Salto’s 😂quote:Op zaterdag 19 december 2020 09:02 schreef Maria2.0 het volgende:
Mijn placenta ligt aan de voorkant. Vanaf week 18 voel ik heel licht golfjes en dat werd steeds duidelijker. Tot een soort kriebels/plopjes. De baby. Die plopjes voel ik nog steeds maar sinds gister iets anders. Rechts onderin waar mijn placenta niet helemaal doorloopt. Ik kan het het best inschrijven als een luchtbel die in je darm ploft waarna er een dikke scheet volgt, maar die scheet volgt niet 🤓 en dat dan een aantal keer achter elkaar en ook van buitenaf te voelen.
Voelen we nou heel gelukzalig aan mijn protesterende darmen of is het toch de baby?
Dank je wel.quote:Op zaterdag 19 december 2020 13:33 schreef Tink89 het volgende:
Ook dat is normaal gelukkig krampjes, opgezette darmen, steekjes, een gek gevoel, overal om huilen, gevoelige borsten, kotsen... Het kan allemaal, maar het hoeft allemaal niet. Iedere zwangerschap is anders.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 20 december 2020 15:01 schreef Bienelientjee het volgende:
Lijkt mij juist helemaal niet gek Tink89, lijkt mij juist veel beter en veiliger!
Ik ben gisteravond teleurgesteld en beetje boos op schoonfamilie geworden. Flink lopen janken. Baby ging helemaal tekeer in mijn buik als reactie!Och wat een nare situatie en wat ontzettend belachelijk dat ze zo reageerden. Kan me voorstellen dat je je even enorm teleurgesteld en boos voelt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Kun je er met je man over praten?
Helaas niet. Hij deed gewoon mee! Met serieuze zwangerschaps zaken is hij heel erg van het kop in het zand steken en er niet over willen praten. Als ik probeer te praten over mogelijke situaties waarin hij gezondheids keuzes zou moeten maken, gaat hij in de verdediging van "dat gebeurd toch niet." Mijn uitrekenings datum is de 24e, dus ECHT niet dat hij mogelijk ook 3-4 weken eerder zou kunnen komen. Een zwangerschaps kant van mijn man die ik dus echt niet tof vind!quote:
Oh dat is wel heel erg naar. Ik kan me voorstellen dat je dat niet zo'n fijne kant vindt nee.quote:Op zondag 20 december 2020 21:11 schreef Bienelientjee het volgende:
[..]
Helaas niet. Hij deed gewoon mee! Met serieuze zwangerschaps zaken is hij heel erg van het kop in het zand steken en er niet over willen praten. Als ik probeer te praten over mogelijke situaties waarin hij gezondheids keuzes zou moeten maken, gaat hij in de verdediging van "dat gebeurd toch niet." Mijn uitrekenings datum is de 24e, dus ECHT niet dat hij mogelijk ook 3-4 weken eerder zou kunnen komen. Een zwangerschaps kant van mijn man die ik dus echt niet tof vind!
Zijn moeder kwam vanochtend nog langs en ik heb het haar al huilend nog eens medegedeeld en mijn keuze verdedigd (ik kan niet boos zijn zonder tranen). En gezegt dat er dingen zijn gezegd, ook door haar zoon en ene dochter, die mij flink van slag hebben gemaakt. (Ze ging daarop ineens heel erg moederig doen) Manlief en schoonvader waren beide doodstil. En schoonvader gaf mij achteraf een hele strakke knuffel. Waardoor ik het gevoel kreeg dat mijn schoonvader wel degelijk aan mijn kant stond, maar niets hardop wou zeggen.
Maar manlief was vandaag allerlei klusjes aan het oppikken en doen. En complimenteerde mij op mijn baggere potato wedges, die eigenlijk helemaal niet zo lekker waren. Dus ik weet, dat hij dondersgoed snapt, dat hij gewoon verkeerd zat.
