Ik vraag me persoonlijk wel eens af wat mensen beweegt om grote risico's te nemen en hoe ze het durven. Mijn durf houdt vaak heel snel op. Ik kan vier jaar nadenken om iets te kopen van 200 euro en dan na aankoop nogsteeds balen van de aankoop. Ik ontwijk conflicten als de pest en reageer op mensen die een conflict met mij willen aangaan door aardiger tegen ze te gaan doen. Ik kom steeds meer in een situatie waarin ik eigenlijk elk risico hoog inschat. Het nadeel daarvan is dat je wel een beetje stopt met dingen doen. Bijvoorbeeld zou ik me niet zo gauw inschrijven voor een cursus ofzo als deze cursus als een inschrijvingsvoorwaarde heeft, zoals je moet een portfolio meeleveren of aantonen dat je de cursus echt wilt doen of er staat een vereist niveau bij. Altijd als ik zoiets lees denk ik laat dan maar dat is niet voor mij. Ook bij bijvoorbeeld mij werk moet je soms aanvragen doen daar staat vaak bij dat de aanvraag is voor een "excellent' persoon dan ga ik het risico al niet aan omdat ik mijzelf niet excellent acht. Nou zijn die twee voorbeelden een beetje specifiek maar ik heb het bij zoveel dingen. Als mensen aanbieden om een keer te gaan jammen in een oefenstudie doe ik dat niet vanwege het risico dat ik suck op gitaar, en het dus voor niets is geweest. Als ik een product wil kopen op een veiling doe ik het niet omdat ik niet zeker weet hoe duur het dingen eigenlijk is en dan bang ben te veel te betalen. De huizenmarkt ga ik niet op omdat ik niet het risico wil lopen een kut huis te kopen. Afin een boel geklaag maar zo zit ik in elkaar dus.
Nou hoeft dit topic niet over mij te gaan maar wel ben ik benieuwd naar hoeveel risico's jullie nemen?
Ik ben ook niet van de grote risico’s. Maar wel meer als jij als ik het zo lees.
Dat zie ik zelf meer op het gebied van examens maken of artikelen schrijven of lesgeven ofzo.. en daar heb ik geen moeite mee. Het is ook niet zozeer een angst maar wat boca zegtquote:Op donderdag 3 december 2020 16:24 schreef kanovinnie het volgende:
Noem je dat dan geen faalangst?
Ik ben ook niet van de grote risico’s. Maar wel meer als jij als ik het zo lees.
Ik denk dat ik het niet persee anders wil, dus dat hoeft ook niet verbeterd te worden ofzo. Wel ben ik benieuwd waarom veel mensen wel kiezen voor het nemen van grote risico's en welke onderbouwingen zij er voor gebruiken. Mijn eigen interne overwegingen vind ik meestal vrij duidelijk maar om van anderen duidelijk te krijgen waarom zij dingen die ik een groot risico vinden geen groot risico vinden is vaak lastig te begrijpen. Veel mensen lijken een veel duidelijker beeld van de wereld te hebben dan ik ofzo, zij lijken dingen beter te snappen en kunnen daardoor grotere risico's nemen. Daar zou ik wel van willen leren wellicht.quote:Op donderdag 3 december 2020 16:24 schreef Boca_Raton het volgende:
Maar zou je het anders willen Bosbeetle? Of bedoel je dat niet?
Dus wil ik het veranderen niet persee, maar ik zou het wel leuk vinden om de wereld beter te begrijpen.
ik ben blijkbaar nogal laagbegaafd als het aankomt op risico-analyse.Ik vind je voorbeelden zo grappig. In sommige herken ik me volledig. In andere dan weer niet.
Ik heb al een aantal keren mijn leven volledig op zijn kop gezet door een relatie te verbreken, te verhuizen, mijn baan op te zeggen of een huis te kopen In die zaken ben ik zeker niet risico-mijdend, eerder het tegendeel. Ik doe die dingen ook tamelijk intuītief, eigenlijk. Weinig ratio, veel gevoel.
Andere voorbeelden die je noemt, zoals inschrijven voor een cursus waar een bepaald niveau vereist is, vermijd ik wel. Vriendschappen aangaan is er ook zo een. Ik vraag me altijd af of de ander wel op mij zit te wachten en vermijd ik afwijzing van harte.
Van de andere kant heb ik wel gekozen voor een kind, vol overtuiging. Het engste wat ik ooit heb gedaan, maar tegelijk iets wat me ontzettend veel heeft gegeven en geleerd.
Low risk/ Low reward
En daar tussenin
Ik ben wel risico opzoekend, omdat naar mijn mening en gevoel het leven pas waardevol is en je de mooiste dingen kunt bereiken en nemen door juist risico’s te nemen. Het leven is voor mij te kort om geroutineerd alles te doen.
En wat anderen betreft. Ben erachter gekomen dat het toch nooit goed is voor anderen, dus kan beter voor mijn eigen geluk gaan en dat is ook soms de confrontatie aangaan met iemand.. of risico’s te nemen ofzo op werk of iets anders.
Ik ben ook weer niet zodanig op zoek naar spanning in de zin van dat ik onverstandige dingen als vaak drugs en drank ofzo drink. Ik zie risico’s nemen als iets dat hoort bij het leven.. en wat je gelukkiger maakt.
Oh dat is dan wel weer grappig risico's in de richting van drank/drugs of spannende situaties zoals rare afterparties op vreemde locaties ben ik veel minder risico mijdend dat vind ik eigenlijk wel leukquote:
Bijzonder!
Ik ben wel risico opzoekend, omdat naar mijn mening en gevoel het leven pas waardevol is en je de mooiste dingen kunt bereiken en nemen door juist risico’s te nemen. Het leven is voor mij te kort om geroutineerd alles te doen.
