderline heb en het allemaal extremer maak dan het is. Veel mensen nemen aan dat mijn vader zijn gevoelens moeilijk kan tonen en dat ik niet in zie dat hij het allemaal wel goed bedoelt. En voor hem weer aanleiding om tegen anderen te vertellen dat hij het zo moeilijk heeft dat ik psychische problemen heb en dat hij zich zo machteloos voelt omdat hij mij niet kan helpen. Hij gelooft het waarschijnlijk zelf ook. Maar het hield in dat hij heel zelden vanuit zichzelf contact opnam en verder ook helemaal geen belangstelling toonde. Ik kreeg alleen maar kritiek en hij is het altijd met mij oneens. Altijd weet hij bij mij het gevoel op te roepen dat ik ontzettend slecht ben en het eigenlijk niet verdien dat hij met mij omgaat en dat ik ontzettend blij moet zijn dat hij zo'n relaxed en sociaal persoon is. Hij lijkt in eerste instantie bescheiden, maar dat is juist een schijnvertoning om daarmee aandacht en sympathie af te dwingen. En dat lukt hem erg goed, want zelfs de mensen die eigenlijk wel doorhebben hoe hij werkelijk in elkaar zit, verdedigen hem. Hij heeft geld en verstand van financiën, dus natuurlijk staan mensen dan aan zijn kant en wordt er van mij verwacht dat ik maar met hem leer omgaan.

Het gaat de laatste tijd eigenlijk heel erg klote met me. Eigenlijk heb ik hulp nodig, maar ik trek het niet meer dat behandelaars niet eens naar me willen luisteren en mij dan maar gaan opdringen dat ik mezelf een ander gedachten-patroon moet aanleren. Ik weiger voortaan ook om naar dat soort onzin te luisteren. Als ik mij klote voel en negatieve gedachten heb, dan is het vooral zinnig om te achterhalen waarom die gedachten in mijn hoofd komen. Maar blijkbaar vinden ze dat teveel moeite om erover na te denken. Er wordt een diagnose gesteld, dan moet ik een bepaalde therapie volgen. Of het aansluit bij mijn situatie, daar wordt niet eens bij stil gestaan. En als ik na mijn therapie nog steeds problemen heb, dan vinden ze dat het mijn eigen schuld is omdat ik volgens hen niet wil toepassen wat ik heb geleerd.

Als het mij lukt om mijn leven meer op de rit te krijgen en het financieel ook beter kan krijgen, dan wil ik graag emigreren. Ik heb niemand hier, dus ik ben verder ook niemand iets verplicht.

Als je in je omgeving veel van dit soort types hebt kun je beter je omgeving aanpassen.
Ik kan niemand die ik ken echt classificeren als narcist.

@Mikeytt

Is een narcist dan niet iemand die altijd een narcist draagt? Kende er vroeger ook zo een. Die manipuleerde trouwens ook de boel, maar was zover ik weet niet agressief. Hij voer er overigens niet slecht bij.

Ben een manipulator voor het eerst tegengekomen in de vorm van mijn voormalige vriend. Daarvoor heb ik dit gedrag bij anderen nooit gezien en dat is ook waarschijnlijk een van de reden geweest waarom ik hem zoveel kansen heb gegeven en het natuurlijk mijn eerste liefde was. Het verschil tussen hem en anderen die mij wel eens streek probeerden te leveren of slechte intenties hadden, zit hem in de consistentie en respect voor grenzen. Normaal gesproken wanneer iemand zoiets doet, stopt het bij het aangeven van je grenzen en kun je sneller ingrijpen omdat de ander al vanaf het begin signalen afgeeft dat hij/zij niks opheeft met jou als persoon. Bij een manipulator niet, die veinst sympathie/verliefdheid en blijft spelletjes met je spelen totdat je het zo beu wordt en 'toegeeft'. Zodra je toegeeft is het game over en zal je een lange weg aan het komen bewandelen om daar uit te komen.

Zelfs nu het al een dik half jaar uit is, merk ik dat ik geen energie heb om contact te onderhouden, behalve een paar zeer goede vrienden en familie. Het plezier om met anderen in contact te staan is op de een of andere manier volledig weg. Het voelt alsof ik zoveel heb gegeven in die twee jaar dat ik gewoon niks meer wil geven aan anderen qua aandacht. Ik heb recent letterlijk al mijn redelijke goede en oppervlakkige vrienden/contacten uit mijn lijst gegooid. Niet omdat ik ze niet meer aardig vind, maar omdat mijn batterij leeg is. Dit alles staat totaal niet in verhouding met de paar ruzies/kutstreken/of dubbele agenda's van anderen uit het verleden. Dat was ook kut op het moment zelf, maar vanwege bovenstaande redenen had je het gevoel dat je kon weglopen/oplossen en dat gevoel had ik simpelweg in mijn relatie niet, omdat ik met iemand te maken had die op een totaal andere manier qua gedrag opereerde dan ik van mensen gewend was.

quote:

Op maandag 7 december 2020 22:39 schreef Naardegallemiezen het volgende:

[..]

Herkenbaar.
Maar jij hebt nog een hele relatie met die persoon gehad, ik niet. Dus wil het ook niet afdoen alsof het met elkaar vergelijkbaar is hoor.
Ik ben ca. 8-9 maanden met zo'n persoon omgegaan, en compleet uitgeput geraakt, precies op de manier hoe je beschrijft.

Los van de duur, worden je grenzen ook binnen een korte tijd afgebroken. Het is daarom niet raar dat je ook bij een kortere duur hetzelfde gevoel kan hebben. Wat je zelf zegt, het is moeilijk voor te stellen dat de ander over alle denkbare lijken bereid is heen te gaan om maar zijn doel te kunnen bewerkstelligen. Dat vereist behoorlijk wat investering qua uitplannen en op zo'n ziekelijk niveau zijn niet veel mensen bereid te gaan.

[ Bericht 18% gewijzigd door 01100101 op 08-12-2020 22:03:43 (Tijd om van het internet af te gaan. ) ]

quote:

Op maandag 7 december 2020 22:29 schreef Naardegallemiezen het volgende:
- verhaal -

Dit heb ik ook meegemaakt in relaties. Ik herken die zelftwijfel en dat je je afvraagt of dit wel narcisme/borderline is. Vraag jij je daarmee ook stiekem af in hoeverre het fair is om dit over hem te zeggen en dat je twijfelt dat niet hij maar jijzelf degene bent die heeft gemaakt dat de relatie tussen jullie niet werkte?

Het doet er eigenlijk helemaal niet toe of hij nou wel of niet narcistisch is. Wat ik sowieso wel uit jouw verhaal op kan maken, is dat jij degene was die zich vooral schikte naar zijn behoeftes, maar andersom hield hij geen rekening met jou. Of hij nou een trauma heeft of niet; in een gezonde relatie proberen beide partijen verantwoording te dragen voor de dingen die ze doen. Fouten maakt iedereen weleens en het komt weleens voor dat er ruzie tussen de partners ontstaat. Maar in een gezonde relatie wordt dat uiteindelijk bijgelegd en doen beide partners hun best voor de ander.

