Draai hier alle platen in je platenkast #22 (Barbarian)

bazbo cd0814: Peter Gabriel - Peter Gabriel



De tweede soloplaat van Gabriel komt een jaar later. Gabriel heeft Fripp gevraagd de plaat te produceren en dat gebeurt dan ook. Dit album, dat de bijnaam Scratch kreeg, ziet Fripp op dat moment als onderdeel van een trilogie van albums waar hij op dat moment aan werkt: dit album van Gabriel, Sacred Songs van Daryl Hall en zijn eigen soloplaat Exposure. Gabriel en hij schrijven de song Exposure samen - het nummer staat op zowel Exposure als deze Gabrielplaat - en hij speelt gitaar op deze plaat. Daarnaast gaat hij met Gabriel mee op tournee (al speelt hij gitaar in de coulissen, onzichtbaar voor het publiek). Op deze elpee staan elf vrij puntige songs in een vrij sober arrangement. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de productie van Fripp niet zo geweldig vind; het klinkt allemaal wat kil en afstandelijk. Ik mis de warmte van het eerste album (en van de twee die hierna komen). Het songmateriaal daarentegen is weer zeer sterk. Liederen als On The Air, DIY, Mother Of Violence, White Shadow, het eerder genoemde Exposure en vooral afsluiter Home Sweet Home. Natuurlijk heb ik dit album op vinyl, maar ik kocht de 2002 remaster op cd op 7 februari 2005.







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-01-2021 17:13:27 ]

bazbo cd0815: Peter Gabriel - Peter Gabriel



De derde soloplaat van Gabriel is getiteld Peter Gabriel, maar kreeg de bijnaam Melt. Gabriel is inmiddels volop aan het experimenteren geslagen met exotische ritmes en zijn zoektocht naar een nieuw geluid resulteert in een schitterend album. De gastenlijst is indrukwekkend: Phil Collins, Kate Bush, Morris Pert, Dick Morissey, John Giblin, Dave Gregory en Robert Fripp. Ondertussen mag hij Tony Levin, Jerry Marotta, David Rhodes en Larry Fast tot zijn vaste begeleidingsband rekenen. Opener Intruder is een sinistere en indrukwekkende binnenkomer; het drumgeluid van Collins zal later terugkomen op een liedje dat In The Air Tonight heet. Daarna volgt de ene klapper na de andere. Hoogtepunten zijn No Self Control, I Don't Remember (met de pompende stick van Levin), Family Snapshot, Games Without Frontiers en natuurlijk Biko, het lied dat geen single of hit was, maar desondanks een van de allerbekendste Gabrielsongs werd. Ik heb de plaat op vinyl en ergens ook een eerdere cd versie ver weg achter in een kast. Dit is de remaster uit 2002, die ik kocht op 4 april 2004. Het derde soloalbum van Peter Gabriel is een rijke plaat met een diversiteit aan geluiden en stijlen en mogen we rekenen tot een van zijn (vele) hoogtepunten in zijn carrière.

bazbo cd0816: Peter Gabriel - Peter Gabriel



Peter Gabriel blijft zoeken naar nieuwe geluiden die hij kan gebruiken om zijn creatieve ideeën te uiten. De Fairlight CMI is een belangrijk instrument voor hem; het is een van de eerste samplers die hem bevalt. Daarnaast heeft hij zich verdiept in allerlei muziek van over de gehele wereld en veel van die invloeden verwerkt hij in de muziek die uiteindelijk terecht komt op zijn vierde soloalbum. Peter Gabriel heet die vierde, maar onder de fans heeft hij de bijnaam Security en hij verschijnt in 1982. Ik vind het een van de allersterkste Gabrielplaten ooit. Naast zijn gebruikelijke band van Jerry Marotta, Tony Levin, David Rhodes en Larry Fast zijn er gastrolletjes voor John Ellis en Peter Hammill. Dat hij de hoeveelheid muzikanten beperkt houdt, zorgt voor een intiemer geluid, ondanks de vele samples en exotische invloeden. Opener The Rhythm Of The Heat sleept ons gelijk de diepte in van de wereld die Peter Gabriel heet. Een langzaam maar meeslepend ritme op de Fairlight begint, daaroverheen de bijna spookachtige stem van Gabriel en dit naargeestige stuk eindigt met een eruptie van Ghanese trommels. Waanzinnig. Daarna komt San Jacinto over de verdreven Indiaanse cultuur, misschien wel het mooiste Gabrielstuk ooit. Na zo'n ongelofelijk sterke start van een plaat, kan het alleen maar bergafwaarts gaan, zou je zeggen. Maar niets is minder waar. Er staat gewoon geen slecht nummer op de hele plaat. I Have The Touch is zo'n typisch Gabrielnummer over het snakken naar menselijk contact en The Family And The Fishing Net ook, zij het dan net vanuit een totaal andere, namelijk wanhopige invalshoek. Shock The Monkey is een single en Lay Your Hands On Me is ook al zo groots. Tijdens concerten laat Gabriel zich in het lange outro van Lay Your Hands On Me achterover van het podium in het publiek vallen en laat hij zich over de hoofden van de menigte door de zaal dragen. Natuurlijk heb ik de plaat op vinyl en op 7 februari 2005 kocht ik een remaster uit 2002 op cd. Meesterwerk.

bazbo 0817: Peter Gabriel - Deutsches Album



Speciaal voor de Duitsche markt brengt Gabriel in 1982 een speciale versie van zijn vierde soloplaat uit. Instrumentaal is alles hetzelfde (behalve dat San Jacinto en Das Fischernetz in de volgorde zijn omgewisseld); voor deze versie hebben Gabriel en de achtergrondzangers hun vocalen opnieuw opgenomen in het Duitsch. Het resultaat is hilarisch. Schock Den Affen is nog wel begrijpelijk, maar Lay Your Hands On Me wordt Handauflegen, Kiss Of Life wordt Mundzumundbeatumung en Wallflower heet nu Nicht Die Erde Hat Dich Verschluckt. Ik vond deze Duitschtalige cd (een remaster uit 1987) toevallig ergens op 3 juni 1996 en nam hem voor een prikkie mee. Draai hem nooit. Nu wel. Lachen. Grüss Gott, Cowboy!

bazbo cd0818: Peter Gabriel - Plays Live



In de hoesaantekeningen geeft Gabriel ruiterlijk toe dat deze liveopnamen zijn aangevuld met studio-overdubs. Niet dat die te traceren zijn, overigens. Plays Live verscheen in 1984 en geeft een mooi overzicht van hoe een concert destijds geklonken moet hebben. De tourband is dan al jaren hetzelfde: naast Gabriel op piano horen we Marotta, Levin, Fast en Rhodes. Twee stukken van de eerste soloplaat, twee van de tweede en voor de rest een heleboel van de derde en de vierde. Opener Rhythm Of The Heat klinkt nog wat 'dunnetjes', maar daarna is het een aaneenschakeling van toppers. Hoogtepunten te over, maar ik noem I Have The Touch, Not One Of Us, (het tot dan toe onbekende) I Go Swimming en Shock The Monkey. Het concert eindigt bijna traditiegetrouw met Biko. Vreemd genoeg staat de echte concertklapper Lay Your Hands On Me er niet op, al is op de foto op de achterzijde van de plaat wel te zien hoe het publiek Gabriel boven de hoofden draagt. Ik heb de vinylversie natuurlijk en deze remaster uit 1988 vond ik op 15 oktober 2007. IJzersterk livealbum.