En wat anderen betreft. Ben erachter gekomen dat het toch nooit goed is voor anderen, dus kan beter voor mijn eigen geluk gaan en dat is ook soms de confrontatie aangaan met iemand.. of risico’s te nemen ofzo op werk of iets anders.
Ik ben ook weer niet zodanig op zoek naar spanning in de zin van dat ik onverstandige dingen als vaak drugs en drank ofzo drink. Ik zie risico’s nemen als iets dat hoort bij het leven.. en wat je gelukkiger maakt.
Ik zoek niet het "gevaar" op zeker niet maar wel het plezier, en daar zit vaak ook wel risico bij.Wellicht denk ik meer in de trant van High risk/No reward. Want anders is het geen high risk, als er altijd een "reward" is is het geen high risk.quote:
High risk/High reward
Low risk/ Low reward
En daar tussenin
Grappig dat je daar over begint waarschijnlijk zit daar wel een puntje ik ben totaal geen gevoelsmens. Of ik moet het anders verwoorden ik heb niet zo'n directe connectie met mijn gevoel. Meestal weet ik pas hoe ik me voelde na de tijd, ik heb er gewoon even een paar uur voor nodig om te bedenken hoe ik me voelde in bepaalde situatiesquote:
Ik doe die dingen ook tamelijk intuītief, eigenlijk. Weinig ratio, veel gevoel.
Mensen die direct weten hoe ze zich bij iets voelen, of instantaan weten of iets goed of niet goed zijn een volledig mysterie voor mij Wellicht is het zo dat mensen die snel bij hun gevoel kunnen ook sneller risicos aangaan.
Als ik een ander huis zie daarentegen dan kan ik de knoop vrij snel doorhakken. Maar dan weet ik het zo zeker dat ik het niet als een risico ervaar.
Kiezen kan ik eigenlijk alleen snel als de keuze beperkt is en duidelijk. Als je tussen 10 videokaarten moet kiezen is het niet zo moeilijk, of tussen drie huurhuizen, maar het wordt lastig als de keuze begint te bestaan uit dingen die niet makkelijk meer te vergelijken zijn of er gewoon domweg te veel keus is.Het stukje risico aangaan komt na de keuze ik kan soms direct kiezen maar dan nog wel een paar jaar wachten om tot de koop over te gaan.quote:
Ik vind het een moeilijke vraag. Toch denk ik dat ik weinig risico’s neem. Ben heel behoudend. Zit ergens een groot risico aan, dan zal ik het waarschijnlijk niet doen.
Als ik een ander huis zie daarentegen dan kan ik de knoop vrij snel doorhakken. Maar dan weet ik het zo zeker dat ik het niet als een risico ervaar.
Ik ben daarin nogal ambivalent, geloof ik. Het is typerend dat er mensen zijn die mij een emo-doosje (:’) ) vinden, maar ook mensen die vinden dat ik te rationeel benquote:Op donderdag 3 december 2020 17:00 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Grappig dat je daar over begint waarschijnlijk zit daar wel een puntje ik ben totaal geen gevoelsmens. Of ik moet het anders verwoorden ik heb niet zo'n directe connectie met mijn gevoel. Meestal weet ik pas hoe ik me voelde na de tijd, ik heb er gewoon even een paar uur voor nodig om te bedenken hoe ik me voelde in bepaalde situaties
Wellicht is het zo dat mensen die snel bij hun gevoel kunnen ook sneller risicos aangaan.
Ik geloof niet dat ik een enorm gevoelsmens ben, en over sommige dingen moet ik ook echt een tijdje nadenken hoe ik me voel. Met intuītief bedoel ik ook meer mijn buikgevoel, denk ik. Niet te verwarren met de onderbuik
Juist de dingen waar jij geen moeite mee hebt, zoals het maken van tentamens en het schrijven van stukken maken mij onzeker. Liefst ga ik dat uit de weg, omdat ik dan bang ben voor het oordeel van een ander.
Moet zo’n keuze bezinken?quote:
[..]
Kiezen kan ik eigenlijk alleen snel als de keuze beperkt is en duidelijk. Als je tussen 10 videokaarten moet kiezen is het niet zo moeilijk, of tussen drie huurhuizen, maar het wordt lastig als de keuze begint te bestaan uit dingen die niet makkelijk meer te vergelijken zijn of er gewoon domweg te veel keus is.Het stukje risico aangaan komt na de keuze ik kan soms direct kiezen maar dan nog wel een paar jaar wachten om tot de koop over te gaan.
O, dat zeg je goed, ik de k dat daar ook mijn grootste risico-vermijdende deel zit: het oordeel van de ander. Dat ga ik uit de weg.quote:
Bij bepaalde beslissingen heb ik de overtuiging dat ik genoeg veerkracht heb, mocht het misgaan of tegenvallen. Ik denk dat dat komt door ervaringen in het verleden. Dan denk ik aan in een heel nieuwe omgeving gaan wonen, een huis kopen en het krijgen van kinderen. Net als miss_sly ga ik dan op mijn gevoel af. Voor ik kinderen had bedacht ik me dat ik altijd nog kon kiezen voor zelfmoord, mocht het leven een te grote zooi worden. Dat was een geruststellende gedachte, gek genoeg.
Juist de dingen waar jij geen moeite mee hebt, zoals het maken van tentamens en het schrijven van stukken maken mij onzeker. Liefst ga ik dat uit de weg, omdat ik dan bang ben voor het oordeel van een ander.
Behalve dan dat je vrij banale dingen aanmerkt als high riskquote:
[..]
Wellicht denk ik meer in de trant van High risk/No reward. Want anders is het geen high risk, als er altijd een "reward" is is het geen high risk.
