Narcisten

Ik heb wel een paar gekend. Heb je nadeel van ze gehad?

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:08 schreef Black_Phillip het volgende:
omdat wij botter zijn en sneller zeggen wat we vinden.

Je bent zelf narcist?

quote:

Op maandag 7 december 2020 15:15 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

Autist.

Oh wacht. Wij hebben ook ern autist op het werk waartegen ik vaak zeg: doe eens effe rustig man.
Bij kleine dingetjes looptie al tekeer te gaan. En schreeuwtie de boel bij elkaar als het iets anders gaat dan hij wil.
Moet ik hem helemaal kalmeren, ga effe zitten man, neem een slokje water, dan praten we er over...

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:35 schreef Amee het volgende:
Men is al gauw geneigd iemand narcist of borderliner te noemen als iemand een soort wrok koester voor die persoon. Het is alsof het je een beter gevoel geeft.
Irl heb ik mensen meegemaakt met een wel erg misselijk karakter, maar heb nog geen mens persoonlijk gehoord over dat die en die een narcist is of borderliner.
Hier wordt het elke week benoemd.

100% dit. Je bent zeer vermoedelijk geen psycholoog of psychiater, dus je kan niet per se vaststellen of er iemand een narcist (of borderliner) is.

Waarom wil jij dit onderscheid maken bij deze mensen? Is het erger of juist minder erg als ze zich 'misdragen' als je ze een narcist noemt?

Ik heb wel ervaringen met narcisten en borderliners, echte dus, en het zijn net mensen alleen met wat specifiekere problemen waar ze vaker mee te maken hebben of specifiekere manieren waarop ze reageren

Manipulatieve mensen, die voor hun eigen belang over lijken gaan en daar geen scrupules over hebben, er geen moeite mee hebben om tegen en over je te liegen en glashard ontkennen als je ze ermee confronteert.

En dat dan ook gewoon eerst niet doorhebben omdat ik het vroeger helemaal niet van mensen verwachtte of kende in mijn omgeving. Ik kende er wel een uitdrukking voor: het achter de ellebogen hebben. Maar pas toen ik ging werken, zag ik hoe dat in de praktijk werkte.

Voorbeelden?

Nouja narcistisch of niet, ik ken best wat lui die in ieder geval psychische afweer vertonen.
Waaronder ook best wel wat mensen die de diagnose "ASS" hebben

Misschien is narcistisch niet het goede woord ervoor, maar al die stoornissen zijn toch varianten van psychische afweer waarvan men zich niet bewust is.

Ik vind iedereen die veel waarde hecht aan zijn/haar persona en denkt dat hij/zij dat werkelijk is, ipv contact te hebben met de gevoelskern die eronder ligt, eigenlijk al niet te doen.

Zodra zo iemand geconfronteerd wordt met iets in hem/haar zelf ontstaat er een ongemakkelijk gevoel, dat passief afgereageerd wordt met gaslighting, dissociatie, ontwijking, rationaliseren, oordelen, compenseren met verslaving en spullen, relaties, seks, etc. Sommigen bouwen daar een heel ego omheen en noemen dat "ik". Niet expres of doelbewust ofzo, maar het is gewoon nog niet "ont-wikkeld" en daarom valt er niet normaal mee om te gaan.

Zodra je een gesprek wil voeren over 'echte' zaken, dingen over gevoel en menselijke behoeftes, stuit je vaak op een weerstand, boosheid, projecties, allerlei afweer. Ik heb nu al zovaak mensen horen zeggen dat ze ergens "gewoon niet over na willen denken" want het maakt ze bang en dat is onacceptabel. Het zal waarschijnlijk leiden tot egosterfte en dat moet vermeden worden.

Narcisten zijn dan nog het beste te doen eigenlijk, want daar ligt hun angst en rage zo dicht onder de oppervlakte en het is vaak niet gediagnosticeerd met allerlei andere labels, dat je het op z'n minst nog kan triggeren waardoor je iets 'echts', iets van gevoel en onderliggende behoeftes te zien krijgt.

Ben ze denk ik wel eens tegen gekomen, maar dan vallen ze niet op. Vaak zitten ze in hoge functies en zijn ze erg goed in hun werk.

quote:

Op maandag 7 december 2020 16:27 schreef osodevo het volgende:
Voorbeelden?