Het beste is dat je zo'n ex uiteindelijk helemaal los kan laten. Dat je ook geen wrok meer voelt voor wat hij je heeft geflikt - hij is dan gewoon uit jouw leven. Dat is natuurlijk erg moeilijk in het begin, maar zolang je dit voor ogen houdt en je best blijft doen aandacht te geven aan mensen die iets constructiefs voor jou kunnen betekenen, dan kom je uiteindelijk over hem heen. Jij bent dan degene die niet de zwakkeling is. Hij daarentegen zal met zijn gedrag zeer waarschijnlijk niet in staat zijn om een gelukkig leven op te bouwen ... but why should you even care about that? Hij is weg en je hebt daarmee weer mogelijkheden om leuke vrienden en een leuke relatie aan te kunnen gaan.

quote:

Op maandag 7 december 2020 20:56 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

Ik zou hem uit je leven bannen en je eigen familie creeren , bijvoorbeeld met vrienden.

Ik heb geen contact meer met hem. Godzijdank wil hij omdat hij ruzie met mij heeft ook mijn moeder financieel niet meer helpen. (Mijn ouders zijn bijna 30 jaar geleden gescheiden, maar hij bleef het geld van mijn moeder beheren. Hij krijgt daarvoor heel veel lof. Nota bene de familie van mijn moeder zegt daarover: "Goh, ik ken maar weinig mensen die het net zo goed als hij heeft geregeld voor hun ex-partner. Dat is echt heel erg in hem te prijzen!" Mijn moeder kon hem niet loslaten en dat was precies zijn reden om er op die manier misbruik van te maken.

Jammer voor hem is mijn moeder niet overstuur geworden toen hij haar zei dat hij voortaan niet meer haar belastingaangifte wilt doen, want ze is zo kordaat geweest om aan een vriend van haar te vragen of hij haar daarmee wilt helpen.

quote:

Op maandag 7 december 2020 18:41 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Dit is heel herkenbaar. Ik heb een vader die dit tot op de dag van vandaag doet.

De dingen op zich die gebeurd zijn, vind ik niet het ergste. Als hij een hekel aan mij heeft en vindt dat ik hem als zoon teleurgesteld heb, dan had ik liever gehad dat hij dat gewoon toegeeft en dan elke keer zegt dat ik een waardeloze klootzak ben. Maar hij zegt "Nee hoor, dat vind ik helemaal niet. Dat verbeeld jij je maar. Dat kan ik je misschien niet eens kwalijk nemen, want je hebt nou eenmaal een negatief karakter en daar kan je ook niks aan doen. Tja ... ik begrijp dat eerlijk gezegd niet, want ik zit heel anders in elkaar. Ik ben juist iemand die heel positief in het leven staat!"

Ik ben tijdens mijn jeugd emotioneel heel erg verwaarloosd. Mijn moeder heeft het altijd oprecht goed bedoeld, maar zij heeft autisme dus ze kan zich moeilijk inleven en ze snapt het vaak niet. Ik ben gewend dat mensen of helemaal niet naar mij luisteren of de dingen die ik zeg horen zoals hen dat het beste uitkomt. In mijn jeugd was ik degene die aangezien werd voor autistisch. Het werd niet getest, maar omdat ik mij nogal vaak terugtrok, werd door heel veel mensen die conclusie getrokken. Dat ik me terugtrok omdat ik mij ontzettend ongelukkig en een minderwaardige paria voelde, dat kwam niet in mensen op. Ik was degene die mensen raar vonden. Mijn ouders lijken op het eerste gezicht normaal. Ik blijk wel ADHD te hebben. Ik weet precies hoe alles in elkaar zit, waardoor de problemen ontstaan en wat ik zou kunnen doen om die problemen op te lossen. Maar het daadwerkelijk doen kost mij zo ontzettend veel moeite. Ik snap inmiddels waarom ik vroeger ook helemaal niet druk was: ik hou heel erg de rem op mijn spontaniteit en positieve emoties, want als ik dat vroeger niet deed dan kon ik mezelf in mijn impulsiviteit belachelijk maken en werd ik weer uitgelachen en afgewezen.

Mijn hele persoonlijke ontwikkeling ging tijdens mijn jeugd naar de klote. Ik ging wel zelf hulp zoeken. Voordat ik de diagnose ADHD kreeg, werd ik behandeld voor borderline. Ook die diagnose maakt dat ik door behandelaars weinig serieus genomen werd. Als ik vertelde dat ik denk dat mijn vader een narcist is, dan ging men er vanuit dat ik dit denk omdat ik borderline heb en het allemaal extremer maak dan het is. Veel mensen nemen aan dat mijn vader zijn gevoelens moeilijk kan tonen en dat ik niet in zie dat hij het allemaal wel goed bedoelt. En voor hem weer aanleiding om tegen anderen te vertellen dat hij het zo moeilijk heeft dat ik psychische problemen heb en dat hij zich zo machteloos voelt omdat hij mij niet kan helpen. Hij gelooft het waarschijnlijk zelf ook. Maar het hield in dat hij heel zelden vanuit zichzelf contact opnam en verder ook helemaal geen belangstelling toonde. Ik kreeg alleen maar kritiek en hij is het altijd met mij oneens. Altijd weet hij bij mij het gevoel op te roepen dat ik ontzettend slecht ben en het eigenlijk niet verdien dat hij met mij omgaat en dat ik ontzettend blij moet zijn dat hij zo'n relaxed en sociaal persoon is. Hij lijkt in eerste instantie bescheiden, maar dat is juist een schijnvertoning om daarmee aandacht en sympathie af te dwingen. En dat lukt hem erg goed, want zelfs de mensen die eigenlijk wel doorhebben hoe hij werkelijk in elkaar zit, verdedigen hem. Hij heeft geld en verstand van financiën, dus natuurlijk staan mensen dan aan zijn kant en wordt er van mij verwacht dat ik maar met hem leer omgaan.

Het gaat de laatste tijd eigenlijk heel erg klote met me. Eigenlijk heb ik hulp nodig, maar ik trek het niet meer dat behandelaars niet eens naar me willen luisteren en mij dan maar gaan opdringen dat ik mezelf een ander gedachten-patroon moet aanleren. Ik weiger voortaan ook om naar dat soort onzin te luisteren. Als ik mij klote voel en negatieve gedachten heb, dan is het vooral zinnig om te achterhalen waarom die gedachten in mijn hoofd komen. Maar blijkbaar vinden ze dat teveel moeite om erover na te denken. Er wordt een diagnose gesteld, dan moet ik een bepaalde therapie volgen. Of het aansluit bij mijn situatie, daar wordt niet eens bij stil gestaan. En als ik na mijn therapie nog steeds problemen heb, dan vinden ze dat het mijn eigen schuld is omdat ik volgens hen niet wil toepassen wat ik heb geleerd.

Als het mij lukt om mijn leven meer op de rit te krijgen en het financieel ook beter kan krijgen, dan wil ik graag emigreren. Ik heb niemand hier, dus ik ben verder ook niemand iets verplicht.

Heftig. Vervelend dat het nu weer zo slecht met je gaat. Misschien raar, maar zou je ook kunnen proberen medelijden op te brengen voor je vader? Dat bedoel ik niet als verwijt naar jou maar als manier om ermee om te gaan die je eigen ontwikkeling minder erg in de weg staat dan boosheid. Ik bedoel niet medelijden in financiele zin want daarin heeft je vader het duidelijk beter dan jij maar meer in de zin van relaties onderhouden enz want hoe zeer hij misschien oppervlakkige relaties in stand kan houden 1 van de belangrijkste is verpest dus dat zouden voor heel veel mensen een heleboel oppervlakkige waarschijnlijk niet compenseren. Zelfs als die andere mensen jou helemaal de schuld zouden geven van die verbroken relatie, dan wordt het daarmee nog niet ineens goed ofzo. Het contact is al verbroken. Wat misschien kan helpen is dat je een e-mail schrijft in word ofzo of in gedachten waarin je je vader helemaal afzeikt totdat je alle haatdragende gedachten die je maar over hem hebt eruit hebt. Net zolang totdat je denkt van nu weet ik niks meer op te noemen zonder in herhaling te vallen. Misschien is het belangrijk om dat punt voor jezelf te bereiken. Of helpen deze posts op dit forum daarvoor ook al? Want je vader komt inderdaad uit je post wel over als een triest manipulatief mannetje die weinig moeite voor jou gedaan heeft maar toch gemakzuchtig hoopt mee te kunnen liften op het feit dat velen er automatisch van uit zullen gaan dat hij alles goed bedoelt terwijl hij je nota bene in plaats van zelfvertrouwen een minderwaardigheidscomplex heeft aangeleerd waar je nog lang last van kunt hebben, kortom een waardeloze sukkel. De mensen die zo’n dom egoistisch persoon gelijk geven begrijpen er niets van en ze hebben het niet bij het rechte eind al maken ze zichzelf dat zo graag wijs omdat dat minder vervelend is. Misschien dat ze zelf echt geloven dat ze goed bezig zijn in hun emotioneel oppervlakkige wereld. Maar voor zijn gezin, als man en vader stelde hij weinig voor.
Wat zijn je concrete doelen precies die niet lukken? Dus wat je nodig hebt om je doel van emigreren te bereiken? Slaap je voldoende? Eet je gezond? Lukt het sporten nog steeds?

quote:

dan had ik liever gehad dat hij dat gewoon toegeeft en dan elke keer zegt dat ik een waardeloze klootzak ben. Maar hij zegt "Nee hoor, dat vind ik helemaal niet. Dat verbeeld jij je maar. Dat kan ik je misschien niet eens kwalijk nemen, want je hebt nou eenmaal een negatief karakter en daar kan je ook niks aan doen. Tja ... ik begrijp dat eerlijk gezegd niet, want ik zit heel anders in elkaar. Ik ben juist iemand die heel positief in het leven staat!"

99% van Fok, hij zou hier z’n soulmates vinden

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-12-2020 01:10:11 ]

quote:

Op maandag 7 december 2020 19:05 schreef LeesFoknl het volgende:
Is een narcist dan niet iemand die altijd een narcist draagt? Kende er vroeger ook zo een. Die manipuleerde trouwens ook de boel, maar was zover ik weet niet agressief. Hij voer er overigens niet slecht bij.

Shit, was een andere bloem ....
Weet echt niets van de natuur en zo.

Sorry voor het misverstand

quote:

Op maandag 7 december 2020 17:39 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Van hoe ik jou meemaak op dit forum sluit ik niet uit dat jij die weerstand bij mensen oproept. Dat mensen helemaal niet door jou ontleed willen worden.

Dat klopt, alleen ervaar ik het niet als een kwestie van ontleden maar als integriteit.

Ik heb een goed contact met mensen als ze ook de absurditeit zien van dingen, het streberige in onze maatschappij, om zichzelf kunnen lachen en hun ego shit niet zo serieus nemen. Als ze dat wel doen kan ik er weinig mee en vind ik het al snel narcistisch/defensief overkomen als je over bepaalde onderwerpen wil praten.

Als ik dat bespeur kan ik wel drammerig en vervelend worden ja.

Is ook vanwege een soort onmacht dat iemand om wie je geeft als medemens, die talenten heeft, ervoor lijkt te kiezen om een slaaf te zijn van starre overtuigingen die hem/haar onvrij maken, maar wel loopt te klagen en steun zoekt. Dat triggert me om samen naar oplossingen te willen zoeken en dan wil ik dat alle bullshit weggaat en iemand echt voluit gaat leven.

Maarja ik kan dat nu wel iets beter naast me neerleggen, mensen willen vaak gewoon klagen en een luisterend oor zonder dat er iets gaat veranderen of ze zijn daar nog niet aan toe. Dat snapte ik eerst niet, ik verwacht dat iedereen die ik ken bereid is om zich in een afgrond te storten en herboren te worden om hun volle potentie te benutten. Dan hou je idd weinig vrienden over.

[ Bericht 29% gewijzigd door -marz- op 08-12-2020 12:06:47 ]

quote:

Op maandag 7 december 2020 18:05 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, hier op dit forum ontleden ze er ook machtswellustig op los. geeft blijkbaar een prettig gevoel om mensen persoonlijke en gevoelige info te ontfutselen om deze persoonlijke informatie vervolgens slechts te gebruiken voor de meest algemeen mogelijke adviezen.

Te ontfutselen nog wel
Wat een bullshit

quote:

Op maandag 7 december 2020 20:53 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

In het onderwijs zitten er veel,omdat ze op hun borst kunnen kloppen dat ze wat goeds doen. Vaak geven ze al jaren geen les meer.

Wat een onzin. Ik werk in het onderwijs bij een instelling van meer dan duizend medewerkers en al met aardig wat verschillende types collega's gewerkt en werkelijk geen één die als ware narcist geclassificeerd kan worden. Ik denk dat jij je definitie van narcist eerst maar eens bij moet stellen voordat je dit soort ongefundeerde uitspraken doet.

Dat er veel mensen werken die zichzelf erg nuttig en belangrijk vinden en dat er veel managers zitten die doen alsof ze verstand hebben van onderwijs, terwijl beide types dat absoluut niet zijn tot soms het kansloze aan toe (want dat zijn er inderdaad veel in het onderwijs), wil ik je wel gelijk in geven. Dat zijn echter zeker geen narcisten.

[/butthurt-mode off]

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 11:48 schreef -marz- het volgende:

[..]

Dat klopt, alleen ervaar ik het niet als een kwestie van ontleden maar als integriteit.

Ik heb een goed contact met mensen als ze ook de absurditeit zien van dingen, het streberige in onze maatschappij, om zichzelf kunnen lachen en hun ego shit niet zo serieus nemen. Als ze dat wel doen kan ik er weinig mee en vind ik het al snel narcistisch/defensief overkomen als je over bepaalde onderwerpen wil praten.

Als ik dat bespeur kan ik wel drammerig en vervelend worden ja.

Is ook vanwege een soort onmacht dat iemand om wie je geeft als medemens, die talenten heeft, ervoor lijkt te kiezen om een slaaf te zijn van starre overtuigingen die hem/haar onvrij maken, maar wel loopt te klagen en steun zoekt. Dat triggert me om samen naar oplossingen te willen zoeken en dan wil ik dat alle bullshit weggaat en iemand echt voluit gaat leven.

Maarja ik kan dat nu wel iets beter naast me neerleggen, mensen willen vaak gewoon klagen en een luisterend oor zonder dat er iets gaat veranderen of ze zijn daar nog niet aan toe. Dat snapte ik eerst niet, ik verwacht dat iedereen die ik ken bereid is om zich in een afgrond te storten en herboren te worden om hun volle potentie te benutten. Dan hou je idd weinig vrienden over.

Om heel eerlijk te zijn, vind ik juist de manier hoe jij reageert een wat narcistisch karakter hebben. Daarmee wil ik overigens niet beweren dat je een narcist bent en ik post dit ook niet om jou af te willen zeiken.

Je zal altijd in jouw leven mensen blijven tegenkomen die dingen zeggen waarmee je het niet eens bent. En het is jouw goed recht om jouw eigen mening te hebben en die uit te kunnen spreken. Net zo goed als dat anderen het recht hebben hun mening uit te spreken.

Het komt op mij over dat je bij voorbaat concludeert dat iemand geen gelijk heeft als hij iets zegt waar jij het niet mee eens bent en je oordeelt daarmee snel dat iemand dom is.