Ik denk dat daar het verschil in zit, want mensen die het risico nemen zullen waarschijnlijk wel vinden dat het iets oplevert of dat de kans groot genoeg is dat het ze iets op kan leveren.quote:
[..]
Wellicht denk ik meer in de trant van High risk/No reward. Want anders is het geen high risk, als er altijd een "reward" is is het geen high risk.
En het is niet alsof de alternatieven zonder risico zijn.quote:
Aan een huis kopen zit weinig risico denk ik. Ik heb er nog nooit verlies op gemaakt iig.
Nee niet echt, de keuze blijft gewoon de keuze, de aankoop doen is een andere keuze.quote:
Dit inderdaad ja. Al zijn dat vaak wel risico's die op de wat langere termijn spelen. Een nieuwe baan aannemen is bijvoorbeeld een heel direct risico, terwijl het risico van veilig in je oude baantje blijven pas op langere termijn tot uiting zal komen.quote:
Je noemt allemaal dingen die vanuit jouw perspectief risicovol zijn. Voor de mensen die het doen kan het juist zo zijn dat ze het alternatief als ze een groter risico ervaren.
Dit is wel een goede nuance. Een kennisverschil tussen toeschouwer en degene die het risco aangaat zal vaak ook een rol spelen in de beoordeling van de risico's.quote:
Je noemt allemaal dingen die vanuit jouw perspectief risicovol zijn. Voor de mensen die het doen kan het juist zo zijn dat ze het alternatief als ze een groter risico ervaren.
[..]
Daar heeft hij het er over dat het hele leven is afgesteld op de mensen die (te) veel risico`s nemen. Hij soms daar allerlei voorbeelden van op (niet direct zwemmen na het eten, niet s'nachts nog een rondje lopen, etc, dat soort dingen). Vervolgens zegt hij dat doordat de maatschappij deze groep probeert af te remmen, de mensen die al angstig of geremd aangelegd zijn nog dieper wegzakken. Eigenlijk ben ik het daar wel mee eens. Ik kreeg altijd dezelfde waarschuwingen als mijn zus, maar zij had ze nodig, want zij was degene die altijd risico's nam. Haar remde het net genoeg af om nog een beetje binnen de lijntjes te blijven, maar mij heeft het eigenlijk vleugellam gemaakt.
Dat is overigens geen verwijt naar mijn ouders of naar de maatschappij of zo, maar ik was daar wel gevoelig voor. Datzelfde geld eigenlijk voor morele grenzen. Ik ben altijd heel gevoelig geweest voor de mening van anderen en het moeten doen waarvan de maatschappij vindt dat het belangrijk is. Daardoor heb ik mezelf jarenlang weggecijferd en ben ik verder afgedreven. Nu ben ik daar gelukkig wel los van gekomen, maar oke.
Nou ja, uiteindelijk heb ik een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, dus ik ben zeker nog geremd en geneigd risico's, emoties en nieuwe situaties te vermijden. Maar omdat ik genoeg therapie heb gehad, ben ik daar wel redelijk uit gekomen en daag ik nu veel meer mijn eigen grenzen uit. Dat ik dan af en toe dat gevoel achteraf van spijt heb neem ik op de koop toe, want het gevoel van vrijheid wanneer je een drempel overgaat en iets doet wat net buiten je comfortzone ligt, is veel sterker.(Maar het blijft moeilijk).
Het grappig is dus dat iemand zichzelf daarom juist als risicomijdend kan zien (immers, diegene maakt misschien juist een uitgebreide risicoanalyse, incl. het in acht nemen van de lange termijn) terwijl Bosbeetle diegene ziet als iemand die risico's neemt. Even heel kort door de bocht dan.quote:
[..]
Dit inderdaad ja. Al zijn dat vaak wel risico's die op de wat langere termijn spelen. Een nieuwe baan aannemen is bijvoorbeeld een heel direct risico, terwijl het risico van veilig in je oude baantje blijven pas op langere termijn tot uiting zal komen.
Bij het opzoeken van risico's denk ik zelf meer aan iets zelf ook als risicovol ervaren en juist de spanning van bijvoorbeeld het nieuwe of het onzekere al ervaren als een belangrijk deel van wat het oplevert. Is een stukje avontuurlijkheid wat veel mensen waarschijnlijk wel in zich hebben als andere zaken waar ze waarde aan hechten niet in het geding komen.
Verder zie ik wekelijks mensen die in het verkeer grote risico's nemen (bijv. keihard door een woonwijk scheuren), maar ik denk niet dat er dan iemand vol adrenaline achter het stuur zit met het idee dat hij misschien elk moment een kind dat uit een onzichtbare hoek de weg op rent kan dood rijden.
Mensen zijn niet rationeel en hoe ze risico's benaderen (al doen ze dat deels analytisch en kunnen ze wel beredeneren) is dat ook niet.
Mag wel toch?quote:
IK neem vrij weinig risico`s eigenlijk, ik moet altijd denken aan een monoloog van David Mitchell in het programma Would I Lie To You (waarvan ik niet weet of ik het mag linken).
Daar heeft hij het er over dat het hele leven is afgesteld op de mensen die (te) veel risico`s nemen. Hij soms daar allerlei voorbeelden van op (niet direct zwemmen na het eten, niet s'nachts nog een rondje lopen, etc, dat soort dingen). Vervolgens zegt hij dat doordat de maatschappij deze groep probeert af te remmen, de mensen die al angstig of geremd aangelegd zijn nog dieper wegzakken. Eigenlijk ben ik het daar wel mee eens. Ik kreeg altijd dezelfde waarschuwingen als mijn zus, maar zij had ze nodig, want zij was degene die altijd risico's nam. Haar remde het net genoeg af om nog een beetje binnen de lijntjes te blijven, maar mij heeft het eigenlijk vleugellam gemaakt.
Dat is overigens geen verwijt naar mijn ouders of naar de maatschappij of zo, maar ik was daar wel gevoelig voor. Datzelfde geld eigenlijk voor morele grenzen. Ik ben altijd heel gevoelig geweest voor de mening van anderen en het moeten doen waarvan de maatschappij vindt dat het belangrijk is. Daardoor heb ik mezelf jarenlang weggecijferd en ben ik verder afgedreven. Nu ben ik daar gelukkig wel los van gekomen, maar oke.
Nou ja, uiteindelijk heb ik een vermijdende persoonlijkheidsstoornis, dus ik ben zeker nog geremd en geneigd risico's, emoties en nieuwe situaties te vermijden. Maar omdat ik genoeg therapie heb gehad, ben ik daar wel redelijk uit gekomen en daag ik nu veel meer mijn eigen grenzen uit. Dat ik dan af en toe dat gevoel achteraf van spijt heb neem ik op de koop toe, want het gevoel van vrijheid wanneer je een drempel overgaat en iets doet wat net buiten je comfortzone ligt, is veel sterker.(Maar het blijft moeilijk).
![David Mitchell: "As a child, I was scared of the sun."- Would I Lie to You? [HD] [CC-EN,ES,CS,ET,NL]](https://i.ytimg.com/vi/mKc32jQIY0w/0.jpg)
David Mitchell: "As a child, I was scared of the sun."- Would I Lie to You? [HD] [CC-EN,ES,CS,ET,NL]
Mitchell
'The trouble is that some children are timorous and some children are reckless, and in order to save the lives of reckless children, warnings are calibrated for their safety, the result of which is that the timorous live in a state of perpetual terror. What I needed to be told is, 'you know what? Most days, you won't die. It's fine.'
[ Bericht 5% gewijzigd door Sumppi op 03-12-2020 18:13:56 ]
Er zit inderdaad een groot verschil tussen het risico van iets doen, en het risico van iets niet doen. Ik denk dat ik chronisch grotere risicos zien waarbij een actie vereist is, terwijl niet in actie komen soms ook risico's met zich mee brengt.quote:
Het grappig is dus dat iemand zichzelf daarom juist als risicomijdend kan zien
Raar voorbeeldje ik had laatst een pakje dat op een pickup point is afgeleverd maaar er stond op het berichtje niet welk pick up point, en ook bij de track and trace niet. Dus ik heb geduldig elke dag gekeken of de track and trace nog geupdate zou worden en/of er een nieuw bericht zou komen van de post. Op een gegeven moment heb ik toch maar even gebeld, en wat bleek het pakje is weer teruggestuurd omdat het niet opgehaald is. Voor mij is het risico om onnodig te bellen hoger dan het risico om te wachten, maar in de praktijk bleek dat niet dus.
Daar zit nog iets anders raars bij wat niet rationeel is maar ik vind ook dat ik iets fout heb gedaan omdat ik niet de goede code heb gekregen. Rationeel is het niet mijn fout, maar het voelt wel alsof ik niet goed op dat pakje heb gelet.
Nu oud, en ... het maakt niets uit. Ik heb het niet beter of slechter dan iemand die altijd een gewoon baantje of baan heeft gehad en een (klein) huisje heeft gekocht toen ie 30 was. Het verschil is dat mijn leven vooral veel kleurrijker is gewest, veel meer heb meegemaakt en heb gezien en heel verschillende en zelfs tegengestelde ervaringen heb opgedaan.
Verder, alles wat je doet heeft consequenties. Maar als je niets doet heeft dat ook consequenties!
En tevens, je krijgt het meeste spijt van de dingen die je NIET hebt gedaan !!! Die je wilde doen maar die je niet hebt gedurfd te doen.
Succes
[ Bericht 15% gewijzigd door LeesFoknl op 03-12-2020 18:50:55 ]
quote:
Dit topic openen is ook een risico...
Leven is het meervoud van lef!
Dit echter is wel een hele rare manier van denken hoor, grenst voor mij een beetje aan psychotisch. Maar goed, ook dat schijnt in lichte vorm normaal te zijn.quote:
Er zit inderdaad een groot verschil tussen het risico van iets doen, en het risico van iets niet doen. Ik denk dat ik chronisch grotere risicos zien waarbij een actie vereist is, terwijl niet in actie komen soms ook risico's met zich mee brengt.
Raar voorbeeldje ik had laatst een pakje dat op een pickup point is afgeleverd maaar er stond op het berichtje niet welk pick up point, en ook bij de track and trace niet. Dus ik heb geduldig elke dag gekeken of de track and trace nog geupdate zou worden en/of er een nieuw bericht zou komen van de post. Op een gegeven moment heb ik toch maar even gebeld, en wat bleek het pakje is weer teruggestuurd omdat het niet opgehaald is. Voor mij is het risico om onnodig te bellen hoger dan het risico om te wachten, maar in de praktijk bleek dat niet dus.
Daar zit nog iets anders raars bij wat niet rationeel is maar ik vind ook dat ik iets fout heb gedaan omdat ik niet de goede code heb gekregen. Rationeel is het niet mijn fout, maar het voelt wel alsof ik niet goed op dat pakje heb gelet.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-12-2020 19:07:17 ]
Wtf een risico door onnodig te bellen?quote:
[..]
Er zit inderdaad een groot verschil tussen het risico van iets doen, en het risico van iets niet doen. Ik denk dat ik chronisch grotere risicos zien waarbij een actie vereist is, terwijl niet in actie komen soms ook risico's met zich mee brengt.