Trump. Ik wist niet wat gaslighting was, dus ik heb het opgezocht en herkende Trump daar heel sterk in.

quote:

Op maandag 7 december 2020 16:56 schreef -marz- het volgende:
Nouja narcistisch of niet, ik ken best wat lui die in ieder geval psychische afweer vertonen.
Waaronder ook best wel wat mensen die de diagnose "ASS" hebben

Misschien is narcistisch niet het goede woord ervoor, maar al die stoornissen zijn toch varianten van psychische afweer waarvan men zich niet bewust is.

Ik vind iedereen die veel waarde hecht aan zijn/haar persona en denkt dat hij/zij dat werkelijk is, ipv contact te hebben met de gevoelskern die eronder ligt, eigenlijk al niet te doen.

Zodra zo iemand geconfronteerd wordt met iets in hem/haar zelf ontstaat er een ongemakkelijk gevoel, dat passief afgereageerd wordt met gaslighting, dissociatie, ontwijking, rationaliseren, oordelen, compenseren met verslaving en spullen, relaties, seks, etc. Sommigen bouwen daar een heel ego omheen en noemen dat "ik". Niet expres of doelbewust ofzo, maar het is gewoon nog niet "ont-wikkeld" en daarom valt er niet normaal mee om te gaan.

Zodra je een gesprek wil voeren over 'echte' zaken, dingen over gevoel en menselijke behoeftes, stuit je vaak op een weerstand, boosheid, projecties, allerlei afweer. Ik heb nu al zovaak mensen horen zeggen dat ze ergens "gewoon niet over na willen denken" want het maakt ze bang en dat is onacceptabel. Het zal waarschijnlijk leiden tot egosterfte en dat moet vermeden worden.

Narcisten zijn dan nog het beste te doen eigenlijk, want daar ligt hun angst en rage zo dicht onder de oppervlakte en het is vaak niet gediagnosticeerd met allerlei andere labels, dat je het op z'n minst nog kan triggeren waardoor je iets 'echts', iets van gevoel en onderliggende behoeftes te zien krijgt.

Van hoe ik jou meemaak op dit forum sluit ik niet uit dat jij die weerstand bij mensen oproept. Dat mensen helemaal niet door jou ontleed willen worden.

quote:

Op maandag 7 december 2020 17:39 schreef Lienekien het volgende:
Van hoe ik jou meemaak op dit forum sluit ik niet uit dat jij die weerstand bij mensen oproept. Dat mensen helemaal niet door jou ontleed willen worden.

Nou, hier op dit forum ontleden ze er ook machtswellustig op los. geeft blijkbaar een prettig gevoel om mensen persoonlijke en gevoelige info te ontfutselen om deze persoonlijke informatie vervolgens slechts te gebruiken voor de meest algemeen mogelijke adviezen.

quote:

Op maandag 7 december 2020 14:38 schreef Black_Phillip het volgende:

[..]

Ik heb een ex die fysiek agressief was maar iedereen zo manipuleerde dat niemand iets door had en ik niet geloofd werd.

Dit is heel herkenbaar. Ik heb een vader die dit tot op de dag van vandaag doet.

De dingen op zich die gebeurd zijn, vind ik niet het ergste. Als hij een hekel aan mij heeft en vindt dat ik hem als zoon teleurgesteld heb, dan had ik liever gehad dat hij dat gewoon toegeeft en dan elke keer zegt dat ik een waardeloze klootzak ben. Maar hij zegt "Nee hoor, dat vind ik helemaal niet. Dat verbeeld jij je maar. Dat kan ik je misschien niet eens kwalijk nemen, want je hebt nou eenmaal een negatief karakter en daar kan je ook niks aan doen. Tja ... ik begrijp dat eerlijk gezegd niet, want ik zit heel anders in elkaar. Ik ben juist iemand die heel positief in het leven staat!"

Ik ben tijdens mijn jeugd emotioneel heel erg verwaarloosd. Mijn moeder heeft het altijd oprecht goed bedoeld, maar zij heeft autisme dus ze kan zich moeilijk inleven en ze snapt het vaak niet. Ik ben gewend dat mensen of helemaal niet naar mij luisteren of de dingen die ik zeg horen zoals hen dat het beste uitkomt. In mijn jeugd was ik degene die aangezien werd voor autistisch. Het werd niet getest, maar omdat ik mij nogal vaak terugtrok, werd door heel veel mensen die conclusie getrokken. Dat ik me terugtrok omdat ik mij ontzettend ongelukkig en een minderwaardige paria voelde, dat kwam niet in mensen op. Ik was degene die mensen raar vonden. Mijn ouders lijken op het eerste gezicht normaal. Ik blijk wel ADHD te hebben. Ik weet precies hoe alles in elkaar zit, waardoor de problemen ontstaan en wat ik zou kunnen doen om die problemen op te lossen. Maar het daadwerkelijk doen kost mij zo ontzettend veel moeite. Ik snap inmiddels waarom ik vroeger ook helemaal niet druk was: ik hou heel erg de rem op mijn spontaniteit en positieve emoties, want als ik dat vroeger niet deed dan kon ik mezelf in mijn impulsiviteit belachelijk maken en werd ik weer uitgelachen en afgewezen.

Mijn hele persoonlijke ontwikkeling ging tijdens mijn jeugd naar de klote. Ik ging wel zelf hulp zoeken. Voordat ik de diagnose ADHD kreeg, werd ik behandeld voor borderline. Ook die diagnose maakt dat ik door behandelaars weinig serieus genomen werd. Als ik vertelde dat ik denk dat mijn vader een narcist is, dan ging men er vanuit dat ik dit denk omdat ik borderline heb en het allemaal extremer maak dan het is. Veel mensen nemen aan dat mijn vader zijn gevoelens moeilijk kan tonen en dat ik niet in zie dat hij het allemaal wel goed bedoelt. En voor hem weer aanleiding om tegen anderen te vertellen dat hij het zo moeilijk heeft dat ik psychische problemen heb en dat hij zich zo machteloos voelt omdat hij mij niet kan helpen. Hij gelooft het waarschijnlijk zelf ook. Maar het hield in dat hij heel zelden vanuit zichzelf contact opnam en verder ook helemaal geen belangstelling toonde. Ik kreeg alleen maar kritiek en hij is het altijd met mij oneens. Altijd weet hij bij mij het gevoel op te roepen dat ik ontzettend slecht ben en het eigenlijk niet verdien dat hij met mij omgaat en dat ik ontzettend blij moet zijn dat hij zo'n relaxed en sociaal persoon is. Hij lijkt in eerste instantie bescheiden, maar dat is juist een schijnvertoning om daarmee aandacht en sympathie af te dwingen. En dat lukt hem erg goed, want zelfs de mensen die eigenlijk wel doorhebben hoe hij werkelijk in elkaar zit, verdedigen hem. Hij heeft geld en verstand van financiën, dus natuurlijk staan mensen dan aan zijn kant en wordt er van mij verwacht dat ik maar met hem leer omgaan.

Het gaat de laatste tijd eigenlijk heel erg klote met me. Eigenlijk heb ik hulp nodig, maar ik trek het niet meer dat behandelaars niet eens naar me willen luisteren en mij dan maar gaan opdringen dat ik mezelf een ander gedachten-patroon moet aanleren. Ik weiger voortaan ook om naar dat soort onzin te luisteren. Als ik mij klote voel en negatieve gedachten heb, dan is het vooral zinnig om te achterhalen waarom die gedachten in mijn hoofd komen. Maar blijkbaar vinden ze dat teveel moeite om erover na te denken. Er wordt een diagnose gesteld, dan moet ik een bepaalde therapie volgen. Of het aansluit bij mijn situatie, daar wordt niet eens bij stil gestaan. En als ik na mijn therapie nog steeds problemen heb, dan vinden ze dat het mijn eigen schuld is omdat ik volgens hen niet wil toepassen wat ik heb geleerd.

Als het mij lukt om mijn leven meer op de rit te krijgen en het financieel ook beter kan krijgen, dan wil ik graag emigreren. Ik heb niemand hier, dus ik ben verder ook niemand iets verplicht.

Als je in je omgeving veel van dit soort types hebt kun je beter je omgeving aanpassen.
Ik kan niemand die ik ken echt classificeren als narcist.

@Mikeytt

Is een narcist dan niet iemand die altijd een narcist draagt? Kende er vroeger ook zo een. Die manipuleerde trouwens ook de boel, maar was zover ik weet niet agressief. Hij voer er overigens niet slecht bij.