Vrijwel iedereen gaat er trouwens in eerste instantie dat hij gelijk heeft. Maar als je zoiets denkt, wil dat nog niet persé betekenen dat het zo is. Als je heel vaak hoort dat andere mensen een andere mening hebben dan jij, dan betekent het niet persé dat je daarmee ongelijk hebt en dat je dan maar hetzelfde moet denken en zeggen dan anderen. Maar je zou je dan wel kunnen afvragen waarom ze de mening hebben waarin jij je niet kan vinden. Concluderen dat ze gewoon dom zijn, is niet realistisch, want mensen met een gemiddeld IQ zijn niet dom. Je komt er eigenlijk alleen achter door er met hen over te praten en nieuwsgierig te zijn waarom ze die mening hebben. Dat betekent sowieso dat je meer begrip voor hen kan opbrengen. En jouw eigen mening kan daardoor extra bevestigd worden ... of je komt erachter dat je iets over het hoofd gezien hebt en dat jij jouw mening moet bijstellen. Je wordt er hoe dan ook wijzer door. Als nou zou blijken dat jouw gedachten voorheen niet klopten, dan is dat helemaal niet erg, want net als ieder ander mens blijf je nieuwe inzichten opdoen.

Je weet wel één ding zeker: als je continu de neiging hebt om andere mensen erop te wijzen dat ze ongelijk hebben, dan maak je je daarmee niet populair. Niemand houdt ervan dat anderen hen er continu op wijzen dat ze het niet goed doen of ongelijk hebben. Je krijgt daarmee alleen maar strijd en het uiteindelijke gevolg is dat jij je daardoor eenzaam en klote zal voelen. Want of je gelijk hebt of niet: je krijgt daarmee wel het idee dat de meeste mensen jou niet aardig genoeg vinden om met jou om te willen gaan.

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 14:46 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Om heel eerlijk te zijn, vind ik juist de manier hoe jij reageert een wat narcistisch karakter hebben. Daarmee wil ik overigens niet beweren dat je een narcist bent en ik post dit ook niet om jou af te willen zeiken.

Je zal altijd in jouw leven mensen blijven tegenkomen die dingen zeggen waarmee je het niet eens bent. En het is jouw goed recht om jouw eigen mening te hebben en die uit te kunnen spreken. Net zo goed als dat anderen het recht hebben hun mening uit te spreken.

Het komt op mij over dat je bij voorbaat concludeert dat iemand geen gelijk heeft als hij iets zegt waar jij het niet mee eens bent en je oordeelt daarmee snel dat iemand dom is.

Vrijwel iedereen gaat er trouwens in eerste instantie dat hij gelijk heeft. Maar als je zoiets denkt, wil dat nog niet persé betekenen dat het zo is. Als je heel vaak hoort dat andere mensen een andere mening hebben dan jij, dan betekent het niet persé dat je daarmee ongelijk hebt en dat je dan maar hetzelfde moet denken en zeggen dan anderen. Maar je zou je dan wel kunnen afvragen waarom ze de mening hebben waarin jij je niet kan vinden. Concluderen dat ze gewoon dom zijn, is niet realistisch, want mensen met een gemiddeld IQ zijn niet dom. Je komt er eigenlijk alleen achter door er met hen over te praten en nieuwsgierig te zijn waarom ze die mening hebben. Dat betekent sowieso dat je meer begrip voor hen kan opbrengen. En jouw eigen mening kan daardoor extra bevestigd worden ... of je komt erachter dat je iets over het hoofd gezien hebt en dat jij jouw mening moet bijstellen. Je wordt er hoe dan ook wijzer door. Als nou zou blijken dat jouw gedachten voorheen niet klopten, dan is dat helemaal niet erg, want net als ieder ander mens blijf je nieuwe inzichten opdoen.

Je weet wel één ding zeker: als je continu de neiging hebt om andere mensen erop te wijzen dat ze ongelijk hebben, dan maak je je daarmee niet populair. Niemand houdt ervan dat anderen hen er continu op wijzen dat ze het niet goed doen of ongelijk hebben. Je krijgt daarmee alleen maar strijd en het uiteindelijke gevolg is dat jij je daardoor eenzaam en klote zal voelen. Want of je gelijk hebt of niet: je krijgt daarmee wel het idee dat de meeste mensen jou niet aardig genoeg vinden om met jou om te willen gaan.

Hoe komt IQ in dit verhaal om de hoek kijken eigenlijk?

Qua eenzaamheid, ik ervaar het juist andersom sinds ik alles afkap wat ik als niet integer gedrag ervaar. Dat het me veel minder eenzaam maakt als ik absoluut trouw ben aan mezelf. Ook al heb ik dan helemaal geen vrienden en familie meer. Gek genoeg heb ik sinds dat besluit juist betere vriendschappen dan ooit.

En er zijn ook meer mensen die mij openlijk heel kut vinden dan ooit. En zo hoort het ook, niet iedereen past bij iedereen dus waarom zou ik me aanpassen aan mensen die toch niet bij me passen.

Het gaat me overigens niet om meningen of gelijk hebben of intelligent zijn. Juist niet, zou ik bijna zeggen want veel mensen die voor slim moeten doorgaan vind ik juist heel star.

Het gaat mij eerder om gevoelens, je ervaringen kunnen delen met iemand, ook als die oncomfortabel zijn in het licht van wat wij als normaal bestempelen, of als ze eng zijn. Over consistent zijn en integriteit, ook als dat niet uitkomt in de wereld die je voor jezelf bedacht had.

Daar ben ik vrienden aan kwijtgeraakt, die zijn verdwenen in verslaving en slechte relaties omdat ze zo bang zijn om iets te verliezen, ook al blijkt aan alle kanten dat het al lang niet meer past. Ik wil dat niet voor mezelf en daarom klapte zo'n vriendschap, omdat diegene mij daardoor bedreigend vindt en mij dus veroordeelt.

Integriteit betekent voor mij trouw zijn aan je innerlijke waarden en daarin geen concessies doen. Overwegen dat er nog een andere werkelijkheid mogelijk is buiten die van jezelf.

Mensen die intens druk zijn met angst vermijden hebben ook helemaal geen ruimte voor anderen in hun leven, maar die zijn vaak juist druk met allerlei vriendschappen onderhouden. Ik ben daar op afgeknapt omdat ik steeds dacht dat er iets van groei of transformatie zou plaatsvinden in die vriendschap maar dat is vaak niet.

Maargoed ik vind het dus integer om iemand erop te wijzen als hij/zij volgens mij op een dood spoor zit, als ik dat op een logische manier kan onderbouwen.

Als iemand continu klaagt over hetzelfde, dan wil ik wel luisteren en het gevoel ruimte geven en dat iemand zich daardoor beter voelt. Maar op den duur wil ik ook constructief daarover praten en naar mogelijkheden kijken, vooral als iemand destructief bezig is.

Als ik geen gelijk heb en het is helemaal niet destructief, is dat alleen maar mooi, misschien zit er wel een masterplan achter het geheel en dan kunnen we het daar over hebben.

Maar als diegene volop in de afweer gaat en met allerlei projecties aan komt zetten, dan ben ik er wel klaar mee.

Misschien ben ik juist niet integer door dit aan te kaarten, is dat wat je zegt @PabstBlueRibbon ?

Ik verwacht zelf wel ook van een vriend of zakenpartner dat hij/zij dit bij mij doet, anders voel ik me soort van genaaid agz je zelf altijd blinde vlekken hebt.

Bijvoorbeeld gisteren nog had ik een persoonlijke mail getypt die ik zelf wel stoer vond, maar ik wou het toch ff checken en dan zegt diegene "ik zou het niet doen." Logisch onderbouwd ook. Dat vind ik integer, daar heb je wat aan.

Ik ken dus ook veel mensen die dan zouden zeggen "Ja, is goed toch, is jouw mailtje, doe lekker wat voor jou goed voelt", lekker algemene validatie want dat is wat we met elkaar doen en zo vermijden we elke mogelijke spanning of conflict. Maar je hebt er niks aan. En het is niet integer want ik weet nu niet wat je voelt en vindt bij die mail.

[ Bericht 11% gewijzigd door -marz- op 08-12-2020 15:38:20 ]

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:08 schreef Black_Phillip het volgende:
Ik heb in mijn leven meerdere ervaringen gehad met narcisten. En dan bedoel ik niet de gemiddelde hork,maar types die alle karaktertrekken hebben waaronder manipulatief gedrag, gaslighting, grandiositeitsgedachten en meer van zulks. Volgens mijn therapeut hebben autisten sneller problemen met dit type mens omdat wij botter zijn en sneller zeggen wat we vinden. Aan de andere kant hebben wij minder snel door als iemand spelletjes speelt, al merk ik wel dat ik vrij snel een 'dit klopt niet' gevoel heb.

Wie heeft hier ook ervaringen met narcisten en hoe ga jij met ze om? Heb je ze kunnen afschudden of zit je er aan vast doordat het familie is?

Je openingspost komt over alsof je zelf de narcist bent of er zelf een bent geworden. Of ben je juist die autist?

Autisten zeggen namelijk juist niet snel wat ze zelf denken.

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 18:05 schreef MisterWendel het volgende:
Je openingspost komt over alsof je zelf de narcist bent of er zelf een bent geworden. Of ben je juist die autist?

Autisten zeggen namelijk juist niet snel wat ze zelf denken.

Eens. Het komt vooral over als kijk mij eens geweldig zijn, ik heb zogenaamd een probleem maar ik weet toch alles beter.
Jammer, want ts doet wel echt goed werk en heeft het beste voor met haar leerlingen afgaande op wat ze verder schrijft.

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 18:28 schreef Black_Phillip het volgende:

Autisten zijn er in tig soorten.

Noem alle soorten eens op dan?

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 18:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Eens. Het komt vooral over als kijk mij eens geweldig zijn, ik heb zogenaamd een probleem maar ik weet toch alles beter.
Jammer, want ts doet wel echt goed werk en heeft het beste voor met haar leerlingen afgaande op wat ze verder schrijft.

Precies dat lijkt juist op narcistisme. In een ander draadje zegt ze dat ze snel aangeeft waar ze het met haar leiding niet mee eens is. Autisten durven zulke dingen dus niet. Die zijn daar te introvert voor. Hmmm 🤔

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 18:42 schreef MisterWendel het volgende:
Precies dat lijkt juist op narcistisme. In een ander draadje zegt ze dat ze snel aangeeft waar ze het met haar leiding niet mee eens is. Autisten durven zulke dingen dus niet. Die zijn daar te introvert voor. Hmmm 🤔

Ben jij een psychiater/psycholoog dan? Alleen die kunnen dat toch bepalen? Ook al komen ze vaak over alsof ze het zelf ook niet weten, en dat hen ook vrij weinig interesseert

Het is niet voor niets een spectrum toch, kan je alles wat onaangepast en sensitief is wel op kwijt.

Het valt me wel op dat het woord "neurotypisch" steeds meer voorbij komt in de media en dat autisme en ADHD steeds meer gevierd wordt als zijnde "anders, maar ook wel heel vet en nuttig."

Misschien een idee dat dan de autisten zodra zij in de meerderheid zijn, de neurotypische mens, dat zullen wel al die narcisten zijn waarschijnlijk, kunnen gaan diagnosticeren als zijnde ergens in het neurotypisch spectrum.

Ik denk dat dat in 2025 al lang en breed aan de hand is eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 18:54 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ben jij een psychiater/psycholoog dan? Alleen die kunnen dat toch bepalen? Ook al komen ze vaak over alsof ze het zelf ook niet weten, en dat hen ook vrij weinig interesseert

Ik spreek uit ervaring (zeg maar). En ik heb vrienden gehad. Die erg introvert en autistisch zijn.

[ Bericht 5% gewijzigd door MisterWendel op 08-12-2020 19:34:52 ]

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 19:51 schreef Black_Phillip het volgende:
Ik ben een extraverte autist.

Oke, je hebt dus introverte en extraverte autisten volgens jou. Bedankt voor het melden van je eigen subcatagorie. Nog meer soorten of was dat het? En wat is dan hun overeenkomst?

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 19:19 schreef MisterWendel het volgende:
Ik spreek uit ervaring (zeg maar). En ik heb vrienden gehad. Die erg introvert en autistisch zijn.

Oke vandaar bedankt voor de toelichting

quote:

Op dinsdag 8 december 2020 19:15 schreef -marz- het volgende:
Het is niet voor niets een spectrum toch, kan je alles wat onaangepast en sensitief is wel op kwijt.

Het valt me wel op dat het woord "neurotypisch" steeds meer voorbij komt in de media en dat autisme en ADHD steeds meer gevierd wordt als zijnde "anders, maar ook wel heel vet en nuttig."

Misschien een idee dat dan de autisten zodra zij in de meerderheid zijn, de neurotypische mens, dat zullen wel al die narcisten zijn waarschijnlijk, kunnen gaan diagnosticeren als zijnde ergens in het neurotypisch spectrum.

Ik denk dat dat in 2025 al lang en breed aan de hand is eigenlijk.

Dat is toch al heel lang zo? Er is meer waardering voor bijvoorbeeld autisten of adhd’ers met hoog iq dan neurotypische mensen met laag iq. Bij deze eerste categorie mensen is al het onaangepaste gedrag bijzonder en speciaal ach ze kunnen er niks aan doen is hun stoornis en bij de tweede categorie mensen is het verachtelijk.

[ Bericht 20% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-12-2020 20:16:38 ]

Iedereen heeft narcistische trekken. Het is slechts een kwestie van perspectief.

Ben zelf een introverte ASS'er.
Heb in mijn leven wel een aantal narcistische personen meegemaakt.
Wellicht heb ik het ook (deels) ook wel aangetrokken, ook door mijn onzekerheid, pleasegedrag etc.
Van de personen die ik heb meegemaakt met narcisme spande één iemand de kroon met manipulatie, alles verdraaien, claimgedrag etc.
Heb over deze persoon ook veel meer negatieve geluiden van anderen vernomen.
Verder wil ik niet gelijk op iedereen een 'etiket' plakken.
Heb niet eens zoveel moeite als iemand afwijkend, anders, apart of wat dan ook is.
Sommige personen kunnen soms helaas echter op een erg vervelende manier uit de toon vallen.

Ik ken een aantal mensen met een narcistische persoonlijkheid, ik mijd ze zoveel mogelijk. Best lastig omdat het familie is. Het beste, naar mijn idee, is ze niet in vertrouwen te nemen, ze zoveel mogelijk te mijden en geen persoonlijke kwetsbare zaken met ze te delen. Zoveel mogelijk bij feiten blijven en vooral niet mee in discussie gaan.

Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 01:20 schreef Naesala_1981 het volgende:
Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

Mooi dat je het zo ziet
Ik probeer het vaak te doorzien en zie de onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens er doorheen.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 01:20 schreef Naesala_1981 het volgende:
Los van wat er aan de ander scheelt, gaat het er blijkbaar vooral ook om hier van wat het met jouzelf doet.

Zelf vind ik het op zich nog steeds wel een vervelende eigenschap, maar niet meer zo vermoeiend als vroeger, omdat ik meestal gewoon de knop in mijn hoofd uit zet en dan hoor ik alleen nog een soort van "white noise" binnenkomen. Ene oor in, andere oor uit. Wanneer het echt een narcistische persoonlijkheid zou betreffen, zou ik het contact wel minimaliseren. Maar ik ben zelf ook niet echt een aantrekkelijke partij voor een narcist, ik kan niet echt goed tegen autoritair en/of betweterig en/of pocherig gedrag en laat dat doorgaans ook wel genoeg doorschemeren.

Ik moet er gewoon altijd om lachen.

Dat heb ik dus ook; dat ik niet tegen dergelijk (autoritair, pocherig oid) gedrag kan.
Alleen heb ik het probleem dat ik dat niet durf te laten weten.
Ik ben nogal gesloten (introvert) en durf hierin dan ook te weinig van me af te bijten.
Dat is best wel een groot probleem voor me.
Voor narcisten was ik in het verleden helaas dan ook wel degelijk interessant.
Tegenwoordig heb ik hier wel meer een 'radar' voor ontwikkeld.
Toch blijf ik me hierin kwetsbaar voelen.
Ik vind zulke figuren eigenlijk doodeng.
Kan erg dichtklappen bij dit soort personen en ik word er bijzonder naar van.

Je hebt ook nog "verborgen narcisme" toch, mensen die ook een ernstig minderwaardigheidscomplex hebben, maar zich daar niet zo bewust van zijn en het niet compenseren met een opgeklopt ego. Die lijden bij vlagen aan depressies en angst en zoeken daar hulp voor, ook wel eetstoornissen en body dysmorphic disorder. En kunnen in beginsel heel normaal en redelijk overkomen, juist als hele aardige, lieve en relaxte mensen eigenlijk. Zijn ook gewoon open over hun levensproblemen. Alleen ze kunnen in de kern niet bij hun gevoelens komen.

Daar heb ik wel veel mee te maken gehad. In het begin merk je echt geen enkel verschil met een "normaal" iemand, juist fijn dat er niet zo'n dik ego aanwezig is, gewoon gezellig, leuk, ze maken er hun expertise van om interessant over te komen voor je en het zijn pleasers. Je bouwt contact op en pas later begint "het" erin te sluipen.

Wat "het" precies is is moeilijk te duiden maar het komt erop neer dat zo iemand geen motieven/skills heeft om echte relaties met mensen te bouwen. Contact bevredigt ze ook nooit, omdat ze niet in contact zijn met hun gevoel en vanwege het diepliggende minderwaardigheidsgevoel kunnen ze ook geen intimiteit verdragen. En dan beginnen ze te stoken en te manipuleren, willen steeds je aandacht, proberen schuldgevoel op te roepen, doen alsof ze veel geven maar het voelt nooit 'echt'.

Die zijn afgunstig tot op het bot en chronisch teleurgesteld, van binnen hebben ze de emoties van een zesjarige en die leven ze uit in allerlei fixaties, veel verveling, vaak ook seksverslaving/pornoverslaving. Naar buiten toe blijft dat verborgen achter een masker van quasi-volwassenheid en sociaal wenselijk gedrag.

Ik heb nu in mijn omgeving weer zo iemand en je ziet eigenlijk twee kampen ontstaan, mensen die in de oprechtheid van deze persoon geloven en mensen die er niets meer van willen weten. Het eerste kamp loopt continu diegene te verdedigen en te vertroetelen want die is om onbekende reden ten prooi gevallen aan het harde oordeel en kille zakelijke gedrag van kamp 2

En je kan in kamp 2 niet zeggen "ja maar zus en zo is aan de hand" want dan denkt kamp 1 dat je super veroordelend en wantrouwend bent, want X is toch gewoon X, tja beetje dramatisch soms misschien, maar je weet toch van zijn/haar depressie? Moet je daar nou zo hard over oordelen? Jij hebt toch ook wel eens problemen?

Tja blijft wel lastig soms. Ik denk soms in het begin te veel "ach ik schik me wel" als iemand 5 dagen achter elkaar samen wil eten (ik noem maar wat) en het me eigenlijk te snel gaat. Voor je het weet heb je dan ook al alle problemen en toestanden te horen gekregen en raak je betrokken. Ik probeer het nu gewoon maar vrij lomp af te kappen en af te houden als iemand waar ik verder niet close mee ben over zijn/haar problemen begint te praten, want dat is mijn valkuil.

Heb zelf ook iemand gekend die een soort van verborgen narcisme lijkt te hebben.
Dus niet zozeer een bijv grote bek en blaaskakerig/pocherig gedrag oid.
Maar meer altijd doen voorkomen alsof het erg goed met hem gaat, alsof hij het allemaal geweldig goed voor elkaar heeft; ook nogal yupperig gedrag vertonen enz.
En dat terwijl ik juist zie dat hij best veel problemen heeft en dat ook wel heeft laten doorschemeren.
Het lijkt alsof hij zichzelf nogal verbloemd.
Best wel tegenstrijdig eigenlijk.
Ook zie en merk ik dat hij nog weleens raar kan handelen en reageren.
Een voorbeeld is dat ik op den duur aangaf niet meer naar de sauna te willen ivm financiën (dit deden we een aantal jaren samen weleens).
En dat het niets met onze vriendschap had te maken en dat we genoeg andere dingen konden ondernemen.
Heb hierin duidelijk en helder een grens willen aangeven.
Niet dat ik hier zo goed in ben, maar heb het toch zo goed mogelijk geprobeerd.
Hij was hier echter zo verbolgen over en ik kreeg de volle laag van hem.
Dat vond ik zo onvolwassen.
Hij houd blijkbaar erg van 'luxe' etc en dat heb ik veel minder.
Natuurlijk vind ik naar de sauna gaan weleens leuk, maar het moet me financieel natuurlijk niet uit de klauwen gaan lopen.
Deze hele situatie heeft ervoor gezorgd dat ons contact nu over is.
Hij is blijkbaar zo verbolgen en teleurgesteld hierover.
En van mij hoeft het eerlijk gezegd ook niet meer zo.
Had sowieso erg sterk het gevoel met hem in een soort van vicieuze cirkel te verkeren.
Het ging me al met al steeds meer energie kosten.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 12:55 schreef -marz- het volgende:
Je hebt ook nog "verborgen narcisme" toch, mensen die ook een ernstig minderwaardigheidscomplex hebben, maar zich daar niet zo bewust van zijn en het niet compenseren met een opgeklopt ego.

Het verhaal wat ik over mijn vader heb beschreven, is denk ik een goed voorbeeld.

Dat bijvoorbeeld Donald Trump een narcist is, dat maken heel veel mensen op, want Trump laat het gedrag openlijk zien. Als Trump zich aangevallen voelt omdat hij van anderen kritiek krijgt, dan reageert hij heel defensief. Donald Trump is een open narcist, omdat hij ook impulsief is en daarmee snel laat merken welke emoties anderen bij hem oproepen.

Een gesloten narcist daarentegen houdt zijn minder sterke kanten voor iedereen verborgen. Denk bijvoorbeeld aan Ellen Degeneres. Zij doet er alles aan om iedereen te laten geloven hoe goedhartig en leuk ze is. Net als Donald Trump kan ze er niet tegen als ze kritiek krijgt van anderen, want de confrontatie dat ze ook maar een mens is die fouten maakt, kan ze niet accepteren. Maar zij weet beter dan Donald Trump die kritiek te omzeilen door zich heel anders voor te doen dan ze in werkelijkheid is. Door haar charme heeft ze wereldwijd mensen kunnen overtuigen dat ze een ontzettend leuk mens is.

De narcistische trekken van Ellen Degeneres waren eigenlijk altijd wel op te merken, maar door haar charme wist ze dat heel goed te verbergen.

Echter toen er steeds vaker werd beweerd dat ze achter de schermen een bitch is die haar personeel heel respectloos behandelt en er plezier in lijkt te hebben anderen te vernederen, ging men wel die narcistische trekken opmerken. En bij elkaar zijn het zoveel aanwijzingen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de negatieve verhalen over Ellen niet kloppen.


Dit is een heel goed voorbeeld van verborgen narcisme. Door haar charme gaat iedereen mee met de veronderstelling dat Ellen een onschuldig geintje uithaalt met Mariah. Dat voldoet ook aan het beeld wat veel mensen over Ellen hadden: de vrolijke en grappige comedienne, misschien een tikkie ontdeugend maar dat maakt haar juist des te leuker.

In werkelijkheid besefte Ellen heel goed hoe ze Mariah voor het blok zette en hoe ongemakkelijk ze zich daarbij heeft gevoeld. Mariah kon er niet tegenin gaan, want dan zou ze verklappen dat ze zwanger was. Mensen met een narcistische persoonlijkheid kicken erop dat ze daarmee macht en controle hebben over andere mensen.

(Ik kom later terug op de vragen die hier aan mij werden gesteld)

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 15:57 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Het verhaal wat ik over mijn vader heb beschreven, is denk ik een goed voorbeeld.

Dat bijvoorbeeld Donald Trump een narcist is, dat maken heel veel mensen op, want Trump laat het gedrag openlijk zien. Als Trump zich aangevallen voelt omdat hij van anderen kritiek krijgt, dan reageert hij heel defensief. Donald Trump is een open narcist, omdat hij ook impulsief is en daarmee snel laat merken welke emoties anderen bij hem oproepen.

Een gesloten narcist daarentegen houdt zijn minder sterke kanten voor iedereen verborgen. Denk bijvoorbeeld aan Ellen Degeneres. Zij doet er alles aan om iedereen te laten geloven hoe goedhartig en leuk ze is. Net als Donald Trump kan ze er niet tegen als ze kritiek krijgt van anderen, want de confrontatie dat ze ook maar een mens is die fouten maakt, kan ze niet accepteren. Maar zij weet beter dan Donald Trump die kritiek te omzeilen door zich heel anders voor te doen dan ze in werkelijkheid is. Door haar charme heeft ze wereldwijd mensen kunnen overtuigen dat ze een ontzettend leuk mens is.

De narcistische trekken van Ellen Degeneres waren eigenlijk altijd wel op te merken, maar door haar charme wist ze dat heel goed te verbergen.

Echter toen er steeds vaker werd beweerd dat ze achter de schermen een bitch is die haar personeel heel respectloos behandelt en er plezier in lijkt te hebben anderen te vernederen, ging men wel die narcistische trekken opmerken. En bij elkaar zijn het zoveel aanwijzingen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de negatieve verhalen over Ellen niet kloppen.

Is Ellen DeGenerous a psychopath?? Mariah Carey pregnant Ellen Interview **CRINGE**

Dit is een heel goed voorbeeld van verborgen narcisme. Door haar charme gaat iedereen mee met de veronderstelling dat Ellen een onschuldig geintje uithaalt met Mariah. Dat voldoet ook aan het beeld wat veel mensen over Ellen hadden: de vrolijke en grappige comedienne, misschien een tikkie ontdeugend maar dat maakt haar juist des te leuker.

In werkelijkheid besefte Ellen heel goed hoe ze Mariah voor het blok zette en hoe ongemakkelijk ze zich daarbij heeft gevoeld. Mariah kon er niet tegenin gaan, want dan zou ze verklappen dat ze zwanger was. Mensen met een narcistische persoonlijkheid kicken erop dat ze daarmee macht en controle hebben over andere mensen.

(Ik kom later terug op de vragen die hier aan mij werden gesteld)

Zo had ik het gedrag nog niet van Ellen bekeken. Wel vond ik haar vaak een onaangename gastvrouw om naar de kijken, omdat ze onoprecht overkwam tegenover haar gasten. Zelfs de grapjes hadden iets neps over zich. Oprah daarentegen keek ik graag. Zij straalde warmte uit en interesse naar de medemens.

quote:

Op vrijdag 11 december 2020 14:20 schreef Aurelio76 het volgende:
Heb zelf ook iemand gekend die een soort van verborgen narcisme lijkt te hebben.
Dus niet zozeer een bijv grote bek en blaaskakerig/pocherig gedrag oid.
Maar meer altijd doen voorkomen alsof het erg goed met hem gaat, alsof hij het allemaal geweldig goed voor elkaar heeft; ook nogal yupperig gedrag vertonen enz.
En dat terwijl ik juist zie dat hij best veel problemen heeft en dat ook wel heeft laten doorschemeren.
Het lijkt alsof hij zichzelf nogal verbloemd.
Best wel tegenstrijdig eigenlijk.
Ook zie en merk ik dat hij nog weleens raar kan handelen en reageren.
Een voorbeeld is dat ik op den duur aangaf niet meer naar de sauna te willen ivm financiën (dit deden we een aantal jaren samen weleens).
En dat het niets met onze vriendschap had te maken en dat we genoeg andere dingen konden ondernemen.
Heb hierin duidelijk en helder een grens willen aangeven.
Niet dat ik hier zo goed in ben, maar heb het toch zo goed mogelijk geprobeerd.
Hij was hier echter zo verbolgen over en ik kreeg de volle laag van hem.
Dat vond ik zo onvolwassen.
Hij houd blijkbaar erg van 'luxe' etc en dat heb ik veel minder.
Natuurlijk vind ik naar de sauna gaan weleens leuk, maar het moet me financieel natuurlijk niet uit de klauwen gaan lopen.
Deze hele situatie heeft ervoor gezorgd dat ons contact nu over is.
Hij is blijkbaar zo verbolgen en teleurgesteld hierover.
En van mij hoeft het eerlijk gezegd ook niet meer zo.
Had sowieso erg sterk het gevoel met hem in een soort van vicieuze cirkel te verkeren.
Het ging me al met al steeds meer energie kosten.

Zat mensen die zich belangrijk vinden of redelijk egoistisch ingesteld zijn. Dat maakt ze niet meteen uiterst maninpulatief. Iemand met een fundamenteel giftig karakter of stoornis gebruikt een hele trucendoos aan spelletjes en manipulatietechnieken wat je niet meteen de eerste minuut of zelfs paar maanden doorhebt. Je merkt wel dat er iets niet klopt, maar je kunt de vinger er niet op leggen. Overigens kan een karaktertrek als egoisme of ego ook al behoorlijk vervelend zijn in de omgang met de persoon in kwestie. Niet dat ik graag met zo iemand bevriend zou willen zijn.

quote:

Op zondag 13 december 2020 21:15 schreef 01100101 het volgende:

[..]

Zo had ik het gedrag nog niet van Ellen bekeken. Wel vond ik haar vaak een onaangename gastvrouw om naar de kijken, omdat ze onoprecht overkwam tegenover haar gasten. Zelfs de grapjes hadden iets neps over zich. Oprah daarentegen keek ik graag. Zij straalde warmte uit en interesse naar de medemens.

Oprah heeft ook duidelijk narcistische kenmerken. Het zou zomaar kunnen dat zij nog erger is dan Ellen Degeneres. Er zijn parodies gemaakt die misschien meer met de realiteit te maken hebben dan je in eerste instantie zou denken.





Ga er overigens maar vanuit dat minimaal 90% van alle celebs in Hollywood voldoet aan de criteria voor een narcistische persoonlijkheidsstoornis. En dat degenen waarbij je het je absoluut niet kan voorstellen het heel goed kunnen verbergen.

quote:

Op zondag 13 december 2020 21:21 schreef 01100101 het volgende:

[..]

Zat mensen die zich belangrijk vinden of redelijk egoistisch ingesteld zijn. Dat maakt ze niet meteen uiterst maninpulatief. Iemand met een fundamenteel giftig karakter of stoornis gebruikt een hele trucendoos aan spelletjes en manipulatietechnieken wat je niet meteen de eerste minuut of zelfs paar maanden doorhebt. Je merkt wel dat er iets niet klopt, maar je kunt de vinger er niet op leggen. Overigens kan een karaktertrek als egoisme of ego ook al behoorlijk vervelend zijn in de omgang met de persoon in kwestie. Niet dat ik graag met zo iemand bevriend zou willen zijn.

Ben ik het absoluut mee eens.
Ik heb in al die jaren ook zeker wel gemerkt dat er iets niet klopte, maar doorzag het niet.
Vaak was ik ook te naïef en slap in mijn manier van reageren.
Ook tot mijn eigen frustratie en onmacht.

quote:

Op maandag 7 december 2020 18:49 schreef Lospedrosa het volgende:
Als je in je omgeving veel van dit soort types hebt kun je beter je omgeving aanpassen.
Ik kan niemand die ik ken echt classificeren als narcist.

It takes one to know one. Je kunt alleen dingen herkennen bij een ander als het ook in jezelf zit.

Ik heb een korte relatie gehad met zo iemand, maar ondanks dat het zo kort was (8 maanden) kan ik er wel een boek over schrijven.

Het was een rollercoaster ride met extreme pieken, en ben er net op tijd uitgestapt voordat de diepe dalen kwamen, dus wat dat betreft ben ik er niet slechter op geworden. Maar ik zag door mijn blinde verliefdheid in eerste instantie niet dat deze verhouding op een ramkoers zat.

Ook ik heb te maken gehad met een vriendschap met iemand die zich op z’n minst heel narcistisch ging gedragen.
Op een feest kwamen we elkaar tegen en het klikte meteen. Na enkele afspraken in de stad, waarbij we gewoon luchtig een drankje deden, wilde hij me onder vier ogen spreken bij mij thuis. Hij vertelde een heftig levensverhaal. Hij was zeer zwaar gepest in zijn jeugd en vond dat ik dat moest weten. Daarna werd ons contact steeds hechter. We deelden onze verhalen en ik had het gevoel dat we elkaar begrepen. Het contact werd zo goed, dat we besloten om een verre reis te maken naar een bestemming waar we allebei van droomden. Daarvoor moesten we allebei wel meer dan een jaar goed sparen, maar alles voor die grote droom.
Een aantal maanden later kreeg ik op mijn werk een appje van hem. Hij was zijn koffer aan het pakken en zou die avond naar Schiphol gaan, want hij had een ticket gevonden naar die droombestemming. Geen woord over onze gezamenlijke plannen. Ook bij zijn terugkomst, een paar weken later, vertelde hij niets. Toen ik hem erop aansprak dat we een afspraak hadden, had ik ook altijd wat te zeuren en nog iets later kon hij zich niets van die afspraak herinneren. Nog later kreeg ik de volle laag over dat ik hem niets gunde.
Ondanks alles heb ik hem in stilte nog een kans gegeven. Die kans wist hij met een andere belangrijke gebeurtenis te verprutsen, door mij op een feest van hem buitenspel te zetten (als enige van de vriendenkring niet uitgenodigd, zonder dat er iets aan de hand was). Toen hij er ook nog naderhand mee kwam dat ik onder een schuilnaam een ingezonden brief aan de krant had geschreven (zo’n dilemmabrief - ‘wat moet ik met zulke vrienden?’), heb ik het contact laten doodbloeden.
Ik heb voor zover ik weet geen stoornis binnen het spectrum, laat staan een andere stoornis. Wel heb ik eerder te maken gehad met dominante personen in mijn opvoeding, ook buiten het gezin. Dan krijg je de boodschap mee dat je moet gehoorzamen en dat alles wat je overkomt, je verdiende loon is. Dat is nooit letterlijk gezegd door ouders, leraren of werkgevers, maar een verkeerde opmerking op een verkeerd moment brengt die boodschap wel over. Het heeft ervoor gezorgd dat ik in elk geval die eerdere keer heb aanvaard.
Een wrange conclusie die ik na deze vriendschap trok, is dat ik jaren van mijn leven heb verspild aan iemand die het niet waard was. Gelukkig is het me sindsdien niet meer gebeurd en heb ik geïnvesteerd in vrienden die wel gelijkwaardig contact willen.

@Magister_Artium;
Wat een heftig verhaal zeg.
Dat lijkt mij ook absoluut geen leuk en fijn persoon.
Zulke type mensen heb ik helaas ook meegemaakt.

Ja ik heb het meegemaakt. Deze begon heel enthousiast aan de relatie, leek wel een spiegel van mezelf. Na 3 maanden begon de devaluatie, tot aan het koelkastlampje toe wat kapot was wat niet goed was.

Er werd gemanipuleerd, gelogen, spelletjes met me gespeeld. Idd een rollercoaster. Ik werd getrianguleerd met exen en hij heeft me 2 keer gedumpt voor een ander waarna hij weer verder wou met het contact.

Ik heb hem gevraagd of er wat in zijn jeugd gebeurd was maar dat wist hij niet zei hij.

Zijn verhalen veranderden continue.

Na zijn discard ging hij nog proberen of ik er weer intrapte en toen discarde hij me weer, puur om het leed te vergroten en te kijken of hij het kon.

Deze guy had ook dissociatieve shizzle en (leek wel) hersen gerelateerde schade.

quote:

NARCISTEN: ONTMASKER ZE MET 1 VRAAG

Welnu, tromgeroffel…, hij klinkt als volgt:

“Ben je een narcist?”

WAT?! – Jep. Dat is ‘m. De wetenschappelijk bestudeerde vraag die na lange analyse uit de hoge hoed is gekomen. Had je zelf kunnen bedenken? Nou, nee. Er zit meer achter dan je denkt.

Het lijkt in eerste instantie wat contra-intuïtief om iemand op de man af te vragen of hij een bepaalde negatieve eigenschap bevat. En in bijna alle gevallen is dat ook zo. Iemand zal het niet snel bevestigen wanneer je vraagt “ben je een dief?” of “ben je een huilebalk?”. Dat komt omdat gezonde mensen die kenmerken erkennen als negatief en zich er daarom voor schamen.

Maar ik zei bijna alle gevallen. Bij een ware narcist is dit namelijk niet het geval. Die is trots om zich te identificeren als een narcist. Hij zal er meteen openlijk voor uitkomen. En er nog een schepje bovenop doen, narcisten-stijl.

Voila, daar heb je de truc. Het is echt zo simpel.

Bron:
https://assertief.nl/wat-is-narcisme/

- Jij hoeft geen mod te spelen -

[ Bericht 92% gewijzigd door CoolGuy op 28-12-2020 18:39:55 ]