Raar voorbeeldje ik had laatst een pakje dat op een pickup point is afgeleverd maaar er stond op het berichtje niet welk pick up point, en ook bij de track and trace niet. Dus ik heb geduldig elke dag gekeken of de track and trace nog geupdate zou worden en/of er een nieuw bericht zou komen van de post. Op een gegeven moment heb ik toch maar even gebeld, en wat bleek het pakje is weer teruggestuurd omdat het niet opgehaald is. Voor mij is het risico om onnodig te bellen hoger dan het risico om te wachten, maar in de praktijk bleek dat niet dus.
Daar zit nog iets anders raars bij wat niet rationeel is maar ik vind ook dat ik iets fout heb gedaan omdat ik niet de goede code heb gekregen. Rationeel is het niet mijn fout, maar het voelt wel alsof ik niet goed op dat pakje heb gelet.
klinkt meer als een stukje cognitieve dissonantie om lekker passief te kunnen zijn.[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 03-12-2020 19:07:30 ]
Nouja risico/gedoequote:
[..]
Wtf een risico door onnodig te bellen?
Ik snap eigenlijk voornamelijk je angst voor de huizenmarkt niet. Want wat houd je tegen om een nieuwbouw huis/appartement te kopen? Helemaal omdat huren, als je langdurig op dezelfde plek blijft wonen, bijna altijd "weggegooid" geld is, terwijl een eigen huis uiteindelijk naar je toe komt.quote:
[..]
Dat zie ik zelf meer op het gebied van examens maken of artikelen schrijven of lesgeven ofzo.. en daar heb ik geen moeite mee. Het is ook niet zozeer een angst maar wat boca zegt
[..]
Ik denk dat ik het niet persee anders wil, dus dat hoeft ook niet verbeterd te worden ofzo. Wel ben ik benieuwd waarom veel mensen wel kiezen voor het nemen van grote risico's en welke onderbouwingen zij er voor gebruiken. Mijn eigen interne overwegingen vind ik meestal vrij duidelijk maar om van anderen duidelijk te krijgen waarom zij dingen die ik een groot risico vinden geen groot risico vinden is vaak lastig te begrijpen. Veel mensen lijken een veel duidelijker beeld van de wereld te hebben dan ik ofzo, zij lijken dingen beter te snappen en kunnen daardoor grotere risico's nemen. Daar zou ik wel van willen leren wellicht.
Dus wil ik het veranderen niet persee, maar ik zou het wel leuk vinden om de wereld beter te begrijpen.
En doordat je op een gegeven moment je huis afbetaald zijn je vaste lasten lager waardoor je minder kan gaan werken. En huren gaan alleen maar omhoog.
* Getrouwd.
* Boot (Doerak) gekocht en van de andere kant van Nederland naar Drenthe gevaren.
* Huis verkocht om in een woongroep te gaan wonen.
* Daarom de boot helaas ook weer (met dikke winst want corona) verkocht.
* Werk op een bedrijf met 1000 man en nog geen dag thuis geweest sinds corona.
Ja dat is hem. Ik wist het niet zeker, ik ben niet echt een vaste klant hier.quote:
Mitchell
'The trouble is that some children are timorous and some children are reckless, and in order to save the lives of reckless children, warnings are calibrated for their safety, the result of which is that the timorous live in a state of perpetual terror. What I needed to be told is, 'you know what? Most days, you won't die. It's fine.'
Maar dat is inderdaad waar ik op doelde en ik denk wel dat hij een punt heeft. Tel daar ook nog de media op die alleen maar op sensatie en omzet gericht zijn en je krijgt een wereldbeeld wat haaks staat op de realiteit en het alleen nog maar lastiger maakt om goed met angstklachten om te gaan.
Vooral in vervelende confrontaties en/of conflictsituaties.
Er is in het verleden weleens vastgesteld bij mij dat ik, naast ASS-autisme, trekken van OPS (ontwijkende persoonlijkheidsstoornis) zou hebben.
Vind dit nog steeds best wel pijnlijk en het hangt vaak als een last om me heen.
Ben vaak erg onzeker en angstig in dergelijke sociale situaties.
Tevens durf ik ook nauwelijks echt nieuwe contacten aan te gaan.
Zowel met vriendschappen als evt een relatie oid.
Blijf erg rondhangen in mijn eigen (comfort)zone.
Soms zou ik wel veranderingen willen in mijn leven.
Het blijft uiteindelijk vaak echter alleen maar bij analyses, voornemens enz.
Als ik alles goed doorlees in dat opzicht, of mij laat informeren kom ik altijd uit bij dingen die ik niet begrijp, vooral niet waarom ze zo zijn. En dan stuit je te vaak op het antwoord omdat het nou eenmaal zo is. Ik concludeer daar uit dat ik het blijkbaar niet goed genoeg begrijp om de zaak te doorgronden en dat is voor mij weer een indicatie van een iets wat waarschijnlijk anders werkt dan ik het denk.quote:
Bestaat het gehele leven niet uit risico's. Kijk ik hoef niet zo nodig alles op rood in een casino te zetten, maar toen ik een huis kocht, heb ik wel alles goed doorgelezen en afwegingen gemaakt. gewoon goed nadenken over je keuzes, garantie heb je nooit.
Het helpt niet mee dat ik totaal niet economisch onderlegt ben, en vaak bij simpele begrippen al compleet de weg kwijt ben als het gaat om de onderliggende processen.
Laat je je dan intimideren ofzo?quote:
[..]
Als ik alles goed doorlees in dat opzicht, of mij laat informeren kom ik altijd uit bij dingen die ik niet begrijp, vooral niet waarom ze zo zijn. En dan stuit je te vaak op het antwoord omdat het nou eenmaal zo is. Ik concludeer daar uit dat ik het blijkbaar niet goed genoeg begrijp om de zaak te doorgronden en dat is voor mij weer een indicatie van een iets wat waarschijnlijk anders werkt dan ik het denk.
Het helpt niet mee dat ik totaal niet economisch onderlegt ben, en vaak bij simpele begrippen al compleet de weg kwijt ben als het gaat om de onderliggende processen.
Ik denk trouwens dat zat mensen hun eigen hypotheekproduct ook niet snappen, dat bleek ook wel in de laatste hypotheekcrisis.
De mens staat er ook om bekend dat ie risico's normaal gesproken compleet verkeerd inschat en ondertussen geheel overtuigd is van de kwaliteit van zijn inschattingsvermogen. Misschien denk jij dat al die andere mensen risico's heel bewust aangaan?
Het schijnt eerder andersom te zijn, mensen doen het gewoon en redeneren daarna het verhaal erbij waarom het een goed idee was.
Ik herken veel in je verhaal trouwens, ik was altijd erg onder de indruk van andere "volwassenen" en hun keuzes. Ik ben ook terughoudend met schulden aangaan en dure uitgaven doen in een onzekere tijd enz. Op zich is dat niet verkeerd, ligt eraan of het je belemmert.
Oh nee, dat heb ik niet. Als ik kijk naar bv mijn hypotheek dan ga ik wel voor save. Snel aflossen en niet tot maximale lenen. Heb alles laten uitleggen en neem altijd iemand mee. Ben met goed gevoel weggegaan en heb geen moment getwijfeld eraan.quote:
[..]
Als ik alles goed doorlees in dat opzicht, of mij laat informeren kom ik altijd uit bij dingen die ik niet begrijp, vooral niet waarom ze zo zijn. En dan stuit je te vaak op het antwoord omdat het nou eenmaal zo is. Ik concludeer daar uit dat ik het blijkbaar niet goed genoeg begrijp om de zaak te doorgronden en dat is voor mij weer een indicatie van een iets wat waarschijnlijk anders werkt dan ik het denk.
Het helpt niet mee dat ik totaal niet economisch onderlegt ben, en vaak bij simpele begrippen al compleet de weg kwijt ben als het gaat om de onderliggende processen.
Met relaties weet je natuurlijk nooit, maar er zijn wel dingen die ik over sla, iemand die uit stress en spanning verdovende middelen gebruikt is geen relatie die ik neem omdat het risico op problemen groot is. Zoek een zo stabiel mogelijke partner uit.
Ik verklein risico's door bv een monteur mee te nemen als ik een auto wil kopen, hij kan natuurlijk niet alles zien, maar wel het risico verkleinen op een miskoop, evenals dat ik een all-round timmerman heb meegenomen naar dit huis toen ik ging kijken.
''enorme risico's nemen, wisselen van baan, kopen van dure spullen zoals een huis, relaties verbreken of aangaan, leefstijlaanpassingen doen''
Als je dit soort basis dingen als enorme risico's ziet, ben jij heel voorzichtig, te voorzichtig in mijn optiek.
Wellicht zelfs problematisch voorzichtig.
Tja, sommige mensen zijn nou eenmaal zo. Je kunt het ook zien als dat de meeste mensen te problematisch roekeloos zijn?quote:
Het klinkt vooral alsof je te bang bent om te leven.
''enorme risico's nemen, wisselen van baan, kopen van dure spullen zoals een huis, relaties verbreken of aangaan, leefstijlaanpassingen doen''
Als je dit soort basis dingen als enorme risico's ziet, ben jij heel voorzichtig, te voorzichtig in mijn optiek.
Wellicht zelfs problematisch voorzichtig.
Die zijn er inderdaad ook.quote:
[..]
Tja, sommige mensen zijn nou eenmaal zo. Je kunt het ook zien als dat de meeste mensen te problematisch roekeloos zijn?
Relaties aangaan/verbreken en huis kopen zou ik nou niet echt problematisch roekeloos noemen maar gewoon normaal gedrag.
[ Bericht 100% gewijzigd door Stray_cat op 05-12-2020 01:14:14 (dubbel) ]
Haha OP gequote enzo, maar even om aan te geven dat ik de rest niet heb gelezen.quote:
Van mijzelf ben ik een heel risico mijdend persoon, dat is hoe ik in elkaar zit. En ik zie om mij heen echt allemaal mensen die enorme risico's nemen, kiezen voor kinderen, wisselen van baan, kopen van dure spullen zoals een huis, relaties verbreken of aangaan, leefstijlaanpassingen doen, ruzie zoeken met leidinggevenden en collega's etc etc.
Ik vraag me persoonlijk wel eens af wat mensen beweegt om grote risico's te nemen en hoe ze het durven. Mijn durf houdt vaak heel snel op. Ik kan vier jaar nadenken om iets te kopen van 200 euro en dan na aankoop nogsteeds balen van de aankoop. Ik ontwijk conflicten als de pest en reageer op mensen die een conflict met mij willen aangaan door aardiger tegen ze te gaan doen. Ik kom steeds meer in een situatie waarin ik eigenlijk elk risico hoog inschat. Het nadeel daarvan is dat je wel een beetje stopt met dingen doen. Bijvoorbeeld zou ik me niet zo gauw inschrijven voor een cursus ofzo als deze cursus als een inschrijvingsvoorwaarde heeft, zoals je moet een portfolio meeleveren of aantonen dat je de cursus echt wilt doen of er staat een vereist niveau bij. Altijd als ik zoiets lees denk ik laat dan maar dat is niet voor mij. Ook bij bijvoorbeeld mij werk moet je soms aanvragen doen daar staat vaak bij dat de aanvraag is voor een "excellent' persoon dan ga ik het risico al niet aan omdat ik mijzelf niet excellent acht. Nou zijn die twee voorbeelden een beetje specifiek maar ik heb het bij zoveel dingen. Als mensen aanbieden om een keer te gaan jammen in een oefenstudie doe ik dat niet vanwege het risico dat ik suck op gitaar, en het dus voor niets is geweest. Als ik een product wil kopen op een veiling doe ik het niet omdat ik niet zeker weet hoe duur het dingen eigenlijk is en dan bang ben te veel te betalen. De huizenmarkt ga ik niet op omdat ik niet het risico wil lopen een kut huis te kopen. Afin een boel geklaag maar zo zit ik in elkaar dus.
Nou hoeft dit topic niet over mij te gaan maar wel ben ik benieuwd naar hoeveel risico's jullie nemen?
Ik heb de eerste paar jaar van mn carriere "volgens het boekje" geleefd. Eerst wat dingen bereikt, maar toen tegen muren opgelopen, omdat ik dingen moest gaan doen die niet bij mn persoon aansloten. Toen paar maanden niks gedaan en gedefinieerd wat ik echt zou willen. Daar websiteje voor opgetuigd en gewoon begonnen. Maanden met matig werk gehad, maar na een paar maanden/jaren blijkt opeens dat, door mijn duidelijkheid, mensen bij mij uitkomen voor bepaalde vraagstukken. Nu zelfstandig en alleen bezig met projecten die me interesseren. Met twee dagen in de week haal ik mn kosten eruit, alles erboven ga ik gereserveerd mee om en kan ik sparen. Nu gigantische buffer om te doen wat ik wil. Kan nu maanden niks doen en prima leven. Toen ik begon vond iedereen het megarisicovol, maar nu bewonderen veel mensen mn levenstijl.
Gewoon beginnen te doen wat je wil en de rest volgt vanzelf
Na jarenlang volgens boekje te hebben geleefd, ben ik ernstig ontevreden. Ik zag niet in dat mijn omgeving (ernstig) vermijdend ingesteld was, i.c.m. laag zelfvertrouwen durfde ik mijn mening en wil niet aan te geven, omdat de omgeving tegelijkertijd ook zo dominerend was. Zo was ik aangeleerd passief.
Naarmate de leeftijd stijgt, ben ik meer in contact gekomen met van alles en nog wat. En ik voel mij in vrijheid en ontwikkeling beroofd door de vermijdende opvoeding o.a.
Als ik iets wou doen, werd het de kop ingedrukt, en continue over irrationele angsten gesproken/geschreeuwd vanuit de omgeving waardoor ik mentaal helemaal werd leeggezogen. Bijv. schoenen kopen voor ¤20 bij de Bristol kon echt niet, terwijl mijn schoenen al versleten waren. En ik maar 1 paar schoenen had, terwijl de schreeuwers zelf ca. 15 schoenen hadden. Leidraad was dat iets nieuws echt niet kon, zoals even andere avond eten als variatie brengt heel veel spanning bij andere mensen waardoor er wordt geschreeuwd. Ik voel mij gegijzeld, want familie kan je niet vermijden.
Nu weet ik beter wat ik wil:
- hoe eerder afwijzing/erachter komen dat iets niet/anders kan, hoe beter. Beter eerder afsluiten, zodat er meer in het leven past
- naarmate mensen ouder worden, gaat het lichaam slijten. 1 op de ~4 mensen heeft een beperking, en dit zijn niet alleen bejaarden. Chronische ziekten kunnen al starten wanneer iemand 35 jaar is. Een illusie dat er nog een leven is en nog van alles mogelijk is. Hoe eerder je doet/hebt wat je wil, hoe beter.
- er zijn mensen waarbij (bepaalde aspecten van) het leven kansarm zijn, er kan niet veroorloofd worden om niks te doen. Er is geen luxe positie om rustig aan te doen.
- de maatschappij wordt steeds complexer en jachtiger, m.a.w. : iets wordt altijd moeilijker, niet simpeler. Hoe eerder je iets start, hoe beter. Ook meer ruimte in het hoofd komt vrij; meer ontwikkeling.
- naarmate leeftijd stijgt, is er ook haast. Want het besef wordt groter dat je wellicht helemaal niet zo oud wil worden, bijv. de toegang tot zorg voorzieningen zoals verzorgingstehuizen is slecht. Jonge mensen die niks mankeren waarbij het leven start willen natuurlijk oud worden. Wanneer je oud bent en/of mankementen merkt, dan vraag je je af hoe het verder moet.
- m.a.w. doe gewoon je ding, commentaar krijg je toch wel. Kwestie van die periode doorstaan, of nog beter: gewoon niet vertellen als het kan. Dan komt ook geen commentaar, er is altijd wel wat beters te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Yiwei op 05-12-2020 05:07:31 ]
Wat jammer dat mensen zo oneerlijk tegen je waren in je jeugd. Hoewel het gaat over kleine dingen vind ik het principe erachter wel naar. Gelukkig dat je inmiddels volwassen bent en je eigen dingen goed op een rijtje hebt zo te lezen.quote:
Ik aanschouw mijzelf ergens in het midden; niet vermijdend, maar ook niet roekeloos. Als kind was ik erg verkennend, daar is haast geen spoor van over.
Na jarenlang volgens boekje te hebben geleefd, ben ik ernstig ontevreden. Ik zag niet in dat mijn omgeving (ernstig) vermijdend ingesteld was, i.c.m. laag zelfvertrouwen durfde ik mijn mening en wil niet aan te geven, omdat de omgeving tegelijkertijd ook zo dominerend was. Zo was ik aangeleerd passief.
Naarmate de leeftijd stijgt, ben ik meer in contact gekomen met van alles en nog wat. En ik voel mij in vrijheid en ontwikkeling beroofd door de vermijdende opvoeding o.a.
Als ik iets wou doen, werd het de kop ingedrukt, en continue over irrationele angsten gesproken/geschreeuwd vanuit de omgeving waardoor ik mentaal helemaal werd leeggezogen. Bijv. schoenen kopen voor ¤20 bij de Bristol kon echt niet, terwijl mijn schoenen al versleten waren. En ik maar 1 paar schoenen had, terwijl de schreeuwers zelf ca. 15 schoenen hadden. Leidraad was dat iets nieuws echt niet kon, zoals even andere avond eten als variatie brengt heel veel spanning bij andere mensen waardoor er wordt geschreeuwd. Ik voel mij gegijzeld, want familie kan je niet vermijden.
Nu weet ik beter wat ik wil:
- hoe eerder afwijzing/erachter komen dat iets niet/anders kan, hoe beter. Beter eerder afsluiten, zodat er meer in het leven past
- naarmate mensen ouder worden, gaat het lichaam slijten. 1 op de ~4 mensen heeft een beperking, en dit zijn niet alleen bejaarden. Chronische ziekten kunnen al starten wanneer iemand 35 jaar is. Een illusie dat er nog een leven is en nog van alles mogelijk is. Hoe eerder je doet/hebt wat je wil, hoe beter.
- er zijn mensen waarbij (bepaalde aspecten van) het leven kansarm zijn, er kan niet veroorloofd worden om niks te doen. Er is geen luxe positie om rustig aan te doen.
- de maatschappij wordt steeds complexer en jachtiger, m.a.w. : iets wordt altijd moeilijker, niet simpeler. Hoe eerder je iets start, hoe beter. Ook meer ruimte in het hoofd komt vrij; meer ontwikkeling.
- naarmate leeftijd stijgt, is er ook haast. Want het besef wordt groter dat je wellicht helemaal niet zo oud wil worden, bijv. de toegang tot zorg voorzieningen zoals verzorgingstehuizen is slecht. Jonge mensen die niks mankeren waarbij het leven start willen natuurlijk oud worden. Wanneer je oud bent en/of mankementen merkt, dan vraag je je af hoe het verder moet.
- m.a.w. doe gewoon je ding, commentaar krijg je toch wel. Kwestie van die periode doorstaan, of nog beter: gewoon niet vertellen als het kan. Dan komt ook geen commentaar, er is altijd wel wat beters te doen.
Bij een kleine kans van slagen zie ik ervan af en dat betreft eigenlijk wel de meeste dingen in mijn leven. Mislukt het bij een grote kans dan nog, dan voelt het meer als een ja, dat is pech ipv. dat had je kunnen zien aankomen.Herkenbaar. Ik kom uit een gezin waarvan de vader een angststoornis had en we waren lid van een religieuze sekte. Pas toen ik op m'n 20-ste wegging, openbaarde zich de mogelijkheden van het leven. Ik doe wat ik wil, denk wat ik wil, en ga lekker m'n eigen gang (teveel). Ik heb geblunderd, geleerd en weer opgestaan om opnieuw te blunderen.quote:
Ik aanschouw mijzelf ergens in het midden; niet vermijdend, maar ook niet roekeloos. Als kind was ik erg verkennend, daar is haast geen spoor van over.
Na jarenlang volgens boekje te hebben geleefd, ben ik ernstig ontevreden. Ik zag niet in dat mijn omgeving (ernstig) vermijdend ingesteld was, i.c.m. laag zelfvertrouwen durfde ik mijn mening en wil niet aan te geven, omdat de omgeving tegelijkertijd ook zo dominerend was. Zo was ik aangeleerd passief.
Naarmate de leeftijd stijgt, ben ik meer in contact gekomen met van alles en nog wat. En ik voel mij in vrijheid en ontwikkeling beroofd door de vermijdende opvoeding o.a.
Als ik iets wou doen, werd het de kop ingedrukt, en continue over irrationele angsten gesproken/geschreeuwd vanuit de omgeving waardoor ik mentaal helemaal werd leeggezogen.
[ Bericht 0% gewijzigd door blomke op 07-12-2020 21:31:51 ]
Goed dat het weer goed met je gaat! Heel herkenbaar wat je zegt, mijn moeder had en heeft ook nog steeds angststoornis. Het verschil was op een gegeven moment erg groot ja met de buitenwereld. Het leek wel alsof ik gigantisch veel achterstand had met het leven t.o.v. andere mensen, want mocht niks door de angststoornis van anderen. Mensen die 10 jaar geleden al iets hadden geprobeerd, ging ik dan 10 jaar later doen zoals naar de bioscoop gaan. Proberen, falen, bijkomen en weer doorgaan. Zo is het leven gewoon, is een normaal proces.quote:
[..]
Herkenbaar. Ik kom uit een gezin waarvan de vader een angststoornis had en we waren lid van een religieuze sekte. Pas toen ik op m'n 20-ste wegging, openbaarde zich de mogelijkheden van het leven. Ik doe wat ik wil, denk wat ik wil, en ga lekker m'n eigen gang (teveel). Ik heb geblunderd, geleerd en weer opgestaan om opnieuw te blunderen.
Niemand kan ervoor zorgen dat je niet gaat falen, het hoort gewoon bij het leven. Als iets hoe dan ook moet gebeuren, waarom niet nu doen denk ik dan. Uitstellen is jezelf voor de gek houden, eenmaal wakker en/of gedaan en terugkijken is dan heftig. De verlichting doormaken, hoe eerder hoe beter.
Hahaha herkenbaar.quote:
Ik juist wel, ben sowieso van nature recalcitrant en impulsief dus doe nogal eens domme dingen
Heb een aantal vervelende ervaringen met mensen gehad (vooral met vriendschappen, maar ook op de werkvloer).
Daardoor ben ik toch wat argwanender geworden.
Opzicht vermaak ik me prima, alleen voel ik me in de liefde soms nog wel wat eenzaam.
Deze tijd maakt het ook niet eenvoudiger in dit opzicht.
Toch ga ik er niet echt onder gebukt en ik weiger om me zwartgallig oid op te stellen.