[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 31-01-2021 19:55:45 ]

bazbo cd0819: Peter Gabriel - Birdy - Music from the film Birdy



Ook deze had ik op vinyl. Ik kocht een remaster uit 2002 (in de vorm van een uitklapbaar elpeehoesje) op 29 juni 2007, na afloop van het concert van Gabriel in het Westergasfabriekpark in Amsterdam. Ik kan u daar boeiende verhalen over vertellen. Birdy is de soundtrack van de gelijknamige film. Voor de muziek heeft Gabriel in enkele gevallen gebruik gemaakt van geluiden en stukken uit zijn eigen oeuvre; andere stukken zijn nieuw. Het resultaat is een donkere en dreigende, bijna sinistere soundtrack, die uitstekend bij de indrukwekkende film past. (Voor iedereen die het boek van William Wharton niet gelezen heeft of de film met Nicolas Cage niet gezien heeft: ga lezen of zien!)

bazbo cd0820: Peter Gabriel - So



En dan in 1986 maakt Peter Gabriel eindelijk de plaat die de commerciële doorbraak is. So bevat maar liefst vier singles, die stuk voor stuk hits werden. Sledgehammer en Don't Give Up zijn waarschijnlijk de bekendste. Daarnaast een paar zeer toffe andere stukken, waarvan ik zelf Mercy Street een van de allermooiste vind. Naast zijn vaste muzikanten zet hij dit keer een heel arsenaal van gasten in. Van Youssou N'Dour tot aan Kate Bush, van David Sancious tot aan Manu Katché. Sancious en Katché zijn samen met Tony Levin en David Rhodes ook van de partij tijdens de enorme wereldtournees die volgen. Natuurlijk had ik de plaat in 1986 al op vinyl en begin jaren negentig kocht ik een exemplaar op cd, dat nu ergens ver achter in een kast verstopt staat. Op 12 november 2012 kocht ik dit doosje, een remaster uit dat jaar met als cadeautje het complete concert uit Athene in 1987. Voor wat betreft de studioplaat: Gabriel heeft ervoor gekozen om de volgorde van de stukken enigszins te wijzigen: in een begeleidend schrijven vertelt hij dat In Your Eyes altijd al de afsluiter van de plaat had moeten zijn. Het komt nu inderdaad helemaal aan het einde, na Excellent Birds (This Is The Picture), dat niet op de vinylversie staat. De liveset begint met Excellent Birds en blijkt een prima stuk om de bandleden voor te stellen. Daarna volgt een 'best of' van Gabriels solowerk, met in de eerste helft veel ouder spul. San Jacinto is zoals altijd indrukwekkend, No Self Control is benauwend mooi en Sollsbury Hill is het meehuppellied. In de tweede helft aandacht voor de succesvolle stukken van So: Mercy Street, Don't Give Up en Sledgehammer. In Lay Your Hands On Me laat Gabriel zich over de hoofden van het publiek dragen. In Your Eyes is de eerste toegift met Youssou N'Dour te gast en uiteindelijk horen we - hoe kan het ook anders - Biko als afsluiter. Mooie set. Het concert kwam destijds ook uit op video; die heb ik niet, maar veel is op YT te vinden.

bazbo cd0821: Peter Gabriel - Passion



The Last Temptation Of Christ is een controversiële film van Martin Scorsese uit 1988. Peter Gabriel is verantwoordelijk voor de muziek van de film. Hij is zich al jaren aan het verdiepen in muziek van over de hele wereld, muziek die hem inspireert en hem klanken oplevert die hij kan gebruiken in zijn eigen geluid. Voor de soundtrack gaat hij nog een stap verder. Hij nodigt muzikanten uit van over de hele wereld om bij te dragen. Inmiddels heeft hij een eigen studio (Real World) en label (Real World), waar hij opneemt en uitbrengt. Naast zijn eigen muziek zoekt hij ook naar authentieke opnames die hij kan gebruiken in de film. Tegelijkertijd met Passion verschijnt Passion Sources. Daarop staan oorspronkelijke opnames van muzikanten uit Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Azië; sommige daarvan zijn te horen in de film, andere hebben gediend ter inspiratie. Op Passion staat Gabriels eigen muziek. Toen de plaat uitkwam in 1990 en ik hem voor het eerst beluisterde op 20 december 1990 (de dag dat ik hem kocht), ging er bijna letterlijk een nieuwe wereld voor mij open. Ik was geheel overdonderd. Wat een klankrijkdom. De instrumenten, het geluid, de melodieën van over de hele wereld passen perfect in de atmosfeer van de muziek. Op Passion horen we trouwe Gabrielmuzikanten als Tony Levin, David Rhodes, David Sancious en Manu Katché, maar ook mensen als Billy Cobham, John Hassell, Nathan East en David Bottrill. Daarnaast is er inbreng van Youssou N'Dour, Shankar, Nusrat Fateh Ali Khan, Kudsi Erguner, Hossam Ramzy, de percussiegroep Fatala en vele anderen. Passion is donker, naargeestig, bijzonder indringend en uiteindelijk - net als de film - toch hoopvol. De film zag ik pas voor het eerst jaren later, ik meen vijftien jaar terug. Ook mooi, al begrijp ik de controverse wel. Voor mij is dit album Passion de start van een enorme ontdekkingsreis. Ik kocht Passion Sources en nog enkele albums van Gabriels Real World label, begon te lezen over andere wereldmuziek en te luisteren naar wat er beschikbaar was en inmiddels heb ik een redelijke verzameling die helemaal aan het eind van dit project aan de beurt is (tot over twee of drie jaar).

bazbo cd0822: Peter Gabriel - Shaking The Tree



Op dit verzamelalbum uit 1990 blikt Peter Gabriel terug op zijn solocarrière tot dan toe. Die is nogal indrukwekkend. Alles op deze plaat is van hoog niveau en dan mis ik na ruim zevenenzeventig minuten ook nog een heleboel. De titel is ontleend aan het gelijknamige lied dat Gabriel in 1989 opnam met Youssou N'Dour voor diens album The Lion en is hier te horen in een remix met een opnieuw opgenomen zangpartij van Gabriel. Zo staan er wel meer dingen op waardoor het voor de fan (die alle albums al heeft) toch weer interessant is om het album aan te schaffen. Mercy Street is ingekort en,I Have The Touch is opnieuw gemixt en heeft een nieuwe drumpartij, maar het meest opvallende is een nieuwe versie van Here Comes The Flood, waarin slechts Gabriel te horen is op piano en zang. Verder is opvallend dat er van de tweede plaat (Scratch) niets te horen is. Van So staan er dan weer vijf stukken op, maar dat was dan ook zijn meest commerciële succesplaat tot dan toe. En dat San Jacinto erop staat, maakt mij zeer blij. Ik kocht de cd niet gelijk toen hij uitkwam; het duurde nog tot 25 juli 1996 en toen vond ik een goedkope versie.

bazbo cd0823: Peter Gabriel - Us



En dan na zes jaar komt Gabriel eindelijk met een nieuw studioalbum (we vergeten de instrumentale soundtrack Passion even). Ik koop de plaat bij het verschijnen op 25 september 1992. Naast zijn vertrouwde muzikanten zet Gabriel een heel arsenaal aan andere mensen in, waaronder veel die ook op Passion te horen waren. Het maakt dit tot een bijzonder album met een bijzonder geluid. Het songmateriaal is daarbij ook nog eens ijzersterk. Centraal thema is de communicatie tussen man en vrouw en dat begint gelijk al met opener Come Talk To Me. Hits en singles van de plaat zijn er ook (zie hierna). Hoogtepunten? Te over. Voor mij zijn vooral Digging In The Dirt en afsluiter Secret World de echte klappers, maar er is meer. Love To Be Loved zit vol met drumloops en is zo'n typisch Gabrielstuk, Washing Of The Water is een ballad vergelijkbaar met Family Snapshot, Only Us gaat beklemmend onder de huid zitten en Fourteen Black Paintings is een intrigerend (bijna-)instrumentaaltje. Over paintings gesproken: Gabriel heeft gezocht naar een beeldende uiting van de titels; in het boekje staat bij ieder stuk een schilderij van een kunstenaar (velen komen van over de hele wereld), dat de atmosfeer of mystiek van het stuk weergeeft. Het levert een bijzondere kijk- en luisterervaring op. Naar aanleiding van het album gaat Gabriel opnieuw de hele wereld over met verschillende tours. Dit is een warme, schitterende en tijdloze plaat die terecht zeer succesvol was.

bazbo cd0824: Peter Gabriel - Digging In The Dirt



Nog voordat Us in de plaatselijke platenwinkel ligt, vind ik er op 25 augustus 1992 deze cd single. Ik koop hem gelijk en bij thuiskomst sla ik steil achterover. Digging In The Dirt is nog steeds een van mijn favoriete Gabrielstukken. Ik zie het als een ode aan de klootzak in onszelf. Er staat ook een instrumentale versie op (aardig) en een stuk dat Quiet Steam heet, broeierig en beklemmend mooi. (Een maand later heb ik het album in huis en blijkt Steam een stamper van jewelste.) De video van Digging In The Dirt is trouwens ook geweldig.

bazbo cd0825: Peter Gabriel - Steam



Je zou verwachten dat Quiet Steam hier ook op staat, maar helaas. Ik koop de cd-single op 9 januari 1993 bij het verschijnen ervan. Er is een remix te vinden van Games Without Frontiers (oorspronkelijk van het derde album uit 1980) en nog twee mixen van Steam. Leuk om een keer te horen, maar daar blijft het dan ook bij.

bazbo cd0826: Peter Gabriel - Blood Of Eden



Derde single van Us. Deze kocht ik bij het verschijnen ervan op 25 maart 1993. Hij is wat interessanter dan de vorige single. Naast het titelnummer (met Sinead O'Connor en een belangrijke rol voor de duduk van Levon Minassian) vinden we een nieuwe mix van Mercy Street en een remix van het titelnummer, dat de ondertitel (Special Mix For Wim Wenders' "Until The End Of The World") heeft.

bazbo cd0827: Peter Gabriel - Kiss That Frog



En de vierde single van Us kocht ik op 26 oktober 1994; ik vrees dat ik hem uit een uitverkoopbak pikte. Naast het titelnummer vinden we een hermix ervan en eentje van Digging In The Dirt. Niet wereldschokkend, maar evengoed een leuk hebbending.




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-02-2021 19:37:26 ]

bazbo cd0828: Peter Gabriel - Us - Remix



Ik wist helemaal niet dat dit bestond, tot ik het op 16 juli 2007 tegenkwam in een kraampje tijdens het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland. Toen ik later thuis ging uitzoeken hoe of wat, ontdekte ik dat het een onofficieel uitgebracht album is. Een illegale, een bootleg, dus. Bij nadere bestudering zag ik dat het hoesontwerp en de belettering gekopieerd waren. De platenmaatschappij heet 'Virginia Records' en heeft een logo dat misleidend veel lijkt op 'Virgin Records'. Ik was dus bedonderd. Toch is dit een niet onaardig album. Met de opnames is namelijk niets mis. Er staat nogal wat spul op dat ook op de vier (voorgaande) singles is te vinden. Daarnaast Love Town (een single uit de film Philadelphia die in 1994 verscheen, een remix van Shaking The Tree (door Dave Bottrill), het nergens anders te vinden Out Out (uit de 1984 film Gremlins) en The Digital Us Concept Mix, een drieëntwintig minuten lange mix met elementen van allerlei stukken die op Us staan. Veel werk van deze nepperd kwam onlangs ook officieel op de markt op het (tot nog toe alleen digitaal verkrijgbare) album Flotsam And Jetsam. Nou ja.

Zo. Plank dertien ging snel! Nu op naar plank veertien.