Maar goed! Nu terug in mijn eigen relax bubbel. Ik doe lekker waar ik mij goed bij voel.
Dat had ik gedaan, maar die namen in eerste instantie niet de moeite om terug te bellen. Pas de dag daarna toen mijn man voor de derde keer had gebeld dat er nu echt wat moest gebeuren.quote:Op maandag 21 december 2020 08:53 schreef Tink89 het volgende:
Cygne, wat een sukkel van een arts, ik word er gewoon kwaad van. Ik zou - als ik jou was - gewoon laagdrempelig de poli bellen als het nodig is en daar m'n verhaal doen. Die snappen er vaak een stuk meer van.
Bien, wat een rotsituatie zeg. Inderdaad geen leuke kant van je man. Balen dat het zo moest, maar wel fijn van de knuffel.
Ik spuugde de afgelopen drie dagen niet maar vanochtend was prul vroeg wakker en dacht ik haar uit bed te kunnen halen. Niet dus dus ik lig nog even plat terwijl manlief met z'n ochtendhoofd alsnog aan het ontbijt zit.
Jawel, had van de gynaecoloog wat zofran gekregen. En vrijdag sprak ik de fertiliteitsarts en die heeft meteen nog een voorraadje zofran en emesafene voorgeschreven. Ben nog wel beroerd maar ik spuug niet meer en kan ook weer wat eten en drinken.quote:Op maandag 21 december 2020 18:02 schreef Tink89 het volgende:
En nu cygne, is er wel iemand die je wel serieus neemt? Dit kan zo immers ook niet...
Ik heb het vandaag zo akelig benauwd, echt niet tof baby ligt het coronavirus in de weg, denk ik? En dan te bedenken dat m'n schoonmoeder van dik in de 70 zonder noemenswaardige klachten door corona heen gefietst is en nu alweer een paar kilometer kan wandelen. Ik heb gisteren 200 meter gelopen (rondje om ons huis, even frisse lucht) en was compleet bekaf. Gek virus is het en vooralsnog valt het behoorlijk tegen.
Kan eventueel wel, denk ik.quote:Op maandag 21 december 2020 20:19 schreef Gogo83 het volgende:
@:kwakz0r: wat fijn, zo'n begripvolle VK!
@:Cygne: kun je man laten deelnemen met videobellen? Is natuurlijk niet hetzelfde, maar misschien beter dan het gesprek helemaal alleen moeten voeren.
Geen tips, maar mijn zus heeft iets vergelijkbaars gedaan bij de komst van de tweede. Mijn neefje vindt het heerlijk bij opa en oma, dus in die zin hoeft het geen straf te zijn? Gewoon een leuk logeerpartijtje met de onverdeelde aandacht van opa en omaquote:Op woensdag 23 december 2020 07:36 schreef Gogo83 het volgende:
Crosspost uit het peutertopic:
T is de laatste twee weken zo'n drama 's nachts. Nu heeft hij ook wat last gehad van zijn oren, maar het lijkt vooral onrust te zijn voor de komst van de baby. Zelf zijn man en ik vrij rustig, dus het is niet dat ie stress van ons overneemt. Al staat er natuurlijk wel echt iets te gebeuren. Maar T slaapt slecht en wil vooral alleen maar mama 's nachts. En daarvan raak ik dan weer wel gestrest, want ik ben al zo moe en hoe moet dat straks als ik 's nachts ook nog een baby te voeden heb? Vannacht accepteerde hij man ook weer niet, lag ie te roepen dat hij mij mist.
Nu heb ik bedacht dat als er dit weekend nog geen baby is, wij hem twee nachtjes naar opa en oma laten gaan, zodat wij even bij kunnen tanken, maar dat vind ik eigenlijk ook weer zielig en niet tof, want deze laatste dagen met zijn drieën zijn ook heel bijzonder.
Is dit herkenbaar? Ik hield zelf vooral rekening met moeten wennen na de komst van de baby, niet met spanning vooraf. Tips, iemand?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |